Κυριακή 26 Αυγούστου 2018
Ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 26-8-2018
Ὁμιλία γιά τήν εὐτυχία († Ἀρχιμ. Φιλόθεος Ζερβάκος)
Οι πνευματικοί πατέρες είναι απαραίτητο να φροντίζουν για την πνευματική πρόοδο και ευτυχία και σωτηρία των πνευματικών τους τέκνων. Πνευματικοί δε πατέρες είναι οι αρχιερείς, οι ιερείς, οι διδάσκαλοι και κήρυκες του θείου λόγου.
Επειδή και εγώ ο ελάχιστος και ανάξιος αξιώθηκα, με την χάρι του Θεού, να γίνω ιερεύς και πνευματικός πατήρ, αισθάνομαι ότι έχω χρέος και καθήκον απαραίτητο να φροντίσω για την πνευματική πρόοδο και ευτυχία των πνευματικών μου τέκνων. Ως πνευματικά μου τέκνα θεωρώ όλους τους χριστιανούς και όλους τους ανθρώπους, επομένως και εσάς σας θεωρώ ως πνευματικά μου τέκνα. Έχετε εδώ πατέρες πνευματικούς, τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Διονύσιον ο οποίος είναι καλός ποιμήν και πατήρ. Έχετε και τον π. Δημήτριον ο οποίος και αυτός είναι πνευματικός σας πατήρ και σας αγαπά και φροντίζει δια την πρόοδο, σωτηρία και ευτυχία σας.
Επειδή ήταν επιθυμία του π. Δημητρίου ήλθα απόψε για να σας γνωρίσω και με γνωρίσετε. Ακόμη και για να σας προσφέρω την πνευματική ταπεινή διδασκαλία μου και να σας οδηγήσω, με τις πνευματικές μου συμβουλές και νουθεσίες, εις τον δρόμον της ευτυχίας και της σωτηρίας. Όλοι οι άνθρωποι εις όλον τον κόσμο και μικροί και μεγάλοι, και άνδρες και γυναίκες, όλοι όσοι θέλουν να γίνουν ευτυχείς, και από μικρή ηλικία τα παιδιά και τα κορίτσια, ακόμη και όταν ενηλικιωθούν, σκέπτονται πώς να πλουτίσουν, πώς να ευτυχήσουν εις αυτήν την πρόσκαιρη ζωή.
Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους νομίζουν ότι ευτυχία είναι ο πλούτος. Όποιος αποκτήσει πλούτο νομίζουν ότι εκείνος είναι πραγματικά ευτυχής. Διά τον λόγο αυτό όλοι σχεδόν αγωνίζονται να αποκτήσουν πλούτο πρόσκαιρο, πλούτο επίγειο. Κοπιάζουν, εργάζονται, ξενιτεύονται, κακοπαθούν ημέρα και νύχτα για να αποκτήσουν πλούτο φθειρόμενο, πλούτο υλικό και πρόσκαιρο ο οποίος δεν καθιστά τους ανθρώπους που τον αποκτούν ευτυχείς.Πολλές φορές τους καθιστά δυστυχείς γι’ αυτό εις το ιερό Ευαγγέλιο είπε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός: «Μη θησαυρίζετε θησαυρούς επί της γης, αλλά θησαυρίζετε θησαυρούς εν ουρανοίς».
ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ: Ὁ Παπα-Φιλάρετος, Ὁ Ἡγούμενος τῆς Ἱ. Μ. Κωνσταμονίτου
Οι Πατέρες της Ι. Μονής Κωνσταμονίτου πολλά έχουν, φυσικά, να γράψουν για τον Άγιο Γέροντα τους, διότι τον έζησαν από κοντά πολλά χρόνια. Από μακριά εγώ λίγα γνώριζα, αλλά θα ήταν αδικία, εάν δεν ανέφερα καθόλου τον Άγιο Γέροντα, διότι διακρινόταν για τις αρετές του ανάμεσα στους άλλους Πατέρες και Ηγουμένους της εποχής του και ήταν ξακουστός.
Κάποτε, λοιπόν, είχε επισκεφθή την Ι. Μονή Κωνσταμονίτου ένας έφεδρος Αξιωματικός, κατά το 1950. Ο Παπα-Φιλάρετος τον φώναξε από μακριά με το όνομα του και του είπε και μια περιπέτεια που είχε· τον συμβούλευσε και τον παρηγόρησε. Ο Αξιωματικός τάχασε! Είχε συγκλονισθή από το διορατικό χάρισμα του Γέροντα και του είπε με ευλάβεια:
- Γέροντα, θα γίνω Μοναχός, μόλις απολυθώ.
Ο Πατήρ απήντησε:
- Να γίνης, παιδί μου, αλλά όχι σ’ αυτό το Μοναστήρι, γιατί θα σου συμβή πειρασμός μετά από τρία χρόνια με τον Γραμματέα.
Ο Γέροντας προέβλεπε και μετά από τρία χρόνια έναν πειρασμό που θα συναντούσε!
Όταν λοιπόν ο Αξιωματικός απολύθηκε από τον Στρατό, ο Παπα-Φιλάρετος τον συμβούλευσε και τον έστειλε σε άλλη Μονή, όπου και έγινε Μοναχός. Αλλά κάθε μήνα πήγαινε και συμβουλευόταν τον άγιο Γέροντα. Μια μέρα που τον είχε επισκεφθή, τον βρήκε καθισμένο σε μια άκρη του κελλιού του τον Παπα-Φιλάρετο να πιάνη το κεφάλι του. Ο Πατήρ Ανανίας (ο πρώην Αξιωματικός) με πόνο τον αγκάλιασε και τον ρώτησε:
- Τί έχεις, Γέροντα; Τί έπαθες;
Και ο Γέροντας απήντησε στενοχωρημένος:
- Τέκνον μου, Ανανία, ουδένα πειρασμό είχα σήμερα, εγκατάλειψις Θεού!
Ο Αθλητής του Χριστού Παπα-Φιλάρετος ήθελε να παλεύη κάθε μέρα με τους πειρασμούς, για να στεφανώνεται από τον Χριστό!
Άλλη φορά πάλι, είχε ιδεί έναν λαϊκό και του λέει:
- Ε, κακομοίρη μου, εσύ δεν πάσχεις από σωματική αρρώστια. Άδικα καταξοδεύτηκες στους γιατρούς. Εσένα ο σερσέμης σε βασανίζει.
Εκείνος του είπε:
- Κάνε προσευχή, Γέροντα, να απαλλαχτώ.
Ὁ Πατριάρχης πού φρόντιζε τά μουλάρια τῆς Μονῆς!
 |
| Ο Άγιος Νήφων |
Ο Άγιος Νήφων έγινε δυό φορές Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1486-1489 & 1497-1498), ενώ προηγουμένως είχε εκλεγεί αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης. Μετά τη δεύτερη πατριαρχία του εξορίστηκε από φθόνο των εχθρών του και ο ηγεμόνας της Βλαχίας, σημερινής Ρουμανίας, Ράδουλος, τον προσκάλεσε να αναλάβει τη διαποίμανση του λαού της χώρας του. Ο ίδιος δε, τον είχε πνευματικό σύμβουλο και οδηγό. Και από εκεί όμως τον εκδίωξαν, διότι καταδίκασε την ηθική παρανομία του βασιλιά Ράδουλου, ο όποιος μεταστράφηκε πλέον σε άσπονδο εχθρό του.
Εγκατέλειψε τότε ο άγιος Νήφων τη Ρουμανία και πήγε, χωρίς κανείς να το γνωρίζει, στο Άγιον Όρος και μάλιστα στη Μονή Διονυσίου, όπου είχε καρεί παλαιότερα μοναχός. Με πολλή ταπείνωση εμφανίστηκε ως δόκιμος και ζήτησε να τον προσλάβουν ως αρχάριο μοναχό. Μάλιστα είπε πως ονομαζόταν Νικόλαος.
Στην Ιερά Μονή του Διονυσίου υπήρχε μια συνήθεια, σύμφωνα με την οποία ο προσερχόμενος για να καταταγεί στις τάξεις των μοναχών, έπρεπε να δοκιμασθεί στο διακόνημα του βουρδουνάρη. Έπρεπε δηλαδή να περιποιείται και να φροντίζει τα μουλάρια της Μονής, για όσο καιρό θα το έκρινε σκόπιμο ο Προεστώς. Επίσης έπρεπε να κόβει ξύλα και να κάνει κάθε είδους κοπιαστική και ταπεινωτική εργασία.
Zeitgeist ἡ ἀπολογία
ZEITGEIST: Η ΑΠΟΛΟΓΙΑ
Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου;
Το ερώτημα αυτό του Ιησού προς τους μαθητές του, διατυπωμένο πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια πριν, παραμένει καίριο σε όλες τις εποχές. Οι Χριστιανοί απαντούν με σιγουριά ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, ο οποίος έγινε άνθρωπος, ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να γίνει υιός του Θεού. Ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος βεβαιώνει «πᾶν πνεῦμα ὅ ὁμολογεῖ τόν Ἰησοῦν Χριστόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα, ἐκ τοῦ Θεοῦ έστι».
Η παρούσα απολογία δεν απευθύνεται σε αυτούς που πιστεύουν και ομολογούν τον Ιησού ως Χριστό και Υιό του Θεού. Αυτοί είναι μακάριοι κατά την απόκριση του Ιησού προς τον Πέτρο, «ὅτι σάρξ καί αἷμα οὐκ ἀπεκάλυψεν αὐτοῖς, ἀλλ’ ὁ πατήρ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς». Η παρούσα απολογία απευθύνεται σ’ αυτούς που με ερευνητική ή πολεμική διάθεση, ψάχνουν να βρουν ποιος είναι ο Ιησούς, αυτός ο ταπεινός άνθρωπος που γεννήθηκε σε ένα ασήμαντο χωριουδάκι, σε μια γωνιά του αρχαίου κόσμου και εκτελέστηκε ως εγκληματίας από τους ομοεθνείς του.
Τόσο ταπεινός, ώστε η φύση ν’ αναγγείλει με μοναδικό τρόπο, τόσο την γέννηση όσο και τον θάνατό του. Τόσο ασήμαντος, ώστε τα μέρη που περπάτησε και έδρασε να είναι προσκυνηματικός προορισμός, όλων των φυλών της γης. Τόσο εγκληματίας, ώστε ν’ αποτελεί παγκόσμιο παράδειγμα-υπενθύμιση δικαστικής πλάνης.
Η αξία του ανθρώπου δεν αποδεικνύεται από τους ακόλουθους ή τους πιστούς αυτού. Αποδεικνύεται από τους πολέμιούς του και την αποτυχία των πολύμοχθων προσπαθειών τους να τον καταβάλλουν. Αιώνιες, υπεράνθρωπες προσπάθειες καταβλήθηκαν με σκοπό να πείσουν ότι ο Ιησούς δεν είναι αυτό που ο κόσμος πιστεύει. Ατέλειωτα συγγράμματα με απόψεις και ιδέες που στοχεύουν στην αδύναμη λογική, ψάχνουν να βρουν χαραμάδες, να τρυπώσουν και εκ των έσω να αλώσουν την πίστη. Αλλά η ανθρώπινη λογική είναι η θύρα διά της οποίας εισέρχεται η πίστη. Όχι ο νους, αλλά η καρδιά είναι ο χώρος που η πίστη εμφωλεύει. Αυτό συμβαίνει διότι η καρδιά είναι το όργανο, δια του οποίου ο άνθρωπος διερευνά τον υπερφυσικό κόσμο και κατά τον απόστολο Παύλο η πίστη είναι «πραγμάτων ἔλεγχος οὐ βλεπομένων».
Έτσι η αμφισβήτηση καταφέρνει να πετύχει τον σκοπό της, όχι όταν αποδειχθεί λογικά, πράγμα αδύνατο, αλλά οσάκις βρει στην καρδιά του ανθρώπου την διά των έργων της αποστασίας και εκ μακροθυμίας του Θεού αμφιβολία. «Ἐν τούτῳ γινώσκομεν ὅτι ἐγνώκαμεν αὐτόν, ἐάν τάς ἐντολάς αὐτοῦ τηρῶμεν».
Εφόσον στις έσχατες αυτές ημέρες ανέκυψαν παλαιές απόψεις και ιδέες περί του Ιησού, φέρουσες το βαρύγδουπο όνομα Zeitgeist, ιδέες τις οποίες αναιρέσαμε ήδη, με το παρόν κείμενο θα προσπαθήσουμε ν’ απολογηθούμε διά της απαντήσεως του αρχικού ερωτήματος Τίνα με λέγουσιν οἱ ἄνθρωποι εἶναι τόν υἱόν τοῦ ἀνθρώπου; Η απάντηση δεν θα είναι θεολογική, αλλά ιστορικοκριτική. Θα χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος αφορά τον άνθρωπο Ιησού και την θέση του στην παγκόσμια ιστορία. Το δεύτερο είναι ένα απόσπασμα από το έργο του Μ. Αθανασίου Περί Ενανθρωπίσεως, στο οποίο ο Ιησούς αποδεικνύεται Χριστός, Υιός του Θεού και Θεός, από τα έργα του.
ΜΕΡΟΣ Α’
Ἴδε ὁ ἄνθρωπος – Ο ιστορικός Ιησούς.
Παραινέσεις τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου σχετικά μέ τήν ἀγάπη, τήν προσοχή καί τή διακριτικότητα μέτίς ὁποῖες πρέπει νά ἐλέγχουμε ἀδελφούς μας πού σφάλλουν
ΠΑΡΑΙΝΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ,ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΟΤΗΤΑ
ΜΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΣΦΑΛΛΟΥΝ
[…] Αυτός που μόνο με οργή επιχειρεί να διορθώσει τον αδελφό του που υποπίπτει σε κάποιο παράπτωμα, επιδιώκει να ικανοποιήσει το πάθος του· ενώ αυτός που μετά τη διόρθωση εκείνου που αμαρτάνει, δείχνει και την αγάπη του προς αυτόν, αποδεικνύει ότι και οι λόγοι που έλεγε, όταν επέπληττε, ήσαν προϊόν ειλικρινούς αγάπης.
Έτσι λοιπόν και εμείς ας εκπαιδεύουμε ο ένας τον άλλο, και ούτε αυτός που ελέγχει να οργίζεται(διότι αυτό δεν είναι έργο διορθώσεως, αλλά πάθους), ούτε αυτός που ελέγχεται να δυσανασχετεί (διότι αυτό που γίνεται είναι θεραπεία και όχι ένδειξη εχθρικής διαθέσεως). Και εάν οι υπηρέτες των ιατρών καυτηριάζουν το σημείο που νοσεί και δεν κατηγορούνται από τον ασθενή, αν και πολλές φορές αποτυγχάνουν τον σκοπό τους, αλλά και πονούν αυτοί που καυτηριάζονται και κόπτονται κατά την εγχείρηση, θεωρούν ευεργέτες αυτούς που προκαλούν αυτόν τον πόνο, πολύ περισσότερο πρέπει να αισθάνεται έτσι αυτός που δέχεται έλεγχο και να προσέχει σε αυτόν που διορθώνει σαν σε γιατρό και όχι σαν κάποιον εχθρό του. Αλλά και εμείς που ελέγχουμε, έτσι ας προσερχόμαστε, με πολλή ημερότητα, με πολλή σύνεση. Και αν δεις τον αδελφό σου να σφάλλει, όπως παρήγγειλε ο Χριστός, μην κάνεις τον έλεγχο δημοσίως, αλλά μόνο μεταξύ εσένα και αυτού, όχι σαν κατήγορος, ούτε σαν να επεμβαίνεις, αλλά με πόνο και λύπη για την αμαρτία· και να παραδίδεις πρόθυμα και τον εαυτό σου σε έλεγχο, όταν διαπράττεις κάποια αμαρτία.
Ἡ δύναμη τῆς προσευχῆς.Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος
Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΑΧΡΙΔΟΣ.
Μέ αυτά τά λόγια ξεκινα ο Βαλέριος τη βιογραφία του φίλου του, άγιου Ποντίου: «Ποιος δύναται να πιστέψει, αν ο Θεός δεν τό παραχωρήσει;» Ποιος δύναται να ζήσει ασκητικό βίο, αν ο Χριστός δεν τον βοηθήσει;» Ποιος δύναται να λάβει τον στέφανο του μαρτυρίου, αν ο Χριστός δεν του τον αποδώσει;» Ό Θεός τά πάντα δύναται και ο Θεός τα πάντα βούλεται, όσα συμβάλλουν στη, σωτηρία των ανθρώπων - αρκεί οι άνθρωποι να προσεύχονται σ’ Αυτόν.
Με την προσευχή, η αγία Νόννα μετέστρεψε στη χριστιανική Πίστη τον σύζυγό της Γρηγόριο και τον γιό της Γρηγόριο (πού έμελε να γίνει γνωστός ως «ό Θεολόγος»). Με την προσευχή κατάφερε η αγία Μόνικα να επιστρέψει τον (μετέπειτα άγιο) Αυγουστίνο από τον άσωτο βίο πού ζούσε, στήν οδό τής πίστεως και των αγαθών έργων.
Ἀποστολικό Ἀνάγνωσμα: Ἑρμηνεία εἰς τήν A’ πρός Κορινθίους ἐπιστολήν τοῦ Παύλου, τήν ἀναγινωσκομένην τῆ ΙΓ’ Κυριακή (Ἀρχιεπίσκοπος Ἀστραχάν καί Σταυρουπόλεως Νικηφόρος Θεοτόκης)
(Α’ Κορ. ιστ’ 13-24)
– Ποια είναι τα θεμέλια της σωτηρίας;
– Μπορεί κάποιος που αγαπά αλλά δεν πιστεύει στον Ιησού Χριστό να σωθεί;
Ἁγιοπατερικό Προσευχητάριο: «Κύριε, σῶσον με τόν ἀνάξιον δοῦλον σου ἕνεκεν τοῦ ἐλέους σου, καί οὐχ ἕνεκεν τῶν ἔργων μου»
Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός
... Κύριε, μή τώ θυμώ σου ελέγξης με. Πολλάκις, Δέσποτα, μετανοείν συνεταξάμην, πολλάκις έν εκκλησία κατανυγείς προσπίπτω σοι, εξερχόμενος δέ ταίς αμαρτίαις ευθύς περιπίπτω, ποσάκις μέ ηλέησας, εγώ δέ σέ παρώργησα!
Ποσάκις εμακροθύμησας, εγώ δέ ούκ επέστρεψα! Ποσάκις μέ ανέστησας, εγώ δέ πάλιν ολισθήσας κατέπεσον! Ποσάκις μου εισήκουσας, εγώ δέ σου παρήκουσα! Ποσάκις μέ επόθησας, εγώ δέ ουδαμώς σοι εδούλευσα!
Ποσάκις με ετίμησας, εγώ δέ ούκ ευχαρίστησα, ποσάκις αμαρτήσαντα, ως αγαθός πατήρ, παρεκάλεσας, καί ως υιόν κατεφίλησας, καί τάς αγκάλας υφαπλώσας μοι εβόησας, έγειραι, μή φοβού, στήθι, πάλιν δεύρο, ούκι ονειδίζω σε, ού βδελύσσομαι, ούκ απορρίπτω, ουδέ σκληρύνω το εμόν πλάσμα, τό εμόν τέκνον, την εμήν εικόνα, όν οικείαις χερσί διέπλασα άνθρωπον καί εφόρεσα, υπέρ ού το αίμα εξέχεα, ούκ αποστρέφομαι πρός με ερχόμενον τό λογικόν μου πρόβατον τό απολωλός.
Ού δύναμαι μή αποδούνται τήν προτέραν ευγένειαν, ού δύναμαι μή συναριθμήσαι τοίς εννενήκοντα εννέα προβάτοις, διά γάρ τούτο καί μόνον επί τής γής κατελήλυθα, καί τον λύχνον ανήψα, τήν σάρκα μου την οικείαν, καί την οικίαν εσάρωσα, καί τάς φίλας δυνάμεις τάς ουρανίους συνεκαλεσάμην επευφρανθήναι τή τούτου ευρέσει.
Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Τίς διάφορες θεωρίες τῶν θεολόγων νά τίς περνᾶτε ἀπό τό ΠΑΤΕΡΙΚΟ κόσκινο»
Τις διάφορες θεωρίες των θεολόγων να τις περνάτε από το ΠΑΤΕΡΙΚΟ κόσκινο. Πρέπει να τις κοσκινίζετε με βάση τους Πατέρες και ό,τι είναι σκουπίδια ή πίτουρα να τα πετάτε. Να ψάχνετε με βάση τους Πατέρες.
Άγιος Παΐσιος Αγιορείτης
https://paraklisi.blogspot.com/2018/08/blog-post_887.html
26 Αὐγούστου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΓ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Ἀδριανοῦ καί Ναταλίας τῶν μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. ιγ΄ ἐπιστ. (Α΄ Κορ. ις΄ 13-24).
Α Κορ. 16,13 Γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν
τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε.
Α Κορ. 16,13 Μενετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Σταθήτε στερεοί και
ακλόνητοι εις την πίστιν. Δειχθήτε άνδρες γενναίοι· παρέτε δύναμιν και ισχύν.