Περί Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Ἀλεξανδρέως B΄, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία στίς 11-5-2018 (κήρυγμα) ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...
Παρασκευή 25 Μαΐου 2018
Περί Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Ἀλεξανδρέως Α΄, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
Περί Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Ἀλεξανδρέως Α΄, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία στίς 10-5-2018, (κήρυγμα στήν ἀγρυπνία), ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...
Ὅταν ἐπικαλούμαστε τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ μέ ἀγάπη, ἐρχόμαστε σέ ζωντανή ἐπαφή μαζί Του!
Δεν θα ήταν περιττό να τονίσουμε ότι στην προσευχή με το Όνομα του Ιησού δεν έχουμε τίποτε το αυτόματο ή μαγικό. Αν δεν αγωνιζόμαστε να τηρήσουμε τις εντολές Του μάταια θα είναι και η επίκληση του Ονόματός Του...
Η αγάπη προς Αυτόν θα αναπτύσσεται και θα τελειοποιείται κατά το μέτρον της αυξήσεως και της εμβάθυνσής μας στη γνώση της ζωής του αγαπημένου Θεού.
Όταν αγαπούμε κάποιον άνθρωπο τότε προφέρουμε το όνομά του με ευχάριστο αίσθημα και δεν κουραζόμαστενα το επαναλαμβάνουμε. Το ίδιο και πολύ περισσότερο συμβαίνει με το όνομα του Κυρίου.
Όταν ένα αγαπημένο μας πρόσωπο συνεχώς όλο και περισσότερο αποκαλύπτεται μπροστά μας με τα χαρίσματά του αυξάνει και η αξία του για μας και με χαρά παρατηρούμε σε αυτό νέα χαρακτηριστικά. Έτσι συμβαίνει και με το όνομα του Ιησού Χριστού.
Με συναρπαστικό ενδιαφέρον ανακαλύπτουμε στο όνομά Του νέα μυστήρια των οδών του Θεού και γινόμαστε οι ίδιοι φορείς της πραγματικότητας εκείνης που περικλείεται στα Ονόματα. Με τη ζωντανή αυτή γνώση στην πείρα της ζωής μας μετέχουμε στην αιωνιότητα...
# # # # #
Μάθημα μάρκετιγκ ἀπό τόν Χριστό στόν π. Σίμωνα Ἀρβανίτη, ὅταν ἦταν νέος!
Ο Γέροντας, π. Σίμων Αρβανίτης (1901-1988) και ο υποτακτικός του,
μοναχός, π. Ζωσιμάς (1937-2010).
Μια μέρα, αναφερόμενος στα νεανικά του χρόνια ο Γέροντας μου διηγήθηκε τα παρακάτω [Διηγείται ο μοναχός, π. Ζωσιμάς, υποτακτικός του Γέροντα, π. Σίμωνα Αρβανίτη]:
Ήμουν πολύ στενοχωρημένος. Πουλούσα σταφύλια γυρνώντας στις γειτονιές της Αθήνας όλη τη μέρα κάτω από τον καυτόν ήλιο με το ζώο μου για να βγάλω ένα μεροκάματο. Δεν με ένοιαζε ο κόπος, αλλά δε μου έμενε καθόλου χρόνος για να μελετήσω.
Εκεί που καθόμουν σκεφτικός και στενοχωρημένος, έκανα και την προσευχή μου στον Κύριο λέγοντας τον πόνο μου.
«Δεν υπάρχει καμμιά λύση, Κύριέ μου, να μου μένει λίγη ώρα για να διαβάζω λιγάκι; Να γυρίζω έτσι όλη τη μέρα για ένα μεροκάματο και μόνο για τα υλικά πράγματα και να παραμελώ την ψυχή μου, χωρίς λίγη προσευχή και πνευματική μελέτη;
Τα σταφύλια δεν πουλιούνται εύκολα και αναγκάζομαι να τρέχω όλη τη μέρα στους δρόμους. Δεν υπάρχει καμμιά καλύτερη λύση για μένα»;
Και δεν το κρύβω, συνέχισε, πως είχα και κάποια προβλήματα συνειδήσεως γι’ αυτή τη δουλειά. Ο πατέρας μου με μάλωνε συχνά γιατί δεν πουλούσα όλα τα σταφύλια και με συμβούλευε να φωνάζω δυνατά και να λέω:
«Έχω τα καλύτερα σταφύλια και τα πιο φτηνά!». Αυτό όμως δεν με ανάπαυε, γιατί ούτε τα καλύτερα σταφύλια είχα ούτε τα πιο φτηνά. Και εγώ δεν ήθελα να λέω κάτι που δεν ήταν αλήθεια.
Γι’ αυτό και με δάκρυα στα μάτια έλεγα και ξανάλεγα:
''Μόλις ξεκίνησα τίς παρακλήσεις στήν Παναγία Γοργοϋπήκοο ὁ ἐγγονός μου ἄρχισε νά κουνάει τό χέρι του''
Αρχές του τρέχοντος μήνα και μετά από μια μικρή περιπέτεια υγείας ενός συγγενικού μου προσώπου, οδηγήθηκα ως συνοδός της συγγενής μου στο Κέντρο Αποκατάστασης ANIMUS στη Λάρισα για την πραγματοποίηση μιας σειράς φυσικοθεραπειών οι οποίες θα διαρκούσαν όλο το μήνα.
Στο χώρο αυτό όπου όπως και σε όλα τα Θεραπευτήρια διαπιστώνεις τη ματαιότητα του κόσμου αυτού και φιλοσοφείς τη ζωή διαφορετικά, γνώρισα αρκετούς ανθρώπους και κυρίως νέους οι οποίοι δίνουν τον δικό τους αγώνα για την αποκατάσταση της υγείας τους.
Σε μία από τις επισκέψεις μου πριν λίγες ημέρες και κατά την διάρκεια της αναμονής όπως γίνεται συνήθως έως ότου οι εξωτερικοί ασθενείς πραγματοποιήσουν τις συνεδρίες τους, γνώρισα μια κυρία από ακριτική περιοχή της Ελλάδος. ΄Όπως γίνεται συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις ο κάθε ένας μεταφέρει στον άλλο τη δική του περιπέτεια και το λόγο για τον οποίο βρίσκεται στο Θεραπευτήριο. Ομολογώ χωρίς να θέλω να γίνω κουραστικός ότι συγκλονίστηκα από την περιγραφή της περιπέτειας ενός νεαρού παιδιού 21 ετών το οποίο εδώ και 3 χρόνια δίνει τη δική του μάχη μετά από τροχαίο ατύχημα με μηχανάκι. Ενός παιδιού που έζησε χάρη στην θαυμαστή επέμβαση των Αγίων Λουκά του Ιατρού και Εφραίμ. Ενός παιδιού που μετά από μια στάσιμη περίοδο και χάρη στην πίστη της κυρίας προς την Παναγία Γοργοϋπήκοο και η οποία είναι η γιαγιά του που το συνοδεύει στη Λάρισα, το νεαρό παλικάρι άρχισε να παίρνει τα ''πάνω του''.
Είναι πολλά αυτά που θέλω να γράψω για την τρίχρονη περιπέτεια. Για το πως έγινε το ατύχημα, οι ώρες αγωνίας στον προθάλαμο της εντατικής, οι χειρουργικές επεμβάσεις και ο αγώνας της αποκατάστασης. Θα σταθώ όμως στην πίστη της οικογένειας και κυρίως της γιαγιάς ενός ανθρώπου που δεν της λείπει το χαμόγελο και η αισιοδοξία μα πάνω από όλα η βαθιά εκείνη πίστη που κατά την Πατερική ρήση ''μέχρι και βουνά μπορεί να κινήσει''.
Ἀντί νά μιμηθοῦμε τούς Ἁγίους, μιμούμαστε τούς θηριώνυμους διῶκτες τους!
Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
Στίς 23 Μαΐου ἑορτάζεται ἡ μνήμη τοῦ Ὁσίου πατρός ἡμῶν καί Ὁμολογητοῦ Μιχαήλ, ἐπισκόπου Συνάδων.
Γράφει ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στό συναξάρι: Οὗτος ὁ ἀγγελώνυμος Μιχαήλ ... ἠφάνισεν τήν βλάσφημον αἵρεσιν τῶν εἰκονομάχων καί ἔφραξε τά ἄθεα αὐτῶν στόματα...Ὅθεν Λέων (αὐτοκράτορας) ὁ θηριώνυμος δέν ὑπέφερε τό ρεῦμα τῆς ἱερᾶς γλώσσης τοῦ ἁγίου, διότι παρασταθείς ἔμπροσθεν τοῦ βήματος αὐτοῦ ὁ μακάριος οὗτος, οὔτε ἀπό τούς φοβερισμούς του ἐδηλίασεν, οὔτε ἀπό τάς κολακείας του ἐμαλακώθη, ἀλλά μέ ἐλευθέραν καί ἀνδρείαν φωνήν ἐξεβόησε λέγων: ’’Τήν ἄχραντον εἰκόνα εὐσεβῶς σέβομαι καί προσκυνῶ τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τῆς θείας αὐτοῦ μητρός, τό δέ δόγμα σου καί τόν ὁρισμόν πτύω καί ὡς οὐδέν λογίζομαι’’.
Ταῦτα ἀκούσας ὁ βασιλεύς ... ἀνάψας ὑπό θυμοῦ κατεδίκασε τόν ἅγιον εἰς μακράν ἐξορίαν.
Ἔφραξεν ὁ Ὅσιος Μιχαήλ τά ἄθεα στόματα τῶν εἰκονομάχων. Ἀθέους ὀνομάζει τούς εἰκονομάχους ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης.
Σήμερα τούς εἰκονομάχους (παπικούς καί προτεστάντες) τούς ὀνομάζουμε ’’ἀδελφές ἐκκλησίες’’! Γίναμε ἕνα μαζί τους. Ἕνα μέ τήν ἀθεΐα! Νά, τί εἶναι ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ.
Ὁ Ὅσιος πατήρ ἡμῶν καί ὁμολογητής Μιχαήλ οὔτε ἀπό τίς ἀπειλές τοῦ εἰκονομάχου αὐτοκράτορα πτοήθηκε οὔτε καί ἀπό τίς κολακεῖες του κάμφθηκε.
Σήμερα, ὅμως, τί γίνεται;
Σήμερα, μπροστά στίς άπειλές καί τούς φοβερισμούς αἱρετιζόντων ἐκκλησιαστικῶν ἀξιωματούχων, οἱ μέν μοναχοί κλείνουν τά στόματά τους, κάνοντας τάχα ὑπακοή, οἱ δέ λαϊκοί, κατατρομαγμένοι καί ἀποροῦντες, ὑποκλίνονται.
Σήμερα, μπροστά στίς κολακεῖες τῶν οἰκουμενιστῶν προκαθημένων οἱ μέν μοναχοί, γιά νά σώσουν τά μοναστήρια τους (!),συμβιβάζονται καί ἀναβάλλουν τήν ὁμολογία τους, οἱ δέ λαϊκοί, ὡς τεχνιέντως ἀκατήχητοι, πείθονται καί σιωποῦν.
Ὁ Ἅγιος καί ὁμολογητής Μιχαήλ ἀπάντησε στόν θηριώδη αἱρετικό αὐτοκράτορα μέ φωνή ἐλεύθερη καί ἀνδρεία. Σήμερα, στούς ἀξιωματούχους φορεῖς τῆς παναιρέσως τοῦ οἰκουμενισμοῦ πῶς ἀπαντᾶμε; Μέ δουλικότητα καί ἀναξιοπρἐπεια.
«Ἄν ἐπιθυμεῖς νά ἔχεις τήν βοήθειά μου καί νά εὐχαριστήσεις τόν Θεό, τότε νά προσπαθεῖς νά μοῦ ψάλλεις «Χαίρε!» μέ σωφροσύνη καί ἐλεημοσύνη πρός τούς πένητες»
Άγιος Μάξιμος ο Γραικός
ΛΟΓΟΣ ΙΕ΄
Η Υπεραγία Θεοτόκος απευθύνεται στους κερδοσκόπους, στους ασώτους και κάθε είδους κακούργους, οι οποίοι ελπίζουν να Την ευαρεστήσουν με κανόνες και ψαλμούς
Όταν δω ότι με τα έργα σου εκτελείς τις εντολές του Υιού μου, ότι αποφεύγεις γενικώς κάθε κακό, την ασωτία, το ψεύδος, την υπερηφάνεια, τον δόλο και την άδικη αρπαγή ξένης περιουσίας, θα με ευχαριστεί το «Χαίρε!» που μου ψάλλεις συχνά, το οποίο είναι δημιούργημα του σοφού Θεού. Όσο όμως κάνεις αυτές τις πράξεις, και μάλιστα τις χαίρεσαι, όσο πίνεις χαρούμενα το αίμα των πτωχών με διπλούς τόκους και ρουφάς το μεδούλι από τα κόκαλά τους με αμέτρητα καταναγκαστικά έργα, μέχρι τότε δεν θα διαφέρεις για εμένα σε τίποτα από τον αλλόθρησκο, τον Σκύθη η τον οποιονδήποτε διώκτη του Χριστού, όσο και αν καυχιέσαι για το βάπτισμά σου. Δεν θα εισακούσω καθόλου τις προσευχές σου, έστω και αν μου ψάλλεις με ευχάριστη φωνή. «Έλεος θέλω και ου θυσίαν και επίγνωσιν Θεού η ολοκαυτώματα» [1].
Εσύ όμως σαν χοίρος παραδίδεσαι σε κάθε ασέλγεια και σαν άγριος λύκος αρπάζεις ξένες περιουσίες και αδικείς δυστυχισμένες χήρες. Είσαι πλεονέκτης σε όλα και πλήρης ανόμων πράξεων, σαν Τατάρος, καθώς διασκεδάζεις και μεθάς, παίζοντας πάντοτε το γούσλι [2] και απολαμβάνοντας αισχρά και ακόλαστα τραγούδια. Έχεις διώξει από την ψυχή σου εντελώς τον φόβο του Θεού, ελπίζεις δε να με ευχαριστήσεις με τους πολλούς κανόνες και τα στιχάρια, ψάλλοντάς τα με δυνατή φωνή; Δεν ακούς τον Απόστολο που λέγει ότι όσοι πράττουν αυτά δεν κληρονομούν την βασιλεία του Θεού [3], αλλά μάλλον εκείνα τα πικρά βάσανα κάτω από την γη; Μην εξαπατάς τον εαυτό σου!
Ὁ Προφήτης Δαυΐδ ἑπτά φορές τήν ἡμέρα αἰνοῦσε τόν Κύριο
ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΕΠΙΦΑΝΙΟΝ Επίσκοπον Κύπρου, επισκέφθηκε κάποτε ο Ηγούμενος ενός Μοναστηριού που είχε ιδρύσει ο ανωτέρω Άγιος και του είπε με κάποια ικανοποίηση:- Με την ευχή σου, Δέσποτα, δεν παραμελούμε τον κανόνα της προσευχής που μας έδωσες. Διαβάζομε με προθυμία την πρώτη ώρα, την τρίτη, την έκτη και την ενάτη. (σ.σ. Οι ώρες από τα παλιά χρόνια διαβάζονταν στα μοναστήρια).
- Και τις άλλες ώρες τι κάνετε; ρώτησε με έκπληξι ο Άγιος Ιεράρχης. Δεν ασχολείσθε με την προσευχή; τότε δεν είσθε Μοναχοί.
Και βλέποντας την απορία του Ηγουμένου, εξήγησε:
Ἔσχατοι καιροί, γενικά.π.Νικολάι Ραγκόζιν
π. Νικολάι Ραγκόζιν - 5. Έσχατοι καιροί, γενικά.
Ἅγιος Ἰωάννης τῆς Κροστάνδης: "Μέ θερμή προσευχή καί μέ τό σημεῖο τοῦ Σταυροῦ, πού μέ πίστη κάνουμε πάνω στό στῆθος...."
Πώς εκδηλώνεται η παρουσία του πονηρού πνεύματος μέσα στον άνθρωπο
"Η παρουσία του σκοτεινού πνεύματος μέσα στον άνθρωπο εκδηλώνεταιμε το σκοτάδι του νου, την ταραχή, τη θλίψη και τη βεβαρημένη καρδία.
Πιο πολύ όμως η παρουσία του γίνεται φανερή στην καρδιά, την οποία αυτός πιέζει και σφίγγει με τη δύναμη της κολάσεως. Από την καρδιά αρχίζει τις επιβουλές του, από εκεί τις απλώνει στον νου, στη φαντασία και στη μνήμη. Προκαλεί σύγχυση και έτσι περιορίζει πολύ τις δυνάμεις αυτές τη ψυχής.
Ο άνθρωπος που εκείνος επηρεάζει γίνεται σαν τυφλός και, ενώ είναι με ανοικτά μάτια, δε βλέπει τίποτε εκτός από το αντικείμενο του πόθου του, σαν να μην υπάρχει γι΄ αυτόν τίποτα άλλο.
Για τον σκοτισμό των λογισμών και την αναστάτωση της ψυχής που προκαλεί ο διάβολος μιλάει η προσευχή του αγιασμού του ύδατος στο Μυστήριο του Βαπτίσματος.
Περί «ταραχής και δειλίας εκ του διαβόλου ημίν προσγενομένης» μιλάει η προσευχή του Μεγάλου Βασιλείου στο Μέγα Απόδειπνο.
Ἡ ἀρχή τοῦ ἀγώνα μέ τήν ἁμαρτία εἶναι ἡ σιωπή τοῦ στόματος...
Η αρχή του αγώνα με την αμαρτία είναι η σιωπή του στόματος. Μην πείτε τίποτα μέχρι η καρδιά να είναι ήσυχη . Αρχιμανδρίτης Ραφαήλ (Κάρελιν)
http://apantaortodoxias.
Ηχητικό Αγιολόγιο 25 Μαίου
Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)
25 Μαΐου Συναξαριστής. Μνήμη τῆς τρίτης εὑρέσεως τῆς τιμίας κεφαλῆς του προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου, Κελεστίνου Μάρτυρος, Ὀλβιανοῦ Ὁσίου, Διονυσίου Ἐπισκόπου, Ζηνοβίου Ἐπισκόπου, Μαξίμου καὶ Βικτωρίνου Ἱερομαρτύρων, Ἀλδέλμου Ἐπισκόπου, Σκιότα ἐκ Γεωργίας, Δημητρίου πρίγκιπος, Θέκλας Ὁσίας, Ἰννοκεντίου Ἐπισκόπου, σύναξη τῶν Ἁγίων τῆς Βολυνίας, μνήμη εὑρέσεως ἱερᾶς εἰκόνος τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου
Μνήμη τῆς τρίτης εὑρέσεως τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ προφήτου Προδρόμου καὶ Βαπτιστοῦ Ἰωάννου
Αὐτὴ
κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ θεωρεῖται ὡς δεύτερη εὕρεση, ἀφοῦ πουθενὰ δὲν
ἀναφέρεται ἄλλη, παρὰ μόνο ἡ πρώτη (24 Φεβρουαρίου). Ἡ εὕρεση αὐτὴ ἔγινε
ἀπὸ κάποιον ἄγνωστο ἱερέα στὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας, μέσα σὲ ἀργυρὴ
θήκη, σὲ ἱερὸ τόπο καὶ μεταφέρθηκε μὲ μεγάλη ἐπισημότητα καὶ πομπὴ στὴν
Κωνσταντινούπολη, ὅπου κατατέθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Στουδίου.
Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖον θησαύρισμα ἐγκεκρυμμένον τῇ γῇ, Χριστὸς ἀπεκάλυψε, τὴν Κεφαλήν σου ἡμῖν, Προφῆτα καὶ Πρόδρομε· πάντες οὖν συνελθόντες, ἐν τῇ ταύτης εὑρέσει, ᾄσμασι θεηγόροις, τὸν Σωτῆρα ὑμνοῦμεν, τὸν σῲζοντα ἡμᾶς ἐκ φθορᾶς, ταῖς ἱκεσίαις σου.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Προφῆτα Θεοῦ, καὶ Πρόδρομε τῆς χάριτος, τὴν Κάραν τὴν σήν, ὡς ῥόδον ἱερώτατον, ἐκ τῆς γῆς εὑράμενοι, τὰς ἰάσεις πάντοτε λαμβάνομεν, καὶ γὰρ πάλιν ὡς πρότερον, ἐν κόσμῳ κηρύττεις τὴν μετάνοιαν.
Αὐτὴ
κανονικὰ θὰ ἔπρεπε νὰ θεωρεῖται ὡς δεύτερη εὕρεση, ἀφοῦ πουθενὰ δὲν
ἀναφέρεται ἄλλη, παρὰ μόνο ἡ πρώτη (24 Φεβρουαρίου). Ἡ εὕρεση αὐτὴ ἔγινε
ἀπὸ κάποιον ἄγνωστο ἱερέα στὰ Κόμανα τῆς Καππαδοκίας, μέσα σὲ ἀργυρὴ
θήκη, σὲ ἱερὸ τόπο καὶ μεταφέρθηκε μὲ μεγάλη ἐπισημότητα καὶ πομπὴ στὴν
Κωνσταντινούπολη, ὅπου κατατέθηκε στὴ Μονὴ τοῦ Στουδίου.Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Ὡς θεῖον θησαύρισμα ἐγκεκρυμμένον τῇ γῇ, Χριστὸς ἀπεκάλυψε, τὴν Κεφαλήν σου ἡμῖν, Προφῆτα καὶ Πρόδρομε· πάντες οὖν συνελθόντες, ἐν τῇ ταύτης εὑρέσει, ᾄσμασι θεηγόροις, τὸν Σωτῆρα ὑμνοῦμεν, τὸν σῲζοντα ἡμᾶς ἐκ φθορᾶς, ταῖς ἱκεσίαις σου.
Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Προφῆτα Θεοῦ, καὶ Πρόδρομε τῆς χάριτος, τὴν Κάραν τὴν σήν, ὡς ῥόδον ἱερώτατον, ἐκ τῆς γῆς εὑράμενοι, τὰς ἰάσεις πάντοτε λαμβάνομεν, καὶ γὰρ πάλιν ὡς πρότερον, ἐν κόσμῳ κηρύττεις τὴν μετάνοιαν.
25 Μαΐου. Ἡ γ΄ εὕρεσις τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου καί βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ Προδρόμου. Κυρ. ιε΄ έπιστ. (Β΄ Κορ. δ΄ 6-15).
Β Κορ. 4,6 ὅτι ὁ Θεὸς
ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν
ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς
γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ
Χριστοῦ.
Β Κορ. 4,6 Και τούτο, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους
της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκότους που υπήρχε τότε, αυτός
έλαμψεν εις τας καρδίας μας και τας εφώτισεν, όχι μόνον δια να γνωρίσωμεν
ημείς, αλλά δια να μεταδώσωμεν και στους άλλους φωτεινήν και καθαράν την γνώσιν
της δόξης του Θεού, η οποία δόξα εφανερώθη δια του Ιησού Χριστού.