2. «Καί ἡ ζωή ἐφανερώθη» Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 12-8-2018

2. «Καί ἡ ζωή ἐφανερώθη» (Α΄ Ἰωαν. 1, 2), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 12-8-2018, (Ὁμιλία στό Καθολικό τῆς Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης),http://hristospanagia3.blogspot.gr/,h..., http://agiapsychanalysi.blogspot.gr , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σε mp3: http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Νά μήν ἐμπιστευόμαστε τόν ἑαυτό μας σέ τίποτε

 ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ

Να μην εμπιστεύεται κανείς τον εαυτό του σε τίποτε, αλλά για όλα να συμβουλεύεται τους διακριτικούς πατέρες και να εξομολογείται καθαρά τα μυστικά της καρδιάς του.

Από το Γεροντικό

Επισκεφθήκαμε κάποτε έναν από τους πατέρες και τον ρωτήσαμε: «Αν κάποιος, πού πειράζεται από έναν λογισμό και βλέπει ότι νικιέται, διαβάζει συχνά-πυκνά όσα είπαν οι πατέρες για το λογισμό αυτό και προσπαθεί να τα εφαρμόσει, χωρίς όμως να το κατορθώνει απόλυτα, τι είναι προτιμότερο, να φανερώσει σε κάποιον από τους πατέρες το λογισμό του ή να προσπαθήσει μόνος του να εφαρμόσει όσα διάβασε και να περιοριστεί στην πληροφορία της δικής του συνειδήσεως»;

 

«Έχει υποχρέωση», απάντησε ο γέροντας, «να φανερώσει το λογισμό του σε άνθρωπο πού θα μπορέσει να τον ωφελήσει, και να μη βασιστεί μόνο στον εαυτό του. Γιατί δεν μπορεί κανείς να βοηθήσει τον εαυτό του, όταν μάλιστα ταλαιπωρείται από τα πάθη. Να τι συνέβη σε μένα όταν ήμουνα νέος:

 

Είχα ένα ψυχικό πάθος πού με νικούσε. Ακούγοντας λοιπόν ότι ο αββάς Ζήνων είχε θεραπεύσει πολλούς, πού ήταν σε παρόμοια κατάσταση, αποφάσισα να πάω και να του μιλήσω. Ο σατανάς όμως με εμπόδιζε, βάζοντάς μου τη σκέψη: «Αφού ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, εφάρμοσε όσα διαβάζεις, γιατί να πας και να ενοχλήσεις το γέροντα;» Κάθε φορά που αποφάσιζα, ωστόσο, να επισκεφθώ το γέροντα και να του μιλήσω, ο πόλεμος του πάθους υποχωρούσε, με τέχνασμα του πονηρού, για να μην πάω. Και όταν έπαιρνα την απόφαση να μην πάω, κυριευόμουνα πάλι από το πάθος. Σ΄ αυτή την παγίδα μ΄ έριχνε πολύ καιρό ο εχθρός, πού δεν ήθελε να φανερώσω το πάθος στο γέροντα. Αλλά και πολλές φορές, που πήγα αποφασισμένος να του πω το λογισμό μου, ο εχθρός δεν με άφηνε, γεννώντας μέσα στη καρδιά μου ντροπή και λέγοντάς μου μυστικά:

 

«Αφού ξέρεις πως πρέπει να θεραπευθείς, τι χρειάζεται να μιλήσεις σε κάποιον σχετικά; Άλλωστε εσύ δεν αδιαφορείς για τον εαυτό σου. Ξέρεις τι είπαν οι Πατέρες». Αυτά μου έβαζε στο νου ο αντίπαλος, για να μη φανερώσω το πάθος στο γιατρό και θεραπευθώ.

 

Ο γέροντας, από την άλλη μεριά, ενώ καταλάβαινε ότι είχα λογισμούς, δεν μου έκανε παρατήρηση, περιμένοντας να τους φανερώσω ο ίδιος. Με δίδασκε μόνο για τον σωστό τρόπο ζωής, και με άφηνε να φύγω.

 

Κάποτε όμως, γεμάτος θλίψη, είπα μέσα μου: «Ως πότε, ταλαίπωρη ψυχή μου, δεν θα θέλεις να γιατρευθείς; Άλλοι έρχονται στο γέροντα από μακριά και θεραπεύονται, κι εσύ δεν ντρέπεσαι, να έχεις κοντά σου το γιατρό και να μη γίνεσαι καλά;» Ζεστάθηκε έτσι η καρδιά μου και είπα μέσα μου: «Ας πάω στο γέροντα, κι αν δεν βρω κανέναν (άλλον) εκεί, θα καταλάβω πως είναι θέλημα Θεού να του αποκαλύψω το λογισμό μου». Πράγματι, πήγα και δεν βρήκα κανέναν.

Ἁγίου Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου: Περὶ θλίψεως

1. Ἄν κάποιος δελεάζεται θεληματικὰ ἀπὸ κάτι ποὺ ἀγαπάει, ἀποκαλύπτεται ὅτι δὲν παρέδωσε ἀκόμη ὅλη τὴν ἀγάπη του στὸ Θεό. Λόγου χάρη, ἀγάπησε ἕνας, κτήματα ἤ χρήματα ἤ τὴν κοιλιοδουλεία ἤ νὰ χαρίζεται στὶς ἁμαρτωλές σαρκικὲς ἐπιθυμίες ἤ στ' ἀξιώματα καὶ τὶς τιμές τῶν ἀνθρώπων ἤ στὴν ὀργὴ καὶ μνησικακία καὶ λοιπὰ πάθη... Ἄλλος ἀφήνει τὸ νοῦ του νὰ τρέχει ἐδῶ κι ἐκεῖ ἤ κάνει τὸ δάσκαλο γι' ἀνθρώπινη δόξα ἤ εὐχαριστεῖται νὰ στολίζεται μ' ὡραῖα ἐνδύματα κ.λ.π. Γιατί, ὅποιο πάθος δὲν πολεμάει καὶ δὲν τοῦ ἀντιστέκεται, μ' αὐτὸ τὸ πάθος ὁπωσδήποτε εὐχαριστεῖται. Καὶ αὐτὸ τὸ πάθος τὸν τραβάει πρὸς τὰ κάτω καὶ δὲν τὸν ἀφήνει ν' ἀνυψωθεῖ πρὸς τὸν Θεό.

2. Ἄς ὑποθέσουμε ὅτι πιάνει φωτιὰ τὸ σπίτι κάποιου. Ἐὰν θελήσει νὰ σώσει τὸν ἑαυτό του, θὰ φύγει γυμνός, ἀφήνοντας ὅλα νὰ καίγονται...Ἄλλος ὅμως προσπαθώντας νὰ περισώσει μερικά σκεύη τοῦ σπιτιοῦ, περικυκλώνεται ἀπὸ τὴ φωτιὰ καὶ καίγεται κι' αὐτός. Βλέπεις πῶς ἀπὸ τὴν προσήλωσή του σὲ κάτι κοσμικὸ χάνει κανεὶς καὶ τὴν ψυχή του καὶ τὸ σῶμα του;

«Τίποτε δέν καταβάλλει τόσο τήν ὑπερηφάνεια τοῦ διαβόλου, ὅσο ἡ ταπείνωση πού κρύβεται στήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ»

 Στη Βαβυλώνα ζούσε η κόρη κάποιου άρχοντα που ήταν δαιμονισμένη. Ο πατέρας της είχε φιλία με κάποιον μοναχό και τον παρακαλούσε για την κόρη του. Εκείνος του είπε:

– Κανένας δεν μπορεί να κάνει καλά την κόρη σου παρά μόνο οι αναχωρητές που γνωρίζω. Αν όμως τους παρακαλέσουμε, δεν θα δεχτούν καθόλου να το κάνουν, από ταπεινοφροσύνη. 

Καλύτερα να κάνουμε το εξής: όταν έρθουν στην αγορά για να πουλήσουν τα εργόχειρά τους, προσποιηθείτε ότι θέλετε να αγοράσετε και καλέστε τους στο σπίτι, για να πάρουν τα χρήματα. Σαν έρθουν, παρακαλέστε τους να προσευχηθούν, και πιστεύω ότι θα γίνει καλά η κόρη σου.

Πήγαν λοιπόν στην αγορά και βρήκαν τον μαθητή κάποιου γέροντα να κάθεται και να πουλά τα εργόχειρά του. Τον πήραν μαζί με τα καλάθια του και τον έφεραν στο σπίτι του άρχοντα, για να πληρωθεί την αξία τους.

Μόλις μπήκε στο σπίτι ο μοναχός, τον συνάντησε η δαιμονισμένη και του έδωσε ένα χαστούκι.

The great value of our prayers for our departed.

 The venerable Saint Paisios the Athonite used to pray and commemorate the departed souls 

The Elder related:

“As soon as I went to live at the skete, old Thanassis, who worked for Philotheou  as a forester, found out about it and came to see me. He was a friend of mine, and he brought me some blessings, since it was early on then, and I didn’t have anything. “I thanked him, and I told him to write down the names of his departed relatives ,so  that I could commemorate them. Influenced by a Jehovah’s Witness, he replied, ‘When someone dies, there’s nothing else―after death everything’s lost.’ “Soon after that, he himself died. When I found out, I went to Philotheou and saw his grave. Every day I prayed from the heart that God would give rest to his soul. “About thirty days afterward, I found out that someone from Philotheou was looking for me.

Ὁμιλία γιά τά ἀποκεκαλυμμένα μυστικά. Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος

ουδέν γάρ έστι κεκαλυμμένον ο ούκ άποκαλυφθήσεται, και κρυπτόν ο ού γνωσθήσεται (Ματθ. 10,26)

Αδελφοί, υπάρχει ένας οφθαλμός πού ουδέποτε κοιμάται. Είναι ο οφθαλμός του Θεού. Στον Παράδεισο υπάρχουν περισσότερα μάτια, αδελφοί μου, απ’ όσα είναι τα αστέρια στο στερέωμα του ουρανού! Είναι τα μάτια των αγγέλων. Κανένα πέπλο, κανένα τείχος, κανένα σκότος δεν μπορεί να κρύψει κανένα μυστικό στη, γή-απ’ αυτά τα μάτια! Καθετί αποκαλύπτεται και γίνεται φανερό ενώπιον του Παντεπόπτη Κυρίου και των αγίων Του αγγέλων.Ο άνθρωπος πού πιστεύει πώς τα έργα του ανθρώπου μπορούν πραγματικά να κρυφτούν, γίνεται εγκληματίας. ’Έτσι σκέπτονταν οι Εβραίοι αρχιερείς και πρεσβύτεροι, γι' αυτό και το συνέδριό τους οργάνωσε με κάθε μυστικότητα τη, δολοπλοκία κατά του Δεσπότη Χριστού. Μυστικά Τον καταδίωξαν, μυστικά Τον έκριναν μέσα στη, νύχτα, μυστικά πλήρωσαν και δωροδόκησαν ψευδομάρτυρες και, όπως ο Ιούδας, μυστικά Τον καταδίκασαν. Που είναι σήμερα τα μυστικά τους; Όλα έχουν αποκαλυφθεί και όλα έχουν ανοιχτεί ενώπιων του κόσμου όλου!

Διότι ο άνθρωπος πιο εύκολα μπορεί να κρυφτεί απ’ τον αέρα, παρά από το βλέμμα του Θεού!

Γέροντα, τά διάφορα κινήματα, οἱ διαμαρτυρίες πού γίνονται ἀπό τούς Χριστιανούς ἔχουν κάποιο ἀποτέλεσμα;

Ἡ παρουσία τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι ὁμολογία πίστεως

Γέροντα, τά διάφορα κινήματα, οἱ διαμαρτυρίες πού γίνονται ἀπό τούς Χριστιανούς ἔχουν κάποιο ἀποτέλεσμα;

– Ἡ παρουσία τῶν Χριστιανῶν εἶναι πλέον ὁμολογία πίστεως. Μπορεῖ κανείς μέ τήν προσευχή νά βοηθήση περισσότερο, ἀλλά τήν σιωπή του θά τήν ἐκμεταλευθοῦν οἱ ἄλλοι καί θά ποῦν: «Ὁ τάδε καί ὁ τάδε δέν διαμαρτυρήθηκαν, ἑπομένως εἶναι μέ τό μέρος μας· συμφωνοῦν μαζί μας». Ἄν δέν ἀρχίσουν μερικοί νά χτυποῦν τό κακό, νά ἐλέγχουν δηλαδή αὐτούς πού σκανδαλίζουν τούς πιστούς, θά γίνη μεγαλύτερο κακό.

«Μίκρυνε τόν ἑαυτό σου μπροστά σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους καί θά ὑψωθεῖς πάνω ἀπ᾿ ὅλους τούς ἄρχοντας τοῦτου τοῦ κόσμου».

"...καί μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί

εὐρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν" (Ματθ. 11, 29)

***

Ἐάν ταπεινώνεσαι ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων,

γνώριζε ὅτι θέλει σέ ὑψώσει ὁ Θεός,

ἐπειδή ὁ ταπεινῶν ἑαυτόν ὑψωθήσεται.

Θέλει ὑψώσει ὁ Θεός τήν δύναμή σου καί τήν δόξα σου.

Ἅγιος Ἄνθιμος τῆς Χίου: "Ἐκεῖνο τό «γιατί» καί ἐκεῖνο τό «ἐγώ» πού ἔχομεν, αὐτά εἶναι ἡ καταστοφή μας"

 

https://paraklisi.blogspot.com/2018/07/blog-post_25.html

17 Αυγούστου Συναξαριστής. Μύρωνος, Τῶν ἁγίων Στράτωνος, Φιλίππου, Εὐτυχιανοῦ καί Κυπριανοῦ, τῶν Ἁγίων Παύλου καί Ἰουλιανῆς καί τῶν σύν αὐτῶν, τῶν Ἁγίων Θύρσου, Λευκίου καί Κορωνάτου, Αἴγλων Ὁσίου, Ἠλία τοῦ Νέου, Σύναξη Θεοτόκου ἐν τή Ἀρματίου, Μακαρίου Ὁσιομάρτυρα, Δημητρίου Μοναχοῦ, Ἀλυπίου Ζωγράφου. Ὁ Ἅγιος Μύρων ὁ Μάρτυρας

 Ὁ Ἅγιος Μύρων ὁ Μάρτυρας

Ὁ Ἅγιος Μύρων μαρτύρησε ὅταν αὐτοκράτωρ ἦταν ὁ Δέκιος, τὸ 250 μ.Χ. Καταγόμενος ἀπὸ πλούσια οἰκογένεια, θὰ μποροῦσε νὰ ζήσει ἄνετα, μὲ ὅλα τὰ ἐπίγεια ἀγαθὰ ποὺ θὰ ἐπιθυμοῦσε. Ὅμως ἡ μεγάλη του ἀγάπη πρὸς τὸ Χριστό, ἔκανε τὸ Μύρωνα νὰ χειροτονηθεῖ ἱερέας.
Ἀφιερώθηκε, λοιπόν, ὁλοκληρωτικὰ στὸ ποιμαντικό του καθῆκον καὶ δίδασκε, νουθετοῦσε καὶ βοηθοῦσε τὸ κάθε ἕνα μέλος τοῦ ποιμνίου του. Μεριμνοῦσε καθημερινὰ γιὰ τοὺς φτωχούς, τὶς χῆρες καὶ τὰ ὀρφανά. Κάποτε, ὁ ἔπαρχος Ἀχαΐας Ἀντίπατρος πῆγε στὸν τόπο ὅπου λειτουργοῦσε ὁ Μύρων καὶ συνέλαβε πολλοὺς χριστιανούς.
Γιὰ νὰ ἐκβιάσει λοιπὸν τὸν Μύρωνα νὰ ἀλλαξοπιστήσει, ἔφερε μπροστὰ του τὸ ποίμνιό του καὶ τοῦ εἶπε ὅτι, ἂν αὐτὸς ἀρνηθεῖ τὸ Χριστό, θὰ τοὺς ἀφήσει ὅλους ἐλεύθερους.
Ὁ Μύρων μειδίασε καὶ ἀπάντησε: «Ἂν ἦταν γιὰ τὴ σωτηρία τῶν πνευματικῶν μου παιδιῶν, πρόθυμα θὰ ἔδινα τὴν ζωή μου. Τώρα ὅμως δὲν πρόκειται γι’ αὐτό. Ἃς δώσουν λοιπὸν οἱ ἴδιοι ἀπάντηση».

17 Αὐγούστου. Μύρωνος μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Παρ. ιβ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Β΄ Κορ. ζ΄ 10-16). 

Β Κορ. 7,10        ἡ γὰρ κατὰ Θεὸν λύπη μετάνοιαν εἰς σωτηρίαν ἀμεταμέλητον κατεργάζεται· ἡ δὲ τοῦ κόσμου λύπη θάνατον κατεργάζεται.

Β Κορ. 7,10               Ωφέλειαν πνευματικήν σας έφερεν η λύπη αυτή. Διότι η κατά Θεόν λύπη κατεργάζεται την ειλικρινή μετάνοιαν, δια την οποίαν ποτέ δεν θα μεταμεληθή ο λυπούμενος και η οποία φέρει ως καρπόν την σωτηρίαν. Η λύπη όμως, την οποίαν δια της αμαρτίας του προκαλεί ο κόσμος, έχει ως καρπόν και αποτέλεσμά της τον θάνατον τον πνευματικόν.