Ἡ ἁγνότητα, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ Σάββας Ἁγιορείτης, 26 8 2018

Ἡ ἁγνότητα, Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 26-8-2018, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.HristosPanagia.gr, http://agiapsychanalysi.blogspot.gr, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σε mp3: http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

«Ἡ ἁγνεία», μέρος β΄

Ἁγίου Μπριαντσανίνωφ

«οὐκ οἴδατε ὅτι τά σώματα ὑμῶν μέλη Χριστοῦ ἐστιν;

ἄρας οὖν τά μέλη τοῦ Χριστοῦ ποιήσω πόρνης μέλη; μή γένοιτο.

«Τό σῶμα δέν ἔγινε διά τήν πορνείαν, ἀλλά διά τόν Κύριον.

Δέν ἠξεύρετε, ὅτι τά σώματά σας εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ;

Νά ἀποσπάσω λοιπόν τά μέλη τοῦ Χριστοῦ καί νά τά κάμω πόρνης μέλη;

Μή γένοιτο ποτέ νά τό κάμω.

Στούς μοναχούς, πού γιά ὁποιονδήποτε λόγο δέν μποροῦν νά ἔχουν συνεχή ἐπικοινωνία μέ τόν γέροντά τους, οἱ Πατέρες συστήνουν τήν ἄμεση ἀπόρριψη κάθε ἁμαρτωλοῦ λογισμοῦ καί τήν προσήλωση τοῦ νοῦ στήν προσευχή. Μ᾿ αὐτόν τόν τρόπο πολεμοῦσε τούς λογισμούς, καί μάλιστα πολύ ἀποτελεσματικά, ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, ὅπως φαίνεται ἀπό τόν βίο της¹. Ἡ παραμικρή συνομιλία μέ τόν λογισμό, ἀκόμα καί ἡ ἀντιρρητική, ἔχει συνήθως ὡς συνέπεια τή συγκατάθεση τῆς ψυχῆς στόν λογισμό, καί τήν πτώση στήν ἁμαρτία. «Γιά κάθε πειρασμό, πού πέφτει πάνω μας», λέει ὁ ὄσιος Νεῖλος Σόρσκι, «καί γιά κάθε ἐχθρικό λογισμό πρέπει νά κλάψουμε μπροστά στήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ, γιά νά μᾶς βοηθήσει. Καί θά μᾶς ἀναπαύσει, ἄν προσευχηθοῦμε γνωστικά»².

«Ὅπως ἡ φωτιά καίει καί ἐξαφανίζει τήν καλαμιά, ἔτσι καί τό ἁγνό δάκρυ ἐξαφανίζει κάθε ἐξωτερική καί ἐσωτερική ἀκαθαρσία», προσθέτει ὁ ὅσιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης³.

Ἄν, λοιπόν, καθώς βρισκόμαστε μόνοι μας, μᾶς ἐπιτεθοῦν αἰσχροί λογισμοί καί φαντασιώσεις, προξενώντας μας σαρκική πύρωση, ἄς πέσουμε στά γόνατα μπροστά στίς ἱερές εἰκόνες, ὅπως ἔκανε ἡ ὁσία Μαρία ἡ Αἰγυπτία, καί μέ δάκρυα, μέ θρῆνο ἄς ἱκετεύσουμε τόν Θεό νά μᾶς ἐλεήσει. Ἡ πείρα θά μᾶς ἀποδείξει σύντομα πόσο κοντά μας εἶναι ὁ Θεός καί πόσο μεγάλη εἶναι ἡ ἐξουσία Του πάνω στή φύση μας.

Ἅγιος Παΐσιος ἁγιορείτης: “Σέ ὅποιο ἀφεντικό δουλεύεις ἀπό αὐτό θά πληρωθεῖς”

 “Οι απομακρυσμένοι άνθρωποι από τον Θεό πάντα απαρηγόρητοι βρίσκονται και διπλά βασανίζονται.

Όποιος δεν πιστεύει στον Θεό και στην μέλλουσα ζωή, εκτός που μένει απαρηγόρητος, καταδικάζει και την ψυχή του αιώνια.

Σε όποιο αφεντικό δουλεύεις, από αυτό θα πληρωθής. Αν δουλεύης στο μαύρο αφεντικό, σου κάνει τη ζωή μαύρη από εδώ.

Αν δουλεύης στην αμαρτία, θα πληρωθής από τον διάβολο. Αν εργάζεσαι την αρετή, θα πληρωθής από τον Χριστό.

Και όσο εργάζεσαι στον Χριστό, τόσο θα λαμπικάρεσαι, θα αγάλλεσαι.

Αλλά εμείς λέμε: “Χαμένο τόχουμε να εργασθούμε στον Χριστό;”

Μά είναι φοβερό! Να μην αναγνωρίζουμε την θυσία του Χριστού για τον άνθρωπο!

Σταυρώθηκε ο Χριστός, για να μας λυτρώση από την αμαρτία, για να εξαγνισθή όλο το ανθρώπινο γένος.

Τι έκανε ο Χριστός για μας; Τι κάνουμε εμείς για τον Χριστό;

Ο κόσμος θέλη να αμαρτάνη και θέλει τον Θεό καλό. Αυτός να μας συγχωράη και εμείς να αμαρτάνουμε.

Εμείς δηλαδή να κάνουμε ό,τι θέλουμε και Εκείνος να μας συγχωράη. Να μας συγχωράη συνέχεια και εμείς το βιολί μας.

Οι άνθρωποι δεν πιστεύουν, γι΄αυτό ορμούν στην αμαρτία. Όλο το κακό από΄κει ξεκινάει, από την απιστία.

Ἕνα σπίτι δίπλα στό καμπαναριό…

Ο Σταύρος ο χαμάλης …Στην όψη θηριώδης και στην ψυχή παιδί. Τα λάτρευε όλα του τα βλαστάρια …Επτά γέννησε η γυναίκα του …Τα δυο δεν άντεξαν και πέταξαν μικρά για τον ουρανό. Βλέπεις εκείνα τα χρόνια ήτανε συνηθισμένο, με την πείνα και τις στερήσεις. Ο Σταύρος όμως πάντα τα θυμότανε και τα μνημόνευε στα ψυχοχάρτια που έγραφε αναστενάζοντας βαθιά …και όποτε τον ρωτάγανε πόσα παιδιά είχε εκείνος απαντούσε :-Επτά !!! Πέντε στην γη και 2 κει πάνω… και σήκωνε το κεφάλι του να τα ψάξει τα αγγελούδια του …την Λευτερίτσα και τον Πολυχρόνη του.

Ο Σταύρος ο χαμάλης …έτσι τον ξέρανε όλοι ..θαρρείς και αυτό ήτανε το επώνυμό του μα εκείνος το χε για παράσημο …

Ό,τι δουλειά υπήρχε την έκανε χαρούμενα. Κυρίως αυτή του αχθοφόρου με το μικρό του καροτσάκι στο λιμάνι …Χρόνια ολάκερα χωρίς σταματημό σήκωνε τα βάρη των άλλων δίχως βαρυγκόμια αγιάζοντας έτσι τον ιδρώτα του … Το μόνο του παράπονο ήτανε που το μικρό σπιτάκι με τα τρία δωμάτια και την αυλή ήταν πολύ μακριά από την εκκλησιά του Άγιου Σπυρίδωνα που τόσο τον ευλαβούνταν. Έπρεπε να περπατήσει μισή ώρα και βάλε για να φτάσει στον Άγιο …Αξημέρωτα έπρεπε να ξεκινήσει για να ακούσει τον αγαπημένο του εξάψαλμο …Σπάνια τα κατάφερνε , όχι γιατί αργούσε να ξυπνήσει …κάθε άλλο …από τις τέσσερις ξυπνούσε και μετάνοιζε μπροστά στο εικονοστάσι, μα ήτανε βλέπεις και πέντε παιδιά που όλο και αρρώσταιναν , ήτανε και η γυναίκα του η Αργυρώ που ήθελε τις Κυριακές και τις Γιορτές να πηγαίνουν όλοι μαζί στην Εκκλησιά και δεν ήθελε να της χαλά το χατίρι.

Σύγχρονες αἱρέσεις καί ἀθλητισμός (Ἱερεύς Σωτήριος O. Ἀθανασούλιας)

 

 Ἡ «ἐναλλακτική» ἤ «ἐνεργειακή γυμναστική»

Στό προηγούμενο τεῦχος τοῦ ἐντύπου μας ἀσχοληθήκαμε ἀναλυτικά μέ τή γιόγκα (yoga), μιά τεχνική, πού προβάλλεται στόν δυτικό κόσμο ὡς ἕνα εἶδος ἀποτελεσματικῆς γυμναστικῆς ἤ ὡς ἀκίνδυνη μέθοδος γιά ὑγεία καί ὀμορφιά, ἄσχετη μέ τή θρησκεία. Ὡστόσο, ὅπως εἴδαμε ἐκεῖ, πρόκειται γιά μέθοδο θρησκευτικῆς λατρείας τῶν «θεοτήτων» τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ καί τοῦ Βουδισμοῦ, ἡ ὁποία κάθε ἄλλο παρά ἀκίνδυνη εἶναι. Ἐκτός τῶν φυσικῶν κινδύνων, πού ἐπισημαίνονται καί ἀπό τούς ἴδιους τούς αὐθεντικούς δασκάλους της, γιά τόν Χριστιανό, πού τήν ἀσκεῖ, ὑπάρχει ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος τῆς σταδιακῆς ἀπομάκρυνσης ἀπό τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί τῆς συνεχοῦς ἐξοικείωσης μέ τίς ἀρχές τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ μέχρι τήν πλήρη ἔνταξη στίς τάξεις του, δηλαδή ὑπάρχει ὁ κίνδυνος νά χάσει ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχει: τήν πίστη στόν Χριστό.

Δυστυχῶς, στήν ἐποχή μας ἡ γιόγκα δέν εἶναι ἡ μόνη μέθοδος, πού δραστηριοποιεῖται στόν χῶρο τοῦ ἀθλητισμοῦ. Ὅπως εἶναι γνωστό, οἱ σύγχρονες αἱρέσεις (μέ τήν εὐρύτερη ἔννοια, δηλαδή οἱ ὁμάδες πού ἔχουν διδασκαλία ἤ μεθόδους ἤ τεχνικές ἀσυμβίβαστες μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη), ἔχουν ἤδη διεισδύσει σέ ὅλους τούς χώρους καί ἐπιχειροῦν νά τούς ἁλώσουν κυριολεκτικά. Οἱ ὁμάδες αὐτές ἐμφανίζονται, συνήθως, ὡς ἄσχετες μέ κάθε θρησκεία, ὡστόσο ἔχουν ἕνα πολύ ἰσχυρό θρησκευτικό ὑπόβαθρο, ἀναγόμενο κατά κανόνα στίς ἀνατολικές θρησκεῖες (στίς διάφορες μορφές Ἰνδουϊσμοῦ καί Βουδισμοῦ) ἤ στόν εὐρύτερο χῶρο τοῦ Ἀποκρυφισμοῦ. Φυσικά, ὁ χῶρος τοῦ ἀθλητισμοῦ δέν ἔμεινε ἀνεπηρέαστος. Ἐδῶ δραστηριοποιεῖται ἕνα πλῆθος ὁμάδων ἤ «σχολῶν» ἤ δασκάλων, πού ἐπιχειροῦν νά συνδυάσουν τίς ἀρχές τοῦ κλασικοῦ ἀθλητισμοῦ μέ τίς θρησκευτικές ἀντιλήψεις καί τεχνικές τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν. Ἔτσι, ἐμφανίζεται ἡ λεγόμενη «ἐναλλακτική γυμναστική», ἕνα νέο εἶδος γυμναστικῆς, πού ὑπόσχεται νά ἐπιτύχει, δῆθεν, ὅ,τι δέν μπορεῖ νά ἐπιτύχει ἡ κλασική γυμναστική, ὅπως ἀκριβῶς ἐμφανίζονται ἡ «ἐναλλακτική ἰατρική» (Ὁμοιοπαθητική, Βελονισμός κ.ἄ), ἡ «ἐναλλακτική διατροφή» κ.λπ. σέ ἄλλους χώρους. Οἱ μέθοδοι αὐτές ὀνομάζονται καί «ἐνεργειακές», γιατί ἀπώτερος σκοπός τους εἶναι ἡ ἕνωση ἤ ἡ ταύτιση ἤ ὁ συντονισμός κατά περίπτωση μέ τή «θεότητα», ἡ ὁποία, κατά τίς ἀντιλήψεις τῶν ἀνατολικῶν θρησκειῶν, εἶναι μιά ἀπρόσωπη ἐνέργεια, πού διαχέεται στό σύμπαν ἤ πού ὑπάρχει ὡς θεῖος πυρήνας μέσα μας. Ἔτσι, θεωρεῖται σχεδόν αὐτονόητο σήμερα τό γυμναστήριο τῆς γειτονιᾶς μας, παράλληλα μέ τήν κλασική γυμναστική, νά ἔχει εἰδικό δάσκαλο, πού παραδίδει μαθήματα γιόγκα, ἤ ἀκόμη νά προσφέρει ἀποκλειστικά τίς διάφορες μορφές «ἐναλλακτικῆς γυμναστικῆς».

Ἡ γιόγκα εἶναι, βέβαια, ἡ πιό γνωστή ἀπό τίς μεθόδους αὐτοῦ τοῦ εἴδους. Ὑπάρχουν, ὡστόσο, πολλές ἄλλες, ὅπως οἱ μέθοδοι pilates, gyrotonic, tai chi (τάι τσί) κ.ἄ. Ἄς τίς δοῦμε, μέ ἔμφαση στήν πρώτη καί πιό διαδεδομένη ἀπό αὐτές.

Pilates: Ἡ γιόγκα τῆς Δύσης

Κυριακή ΙΔ’ Ματθαίου: Ὁμιλία ΜΑ’ στήν παραβολή πού καλεῖ στούς γάμους τοῦ Ὑιοῦ (Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς)

 

 Δίδεται και απάντηση προς εκείνους που λένε, γιατί ο Θεός κάλεσε εκείνους που καθόλου δεν υπάκουσαν, ή δεν υπάκουσαν με έργα, και γιατί έπλασε εκείνους που θα τιμωρηθούν.

1. Της παραβολής που αναγινώσκεται σήμερα στο Ευαγγέλιο του Κυρίου(Ματθ. κβ’, 2-14), θα πω στην αγάπη σας, το τελευταίο πρώτο, ότι δηλαδήπολλοί είναι οι καλεσμένοι, λίγοι όμως οι εκλεκτοί. Αυτό εξ άλλου ο Κύριος το δείχνει σε κάθε παραβολή, ώστε εμείς να φροντίσουμε να μην είμαστε απλώς από τους καλεσμένους, αλλά από τους εκλεκτούς. Διότι εκείνος που δεν είναι από τους εκλεκτούς, αλλά μόνο από τους καλεσμένους, όχι μόνο ξεπέφτει από το άδυτο φως, αλλά βγαίνει έξω και από το εξώτερο φως. Και θα δεθεί χειροπόδαρα, στα πόδια γιατί δεν έτρεξαν προς τον Θεό, και τα χέρια γιατί δεν εργάστηκαν τα έργα του Θεού, και παραδίδεται στον κλαυθμό και το τρίξιμο των δοντιών.

2. Ίσως θα απορούσε κανείς πρώτα, πώς ο Κύριος είπε πολλούς τους καλεσμένους και δεν είπε όλους τους ανθρώπους. Διότι αν δεν προσκλήθηκαν όλοι δεν θα είναι δίκαιο να εκπέσουν από τα αγαθά που υποσχέθηκε ο Κύριος, ούτε θα είναι δίκαιο να δοκιμάσουν τις απειλές των βασάνων. Ίσως θα υπάκουαν αν είχαν προσκληθεί. Όμως αυτό είναι εύλογο, ότι δηλαδή δεν αποδοκιμάσθηκαν δίκαια, αν δεν προσκλήθηκαν, δεν είναι όμως αληθινό εκείνο, το ότι δεν προσκλήθηκαν όλοι. Καθώς ο Κύριος υψωνόταν προς τον ουρανό μετά την Ανάσταση από τους νεκρούς, είπε στους μαθητές Του, «πηγαίνοντας σ’ ολόκληρο τον κόσμο να διακηρύξετε το Ευαγγέλιο σε όλη την κτίση» (Μάρκ. ιστ’, 15), και «κάνετε μαθητές μου όλα τα έθνη βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατέρα και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος και διδάξτε τους να τηρούν όλες τις εντολές που σας έδωσα» (Ματθ. κη’, 19 – 20). Και το ότι αυτή την παραγγελία την πραγματοποίησαν οι μαθητές, είναι αρκετό να το παρουσιάσει ο μέγας Παύλος, που είπε: «Μήπως, λέει, δεν άκουσαν το: Σ’ όλη τη γη αντήχησε η φωνή τους, και στα πέρατα της οικουμένης τα λόγια τους» (Ρωμ. ι, 18), δηλαδή των Αποστόλων. Ώστε προσκλήθηκαν όλοι και δικαίως όσοι δεν προσήλθαν στην πίστη, θα τιμωρηθούν. Πώς λοιπόν ο Κύριος δεν είπε ότι όλοι είναι καλεσμένοι, αλλά είπε πολλοί;

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ, ἀποστολική περικοπή: ἐπιστολή Β΄Πρός Κορινθίους, κεφάλαιο 1, χωρία 21-24 καί κεφάλαιο 2, χωρία 1-4 Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ερμηνεία του αγίου Ιωάννου, αρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως του Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή της Κυριακής ΙΔ΄Ματθαίου [ομιλίες Γ΄και Δ΄ από τον υπομνηματισμό του αγίου στην Β΄ προς Κορινθίους επιστολή]

[…]«ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός, ὁ καὶ σφραγισάμενος ἡμᾶς καὶ δοὺς τὸν ἀῤῥαβῶνα τοῦ Πνεύματος ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν(:Εκείνος δε ο οποίος δίδει την ακλόνητη και βέβαιη πεποίθηση σε μας μαζί με σας, ώστε να μένουμε πιστοί στον Χριστό και ο οποίος μας έχρισε με το Άγιο Πνεύμα, είναι ο Θεός. Αυτός και έβαλε την σφραγίδα Του επάνω μας, για να δείξει ότι είμαστε δικοί Του και έδωσε το Πνεύμα Του το Άγιο στις καρδιές μας ως προκαταβολή και εγγύηση για όλα όσα μας έχει υποσχεθεί)».

Πάλι από τα περασμένα επιβεβαιώνει τα μέλλοντα. Γιατί εάν Αυτός είναι που μας κρατά σταθερούς στην πίστη μας προς τον Χριστό, δηλαδή, Εκείνος που δε μας αφήνει να παρασαλευτούμε από την πίστη μας στον Χριστό, και είναι Αυτός που μας έχρισε και έδωσε στις καρδιές μας το Άγιο Πνεύμα, πώς δε θα μας δώσει και τη ρίζα και την πηγή, δηλαδή την αληθή γνώση για Αυτόν, τη μετάληψη του Αγίου Πνεύματος, πώς δε θα μας δώσει τα όσα προέρχονται από αυτά; Γιατί, εάν εκείνα δίνονται για αυτά, πολύ περισσότερο Αυτός θα μας δώσει και εκείνα. Και εάν αυτά μας τα έδωσε ενώ ήμασταν εχθροί Του, πολύ περισσότερο θα μας τα χαρίσει εκείνα τώρα που γίναμε φίλοι Του. Γι' αυτό δεν είπε απλώς «Πνεύμα» αλλά το ονόμασε «αρραβώνα», για να παίρνει από αυτό θάρρος για όλα. Γιατί, εάν δεν επρόκειτο να μας δώσει το παν, δε θα δεχόταν να μας δώσει τον αρραβώνα, και να μας καταστρέψει έτσι χωρίς κανένα σκοπό.

ΕΊΠΕ ΜΟΝΑΧΟΣ. Τήν σκεφτόμαστε ἐκείνη τήν ἡμέρα ὅπου ὅλοι θά εἴμαστε ἀναστημένοι σέ μία ἡλικία μέ καινούργιο σῶμα ἀθάνατο;

 Την σκεφτόμαστε εκείνη την ημέρα όπου όλοι θα είμαστε αναστημένοι σε μια ηλικία με καινούργιο σώμα αθάνατο;  

====================================

Χωρίς τον ουρανό, χωρίς τη γη, χωρίς τον ήλιο, χωρίς τα αστέρια αφού αυτά θα παύσουν όταν θα έρθει ο Δημιουργός τους. 

=====================================

Μετά κρίση... Αιώνια ζωή και αιώνια κόλαση. Που θα βρεθούμε;  Τα σκεφτόμαστε αυτά;

Δοξαστικό της Κυριακής της Κρίσεως

Περί τῆς Θείας Κοινωνίας

 Όταν ο Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης έβγαζε την Θεία Κοινωνία, δεν ακουγόταν ούτε ψίθυρος, τίποτε. Και αν κάτι ήθελε να πει, ακουμπούσε το Άγιο Ποτήριο στην Αγία Τράπεζα, έβγαινε έξω, έκανε τις παρατηρήσεις και μετά το ξαναέπαιρνε.

2 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Μάμαντος Μάρτυρα, Ἰωάννου τοῦ Νηστευτοῦ, Διομήδους, Ἰουλιανοῦ, Φιλίππου, Εὐτυχιανοῦ, Ἠσυχίου, Λεωνίδη, Εὐτυχίου, Φιλάδελφου, Μελανίππου, Παρθαγάπης, Ἐλεάζαρ καί Φινεές τῶν Ἱερέων, Ἀειθαλᾶ καί Ἄμμωνα.

Ὁ Ἅγιος Μάμας

Στὴ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ κάθε ἡλικία ἔχει νὰ ἐπιδείξει τοὺς ἀντιπροσώπους της.
Γιατί κάθε ἡλικία ἔχει προσφέρει σ’ Αὐτὸν ὅτι διαλεχτὸ καὶ ὑπέροχο ἔχει νὰ παρουσιάσει. Κι ἡ ἐφηβικὴ ἡλικία, ποὺ εἶναι ἡ πιὸ δύσκολη στὴν ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἔχει νὰ προβάλει τοὺς δικούς της.
Ὁ Ἅγιος Μάμας εἶναι ἕνας ἀπ’ αὐτούς. Διαλεχτὸς στοὺς διαλεχτοὺς καὶ ὡραῖος στοὺς ὡραίους ἀποτελεῖ μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἀγαπητὲς καὶ ἡρωικὲς μορφὲς τῆς Ἐκκλησίας μας τῶν τριῶν πρώτων αἰώνων.
Οἱ γονεῖς του Θεόδοτος καὶ Ρουφίνα ζοῦσαν στὴ Γάγγρα τῆς Παφλαγονίας καὶ ἦσαν χριστιανοὶ μὲ μεγάλη κοινωνικὴ θέση.
Τὴν ἐποχὴ αὐτὴ ὁ αὐτοκράτορας Αὐρηλιανὸς κίνησε σκληρὸ διωγμὸ ἐνάντια στοὺς χριστιανοὺς (270 – 275 μ.Χ.).
Μεταξὺ τῶν πρώτων συνελήφθη ὁ Θεόδοτος καὶ ἀφοῦ ἀνακρίθηκε καὶ ὁμολόγησε τὸν Χριστό, ρίχτηκε στὶς φυλακὲς τῆς Καισαρείας.
Ἡ σύζυγός του, ἡ ἐνάρετη Ρουφίνα, σὰν ἔμαθε τὴν φυλάκιση τοῦ συντρόφου της, ἂν καὶ ἦταν ἑτοιμόγεννη, ἔτρεξε νὰ τὸν συναντήσει. Ἐκεῖ μὲ παρρησία ὁμολόγησε καὶ αὐτὴ τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ, ποὺ φλόγιζε τὴν καρδιά της, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ κλεισθεῖ στὴ φυλακή.

2 Σεπτεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΔ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Μάμαντος μάρτυρος, Ἰωάννου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ νηστευτοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. ιδ΄ ἐπιστ. (Β΄ Κορ. α΄ 21 - β΄ 4). 

Β Κορ. 1,21        ὁ δὲ βεβαιῶν ἡμᾶς σὺν ὑμῖν εἰς Χριστὸν καὶ χρίσας ἡμᾶς Θεός,

Β Κορ. 1,21               Εκείνος δε ο οποίος δίδει την ακλόνητον και βεβαίαν πεποίθησιν εις ημάς μαζή με σας, ώστε να μένωμεν πιστοί στον Χριστόν και ο οποίος μας έχρισε με το Αγιον Πνεύμα, είναι ο Θεός.