Περί παρθενίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 26-9-2018

Περί παρθενίας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 26-9-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr,ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου - «Περί Ἁμαρτίας, Μετανοίας, Πένθους καί Δακρύων» [Ἐπιστολή 1η - 15η]

 1) Περί Αμαρτίας, Μετανοίας, Πένθους και Δακρύων.

 

Το να πέσωμεν και να τραυματισθώμεν, τούτο έξεστι τοις ανθρώποις, εφ’ όσον και αν μία ημέρα εστίν η ζωή του ανθρώπου επί της γης, έγκειται η διάνοια αυτού επί τα πονηρά εκ γεννήσεως αυτού, αλλά το να πέσωμεν και να μείνωμεν εν τω πτώματι, τούτο ουχί ανθρώπινον.

Η μετάνοια αναδημιουργεί τον άνθρωπον, αύτη εδόθη, ίνα θεραπεύη την ψυχήν μετά το βάπτισμα, και εάν αύτη έλειπεν, σπανίως θα εσώζετο άνθρωπος. Δια τούτο η αρετή της μετανοίας δεν έχει τέλος εφ’ όσον υπάρχει πνοή ζωής εν τω ανθρώπω, διότι έξεστι και τοις τελείοις να σφάλλουν. 

Τέκνα μου, οσάκις ίδητε τον λογισμόν να σας ελέγχη δι’ αμαρτίαν τινά, αμέσως πάρετε το φάρμακον, μετανοήσατε, κλαύσατε, εξομολογηθήτε, και ιδού επανέρχεσθε εις την προτέραν και καλυτέραν κατάστασιν.

 

2) Περί Αμαρτίας, Μετανοίας, Πένθους και Δακρύων.

Ο Ιούδας ο προδότης αφιερώσας εαυτόν τω Κυρίω και μέτοχος χαρίτων γενόμενος, θαύματα συνεπετέλει μετά των λοιπών Αποστόλων και εις το τέλος εναυάγησεν. Ο ληστής έργα ασεβείας, κακοπραγίας, ανήθικα, κ.λ.π. πράξας και φωνήν ελέους κράξας, κατέπαυσεν εις τον αχείμαστον λιμένα της αιωνίου μακαριότητος. Ο λαός των Εβραίων, ο τας επαγγελίας του Θεού δεχθείς και περιούσιος και εκλεκτός και άγιος υπό Θεού κληθείς, τυφλωθείς έχασε τον Θεόν δια παντός. Τα βάρβαρα έθνη, η πόρνη κατά τα έργα, εδέξαντο το 

κήρυγμα και εκληρονόμησαν ό,τι ο Ισραήλ απώσατο, τον Θεόν. Δια τούτο μακράν η απόγνωσις και η απελπισία, όσον και εάν είμεθα αμαρτωλοί, οφείλομεν αεί προστρέχειν τω Θεώ και τους οφθαλμούς της ψυχής μας, ως δούλοι, εναποτίθεσθαι εις χείρας του Κυρίου αυτών. Ούτω προς Κύριον έστωσαν και ημών οι οφθαλμοί, ελπίζοντες αεί εις το έλεος του Κυρίου έως του οικτιρήσαι ημάς.

 

3) Περί Αμαρτίας, Μετανοίας, Πένθους και Δακρύων.

Η έκπτωσις του ανθρώπου εις την θνητότητα την σωματικήν με τα επακόλουθα της εξορίας και της απομακρύνσεως εκ του αγαθού πατρός Θεού, επροξένησαν τον νόμον της αμαρτίας, τον αντιστρατευόμενον εις τον νόμον του Θεού. Ο νόμος της αμαρτίας, ως ροπή και κλήσις και ως πονηρία, έγκειται εις τον άνθρωπον εκ νεότητος αυτού.

Ἅγιος Γέροντας Ἰάκωβος Τσαλίκης: «Μέ νομίζουνε χαζό καί τρελό»

 Όλο τον Οκτώβρη ο Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης πονούσε και υπέφερε αφάνταστα.

Γινότανε κάτωχρος, έχανε από το πρόσωπο κάθε ίχνος ζωής, τον ενόμιζε κανείς νεκρό. Του απαγόρευαν κάθε απασχόληση, να μην εξομολογεί, ούτε στην Ακολουθία να κατεβαίνει.

Εκείνος, μόλις λίγο συνερχόταν, και εξομολογούσε και στην Ακολουθία κατέβαινε.

Προπαντός προσευχότανε για τα προβλήματα των ανθρώπων, που του το ζητούσαν. Οι θεραπείες πλήθαιναν, και ο κόσμος όλο και περισσότερο κατέφευγε στο Μοναστήρι.

 

Αλλά δεν ήτανε μόνο οι φρόνιμοι και οι ευσεβείς.

 

Κάποιοι σκέφτονταν και λέγανε δυσάρεστα για το γέροντα Ιάκωβο, που με το δικό του τρόπο τα επληροφορείτο. Στενοχωριότανε γι’ αυτά και μια μέρα αφέθηκε:

Πάτερ, λυπήσου μας…

 Ο Όσιος Αμβρόσιος της Όπτινα (1812 – 1891).

 Τις πιο απίθανες περιπτώσεις μπορούσε να συναντήση κανείς στο στάρτσεβο του π. Αμβροσίου [όσιος Αμβρόσιος (1812 – 1891)].

Η επόμενη περίπτωσις έχει σχέσι με… εξόντωσι ποντικών!

Η σύζυγος ενός σπουδαίου προσώπου της πόλεως Νοβοσίλε ήρθε στην Όπτινα [της Ρωσίας]. Μόλις την είδε ο στάρετς [ο γέροντας] την κάλεσε κοντά του.

– Λοιπόν, της είπε, οι ποντικοί δεν σου έφαγαν ακόμη την μύτην;

Κατάπληκτη εκείνη από την προόρασί του γονάτισε στα πόδια του.

– Πάτερ, τον παρακάλεσε, γι αυτό ήρθα. Γέμισε το σπίτι μας ποντικούς! Είναι αδύνατο να παραμείνουμε άλλο εκεί. Κάνε μία προσευχή να φύγουν. Λυπήσου μας!

Η απάντησις στο αίτημα της υπήρξε ταχεία. Πριν επιστρέψη, στο σπίτι, οι ποντικοί, σαν κάποια αόρατη δύναμι να τους κυνήγησε, εξαφανίσθηκαν. Δεν έμεινε ούτε ένας.

Στό Μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἀμφιλοχίου στήν Πάτμο

 Η Μονή Ευαγγελισμός στην Πάτμο, είναι ένα μοναστήρι που μοιάζει με σύγχρονο βυζαντινό κάστρο. Έχει πέτρινο περίβολο και στητά καμπαναριά, ανοιχτή θέα και έναν φορτωμένο λουλούδια περίβολο που μοσχοβολούν το άρωμά τους σαν καλωσόρισμα.

Σταματάς με το αυτοκίνητο έξω από την Ιερά Μονή και ένα καθαρό αγέρι σε σπρώχνει να προχωρήσεις προς την πύλη του μοναστηριού. Λιθόστρωτος ο δρόμος, περβάζια τακτοποιημένα με γυναικεία μαεστρία, λεπτομέρειες από πήλινα δοχεία και αυτά με λουλούδια στολισμένα. Μια μεγάλη αυλή, με ανισόπεδα τμήματα στρωμένα με πέτρα, σε καλωσορίζει. Στο κέντρο της αυλής βρίσκεται ένα μεγάλο κιόσκι. Γύρω απλώνονται παρτέρια με λουλούδια που βρίσκονται στην καλύτερή τους ώρα. Πάντα ένας ανθισμένος κήπος μιλάει με θέρμη για τα χέρια που τον φροντίζουν, η μεγάλη αυλή του μοναστηριού όμως σου προκαλεί θαυμασμό για τον άγνωστο κηπουρό. Τα παρτέρια είναι στημένα με τρόπο αριστοτεχνικό, ώστε τα φυτά και τα άνθη να ταιριάζουν μεταξύ τους όχι μόνο χρωματικά, αλλά και αισθητικά, ως προς το μέγεθος της ανάπτυξής τους, την παρουσίασή τους το ένα δίπλα στο άλλο και κυρίως το σωστό μοίρασμα της γης, του ήλιου και του νερού. Η πλάση αναπνέει με χαρά, και αυτό νιώθει και ο επισκέπτης που βρίσκεται εκεί. Μια υποψία πρόγευσης παραδείσου γεννιέται σε όποιον παρατηρεί με ήσυχο μυαλό.

Γέρων Ἐφραίμ Κατουνακιώτης: Περί ὑπακοῆς, αὐτοελέγχου, ζήλου, μετεωρισμοῦ καί συγκέντρωσης τοῦ ἑαυτοῦ μας

Υποτακτικός. Λόγοι διδαχής. Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

Ο υποτακτικός είναι βασιλιάς, δεν ελέγχεται.

Ξέρετε πώς ήμουνα τότε, όταν ήμουν υποτακτικός; Ήμουν αετός!

Ο υποτακτικός δεν έχει λογοθέσιο, δεν έχει τελώνια, διότι έχει το μητρώο του λευκό, δεν μπορούν να σε πιάσουν οι δαίμονες· εννοώ, όταν κάνεις υπακοή.

Γιατί μας είπε κι'ένα λόγο ο Γέροντας: «Αν δεν γίνεις καλός υποτακτικός, καλύτερα να μη γινόσουνα καλόγερος»! Βαρύς ο λόγος αλλά την αλήθεια λέει.

Ο άγιος Δοσίθεος πόσα χρόνια έκανε; Ή τρία ή τέσσερα χρόνια έκανε, αλλά τι υποτακτικός ήτανε! Και αγίασε! Και όταν ζήτησε από τον Μέγα Βαρσανούφιο: «Γέροντα, απόλυσέ με, δεν μπορώ» (πέθανε φθισικός), του λέει: «Ύπαγε, τέκνον, εν ειρήνη, παράστηθι τη Αγία Τριάδι και πρέσβευε υπέρ ημών».

Το άκουσαν οι άλλοι Γεροντάδες. Λένε: «Καλά τι έκανε αυτός; Αυτός στην ακολουθία, στη μισή ακολουθία ερχότανε».

Κι όταν κατόπιν πήγε ένας άλλος Γέροντας σ' αυτό το μοναστήρι, στου Αγίου Σερίδου το μοναστήρι, και παρεκάλεσε τον Θεό να δείξει τους αγίους, οι οποίοι αγίασαν σ' αυτό το μοναστήρι. Κι όλους τους είδε.

-Μα είδα, πατέρες, είδα κι έναν νεώτερο, λέει.

-Πώς τον λεν;

-Δεν ξέρω, δεν τον ρώτησα.

-Πες τα χαρακτηριστικά.

-Έτσι κι έτσι.

-Α, ο Δοσίθεος είναι!

Βλέπετε λοιπόν; Αλλά τι υπακοή έκανε αυτός ο άνθρωπος!

Ο υποτακτικός δεν φοβάται Θεό, όχι ότι είναι αθεόφοβος, όχι· «η πολλή αγάπη έξω βάλλει το φόβο» (Α' Ιω. 4,18).

Παλαιά ο πάτερ-Μ. ήρθε στο σπίτι μας και έκτισε ένα τειχάκι από τούβλα μικρό, και μετά φύσηξε ένας πολύ δυνατός αέρας. Ξαναήρθε αργότερα στο σπίτι μας και, δεν ξέρω, ηθέλησε να χαριεντισθεί με μένα. Και μου λέει: «Πώς αυτό το ντουβάρι δεν έπεσε;» Του λέω: «Να σου πω. Όταν έφυγες εσύ, επήγα εγώ και το ευλόγησα και είπα, η ευχή του Γέροντός σου, και αυτό το στερέωσε· ειδάλλως εσύ δεν αξίζεις τίποτα».

Ἅγιος Λουκᾶς Συμφερουπόλεως: Ἡ ἀγάπη του ἐκδηλωνόταν μέ ἔργα. Ὅλους τούς ἀσθενεῖς τούς δεχόταν δωρεάν

  Ο θαυματουργός άγιος Λουκάς ο Ιατρός, Αρχιεπίσκοπος 

Συμφερουπόλεως και Κριμαίας (1877-1961).

Η Βέρα μας είπε:

– Ήταν πολύ καλός και τρυφερός [ο Άγιος Λουκά ο Ιατρός]. Μας είχε σαν παιδιά του. Πολύ μας αγαπούσε. 

Μας αγκάλιαζε, μας φιλούσε, μας συμβούλευε. Όταν τον βλέπαμε τρέχαμε από πίσω του.

Όταν έφτανε στο ναό, αλλά και όταν τελείωνε τη Θεία Λειτουργία, ο κόσμος τον ακολουθούσε μέχρι το σπίτι του. Στρώναμε λουλούδια για να περάσει, τόσο τον αγαπούσαμε. Πολλές φορές μάλιστα ερχόταν κρυφά από την πόρτα του Ιερού για να μη γίνει αντιληπτός.

Όταν γύρισε από την πρώτη του εξορία δεν του έδωσαν θέση στο πανεπιστήμιο, ούτε στο νοσοκομείο, ενώ από την έδρα της επισκοπής είχε παραιτήθει.

 

Ήταν παροπλισμένος, όμως εξακολουθούσε να είναι ουσιαστικά ο ποιμένας. Όχι μόνο τον τιμούσαν, αλλά σ’ αυτόν απευθύνονταν οι άνθρωποι για όλα τους τα προβλήματα. Όλοι σ’ αυτόν ανατρέχαμε.

Ὅσιος Γαβριήλ ὁ διά Χριστόν σαλός: Γιατί γράφετε "Δόξα στό Λένιν"; Πρέπει νά γράψετε: «Δόξα στόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό»

Όσιος Γέροντας Γαβριήλ, ο διά Χριστόν σαλός (1929-1995)

 Ο Γέροντας ήταν ασυμβίβαστος μέ κάθε αντίχριστη πολιτική και πρακτική. Την Πρωτομαγιά του 1965 έκαψε ένα 12μετρο πορτρέτο του Λένιν που κρεμόταν στο κτίριο του ανωτάτου Σοβιέτ στην Τιφλίδα, πρωτεύουσα της Γεωργίας. Συνελήφθη από την ΚαΓκε-Μπέ. 

Στην ερώτηση του ανακριτή γιατί το έκανε απάντησε: Το έκανα γιατί δεν είναι δυνατόν να λατρεύουμε έναν άνθρωπο.

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Νά μήν ἐνδιαφέρεσαι ἄν σέ ἀγαποῦν, ἀλλά ἄν ἐσύ ἀγαπᾶς τό Χριστό καί τούς ἀνθρώπους»

Να μην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή.

5 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Χαριτίνης, Μαμέλχθας, Ἐρμογένους Ἱερομάρτυρα, Ἰωάννου Ἐπισκόπου, Εὐδοκίμου Νεοφανούς, Μεθοδίας Κιμώλου, Πέτρου, Ἀλεξίου καὶ Ἰωνὰ Θαυματουργῶν.

Ἡ Ἁγία Χαριτίνη

Ἔζησε στὰ χρόνια του Διοκλητιανοῦ (284 – 305).
Ἦταν χριστιανὴ καὶ δούλη ἑνὸς πλουσίου Ρωμαίου, τοῦ Κλαυδίου. Ὅταν ὁ κόμης Δομέτιος ἔμαθε τὴν πίστη τῆς Χαριτίνης ζήτησε ἀπὸ τὸν Κλαύδιο νὰ τοῦ τὴν στείλει γιὰ νὰ τὴν ἐξετάσει ὁ ἴδιος.
 Ἡ Ἁγία παρουσιάστηκε στὸν κόμη καὶ χωρὶς νὰ δειλιάσει ὁμολόγησε τὴν ἀληθινὴ πίστη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ Δομέτιος ἐξοργισμένος ἀπὸ τὴν ὁμολογία πίστεως τῆς Χαριτίνης διέταξε τὸν βασανισμό της καὶ στὴν συνέχεια ζήτησε νὰ τὴν ρίξουν στὴ θάλασσα δένοντάς της μία πέτρα στὸ λαιμό.
Ὅμως μὲ τὴν βοήθεια τῆς Θείας Χάρης ἡ Ἁγία ἐπέζησε καὶ παρουσιάστηκε μπροστὰ στὸν Δομέτιο γιὰ νὰ τοῦ ἀποδείξει τὴν παντοδυναμία τοῦ Κυρίου. Παραταύτα ὁ Δομέτιος δὲν πείστηκε καὶ ἀπαίτησε τὸν βασανισμό της ξανά.
Μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο ἡ Ἁγία Χαριτίνη παρέδωσε τὸ πνεῦμά της εἰς τὸν Κύριο.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείᾳ χάριτι, κραταιωθεῖσα, κράτος ᾔσχυνας, τῆς δυσσεβείας, Χαριτίνη ὑπὲρ φύσιν ἀθλήσασα· ὅθεν χαρίτων πηγὴν ἀδαπάνητον, ὡς γλυκασμὸν ἀναβλύζεις τοῖς κράζουσι. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.

Concerning Dιvine Justice

ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH

previous:http://hristospanagia3.blogspot.com/2018/10/concerning-holy-blessing-of-all.html

Concerning Dιvine Justice

Question from the audience, which is not recorded adequately, and refers to the Justice of God.

Answer (by Fr. Savvas): Yes. The Justice of God is again Love. God has no passions at all. Whenever you read expressions, like “God is angry, outraged etc.”, they are not referring to God’s passions. These expressions are written this way (using human behavior), only to help us humans logically understand those situations and hopefully repent.

What we as human beings feel like “anger” or “wrath” of God towards us, has two dimensions:

1. It is nothing but the feeling of the absence of His Divine Grace from our very existence, and
2. Our suffering, due to our sinful passions, and because of the war we face from the demons.

God is dispassionate. Who shall separate us from the love of Christ? shall tribulation, or distress, or persecution, or famine, or nakedness, or peril, or sword? [Romans 8:35]. Nothing can separate us from the love of God. Nothing can make God stop loving us… not even our sins! Why? Let us have a look at that… What did Christ die for? He died for our sins; that’s why He shed His blood.

So, what do we mean by saying “God accumulates wrath”?

“God accumulates wrath”. What does this mean?

5 Ὀκτωβρίου. Χαριτίνης μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Παρ. ιθ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Φιλιπ. α΄ 27 - β΄ 4).

Φιλιπ. 1,27         Μόνον ἀξίως τοῦ εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ πολιτεύεσθε, ἵνα εἴτε ἐλθὼν καὶ ἰδὼν ὑμᾶς εἴτε ἀπὼν ἀκούσω τὰ περὶ ὑμῶν, ὅτι στήκετε ἐν ἑνὶ πνεύματι, μιᾷ ψυχῇ συναθλοῦντες τῇ πίστει τοῦ εὐαγγελίου,

Φιλιπ. 1,27                Μονον σας παρακαλώ να πορεύεσθε και να φέρεσθε κατά τρόπον άξιον του Ευαγγελίου του Χριστού, ώστε είτε όταν έλθω και σας ίδω, είτε όταν δεν κατορθώσω να έλθω και είμαι απών, ακούσω όμως πληροφορίας δια σας, να βεβαιωθώ ότι στέκεσθε και μένετε σταθεροί στον πνευματικόν αγώνα, συναγωνιζόμενοι δια την πίστιν του Ευαγγελίου όλοι μαζή με ένα φρόνημα και με μία ψυχήν,