Σελίδες

Τρίτη 9 Οκτωβρίου 2018

56. Περί Συλβανίας, Ὀλυμπιάδος, Κανδίδας καί Γελασίας (ἡ κατά Χριστόν κακοπάθεια), Ἁγίου Παλλαδίου-Λαυσαϊκή Ἱστορία, 27-9-2018

56. Περί Συλβανίας, Ὀλυμπιάδος, Κανδίδας καί Γελασίας (ἡ κατά Χριστόν κακοπάθεια), Ἁγίου Παλλαδίου-Λαυσαϊκή Ἱστορία, 27-9-2018, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Διάλογος ἁγίων Γερόντων μέ ἐρωτήσεις καί ἀποκρίσεις


ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΑ΄

Διάλογος αγίων Γερόντων με ερωτήσεις και αποκρίσεις

1.        Πώς πρέπει να είναι ο μοναχός στο κελί;
Απόκριση: Να απέχει από τη γνώση των πολλών πραγμάτων, ώστε, καθώς ο λογισμός μένει ελεύθερος από τα διάφορα, να κατοικήσει η γνώση του Κυρίου.
2.        Ερώτηση: Τι είναι ο μοναχός;
Απόκριση: Ο μοναχός είναι σαν την περιστερά. Όπως η περιστερά βγαίνει στον αέρα την κατάλληλη στιγμή να τινάξει τα φτερά της, κι αν καθυστερήσει έξω από τη φωλιά, δέχεται χτυπήματα από τα άγρια πουλιά και χάνει την ομορφιά της, έτσι και ο μοναχός, βγαίνει την ώρα της σύναξης να ξετινάξει τους λογισμούς του, κι αν αργοπορήσει έξω απ΄ το κελί, ραπίζεται από τους δαίμονες και σκοτεινιάζουν οι λογισμοί του.
3.        Ερ.: Με ποιο λογισμό ο διάβολος βγάζει έξω από το κελί τον μοναχό;


Απ.: Ο διάβολος είναι σαν τον γητευτή των φιδιών. Όπως ο γητευτής με μαγευτικά λόγια κάνει το φίδι να βγει από τη φωλιά και αφού το πιάσει, το πάει και το ρίχνει στις πλατείες της πόλης και το αφήνει εκεί να το περιπαίζουν οι άνθρωποι, κι όταν γεράσει πολύ μαζί του, ύστερα ή το θανατώνει στη φωτιά ή το πνίγει στη θάλασσα, έτσι και ο μοναχός τα ίδια παθαίνει, όταν παρασύρεται απ΄ τους λογισμούς και εγκαταλείπει το κελί του.

Κήρυκας τῆς σταυρωμένης ἀγάπης. Γέροντας Ἰάκωβος Βαλαδῆμος, ὁ Ἅγιος τῆς Βίτσας Ζαγορίου

 Δρ Χαραλάμπης Μ. Μπούσιας, Μέγας Υμνογράφος της των Αλεξανδρέων Εκκλησίας

Το κήρυγμά του στα χωριά της Ηπείρου ο πατήρ Ιάκωβος το επικέντρωνε σε απλά, αλλά ουσιώδη θέματα. Σε έναν ακατήχητο λαό αυτά ήταν αρεστά και επέφεραν την καλή αλλοίωση.
-Τα μωρά, έλεγε, τα ταΐζουμε με γάλα. Όταν μεγαλώσουν και δυναμώσουν τότε τους δίνουμε στερεά τροφή. Μας το τονίζει αυτό και ο Απόστολος Παύλος γράφοντας ότι, νήπιος είναι αυτός που μετέχει γάλακτος, «τελείων δε εστιν η στερεά τροφή» (Εβρ. ε΄ 14), ενώ οι μεγαλύτεροι τρέφονται με στερεά τροφή.
  
Δίδασκε τους πιστούς ακροατές των λόγων του, πως να κάνουν σωστά τον σταυρό τους, ως Ορθόδοξοι Χριστιανοί, με τα τρία δάκτυλα εις τύπον της Αγίας Τριάδος και το δεξί χέρι από το μέτωπο να κατεβαίνει στην μέση και πάλι να ανεβαίνει στον δεξιό ώμο και να καταλήγει στον αριστερό σχηματίζοντας ένα νοητό σταυρό, αυτόν που μας φυλάττει από τις κακοτοπιές του εχθρού.

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr γιά τίς 4-10-2018 ἕως 6-10-2018

 
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί
Δόξα τῇ Ἁγίᾳ καί ὁμουσίῳ καί ζωοποιῷ καί ἀδιαιρέτῳ Τριάδι πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων
Εἴθε ὁ Πανάγιος Τριαδικός Θεός μας, ὁ Πατήρ, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, νά εὐλογεῖ τήν ζωή μας.
Εἴθε καί ἐμεῖς νά δεχόμαστε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ μετάνοια, ταπείνωση, ἀγάπη, ἀδιάλειπτη προσευχή, κατά Χριστόν ἄσκηση καί τακτική συμμετοχή στά Ἅγια Μυστήρια.
Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο
http://hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 4-10-2018 ἕως 6-10-2018

Ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο: http://hristospanagia3.blogspot.gr
▼  2018 (3433)

Μετά τή θαυμαστή ἐμφάνιση τοῦ Γέροντα Ἰακώβου ὅλα ἄλλαξαν!

  Διαβάστε μια συγκλονιστική μαρτυρία για τη θαυμαστή εμφάνιση του Γέροντα Ιακώβου Τσαλίκη. Το όνομά μου είναι Αικατερίνη Γιωργουλάκη και είμαι από τα Χανιά. Αυτό που θα πω συνέβη τον Μάϊο του 1995.

«Είχα δανειστεί από κάποιον φίλο μου ένα βιβλίο του π. Ιακώβου Τσαλίκη και το διάβαζα στο σπίτι μου αργά το βράδυ, αφού τελείωνα τις δουλειές μου. Το τρίτο βράδυ το τελείωσα και όπως έκλεισα το βιβλίο και η ώρα ήταν περίπου 2:30 το πρωί, έκλεισα το φως και πήγα προς το κρεββάτι μου. Κάθισα και ετοιμαζόμουν να ξαπλώσω.
 Εκείνη τη στιγμή είδα τον π. Ιάκωβο να βγαίνει από το δωμάτιο της κουζίνας και να προχωράει προς τα έξω διασχίζοντας τον χώρο της αυλής. Ήμουν έτοιμη να τον φωνάξω, για να τον σταματήσω και να του πιάσω το χέρι, έχοντας μια μεγάλη έκπληξη για το πως ήρθε στο σπίτι μας και είχε δει τι ακριβώς συμβαίνει, είχε δει τα πολλά προβλήματά μας. Το δωμάτιο μου είναι ακριβώς στον πάνω όροφο, (είναι το σπίτι διώροφο) και ενώ πάνω ήταν νύχτα, κάτω την ώρα που ο Γέροντας διέσχιζε τον διάδρομο όλα ήταν φωτεινά σαν να ήταν μέρα. Μέχρι να σκεφτώ να κατέβω να τον αγγίξω, να του ασπασθώ το χέρι, χάθηκε. Αυτό ήταν για μένα ένα μεγάλο σημάδι. Ένοιωσα μέσα μου ότι ο Γέροντας ήρθε, επειδή είχαμε πάρα πολλά προβλήματα.

Ἔβλεπε στό δωμάτιο πού ἦταν τά λείψανα φῶς σάν νά ἀστράφτει

Προσκύνημα Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου.
Ιερός Ναός Παναγίας (Γενεσίου της Θεοτόκου) Ναυπλίου.
Περιγραφή της ανακομιδής των λειψάνων του Οσίου Αρσενίου του Καππαδόκου από τον 'Οσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη. Το απόσπασμα προέρχεται από το βιβλίο του Ισαάκ Ιερομονάχου "Βίος Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου".

Λόγος ΛΕ΄: Ἐπιστολή παρηγορητική (Ἅγιος Μάξιμος Γραικός)


 Σχετική εικόνα


 Δεν παύει ποτέ ο άρχων του κακού, ο ανθρωποκτόνος και μισάνθρωπος διάβολος, εξαιτίας του μεγάλου φθόνου του, να καταπολεμά και να πλανά με κάθε τρόπο τους ανθρώπους επιθυμώντας να τους καταστρέψει, επειδή θεωρεί τον όλεθρο των ανθρώπων χαρά και θρίαμβό του, μολονότι γνωρίζει ο ανόσιος ότι με αυτόν τον τρόπο ετοιμάζει γι’ αυτούς πολύ μεγάλα και πικρά βάσανα.
Αυτή είναι, ευγενέστατε ηγεμόνα Δημήτριε, η έχθρα και η μανία του εναντίον μας. Ποιος στέρησε τον γενάρχη μας από τον μακάριο και αγγελικό βίο στον παράδεισο του Θεού; Αυτός είναι που διά του τρομερού όφεως αποπλάνησε την προμήτορά μας Εύα και δι’ αυτής τον πρωτόπλαστο Αδάμ και συνεπώς ολόκληρο το άθλιο γένος των ανθρώπων [1] και εισήγαγε και τον σωματικό και τον πνευματικό θάνατο [2]. Ο θάνατος αυτός συνεχιζόταν μέχρι την ενανθρώπηση του Δημιουργού και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, με την φιλάνθρωπη και θεϊκή έλευση του οποίου καταλύθηκε η πλάνη του εχθρού. Αποδυναμώθηκε το κράτος του πνευματικού θανάτου, όταν ο Σωτήρας μας κατέβηκε στον Άδη και κατέλυσε το σκότος του, που είναι η στέρηση του φωτός της ζωής εν Θεώ.
Ποιος γέμισε με φθόνο και φόνο την απάνθρωπη ψυχή του ακολάστου Κάιν που με το αδελφικό χέρι έχυσε το ενάρετο αίμα του αδελφού του [3]; Προφανώς ο ίδιος ο θεομάχος ο διάβολος ζήλεψε αυτόν τον ενάρετο, αφού τον διέκρινε από την θυσία την ευάρεστη στον Θεό, τον Κύριο και Διδάσκαλο των ανθρώπων, τον μόνο που μπορεί να διδάξει τους ανθρώπους, πως να εξιλεωθούν ενώπιον του Δημιουργού. Ποιος οδήγησε ολόκληρο τον πρώτο κόσμο στον κατακλυσμό; Δεν είναι ο ίδιος, αφού τους προέτρεψε με την ακόρεστη και κτηνώδη πλάνη και με κάθε αισχρή πράξη να εξοργίσουν τον Δημιουργό τους [4]; Ποιος χώρισε σε διάφορες δια­λέκτους την μία και μόνη μέχρι τότε γλώσσα;

Γέροντας Εὐσέβιος Γιαννακάκης: Ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος ἡ συνήθεια

  
Λοιπόν εκείνο που αποτελεί κίνδυνο, μεγάλο κίνδυνο είναι η συνήθεια, μεγάλο και τρομερό κίνδυνο ή συνήθεια. Εμείς να μη επιτρέψουμε στον εαυτό μας να συνηθίζει, είτε τη Λειτουργία, είτε την ψαλτική, είτε το Ποτήριο της Ζωής είτε…να μη το συνηθίζουμε. Να νοιώθουμε δέος κάθε φορά που γίνεται Λειτουργία.
Με πολλή συγκίνηση και συναίσθηση και ευγνωμοσύνη εις τον Θεόν να παρακολουθούμε. Θα μπορούσαμε πάντοτε ως για πρώτη και τελευταία φορά να παρακολουθούμε τη Θεία Λειτουργία; Λοιπόν είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος η συνήθεια. Συνήθεια και στον κανόνα και στην προσευχή και στη Λειτουργία και, και ,και…

Πῶς ἐξομολογοῦσε ὁ στάρετς Θεόφιλος, ὁ διά Χριστόν σαλός

 O στάρετς Θεόφιλος ο διά Χριστόν σαλός (1788-1853).

 Ήταν παράξενο να βλέπης – έχουν πη αυτόπτες μάρτυρες – πώς ο μακάριος [ο στάρετς Θεόφιλος ο διά Χριστόν σαλός] έκανε την εξομολόγηση των ανθρώπων που έρχονταν σ’ αυτόν.

Δεν ρωτούσε για τις αμαρτίες τους, όπως συνήθως κάνουν οι πνευματικοί, αλλά έχοντας ακουμπήσει τ’ αγιασμένα χέρια του πάνω στο κεφάλι του ανθρώπου που εξομολογούσε, κοιτώντας ψηλά στον ουρανό, εκείνος ο ίδιος άρχιζε να απαριθμή όλες τις απόκρυφες αμαρτίες του.

Τί ἔλεγε ὁ Ἅγιος Γέροντας Παΐσιος γιά τούς φίλους μας

 Να προσέχουμε τούς φίλους μας

Μιά μέρα δύο φίλοι πήγαιναν βόλτα. Ο ένας είχε κουστούμι και ήταν καθαρός. Ο άλλος φορούσε παλιόρουχα και ήταν λερωμένος. Σε κάποιο σημείο συνάντησαν λάσπη. Τότε ο λερωμένος πήρε λάσπη και λέρωσε τον άλλο πού ήταν καθαρός. 

9 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Ιακώβου Αποστόλου, Ανδρονίκου και Αθανασίας, Ποπλίας Ομολογήτριας, Πέτρου Οσίου, Μνήμη των Δικαίων Αβραάμ και Λωτ, Δωροθέου Οσίου.

Οἱ Ὅσιοι Ἀνδρόνικος καὶ Ἀθανασία ἡ συμβία του

Ὑπῆρξαν κατὰ τὸ ἔτος 594 καὶ ἦταν σύζυγοι ἐνάρετοι, ποὺ κατάγονταν ἀπὸ τὴν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας. Ἦταν εὔποροι καὶ ζοῦσαν σύμφωνα μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Ἀνδρόνικος ἔκανε τὸ ἐπάγγελμα τοῦ ἀργυραμοιβοῦ στὴν Ἀντιόχεια καὶ ἀπόκτησε ἀπὸ τὸν γάμο αὐτὸ δύο παιδιά, ποὺ ὅμως πέθαναν. Αὐτὸ κατέθλιβε τοὺς δύο γονεῖς καὶ γιὰ νὰ βροῦν παρηγοριὰ κατέφυγαν γιὰ προσκύνημα στοὺς Ἁγίους Τόπους.
Ἀπὸ ἐκεῖ πῆγαν στὴν Αἴγυπτο, ὅπου μὲ κοινὴ ἀπόφαση ἔγιναν μοναχοὶ καὶ μπῆκαν σὲ μοναστῆρι. Ὁ μὲν Ἀνδρόνικος πῆγε στὴ Μονὴ τοῦ ἀββᾶ Δανιήλ, ἡ δὲ γυναῖκά του Ἀθανασία στὴν γυναικεία Μονὴ τῶν Ταβεννησιωτῶν.
Ἐκεῖ, ἀφοῦ ἀσκητικὰ πέρασαν τὸ ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς τους, ἀπεβίωσαν εἰρηνικά.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Σωφροσύνης τὴν χλαῖναν τὴν θεοΰφαντον, κατεποικίλατε χρόαις τῶν ἱερῶν ἀρετῶν, ὁμοφρόνως ἐν σπουδῇ ἄμφω ἀσκήσαντες· ὅθεν ὑμῶν τὴν σιωπήν, ἡ τρισάγιος ᾠδή, ἐδέξατο ἐν ὑψίστοις, Ἀνδρόνικε σὺν τῇ θείᾳ, Ἀθανασίᾳ τῇ θεόφρονι.

9 Ὀκτωβρίου. Ἰακώβου άποστόλου, υἱοῦ τοῦ Ἀλφαίου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἀποστόλου. ι΄ Κυρ. ἐπιστ. (Α΄ Κορ. δ΄ 9-16).
Α Κορ. 4,9          δοκῶ γάρ ὅτι ὁ Θεὸς ἡμᾶς τοὺς ἀποστόλους ἐσχάτους ἀπέδειξεν, ὡς ἐπιθανατίους, ὅτι θέατρον ἐγενήθημεν τῷ κόσμῳ, καὶ ἀγγέλοις καὶ ἀνθρώποις.
Α Κορ. 4,9                Αλλ' ημείς οι Απόστολοι κάθε άλλο παρά βασιλείαν και δόξαν έχομεν κερδήσει στον κόσμον αυτόν. Διότι νομίζω, ότι ο Θεός ημάς τους Αποστόλους μας έχει δείξει εις τα μάτια όλων των ανθρώπων σαν τους πιο τελευταίους, σαν καταδικασμένους εις θάνατον, που βαδίζουν στον τόπον της εκτελέσεως. Διότι εγίναμεν παράδοξον θέαμα εις όλον τον κόσμον, στους αγγέλους που θαυμάζουν, και στους ανθρώπους που χλευάζουν.