62. «Οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα» (Ἐφ. 6, 12) Β΄, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 4-7-2018 , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

62. «Οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα» (Ἐφ. 6, 12) Β΄, Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 4-7-2018 , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, ζωντανή μετάδοση, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Should or shouldn’t reveal my thoughts to another?

Should or shouldn’t reveal my thoughts to another?

Some of us, today, often neglect the significance of the sacrament; Repentance and Confession. Often we feel that we can repent, confess and heal ourselves, without having to reveal our weaknesses and passions to another. Some say ‘I confess my sins directly to Christ’. Yet the desert fathers teach us that no one can save themselves! Salvation comes from above, however, via our fellow humans. For this reason the desert fathers in their humility, confessed not only their sins to fellow elders, but even their thoughts. The following account about a young monk and Elder Zeno reveals the importance of confession.  

 We once visited one of the Fathers and posed the following question:

“Father, if one is bothered by a certain temptation and, seeing that he is slowly conquered by it, despite reading many times what the Fathers say about overcoming the temptation and trying to apply it, does not totally succeed, what is preferable? That he should reveal his temptation to one of the Fathers or that he should concern himself with applying what he has studied and be satisfied in his conscience?”

The Elder answered:

“One who is embattled by a temptation has the obligation to reveal this thought of his to someone who has the strength to benefit him. For support, he should not rely on himself only. For no one is able to help himself, when he is actually tormented by passions.

To me,” continued the Elder, “the following occurred when I was younger. I suffered from a spiritual passion and I succumbed to it. I was informed that Abba Zeno healed many who found themselves in situations like mine. Therefore, I also decided to go and to reveal to Abba Zeno my passion; however, Satan hindered me, whispering in my soul high-sounding thoughts: ‘Since you know what you must do, act according to what you have studied in books. Why should you go and trouble the Elder?’

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: “Ἡ πλημμύρα τῆς θείας ἀγάπης γεμίζει τήν ψυχή ἀπό χαρά κι ἀγαλλίαση”

 “Ν΄αγαπήσουμε τον Χριστό. Τότε από μέσα μας θα βγαίνει με λαχτάρα, με θέρμη, με θείο έρωτα το όνομα του Χριστού, θα φωνάζουμε το όνομά Του μυστικά, αλάλητα. Να σκεκόμαστε απέναντι στον Θεό με λατρεία, 

ταπεινά, πάνω στα χνάρια του Χριστού. Να μας ελευθερώσει ο Χριστός από κάθε πτυχή του παλαιού μας ανθρώπου.

Να παρακαλούμε να μας έλθουν δάκρυα πρίν την προσευχή. Αλλά 

προσοχή! “Μή γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου”.

 

Να προσεύχεσθε με συντριβή:

 

“Είμαι άξιος να μου δώσεις τέτοια χάρι, Χριστέ μου;” Και τότε τα δάκρυα αυτά γίνονται δάκρυα ευγνωμοσύνης.

 

Συγκινούμαι, δεν έκανα το θέλημα του Θεού, αλλά ζητώ το έλεός Του.

 

Να προσεύχεσθε στον Θεό με λαχτάρα κι αγάπη, μέσα σε ηρεμία, με πραότητα, μαλακά, χωρίς εκβιασμό. Κι όταν λέτε την ευχή, “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με”, να τη λέτε αργά, ταπεινά, απαλά, με θείο έρωτα. Με γλυκύτητα να λέτε το όνομα του Χριστού. Να λέτε μία-μία τις λέξεις: “Κύριε... Ιησού... Χριστέ... ελέησόν με”, απαλά, τρυφερά, αγαπητικά, σιωπηλά, μυστικά, νοερά, αλλά και μέ έξαρση, με λαχτάρα, με έρωτα, δίχως ένταση, βία ή απρεπή έμφαση, χωρίς σφιξίματα και σπρωξίματα.

«Ποιός εἶμαι ἐγώ πού ἀξιώνομαι νά δῶ τήν Παναγία μας; Ἐγώ, ὁ ἁμαρτωλός, ὁ ἄσωτος, ὁ διεφθαρμένος τῆς κοινωνίας!»

  

Πριν φύγει για μοναχός στην Ιερά Μονή του Διονυσίου – Αγίου Όρους, ο ευλαβής και ενάρετος μοναχός πατήρ Θεόκτιστος Διονυσιάτης (1926–1995) πήγε πρώτα να προσκυνήσει την Μεγαλόχαρη της Τήνου. Διηγείται ο ίδιος με συγκίνηση:

«Στις 15 Αυγούστου του 1957 βρισκόμουν στην Τήνο, στη χάρη Της. Τότε είδα την Παναγία μας, μαυροφορεμένη να πετάει μέσα στον ναό την ημέρα της πανηγύρεως και να ευλογεί τον λαό. Την είδε όλος ο κόσμος και τα μάτια μας έτρεχαν βροχή από δάκρυα χαράς και κατανύξεως. Όλοι οι χριστιανοί φώναζαν: “Παναγία μας! Παναγία μας, σώσε μας!... Ελέησέ μας!...”.

Βιβλιοπαρουσίαση τῆς ἐργασίας τοῦ Μητρ. Ναυπάκτου Ἱεροθέου, Ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» στὴν Κρήτη, Θεολογικὲς καὶ ἐκκλησιολογικὲς θέσεις,.Πρωτοπρ. Ἀναστάσιος Γκοτσόπουλος

Πάτρα 1 . 7 . 2018

ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγ. Βλασίου Ἰεροθέου,

Ἡ «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος» στὴν Κρήτη, Θεολογικὲς καὶ ἐκκλησιολογικὲς θέσεις,

ἔκδ. Ἱ. Μ. Γενεθλίου τῆς Θεοτόκου (Πελαγίας), 2018.

Ὁ συνοδικὸς θεσμὸς ἀποτελεῖ ἁγιοπνευματικὸ δῶρο τοῦ Θεοῦ στὴν Ἐκκλησία Του. Ἡ σπουδαιότητα καὶ ἀξία του συνίσταται ἐκτός των ἄλλων καὶ στὴ συνεργία ὁλοκλήρου τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ καὶ συνοδικὴ παράδοση ἔχει καταδείξει ὅτι ἡ σύμπραξη τοῦ Λαοῦ τοῦ Θεοῦ στὸ συνοδικὸ θεσμὸ δὲν περιορίζεται μόνο στὴν διὰ τῶν ἐπισκόπων συμμετοχὴ στὶς Συνόδους ἀλλὰ συνεχίζεται καὶ κατὰ τὸ κρίσιμο μετα-συνοδικὸ χρόνο, κατὰ τὸν ὁποῖο ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ (κληρικοί, μοναχοί, λαϊκοὶ) ὡς «ὑπερασπιστής τῆς θρησκείας», καλεῖται νὰ ἀποφανθεῖ ἀποδεχόμενος ἢ ἀπορρίπτοντας τὴ γενομένη Σύνοδο. Ἐπίσημη ἔκφραση τῆς ἐκκλησιαστικῆς αὐτῆς συνειδήσεως θὰ ἔχουμε σὲ μία ἑπομένη Σύνοδο, ἡ ὁποία ἀποφαίνεται γιὰ τὴν ἐνδεχόμενη ἀξία ἢ ἀπαξία τῆς κρινομένης Συνόδου.

Σὲ αὐτὴ λοιπὸν τὴν περίοδο ποὺ διανύουμε μετὰ τὴν «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο», μετα-συνοδικὴ ἀπὸ χρονικῆς ἀπόψεως, ἀλλὰ κατ’ ἐξοχὴν συνοδικὴ ἀπὸ ἐκκλησιολογικῆς πλευρᾶς, καλοῦνται «ὅσοι πιστοί», ἤτοι ὁ Λαὸς τοῦ Θεοῦ, ὃλα τὰ μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ μὲ αὐξημένο τὸ αἴσθημα εὐθύνης ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ νὰ μελετήσουν καὶ νὰ ἀσχοληθοῦν μὲ τὰ γενόμενα ἐν Κρήτῃ τὸν Ἰούνιο 2016.

Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς (Ἐπισκ. Ἀχρίδος) - Ἡ νεανική Ἀπαισιοδοξία

  Υπάρχουν δύο είδη νεανικής απαισιοδοξίας: Το ένα είδος έχει σχέση με τη ζωή γενικά. Το άλλο έχει σχέση με τη ζωή ειδικά.

Η ινδική απαισιοδοξία κυριεύει και κατακτά τις ψυχές εκείνων των νέων ανθρώπων που ζουν κάτω από την αίσθηση μιας παγκόσμιας θλίψης. Όσο περισσότερο διαρκεί αυτή η αίσθηση, τόσο περισσότεροι άνθρωποι κυριαρχούνται απ’ αυτή. Όπως ο κλέφτης σιγά-σιγά ξεκινά να 

πιστεύει πως όλος ο κόσμος κλέβει, και όπως ο δίκαιος άνθρωπος νομίζει πως όλος ο κόσμος λέει την αλήθεια, έτσι και ο καταστραμμένος άνθρωπος νομίζει πως όλος ο κόσμος έχει καταστραφεί.

 

Στο ιερό βιβλίο των Ινδών είναι γραμμένο: Ο άνθρωπος που έχει θέληση, σκέψη και πίστη είναι σκλάβος. Όταν ο άνθρωπος απαλλαχτεί από τη θέληση, τη σκέψη και την πίστη, ελευθερώνεται. Αυτός είναι ο δρόμος που οδηγεί στον Μπράμα και ανοίγει την πόρτα, μέσα από την οποία περνάει κανείς στην άλλη όχθη του σκοταδιού, και φθάνει στο Νιρβάνα.

Εὐλάβεια εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ, ἡ συστολή, ἡ πνευματική εὐαισθησία

   

- Γέροντα, τί είναι ευλάβεια;

 -Ευλάβεια είναι ο φόβος του Θεού, η συστολή, η πνευματική ευαισθησία.

 Ο ευλαβής μπορεί να σφίγγεται, αλλά αυτό το σφίξιμο στάζει μέλι στην καρδιά του∙ δεν του κάνει μαρτυρική την ζωή, αλλά τον ευχαριστεί. 

Οι κινήσεις του είναι λεπτές, προσεγμένες. Αισθάνεται έντονα την παρουσία του Θεού, των Αγγέλων, των Αγίων. 

Νιώθει δίπλα του τον Φύλακα Άγγελο να τον παρακολουθή. Έχει συνέχεια στον νου του ότι είναι Ναός του Αγίου Πνεύματος∙ και ζη απλά, αγνά και αγιασμένα. Παντού συμπεριφέρεται με προσοχή και συστολή και νιώθει ζωντανά όλα τα ιερά.

 Προσέχει λ.χ. να μην είναι πίσω από την πλάτη του οι εικόνες. Δεν βάζει εκεί που κάθεται, στον καναπέ ή στην καρέκλα ,το Ευαγγέλιο ή ένα πνευματικό βιβλίο κ.λπ.

Κύριε συγχώρησέ μου ὅσα ἁμάρτησα μέ πράξεις καί λόγια, μέ γνώση μου ἤ μέ ἄγνοια

   

«Νά ανακρίνεις κάθε μέρα τόν εαυτό σου, τί καλό η τί κακό επραξες. Καί τά καλά νά τά λησμονεις,μήν τυχόν πέσεις στό πάθος της κενοδοξίας. Γιά τά κακά ομως νά χύνεις δάκρυα, νά εξομολογεισαι καί νά προσεύχεσαι θερμά. Η ανάκριση αυτή νά γίνεται κατά τόν εξης τρόπο. Αφου τελειώσει η ημέρα καί ερθει τό βράδυ νά συλλογίζεσαι:

''Πώς αραγε, μέ τή βοήθεια του Θεου, πέρασα τήν ημέρα; Μήπως κατέκρινα κανένα, η πρόσβαλα, η σκανδάλισα, η κοίταξα αλλον μέ εμπάθεια...'' 

«Γεννηθήτω τό θέλημά Σου»

  

 Αν ετοιμάζεσαι να κάνεις κάτι, πρέπει να λες: «Γεννηθήτω το θέλημα Σου».

Η θεία πρόνοια κυβερνά τα πάντα. Άλλοτε επιτρέπει κι άλλοτε ευλογεί σύμφωνα με το θέλημα Του ο Θεός. 

Όταν για κάποιο ζήτημα δεν ξέρεις τι να κάνεις, τι να αποφασίσεις, τότε πρέπει να ανοιχτείς στη θεία πρόνοια και να πάψει αυτό να σε απασχολεί.

6 Ιουλίου Συναξαριστής. Σισώη Μεγάλου, Λουκίας Παρθενομ. Καί οἱ σύν αὐτῆς μαρτυρήσαντες, Τῶν Ἁγίων 24 Μαρτύρων, Ἀστείου Ὁσίου, Τῶν Ἁγίων Φιλήμωνα, Ἀρχιππου & Ὀνήσιμου, Ἀπολλωνίου, Μετακομιδή Λειψάνων Ὁσίου Εὐδοκίμου, Ἐγκαίνια Ναοῦ Ἱερομάρτυρα Στεφάνου, Ἀλεξανδρίωνα, Ἐπιμάχου, Σισινίου, Κυρίλλου Ὁσιομάρτυρα, Εὕρεσις Λειψάνων Ἁγίας Ἰουλιανῆς, Βασιλείου μάρτυρα , Σισώη Ὁσίου.

Ὁ Ὅσιος Σισώης ὁ Μέγας

Ἔλαμψε μὲ τὴν πνευματική του σύνεση, τὴν ταπεινοφροσύνη, τὴν φιλαδελφία καὶ τὸ ἐνδιαφέρον του στὸ νὰ ἐπιστρέψει καὶ ἕναν μόνο ἁμαρτωλό.
Μεταξὺ τῶν ἀσκητῶν ἀναδείχτηκε ὀνομαστὸς καὶ μέγας, ἀθλητὴς τῆς πρώτης γραμμῆς, τύπος ἐγκράτειας, ἀλλὰ καὶ ψυχὴ ποὺ προσευχόταν γιὰ δικαίους καὶ ἀδίκους, πλούσιους καὶ φτωχούς, ἄρχοντες καὶ ἰδιῶτες, κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς καὶ γενικὰ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο.
Στὴν γῆ ἦταν, ἀλλὰ ἡ ζωή του ἦταν οὐράνια. Ὑψωμένος πάνω ἀπὸ τὴ σάρκα, ποὺ χαλιναγωγοῦσε τέλεια μὲ τὴν χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καὶ τὴν θεία κοινωνία τοῦ σώματος καὶ τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ μνήμη του μένει ὑπόδειγμα σὲ ὅσους θέλουν τὴν ἀσκητικὴ ζωή, γιὰ νὰ εἶναι γνήσιοι καὶ πραγματικοὶ ἀσκητές, ὄχι μόνο μὲ τὴν ἀντοχὴ τοῦ σώματος, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν πνευματικὴ ἀναγέννηση καὶ τὴ λάμψη τῆς ἀρετῆς.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλάγιος α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Ἐκ παιδὸς γεωργήσας ζωὴν τὴν κρείττονα, τῶν κατ’ αὐτῆς ἐνεπλήσθης θεουργικῶν ἀγαθῶν, τῶν Ἀγγέλων μιμητὰ Σισώη Ὅσιε· ὅθεν ὡς ἥλιος λαμπρός, ἀπαυγάζεις τηλαυγῶς, ἐν ὥρᾳ τῆς σῆς ἐξόδου, δηλοποιῶν τὴν σὴν δόξαν, καὶ καταλάμπων τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

6 Ἰουλίου. Σισόη ὁσίου τοῦ μεγάλου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Παρ. ς΄ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. δ΄ 5-9).

Α Κορ. 4,5          ὥστε μὴ πρὸ καιροῦ τι κρίνετε, ἕως ἂν ἔλθῃ ὁ Κύριος, ὃς καὶ φωτίσει τὰ κρυπτὰ τοῦ σκότους καὶ φανερώσει τὰς βουλὰς τῶν καρδιῶν, καὶ τότε ὁ ἔπαινος γενήσεται ἑκάστῳ ἀπὸ τοῦ Θεοῦ.

Α Κορ. 4,5                Ωστε και σεις μη σπεύδετε παράκαιρα να κάμνετε κρίσεις και διακρίσεις, ότι ο Παύλος η ο Πετρος η ο Απολλώς είναι καλύτερος. Περιμείνατε έως ότου έλθη ο Κυριος, ο οποίος θα φωτίση και θα αποκαλύψη όσα τώρα είναι κρυμμένα στο σκοτάδι και θα φανερώση τας εσωτερικάς σκέψεις και επιθυμίας και θελήσεις των καρδιών. Και τότε θα αποδοθή από τον Θεόν στον καθένα ο δίκαιος έπαινος.