73. Ἡ ὑπακοή στόν Πνευματικό μας ὁδηγό Ε΄, (Εὐεργετινός τόμ Α΄ ὑπόθ ΛΕ΄), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

73. Ἡ ὑπακοή στόν Πνευματικό μας ὁδηγό Ε΄, (Εὐεργετινός τόμ Α΄ ὑπόθ ΛΕ΄), Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-6-2018, (ζωντανή μετάδοση στόν Ἱ.Ν. Τιμίου Σταυροῦ στήν Καλή Σκύδρας), Face:Ὀρθόδοξες Ὁμιλίες & Βιβλία τοῦ Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

«Μακαρισμός πρῶτος» μέρος α΄. Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου

Ἀγαπητοί μου, ἄν θά θέλαμε νά εἴμαστε ὁλοκληρωμένοι πνευματικά ἄνθρωποι, ὅπως μᾶς θέλει ὁ Χριστός, θά ἔπρεπε νά μελετᾶμε, ἀλλά καί νά ζοῦμε, τήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία τοῦ Κυρίου μας, καί εἰδικότερα τούς ἐννέα μακαρισμούς, πού νομίζω ὅτι εἶναι γνωστοί σέ ὅλους. Ἐπί πλέον ἐδῶ, ἔχουμε ἀσφαλῶς καί τόν Νομοθέτη, πού εἶναι τό τέλειο ὑπόδειγμα, τόν ἸησοῦΧριστό. Καί ἐπειδή ὁ Κύριος ἔγινε τέλειος ἄνθρωπος, αὐτό σημαίνει ὅτι καί ὁ ἄνθρωπος ἔχει τή δυνατότητα νά κάνει πράξη ὅσα εἶπε Ἐκεῖνος.

Ἡ ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία λοιπόν εἶναι τέλειος νόμος, ἀνθρώπινα ἐφικτός, δηλαδή πραγματοποιήσιμος. Δέν μπορεῖ νά πεῖκανείς ὅτι αὐτός ὁ νόμος ἀποτελεῖ ὑπεράνθρωπη κατάθεση ἐκ μέρους τοῦ νομοθέτου, καί εἶναι ὑπεράνθρωπος καίἀκατόρθωτος στήν ἐφαρμογή του. Ὄχι· εἶναι ἀνθρώπινα ἐφικτός νόμος, ἀλλά καί σωτήριος.

Ὅταν ὁ Χριστός ὁλοκλήρωσε τούς μακαρισμούς, πού περιλαμβάνονται στήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία Του, εἶπε: «Ἔσεσθε οὖνὑμεῖς τέλειοι, ὥσπερ ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς τέλειός ἐστίν»¹. Αὐτό πού φαίνεται πολύ μακρινό, κι ὅμως εἶναι ἀληθινό,δηλαδή ἡ τελειότητα, εἶναι δυνατόν νά ἐπιτευχθεῖ! Τό λέει ὁ Κύριος: «Νά γίνετε τέλειοι, ὅπως καί ὁ Πατέρας σας ὁ οὐράνιοςεἶναι τέλειος»! Αὐτό ὅμως δείχνει καί τό πόσο μακριά εἴμαστε ἀπό τήν πραγματικότητα τοῦ νά βιώσουμε τό Εὐαγγέλιο.

Μέ τόν νόμο Του αὐτόν ὁ Κύριος μᾶς δίνει τή δυνατότητα νά φτάσουμε στό καθ᾿ ὀμοίωσιν, πού μετά ἀπό τήν πτώση μαςστόν Παράδεισο, δέν μπορέσαμε νά τό κάνουμε πράξη.

Ὁ Θεός μᾶς ἔκανε κατ᾿ εἰκόνα Του. Αὐτό βέβαια εἶναι ἔξω ἀπό τή θέλησή μας, καί συνιστᾶ τήν ὕπαρξη πού λέγεταιἄνθρωπος. Ἀλλά τό καθ᾿ ὁμοίωσιν μᾶς τό ἔδωσε ὡς δυνατότητα γιά νά μποροῦμε νά φτάσουμε τό κατ᾿ εἰκόνα καί νάμποροῦμε νά τό ἀξιοποιήσουμε. Αὐτό ὅμως δέν τό κάναμε. Καί ἔτσι ἔρχεται ὁ Κύριος νά μᾶς βοηθήσει νάπραγματοποιήσουμε αὐτό τό καθ᾿ ὁμοίωσιν.

Τόν λόγο Του αὐτόν τόν ἐκφώνησε ὁ Κύριος σέ κάποια πλαγιά χαμηλοῦ λόφου ἤ σέ κάποιο χαμηλό ὀροπέδιο, γι᾿ αὐτό καίδώσαμε τήν ἐπωνυμία ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία.

Ὁ τάφος ἔχει ζωή καί θεραπεύει

  Μαρτυρία Δ. Σ.: …

«Συνάντησα τόν γέροντα Παΐσιο γιά πρώτη φορά πρίν ἀπό περίπου 35 χρόνια, μαζί μέ τό φίλο μου Κ. Κ. Ἦταν μετά τίς ἐξετάσεις γιά τό Πανεπιστήμιο. Εἴπαμε νά ξεκουραστοῦμε μέ μιά ἐπίσκεψη στό Ἅγιον Ὄρος. Ἕνα ἀπόγευμα, ξεκινήσαμε ἀπό τό Κουτλουμούσι γιά τό Κελλί τοῦ Γέροντα μέσα στήν καταπράσινη φύση. Ὁ πορτάρης τοῦ Μοναστηριοῦ μᾶς εἶπε ὅτι δύσκολα θά τόν δοῦμε, γιατί τέτοια ὥρα ὁ Γέροντας ἀναπαύεται. Συναντήσαμε καί κάποιον ἀκόμη στό δρόμο κι αὐτός εἶχε τήν ἴδια ἄποψη, ὅτι ἡ ὥρα πού διαλέξαμε δέν ἦταν καί ἡ καλύτερη γιά νά δοῦμε τόν γέροντα Παΐσιο. Φτάσαμε στό Κελλί του καί πράγματι δέν ὑπῆρχε ψυχή καί ἡ πόρτα τῆς αὐλῆς κλειστή. Τραβήξαμε τό σχοινί πού χτυποῦσε ἕνα καμπανάκι–κουδούνι στό Κελλί καί ὤ! μέ ἔκπληξη φάνηκε ὁ Γέροντας ἀπό πάνω, μέ τό γλυκό χαμόγελο καί μᾶς ἄνοιξε.»

Καθήσαμε στήν αὐλή στά κούτσουρα καί ὁ Γέροντας ἔφερε ἕνα κουτί μέ λουκούμια καί μᾶς κέρασε. Μᾶς μίλησε γιά λίγο, ἀστειεύτηκε μαζί μας κι ἐμεῖς τόν ρωτήσαμε κάτι, ἀπό αὐτά τά πολλά πού ἀκούγονταν γι᾽ αὐτόν.

― Γέροντα, εἶναι ἀλήθεια ὅτι…

ἔρχεται ἕνα φίδι καί σοῦ κάνει παρέα;

― Μιά ψωρόγατα ἔρχεται πεινασμένη, γιατί θέλει φαΐ, εἶπε ὁ Γέροντας μέ πολύ χαμόγελο.

»Κι ἀφοῦ εἶδε πώς δέν εἴχαμε σκοπό νά φύγουμε, μᾶς πρόσφερε ἕνα–δύο λουκούμια ἀκόμη, λέγοντας πώς δέν ἔχουμε ζάχαρο, καί στή συνέχεια μᾶς λέει:

― Ἄντε τώρα. Καί καταλάβαμε πώς ἦρθε ἡ ὥρα νά τόν ἀφήσουμε, μιά καί εἶχε σίγουρα πολύ πιό σοβαρά πράγματα νά κάνη.

Ὁ τυφλός μοναχός ἀκτινονοβολοῦσε καί ἔβλεπε τό ἄκτιστο φῶς!

  Μοναχός, π. Αυξέντιος Γρηγοριάτης (†1981).

Όταν πριν από χρόνια σχολιάζαμε τα γραπτά κείμενα του βιβλίου μου «Γνώσις και βίωμα της Ορθοδόξου πίστεως» με τον ηγούμενο [της Μονής Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους] πατέρα Γεώργιο Καψάνη, ο οποίος έγραψε και τον πρόλογο του βιβλίου αυτού, αναφέρθηκε και 

στον πατέρα Αυξέντιο, που ήδη είχε κοιμηθή οσιακώς το 1981, τονίζοντας ότι ήταν κρυφός εργάτης της νοεράς προσευχής. Και αμέσως μου ανέφερε ένα συγκλονιστικό γεγονός, που συνέβη όταν σε μια γιορτή προσήλθε ο πατήρ Αυξέντιος για να κοινωνήση.

 

Όταν έφθασε κοντά στο άγιο Ποτήριο, ο λειτουργός παπάς τυφλώθηκε από το εκτυφλωτικό φώς που έβγαινε από το πρόσωπο του πατρός Αυξεντίου. Το πρόσωπό του εξαφανίστηκε από τον ολόλαμπρο ήλιο που το εκάλυπτε.

 Και ο παππούλης δεν μπορούσε όχι μόνον να τον κοινωνήση, αλλά ούτε και να τον αντικρύση. Μάλιστα, είπε επί λέξει ο ιερεύς (και είναι γραμμένο αυτό):

– Έλαμπε τόσο πολύ το πρόσωπό του, που όταν τον κοίταξα, ζαλίστηκα και παρά λίγο να πέσω κάτω. Αλλά ο Κύριος δεν μ’ άφησε, μόνον που έβαλα το χέρι μου και σκέπασα τα μάτια μου, γιατί δεν αντεχα. Το πώς δεν άγγιξα την αγία Λαβίδα, να την αναποδογυρίσω και να γίνη ζημιά, δεν ξέρω. Ο Θεός με φύλαξε.

 Όταν σε λίγα δευτερόλεπτα αυτό το φως συνεστάλη -που πιστεύω ότι ήταν της θείας Χάριτος, ανεπανάληπτο και πιθανόν άκτιστον- τότε μόνον συνήλθα και τον κοινώνησα.

Τα τελευταία χρόνια, ενώ είχε τυφλωθεί ο πατήρ Αυξέντιος, εν τούτοις το υπερουράνιο αυτό φως το έβλεπε πολύ συχνά. Όντας τυφλός! Και με πολλή ταπείνωσι κάποτε ομολόγησε:

Ὑπάρχει συσχέτιση μεταξύ ἀρχαιοελληνικῆς θρησκείας καί ἀρχαιοελληνικού πολιτισμοῦ; (Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς)

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ

Εν Πειραιεί τη 19η Ιουλίου 2018

ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΥΣΧΕΤΙΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ;

       Έχει την παραμικρή σχέση η αρχαιοελληνική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη με την επίσης αρχαιοελληνική πολυποίκιλη θρησκευτική παράδοση; Ασφαλώς όχι! Δεν το λέμε εμείς αλλά η ίδια η ιστορία, όπως θα δούμε, εν συντομία, στη συνέχεια της ανακοίνωσής μας. 

Μόνο που δεν συμμερίζονται τα διδάγματα της ιστορίας και την κοινή λογική, κάποιοι σύγχρονοι «σούπερ-έλληνες», οι οποίοι, προσβλέποντες στην «σωτηρία», η οποία, κατ’ αυτούς, θα έλθει από την αρχαία Ελλάδα, την αποθεώνουν. Πιστεύουν πως η λύτρωση της Ελλάδος και η αναγέννησή της «περνά» μέσα από την επιστροφή στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό και γενικά την αρχαιοελληνική παράδοση. Μόνο που ως «αρχαιοελληνικό πολιτισμό» θεωρούν συλλήβδην άκριτα ολόκληρη την αρχαιοελληνική παράδοση, μαζί με όλα τα πολλά θετικά και τα αρνητικά της στοιχεία!

      Ένα δε από τα αρνητικά στοιχεία της αρχαιοελληνικής παράδοσης είναι αναμφίβολα η πολυποίκιλη και ακαθορίστων ορίων, αρχαιοελληνική θρησκευτική παράδοση, την οποία λανσάρουν σύγχρονοι νεοέλληνες λάτρεις της, ως «την πιο εξευγενισμένη θρησκεία της ανθρωπότητας», όπως υποστηρίζουν και η οποία «γέννησε το αρχαιοελληνικό πολιτιστικό θαύμα» και γι’ αυτό την αναβίωσαν, την ακολουθούν οι ίδιοι και θέλουν να την επιβάλλουν σε όλους τους Έλληνες, ως δήθεν «αναπόσπαστο στοιχείο του ελληνισμού», ότι δήθεν «δεν νοείται Έλληνας που να μην ακολουθεί την αρχαιοελληνική θρησκευτική παράδοση», «δεν νοείται ελληνισμός χωρίς την λατρεία των αρχαίων Ελλήνων»! Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Σαφώς όχι!  

      Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από την πρόσφατη, κατ’ έτος, συνάντηση των «αρχαιοθρήσκων» στο Λιτόχωρο Πιερίας, στις πρόποδες του Ολύμπου, του «βουνού των θεών» τους. Όπως είναι γνωστό, καθιερώθηκε κάθε καλοκαίρι, μετά το θερινό ηλιοστάσιο (21 Ιουνίου), να συγκεντρώνονται στο συγκεκριμένο χώρο, για να συμμετάσχουν στην εορτή των «Προμηθείων», Ήτοι: να κάνουν αναπαράσταση της προμήθειας της φωτιάς από τον μυθικό Τιτάνα Προμηθέα, ο οποίος την έκλεψε, σύμφωνα με το μύθο από τους «θεούς» και την πρόσφερε στους ανθρώπους. Και βέβαια, για την φιλάνθρωπο αυτή πράξη του οι μισάνθρωποι «θεοί», αυτοί που μισούσαν τους ανθρώπους και τους στερούσαν το αγαθό της φωτιάς, κάρφωσαν τον Προμηθέα στον Καύκασο, να τυραννιέται αιωνίως, ώσπου ένας άνθρωπος, ο Ηρακλής, θα τον απελευθερώσει από τα βάσανά του!

Τό νόημα τῆς γνήσιας τέχνης κατά τόν Ἱερό Χρυσόστομο καί διαχρονικές παραινέσεις τοῦ Ἁγίου πρός τούς νέους κάθε ἐποχῆς

ΤΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

ΚΑΙ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗΣ

Εντελώς απαραίτητο για εμάς τους ανθρώπους είναι με ζήλο να επιδιώκουμε τα πνευματικά αγαθά και να ζητούμε τον Άρτο τον ουράνιο και λαμβάνοντάς τον, να απαλλασσόμαστε από κάθε βιοτική φροντίδα. Συνεπώς ας μην ασχολούμαστε με τα υλικά αγαθά, αλλά να θεωρούμε τελείως ασήμαντα και την απόκτηση και την απώλειά τους. Όπως ακριβώς βέβαια και ο Ιώβ, ο οποίος ούτε ήταν προσκολλημένος σε αυτά όταν τα είχε, ούτε τα ζητούσε όταν τα έχασε. Καθόσον για τον λόγο αυτόν ονομάζονται «χρήματα», όχι για να τα παραχώσουμε στη γη, αλλά για να τα χρησιμοποιήσουμε όπου είναι ανάγκη. Και όπως ακριβώς ο καθένας από τους τεχνίτες έχει τη δική του τέχνη και γνώση, έτσι και αυτός που έχει πολλά πλούτη δε γνωρίζει να επεξεργάζεται τον χαλκό, ούτε να κατασκευάζει πλοία, ούτε να υφαίνει, ούτε να κτίζει οικίες, ούτε τίποτε άλλο παρόμοιο με αυτά. Κατά συνέπεια ας μάθει να χρησιμοποιεί τον πλούτο εκεί όπου είναι ανάγκη και να ελεεί τους πτωχούς και θα γνωρίσει τότε τέχνη πολύ ανώτερη από όλες αυτές που προαναφέρθηκαν.

Πράγματι αυτή η τέχνη της ελεημοσύνης είναι ανώτερη από όλες εκείνες τις τέχνες. Το εργαστήριο αυτής έχει κτιστεί στους ουρανούς. Τα εργαλεία της δεν είναι κατασκευασμένα με σίδηρο και χαλκό, αλλά από αγαθότητα και καλή διάθεση. Διδάσκαλος αυτής της τέχνης είναι ο Χριστός και ο Πατήρ Αυτού. Διότι λέγει: « Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθὼς καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν οἰκτίρμων ἐστί (:Γίνεστε λοιπόν εύσπλαχνοι στους γύρω σας ανθρώπους, όπως και ο Πατήρ σας είναι πολυεύσπλαχνος προς όλους)»[Λουκά 6,36].Και το αξιοθαύμαστο βέβαια είναι ότι μολονότι είναι τόσο πολύ ανώτερη από τις άλλες τέχνες, δε χρειάζεται ούτε κόπος, ούτε χρόνος για να την ασκήσει κανείς επιτυχώς. Αρκεί να το θελήσει κανείς και το παν κατορθώνεται.

Αλλά ας δούμε και ποιο είναι το τέλος αυτής της τέχνης. Ποιο λοιπόν είναι το τέλος της;

Ὁ ἔνδοξος προφήτης Ἠλίας (Ἀφιέρωμα μέ 2 βίντεο καί Παρακλητικό Κανόνα)

Ἀπολυτίκιον 

Ἦχος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
Ὁ ἔνσαρκος Ἄγγελος, τῶν Προφητῶν ἡ κρηπίς, ὁ δεύτερος Πρόδρομος, τῆς παρουσίας Χριστοῦ, Ἠλίας ὁ ἔνδοξος, ἄνωθεν καταπέμψας, Ἐλισαίῳ τὴν χάριν, νόσους ἀποδιώκει, καὶ λεπροὺς καθαρίζει, διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα.
 

Κοντάκιον

Ἦχος β’. Αὐτόμελον.
Προφῆτα καὶ προόπτα τῶν μεγαλουργιῶν τοῦ Θεοῦ, Ἠλία μεγαλώνυμε, ὁ τῷ φθέγματί σου στήσας τὰ ὑδατόῤῥυτα νέφη, πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν, πρὸς τὸν μόνον φιλάνθρωπον.

Ο προφήτης Ηλίας

Ο προφήτης Ηλίας (Ηλιού όπως είναι γνωστός στην Παλαιά Διαθήκη) ήταν γιος του Σωβάκ και καταγόταν από τη Θέσβη (Θισβέ) της περιοχής Γαλαάδ, που βρίσκεται  δυτικά του ποταμού Ιορδάνη, γι' αυτό και ονομάστηκε Θεσβίτης (Γ' Βασιλειών 17,1. 18,27. 18,29. 20,17. Δ' Βασιλειών 1,3. 1,8). Ανήκε στην φυλή του Ααρών και το όνομά του σημαίνει "ο Γιαχβέ είναι Θεός". Ο προφήτης Ηλίας έζησε τον 9 π.Χ. αιώνα. Είναι από τους γνωστότερους και μεγαλύτερους προφήτες του Ισραήλ. Ο Ηλίας άσκησε το προφητικό του χάρισμα επί 25 έτη. Ήταν δασύτριχος και ζωσμένος με μια δερμάτινη ζώνη (Δ' Βασιλειών 1,8).

Τί εἶναι τό ἐωθινό Εὐαγγέλιο καί γιατί διαβάζεται ἀπό τόν Ἱερέα ἐντός τοῦ Ἱεροῦ;

  Το εωθινό Ευαγγέλιο διαβάζεται κατά την ακολουθία του όρθρου (νωρίς δηλαδή το πρωί εωθινό=πρωινό). Διαβάζεται μέσα στο Άγιο Βήμα και στα δεξιά της Αγίας Τράπεζας διότι αναφέρεται πάντα στο γεγονός της Αναστάσεως. 

Ο Ιερέας είναι στην θέση του Αγγέλου, αλλά μετά και κατά την ώρα που ψάλεται ο 50ος ψαλμός (μόνο κατά τις Κυριακές και συγκεκριμένα όταν ο (αριστερός) ψάλτης φτάνει στο «…ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας…») στέκεται στην μέση της εκκλησίας για να προσκυνήσουν οι πιστοί το Ευαγγέλιο. Αυτή η στιγμή συμβολίζει την στιγμή που ο Χριστός παρουσιάστηκε στους μαθητές του.

Μονάχα ἡ προσευχή εἶναι βράχος ἀκλόνητος

  Ή σκέψη είναι πάντοτε μια καρφίτσα: πάνω της δεν μπορείς ποτέ σου να σταθής. Μονάχα ή προσευχή είναι βράχος ακλόνητος επάνω στον όποιο μπορώ ολόκληρος να στέκομαι και να επιβιώνω.

Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς

πηγή

https://proskynitis.blogspot.gr/2017/10/blog-post_40.html?m=1

22 Ιουλίου Συναξαριστής. Μαρίας Μαγδαληνῆς, Μαρκέλλας Παρθενομάρτυρος, Πομπιανοῦ, Μενελάου.

Ἡ Ἁγία Μαρία ἡ Μαγδαληνή ἡ μυροφόρος καὶ Ἰσαπόστολος

Ἡ Ἁγία μυροφόρος καὶ Ἰσαπόστολος Μαρία ἡ Μαγδαληνή, καταγόταν ἀπὸ τὰ Μάγδαλα.
Ὅταν πληροφορήθηκε γιὰ τὸν Χριστό, πῆγε κοντά του καὶ ἀπαλλάχθηκε ἀπὸ τὰ δαιμόνια ποὺ τὴν ἐνοχλοῦσαν καὶ στὴν συνέχεια ἔγινε μαθήτρια του. Ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή, ἀκολούθησε τὸν Χριστὸ ἕως τὸ πάθος Του, ἔγινε μυροφόρος, εἶδε πρώτη τὴν Ἀνάσταση, ὅταν ἀργὰ τὴν νύχτα τοῦ Σαββάτου εἶδε τὸν ἄγγελο ποὺ κύλησε τὴν πέτρα ἀπὸ τὴν θύρα τοῦ μνημείου.
Ἐπίσης μόλις ξημέρωσε, ἐνῶ στέκονταν κοντὰ στὸ μνημεῖο, εἶδε δύο ἀγγέλους μὲ λευκὰ νὰ κάθονται στὸ μνημεῖο καὶ μετὰ εἶδε τὸν Χριστό, ὁ ὁποῖος μάλιστα ἐπειδὴ τὸν πέρασε γιὰ τὸν κηπουρό, τῆς εἶπε «Μή μου ἅπτου» (μὴν μὲ ἀγγίζεις).
Μετὰ τὴν ἀνάληψη τοῦ Κυρίου, ἡ Μαρία πῆγε στὴν Ἔφεσο στὸν ἀπόστολο καὶ εὐαγγελιστὴ Ἰωάννη.
Ἐκεῖ ἐκοιμήθη καὶ ἐνταφιάστηκε.

22 Ἰουλίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ Η΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Μαρίας τῆς Μαγδαληνῆς τῆς καλλιπαρθένου μυροφόρου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. η΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ. α΄ 10-17). 

Α Κορ. 1,10        Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ.

Α Κορ. 1,10               Σας παρακαλώ δε, αδελφοί μου, στο όνομα και εξ ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού να είσθε όλοι ομόφωνοι και να λέγετε σαν από μια καρδία, την ίδια ομολογία της πίστεώς σας και να μη υπάρχουν μεταξύ σας σχίσματα και διαιρέσεις, αλλά να είσθε συγκρατημένοι, κατηρτησμένοι και ενωμένοι μεταξύ σας με τα αυτά φρονήματα και με την αυτήν γνώμην.