«Ἐνδύσασθε τήν πανοπλίαν τοῦ Θεοῦ» (Ἐφ. 6, 11), Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 17-6-2018 (ὁμιλία στό Καθολικό τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος), ζωντανή μετάδοση, http://hristospanagia3.blogspot.gr, ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...
Τετάρτη 20 Ιουνίου 2018
«Ἐμφανίσεις Ἀγγέλων καί δαιμόνων κατά τήν ὥρα τοῦ θανάτου- Ἡ Φωτεινή Ὕπαρξη», π. Σεραφείμ Ρόουζ
Σήμερα, σκέφτηκα, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, νά παραμείνουμε λίγο σ’ αὐτό τό θέμα τοῦ θανάτου, μέ τό ὁποῖο ἀσχοληθήκαμε στίς τελευταῖες μας ὁμιλίες διαβάζοντας καί σχολιάζοντας κατά δύναμιν τά σχετικά κεφάλαια ἀπό τόν πρῶτο τόμο στόν Εὐεργετινό. Νομίζω ἔχει πολύ ἐνδιαφέρον τό πράγμα, ἀφενός μέν γιά τή σωτηρία μας καί γιά τό τί ἀκολουθεῖ μετά τήν ἔξοδο τῆς ψυχῆς μας, καί ἀφετέρου γιά νά μήν πέφτουμε θύματα δαιμονικῆς ἀπάτης, ἡ ὁποία σήμερα εἶναι πολύ διαδεδομένη. Ὑπάρχουν πολλά βιβλία, περιοδικά, βίντεο, ἐκπομπές, πού ἀσχολοῦνται μέ τίς λεγόμενες μεταθανάτιες ἐμπειρίες καί ὑπάρχει αὐτή ἡ ἀντίληψη στόν προτεσταντικό κόσμο τῶν αἱρετικῶν, ὅτι ὅλα εἶναι πολύ καλά, σύμφωνα μέ τίς ἐμπειρίες πού ἔχουν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι. Ὅλοι πηγαίνουν, κατά κανόνα, σ’ ἕναν πολύ ὡραῖο τόπο, συναντοῦν κάποιες «φωτεινές ὑπάρξεις» καί νιώθουν ἀγαλλίαση. Μετά, βέβαια, γυρίζουν πίσω καί τά διηγοῦνται αὐτά. Ἔχει σημασία νά μποροῦμε νά διακρίνουμε, μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί μέ τόν φωτισμό τοῦ Θεοῦ καί μέ τή γνώση τῆς Ὀρθόδοξης διδασκαλίας, οἱ λεγόμενες αὐτές πνευματικές ἐμπειρίες, πόσο εἶναι ἀπό τά πνεύματα τοῦ Θεοῦ, τούς Ἀγγέλους δηλαδή, καί πόσο εἶναι δαιμονικές.
Γι’ αὐτό, ἄς δοῦμε ἕνα παράδειγμα ἀπό τίς διηγήσεις τοῦ Μεγάλου Ἀρσενίου, γιά νά πάρουμε μία γεύση ἀπό ἐμφανίσεις Ἀγγέλων. Πρέπει ὁπωσδήποτε νά γνωρίζουμε, ὅτι οἱ ἅγιοι Ἄγγελοι εἶναι κτίσματα, δημιουργήματα, ὅπως καί οἱ δαίμονες. Σέ καμιά περίπτωση δέν πρέπει νά ἀποδεχτοῦμε αὐτή τήν ταύτιση πού ὑπάρχει σέ πολλούς ὅτι καί ὁ Θεός εἶναι πνεῦμα καί τόν βάζουν στήν ἴδια σειρά μέ τά ἄλλα πνεύματα. Καμία σχέση δέν ἔχει ὁ Θεός μέ τούς Ἀγγέλους ἤ μέ τούς δαίμονες ὡς πρός τήν οὐσία Του. Ὁ Θεός εἶναι ἄκτιστος, αὐτά εἶναι κτιστά.
«Ὁ Μέγας Ἀρσένιος (4ος -5ος αἰ.), ὁ ἀρνητής κάθε σωματικῆς ἀπολαύσεως, εἶχε τή συνήθεια νά διηγεῖται στούς πατέρες ὠφέλιμες ἱστορίες καί ὀπτασίες του, τίς ὁποῖες ἀπέδιδε σέ ἄλλα πρόσωπα, γιά ν’ ἀποφύγει ὁ ἴδιος τήν κενοδοξία. Κάποτε, διηγήθηκε ὁ ὅσιος, ἕνας ἡλικιωμένος μοναχός, ἐνῶ καθόταν στό κελλί του, ἄκουσε ἀγγελική φωνή νά τοῦ λέει: - Βγές ἔξω, νά σοῦ δείξω τήν ἀξία τῶν ἔργων τῶν ἀνθρώπων. Βγῆκε ὁ μοναχός καί ἀκολούθησε τόν ἄγγελο σέ κάποιο τόπο, ὅπου ἕνας ἄνθρωπος ἔκοβε ξύλα. Ὅταν τελείωσε, τά ἔδεσε καί προσάθησε νά τά σηκώσει, ἀλλά δέν μπόρεσε. Ἄφησε τότε κάτω τό δεμάτι, πρόσθεσε κι ἄλλα ξύλα καί διαρκῶς συνέχιζε νά προσθέτει»1.
«- Γέροντα, τόσο σημαντικό εἶναι αὐτό, νά μήν φορᾶμε ἐμεῖς οἱ γυναῖκες παντελόνια;»
Απόσπασμα από ομιλία του π. Σάββα Ἁγιορείτη.
Ναί! Εἶναι ἐντολή τοῦ Θεοῦ. Νά μή φορᾶς λέει «σκεύη ἀνδρός», αὐτά πού ἁρμόζουν στόν ἄνδρα. Ὅπως καί ὁ ἄνδρας δέν μπορεῖ νά φοράει φοῦστες ἤ νά πάρει καί μιά γυναικεία τσάντα… Λέει κάπου ὁ Ἅγιος Παΐσιος, γιά σκέψου νά δεῖς ἕναν τσολιά στήν Ὁμόνοια καί νά κρατάει μία γυναικεία τσάντα!
Γελοῖο πράγμα δέν εἶναι; Ἔ, τόσο γελοῖο εἶναι καί τό ἀντίθετο, νά φοράει ἡ γυναίκα ἀνδρικά ροῦχα. Δέν εἶναι σωστό. Δέν ταιριάζει. Ἐγώ πού τό βλέπω ἔτσι… μοῦ φαίνεται σάν ἔκτρωμα αὐτό τό πράγμα… αὐτά τά ὄντα. Δέν εἶναι γυναίκα αὐτή πιά… χάνει τήν γυναικεία της φύση, τήν
Εἶναι ἐντολή Θεοῦ. Κάποτε τόν Ἅγιο Πορφύριο τόν πλησίασε ἕνα ζευγάρι καί τόν ρώτησαν αὐτό τό πράγμα: – Τό κοριτσάκι μας Γέροντα ἐπιτρέπεται νά φοράει παντελόνια; Καί τούς εἶπε αὐτό ἀκριβῶς. Τό θέμα αὐτό πού μέ ρωτᾶτε εἶναι λυμένο στό Δευτερονόμιο, δηλαδή στόν νόμο τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, πού εἴπαμε ἰσχύει μέχρι σήμερα. Ὁ Θεός τό ἀπαγορεύει. Πρέπει νά τό ξέρουμε αὐτό. Εἶμαστε πιστοί καί πρέπει νά τό τηροῦμε. Γιατί ὁ νόμος τοῦ Θεοῦ, παιδιά, εἶναι οἱ προδιαγραφές ζωῆς. Ἅμα δέν τηροῦμε τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, εἶναι σάν νά κάνουμε πράγματα πού εἶναι ἀντίθετα μέ τίς προδιαγραφές μας.
Τί θά πεῖ προδιαγραφή;
ΘΑΥΜΑ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ: Θεραπεία καρκίνου τῶν ὀστῶν
Τό Φεβρουάριο τού 1996 ο 13χρονος Γεώργιος, υιός τού Δημητρίου και της Ζωγράφας Γιατρά (Στ. Ελμάζη 7, Αμπελόκηποι Θεσσαλονίκης) εισήχθη στό Ορθοπεδικό τμήμα τού Ιπποκρατείου Θεσσαλονίκης.
Η μαγνητική τομογραφία έδειξε όγκο περίπου 2 κιλών στό δεξιό ισχίο, ατροφία οστού καί κάταγμα! 'Εγιναν αλλεπάλληλες συσκέψεις, διότι ήταν σπανιότατος τόσο μεγάλος όγκος. Μέ τή βιοψία αρχικώς διέγνωσαν “πνέτ πυέλου”.
Στίς 11 Μαρτίου εισήχθη στό Ογκολογικό τμήμα γιά χημειοθεραπεία, τής οποίας τήν πορεία παρακολουθούσαν καί δύο Ιταλοί καί τρείς 'Αγγλοι γιατροί.
Ο πατέρας μεγάλωσε ορφανός καί πολλά χρόνια δέν είχε σχέση μέ τήν Εκκλησία. Από τίς πρώτες όμως μέρες πού αρρώστησε ο γιός του ανέβαινε στήν Μονή του Αγίου Ραφαήλ στην Γρίβα. Ζητούσε νά μάθει όλο καί περισσότερα γιά τούς Αγίους γιά νά δυναμώσει τήν πίστη του, πήρε λαδάκι από τό καντήλι καί καθημερινά σταύρωναν τό παιδί. Διάβαζαν τά βιβλία τού Αγίου, έκαναν συνεχώς προσευχή, όπως καί στή Μονή μνημόνευαν τό όνομα τού παιδιού σέ κάθε θ. Λειτουργία.
Πρίν λοιπόν εισαχθεί τό παιδί στό Ογκολογικό τμήμα, είδε αποβραδίς στόν ύπνο του τόν άγιο Ραφαήλ νά του δείχνει τά δωμάτια μέ τά άρρωστα παιδιά, καί τό δικό τους δωμάτιο το Νο 12. Μ’ αυτήν τήν προειδοποίηση, προετοίμαζε ψυχολογικά τό γιό του γιά τό θέαμα τών νοσηλευομένων παιδιών, καθώς μεταφερόταν στό Παιδογκολογικό. Τού έγιναν 20 χημειοθεραπείες (Μάρτιος '96 Ιούνιος '97). Ωστόσο, μετά τήν ολοκλήρωσή τους δέν ήταν σίγουρο άν θά τόν εγχείριζαν γιά αφαίρεση τού όγκου.
Ναυπάκτου Ἱερόθεος: «Ἡ Ζ΄Οἰκουμενική Σύνοδος ὡς ὁρόσημο τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας».
Ὁμιλία τοῦ Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ἱεροθέου στήν Διακίδειο Σχολή Λαοῦ Πατρῶν στίς 24 Φεβρουαρίου 2018: «Ἡ Ζ΄Οἰκουμενική Σύνοδος ὡς ὁρόσημο τῆς ἑνότητας τῆς Ἐκκλησίας».
http://aktines.blogspot.gr/
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 16-6-2018 ἕως 18-6-2018
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια.
Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο
http://hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 16-6-2018 ἕως 18-6-2018
Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr
▼ 2018 (2102)
- ▼ Ιουνίου (238)
- ▼ 18 Ιουν (13)
- 25. Περί Στεφάνου τοῦ Λίβυος, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλ...
- 24. Περί Πάχωνος, Λαυσαϊκόν-Ἁγίου Παλλαδίου, Ἀρχιμ...
- Οἱ ταπεινοί καταδέχονται νά διδάσκονται καί ἀπό το...
- «Πάντα πώλησον, Μάρκον ἀγόρασον» : Ὅταν κανένας δέ...
- Μία οἰκογένεια Τούρκων γίνονται ὅλοι Χριστιανοί!
- Παναγία ἡ Γερόντισσα - Ἱερά Μονή Παντοκράτορος
- π. Αὐγουστῖνος Καντιώτης (†): «Kοιμούμεθα, ἀδέρφια...
- Ἡ θαυματουργή εὐχή τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Ἰατροῦ γιά ...
- Ὁ ἅγιος ἱερομάρτυς Ἀστεῖος (ἤ Ἀστείων), ἐπίσκοπος ...
- ▼ 18 Ιουν (13)
Ὁ καλός ποιμήν πατήρ Γεώργιος Καψάνης († 8 - 6- 2014)
Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Ζόζουλακ, Καθηγητής του Πανεπιστημίου «Κωνσταντίνος ο Φιλόσοφος», Νίτρας Σλοβακίας
[1] Τόν πατέρα Γεώργιο Καψάνη, τον εξαίρετο ποιμένα, γνώρισα πριν από είκοσι τρία χρόνια, όταν ήμουν διευθυντής του Χριστιανικού Ιδρύματος Νεολαίας «Παντοκράτωρ» στο Παλαιό Φάληρο, το οποίο ίδρυσε ο ίδιος, όταν ήταν ακόμα νέος.
Αυτό το Ίδρυμα με οικοτροφείο, αίθουσα ομιλιών, γήπεδο καλαθόσφαιρας και παρεκκλήσι αφιερωμένο στην Ανάληψη του Κυρίου, λειτουργούσε ως κέντρο για την ποιμαντική και κατηχητική δράση.
Ο πατήρ Γεώργιος, πνευματικός πατέρας χιλιάδων ψυχών, κατέβαινε τακτικά σε αυτό το Ίδρυμα και εξομολογούσε πολύ κόσμο. Τότε κατάλαβα πόσο τον αγαπάει ο κόσμος και πόση αγάπη έδειχνε ο πατήρ Γεώργιος στους πονεμένους ανθρώπους που ζητούσαν πνευματική βοήθεια Ήταν σπάνιο φαινόμενο να δει κανείς τόση αγάπη ενός στοργικού πνευματικού πατέρα, ο οποίος μολονότι βρισκόταν στο Άγιον Όρος ενδιαφερόταν και για τις πνευματικές ανάγκες των πνευματικών του τέκνων. Αξιοσημείωτη ηταν επίσης η αμεσότητα της επικοινωνίας του πατρός Γεωργίου με τους νέους ανθρώπους που τον επισκέπτονταν. Τον ενδιέφερε κυρίως η ποιμαντική του συγχρόνου ανθρώπου γι’ αυτό είναι για μένα μεγάλο παράδειγμα στη ποιμαντική μου πράξη. Εκτός από αυτό αντλούσα από τα κείμενά του και αρκετές σκέψεις για το κατηχητικό έργο στη σημερινή κοινωνία Σε ένα βιβλίο που έγραψα με τίτλο «Η κατηχητική αποστολή της Εκκλησίας»[2]αναφέρω τις αρχές της παιδαγωγικής προσέγγισης του κατηχητικού στα παιδιά, που συνέταξε ο πατήρ Γεώργιος. Αυτό το κείμενο δείχνει το ψυχολογικό και παιδαγωγικό βάθος της διδασκαλίας των θρησκευτικών κι έγινε πάρα πολύ γνωστό στους Σλοβάκους αναγνώστες.
Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος - Οἱ Ἅγιοι Πάντες εἶχαν πίστη καί ἀγάπη
Εκείνο το οποίο πρέπει να προσέξουμε για να έχουμε και τον Θεό βοηθό και τους Αγίους να μας βοηθούν σε κάθε ανάγκη, κάθε περίσταση, κάθε ασθένεια και συμφορά, είναι να γίνουμε και εμείς άγιοι. Και είναι δυνατόν εμείς οι αμαρτωλοί να γίνουμε άγιοι;
Είναι, διότι αν δεν ήταν δυνατόν, δεν θα έλεγε ο Θεός: «Γίνεσθε άγιοι, ότι εγώ άγιος ειμί» (Α’ Πέτρ. 1:16).
Αν δεν ήταν δυνατόν, δεν θα γίνονταν οι Άγιοι Πάντες άγιοι, επειδή και εκείνοι άνθρωποι ήταν σαν κι εμάς. Επομένως, να μην προφασιζόμαστε προφάσεις εν αμαρτίαις.
Για να γίνουμε όμως άγιοι, πρέπει να αγαπήσουμε τον Θεό με όλη μας την ψυχή και με όλη μας την καρδιά και να μιμηθούμε κι εμείς τους Αγίους. Διότι οι Άγιοι, που αγίασαν, δεν αγίασαν έτσι απλά. Αγίασαν διότι είχαν πίστη προς τον Θεό, και η πίστη οδηγεί τον άνθρωπο προς την αγάπη, όπως λέει ένας μεγάλος και θεοφόρος Άγιος, ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής. «Ο πιστεύων», λέει, «φοβείται, ο φοβούμενος ταπεινούται, ο ταπεινούμενος πραΰνεται, ο πραΰς καθαίρεται, ο καθαρθείς ελλάμπεται, ο δε ελλαμφθείς αξιούται συγκοιτασθήναι τω Νυμφίω Χριστώ» (Περί θεολογίας Α’ 16).
Η πίστη δηλαδή οδηγεί τον άνθρωπο στον φόβο. Σε ποιον φόβο; Να φοβάται την αμαρτία. Να φοβάται να μη λυπήσει τον Θεό.
Ο φοβούμενος ταπεινώνεται. Γίνεται ταπεινός, και εκείνος που είναι ταπεινός, σ’ αυτόν κατοικεί το Πνεύμα το Άγιο. «Επί τίνα γαρ επιβλέψω αλλ’ ή επί τον πράον και ταπεινόν και ησύχιον και τρέμοντά μου τους λόγους;» (Ησ. 66:2) Όταν ταπεινωνόμαστε, τότε θα κατοικήσει ο Θεός μέσα μας.
Ὁμιλία γιά τήν μίμηση τῶν μυρμηγκιῶν. Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος
Ιθι προς τον μύρμηγκα ω οκνηρέ και ζηλωσον ιδων τας οδούς αυτού και γενού εκείνου σοφότερος. (Παροιμιαι 6,6)
Το θέλημα του Δημιουργού, o Oποίος μάς έστειλε σ’ αυτόν τον κόσμο, είναι να εργαζόμαστε φιλοπόνως όσο βρισκόμαστε στον κόσμο. Ο ίδιος ο Χριστός εντέλλεται: «Εργάζου, πρόσεχε!». Επαινεί εκείνους πού πολλαπλασιάζουν τα τάλαντά τους και καταδικάζει τους οκνηρούς, οι οποίοι θάβουν τα χαρίσματά τους. Ονομάζει διακονία τον καιρό Του στη γη και λέει πώς δεν ήλθε εδώ για να διακονηθεί αλλά γιά να διακονήσει. Χρησιμοποιεί ως παράδειγμα τον Ουράνιο Πατέρα Του και λέει: Ο πατήρ μου έως άρτι έργάζεται και εγώ εργάζομαι (Ίωάν. 5,17). Δίνει στους μαθητές του την εντολή να εργάζονται, όσο έχουν το φως.
Ω! τί φοβερό όνειδος για τον άνθρωπο όταν ένα μυρμήγκι, ένα άλογο πλάσμα, χρησιμοποιείται ως παράδειγμα εργατικότητας!
Ὅσιος Νήφων ἐκ Λουκόβου Ἀργυροκάστρου ὁ Καυσοκαλυβίτης
Ο Όσιος Νήφων ήταν γιος Ιερέα και γεννήθηκε στο χωριό Λουκόβη του Αργυροκάστρου. Νεαρός στην ηλικία, εισήλθε στη Μονή του Μεσοποτάμου, όπου εκπαιδεύτηκε και χειροτονήθηκε ιερέας. Έπειτα αναχώρησε στο Άγιον Όρος, όπου στα όρια της Μεγίστης Λαύρας, αφού άλλαξε αρκετά κελιά, κατέληξε στα Βουλευτήρια και εκεί ασκήτευε περί το 1330 .
Κατόπιν πήγε και κατοίκησε στη Μεταμόρφωση, αλλά επειδή έρχονταν πολλοί μοναχοί, έφυγε από τον τόπο εκείνο και πήγε σαν υποτακτικός στον Όσιο Μάξιμο τον Καυσοκαλυβίτη. Μετά από μικρό χρονικά διάστημα και με την ευλογία του γέροντα του, εγκαταστάθηκε σε σπηλιά κοντά στα Καυσοκαλύβια, όπου με αυστηρή άσκηση πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του.
Έζησε συνολικά 96 χρόνια.Η μνήμη του τιμάται στις 14 Ιουνίου.
Ηχητικό Αγιολόγιο 20 Ιουνίου
Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)
Τί θά κάνεις Γέροντα, ἄν ἀκούσεις ὅτι κηρύχθηκε πόλεμος;
Τί θά κάνεις Γέροντα, ἄν ἀκούσεις ὅτι κηρύχθηκε πόλεμος; - Θά κάνω μία Θεία Λειτουργία. Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς (✞ 14 Ιουνίου)
20 Ιουνίου Συναξαριστής. Μεθοδίου Ιερομ., Νικολάου Καβάσιλα, Καλλίστου Πατριάρχου, Των Δύο Ασκητών, Αθανασίου Οσίου, Σύναξις της Υπεραγίας Θεοτόκου της Οδηγήτριας,Κατάθεσις ἱερῶν λειψάνων τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων Ἀνδρέου, Θωμᾶ καὶ Λουκᾶ, τοῦ Μάρτυρος Λαζάρου καὶ τοῦ Προφήτου Ἐλισαίου,Ἅγιοι Ἰννᾶς, Πιννᾶς καὶ Ριμμᾶς,Ἅγιος Σιλβέριος,Ὅσιος Ναούμ,Ἅγιος Μηνᾶς,Ἅγιος Γκλὲμπ,Ἀνακομιδὴ Τιμίων Λειψάνων Ἁγίου Γουρία Ἀρχιεπισκόπου Καζάν.
Ὁ Ἅγιος Μεθόδιος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἐπίσκοπος Ὀλύμπου
Εἶναι
ἄγνωστο ἀπὸ ποῦ καταγόταν ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Μεθόδιος, ὁ ὁποῖος ἄθλησε
κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Ὑπῆρξε
κατ’ ἀρχὰς μὲν Ἐπίσκοπος τοῦ ἐν Λυκίᾳ Ὀλύμπου, ἔπειτα δὲ Ἐπίσκοπος
Τύρου (τῆς Φοινίκης), κατ’ ἄλους δὲ Ἐπίσκοπος Φιλίππων τῆς Μακεδονίας.
Τὸ ἀναφερόμενο ὅτι διετέλεσε Ἐπίσκοπος Πατάρων εἶναι ἀναληθές, προελθὸν ἐκ τοῦ περὶ Ἀναστάσεως διαλόγου του, ὁ ὁποῖος ἔλαβε χώρα στὰ Πάταρα. Διαπρεπὴς ἀρχιερεὺς καὶ πλατωνικὸς φιλόσοφος, διακρινόταν γιὰ τὴν ἐμμονή του στὴν πίστη καὶ τὴν παράδοση καὶ κατατάσσεται στοὺς κορυφαίους θεολόγους τῆς ἐποχῆς του, ἀγωνισθεὶς σφοδρῶς κατὰ τοῦ Ὠριγένους καὶ τῶν ὀπαδῶν αὐτοῦ.
Κατὰ τὸν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν κηρυχθέντα διωγμό, συνελήφθη καὶ ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο, τὸ 311 μ.Χ., στὴ «Χαλκίδα τῆς Ἑλλάδος καὶ οὐχὶ τῆς Συρίας», κατὰ νεώτερες ἐπιστημονικὲς ἔρευνες. Κατ’ ἄλλους, ἀσθενῶν, ἐφονεύθη διὰ μαχαίρας ὑπὸ ὑπηρέτου, τὸν ὁποῖο οἱ Ὠριγενιστὲς εἶχαν δώσει σὲ αὐτόν.
Ὁ ὑμνογράφος Θεοφάνης στὸν ἑορταστικὸ Κανόνα τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου (Ὠδὴ Γ’, τροπ. 1) ἐκφράζεται ὡς ἑξῆς ἐπὶ τοῦ προκειμένου γιὰ τὸν Μεθόδιο: «Ἐπιπολάζουσαν ἰδών, τὴν Ὠριγένους ἀπάτην, ὡς ὑπάρχων ἄριστος ποιμήν, τῷ θείῳ πυρὶ συντόμῳ ἔφλεξας, πᾶσαν ἐκείνου τὴν ἀχλύν, τὴν ἀπαστράπτουσαν αἴγλην, ἅψας τῆς σοφίας σου, θεόληπτε».
Εἶναι
ἄγνωστο ἀπὸ ποῦ καταγόταν ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς Μεθόδιος, ὁ ὁποῖος ἄθλησε
κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ (284 – 305 μ.Χ.). Ὑπῆρξε
κατ’ ἀρχὰς μὲν Ἐπίσκοπος τοῦ ἐν Λυκίᾳ Ὀλύμπου, ἔπειτα δὲ Ἐπίσκοπος
Τύρου (τῆς Φοινίκης), κατ’ ἄλους δὲ Ἐπίσκοπος Φιλίππων τῆς Μακεδονίας.Τὸ ἀναφερόμενο ὅτι διετέλεσε Ἐπίσκοπος Πατάρων εἶναι ἀναληθές, προελθὸν ἐκ τοῦ περὶ Ἀναστάσεως διαλόγου του, ὁ ὁποῖος ἔλαβε χώρα στὰ Πάταρα. Διαπρεπὴς ἀρχιερεὺς καὶ πλατωνικὸς φιλόσοφος, διακρινόταν γιὰ τὴν ἐμμονή του στὴν πίστη καὶ τὴν παράδοση καὶ κατατάσσεται στοὺς κορυφαίους θεολόγους τῆς ἐποχῆς του, ἀγωνισθεὶς σφοδρῶς κατὰ τοῦ Ὠριγένους καὶ τῶν ὀπαδῶν αὐτοῦ.
Κατὰ τὸν ἐπὶ Διοκλητιανοῦ ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν κηρυχθέντα διωγμό, συνελήφθη καὶ ὑπέστη μαρτυρικὸ θάνατο, τὸ 311 μ.Χ., στὴ «Χαλκίδα τῆς Ἑλλάδος καὶ οὐχὶ τῆς Συρίας», κατὰ νεώτερες ἐπιστημονικὲς ἔρευνες. Κατ’ ἄλλους, ἀσθενῶν, ἐφονεύθη διὰ μαχαίρας ὑπὸ ὑπηρέτου, τὸν ὁποῖο οἱ Ὠριγενιστὲς εἶχαν δώσει σὲ αὐτόν.
Ὁ ὑμνογράφος Θεοφάνης στὸν ἑορταστικὸ Κανόνα τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου (Ὠδὴ Γ’, τροπ. 1) ἐκφράζεται ὡς ἑξῆς ἐπὶ τοῦ προκειμένου γιὰ τὸν Μεθόδιο: «Ἐπιπολάζουσαν ἰδών, τὴν Ὠριγένους ἀπάτην, ὡς ὑπάρχων ἄριστος ποιμήν, τῷ θείῳ πυρὶ συντόμῳ ἔφλεξας, πᾶσαν ἐκείνου τὴν ἀχλύν, τὴν ἀπαστράπτουσαν αἴγλην, ἅψας τῆς σοφίας σου, θεόληπτε».
20 Ἰουνίου. Μεθοδίου ἱερομάρτυρος, ἐπισκόπου Πατάρων. Ἁγίου Νικολάου Καβάσιλα.. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τετ. δ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. ια΄ 2-12).
Ρωμ. 11,2 οὐκ ἀπώσατο ὁ
Θεὸς τὸν λαὸν αὐτοῦ ὃν προέγνω. ἢ οὐκ
οἴδατε ἐν Ἠλίᾳ τί λέγει ἡ γραφή, ὡς ἐντυγχάνει
τῷ Θεῷ κατὰ τοῦ Ἰσραὴλ λέγων;
Ρωμ. 11,2 Οχι, δεν απέρριψε ο Θεός τον λαόν του, τον οποίον
είχε προγνωρίσει και εκλέξει. Η δεν γνωρίζετε και δεν ενθυμείσθε τι λέγει η
Γραφή εις την ιστορίαν του Ηλία; Οτι δηλαδή ο Ηλίας προσεύχεται προς τον Θεόν
εναντίον του Ισραηλιτικού λαού λέγων·