ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΨΑΛΜΩΝ, 75 Ψαλμός, στίχος 11, Εὔξασθε καί ἀπόδοτε Κυρίῳ τῷ Θεῷ, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 16-11-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr, http://hristospanagia3.blogspot.gr/,h..., Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σε mp3: http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...
Τρίτη 13 Μαρτίου 2018
Ἡ συνείδηση Ἅγιος Ἰγνάτιος Brianchaninov
ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ εἶναι ἡ αἴσθηση τοῦ πνεύματος τοῦ ἀνθρώπου, αἴσθηση λεπτὴ καὶ φωτεινή, ποὺ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακό.
Ἡ αἴσθηση αὐτὴ ξεχωρίζει τὸ καλὸ ἀπὸ τὸ κακὸ πιὸ καθαρὰ ἀπ’ ὅσο ὁ νοῦς.
Πιὸ δύσκολο εἶναι νὰ παραπλανήσει κανεὶς τὴ συνείδηση παρὰ τὸν νοῦ. Καὶ
τὸν πλανεμένο νοῦ, ποὺ τὸν ὑποστηρίζει τὸ φιλάμαρτο θέλημα, γιὰ πολὺν
καιρὸ τὸν ἀντιμάχεται ἡ συνείδηση.
Ἡ συνείδηση εἶναι ὁ φυσικὸς νόμος(1). Ἡ συνείδηση χειραγωγοῦσε τὸν
ἄνθρωπο πρὶν τοῦ δοθεῖ ὁ γραπτὸς νόμος. Ἡ μεταπτωτικὴ ἀνθρωπότητα
βαθμιαῖα οἰκειώθηκε ἕναν λαθεμένο τρόπο σκέψεως γιὰ τὸν Θεό, τὸ καλὸ καὶ
τὸ κακό. Ἡ λαθεμένη σκέψη ἐπηρέασε, φυσικά, καὶ τὴ συνείδηση. Ἔτσι, ὁ
γραπτὸς νόμος ἀποτέλεσε ἀναγκαιότητα γιὰ τὴ χειραγώγηση τοῦ ἀνθρώπου
στὴν ἀληθινὴ θεογνωσία καὶ τὴ θεοφιλή διαγωγή.
Ἡ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ, ἐπισφραγισμένη μὲ τὸ ἅγιο Βάπτισμα, θεραπεύει
τὴ συνείδηση ἀπὸ τὴν κακὴ προδιάθεση (2) μὲ τὴν ὁποία τὴ δηλητηρίασε ἡ
ἁμαρτία. Ἡ ὀρθὴ λειτουργία τῆς συνειδήσεως ἀποκαθίσταται, ἐνισχύεται καὶ
σταθεροποιεῖται μὲ τὴν τήρηση τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ ἀποκατάσταση τῆς ὑγείας καὶ ἡ ὀρθὴ λειτουργία τῆς συνειδήσεως εἶναι
δυνατὲς μόνο στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μέσω τοῦ θείου νόμου
της, πού κατευθύνει ὀρθὰ τὸν νοῦ. Γιατί κάθε λαθεμένη σκέψη ἐπιδρᾶ
ἀρνητικὰ στὴ συνείδηση καὶ τὴ λειτουργία της.
Οἱ θεληματικὲς ἁμαρτίες σκοτίζουν, ἐξασθενίζουν, καταπνίγουν, ἀποκοιμίζουν τὴ συνείδηση.
Ἀρχιμανδρίτης Σεραφείμ Δημόπουλος (†) - Σιωπή, ἡ μητέρα τῶν ἀρετῶν
Αν δεν μπορείς να νηστεύεις, αν δεν μπορείς να αγρυπνείς, αν δεν μπορείς να κάμεις φιλανθρωπία διότι είσαι φτωχός, αν δεν μπορείς να εκριζώσεις τα πάθη σου διότι δεκαετίες έχουν ριζωθεί στα σπλάχνα σου και έχουν γίνει δευτέρα φύση, αν δεν μπορείς να εκριζώσεις το μίσος, τον φθόνο, τη ζηλοφθονία, τη χαιρεκακία, τον φόβο, την καχυποψία, τη λύπη, τη φιληδονία, την επαίσχυντη επιθυμία, τον φόβο του θανάτου, τη φιλαυτία και την αγάπη των ωραίων και απολαυστικών φαγητών, τη λιποψυχία και τη νευρικότητα, που η εκρίζωση όλων αυτών προϋποθέτει χρόνο πολύ και θέληση ισχυρή και δυνάμεις πολλές και κακουχίες και ταλαιπωρίες του σώματος ουκ ολίγες, όμως απόκτησε μια εύκολη αρετή που θα σε βοηθήσει σιγά-σιγά να απαλλαγείς από όλα σου τα πάθη.
Απόκτησε την αρετή που θα σε βοηθήσει να χαλιναγωγήσεις και να ελέγξεις όλες σου τις επιθυμίες, θα σε βοηθήσει να γίνεις σιγά σιγά δοχείο των μυρωμάτων και δωρεών του Αγίου Πνεύματος, το οποίο ως φωτιά και πυρκαγιά άσβεστη και κεραυνός θα σου κατακάψει τα πάθη και θα λύσει τα δεσμά της αμαρτίας και θα σου λυώσει τις αλυσίδες όλων των ορέξεων και ορμών πανίσχυρων και ακατανίκητων. Απόκτησε και αγάπησε τη μητέρα όλων των αρετών, τη σιωπή.
Στήν Ἐκκλησία πρέπει νά προσφέρουμε ὅ,τι πιό ἐκλεκτό. Ἄν εἶναι κερί τό καλύτερο, ἄν εἶναι λάδι τό ἐκλεκτότερο ....
Ο Μωσαϊκός νόμος δεν επέτρεπε στον Εβραίο να μπει στο ναό της λατρείας με άδεια χέρια.
Ήταν πράξη ανεπίτρεπτη να παρουσιαστεί μπροστά στον Κύριο και Θεό του μ’ αδειανά χέρια. «Ουκ οφθήση ενώπιον Κυρίου του Θεού σου κενός» (Δευτ. 16:16).
Δεν θα παρουσιαστείς μπροστά στον Κύριο και Θεό σου κενός, δηλαδή χωρίς κάποια προσφορά.
Γι’ αυτό και ο καθένας που πήγαινε είχε κάτι να προσφέρει στο Θεό.
Λίγο σιτάρι, ένα δοχείο λάδι ή κρασί, δυο περιστέρια, μερικά χρήματα. Πάντως εθεωρείτο μεγάλη ασέβεια να μπεις μέσα σε τόπο λατρείας με άδεια χέρια.
Οι σημερινοί Χριστιανοί το θέμα αυτό μάλλον δεν το τοποθετούν στις σωστές του διαστάσεις. Με διάφορες δικές τους ερμηνείες, ανεπίτρεπτους συλλογισμούς και αρκετή υστεροβουλία, παρουσιάζονται τις περισσότερες φορές όχι απλώς κενοί και άδειοι αλλά γυμνοί και ασεβείς.
Άλλος ισχυρίζεται ότι είναι προτιμότερο να τα δώσει κανείς στους φτωχούς, άλλος πιστεύει ότι ο Θεός δεν έχει ανάγκη από τέτοιες προσφορές, άλλος φοβάται ότι τελικά τα χρήματά του θα τα φάνε κάποιοι επιτήδειοι και ένα σωρό τέτοιες δικαιολογίες.
– Σιγά τώρα να μη δώσω στην εκκλησία. Έχουν ανάγκη οι παπάδες και οι δεσποτάδες, ακούμε συχνά.
Βέβαια κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι στον χώρο της Εκκλησίας βασιλεύει η τάξη των Αγγέλων. Είναι ανθρώπινο να γίνονται σφάλματα και να διατυπώνονται κατηγορίες. Αυτά γινόταν, γίνονται και θα γίνονται. Αλλά το να αποδίδουμε μομφή συνολικά εναντίον του κλήρου, αυτό αποτελεί και πλάνη και ύβρη.
Και βέβαια πρέπει να ξεχωρίσουμε στο σημείο αυτό την προσφορά προς το Θεό και όχι την ενδεχομένως άσχετη κατάληξη που μπορεί να έχει η προσφορά μας.
« Αἰτεῖτε, καί δοθήσεται ὑμῖν », Ὁσίου Συμεών τοῦ Νέου Θεολόγου
« Αἰτεῖτε, καί δοθήσεται ὑμῖν »
ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ ΠΑΤΕΡΙΚΗΣ ΣΟΦΙΑΣ
ΟΣΙΟΥ ΣΥΜΕΩΝ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΘΕΟΛΟΓΟΥ
« ΔΕΎΤΕ ΠΡΟΣ ΜΕ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς »Μ’ αυτά τα λόγια καλεί ο Χριστός όλους, όσοι λυγίζουν κάτω απο το βάρος της αμαρτίας. Και προσθέτει στην Αποκάλυψη: « Ο διψών ερχέσθω...εγώ τω διψώντι δώσω εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν ». Τρέξτε όλοι οι διψασμένοι, φωνάζει ο Κύριος, στην αιώνια και ζωοπάροχη βρύση.
Οσο αμαρτωλός κι αν είσαι, φονιάς, μοιχός ή κατι άλλο, σε δέχεται ο Δεσπότης. Σηκώνει αμέσως το φορτίο των αμαρτιών σου και σ ’ελευθερώνει. Και πως το κάνει αυτό; Όπως ακριβώς συγχώρεσε τις αμαρτίες του παραλυτικού, λεγοντάς του: « Τέκνον, αφέωνταί σου αι αμαρτίαι ». Κι αμέσως τον λύτρωσε απο το βάρος του και τον θεράπευσε.
Πρόστρεχε λοιπόν στο Χριστό, παρακαλώντας Τον δυνατά, επίμονα και ακατάπαυστα, όπως ο τυφλός τότε, στην Ιεριχώ: « Ιησού, υιέ Δαβίδ, ελέησον με! ». Κι Εκείνος, όπως τότε, θα σε ρωτήσει μυστικά: « Τί σοι θέλεις ποιήσω; ». Εσύ, ο τυφλός στην ψυχή, θα πείς: « Κύριε, ίνα αναβλέψω ». Ο Χριστός, βλέποντας την πίστη σου, τη μετάνοια σου, τη ζέση της ικεσίας σου, θα σε σπλαχνιστεί και θα σε θεραπεύσει, χαρίζοντας στην ψυχή σου το φώς.
Όταν όμως δεν προσευχόμαστε με πόνο, μ’ όλη τη δύναμη της ψυχής μας και μ’ αληθινή μετάνοια, δεν θα μας ακούσει ο Χριστός, δεν θα μας συγχωρέσει, δεν θα μας φωτίσει.
Γέροντα, εἶναι μερικοί πού λένε ὅτι δέν ὑπάρχει διάβολος.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
-Γέροντα, είναι μερικοί που λένε ότι δεν υπάρχει διάβολος.
- Ναι, κι εμένα μου είπε κάποιος:
«Να βγάλης από την γαλλική μετάφραση του βιβλίου ‘’Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης’’ αυτά που αναφέρονται στους δαιμονισμένους, γιατί οι Ευρωπαίοι δεν θα τα καταλάβουν. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει διάβολος!»
Τα εξηγούν, βλέπεις, όλα με την ψυχολογία.
Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου
-Γέροντα, είναι μερικοί που λένε ότι δεν υπάρχει διάβολος.
- Ναι, κι εμένα μου είπε κάποιος:
«Να βγάλης από την γαλλική μετάφραση του βιβλίου ‘’Ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης’’ αυτά που αναφέρονται στους δαιμονισμένους, γιατί οι Ευρωπαίοι δεν θα τα καταλάβουν. Δεν πιστεύουν ότι υπάρχει διάβολος!»
Τα εξηγούν, βλέπεις, όλα με την ψυχολογία.
Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, Τόν συνόδευαν Ἀγγελικές ψαλμωδίες …
Κατά τον καιρόν εκείνον [ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς] επήγεν εις τι γυναικείον Μοναστήριον, διά να εορτάση το Γενέσιον της Θεοτόκου, εν ώρα δε της θείας Ιερουργίας Μοναχή τις, Ελεοδώρα το όνομα (η οποία είχε τυφλωθεί από τον ένα οφθαλμόν τότε προ ολίγων ημερών), επλησίασε κρυφίως όσον ηδύνατο ως η αιμορροούσα του Ευαγγελίου και κρατήσασα την αρχιερατικήν αυτού στολήν, την ήγγισεν εις τον πάσχοντα οφθαλμόν της και παρευθύς έλαβε θαυμασίως την θεραπείαν της.
Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 13 Μαρτίου
Γιὰ νὰ κατεβάσετε καὶ νὰ ἀποθηκεύσετε τὴν ὁμιλία σὲ mp3 πατῆστε ΕΔΩ (δεξὶ κλὶκ ἀποθήκευση ὡς, ἢ ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)
anavaseis.blogspot.com
13 Μαρτίου Συναξαριστής. Ἀνακομιδὴ ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου τοῦ Ὁμολογητοῦ, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀλεξάνδρου, Διονυσίου καὶ Φρόντωνος, Πουπλίου Ἱερομάρτυρα, τῶν Ἁγίων Μαρτύρων Ἀφρικανοῦ, Πουπλίου καὶ Τερεντίου, Ἀβίβου Μάρτυρος, Χριστίνης Μάρτυρος, Εὐφρασίας Ὁσίας, Μαρίου Ἐπισκόπου, Θεοκτίστου Ὁσιομάρτυρος, Κοίμηση Ἁγίου Λεάνδρου Ἐπισκόπου Σεβίλλης.
Ἀνακομιδὴ τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως
Μετὰ
τὴν κατάπαυση τῆς εἰκονομαχίας καὶ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων ὁ
Πατριάρχης Μεθόδιος Α’ (842-846 μ.Χ.) εἰσηγήθηκε στοὺς βασιλεῖς Μιχαὴλ
καὶ Θεοδώρα (842-867 μ.Χ.), ὅτι δὲν εἶναι δίκαιο τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ
Ἁγίου Νικηφόρου νὰ βρίσκεται μακριά. Ἔτσι ἀπεστάλησαν ἐκ μέρους τοῦ
Πατριάρχου καὶ τῶν αὐτοκρατόρων οἱ ἁρμόδιοι, οἱ ὁποῖοι ἄνοιξαν τὸν τάφο
τοῦ Ἁγίου στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου καὶ βρῆκαν τὸ ἱερὸ σκήνωμα αὐτοῦ
ἀκέραιο καὶ ἄθικτο μετὰ δέκα ἐννέα ἔτη ἀπὸ τὴν κοίμησή του.
Μὲ ἱερὲς ὑμνῳδίες καὶ μεγαλοπρέπεια τὸ ἔβαλαν σὲ βασιλικὴ τριήρη καὶ τὸ ἔφεραν στὴ Βασιλεύουσα. Ὅταν τὸ βασιλικὸ πλοῖο προσέγγισε στὸν πορθμὸ τῆς Ἀκροπόλεως, ἐξῆλθαν μὲ λαμπάδες ὁ αὐτοκράτορας καὶ ἡ σύγκλητος γιὰ νὰ προϋπαντήσουν τὸ ἱερὸ λείψανο, τὸ ὁποῖο συνόδευσαν στὴν Ἁγία Σοφία.
Ἀπὸ ἐκεῖ, τὸ ἔτος 846 μ.Χ., τὸ κατέθεσαν στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὅπου ἐτελεῖτο ἡ Σύναξη αὐτοῦ (2 Ἰουνίου).
Ἐκεῖ ἐκκλησιαζόταν τὴ Δευτέρα τοῦ Πάσχα ὁ αὐτοκράτορας, ὁ ὁποῖος πρὸ τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου ἄναβε κεριὰ καὶ προσευχόταν.
Μετὰ
τὴν κατάπαυση τῆς εἰκονομαχίας καὶ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν εἰκόνων ὁ
Πατριάρχης Μεθόδιος Α’ (842-846 μ.Χ.) εἰσηγήθηκε στοὺς βασιλεῖς Μιχαὴλ
καὶ Θεοδώρα (842-867 μ.Χ.), ὅτι δὲν εἶναι δίκαιο τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ
Ἁγίου Νικηφόρου νὰ βρίσκεται μακριά. Ἔτσι ἀπεστάλησαν ἐκ μέρους τοῦ
Πατριάρχου καὶ τῶν αὐτοκρατόρων οἱ ἁρμόδιοι, οἱ ὁποῖοι ἄνοιξαν τὸν τάφο
τοῦ Ἁγίου στὴ μονὴ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου καὶ βρῆκαν τὸ ἱερὸ σκήνωμα αὐτοῦ
ἀκέραιο καὶ ἄθικτο μετὰ δέκα ἐννέα ἔτη ἀπὸ τὴν κοίμησή του.Μὲ ἱερὲς ὑμνῳδίες καὶ μεγαλοπρέπεια τὸ ἔβαλαν σὲ βασιλικὴ τριήρη καὶ τὸ ἔφεραν στὴ Βασιλεύουσα. Ὅταν τὸ βασιλικὸ πλοῖο προσέγγισε στὸν πορθμὸ τῆς Ἀκροπόλεως, ἐξῆλθαν μὲ λαμπάδες ὁ αὐτοκράτορας καὶ ἡ σύγκλητος γιὰ νὰ προϋπαντήσουν τὸ ἱερὸ λείψανο, τὸ ὁποῖο συνόδευσαν στὴν Ἁγία Σοφία.
Ἀπὸ ἐκεῖ, τὸ ἔτος 846 μ.Χ., τὸ κατέθεσαν στὸ ναὸ τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων, ὅπου ἐτελεῖτο ἡ Σύναξη αὐτοῦ (2 Ἰουνίου).
Ἐκεῖ ἐκκλησιαζόταν τὴ Δευτέρα τοῦ Πάσχα ὁ αὐτοκράτορας, ὁ ὁποῖος πρὸ τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου Νικηφόρου ἄναβε κεριὰ καὶ προσευχόταν.