Ἡ νίκη κατά τοῦ διαβόλου, Ἀκάθιστος Ὕμνος.Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 31-3-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube:
http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html
Παρασκευή 23 Μαρτίου 2018
Ἑρμηνεία στήν ἑξαήμερη Δημιουργία (Ἁγίου Νεοφύτου τοῦ Ἐγκλείστου)
Άγιος Νεόφυτος ο Ἐγκλειστος
ΛΟΓΟΣ Ι΄
Σχετικός με το Νώε και την αγανάκτηση του Θεού για τις παράνομες πράξεις των ανθρώπων και τον κατακλυσμό και την κιβωτό και σχετικά με το ότι η αμαρτία είναι ολέθριο έργο.
Το όνομα Νώε ερμηνεύεται σαν ανάπαυση, απ’ αυτούς που τα γνωρίζουν αυτά καλά και πολύ ευλόγως, διότι ανέπαυσε και το Θεό με τη δικαιοσύνη του και, αφού διέφυγε την ολέθρια ορμητικότητα των υδάτων, ανέπαυσε πραγματικά τον εαυτό του και τους οικείους του.
“Και ην, λέγει η Γραφή, Νώε ετών πεντακοσίων και εγέννησε τρεις υιούς” (Γεν. ε’, 32). Επειδή ήταν δίκαιος και εγκρατής δεν γέννησε στο διάστημα τόσων πολλών χρόνων πολλούς “υιούς και θυγατέρας” (Γεν. ε’. 4) όπως οι προγενέστεροί του, αλλά μόνο τρεις γιους, τον Σημ, τον Χαμ και τον Ιάφεθ. Όταν οι άνθρωποι πολλαπλασιάστηκαν, γεννήθηκαν απ’ αυτούς και πολλές θυγατέρες, τις οποίες είδαν “οι υιοί του Θεού” (Γεν. στ’, 2), όχι τού εκ «φύσεως Θεού, αλλά του απογόνου του Αδάμ. Αυτός ήταν γιός του Σηθ, του οποίου το όνομα ήταν Ενώς ο οποίος “ήλπισεν επικαλείσθαι το όνομα Κυρίου” (Γεν. δ’, 26) και γι’ αυτό το λόγο και για την ευφυΐα και την επιδεξιότητά του τον αποκαλούσαν οι άνθρωποι Θεό, Αυτού, λοιπόν, του Θεού “οι υιοί ιδόντες τας θυγατέρας των ανθρώπων” (Γεν. στ’, 2), που καταγόντουσαν από το γένος του αφορισμένου του Κάιν, “ότι καλαί εισίν (κάθε καλό που χωρίζει από το Θεό ας είναι αναθεματισμένο) έλαβον εαυτοίς γυναίκας από πασών ων εξελέξαντο”. (Γεν, στ’, 2).
Εδώ, λοιπόν, υπάρχουν δύο εγκλήματα, ότι αφού υποδουλώθηκαν στο κάλλος των γυναικών τις έπαιρναν ως γυναίκες τους και δεν θυμήθηκαν ότι ήταν γένος καταραμένο από το Θεό. Το γένος εκείνο ήταν απόβλητο λόγω του πατέρα του Κάιν. “Και είπε Κύριος ο Θεός· ου μη καταμείνει το πνεύμα μου εν τοις ανθρώποις τούτοις διότι είναι αυτούς σάρκας” (Γεν. στ’, 3), δηλαδή έτσι συμπεριφέρονται και ζουν, όπως οι πλήρως κτηνώδεις σάρκες που δεν έχουν ψυχή. Υπάρχουν και τώρα πολλοί τέτοιοι, οι οποίοι ζουν πέρα για πέρα σαν σάρκες, οι οποίοι, επειδή σκλαβώθηκαν στην τρυφή και την αμαρτία, δεν θυμούνται την ψυχή και πώς παραμένει σ’ αυτούς πνεύμα Θεού δεν γνωρίζω. Αυτούς δεν τους απειλεί ο κατακλυσμός αλλά η γέεννα του πυρός, που είναι φοβερότερη από τον κατακλυσμό. “Έσονται δε αι ημέραι αυτών εκατόν έτη” (Γεν. στ’, 3). Κοίταξε την αξιοθαύμαστη άβυσσο της μακροθυμίας, διότι ενώ βρίσκονται σε τόσο μεγάλη υπερβολή κακίας, δεν τους καταστρέφει αμέσως αυτούς που είχαν καταστρέψει τη γη με τις αμαρτίες τους, αλλά μακροθυμεί χαρίζοντάς τους πάλι εκατό είκοσι χρόνια, δηλαδή πολύ μεγάλο διάστημα μετάνοιας, αν το θελήσουν. Οι Νινευίτες σε τρείς μέρες μόνο διάλυσαν την οργή του Θεού, αυτοί, όμως, ούτε μετά από το διάστημα των εκατό χρόνων αποφάσισαν να μετανοήσουν, καίτοι ο Νώε, που ήταν σπουδαιότερος από τον Ιωνά, κήρυττε την αγανάκτηση του Θεού κι ενώ για εκατό χρόνια κατασκεύαζε την κιβωτό, αυτοί τον κορόιδευαν, σκεπτόμενοι πως ήταν κάποιος φοβισμένος, φλύαρος κι απατημένος γέροντας, μέχρις ότου έπεσαν οι αμαρτωλοί στο δίκτυ του αβυσσαλέου κατακλυσμού (Ψαλμ. ρμ’, 10).
Σάββατο τοῦ Ἀκαθίστου Ὕμνου († Ἀρχ. Γεώργιος Καψάνης, Προηγούμενος Ἱ. Μ. Γρηγορίου Ἁγίου Ὄρους)
Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:
http://alopsis.gr/%CF%83%CE%AC%CE%B2%CE%B2%CE%B1%CF%84%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%AF%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%8D%CE%BC%CE%BD%CE%BF%CF%85-%E2%80%A0-%CE%B1%CF%81%CF%87-%CE%B3%CE%B5%CF%8E/
Ἅγιος Μάξιμος ὁ Γραικός - Περί πειρασμῶν κατά τήν διάρκεια τῶν ὀνείρων
ΛΟΓΟΣ Ζ΄
Περί πειρασμών κατά την διάρκεια των ονείρων
Μάταια με σκανδαλίζεις ασταμάτητα με νυχτερινά όνειρα – άλλοτε θλιμμένα, άλλοτε πάλι χαρούμενα – εσύ, ο εχθρός των ανθρωπίνων ψυχών, ο εφευρέτης κάθε ανομίας!
Μήπως νομίζεις ότι θα παραπλανήσεις την ψυχή μου και θα την αναγκάσεις να τα παραδεχθεί ως αληθινά; Εξαφανίσου, απαίσιε, εξαφανίσου από εμένα μαζί με όλα σου τα τεχνάσματα!
Ο Χριστός είναι ο Σωτήρας μου. Αυτός είναι το φως, η αγαλλίασή μου, ο έπαινος, η δόξα μου, η ανίκητη βοήθεια και το πιο αγέρωχο τείχος εναντίον σου. Ποτέ δεν θα με κάνεις –στο λέω ελπίζοντας στον Χριστό– να εκλαμβάνω τα όνειρά σου σαν αληθινά. Από την στιγμή που σε γνώρισα, κατάλαβα αμέσως ότι ζηλεύεις την ζωή μου, είσαι ολέθριος σύμβουλος, κακόβουλος όφις και η πλάνη, που απομακρύνει από τον Θεό και οδηγεί στην κόλαση, αν και δείχνεις καμμιά φορά και κάτι δίκαιο. Δεν φανερώνεις τα όνειρα προς όφελος της ψυχής και δεν υπάρχει σε αυτά κάτι δίκαιο. Προσπαθείς να οδηγήσεις σιγά-σιγά την ψυχή μου σε πλάνη και να την υποδουλώσεις, ώστε να την ρίξεις στην τόσο προσφιλή σε εσένα άβυσσο της υπερηφανείας. Ή, αφού της δείξεις τους διώκτες του Χριστού να βρίσκονται στο φως μαζί με τον Μωυσή, δηλαδή τον μωσαϊκό νόμο,τον ιουδαϊσμό, ενώ τον Χριστό με τους μαθητές Του σε βαθύ σκοτάδι, προσπαθείς να την πείσεις να ενωθεί με τους διώκτες του Χριστού. Έτσι έπεισες άλλοτε έναν μοναχό να φύγει από την ορθή πίστη και να δεχθεί την θεομίσητη εβραϊκή απιστία. Γι’ αυτό μακάριος είναι όποιος μίσησε όλα τα τεχνάσματά σου, όχι μόνο τα εμφανώς κακά αλλά και τα ψεύτικα αγαθά.
Επειδή μέσα σου, θεομίσητε, βρίσκεται ο σπόρος κάθε ανομίας, που πάντοτε διατηρεί την ιδιότητά του, όλη η προσπάθεια συνίσταται στο να παραπλανήσεις με κάθε τρόπο τις ψυχές των ανθρώπων, άλλοτε με την βοήθεια των άστρων και άλλοτε με διαφόρων ειδών μαγείες, όπως με το πέταγμα των πουλιών, την νεφελοσκοπία, τα μάγια με το κριθάρι, το αλεύρι, τα όσπρια, την κίνηση του ματιού η το διάβασμα της παλάμης.
Ὁ Σταυρός μέ τό Τίμιο Ξύλο
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΜΕ ΤΟ ΤΙΜΙΟ ΞΥΛΟ
«Έχουν περάσει πολλές δεκαετίες από τότε που ο Άγιος Πορφύριος, επιστρέφοντας από ένα ταξίδι που είχε κάνει στο Άγιον Όρος ή στους Αγίους Τόπους, αυτή τη στιγμή δεν είμαι σε θέση να θυμηθώ, θέλησε να μου δείξει κάτι πολύτιμο που είχε μαζί του.
Για τον λόγο αυτόν, με κάλεσε μέσα στο Ιερό του Ναού του Αγίου Γερασίμου της Πολυκλινικής Αθηνών και, αφού πρώτα έλεγξε μη μας βλέπει κανείς άλλος, έβγαλε μέσα από την βαθειά τσέπη του μια μεγάλη θήκη. Έκανε τον σταυρό του και ασπάσθηκε αυτήν την θήκη τρεις
φορές. Μετά, απευθύνεται σε μένα και, με πολύ σοβαρότητα, με ρώτησε αν γνωρίζω τι κρύβει μέσα αυτή η θήκη. Του απάντησα αρνητικά και τον παρακάλεσα να μου το αποκαλύψει ο ίδιος. Εκείνος, με μεγάλη ευλάβεια σταύρωσε την θήκη που μου έδειξε και στη συνέχεια την άνοιξε. Αμέσως, ο χώρος άρχισε να ευωδιάζει! Μία ευωδία που, εγώ τουλάχιστον, δεν είχα ποτέ ξανααισθανθεί!
Ανοίγοντας την θήκη, παρατήρησα αμέσως ότι μέσα της περιείχε έναν ωραιότατο, σκαλιστό ξύλινο Σταυρό, μήκους μιας μεγάλης ανδρικής παλάμης και πάχους 2 με 3 εκατοστών. Τόσο ωραίο Σταυρό, δεν ξανάδα στη ζωή μου! Επρόκειτο για ένα κομψοτέχνημα ανυπολόγιστης αξίας! Έμεινα κατάπληκτος και άφωνος!
Ο Άγιος Πορφύριος πήρε στα χέρια του τον Σταυρό και σταυρώθηκε τρεις φορές, Τον ασπάσθηκε με πάθος και ευλάβεια και, στη συνέχεια, άρχισε να με σταυρώνει για πολλή ώρα, ενώ τα άγια χείλη του ψέλλιζαν διάφορα τροπάρια. Όταν τελείωσε, μου έδωσε και ασπάσθηκα τον Σταυρό και μου Τον έδωσε να Τον δω. Τον περιεργάστηκα για πολλή ώρα και θαύμαζα την λεπτότητα της τέχνης και την σοφία του καλλιτέχνη και δημιουργού του! Ακόμη, προσπαθούσα να διακρίνω μέσα από τα κενά του γλυπτού ξύλου τι περιείχε αυτός ο Σταυρός και ανέδυε μια τέτοια ευωδία. Δεν μπορούσα όμως να δω τίποτε, μα τίποτε! Από αυτήν, όμως, την περιέργεια θέλησε να με βγάλει ο Άγιος Παππούλης.
Τό Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας ἔκρινε ἀντισυνταγματικές τίς ἀλλαγές στά Θρησκευτικά
«Φρένο» του ΣτΕ στις αλλαγές Φίλη στα Θρησκευτικά
«Φρένο» έβαλε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στις αλλαγές στη διδασκαλία των Θρησκευτικών δημοτικού και γυμνασίου που είχε εισάγει ως υπουργός Παιδείας ο Νίκος Φίλης.
Οι δικαστές έκριναν ότι το νέο πλαίσιο είναι «πολλαπλά αντισυνταγματικό και αντίθετο στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου».
Στο ΣτΕ είχαν προσφύγει η Ιερά Μητρόπολης Πειραιά, ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ Μεντζελόπουλος, η Εστία Πατερικών Μελετών και γονείς.
Είχαν ζητήσει να ακυρωθεί η υπουργική απόφαση υποστηρίζοντας ότι επιφέρει μια ριζική αλλαγή στον χαρακτήρα του μαθήματος των Θρησκευτικών.
Η ακυρωτική απόφαση του ΣτΕ αφορά μεν το σύνολο της συγκεκριμένης υπουργικής απόφασης, αλλά δεν αναφέρεται στη διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών στο λύκειο, καθώς για το θέμα αυτό εκκρεμεί άλλη αίτηση ακύρωσης.
Το σκεπτικό της απόφασης
Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη απόφαση:
1) Είναι αντίθετη στο άρθρο 16 του Συντάγματος, το οποίο ορίζει ότι η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του κράτους και μεταξύ των σκοπών της είναι η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης, γιατί με το πρόγραμμα σπουδών που εισάγεται για το δημοτικό και το γυμνάσιο «φαλκιδεύεται ο επιβαλλόμενος από τη συνταγματική αυτή διάταξη σκοπός της ανάπτυξης, δηλαδή της ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης των μαθητών στα ανήκοντα στην επικρατούσα θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού».
π. Ἰωάννης Φωτοπούλος: Μάθημα Θρησκευτικῶν ἤ Νεοεποχίτικη Ἀγωγή
Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον παρουσιάζει ἡ ἱστορική –θεολογική ἔρευνα γιά τό ἰδεολογικό ὑπόβαθρο τῆς σημερινῆς ὁμάδος, πού προώθησε τήν ἀλλαγή στό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν.
Ἡ προσπάθεια τῶν νέων Θεολόγων τῆς δεκαετίας τοῦ ᾽60 γιά ἀπελευθέρωση τῆς ἀκαδημαϊκῆς θεολογίας ἀπό τόν δυτικό εὐσεβισμό καί σχολαστικισμό δημιουργεῖ μεταξύ ἄλλων τό περιοδικό ΣΥΝΟΡΟ. Ἄν καί οἱ προθέσεις εἶναι εἰλικρινεῖς ὅλη αὐτή ἡ προσπάθεια παίρνει τή μορφή μιᾶς θεολογικῆς «ἐλίτ», (πρόκειται γιά ἕνα νέο εὐσεβισμό), ἡ ὁποία ἐπηρεάζεται ἀπό τή θεολογία τῆς ρωσικῆς διασπορᾶς καί ἀνοίγεται στόν μοντερνισμό καί τόν Οἰκουμενισμό. Αὐτή ἡ εὐσεβιστική ἐλίτ, πού συσκέπτεται καί δρᾶ ἀνεξάρτητα ἀπό τά θεσμικά ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας στά πρότυπα τοῦ εὐσεβισμοῦ, θά μποροῦσε νά ἐκφρασθεῖ ὡς ἑξῆς: «Ἐμεῖς οἱ θεολογικά μορφωμένοι γνωρίζουμε τήν ἀλήθεια, ἐμεῖς θά σᾶς διδάξουμε –στήν Ἐκκλησία, στούς πιστούς– πῶς νά πιστεύετε καί πῶς νά ζεῖτε». Ἡ ἐλίτ αὐτή εἰσχωρεῖ στόν ...
Ὁ ΚΑΙΡΟΣ προτείνει στό Ὑπουργεῖο Παιδείας διαθρησκειακό χαρακτήρα γιά τό μάθημα. Τό μάθημα μ᾽ αὐτή τή μορφή ἐφαρμόζεται πιλοτικά κατά τά ἔτη 2011-2014. Ἡ Ἱερά Σύνοδος κάνει προσπάθειες, γιά νά κρατηθεῖ ὁ ὀρθόδοξος προσανατολισμός τοῦ μαθήματος. Ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος εἰσηγεῖται στή Σύνοδο τῆς Ἱεραρχίας νά γίνουν συζητήσεις μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας ἐπί τῇ βάσει τῶν παλαιῶν βιβλίων τῶν Θρησκευτικῶν. Οἱ συζητήσεις τελικά γίνονται βάσει τοῦ Νέου Προγράμματος χωρίς οὐσιαστικό ἀποτέλεσμα. Τό Νέο Πρόγραμμα υἱοθετεῖται τελικά τόν Σεπτέμβριο τοῦ 2016 καί τό 2017 ἐκδίδονται οἱ λεγόμενοι Φάκελοι τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν.
Ἄς δοῦμε λοιπόν τώρα τά νέα βιβλία.
Εὐγνωμοσύνη πρός τόν Θεό καί γιά τό λίγο καί γιά τό πολύ
ΕΥΓΝΩΜΟΣΥΝΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΙΓΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΛΥ
Μερικοὶ λένε «πιστεύω ὅτι ὁ Θεὸς θὰ μὲ βοηθήση», καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη προσπαθοῦν νὰ μαζεύουν χρήματα, γιὰ νὰ μὴ στερηθοῦν τίποτε. Αὐτοὶ ἐμπαίζουν τὸν Θεό, γιατὶ δὲν ἐμπιστεύονται τὸν ἑαυτό τους στὸν Θεὸ ἀλλὰ στὰ χρήματα. Ἂν δὲν παύσουν νὰ ἀγαποῦν τὰ χρήματα καὶ νὰ στηρίζουν σ᾿ αὐτὰ τὴν ἐλπίδα τους, δὲν θὰ μπορέσουν νὰ στηρίξουν τὴν ἐλπίδα τους στὸν Θεό. Δὲν λέω νὰ μὴν ἔχουν οἱ ἄνθρωποι μιὰ οἰκονομία στὴν ἄκρη γιὰ ὥρα ἀνάγκης, ἀλλὰ νὰ μὴ στηρίζουν τὴν ἐλπίδα τους στὰ χρήματα καὶ δίνουν σ' αὐτὰ τὴν καρδιά τους, γιατὶ ἔτσι ξεχνοῦν τὸν Θεό. Ὅποιος κάνει σχέδια δικά του, χωρὶς νὰ ἐμπιστεύεται στὸν Θεό, καὶ λέει μετὰ ὅτι ἔτσι θέλει ὁ Θεός, αὐτὸς εὐλογεῖ τὸ ἔργο του ταγκαλακίστικα καὶ συνέχεια βασανίζεται. Δὲν ἔχουμε καταλάβει τὴν δύναμη καὶ τὴν καλωσύνη τοῦ Θεοῦ. Δὲν Τὸν ἀφήνουμε νοικοκύρη νὰ μᾶς κυβερνάη, γι' αὐτὸ ταλαιπωρούμαστε.
Στὸ Σινᾶ, ἐκεῖ στὸ ἀσκητήριο τῆς Ἁγίας Ἐπιστήμης ὅπου ἔμενα, τὸ νερὸ ἦταν ἐλάχιστο. Μιὰ–μιὰ σταγόνα ἔτρεχε ἀπὸ ἕναν βράχο μέσα σὲ μιὰ σπηλιά, καμμιὰ εἰκοσαριὰ μέτρα μακριὰ ἀπὸ τὸ ἀσκητήριο. Εἶχα κάνει μιὰ στερνίτσα καὶ μάζευα τρία κιλὰ νερὸ τὸ εἰκοσιτετράωρο. Ὅταν πήγαινα νὰ πάρω νερό, ἔβαζα τὸ τενεκάκι νὰ γεμίση καὶ ἔλεγα τοὺς Χαιρετισμοὺς τῆς Παναγίας.
Ὁ ὅσιος Ἀνίνας ὁ Θαυματουργός
Ο όσιος Ανίνας ο Θαυματουργός
Ό Άνίνας γεννήθηκε στη Χαλκηδόνα. Ήταν βραχύς το δέμας σαν τον Ζακχαίο, αλλά μέγας στο πνεύμα και στην πίστη! Στα δεκαπέντε χρόνια του (σ.τ.μ. οπότε έμεινε ορφανός), αναχώρησε από τον κόσμο και εγκαταστάθηκε σε μια καλύβι στην έρημο, κοντά στον Ευφράτη ποταμό. Εκεί ζούσε αρχικά ως υποτακτικός ενός ασκητή ονόματι Μαϊουμά και, μετά από την εκδημία τού δασκάλου του, μόνος και προσευχόμενος εν μετανοία γιά τις αμαρτίες του.
Έλαβε άνωθεν χαρίσματα θαυματουργίας. Διά της προσευχής του έκανε να υπερχειλίσει με νερό ένα ξερό πηγάδι και, με μόνη τη δύναμη της προσευχής, θεράπευσε πολλές και ποικίλες ασθένειες ανθρώπων. Τα άγρια θηρία υποτάσσονταν σ’ αυτόν• μάλιστα ένα λιοντάρι, εξημερωμένο απ’ αυτόν, τον συνόδευε διαρκώς και ήταν στην υπηρεσία του.
Επίσης ο όσιος Ανίνας προέβλεπε τα μέλλοντα να συμβούν.
Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος:«Πῶς θά μπορέσω, Πάτερ Νεκτάριε, νά ἀπαλλαγῶ ἀπό τήν θεομίσητη ὑπερηφάνεια»
Τό 1910, ἐπιστρέφοντας ὁ πατήρ Φιλόθεος ἀπό προσκύνημα στό Ἅγιον Ὄρος, ἐπισκέφθηκε κατά τά τέλη Αὐγούστου στήν Αἴγινα τόν πνευματικό του διδάσκαλο καί πατέρα (Άγιο Νεκτάριο), καί σημείωσε τά ἑξῆς:
Ἀφοῦ καθήσαμε, ἄρχισε νά μέ καθοδηγεῖ στόν δρόμο τῆς ἀρετῆς, στήν κατώρθωση τῶν ἐντολῶν τοῦ Κυρίου. Τόν ἐρώτησα· πῶς θά μπορέσω, Πάτερ, νά ἀπαλλαγῶ ἀπό τήν θεομίσητη ὑπερηφάνεια, καί ἐκεῖνος μέ ἀγάπη καί ταπείνωση, μοῦ ἀπήντησε· οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἡμῶν λέγουν ὅτι κάθε ἁμαρτία νικᾶται μέ τήν ἀντίστοιχη ἐνάντια ἀρετή.
Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 23 Μαρτίου
Γιὰ νὰ κατεβάσετε καὶ νὰ ἀποθηκεύσετε τὴν ὁμιλία σὲ mp3 πατῆστε ΕΔΩ (δεξὶ κλὶκ ἀποθήκευση ὡς, ἢ ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς)
23 Μαρτίου Συναξαριστής. Νίκωνος Ἱερομάρτυρος καὶ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ, Δομετίου Μάρτυρος, Ἐφραὶμ Ὁσίου, Θεοδοσίου Θαυματουργοῦ, Νίκωνος Ὁσίου, Παχωμίου Ὁσίου, Βασσιανοῦ Ἐπισκόπου, Λουκᾶ Ὁσιομάρτυρος
Ὁ Ἅγιος Νίκων ὁ Ἱερομάρτυρας καὶ οἱ ἑκατὸν ἐνενήντα μαθητές του
Ὁ
Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Νίκων ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἡγεμόνος
Κουιντιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ Νεάπολη τῆς Ἰταλίας. Ἡ μητέρα του ἦταν
Χριστιανὴ καὶ τὸν γαλούχησε μὲ τὰ νάματα τῆς εὐσεβείας καὶ ὁ πατέρας του
εἰδωλολάτρης.
Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἔγινε στρατιωτικὸς καὶ πολὺ γρήγορα διακρίθηκε γιὰ τὴν ἀνδρεία καὶ τὴν πειθαρχία του. Ἡ ψυχή του ὅμως ποθοῦσε τὸν βίο τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς κατὰ Θεοῦ βιοτῆς.
Ἔτσι ξεκίνησε τὸ ταξίδι γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἔκανε ὅμως μία πρώτη στάση στὴν Χῖο, ὅπου πέρασε ἑπτὰ ἡμέρες προσευχόμενος. Στὴν συνέχεια, μετὰ ἀπὸ ἐμφάνιση Ἀγγέλου, κατέβηκε στὴν παραλία καὶ ἔφθασε στὸ ὄρος Γάνου. Ἐκεῖ βαπτίσθηκε μέσα σὲ ἕνα σπήλαιο ἀπὸ κάποιον Ἐπίσκοπο καὶ ζοῦσε μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία. Μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ ἔγινε ἡγούμενος τῶν μοναχῶν ποὺ κατέφευγαν πρὸς αὐτόν.
Ἐκεῖ πληροφορήθηκε διὰ θείας ἀποκαλύψεως ὅτι πρόκειται τὸ ὄρος νὰ καταστραφεῖ ἀπὸ τὰ ἔθνη. Ἔτσι ἀναχώρησε γιὰ τὴν Μυτιλήνη καὶ ἀπὸ ἐκεῖ γιὰ τὴ Νεάπολη, ὅπου εἶδε γιὰ τελευταία φορὰ καὶ κήδευσε τὴ μητέρα του. Στὴν συνέχεια ᾖλθε στὴ νῆσο τῆς Σικελίας καὶ ἀσκήτευε μὲ τοὺς μοναχοὺς τῆς συνοδείας του στὸ ὄρος τοῦ Ταυρομενίου. Ἐκεῖ δέχθηκε τὴν ἐπίθεση τοῦ ἡγεμόνα, ὁ ὁποῖος τοὺς μὲν μαθητὲς τοῦ Ἁγίου τοὺς συνέλαβε καὶ τοὺς καρατόμησε, τὸν δὲ Ἱερομάρτυρα Νίκωνα, ἀφοῦ τὸν βασάνισε, τοῦ ἀπέκοψε τὴν κεφαλή.
Ὁ
Ἅγιος Ἱερομάρτυρας Νίκων ἔζησε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ ἡγεμόνος
Κουιντιανοῦ καὶ καταγόταν ἀπὸ τὴ Νεάπολη τῆς Ἰταλίας. Ἡ μητέρα του ἦταν
Χριστιανὴ καὶ τὸν γαλούχησε μὲ τὰ νάματα τῆς εὐσεβείας καὶ ὁ πατέρας του
εἰδωλολάτρης.Σὲ νεαρὴ ἡλικία ἔγινε στρατιωτικὸς καὶ πολὺ γρήγορα διακρίθηκε γιὰ τὴν ἀνδρεία καὶ τὴν πειθαρχία του. Ἡ ψυχή του ὅμως ποθοῦσε τὸν βίο τῆς ἀσκήσεως καὶ τῆς κατὰ Θεοῦ βιοτῆς.
Ἔτσι ξεκίνησε τὸ ταξίδι γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη. Ἔκανε ὅμως μία πρώτη στάση στὴν Χῖο, ὅπου πέρασε ἑπτὰ ἡμέρες προσευχόμενος. Στὴν συνέχεια, μετὰ ἀπὸ ἐμφάνιση Ἀγγέλου, κατέβηκε στὴν παραλία καὶ ἔφθασε στὸ ὄρος Γάνου. Ἐκεῖ βαπτίσθηκε μέσα σὲ ἕνα σπήλαιο ἀπὸ κάποιον Ἐπίσκοπο καὶ ζοῦσε μὲ προσευχὴ καὶ νηστεία. Μετὰ ἀπὸ τρία χρόνια χειροτονήθηκε πρεσβύτερος καὶ ἔγινε ἡγούμενος τῶν μοναχῶν ποὺ κατέφευγαν πρὸς αὐτόν.
Ἐκεῖ πληροφορήθηκε διὰ θείας ἀποκαλύψεως ὅτι πρόκειται τὸ ὄρος νὰ καταστραφεῖ ἀπὸ τὰ ἔθνη. Ἔτσι ἀναχώρησε γιὰ τὴν Μυτιλήνη καὶ ἀπὸ ἐκεῖ γιὰ τὴ Νεάπολη, ὅπου εἶδε γιὰ τελευταία φορὰ καὶ κήδευσε τὴ μητέρα του. Στὴν συνέχεια ᾖλθε στὴ νῆσο τῆς Σικελίας καὶ ἀσκήτευε μὲ τοὺς μοναχοὺς τῆς συνοδείας του στὸ ὄρος τοῦ Ταυρομενίου. Ἐκεῖ δέχθηκε τὴν ἐπίθεση τοῦ ἡγεμόνα, ὁ ὁποῖος τοὺς μὲν μαθητὲς τοῦ Ἁγίου τοὺς συνέλαβε καὶ τοὺς καρατόμησε, τὸν δὲ Ἱερομάρτυρα Νίκωνα, ἀφοῦ τὸν βασάνισε, τοῦ ἀπέκοψε τὴν κεφαλή.