Ἡ αὐτοθυσία Β΄ (κατά τούς Ἁγίους Πατέρας), 12-9-2018, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ αὐτοθυσία Β΄ (κατά τούς Ἁγίους Πατέρας), 12-9-2018, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου - «Περί Ὑπακοῆς, Παρακοῆς καί Ἐκκοπής Θελήματος» [Ἐπιστολή 1η - 17η]

 Ο μακαριστός Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης με τον Γέροντα Εφραίμ.

Εύχομαι πάντα εις τον καλόν μας Θεόν να βαδίζετε την αληθινήν οδόν της μοναχικής ζωής, μη ξεχνάτε προς ποίον εχθρόν τον πόλεμον και τας μάχας διεξάγομεν, διότι η σωτηρία δεν πρέπει επιπόλαια να αναζητήται, βιάζεσθε, σκεφθήτε τον σκοπόν δια τον οποίον εμονάσαμεν.

Αφήσαμε γονείς, αδελφούς, αδελφάς, εάν όμως δεν αφήσωμεν και τα θελήματά μας, και δεν κάμνωμεν υπακοήν, να κόψωμεν το θέλημά μας, δεν θέλομεν εύρει έλεος, όταν θα κρίνωνται αι ψυχαί μας. Σκεφθήτε την αιώνιον κόλασιν, μη λησμονήτε τον παράδεισον, διότι ένα εκ των δύο θα κερδίσωμεν.

Ο Χριστός έκαμνε τελείαν υπακοήν εις τον Ουράνιον Πατέρα Του, ως και εις την κατά σάρκα Μητέρα Του, την Παναγίαν μας, και εις τον μνήστορα Ιωσήφ χάριν ημών των αναξίων. Πόσον μάλλον ημείς οφείλομεν εκκοπήν του θελήματός μας και υπακοήν εις τον πνευματικόν μας πατέρα ένεκεν των αμαρτιών μας! Οι μάρτυρες θα παρουσιάσουν ως καρπόν της ευσεβείας των τα τρομερά των μαρτύρια, οι ομολογηταί την αγίαν ομολογίαν των, οι άγιοι ιεράρχαι τους κόπους εναντίον των αιρέσεων, οι όσιοι τους ασκητικούς των αγώνας, ημείς ( πρώτος εγώ ) τι θα παρουσιάσωμεν; Εάν όμως κάμνωμεν υπακοήν και κόπτωμεν το θέλημά μας δια την αγάπην του Χριστού μας, ιδού ότι και ημείς εκάναμε καρπόν, κάτι και ημείς θα προσφέρωμεν, ώστε να μην πάμε με άδεια χέρια ωσάν τον οκνηρόν δούλον.

 

2η Επιστολή

 

Προσέχετε την υπακοήν σας, εάν καλώς την εργασθήτε, δι’ αυτής θα κερδίσετε την αιώνιον ζωήν, εάν κακώς, η κόλασις θα είναι το τέλος. Λοιπόν ξυπνάτε από την λήθην και την ραθυμίαν, καιρός εξ ύπνου αμελείας να εγερθώμεν, διότι το τέλος της ζωής μας άδηλον και πότε θα ξυπνήσωμεν; Όταν έλθη ο Αρχάγγελος να πάρη την ψυχήν μας; Τότε το ξύπνημα εκείνο δεν ωφελεί. Καιρός στεφάνων ο μέλλων αιών, ο νυν, αγώνος, κόπου και πάλης.

Βιάζεσθε, λέγετε την ευχήν, παύσατε τας αργολογίας, κλείσατε το στόμα σας από την κατάκρισιν, βάλετε θύραν και κλείθρα εις τα περιττά λόγια. Ο καιρός περνά και οπίσω δεν γυρίζει και αλλοίμονόν μας, εάν χωρίς πνευματικά κέρδη φύγη ο χρόνος. Αυτά σας γράφω, αυτά να μελετάτε, αυτά να πράσσετε, και ο Θεός της αγάπης να είναι μαζί σας και η γλυκειά μας Παναγία να σας δυναμώνη, να σας φωτίζη και να σας προθυμοποιή εις τον αγώνα.

«- Γέροντα Παΐσιε, "ἡ ζήλεια πού παρουσιάζεται συνήθως στά μεγαλύτερα ἀδέλφια πρός τά μικρότερα πῶς ἀντιμετωπίζεται;»

 Οι γονείς πρέπει να καλλιεργούν την αγάπη μεταξύ των παιδιών και , όταν θέλουν να ενισχύσουν το πιο αδύνατο να προετοιμάζουν το έδαφος παίρνοντας την συγκατάθεση του δυνατώτερου αδελφού. Να τον βοηθήσουν δηλαδή να καταλάβη ότι πράγματι το άλλο παιδί έχει ανάγκη. 

Η δικαιοσύνη είναι του Θεού και πρέπει να απονέμεται και στον μεγάλο και στον μικρό εξίσου. Στον μεγάλο με σεβασμό, στον μικρό με αγάπη, χωρίς να βλαφθή. Αυτό το αναφέρει και το Δευτερονόμιο. 

Αν λ.χ. φταίη ο μεγάλος, θα δικαιώσουμε τον μικρό, χωρίς να θίξουμε τον μεγάλο μπροστά στον κόσμο, αλλά θα συζητήσουμε μαζί του ιδιαίτερα, ώστε να του δώσουμε να καταλάβη το σφάλμα του. 

 

- Γέροντα, η ζήλεια που παρουσιάζεται συνήθως στα μεγαλύτερα αδέλφια προς τα μικρότερα πώς αντιμετωπίζεται; 

Τό ξεχασμένο ἀντίδωρο

Η ιστορία, που θα σας αφηγηθώ είναι πέρα για πέρα αληθινή, όσα απίστευτα στοιχεία και αν έχει. Συνέβη στις αρχές Δεκέμβρη 2007.

Οι έννοιες και οι φροντίδες της καθημερινότητας με είχαν καταβάλει εκείνο τον καιρό και ιδιαίτερα κάποιες οικογενειακές υποθέσεις μου είχαν προκαλέσει μεγάλη στεναχώρια. Τέλος πάντων σκεφτόμουν, τα έχει αυτά η ζωή. Αυτό, όμως, που ένοιωσα εκείνο το πρωί ήταν για μένα -έτσι σκεφτόμουν τότε- τελειωτικό.

Από την προηγούμενη είχα κάποιες εκκρεμότητες να φέρω σε πέρας και μάλιστα οικονομικές, που με είχαν στεναχωρήσει και με είχαν αγχώσει πολύ. Είχα πάει στο ταμείο των υπαλλήλων της υπηρεσίας που εργάζομαι και είχα εισπράξει το ποσό ενός δανείου 20.000 ευρώ, προκειμένου να εξοφλήσω την τράπεζα η οποία μας έβγαλε το εξοχικό σπίτι σε πλειστηριασμό και προχώρησε σε κατάσχεση. Ήμουν πολύ στεναχωρημένη, γιατί αυτό το σπίτι είχε φτιαχτεί με πολύ μόχθο και κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε με τα παιδιά εκεί για διακοπές.

Δεν ήθελα με κανένα τρόπο να το χάσω, αν και οικονομικά ήμουν σε πολύ δύσκολη κατάσταση, αφού βασιζόμουν μόνο στο μισθό μου. Τέλος πάντων ζήτησα από τη υπηρεσία δάνειο, για το οποίο μου κρατάνε κάθε μήνα 250 ευρώ από το μισθό. Μόλις το εισέπραξα σε μετρητά πήγα στην τράπεζα και έστειλα 6.000 ευρώ σε έναν θείο, που είχε καταβάλει εγγύηση για να μη γίνει η κατάσχεση και τα υπόλοιπα 14.000 θα τα έβαζα σε λογαριασμό της τράπεζας, τον οποίο όμως δεν είχα και έπρεπε να τηλεφωνήσω να μου τον πουν. Και ώσπου να τελειώσω με όλα αυτά η τράπεζα έκλεισε. Έτσι σκέφθηκα να αφήσω τα χρήματα, μαζί με όλα τα χαρτιά, όπως ήταν, μέσα στο αυτοκίνητό μου, στο τσεπάκι της πόρτας του οδηγού. Εκεί ποιος να τα πειράξει. Άλλωστε πρωί-πρωί θα πήγαινα να τα καταθέσω. Ποτέ δεν είχα χάσει κάτι από το αυτοκίνητο. Μάλιστα τα έβαλα σε ένα φάκελο από αυτούς των δημοσίων υπηρεσιών καθώς τους φύλαγα, όταν η ταμίας μας πλήρωνε και μας έβαζε τα χρήματα στο φάκελο. Εγώ πάντα της γκρίνιαζα γι’ αυτό ότι ο τρόπος αυτός είναι απηρχαιωμένος, αλλά εκείνη εξακολουθούσε το σύστημά της. Έτσι κρατούσα τους φακέλους κι όλο και κάπου μου χρησίμευαν. Ίσως σας κουράζω με λεπτομέρειες αλλά θα δείτε παρακάτω γιατί σας τις αναφέρω.

Πρωτοπρ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος: Οἱ σύγχρονοι ἅγιοι Ἰάκωβος Τσαλίκης καί Ἀμφιλόχιος Μακρῆς πολέμιοι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Ἐν Πειραιεῖ 12-9-2018

ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ ΜΑΚΡΗΣ ΠΟΛΕΜΙΟΙ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΥ

Πρωτοπρεσβ. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος    

Ἑσχάτως τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο προέβη στήν ἁγιοκατάταξη τῶν ἤδη ἁγίων στήν συνείδηση τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας ἀντιοικουμενιστῶν Ὁσίων Γερόντων Ἰακώβου Τσαλίκη στίς 27-11-2017[1] καί Ἀμφιλοχίου Μακρῆ στίς 29-8-2018[2].

Βρισκόμαστε μπροστά στό ἀντιφατικό καί τραγελαφικό φαινόμενο, ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί οἱ σύν αὐτῷ Ἱεράρχες τοῦ Θρόνου, πού ὑποστηρίζουν τόν Οἰκουμενισμό, νά ἁγιοκατατάσσουν ὁσίους Γέροντες, πού στηρίζουν τήν ὀρθοδοξία καί τόν ἀντιοικουμενισμό.

Ἡ πράξη, ὅμως, αὐτή οὐσιαστικά γυρνᾶ μπούμερανγκ ἐναντίον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου καί τῶν Ἱεραρχῶν τοῦ Θρόνου, διότι ἡ ἁγία βιοτή τῶν συγχρόνων ἁγίων μας, χαρακτηριστικά τῆς ὁποίας ἦταν ὁ σεβασμός στήν Ὀρθόδοξη Παράδοση, ἡ τήρηση τοῦ Εὐαγγελίου, τῶν Ἱερῶν Κανόνων καί τῶν ἀποφασισθέντων ἀπό τίς Ἅγιες Οἰκουμενικές καί Τοπικές Συνόδους καί τούς Ἁγίους Πατέρες, ἡ ἀποφυγή τῶν ἀντικανονικῶν συμπροσευχῶν μέ κατεγνωσμένους αἱρετικούς, ἡ ἀποφυγή κάθε νεωτερισμοῦ, ἐκμοντερνισμοῦ καί ἐκκοσμικεύσεως τῆς Ἐκκλησίας, ἡ μή ἀναγνώριση τῶν αἱρέσεων ὡς Ἐκκλησιῶν, ἡ μή ἀποδοχή τοῦ ἐγκύρου τῆς ἀποστολικῆς διαδοχῆς, τῆς ἱερωσύνης καί τῶν μυστηρίων τῶν αἱρετικῶν, καί ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῶν αἱρέσεων καί τῶν αἱρετικῶν, ἐλέγχει αὐστηρότατα τούς ἀνωτέρω γιά τήν μεταπατερικότητα, τήν μετακανονικότητα, τόν οἰκουμενισμό τους καί πλεῖστα ὅσα ἀνεπίτρεπτα ἔχουν ἤδη διαπράξει (βλ. ψευδοσύνοδο Κρήτης).

Ἐμεῖς, ὅμως, οἱ Ὀρθόδοξοι ἀκολουθοῦμε τούς ἁγίους πατέρες μας, καί ὄχι τούς συγχρόνους οἰκουμενιστές, καί αὐτούς ἔχουμε ὡς πρότυπα, ὑποδείγματα καί ποδηγέτες στή ζωή μας.

Ἄς δοῦμε, λοιπόν, ἐν συντομίᾳ μερικά περιστατικά ἀπό τόν βίο τῶν συγχρόνων ἁγίων μας, πού ἀποδεινύουν τήν ὀρθόδοξη στάση τους ἔναντι τῶν αἱρετικῶν.      

Ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος Τσαλίκης

α) Διηγεῖται ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος : «Κάποτε ἐπισκέφθηκε τὸ Μοναστήρι μας ἕνας Προτεστάντης πάστορας. Ὅταν μὲ ἐνημέρωσαν ὅτι αὐτὸς ὁ κύριος εἶναι ‘’ἱερέας’’ τῶν Προτεσταντῶν, τὸν πλησιάσαμε καὶ τὸν ξεναγήσαμε στὸ Μοναστήρι μας. Μετά, εἶπα νὰ ἑτοιμάσουν γιὰ τὸν ἄνθρωπο φαγητό. Ἐγὼ δὲν κάθησα μαζί του στὸ τραπέζι, ἀλλὰ ἀποσύρθηκα στὸ κελί μου. Διότι, αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ τάξις. Οἱ Πατέρες ἀπαγορεύουν τὴ συμπροσευχὴ ποὺ προηγεῖται τῆς κοινῆς τραπέζης».

«Οἶδα ἄνθρωπον ἐν Χριστῷ» - Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

«Ελεύσεις και αποκρύψεις του θείου Φωτός»

Η όραση του ακτίστου Φωτός γίνεται με πολλές εναλλαγές. Στην αρχή γίνεται ασαφώς, με την αποκάλυψη του εσωτερικού σκότους, στην συνέχεια γίνεται λαμπρότερη και μεταδίδει την θεία ζωή, αλλά μετά από 

αυτά παρατηρούνται αυξομοιώσεις, άρσεις της θείας Χάριτος, απομακρύνσεις του Θεού και εκ νέου ελεύσεις της θείας Χάριτος. Όλα αυτά παρουσιάζονται από έναν εμπειρικό θεολόγο, που γνώρισε αυτές τις επισκέψεις και τις απομακρύνσεις του Θεού. 

Ο Γέροντας στα κείμενά του κάνει λόγο για την απροσδόκητη έλευση του θείου Φωτός που «εναγκαλίζεται αγαπητικώς» τον άνθρωπο . Έπειτα κάνει λόγο για «συνεχή θέα του φωτός», που παρέμενε σε εκείνον «επί τρεις ημέρας» και άλλοτε παρέμενε μαζί του «επί δύο εβδομάδας» . Εδώ πρέπει να θυμηθούμε την διδασκαλία του αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, που είδαμε προηγουμένως, για την έλλαμψη και την διαρκή θέα του Φωτός. Ακόμη αυτή η Χάρη, όπως η Χάρη της βιώσεως της Γεθσημανή, ήταν ένα μεγάλο δώρο, που, όπως ομολογεί, «και μέχρι του νυν δεν παύει αυξανόμενον». Την περίοδο αυτή, που ζούσε μέσα στο Φως και το Φως ήταν μέσα του και μαζί του, ζούσε φυσιολογικά. Και στην συνέχεια κάνει λόγο για την «απώλεια» της Χάριτος του Θεού , για την αποχώρηση «του Πνεύματος του Κυρίου» και την επί μακρόν αποχώρηση της οράσεως «του ουρανίου φωτός», για την εγκατάλειψη του Φωτός , για την έκπτωση «εκ της υπερκοσμίου ελλάμψεως». 

Ὅσιος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς, ὁ ἐν Πάτμω - Παράδεισο χωρίς ἐσᾶς δέν τόν θέλω!

 Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Ο νέος Άγιος της Ορθοδόξου μας Εκκλησίας, ο Γέροντας της Πάτμου, Ο Όσιος Αμφιλόχιος Μακρής ήταν πράγματι χρηστός και εύχρηστος δούλος Κυρίου. 

Αναδείχθηκε εφάμιλλος των αλιέων της Γαλιλαίας αφού ακολούθησε στις ημέρες μας τα βήματά τους και έγινε Ιεραπόστολος και πνευματοφόρος Πατέρας της Εκκλησίας, στύλος και εδραίωμά της, ομολογητής πίστεως και πρότυπο όλων, όσοι επιθυμούν την κατά Χριστόν καινή ζωή.

 

Ο Όσιος Αμφιλόχιος ήταν ο ασκητής που βίωνε έμπονα την πραγματικότητα, ενημερωνόταν για τα επίκαιρα προβλήματα και κατανοούσε το μέγεθός τους, για να μπορεί ανάλογα να συντρέχει και να έρχεται αρωγός στους εμπερίστατους δείχνοντας σπλάχνα οικτιρμών και αδελφικής εν Χριστώ αγάπης. Του αρμόζουν οι τίτλοι του ασκητού, του κατηχητού και διδασκάλου, του ιεραποστόλου, του ομολογητού, του θαυματουργού. Έλαμψε ο νέος Πάτμιος Άγιος στο νοητό της Εκκλησίας μας στερέωμα ως νεόφωτος αστέρας, ο οποίος με τις αστραπές του Αγίου Πνεύματος που ενοικούσε μέσα του φώτισε τα πέρατα της Ορθόδοξης κοινωνίας μας.

 

Ο Γέροντας Αμφιλόχιος υπήρξε θιασώτης της ισάγγελης βιοτής και πολιτείας και συγχρόνως μιμητής και ομότροπος των πάλαι οσίων ασκητών, των οποίων στη σύγχρονη εποχή ανεζωγράφισε τα ηρωϊκά πνευματικά κατορθώματα.

 

 

Ο «πλήρης πνεύματος Αγίου και πίστεως» (Πραξ. ια 24) Γέροντας, ανέτειλε στην εξάκουστη νήσο της Πάτμου από γονείς απλοϊκούς μεν και πτωχούς, αλλά τηρητές των ευαγγελικών προσταγμάτων, τον Εμμανουήλ Μακρή από την Λειψώ και την Ειρήνη Μακρή από την Πάτμο. Το φως του ηλίου είδε στις 13 Φεβρουαρίου του σωτηρίου έτους 1889 και κατά το άγιο βάπτισμα έλαβε το όνομα Αθανάσιος.

Ὅλα προέρχονται ἀπό τή δικαιοσύνη καί τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ

 

ΜΙΚΡΟΣ ΕΥΕΡΓΕΤΙΝΟΣ

Όλα προέρχονται από τη δικαιοσύνη και την πρόνοια του Θεού, γι΄αυτό ο πιστός να μην επιδιώκει την εκπλήρωση του δικού του, αλλά του θείου θελήματος.

Του αββά Ησαΐα

Αδελφέ, αν συναντήσεις κάποια δυσκολία είτε στα έργα σου είτε στα λόγια σου είτε (ακόμα και) στις σκέψεις σου, να μη ζητάς καθόλου το θέλημά σου ούτε την ευκολία σου, αλλά φρόντιζε ν΄ανακαλύπτεις (ποιο είναι) ακριβώς το θέλημα του Θεού

Ἅγιος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς: «Ὁ ἄνθρωπος πού φωνάζει δέν ἔχει δύναμη»

  https://paraklisi.blogspot.com/2018/09/blog-post_69.html

17 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Σοφίας, Πίστης, Ἐλπίδας καί Ἀγάπης, Ἀγαθοκλείας, τῶν Ἁγίων Μαξίμου, Θεοδότου καί Ἀσκληπιοδότη, Λουκίας καί Γεμινιανού, Θεοδότης τῆς ἐν Νίκαια, Χαραλάμπου καί Παντολέον, Πηλέα καί Νείλου, Πατερμούθιου καί Ἠλία, τῶν Ἁγίων 100 Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων 50 Μαρτύρων, Ἡρακλείδου καί Μύρωνος, Ἀναστασίου Ὁσίου, Εὐξιφίου.

Οἱ Ἁγίες Σοφία, Πίστη, Ἐλπίδα καὶ Ἀγάπη

Ἔζησαν ὅταν αὐτοκράτορας τῶν ρωμαίων ἦταν ὁ Ἀνδριανός.
Ὅταν ἡ τίμια καὶ ἐνάρετη Σοφία χήρεψε, πῆγε μαζὶ μὲ τὶς κόρες της στὴν Ρώμη. Ἐκεῖ ὁ αὐτοκράτορας πληροφορήθηκε ὅτι οἱ τέσσερις γυναῖκες ἦταν χριστιανὲς καὶ διέταξε νὰ τὶς συλλάβουν.
Ἀφοῦ χώρισε τὴν μητέρα ἀπὸ τὰ παιδιά της, ζήτησε νὰ παρουσιασθεῖ μπροστὰ του ἡ δωδεκάχρονη Πίστη. Μὲ δελεαστικοὺς λόγους ὁ Ἀνδριανὸς προσπάθησε νὰ πείσει τὴν Πίστη νὰ ἀρνηθεῖ τὸ Χριστό, ἀλλὰ ἀντιμετώπισε τὸ ἄκαμπτο φρόνημα τῆς νεαρῆς. Τότε ὁ σκληρὸς ἡγεμόνας διέταξε τὸν ἀποκεφαλισμό της.
Τὸ ἴδιο σθένος μὲ τὴν Πίστη ἐπέδειξαν καὶ οἱ ἀδελφές της, ἡ δεκάχρονη Ἐλπίδα καὶ ἡ ἐννιάχρονη Ἀγάπη. Ὁ σκληρὸς Ἀνδριανὸς δὲ δίστασε νὰ διατάξει τοὺς δήμιούς του νὰ ἀποκεφαλίσουν καὶ τὰ ἄλλα δυὸ κορίτσια.
Περήφανη γιὰ τὰ παιδιά της ἡ Σοφία, ἐνταφίασε μὲ τιμὲς τὶς κόρες της καὶ παρέμεινε γιὰ τρεῖς μέρες στοὺς τάφους τους, παρακαλώντας τὸ Θεὸ νὰ τὴν πάρει κοντά του. Ὁ Θεὸς ἄκουσε τὴν προσευχή της καὶ ἡ Σοφία παρέδωσε τὸ πνεῦμά της δίπλα στοὺς τάφους τῶν παιδιῶν της.

OUR MENTAL ILLNESS

ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH

previous:

https://hristospanagia3.blogspot.com/2018/09/sinful-passions.html

Man has a sick soul and various sinful passions. So, based on this fact, we could say that man is literally a "psychopath" (psycho- is a prefix meaning of the soul, and -path comes from the Greek word pathos = passion).

So, man is a psychopath, not in terms of psychiatry, but in terms of our Patristic Tradition. We do not need to be, let's say, a schizophrenic, in order to be a psychopath. However, in terms of Orthodox Patristics, psychopathy (mental-psychic illness) exists in a person whose soul does not function properly. This person's soul-energy, the noetic energy, according to our Holy Fathers, does not function properly!

So, when our noetic energy does not function properly (and this counts for all of us, as long as we have not been healed yet inside this very hospital, called Church), we are a psychopath. Then, our nous is full of logismoí (thoughts combined with images), and this actually justifies our "filth". Concluding, according to our Holy Fathers, the nous of a psychopath or a sinfully impassioned person is filthy.

What determines our psychic illness is the following condition: our nous is full of logismoí, thoughts, not only bad, but also good ones! Do you remember what we said our nous is in the beginning?

17 Σεπτεμβρίου. Σοφίας καί τῶν τριῶν θυγατέρων αὐτῆς Πίστεως, Ἀγάπης καί Ἐλπίδος, μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Δευτ. ιζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. α΄ 22 - β΄ 3). 

Εφ. 1,22            καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ, καὶ αὐτὸν ἔδωκε κεφαλὴν ὑπὲρ πάντα τῇ ἐκκλησίᾳ,

Εφ. 1,22                    Και υπέταξε τα πάντα κάτω από τα πόδια του. Τον ένδοξον δε αυτόν Κυριον μας τον κατέστησε καφαλήν εις την Εκκλησίαν, παρά-πάνω από όλα.