71. Ἡ ὑπακοή στόν Πνευματικό μας ὁδηγό, Γ΄μέρος, (Εὐεργετινός τόμ. Α΄- ὑπόθ. ΛΔ΄), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 5-6-2018 στόν Ἱ.Ν. Τιμίου Σταυροῦ στήν Καλή Σκύδρας, http://hristospanagia.gr, καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...
Παρασκευή 15 Ιουνίου 2018
«Μεταθανάτιες Ἐμπειρίες» π. Σεραφείμ Ρόουζ,Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
«Μέγα τό τοῦ θανάτου μυστήριον» ψάλλουμε στήν ἁγία μας Ἐκκλησία καί σκέφτηκα σήμερα νά ποῦμε λίγα γιά τό θέμα αὐτό. Τί διδάσκει ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία; Ἡ ὁποία ἔχει μία συγκεκριμένη διδασκαλία γιά τήν μετά θάνατον ζωή, πού ξεκινάει ἀπό αὐτή τήν ἴδια στιγμή τοῦ θανάτου. Πολλοί λένε, ἴσως καί λίγο βλάσφημα, ποῦ ξέρουμε τί θά γίνει μετά; Μήπως ἦρθε κανένας ἀπό ἐκεῖ νά μᾶς πεῖ τί γίνεται μετά θάνατον;
Πράγματι, ἔχουν ἔρθει καί μᾶς ἔχουν πεῖ καί μᾶς ἔχουν γράψει πολλοί ἄνθρωποι. Καί πολλοί Ἅγιοι, ἀλλά καί ἄλλοι ἄνθρωποι πού δέν εἶναι ἅγιοι ἐπίσημοι τῆς Ἐκκλησίας μας καί ὄχι μόνο Ὀρθόδοξοι, ἀλλά καί ἑτερόδοξοι καί ἀπό ἄλλες θρησκεῖες, καί ἄθεοι… Ἔχουν συγκεντρωθεῖ πολλές μαρτυρίες σέ βιβλία τόσο τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας ἀπό τούς Ἁγίους Πατέρες, ἀλλά καί πολλά βιβλία ἔχουν συγκεντρώσει ἄνθρωποι ἄσχετοι, οἱ ὁποῖοι κάνανε ἔρευνα, κατά τό μᾶλλον ἤ ἧττον, ἐπιστημονική καί συγκέντρωσαν αὐτές τίς μαρτυρίες, ἀνθρώπων δηλαδή οἱ ὁποῖοι εἴχανε τίς λεγόμενες μεταθανάτιες ἤ ἐπιθανάτιες ἐμπειρίες. Ἐμπειρίες πού εἶναι μετά τόν θάνατο ἀκριβῶς, ἤ τό λένε καί στά ἀγγλικά -ἄν δέν κάνω λάθος- «near death», πολύ κοντά στόν θάνατο ἐμπειρίες.
Στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας ἔχουμε τήν διδασκαλία πού εἶναι στήν Ἁγία Γραφή, στούς Ἁγίους Πατέρες καί σέ πολλούς βίους Ἁγίων. Νά ποῦμε ἕνα παράδειγμα, ἔχουμε ἕνα βιβλίο, τό 4ο τῶν Διαλόγων, τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Μεγάλου, Πάπα Ρώμης, ὁ ὁποῖος ἔζησε τό 604. Εἶναι Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας καί τό βιβλίο αὐτό ὁλόκληρο εἶναι ἀφιερωμένο σέ συγκεκριμένες ἐμπειρίες τῆς ψυχῆς μετά τόν θάνατο.
Ἑπομένως, ἔχουμε πάρα πολλά νά ποῦμε σ’ αὐτό τό θέμα. Διαβάζοντας τούς βίους τῶν Ἁγίων, λόγου χάρη τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου, βλέπουμε πῶς οἱ Ἅγιοι βλέπανε τίς ψυχές. Ὅπως ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος εἶδε τήν ψυχή τοῦ ἀββά Ἀμμούν νά ἀνεβαίνει στόν οὐρανό. Ἤ καί οἱ ἴδιοι εἴχανε ἐμπειρίες πού βρέθηκαν - δέν μποροῦσαν βέβαια νά τό ἑρμηνεύσουν πῶς: Ἐκτός τοῦ σώματός τους; Ἐντός τοῦ σώματός τους;... Εἴχανε καί ἐμπειρίες τῶν τελωνίων. Σήμερα κάποιοι τά κοροϊδεύουν, τά ἀπαξιώνουν ἤ τά μεθερμηνεύουν, δίνουν δηλαδή μιά ἄλλη ἑρμηνεία καί λένε κάτι ἄλλο θά εἶναι… δέν εἶναι αὐτό ἀκριβῶς…
Συχνά ἡ θεία χάρη διδάσκει, μέσω ἁπλῶν ἀνθρώπων. Οἱ ταπεινοί καταδέχονται νά διδάσκονται καί ἀπό τούς τυχαίους
ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ
Συχνά η θεία χάρη διδάσκει, μέσω απλών ανθρώπων, αυτά που πρέπει, σε όσους εμπιστεύονται την πρόνοια του Θεού. Οι ταπεινοί καταδέχονται να διδάσκονται και από τους τυχαίους.
Από το Γεροντικό
Ο αββάς Μακάριος έλεγε, πώς όταν ήταν νέος, επειδή κάποτε έπεσε σε ακηδία, βγήκε έξω από το κελλί του, στην έρημο, με τον εξής λογισμό:
«Όποιον κι αν συναντήσεις, ρώτησέ τον κάτι πού θα σε ωφελήσει.
Βρήκε λοιπόν ένα παιδί πού έβοσκε βόδια, και του λέει:
- Παιδί μου, πεινάω. Τι να κάνω;
- Έ, να φας! αποκρίθηκε εκείνο.
- Έφαγα και πάλι πεινάω, είπε ο αββάς.
- Πολλές φορές έφαγα, και όμως πεινάω πάλι.
Κόντευε νά πεθάνει, ἀλλά ἔγινε ἀμέσως πιό ὑγιής ἀπό ὅλους!
Στάρετς Ζαχαρίας (1850-1936)
Κάποτε, μια από τις πνευματικές κόρες του Στάρετς [Ζαχαρίας (1850-1936)] έπεσε σοβαρά άρρωστη. Οι γιατροί είπαν πως ο θάνατος ήταν αναπόφευκτος. Η καημένη η γυναίκα ήταν ετοιμοθάνατη. Οι συγγενείς της παρακάλεσαν τον Στάρετς να την επισκεφθή για τελευταία φορά.
Ο πατήρ Ζωσιμάς [ως μεγαλόσχημος έλαβε το όνομα Ζαχαρίας] είπε μια προσευχή, πήρε ένα μικρό πορτραίτο του Μητροπολίτου Φιλαρέτου, το έκρυψε και είπε:
“Δεν είμαι εγώ που πηγαίνω στην άρρωστη γυναίκα, αλλά ο ίδιος ο Μητροπολίτης πηγαίνει για να γιατρέψη την πάσχουσα”. Ετοιμάσθηκε και ξεκίνησε.
Η ασθενής γυναίκα είχε έναν γυιό που δεν τον θεωρούσαν πέρα για πέρα φυσιολογικό. Ήταν κάπως παράξενος, τέτοιος που στον κόσμο τον ονομάζουν “αγαθό”. Όταν άρχισε ο Στάρετς να πλησιάζη το σπίτι, ο απλοϊκός νεαρός ξαφνικά είπε στην μητέρα του:
– Μαμά, ο Μητροπολίτης Φιλάρετος έρχεται να μας δη, ο ίδιος ο Μητροπολίτης Φιλάρετος”.
– Τι λες τώρα; Μήπως τρελλάθηκες εντελώς, καημένο μου παιδί; βόγγησε η μητέρα του.
Ἐπίσκοπος ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ (Καί ἀναστήσω αὐτοῖς ποιμένας – Ιερ. 23,4)
Επίσκοπος ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ
(Και αναστήσω αυτοίς ποιμένας – Ιερ. 23,4)
Νίκος Σακαλάκης,Μαθηματικός
Αναμφίβολα, ο Κύριος παραμένει το υπόδειγμα Ποιμένος μέσα στην ιστορία, ο οποίος «έπαθεν υπέρ ημών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα επακολουθήσετε τοις ίχνεσιν αυτού» (Α΄ Πετρ. 2, 21).
Ο Ιερός Αυγουστίνος, του οποίου η μνήμη εορτάζεται στις 15 Ιουνίου, λέγει: «Ο Θεάνθρωπος έκλινε την κεφαλή (στο Σταυρό), για να δώση στον άνθρωπο το τελευταίο φίλημα. Σκεφθήτε τις πληγές του Εσταυρωμένου, το αίμα του αποθνήσκοντος, την τιμή του εξαγοράζοντος. Έχει γείρει την κεφαλή για να ασπασθή, έχει ανοικτή την καρδιά για να αγαπήση, απλωμένα τα χέρια για να υποδεχθή και έκθετο όλο το σώμα για να εξαγοράση».
Ιδιαίτερα βιώνουν τη θεολογία του Σταυρού οι πραγματικοί Ποιμένες και κυρίως οι όντως επίσκοποι της Εκκλησίας, οι οποίοι αποκαλούσαν τον αρχιερατικό θρόνο «ακανθώδη βάτο» (Γρηγ. Διάλογος). Να υπογραμμίσουμε, ότι υπήρξαν συνειδητοί επίσκοποι που εγκατέλειψαν τον αρχιερατικό θρόνο με μεγαλύτερη χαρά από αυτήν με την οποία άλλοι τον κατέλαβαν.
Στο εδάφιο (23, 4) του Προφήτου Ιερεμία, ο Κύριος εννοιολογεί τους αληθινούς Ποιμένες, και καθορίζει την ποιότητά τους: «και αναστήσω αυτοίς ποιμένας, οι ποιμανούσιν αυτούς και ου φοβηθήσονταιετι ουδέ πτοηθήσονται, λέγει Κύριος», δηλ. «και θα φέρω εις αυτούς τοιούτους ποιμένας, οι οποίοι θα ποιμαίνουν αυτούς, ώστε οι ποιμαινόμενοι δεν θα φοβούνται πλέον ούτε καν θα πτοούνται, λέγει ο Κύριος».
Στην ερμηνεία του ο π. Ιωήλ Γιαννακόπουλος σχολιάζει: «τούτο δύναται να αποδοθή κατά λέξιν εις τους αρχηγούς των Ιουδαίων, οι οποίοι ωδήγησαν τους Ιουδαίους εκ της Βαβυλώνος εις την Παλαιστίνην. Τοιούτοι ήσαν ο Έσδρας, ο Νεεμίας, Ιησούς, Ζοροβάβελκ.λ.π. Ούτοι δύναται να θεωρηθούν ως τύποι ποιμένων της Μεσσιακής εποχής, οι οποίοι άνευ φόβου εκ των εχθρών των θα ποιμαίνουν τα λογικά των ποίμνια».
Κυριακή Β Ματθαίου (Ματθ. 4, 18-23):Ἡ ἐκλογή τῶν ἀποστόλων, π.Αὐγουστῖνος Καντιώτης
Κυριακὴ Β΄ Ματθαίου (Ματθ. 4,18-23)
ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΦΛΩΡΙΝΗΣ π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΚΑΝΤΙΩΤΟΥ
Η ΕΚΛΟΓΗ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ
«Οἱ δὲ εὐθέως ἀφέντες τὰ δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ» (Ματθ. 4,20)
Ἡ ἑβδομάδα ποὺ μᾶς πέρασε καὶ ἡ ἑβδομάδα ποὺ μᾶς ἔρχεται, ἀγαπητοί μου, ἕως τὶς 29 τοῦ μηνός, ὅλο αὐτὸ τὸ χρονικὸ διάστημα ποὺ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν ἑπομένη τῶν ἁγίων Πάντων καὶ φτάνει μέχρι τὶς 29 τοῦ μηνὸς αὐτοῦ, εἶνε περίοδος νηστείας. Εἶνε ἡ νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων. Εἶνε μία εὔκολη νηστεία, καὶ ἀλλοίμονο ἂν δὲν τὴν κάνουμε.
Νηστεία κάνουν στὸ Ἅγιον Ὄρος οἱ ἀσκηταί. Οὔτε κρέας καὶ οὔτε ψάρι δὲν τρῶνε· τίποτε ἀπ᾿ αὐτά. Μέσα στὶς τρύπες καὶ μέσα στὶς σπηλιὲς μένουν. Αὐτοί κάνουν νηστεία. Ἡ νηστεία αὐτὴ τῶν Ἀποστόλων εἶνε πολὺ εὔκολη, διότι τὴν περίοδο αὐτὴ τῆς νηστείας ἐπιτρέπεται νὰ φᾷς ψάρι, τὸ κρέας μόνο ἀπαγορεύεται. Δὲν ξέρω ἐσεῖς ἂν τὴν τηρῆτε.
Ἐκτὸς τῆς νηστείας αὐτῆς τῶν ἁγίων Ἀποστόλων ἔχουμε καὶ ἄλλες νηστεῖες. Ἡ πιὸ αὐστηρὰ νηστεία, ποὺ εἶνε ζυμωμένη μὲ δάκρυα, εἶνε τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ὅποιος δὲν κλαίει τὴ Μεγάλη Τεσσαρακοστὴ εἶνε κτῆνος, χαϊβάνι εἶνε, γιατὶ ὅλη ἡ γῆ κλαίει σαράντα μέρες μὲ τὸ Χριστό προτοῦ νὰ σταυρωθῇ. Μετὰ τὴ νηστεία τῶν Ἀποστόλων ἔχουμε τὴ νηστεία του Δεκαπενταυγούστου· δεκαπέντε μέρες νηστεύουμε πρὸς τιμὴν τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καὶ μετὰ εἶνε ἡ νηστεία τῶν Χριστουγέννων. Ἡ πιὸ ἐλαφρὰ νηστεία τοῦ ἔτους εἶνε ἡ νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων.
Εὑρισκόμεθα λοιπὸν στὴ νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, καὶ ἡ νηστεία αὐτὴ ἐθεσπίσθη γιὰ νὰ προετοιμάσῃ τοὺς Χριστιανοὺς ψυχικῶς νὰ ἑορτάσουν τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῶν Ἀποστόλων. Καὶ ἀκριβῶς γιὰ τὸν λόγον αὐτὸν καὶ τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε σήμερα εἶνε σχετικὸ μὲ τοὺς ἁγίους ἀποστόλους. [ἡ Κυριακὴ αὐτή, ἡ Β΄ τοῦ Ματθαίου, πίπτει κατὰ κανόνα μέσα στὴ νηστεία τῶν ἁγίων Ἀποστόλων\
Θὰ σᾶς ὁμιλήσω ἁπλᾶ, ὅπως πάντα, γιὰ νὰ μὲ καταλάβετε ὅλοι.
Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Ὅταν ὁ ἀδελφός μας σφάλλει, ἐμεῖς πρέπει νά βαστάξουμε τόν πειρασμό του»
Ἀμφέβαλλα ἂν εἶχα τηρήσει σωστὴ στάση σ᾿ ἕνα περιστατικὸ καὶ τοῦ τὸ ἀνέφερα.
Τοῦ εἶπα: «Γέροντα, μιὰ Κυριακὴ πρωί, μετὰ τὴ Θεία Λειτουργία, βρισκόμουν προσκεκλημένος σὲ σπίτι πνευματικοῦ ἀδελφοῦ.
Εἶχαν στήσει ψησταριὰ στὴν αὐλὴ καὶ ἕψηναν κρέας. Κάποια στιγμή, ἀνέλαβα κι ἐγὼ νὰ βοηθήσω κι ἐνῶ τακτοποιοῦσα τὰ ἀναμμένα κάρβουνα, ὁ γιός τους, μαθητὴς Λυκείου, ποὺ τὴν ὥρα ἐκείνη πότιζε λουλούδια, ἔστρεψε τὸ λάστιχο πάνω στὴ φωτιά, δὲν ξέρω γιατί τὸ ἔκανε: Ἀπὸ λάθος, ἀπὸ φιλοπαίγμονα διάθεση, ἀπὸ ἐπίδειξη προκλητικῆς ἐπαναστατικότητας; Ἄγνωστο.
Πάντως πετάχθηκαν στάχτες καὶ νερὰ ἐπάνω στὸ κοστούμι μου. Μετὰ τὴν πρώτη ἔκπληξή μου, ἀποφάσισα νὰ μὴ δώσω διαστάσεις στὸ περιστατικό, καθάρισα πρόχειρα τὰ ροῦχα μου καὶ χωρὶς νὰ μιλήσω, σὰν νὰ μὴ συνέβη τίποτε, ξανάρχισα νὰ τακτοποιῶ τὴ φωτιά, ἐνῶ οἱ γονεῖς ἐπέπλητταν τὸ γυιό τους.
Δὲν ξέρω, ἂν ἐνήργησα σωστά, σωπαίνοντας, ἢ ἂν ἔπρεπε κι ἐγὼ νὰ μαλώσω τὸ παιδί».
Ὁ Γέροντας μοῦ ἀπάντησε:
Ἕνας πνευματικός ἄνθρωπος ἑρμηνεύει ὅλα τά πράγματα καί ὅλα τα φυσικά φαινόμενα με πνευματικό καί συμβολικό τρόπο καί ἀντλεῖ ἀπό τά πάντα ὄφελος γιά τήν ψυχή του. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.
Ένας πνευματικός άνθρωπος ερμηνεύει όλα τα πράγματα και όλα τα φυσικά φαινόμενα με πνευματικό και συμβολικό τρόπο και αντλεί από τα πάντα όφελος γιά την ψυχή του.
Κάποτε, οι μονάχοι της αδελφότητας του όσιου Ιωάννου, του Κολοβού, πήγαν στον όσιο και άρχισαν να του διηγούνται πώς έπεσε μία δυνατή βροχή και πότισε τούς φοίνικες και πώς νέα κλαδιά είχαν αρχίσει να φυτρώνουν στα φοινικόδεντρα και, ως αποτέλεσμα, οι μοναχοί θά είχαν αρκετό υλικό για το εργόχειρό τους.
Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης: «Ἄς ἐννοήσουμε τό σύντομο τῆς ζωῆς μας καί ἄς δουλεύσουμε τόν Θεό, μέ ἀγάπη καί προθυμία...
Γέρων Ἐφραίμ Φιλοθεΐτης: «Ἄς ἐννοήσουμε τό σύντομο τῆς ζωῆς μας καί ἄς δουλεύσουμε τόν Θεό, μέ ἀγάπη καί προθυμία. Γιά ἐπίδειξη τίποτε νά μήν κάνετε, ἀλλά ὅ,τι κάμνετε νά γίνεται μέ ταπείνωση»
https://paraklisi.blogspot.com/2018/05/blog-post_362.html
Ηχητικό Αγιολόγιο 15 Ιουνίου
Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)
15 Ιουνίου Συναξαριστής. Αμώνος Προφήτου, Δούλα, Φουρτουνάτου, Αχαϊκού και Στεφανά, Ορτισίου Οσίου, Ιερωνύμου Οσίου, Αυγουστίνου & Μόνικας, Γραυς, Νέρση, Ιωνά, Σύναξις Υπεραγίας Θεοτόκου εν Μαρανακίου
Ο Προφήτης Αμώς
Ὁ
Προφήτης Ἀμὼς καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Θεκουὲ τῆς Ἰουδαίας, ἡ ὁποία
ἔκειτο νοτιοανατολικὰ τῆς Βηθλεέμ, καὶ ἤκμασε στὴν ἱερὴ πόλη Βαιθήλ,
κοντὰ στὴ Σαμάρεια, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰσραὴλ Ἱεροβοὰμ
Β’ (784 – 746 π.Χ.).
Ἦταν βοσκὸς καὶ καλλιεργητὴς συκομορέων καὶ ἀπὸ τὴν ἐργασία αὐτὴ ἐκλήθηκε ἀπ’ εὐθείας ὑπὸ τοῦ Θεοῦ στὸ προφητικὸ ἀξίωμα, ὡς ὁ ἴδιος ἀναφέρει στὸ ὁμώνυμο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: «Οὐκ ἤμην προφήτης ἐγὼ οὐδὲ υἱὸς προφήτου, ἀλλ’ ἢ αἰπόλος ἤμην καὶ κνίζων συκάμινα· καὶ ἀνέλαβέ με Κύριος ἐκ τῶν προβάτων καὶ εἶπε Κύριος πρός με· βάδιζε προφήτευσον ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ».
Ἀναδείχθηκε ἔτσι ἕνας ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους ἐλάσσονες Προφῆτες.Ἐστηλίτευσε τὴν ἠθικὴ καὶ θρησκευτικὴ κατάπτωση τοῦ Ἰσραήλ, ἐκαλοῦσε τὸ λαὸ αὐτοῦ σὲ μετάνοια καὶ προφήτευσε τὴν ἐπικειμένη κρίση καὶ αἰχμαλωσία αὐτοῦ.
Ἂν καὶ ἐστερεῖτο μορφώσεως, διακρινόταν γιὰ τὴν πρωτοτυπία, τὴ φυσικότητα, τὴ δύναμη καὶ εὐρυθμία τοῦ λόγου, τὸ πλῆθος τῶν εἰκόνων καὶ τὸ ποιοτικὸ κάλλος τοῦ ἔργου του. Ἕνεκα τοῦ σφοδροῦ ἐλέγχου καὶ τῶν ζοφερῶν λόγων του περὶ τῆς τύχης τοῦ Ἰσραήλ, ἐξήγειρε ἐναντίον του τὴν ἱερατικὴ τάξη, ὥστε ὁ ἀρχιερεὺς τῆς Βαιθὴλ Ἀμασίας ἐζήτησε ἀπὸ τὸ βασιλέα Ἱεροβοὰμ τὴν ἀποπομπὴ τοῦ Ἀμὼς στὸ βασίλειο τοῦ Ἰούδα διαβάλλοντάς τον ὡς δημεγέρτη καὶ ταραχοποιό.
Ὁ
Προφήτης Ἀμὼς καταγόταν ἀπὸ τὴν πόλη Θεκουὲ τῆς Ἰουδαίας, ἡ ὁποία
ἔκειτο νοτιοανατολικὰ τῆς Βηθλεέμ, καὶ ἤκμασε στὴν ἱερὴ πόλη Βαιθήλ,
κοντὰ στὴ Σαμάρεια, κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως τοῦ Ἰσραὴλ Ἱεροβοὰμ
Β’ (784 – 746 π.Χ.).Ἦταν βοσκὸς καὶ καλλιεργητὴς συκομορέων καὶ ἀπὸ τὴν ἐργασία αὐτὴ ἐκλήθηκε ἀπ’ εὐθείας ὑπὸ τοῦ Θεοῦ στὸ προφητικὸ ἀξίωμα, ὡς ὁ ἴδιος ἀναφέρει στὸ ὁμώνυμο βιβλίο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης: «Οὐκ ἤμην προφήτης ἐγὼ οὐδὲ υἱὸς προφήτου, ἀλλ’ ἢ αἰπόλος ἤμην καὶ κνίζων συκάμινα· καὶ ἀνέλαβέ με Κύριος ἐκ τῶν προβάτων καὶ εἶπε Κύριος πρός με· βάδιζε προφήτευσον ἐπὶ τὸν λαόν μου Ἰσραήλ».
Ἀναδείχθηκε ἔτσι ἕνας ἀπὸ τοὺς σπουδαιότερους ἐλάσσονες Προφῆτες.Ἐστηλίτευσε τὴν ἠθικὴ καὶ θρησκευτικὴ κατάπτωση τοῦ Ἰσραήλ, ἐκαλοῦσε τὸ λαὸ αὐτοῦ σὲ μετάνοια καὶ προφήτευσε τὴν ἐπικειμένη κρίση καὶ αἰχμαλωσία αὐτοῦ.
Ἂν καὶ ἐστερεῖτο μορφώσεως, διακρινόταν γιὰ τὴν πρωτοτυπία, τὴ φυσικότητα, τὴ δύναμη καὶ εὐρυθμία τοῦ λόγου, τὸ πλῆθος τῶν εἰκόνων καὶ τὸ ποιοτικὸ κάλλος τοῦ ἔργου του. Ἕνεκα τοῦ σφοδροῦ ἐλέγχου καὶ τῶν ζοφερῶν λόγων του περὶ τῆς τύχης τοῦ Ἰσραήλ, ἐξήγειρε ἐναντίον του τὴν ἱερατικὴ τάξη, ὥστε ὁ ἀρχιερεὺς τῆς Βαιθὴλ Ἀμασίας ἐζήτησε ἀπὸ τὸ βασιλέα Ἱεροβοὰμ τὴν ἀποπομπὴ τοῦ Ἀμὼς στὸ βασίλειο τοῦ Ἰούδα διαβάλλοντάς τον ὡς δημεγέρτη καὶ ταραχοποιό.
15 Ἰουνίου. Ἀμώς προφήτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Παρ. γ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. θ΄ 6-19).
Ρωμ. 9,6 Οὐχ οἷον δὲ
ὅτι ἐκπέπτωκεν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. οὐ γὰρ
πάντες οἱ ἐξ Ἰσραήλ, οὗτοι Ἰσραήλ,
Ρωμ. 9,6 Το γεγονός όμως ότι εξέπεσαν αυτοί από τας
ευλογίας, δεν σημαίνει ότι έχει ξεπέσει και διαψευσθή υπό των πραγμάτων ο λόγος
του Θεού, διότι αληθινοί Ισραηλίται δεν είναι όλοι όσοι κατάγονται σαρκικώς από
τον Ισραήλ,