Σελίδες

Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2018

90. Τά χαρακτηριστικά τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου Β΄ μέρος_Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 15-9-2018,

90. Τά χαρακτηριστικά τοῦ ταπεινοῦ ἀνθρώπου Β΄ μέρος_Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, Εὐεργετινὸς , Τόμος Α΄, Ὑπόθεση ΜΕ΄, 15-9-2018,ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου - «Περί Ἐξομολογήσεως καί Πνευματικού Ταμείου» [Ἐπιστολή 1η - 7η]

 1) Επιστολή

 
Αύτη η εξομολόγησις μου έδωσε χαράν εις την ψυχήν, διότι εχάρη ο Θεός και οι άγγελοι, που την περίμεναν από στιγμήν εις στιγμήν. Κατόρθωσες να καταισχύνης τον διάβολον, που χαίρει τόσον πολύ, όταν κρύβη τους λογισμούς του κανείς από τον πνευματικόν του πατέρα.
Το φίδι, όταν βγη από την φωλιά του, τρέχει δια να κρυφθή, διότι αισθάνεται ότι θα το κτυπήσουν. Έτσι και ο διαβολικός λογισμός, που είναι ωσάν φαρμακερό φίδι. Όταν βγη από το στόμα του ανθρώπου, διαλύεται και εξαφανίζεται, διότι η εξομολόγησις είναι ταπείνωσις, οπότε 
ο σατανάς ούτε να μυρισθή δεν δύναται την ταπείνωσιν, και πως είναι δυνατόν να σταθή μετά την ταπεινήν και ειλικρινή εξομολόγησιν; Αλλά, παιδί μου, εύχομαι καλήν αρχήν και προσοχήν. Να μην εντρέπεσαι καθόλου εμένα, μη με εκλαμβάνης ως άνθρωπον, αλλά ως αντιπρόσωπον του Θεού. Τα πάντα σου να μου λες έστω και αν κάτι σου λέγη ο λογισμός και δι’ εμέ, διότι εγώ έχω πείραν των διαβολικών επηρειών και γνωρίζω πως πολεμά τον άνθρωπον και ότι τα πνευματικά παιδιά έχουν απλήν καρδίαν και αν τους έρχωνται λογισμοί κακοί, αυτό οφείλεται εις την κακίαν του διαβόλου και εις τον εγωϊσμόν του παιδιού, που παραχωρείται να υποπίπτη εις παρομοίους λογισμούς προς το πρόσωπον του Γέροντος, όπως ταπεινωθή περισσότερον. Δια τούτο μη λυπήσαι, θα χαίρωμαι πάντα, όταν μου μιλάς ελεύθερα και ειλικρινά, διότι χωρίς καθαράν εξομολόγησιν δεν πρόκειται να γίνη ουδεμία πρόοδος εις τον πνευματικόν τομέα
 
2) Επιστολή
Λοιπόν, παιδί μου, μην έχεις καμμίαν μέριμναν, το φορτίον ανέλαβα εγώ περί σου. Μόνον σε παρακαλώ να ησυχάσης. Εσύ μου γράφεις δια γραφίδος, αλλά εγώ αισθάνομαι την δύναμιν, την έννοιαν, την ουσίαν των γραφομένων, εισέρχομαι εις το πνεύμα των λόγων σου. Σε ικετεύω, ησύχασε πλεον, όλα σου είναι συγκεχωρημένα με την εξομολόγησιν που κάνεις. Ο Σατανάς αντελήφθη τον χαρακτήρα σου και σε τυραννά χωρίς να συμβαίνη τι το σοβαρόν.

Μέ τήν πολλή μέριμνα ξεχνάει κανείς τόν Θεό.



- Γέροντα, η μέριμνα απομακρύνει πάντοτε από τον Θεό;
- Κοίταξε να σου πω: Ένα παιδάκι, όταν παίζη και είναι αφοσιωμένο στα παιχνίδια του, ούτε καν καταλαβαίνει, όταν ο πατέρας του είναι δίπλα και το χαϊδεύη. Λίγο αν διακόψη τα παιχνίδια του, τότε θα το καταλάβη. Έτσι και όταν έχουμε μέριμνα, δεν μπορούμε να καταλάβουμε την αγάπη του Θεού. Ο Θεός δίνει και δεν το αισθανόμαστε. Πρόσεξε να μη σπαταλάς τις πολύτιμες δυνάμεις σου σε περιττές μέριμνες και μάταια πράγματα που θα γίνουν όλα σκόνη μια μέρα. Τότε και σωματικά κουράζεσαι και τον νου σου σκορπάς άσκοπα και μετά δίνεις την κούρασή σου με τα χασμουρητά στον Θεό την ώρα της προσευχής, σαν την θυσία που έκανε ο Κάιν. Επόμενο είναι τότε και η εσωτερική σου κατάσταση να είναι κατάσταση “Κάιν”, με άγχος και αναστεναγμούς που θα τα προκαλή το ταγκαλάκι που θα είναι δίπλα σου.
Να μη σπαταλάμε άσκοπα τον καρπό, την ψίχα, των δυνάμεών μας μένουν τα τσόφλια για τον Θεό. Η μέριμνα τραβάει όλο το μεδούλι της καρδιάς και δεν αφήνει τίποτε για τον Χριστό. Αν δης ότι ο νους σου συνέχεια φεύγει και πάει σε δουλειές κ.λπ.. πρέπει να καταλάβης ότι δεν πας καλά και να ανησυχήσης, γιατί έχεις απομακρυνθή από τον Θεό. Να καταλάβης ότι είσαι πιο κοντά στα πράγματα παρά στον Θεό, στην κτίση και όχι στον Κτίστη.
Πολλές φορές, δυστυχώς, μια κοσμική ευχαρίστηση ξεγελάει ακόμη και τον μοναχό, όταν κάνη μια εργασία. Ο άνθρωπος, φυσικά, είναι πλασμένος να κάνη το καλό, γιατί και ο Δημιουργός του είναι καλός. Αλλά ο μοναχός αγωνίζεται από άνθρωπος να γίνη Άγγελος.

2002 έτος. Transcarpathia. Στήν ἐκκλησία τῆς γέννησης τῆς Ἁγίας Παναγίας στό χωριό Brestov τῆς Mukačevskogo τῆς περιοχῆς Zakarpatye, ὑπάρχει ἕνα δέντρο, κομμένο στή μέση .....



 2002 έτος. Transcarpathia. Στην Εκκλησία της γέννησης της Αγίας Παναγίας στο χωριό Brestov τηςMukačevskogo της περιοχής Zakarpatye, υπάρχει ένα δέντρο, κομμένο στη μέση
- Τον Απρίλιο του 2002, τέσσερις ξυλοκόποι πραγματοποίησαν μια προγραμματισμένη εργασία  στο δάσος αναφέρει ο επικεφαλής προϊστάμενος . Σε ένα από  αυτά  ξαφνικά σταμάτησε ένα πριόνι. Οι άντρες έτρεξαν και έφεραν ένα  άλλο. Όταν άρχισε να δουλεύει, αυτό ήταν  επίσης μπλοκαρισμένο. Μετά οι ξυλοκόποι  έφεραν το τρίτο. Μόνο αυτό  το δέντρο κατάφερε να το  κόψει.
Σε τρεις μέρες, οι  ξυλοκόποι τέλειωσαν  τα δέντρα.  Αποφάσισαν όλα μαζί να τα κόψουν να τα κάνουν  καυσόξυλα. – Όλοι οι κορμοί  έσπασαν, έναν όμως δεν μπορούσαν .  Του έβαλαν  σφήνα. Υπέφεραν  πάνω από μια ώρα. Απελπισμένοι,  το εγκαταλείψαν . Το δέντρο έπεσε στο έδαφος και χωρίστηκε στα δύο.

Π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος:Ὅσο ὑπάρχετε στή ζωή θά δείξετε ἀντίσταση στόν Οἰκουμενισμό καί νά τό πεῖτε στά παιδιά σας.

 Ομιλεί ο Μακαριστός Γέροντας π. Αθανάσιος Μυτιληναίος (1927 – 2006)

Στο τέλος ο Αντίχριστος θα κάνει το εξής.. αφού βέβαια θα οδηγηθεί όλη η ανθρωπότητα στον Αντίχριστο δια της λεωφόρου του Οικουμενισμού, ώστε να μην υπάρχουν ομάδες αντιδράσεως-προσέξτε, να μην υπάρχουν ομάδες αντιδράσεως εις ολόκληρη την οικουμένη. Τότε ο Αντίχριστος δεν θα δεχτεί αυτό να το κρατήσει. Αυτό το σχήμα του Οικουμενισμού θα το καταργήσει και θα πει ότι όλες οι θρησκείες περίμεναν να φτάσουν να βρουν τον Μεσσία, ο Μεσσίας είμαι εγώ. Και όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, τότε θα χτίσει τον ναό του Σολομώντος και θα καθίσει εις τον ναόν του θεού και θα αποδεικνύει ότι αυτός είναι θεός. Το λέει στους Θεσσαλονικείς ο Απόστολος Παύλος.
Βλέπετε λοιπόν ότι: πάμε στον Οικουμενισμό, αυτός θα καταργηθεί και θα αναδειχθεί ο Αντίχριστος ως θεός. Αντιλαμβάνεστε ότι όλα αυτά αγαπητοί μου είναι πάρα πάρα πολύ σοβαρά. Μιλάμε για την ενότητα της Εκκλησίας, ότι η Εκκλησία είναι Μία αλλά δεν σημαίνει μ’ αυτό ότι πρέπει να γίνει εκμετάλλευσις του πράγματος, να φθάσομε εις αυτό το φοβερό θέμα, σ’ αυτήν την φοβερή θεωρία να μιλάμε περί της ενώσεως των εκκλησιών με αυτόν τον τρόπο.
Εγώ δεν ξέρω, δεν ξέρω πως να σας το πω αλλά θα σας το πω. Θα δείξετε αντίσταση όσο υπάρχετε στη ζωή σας. Κι εσείς να το πείτε στα παιδιά σας. Αντίσταση, αν αύριο αρχίσει να προπαγανδίζεται πιο φανερά.
Προπαγανδίζεται. Ο Οικουμενισμός έχει σχεδόν αλώσει την Εκκλησία της Αμερικής. Ναι. Έχει σχεδόν αλώσει την Εκκλησία της Αμερικής, γιατί ο Αρχιεπίσκοπος είναι οικουμενιστής. Δεν σας λέω καινούρια πράγματα, ούτε υβρίζω, ούτε συκοφαντώ. Είναι γνωστό.

Ἐχθροί τοῦ Σταυροῦ


απιστια


ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ


ΣΗΜΕΡΑ ἡ Ἐκκλησία μας ὑψώνει καὶ προβάλλει τὸν τίμιο σταυρό. Πρὸ Χριστοῦ ὁ σταυρὸς προκαλοῦσε φρίκη, διότι ἦταν ὄργανο θανατικῆς ἐκτελέσεως. Μὲ τὴ θυσία ὅμως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ ἄλλαξε τελείως· ἔγινε «κοσμοπόθητος» (ὑμνολογ.).
Τί εἶνε σήμερα ὁ σταυρός; Πάρτε κιμωλία καὶ γράψτε στὸν πίνακα· σταυρὸς ἴσον ἀγάπη, σταυρὸς ἴσον λευτεριά, σταυρὸς ἴσον ἀλήθεια, σταυρὸς ἴσον φῶς, σταυρὸς ἴσον ἐγκράτεια, σταυρὸς ἴσον σωφροσύνη, σταυρὸς ἴσον σωτηρία, σταυρὸς ἴσον λύτρωσις, σταυρὸς ἴσον… Ὅ,τι ὡραῖο ὑπάρχει στὸν κόσμο, περιέχεται στὸ σταυρό. Σταυρὸς ―δὲν εἶπα τίποτα―, σταυρὸς σον ἡ σωτηρία τῶν ἁμαρτωλῶν. Εἶνε τὸ σωσίβιο, ποὺ ἁρπάζει ὁ ἁμαρτωλὸς γιὰ νὰ σωθῇ ἀπὸ τὴν πλημμύρα τοῦ κακοῦ.
Ὁ Χριστὸς σταυρώθηκε γιὰ νὰ σώσῃ τὸν κόσμο. Δυστυχῶς ὅμως δὲν ἀγαποῦν ὅλοι τὸ σταυρό. Ὡρισμένοι τὸν μισοῦν. Ποιοί τὸν μισοῦν; Ἄλλοι εἶνε φίλοι καὶ ἄλλοι ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ. Ποιοί εἶνε ἐχθροὶ τοῦ σταυροῦ;

* * *


 Εἶνε πρῶτα – πρῶτα οἱ Τοῦρκοι. Ὅσοι ἀπὸ σᾶς διαβάζετε ἱστορία, θὰ γνωρίζετε ὅτι, ὅταν οἱ Τοῦρκοι μπῆκαν στὴν Κωνσταντινούπολι, ἡ πρώτη δουλειά τους ποιά ἦταν· πῆραν μιὰ σκάλα, ἀνέβηκαν στὸν τροῦλλο τῆς Ἁγια – Σοφιᾶς ὅπου ὑπῆρχε σταυρὸς φωτοβόλος, ξερρίζωσαν τὸ σταυρό, καὶ ἔστησαν ἐκεῖ πάνω τὸ μισοφέγγαρο. Μισοῦν θανασίμως τὸ σταυρὸ οἱ Τοῦρκοι. Στὸν βίο τοῦ ἁγίου Κοσμᾶ ἱστορεῖται τὸ ἑξῆς. Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς εἶχε τὴ συνήθεια νὰ στήνῃ μεγάλους σταυρούς. Ἔξω ἀπὸ τὰ Τρίκαλα λοιπὸν εἶχε στήσει ἕνα σταυρὸ ξύλινο. Ὅταν πέρασε καὶ τὸν εἶδε ἕνας ἀγᾶς, πῆρε ἕνα πριόνι, ἔκοψε τὸ σταυρὸ σὲ σανίδια καὶ ξυλοπόδαρα, τὸν ἔκανε κρεβάτι, καὶ κοιμόταν πάνω σ᾿ αὐτὸ ὁ ἀσεβέστατος. Τὴ νύχτα ὅμως ἔγινε σεισμός, κι αὐτὸς ἔπεσε ἀπ᾿ τὸ κρεβάτι ἔντρομος. Τὴν ἄλλη μέρα μετανοημένος πῆρε τὰ κομμάτια, τὰ πῆγε στὸ διο μέρος, τὰ συναρμολόγησε καὶ ἔστησε πάλι τὸ σταυρό. Καὶ κάθε βράδυ πλέον, ὁ ἀγᾶς, πήγαινε καὶ ἄναβε καντήλι στὸ σταυρό.
    Τὸ σταυρὸ μισοῦν ἔπειτα οἱ Ἑβραῖοι καὶ οἱ μασόνοι. Αὐτοὶ δὲν ἔχουν σταυρό, ἀλλὰ ἔχουν τὴν πεντάλφα καὶ τὸ τρίγωνο.
   Τὸν μισοῦν ἀκόμα οἱ ἄθεοι καὶ ὑλισταί. Θέλετε μία ἀπόδειξι; Αὐτοὶ δὲν ἔχουν Θεὸ μέσα τους. Σ᾿ ἕνα κοιμητήριο τῶν Ἀθηνῶν, στὸ ὁποῖο εἶχαν θάψει 1.400 ἀνθρώπους ποὺ ἐσφάγησαν τὰ σκληρὰ χρόνια τῆς ἀνωμάλου ἐποχῆς, ἐπάνω ἀπὸ τὰ μνήματα οἱ χῆρες καὶ τὰ ὀρφανὰ εἶχαν βάλει ἕνα μεγάλο σταυρό. Ἔ, πῆγαν τὴ νύχτα ἄθεοι – ἄπιστοι καὶ ἀναρχικοὶ καὶ τὸν τίναξαν στὸν ἀέρα!

Ἀπάντηση σέ Προτεστάντη:Ἡ Θεία Λειτουργία γεμίζει δωρεάν τόν Παράδεισο καί ἀδειάζει τήν κόλαση


Μας αναφέρει ο π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος:

«Κάποτε ἕνας Προτεστάντης πάστορας βρῆκε ἕνα Ρῶσο ἱερέα, σεβάσμιο καί εὐλαβή, καί τοῦ λέει:
—Ἐμεῖς κάνουμε φιλανθρωπίες, κάνουμε γηροκομεῖα, κάνουμε ὀρφανοτροφεῖα, αἴθουσες, νοσοκομεῖα, ὀργανώνουμε συναυλίες μέ pop και rock μουσική καί γεμίζουν τά στάδια ἀπό νέους. Κάνουμε ἐκδρομές, ὀρειβασίες, τουρισμό... ἐπεμβαίνουμε ἀκόμα καί στήν πολιτική ζωή τοῦ τόπου καί τῶν ἐθνῶν μας... Εἴμασθε γεμᾶτοι ἀπό ζωή καί δραστηριότητες!... Ἐσεῖς τί κάνετε;

Τό βάθος καί ἡ δύναμη τῶν θλίψεων πού βιώθηκαν στή ζωή...

Το βάθος και η δύναμη των θλίψεων που βιώθηκαν στη ζωή γέμισαν την καρδιά με συμπόνοια για κάθε πάσχοντα. Η συμπάσχουσα αγάπη γεννά την ετοιμότητα για αυτοθυσία για το καλό του πλησίον. Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ.


http://apantaortodoxias.blogspot.com/2018/09/blog-post_198.html?m=1
 

21 Σεπτεμβρίου Συναξαριστής. Κοδράτου Ἀποστόλου, Ἰωνά Προφήτου, Ἰωνά Ὁσίου, Εὐσεβίου, τῶν Ἁγίων Εὐσεβίου, Νεστάβου, Ζήνωνος, Νέστωρ καί Βουσίρις, Ἰσαακίου Ἐπισκόπου, Πρίσκου, τῶν Ἁγίων Ἔξι Μαρτύρων, Βάσσας, Δημητρίου Μητροπολίτου.

Ὁ Ἅγιος Κοδρᾶτος ὁ Ἀπόστολος ὁ ἐν Μαγνησίᾳ

Τα θεόπνευστα λόγια τοῦ Ἀποστόλου τοῦ Θεοῦ, Πέτρου, συμβουλεύουν: «Ἕτοιμοι ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτούντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμὶν ἐλπίδος μετά πραΰτητος καὶ φόβου», ποὺ σημαίνει, να εἶστε πάντοτε ἕτοιμοι για να ἀπολογηθεῖτε καὶ να ὑπερασπίσετε τὴν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου στὸν καθένα πού σᾶς ζητᾶ λόγο καὶ ἀπόδειξη γι’ αὐτά ποὺ ἐλπίζετε να ἀπολαύσετε στὸ μέλλον, καὶ για τα ὁποία μας περιγελοῦν οἱ ἄπιστοι. Να ἀπολογηθεῖτε ὅμως, χωρὶς ἐξάψεις καὶ φανατισμό, ἀλλά με πραότητα καὶ με φόβο Θεοῦ.
Ἕνας τέτοιος μέγας ἀπολογητὴς ἦταν καὶ ὁ ἀπόστολος Κοδρᾶτος. Ἄνδρας σεμνός, σοφός, πολυμαθέστατος καὶ με ἄριστη διαλεκτικὴ ἱκανότητα. Ἔγινε ἐπίσκοπος Ἀθηνῶν, στὴν πόλη ποὺ ἀνθοῦσαν ἀκόμα οἱ διάφορες φιλοσοφικες σχολές καὶ χρειαζόταν ἐπίσκοπος με μεγάλη ἀπολογητικὴ ἱκανότητα.
Ὁ Κοδράτος ἔχοντας αὐτά τα προσόντα, ἐργάστηκε με ζῆλο, προσευχὴ καὶ πραότητα. Ἔτσι κατάφερε να φωτίσει σε πολλοὺς τὸν δρόμο τῆς Ἀλήθειας καὶ να φιμώσει τοὺς φιλοσοφοῦντες. Αὐτοί, μὴ μπορώντας να τὸν ἀντιμετωπίσουν με λόγια, τὸν ἔδιωξαν με τὴ βία ἀπὸ τὴν Ἀθήνα.
Τὸ φρόνημα, ὅμως, τοῦ Κοδράτου δεν κάμφθηκε. Πῆγε στὴν Μαγνησία τῆς Μ. Ἀσίας, ὅπου με παρρησία κήρυξε καὶ ἐκεῖ τὸ Εὐαγγέλιο. Ἔγραψε, μάλιστα, καὶ ἀπολογία για τὸ χριστιανισμὸ στὸν Ἀδριανό. Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἀδριανοῦ ἦταν να τὸν φονεύσει. Ἔτσι ὁ μέγας ἀπολογητὴς πῆρε τὸ στεφάνι τοῦ μαρτυρίου.

The prayers of our Church talk about purification and illumination


Σχετική εικόνα

ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH

previous:

All Church services, as well as Her ascetic-hesychastic tradition, usually refer to three spiritual states we can find ourselves in (two of them are already mentioned earlier):
  • 1st spiritual state: purification from the sinful passions of our soul and our body
  • 2nd spiritual state: illumination of our nous by the Grace of the Holy Spirit
  • 3rd spiritual state: deification (théosis) of our soul and body, again by the Holy Spirit.
The Holy Fathers of our Church mainly talk about purification and illumination.

21 Σεπτεμβρίου. Ἀπόδοσις τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Κοδράτου ἱερομάρτυρος έπισκόπου Ἀθηνῶν. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Παρ. ιζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. δ´ 17-25).
Εφ. 4,17            Τοῦτο οὖν λέγω καὶ μαρτύρομαι ἐν Κυρίῳ, μηκέτι ὑμᾶς περιπατεῖν καθὼς καὶ τὰ λοιπὰ ἔθνη περιπατεῖ ἐν ματαιότητι τοῦ νοὸς αὐτῶν, 
Εφ. 4,17                    Αυτό, λοιπόν, τονίζω και λέγω και διαμαρτύρομαι ενώπιον του Κυρίου, να μη πορεύεσθε και συμπεριφέρεσθε πλέον σεις, όπως ζουν και συμπεριφέρονται οι άλλοι εθνικοί, οι οποίοι πορεύονται σύμφωνα με τας ψευδείς και επιβλαβείς επινοήσστου νου των. 
Εφ. 4,18            ἐσκοτισμένοι τῇ διανοίᾳ, ὄντες ἀπηλλοτριωμένοι τῆς ζωῆς τοῦ Θεοῦ διὰ τὴν ἄγνοιαν τὴν οὖσαν ἐν αὐτοῖς διὰ τὴν πώρωσιν τῆς καρδίας αὐτῶν, 
Εφ. 4,18                    Αυτοί είναι σκοτισμένοι κατά την διάνοιαν, αποξενωμένοι από την ζωήν του Θεού εξ αιτίας της αγνοίας, που επικρατεί μεταξύ των, και της πωρώσεως και σκληρύνσεως των καρδιών των. 
Εφ. 4,19            οἵτινες, ἀπηλγηκότες, ἑαυτοὺς παρέδωκαν τῇ ἀσελγείᾳ εἰς ἐργασίαν ἀκαθαρσίας πάσης ἐν πλεονεξίᾳ. 
Εφ. 4,19                    Εχουν δε καταντήσει εις ηθικήν αναλγησίαν, ώστε ούτε τύψεις να δοκιμάζουν ούτε την χάριν του Θεού να αισθάνωνται. Και παρέδωκαν τους ευατούς των εις την αχαλίνωτον και ρυπαράν φιληδονίαν, δια να διαπράττουν κάθε ακαθαρσίαν, χωρίς ποτέ να χορταίνουν. 
Εφ. 4,20            ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως ἐμάθετε τὸν Χριστόν, 
Εφ. 4,20                   Σεις όμως δεν έχετε διδαχθή και μάθει κατ' αυτόν τον τρόπον τον Χριστόν (δεν έχετε δηλαδή διδαχθή, ότι αυτά τα επιτρέπει ο Χριστός, αλλ' όλως τουναντίον τα αποδοκιμάζει και τα καταδικάζει). 
Εφ. 4,21            εἴγε αὐτὸν ἠκούσατε καὶ ἐν αὐτῷ ἐδιδάχθητε, καθώς ἐστιν ἀλήθεια ἐν τῷ Ἰησοῦ, 
Εφ. 4,21                    Εάν-όπως πιστεύω-έχετε διδαχθή το ορθόν περί αυτού κήρυγμα, το οποίον είναι αυτή αύτη η αλήθεια, που υπάρχει στον Ιησούν· 
Εφ. 4,22            ἀποθέσθαι ὑμᾶς κατὰ τὴν προτέραν ἀναστροφὴν τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον τὸν φθειρόμενον κατὰ τὰς ἐπιθυμίας τῆς ἀπάτης,
Εφ. 4,22                   και έχετε πράγματι διδαχθή να αποβάλετε και πετάξετε από επάνω σας τον παλαιόν άνθρωπον της αμαρτίας όπως αυτός είχε υπάρξει και εκδηλωθή εις την προηγουμένην ειδωλολατρικήν ζωήν και συμπεριφοράν σας. Αυτός ο παλαιός άνθρωπος, εξ αιτίας των αμαρτιών και των παθών του, φθείρεται συνεχώς και προχωρεί στον όλεθρον από τας επιθυμίας, που ανάπτει η απατηλή αμαρτία. 
Εφ. 4,23            ἀνανεοῦσθαι δὲ τῷ πνεύματι τοῦ νοὸς ὑμῶν 
Εφ. 4,23                   Εχετε ακόμη διδαχθή να ανανεώνεσθε συνεχώς με τα υγιή πνευματικά φρονήματα του νου σας 
Εφ. 4,24            καὶ ἐνδύσασθαι τὸν καινὸν ἄνθρωπον τὸν κατὰ Θεὸν κτισθέντα ἐν δικαιοσύνῃ καὶ ὁσιότητι τῆς ἀληθείας. 
Εφ. 4,24                   και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, ο οποίος ανεδημιουργήθη και αναγεννήθη σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, δια να ζήτε με δικαιοσύνην και οσιότητα, με αρετάς, τας οποίας εμπνέει η αλήθεια του Ευαγγελίου. 
Εφ. 4,25            Διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ· ὅτι ἐσμὲν ἀλλήλων μέλη.

Εφ. 4,25                   Δι' αυτό, αφού πετάξετε από επάνω σας, οριστικώς και αμετακλήτως, το ψέμα, να λαλήτε ο καθένας με τον πλησίον του αλήθειαν, διότι συγκροτούμεν όλοι ένα σώμα και είμεθα μέλη ο ένας του άλλου (πως δε είναι δυνατόν τα μέλη του αυτού σώματος να εξαπατούν και να επιβουλεύωνται το ένα το άλλο;).

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Παρ. α΄ ἑβδ. Λουκᾶ. (Λκ. δ΄ 22-30).
Λουκ. 4,22         καὶ πάντες ἐμαρτύρουν αὐτῷ καὶ ἐθαύμαζον ἐπὶ τοῖς λόγοις τῆς χάριτος τοῖς ἐκπορευομένοις ἐκ τοῦ στόματος αὐτοῦ καὶ ἔλεγον· οὐχ οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς Ἰωσήφ; 
Λουκ. 4,22                Και όλοι επεβεβαίωναν δι' αυτόν, ότι εκήρυττε με πολλήν δύναμιν και εθαύμαζαν δια τα λόγια τα γεμάτα χάριν, που έβγαιναν από το στόμα του και έλεγαν· “δεν είναι αυτός ο υιός του γνωστού μας Ιωσήφ, ο μαραγκός;” 
Λουκ. 4,23         καὶ εἶπε πρὸς αὐτούς· πάντως ἐρεῖτέ μοι τὴν παραβολὴν ταύτην· ἰατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· ὅσα ἠκούσαμεν γενόμενα ἐν τῇ Καπερναούμ, ποίησον καὶ ὧδε ἐν τῇ πατρίδι σου. 
Λουκ. 4,23                Και είπε προς αυτούς· “ασφαλώς θα μου πήτε την γνωστήν παροιμίαν· ιατρέ, θεράπευσε τον εαυτόν σου· δείξε την δύναμίν σου εδώ εις την πατρίδα σου, κάμε και εδώ τα θαύματα, που ηκούσαμεν ότι έκαμες εις την Καπερναούμ”. 
Λουκ. 4,24         εἶπε δέ· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οὐδεὶς προφήτης δεκτός ἐστιν ἐν τῇ πατρίδι αὐτοῦ. 
Λουκ. 4,24                Αλλά ο Ιησούς τους είπε· “αλήθεια σας λέγω, ότι κανείς προφήτης δεν έγινε δεκτός με την πρέπουσαν τιμήν εις την πατρίδα του. 
Λουκ. 4,25         ἐπ᾿ ἀληθείας δὲ λέγω ὑμῖν πολλαὶ χῆραι ἦσαν ἐν ταῖς ἡμέραις Ἠλιοὺ ἐν τῷ Ἰσραήλ, ὅτε ἐκλείσθη ὁ οὐρανὸς ἐπὶ ἔτη τρία καὶ μῆνας ἕξ, ὡς ἐγένετο λιμὸς μέγας ἐπὶ πᾶσαν τὴν γῆν, 
Λουκ. 4,25                Σας υπενθυμίζω δε και αυτήν την αλήθειαν, ότι πολλαί χήραι εζούσαν μεταξύ του Ισραηλιτικού λαού κατά την εποχήν του Ηλιού, όταν εκλείσθη ο ουρανός και δεν έβρεξε επί τρία έτη και εξ μήνας, τότε που απλώθηκε μεγάλη πείνα εις όλην την χώραν της Παλαιστίνης. 
Λουκ. 4,26         καὶ πρὸς οὐδεμίαν αὐτῶν ἐπέμφθη Ἠλίας εἰ μὴ εἰς Σάρεπτα τῆς Σιδωνίας πρὸς γυναῖκα χήραν. 
Λουκ. 4,26                Και εις καμμίαν από τας πτωχάς χήρας των Ιουδαίων δεν εστάλη από τον Θεόν ο Ηλίας, ει μη μόνον εις τα Σαρεπτα της Σιδωνίας προς κάποιαν άγνωστον και άσημον χήραν γυναίκα. 
Λουκ. 4,27         καὶ πολλοὶ λεπροὶ ἦσαν ἐπὶ Ἐλισαίου τοῦ προφήτου ἐν τῷ Ἰσραήλ, καὶ οὐδεὶς αὐτῶν ἐκαθαρίσθη εἰ μὴ Νεεμὰν ὁ Σύρος. 
Λουκ. 4,27                Και πολλοί λεπροί ήσαν κατά την εποχήν του προφήτου Ελισαίου στο ισραηλιτικόν έθνος και κανείς από αυτούς δεν εθεραπεύθη, ει μη μόνον ο Νεεμάν, που κατήγετο από την Συρίαν”. 
Λουκ. 4,28         καὶ ἐπλήσθησαν πάντες θυμοῦ ἐν τῇ συναγωγῇ ἀκούοντες ταῦτα,
Λουκ. 4,28                Και όλοι μέσα εις την συναγωγήν, όταν ήκουσα αυτά, κατελήφθησαν από ασυγκράτητον οργήν (διότι ενόμισαν ότι ο Κυριος τους θέτει εις κατωτέραν θέσιν από τους ειδωλολάτρας). 
Λουκ. 4,29         καὶ ἀναστάντες ἐξέβαλον αὐτὸν ἔξω τῆς πόλεως καὶ ἤγαγον αὐτὸν ἕως ὀφρύος τοῦ ὄρους, ἐφ᾿ οὗ ἡ πόλις αὐτῶν ᾠκοδόμητο, εἰς τὸ κατακρημνίσαι αὐτόν.
Λουκ. 4,29                Εσηκώθησαν, τον ήρπασαν και τον έβγαλαν έξω από την πόλιν, τον έφεραν έως το χείλος ενός κρημνού του όρους, επάνω στο οποίον είχεν οικοδομηθή η πόλις των, με τον σκοπόν να τον κρημνίσουν κάτω. 
Λουκ. 4,30         αὐτὸς δὲ διελθὼν διὰ μέσου αὐτῶν ἐπορεύετο. 
Λουκ. 4,30                Αυτός όμως επέρασε ανάμεσα από αυτούς κατά ένα τρόπον θαυμαστόν και έφυγε. 

http://www.imgap.gr/file1/AG-Pateres/AG%20KeimenoMetafrasi/KD/03.%20Louk.htm