«Δοῦλοι Χριστοῦ» Α΄ (Ἐφ. 6,5-6), Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Δοῦλοι Χριστοῦ» Α΄ (Ἐφ. 6,5-6), Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 20-5-2018 στό Καθολικό τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, ζωντανή μετάδοση, http://www.hristospanagia.gr/, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς († 1979) - Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς διαρκής Πεντηκοστή

 Ποιος είναι ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός; Ποιος είναι σε Αυτόν ο Θεός και ποιος ο άνθρωπος; Πως γνωρίζεται ο Θεός στον Θεάνθρωπο και πως ο άνθρωπος; Τι εδώρησε σε μας τους ανθρώπους ο Θεός εν τω Θεανθρώπω; 

Όλα αυτά τα φανερώνει σε μας το Πνεύμα το Άγιον, το «Πνεύμα της αληθείας». Μας αποκαλύπτει δηλαδή όλη την αλήθεια για Αυτόν, για τον Θεό εν Αυτώ και για τον άνθρωπο και για το τι χάρισε σ’ εμάς μ’ όλα αυτά. Αυτό επίσης απείρως ξεπερνά κάθε τι που οι ανθρώπινοι οφθαλμοί είδαν και τοις ωσίν αυτών ηκούσθη και η καρδία αυτών κάποτε αισθάνθηκε.

 

Με την ένσαρκη ζωή του στη γη ο Θεάνθρωπος εγκαθίδρυσε το Θεανθρώπινό του Σώμα, την Εκκλησία, και με αυτήν προετοιμάζει τον γήινο κόσμο για την έλευση και τη ζωή και τη δραστηριότητα του Αγίου Πνεύματος στο Σώμα της Εκκλησίας, ως ψυχής Αυτού του Σώματος.

 

Την ημέρα της Πεντηκοστής το Άγιο Πνεύμα κατήλθε εξ ουρανού στο Θεανθρώπινο σώμα της Εκκλησίας και για πάντα παρέμεινε σε Αυτό σαν Παν-Ζωοποιός ψυχή Αυτού. Αυτό το ορατό θεανθρώπινο σώμα της Εκκλησίας συγκροτούν οι Άγιοι Απόστολοι με την πίστη των στον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό ως Σωτήρα του κόσμου και ως τέλειου Θεού και ως τέλειου ανθρώπου. Και η κάθοδος και η σύνολη δρατηριότητα του Αγίου Πνεύματος στο Θεανθρώπινο σώμα της Εκκλησίας έρχεται από τον Θεάνθρωπο και εξαιτίας του Θεανθρώπου.

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Εἶναι λάθος νά προσεύχεται κάποιος γιά νά σωθεῖ ὁ ἴδιος. Τούς ἄλλους πρέπει ν΄ἀγαπᾶμε καί νά προσευχόμαστε νά μή χαθεῖ κανείς»

 “Κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Χριστός και σώμα εμείς οι άνθρωποι, οι χριστιανοί. Λέει ο Απόστολος Παύλος: "Αυτός εστιν η κεφαλή του σώματος, της Εκκλησίας". Η Εκκλησία και ο Χριστός είναι ένα. 

Το σώμα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την κεφαλή του. Το σώμα της Εκκλησίας τρέφεται, αγιάζεται, ζει με τον Χριστό. Αυτός είναι ο Κύριος, ο παντοδύναμος, ο παντογνώστης, ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο στηριγμός μας, ο φίλος μας, ο αδελφός μας. Ο στύλος και το εδραίωμα της Εκκλησίας. Αυτός είναι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος, η βάση, το πάν. Χωρίς Χριστό, Εκκλησία δεν υπάρχει. Νυμφίος, ο Χριστός. Νύμφη, η καθεμία ψυχή.

 

Ο Χριστός ένωσε το σώμα της Εκκλησίας με τον ουρανό και τη γη. Με τους αγγέλους, τους ανθρώπους και όλα τα δημιουργήματα, με όλη την κτίση του Θεού. Με τα ζώα και τα πουλιά. Με κάθε μικρό αγριολούλουδο, με κάθε μικρό έντομο. Έγινε έτσι η Εκκλησία “πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρουμένου”, δηλαδή του Χριστού. Όλα εν Χριστώ και σύν Χριστώ, μέσα καιμαζί με τον Χριστό. Αυτό είναι το μυστήριο της Εκκλησίας.

 

Ο Χριστός φανερώνεται μέσα στην ενότητα την μεταξύ μας και στην αγάπη Του, την Εκκλησία. Εκκλησία δεν είμαι μόνος εγώ, αλλά μαζί κι εσείς. Εκκλησία είμαστε όλοι. Μέσα στην Εκκλησία όλοι ενσωματώνονται. Είμαστε όλοι ένα και ο Χριστός κεφαλή. Ένα σώμα, σώμα Χριστού: “Υμείς δε έστε σώμα Χριστού και μέλη εκ μέρους”. Είμαστε όλοι ένα, γιατί ο Θεός είναι Πατέρας μας κι είναι παντού. Όταν το ζήσουμε αυτό, είμαστε μέσα στην Εκκλησία. Αυτή είναι η ευχή του Κυρίου μας στην Αρχιερατική Του Προσευχή: “ίνα ώσιν εν”, για όλα τα μέλη της Εκκλησίας. Ε, αυτό μόνο διά της χάριτος το καταλαβαίνει κανείς. Ζούμε τη χαρά της ενότητος, της αγάπης. Και γινόμαστε ένα μ΄όλους. Δεν υπάρχει πιο ωραίο πράγμα!

('Ἐκκλησιαστικά ἀρχεῖα, 1907. Ν 43. Ρ. 1889). Τό καλοκαίρι τοῦ 1887 στό χωριό Kuvshinova, κοντά στή Vologda, συνέβη ἡ ἀκόλουθη ἐκπληκτική περίπτωση. ....

"Το καλοκαίρι του 1887 στο χωριό Kuvshinova, κοντά στη Vologda, συνέβη η ακόλουθη εκπληκτική περίπτωση. Ένα νεαρό αγόρι του χωριού  τσακώθηκε   με τη μητέρα του και την έσπρωξε στην πλάτη ...

- Δεν φοβάσαι τον Θεό! Είπε η  πληγωμένη μητέρα.

-όχι , ο Θεός δεν υπάρχει.! – Είπε με σαρκασμό ο νεαρός.

Λίγες ώρες  αργότερα την ίδια μέρα ο βλάσφημος πήγε να δουλέψει στο χωράφι  του  με τη μητέρα του. Η μέρα ήταν καθαρή: μόνο κάτι  μικρά σύννεφα περπατούσαν στον ουρανό. Ξαφνικά μια λάμψη αστραπιαία  έλαμψε, υπήρξε ένας δυνατός κεραυνός, και ο αρνητής  του Θεού έπεσε στο έδαφος ...

“As the Lord put on the body, leaving behind all principality and power...

“As the Lord put on the body, leaving behind all principality and power, so Christians put on the Holy Spirit, and are at rest.” 

St. Macarius the Great, "Spiritual Homilies" (Homily 26)

 http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/05/as-lord-put-on-body-leaving-behind-all.html?m=1

Ἡ προσευχή. Ἅγ. Ἰωάννης Χρυσόστομος

 

Η προσευχή είναι μεγάλο αγαθό, αν γίνεται και με λογισμό αγαθό· αν ευχαριστούμε το Θεό όχι μόνο όταν μας δίνει, αλλά και όταν δεν μας δίνει ό,τι Του ζητάμε, αφού και τα δύο τα κάνει για την ωφέλειά μας.

Έτσι, και όταν δεν παίρνουμε, ουσιαστικά παίρνουμε με το να μην πάρουμε ό,τι δεν μας συμφέρει. Υπάρχουν, βλέπετε, περιπτώσεις που η μη ικανοποίηση του αιτήματός μας είναι πιο ωφέλιμη. Και τότε ό,τι θεωρούμε σαν αποτυχία είναι επιτυχία. Ας μη στεναχωριόμαστε, λοιπόν, όταν ο Θεός αργεί να εισακούσει την προσευχή μας. Ας μη χάνουμε την υπομονή μας.

Μήπως και πριν ζητήσουμε κάτι, δεν μπορεί να μας το δώσει ο Πανάγαθος; Μπορεί, φυσικά, αλλά περιμένει από μας κάποιαν αφορμή, ώστε να μας βοηθήσει δίκαια.

Γι' αυτό ας Του δίνουμε την αφορμή με την προσευχή και ας περιμένουμε με πίστη, με ελπίδα, με εμπιστοσύνη στην πανσοφία και στη φιλανθρωπία Του. Μας έδωσε ό,τι ζητήσαμε; Ας Τον ευχαριστούμε. Δεν μας έδωσε; Και πάλι ας Τον ευχαριστούμε, γιατί δεν γνωρίζουμε, όπως γνωρίζει Εκείνος, τι είναι καλό για μας. Ας έχουμε ακόμα υπόψη μας, πως ο Θεός συχνά δεν αρνείται, αλλά μόνο αναβάλλει την ικανοποίηση κάποιου αιτήματός μας.

Και γιατί αναβάλλει; Επειδή, χρησιμοποιώντας ως μέσο τη δική μας επιμονή στο αίτημα, θέλει να μας ελκύσει και να μας κρατήσει κοντά Του. Κι ένας φιλόστοργος πατέρας, άλλωστε, όταν του ζητάει κάτι το παιδί του, πολλές φορές αρνείται να του το δώσει, όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί μ' αυτόν τον τρόπο το παιδί μένει κοντά του.

Ὁ Χριστός δέν εἶναι μόνον ἀληθινά Μεγάλος- εἶναι Αὐτός ὁ ἴδιος ὁ Δημιουργός, εἶναι ἡ Πηγή καί ἡ ἔμπνευση κάθε ἀληθινά μεγάλου στήν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας.

Μόνον ένας αλαζών είναι πάντα έτοιμος να εξομοιώσει τον Χριστό με άλλους «μεγάλους» ανθρώπους και ας είναι ήλιου φαεινότερον, πώς είναι άλλο πράγμα οι «μεγάλοι» άνθρωποι και άλλο ο Κύριος Ιησούς Χριστός όπως άλλο πράγμα είναι ή δημιουργία και άλλο ο Δημιουργός!

Ό Χριστός δεν είναι μόνον αληθινά Μεγάλος- είναι Αυτός ο ίδιος ο Δημιουργός, είναι η Πηγή και η Έμπνευση κάθε αληθινά μεγάλου στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Όταν ο Ναπολέων, ένας άνθρωπος με πρόσκαιρο μεγαλείο, ήταν εξόριστος και ταλαιπωρημένος στο νησί της αγίας Ελένης, πρόφερε αυτά τα λόγια:

Συγκλονιστικό γεγονός πρίν τόν θάνατο μοναχοῦ. Προσωπική μαρτυρία τοῦ γέροντα Ἐφραίμ Φιλοθεϊτη

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΜΟΝΑΧΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΕΦΡΑΙΜ ΦΙΛΟΘΕΙΤΗ.

https://www.youtube.com/watch?v=kI2i8JJ9N20

Παναγούδα: Τό κελλί τοῦ Ἁγίου Παϊσίου (φωτογραφίες)

Δέν εἶμαι ὑπερήφανος!

https://paraklisi.blogspot.com/2018/05/blog-post_312.html

Ηχητικό Αγιολόγιο 6 Ιουνίου

Ακούστε το βίο των Αγίων της Ορθοδοξίας που εορτάζουν σήμερα 6 Ιουνίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

6 Ιουνίου Συναξαριστής. Ιλαρίωνος Οσίου, Αττάλου Οσίου, Των Αγίων 5 Παρθένων, Γελασίου, Ανούβ Οσίου, Φώτα Οσίου, Ιωνά Οσίου, Ἰωνᾶς Περμίας, Κουδβάλιος Οὐαλίας, Ρωμύλος, Ἀρχελαΐς, Θέκλα καὶ Σωσάνα, Ἀμοὺν, Ζαρλάθιος, Παΐσιος Οὔγκλιχ, Ἰωνᾶς Κλιμέζσκ, Σύναξις Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ποιμένος ἐν Ρωσίᾳ, Μνήμη Θαύματος τοῦ Ἀρχεγγέλου Μιχαήλ

Ο Όσιος Ιλαρίων

Ο Όσιος Ιλαρίων καταγόταν από την Καππαδοκία και έζησε τον 9ον μ.Χ. αι. Οι γονείς του, Πέτρος και Θεοδοσία, ήταν ευσεβείς και ενάρετοι άνθρωποι και γαλούχησαν τον μικρό γιο τους με τα νάματα της ορθόδοξης πίστης. Όταν ενηλικιώθηκε, ποθώντας το δρόμο της αρετής και της άσκησης πήγε στο μοναστήρι της Ξηρονησίας, στην Κωνσταντινούπολη, όπου αφοσιώθηκε ψυχή τε και σώματι στην άσκηση, την αυστηρή νηστεία, τη σιωπή και την μελέτη των Θείων Γραφών.
Αργότερα πήγε στη Μονή Δαλμάτων, όπου και έγινε μεγαλόσχημος. Εκεί παρέμεινε μία δεκαετία και γρήγορα έγινε παράδειγμα άσκησης, ταπεινοφροσύνης και μεγαθυμίας για όλους τούς αδελφούς, οι οποίοι παμψηφεί τον ανέδειξαν ηγούμενο της Μονής.
Όταν ξέσπασε η θύελλα της Εικονομαχίας ο αυτοκράτορας Λέων ο Αρμένιος, με τον ασεβή πατριάρχη Θεόδοτο το Μελισσηνό, προσπάθησαν, ανεπιτυχώς, να κάμψουν το αγέρωχο φρόνημα του Οσίου. Εκείνος όρθωσε το πνευματικό του ανάστημα και στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Τότε άρχισε ο απηνής διωγμός του.

6 Ἰουνίου. Ἱλαρίωνος ὁσίου τοῦ νέου, ἡγουμένου τῆς μονῆς τῶν Δαλμάτων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τετ. β΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. δ΄ 13-25).

Ρωμ. 4,13          οὐ γὰρ διὰ νόμου ἡ ἐπαγγελία τῷ Ἀβραὰμ ἢ τῷ σπέρματι αὐτοῦ, τὸ κληρονόμον αὐτὸν εἶναι τοῦ κόσμου, ἀλλὰ διὰ δικαιοσύνης πίστεως.

Ρωμ. 4,13                  Διότι η υπόσχεσις, που εδόθη στον Αβραάμ, ότι με την πνευματικήν βασιλείαν του κατά σάρκα απογόνος του Ιησού Χριστού, θα γίνη αυτός κληρονόμος του κόσμου, δεν του εδόθη δια μέσου κανενός νόμου, αλλά δια μέσου της δικαιώσεως, που έλαβε από την πίστιν.