«Καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμά μου ἐπί τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρι μου», Ἀρχιμ. Σάββας Ἁ...

«Καί ἠγαλλίασε τό πνεῦμά μου ἐπί τῷ Θεῷ τῷ Σωτῆρι μου» Β΄, Κῆπος Χαρίτων, Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου, Ἑρμηνεία τῆς Θ' ᾠδῆς, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 14-8-2018 (κήρυγμα στόν ἐσπερινό), Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.gr/,h..., http://agiapsychanalysi.blogspot.gr , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σε mp3: http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Οἱ Ἕλληνες ἔχουμε ἀνάγκη σοβαρῆς κατηχήσεως

Του π. †Αμβροσίου Λάζαρη 

 (Απόσπασμα από συνέντευξη στον Ραδιοφωνικό Σταθμό

 της Εκκλησίας της Ελλάδος, Μ. Τεσσαρακοστή του 1992)

 Είναι γνωστόν, αδελφοί μου χριστιανοί, ότι η χριστιανική πίστις, μετά την Πεντηκοστήν διεδόθη σε όλα τα μέρη, σε όλα τα έθνη του κόσμου, του τότε χριστιανικού κόσμου, του τότε γνωστού κόσμου, ελληνικού. Έλληνες ήταν, λέει, παντού και εδέχθησαν οι άνθρωποι. Με τα κηρύγματα των Αποστόλων, με τα μεγάλα θαύματα τα οποία έγιναν τότε στους ανθρώπους, επεκράτησε ο χριστιανισμός σε ολόκληρο τον κόσμο και τώρα, από 2000 χρόνια, μέσα σ’ αυτήν την ιστορία του χριστιανισμού διεδραματίσθησαν πολλά, τα οποία σε πολλούς είναι γνωστά, σε πολλούς είναι άγνωστα. Θα περιοριστούμε στη σημερινή μας εποχή.

Η σημερινή αυτή εποχή θα έλεγα ότι παραλληλίζεται μ’ εκείνη την εποχή των ειδωλολατρικών βασιλέων Εβραίων, και όλων εν συνεχεία των εποχών εκείνων, οι οποίες αντιστάθησαν εις το θέλημα του Θεού. Είθε ο Κύριος να με βγάλει ψεύτη γι’ αυτά που θέλω να σας πω, αλλά εμείς οι Έλληνες, που έχομε 2000 αγίους ανθρώπους μέσα στην Ελλάδα, αγνοούμε τελειωτικά τι θα πει άγιος, τι θα πει εκκλησία χριστιανική, τι θα πει χριστιανός, τι θα πει Χριστός. Τον αγνοούμε εντελώς τον Χριστό. Περνάμε έξω από την εκκλησία, βλέπομε το κτίριο και λέμε:
 
«Τι είναι μέσα σ’ αυτό το κτίριο, τι κάνουν;». Λέει: «Είναι εκκλησία». «Και τι κάνουν μέσα;». Τόση άγνοια έχομε; Δεν φτάνει αυτό αγαπητοί μου χριστιανοί. Εγκαταλείψαμε τον Νόμον του Θεού, τον περί αγάπης προς τον Θεόν και περί αγάπης προς τον πλησίον, που είναι οι δύο βασικές εντολές του Θεού.

Ἡ πνευματική ὀρφάνια καί ὁ πάστορας πού ἔγινε ὀρθόδοξος!

Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης (1924-1994).

  Ένας ιερέας, που υπηρετεί χρόνια την Εκκλησία του Χριστού μας στην Αμερική, αποφάσισε κάποτε να επισκεφτεί το Άγιον Όρος και συγκεκριμένα τον γέροντα Παΐσιο. Μαζί του είχε έκδηλώσει την επιθυμία να ‘ρθει και ένας προτεστάντης πάστορας.

Ο Γέροντας τους υποδέχτηκε γεμάτος καλοσύνη. Τους κέρασε λουκούμι και κρύο νερό και κάθισε κοντά τους. Πέρασαν μερικά λεπτά κι ο προτεστάντης πάστορας άνοιξε συζήτηση για τα άγια λείψανα.Ισχυριζόταν ότι όλα τα οστά των ανθρώπων είναι ίδια και ότι δεν πρέπει κάποια να τα ξεχωρίζουμε και να τα προσκυνούμε. Τότε ο Γέροντας με πάρα πολύ καλό τρόπο του λέει:

– Δεν είναι έτσι όπως τα λες, γιατί, να, χτες είχε έρθει εδώ ένας πατέρας κι είχε φέρει μαζί του το γιο του, που είχε κωφό και άλαλο δαιμόνιο και δεν μιλούσε ποτέ, καθόλου. Εγώ κάποια στιγμή μπήκα μέσα στο κελί μου, για να φέρω ένα μικρό λείψανο, δάχτυλο, του Αγίου Αρσενίου, που έχω.

 Όταν το πήρα στα χέρια μου, μέσα στο κελί, χωρίς να με βλέπει κανείς, τότε έξω στην αυλή το δαιμονισμένο άλαλο παιδί άρχισε να κραυγάζει:

– Μη, θα με κάψει!

Όταν, λοιπόν, βγήκα και το σταύρωσα με το λείψανο του Αγίου, το παιδί έγινε καλά, κι από ‘κείνη την στιγμή και μετά μιλά και είναι μια χαρά!

Μάνης Χρυσόστομος: Περί τῆς λιτανεὐσεως ἢ μή τῆς εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἐγκύκλιος : Περί τῆς λιτανεὐσεως ἢ μή τῆς εἰκόνος τῆς Ἁγίας Τριάδος.

Ἐπειδή κατετέθη εἰς τό Γραφεῖον μας ἐρώτησις σχετικῶς μέ τό ἐάν πρέπει ἢ ὂχι νά λιτανεύεται ἡ εἰκόνα τῆς Ἁγίας Τριάδος , ὁ θεολογικός σύμβουλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Μάνης καθηγητής τῆς Λειτουργικῆς τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν κ. Γ. Φίλιας, στόν ὁποῖο θέσαμε τό παραπάνω ἐρώτημα, ἒδωκε τήν παρακάτω ἀπάντησιν, τήν ὁποίαν καί προσυπογράφουμε.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΜΑΝΗΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ Γ'

Η ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΙΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ

• 1 Ἡ ἀπεικόνισις τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι ἀπότοκος τῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας καὶ καταγράφει τὶς σχέσεις μεταξὺ τῶν τριῶν Προσώπων. Εἶναι γνωστὸν ὅτι εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Εἰκονολογίαν ἐπιτρεπτὴ εἶναι ἡ ἀπεικόνισις μόνον ὅσων εἴδαμεν καὶ συνέβησαν ἱστορικῶς, τῶν προφητικῶν ὁράσεων καὶ συμβόλων τοῦ σαρκωθέντος Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων.

Εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ἡ ἀπεικόνισις τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι ἀπαγορευμένες, ἐπειδὴ ἡ Ἁγία Γραφὴ ἀπαγορεύει σὲ πολλὰ ἐδάφια τὶς ἀπεικονίσεις τῆς ἀόρατης Θεότητας1. Σύμφωνα μὲ τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν, ἡ Ἐνσάρκωσις τοῦ Λόγου δίδει τὴν δυνατότητα ἀπεικονίσεως μόνον τοῦ Υἱοῦ, καὶ μόνον κατὰ τὴν ἀνθρωπίνην φύσιν Του. Μὲ τὴν πάροδον τοῦ χρόνου, κατὰ τὴν τελευταίαν βυζαντινὴν περίοδον καὶ ἑξῆς, ἤρχισε νὰ ὑποστηρίζεται ἡ ἄποψις ὅτι καὶ ὁ ἄναρχος Πατὴρ πρέπει νὰ ζωγραφίζεται καθὼς ἐφάνη εἰς τὸν προφήτην Δανιὴλ ὡς «Παλαιὸς τῶν Ἡμερῶν».

Ἡ ἀπεικόνισις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡς περιστεριοῦ ἐπιτρέπεται μόνον εἰς τὴν εἰκόνα τῶν Θεοφανείων, ὅπου τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἐμφανίστηκε «ἐν εἴδει περιστερᾶς». Ἐπιτρέπεται, ἐπίσης, ἡ ἀπεικόνισις τῆς καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατὰ τὴν Πεντηκοστήν, ὅταν «διεμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡσεὶ πυρός» ἦλθον καὶ ἐστάθηκαν ἐπάνω τῆς κεφαλῆς τῶν Ἀποστόλων (Πράξεις 2, 3).

• 2 Εἰς τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν ὑπάρχουν δύο ἀπεικονίσεις τοῦ συνόλου τῆς Ἁγίας Τριάδος: ἡ πρώτη εἶναι ἡ παράστασις τῶν τριῶν Ἀγγέλων καὶ φέρει τὴν ἐπιγραφὴν «Ἡ Ἁγία Τριάς» ἤ «Ἡ φιλοξενία τοῦ Ἀβραάμ». Ἡ ἀπεικόνισις αὐτὴ τῆς Ἁγίας Τριάδος εἶναι ἡ παραδοσιακὴ καὶ γενικῶς ἡ πλέον ἀποδεκτή.

Ἡ ἀγάπη, ἡ γνώση καί ἡ πίστη. Ἀρχιμανδρίτης Σωφρόνιος Σαχάρωφ

Η ΑΓΑΠΗ Η ΓΝΩΣΗ KAI Η ΠΙΣΤΗ. ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΗΣ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ ΣΑΧΑΡΩΦ

Η γνώση ως επακόλουθο της αγάπης. Η πίστη στην ανάσταση είναι ενέργεια που ανασταίνει. Η μνήμη του θανάτου.

’Άς είναι ευλογημένη η ώρα αυτή, κατά την οποία ο Κύριος μου δίνει τη χαρά της κοινωνίας μαζί σας. Ή σκέψη μου επικεντρώνεται στο ότι όλη η μέριμνα, όλη η ζωή και το είναι μας εκπηγάζουν από τον αιώνιο Θεό. Ή ίδια βέβαια η εμπειρία μάς δείχνει ότι ο Θεός εισακούει και απαντά στις προσευχές που Του προσφέρουμε. Είναι αλήθεια ότι Αυτός απαντά βραδύτερα απ’ ότι εμείς θά θέλαμε, αλλά δεν μπορούμε να Τον «διορθώσουμε». Στις στιγμές εκείνες πού έρχεται να μάς σώσει, αισθανόμαστε ασφαλώς τήν παρουσία Του. Και είναι χαρακτηριστική για μας η δίψα να Τον γνωρίσουμε και να Τον αγαπήσουμε. Όταν λέμε «να γνωρίσουμε και να αγαπήσουμε», είναι σχεδόν ένα και το αυτό, γιατί στήν αιωνιότητα η γνώση είναι επακόλουθο της αγάπης. Η Αγάπη λοιπόν είναι ο παράγοντας της ενώσεως με τον Θεό πού επικαλούμαστε. Έτσι, όλη η ζωή μας επάνω στή γη περνά με αυτό τον πόθο.

Η πραγματικότητα που μας περιβάλλει εναποθέτει επάνω μας όλο το βάρος της. Ή πραγματικότητα αυτή είναι φοβερής τάξεως. Ποτέ δεν παραμένει στάσιμη. Τίποτε δεν είναι ασάλευτο. Όλα μεταβάλλονται, ενώ εμείς πρέπει να αναζητάμε το αμετάθετο είναι.

Πώς είναι δυνατή η ανάσταση; Πού βρίσκεται η δύναμη εκείνη πού θά αναστήσει τη διαλελυμένη πλέον στον τάφο ζωή;

Οι Πατέρες μας συνέταξαν το Σύμβολο της Πίστεως πού αποτελεί χειραγωγό της ζωής μας. Γι’ αυτό και το επαναλαμβάνουμε κάθε ημέρα σε κάθε προσευχή: «Πιστεύω εις ένα Θεόν, Πατέρα...». Από το Ευαγγέλιο γνωρίζουμε τί σημαίνει πίστη. Είναι ζωοποιός δύναμη, ικανή να δεχθεί τη ζωή, ακόμη και τότε πού ο άνθρωπος είναι συντετριμμένος από αρρώστιες ή από το βάρος της ηλικίας.

~ Μέ τό Μάτι καμένο, ὅπως οἱ εἰδικοί λένε, σέ ποσοστό 98%...;Ἔρχεται ἀναπόφευκτα τό ἐρώτημα: Ποιές να΄ναι λοιπόν ἐκεῖνες οἱ "τυχερές" οἰκογένειες τοῦ 2%, πού σώθηκαν...

 ...και οι ίδιοι και οι περιουσίες τους;

Να δούμε όμως, με όσο πιο ψύχραιμο μάτι γίνεται, κάποιες αξιοσημείωτες (και διασταυρωμένες...) περιπτώσεις, (όσο απίστευτες κι αν φανούν...,ιδιαίτερα σε ανθρώπους που δεν πιστεύουν...), που μαρτυρούν άνθρωποι που ζουν, εργάζονται και διακονούν στην περιοχή της Μεσογαίας και ας βγάλουμε μετά ο καθένας μας τα συμπεράσματά του...

Παρότι δεν είμαστε εκείνοι που θα ισχυριστούμε, βάζοντας λάδι στην ήδη τεταμένη φωτιά, πως όσοι σώθηκαν από το φονικό πέρασμα ήταν μόνο πιστοί άνθρωποι...

Ο Θεός μονάχα ξέρει όλες τις περιπτώσει, μία προς μία...

Ούτε τιμωρεί, ούτε εξοντώνει.

Εκείνος είναι όμως, που ενεργεί και για την καθεμιά ψυχή ξεχωριστά...

Με τον τρόπο που Εκείνος γνωρίζει.

Τελεία.

150 - Ἡ θαυματουργή βυζαντινή εἰκόνα τῆς Παναγίας Ὁδηγήτριας μέ ἐνσωματωμένα λείψανα 32 ἁγίων

Η θαυματουργή βυζαντινή εικόνα της Παναγίας Οδηγήτριας με ενσωματωμένα λείψανα 32 αγίων.

  Η εικόνα-λειψανοθήκη "Света Богородица Осеновица" αποθησαυρίζεται στον Καθολικό Ναό της Ιεράς Μονής του Αγίου Ιωάννου της Ρίλας στη Βουλγαρία. Η εικόνα πιστεύεται ότι είναι θαυματουργή και μάλιστα κατά τον Μεσαίωνα λιτανευόταν σε διάφορα μέρη της βαλκανικής χερσονήσου για αποτροπή, αλλά και θεραπεία λοιμωδών νόσων, καθώς και άλλων ασθενειών.

Η Ιερά Μονή της Ρίλας στη Βουλγαρία.

Η εικόνα-λειψανοθήκη είναι το κύριο προσκυνηματικό αντικείμενο της Ιεράς Μονής της Ρίλας. Έχει διαστάσεις 52Χ30 εκ και φέρει στο κέντρο μία μικρή εικόνα της Θεοτόκου που κρατά στο αριστερό της χέρι τον μικρό Ιησού. Η εικόνα ακολουθεί τον τύπο της Παναγίας Οδηγήτριας. Επιγραφή μάλιστα στο πάνω μέρος της εικόνας σημειώνει ΟΔΗΓΗΤΡΙΑ. Περιμετρικά της μικρής αυτής εικόνας σε 32 ξεχωριστά διάχωρα ενσωματώθηκαν λείψανα αγίων, των οποίων τα ονόματα είναι γραμμένα σε ασημένια ελάσματα. Η υπερπολύτιμη εξωτερική διακόσμηση της εικόνας με πολύτιμους λίθους έχει χαθεί.

Training obedience

 Abba Agathon loved very much Abba Alexander, because he was very ascetic, humble, extremely gentle and of mild nature. One day all his disciples where working next to the river along with Abba Alexander who was also working peacefully. Then his disciples said to Abba Agathon: “You see Abba, Abba Alexander does nothing.”

Προφητεία Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

 Όταν θα έλθουν οι ψευδοπροφήτες και οι ψευδόχριστοι, και η αγάπη των πολλών θα ''ψυγή'', και η ανομία θα πληθυνθή, και μαζί με τους Εβραίους θα σιωπούν ακόμη και οι Χριστιανοί, τότε θα αρχίσουν να φωνάζουν τα ουράνια σώματα.

16 Αυγούστου Συναξαριστής. Διομήδους, Χαιρήμων Ὁσίου, Ἀλκιβιάδη, τῶν Ἁγίων 33 Μαρτύρων ἐκ Παλαιστίνης, Ἀνάμνηση εἰσόδου Ἁγίου Μανδηλίου τοῦ Κυρίου, Μακαρίου Ἀρχιεπισκόπου, Νείλου Ὁσίου, Νικοδήμου Μοναχοῦ, Γερασίμου τοῦ Νέου, Σταματίου ἐκ Βόλου, Ἀποστόλου τοῦ Νέου, τῶν Ἁγίων Σεραφείμ, Δωροθέου, Ἰακώβου, Δημητρίου Βασιλείου καί Σαράντη, Τιμοθέου Ἐπισκόπου, Δανιήλ Ὁσίου.

Ὁ Ἅγιος Διομήδης

Γεννήθηκε στὴν Ταρσὸ τῆς Κιλικίας καὶ σπούδασε τὴν ἰατρικὴ ἐπιστήμη. Ἡ ἐπιστημονική του γνώση δὲν τὸν ἔκανε ὑπερήφανο, ἀλλὰ διατήρησε τὴν εὐσέβεια, στὴν ὁποία τὸν ἀνέθρεψαν οἱ γονεῖς του.
Καὶ ὅπως ὁ Κύριος, ὁ Ἰατρὸς τῶν σωμάτων καὶ τῶν ψυχῶν τῶν ἀνθρώπων, «ἐλάλει αὐτοὶς περὶ τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καὶ τοὺς χρείαν ἔχοντας θεραπείας ἰάσατο», μιλοῦσε δηλαδὴ σ’ αὐτοὺς γιὰ τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ καὶ γιάτρευε ἐκείνους ποὺ εἶχαν ἀνάγκη θεραπείας, ἔτσι καὶ ὁ Διομήδης, μιμούμενος τὸν Κύριό του καὶ Θεό του, ἐξασκοῦσε ἀφιλοκερδῶς καὶ φιλάνθρωπα τὸ ἰατρικό του ἐπάγγελμα.
Συγχρόνως, ὅμως, μὲ τὴν θεραπεία τῶν σωμάτων, ὁ Διομήδης κήρυττε μὲ θέρμη στοὺς ἀσθενεῖς καὶ τὴ σωτηριώδη ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καὶ βοήθησε πολλὲς ψυχὲς νὰ ὁδηγηθοῦν στὸ Σωτῆρα Χριστό.
Ὁ θεῖος ζῆλος ἔφερε τὸν Διομήδη μέχρι τὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας ὅπου ἐκεῖ, καὶ θεράπευε ἀσθενεῖς, καὶ τὴν πίστη δίδασκε καὶ καλλιεργοῦσε. Ὅταν ὅμως ἄρχισε ὁ διωγμὸς τοῦ Διοκλητιανοῦ κατὰ τῶν χριστιανῶν, ἡ θεοκίνητη δραστηριότητα τοῦ Διομήδη καταγγέλθηκε στὸν αὐτοκράτορα.

16 Αὐγούστου. Ἡ ἐξ Ἐδέσσης ἀνακομιδή τῆς ἀχειροποιήτου εἰκόνος, ἢτοι τοῦ ἱεροῦ μανδηλίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - 16ης Αὐγ. (Α΄ Τιμ. γ΄ 13 - δ΄ 5). 

Α Τιμ. 3,13         οἱ γὰρ καλῶς διακονήσαντες βαθμὸν ἑαυτοῖς καλὸν περιποιοῦνται καὶ πολλὴν παῤῥησίαν ἐν πίστει τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.

Α Τιμ. 3,13                Διότι εκείνοι, οι οποίοι με σύνεσιν και φόβον Θεού διηκόνησαν καλώς και διακονούν, αποκτούν καλόν βαθμόν, προάγονται δηλαδή στο αξίωμα του ιερέως και του αρχιερέως· επί πλέον δε αποκτούν τόλμην και θάρρος να ομολογούν και να κηρύττουν την πίστιν στον Ιησούν Χριστόν.