62. Περί τοῦ κόμητος Οὐήρου καί τῆς Μάγνας, ποιά ἡ κληρονομιά τῶν γονέων στά παιδιά, Ἁγίου Παλλαδίου-Λαυσαϊκή Ἱστορία, 5-10-2018, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

62. Περί τοῦ κόμητος Οὐήρου καί τῆς Μάγνας, ποιά ἡ κληρονομιά τῶν γονέων στά παιδιά, Ἁγίου Παλλαδίου-Λαυσαϊκή Ἱστορία, 5-10-2018, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου - «Περί Ἀγάπης καί Συγχωρητικότητος πρός τούς ἀδελφούς» [Ἐπιστολή 1η - 7η]

 1η Επιστολή

 

Τέκνα μου, αγωνίζεσθε τον καλόν αγώνα, η αγάπη μενέτω, η αγάπη να είναι το κέντρον όλων των κινήσεων εν τω μέσω της αδελφότητος, ο εγωϊσμός μακράν από τον λογισμόν και από το στόμα. «Ο θέλων γενέσθαι πρώτος, έσται πάντων δούλος» (Μάρκ. 10.44), λέγει ο Κύριος, 

και εάν δεν γίνωμεν ως τα μικρά παιδιά εις την ακακίαν και απλότητα, ου μη εισέλθωμεν εις την βασιλείαν των ουρανών. Η αγάπη όταν διέπη μίαν αδελφότητα, τότε αοράτως ο Χριστός ευλογεί τα πάντα. Η χαρά, η ειρήνη, η θυσία υπέρ των αδελφών, πυρπολείται εις τα στήθη εκάστουαδελφού, αλλά και η προσευχή τότε γιγαντώνεται και όσον πλεονάζει, τόσον και η εν Χριστώ αγάπη και θυσία πλουτίζει τας ψυχάς και ο Χριστός δοξάζεται και λατρεύεται και γινόμεθα ταπεινά όργανα να δοξάζεται και το άγιον όνομα του Θεού. Η γνησία αγάπη δεν φθονεί τα καλά χαρίσματα του αδελφού, δεν χαίρει, όταν ακούη ταπεινωτικά λόγια, κατηγορίας δια τον αδελφόν, δεν εγκρατεύεται εις το να επαινή πάντοτε την προκοπήν του αδελφού. Η αγάπη ου ζηλοί, ου περπερεύεται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί το ιδικόν της συμφέρον, αλλά του αδελφού. Δεν θυμώνει, δεν σκέπτεται το κακόν, πάντα στέγει, πάντα υπομένει. Όποιος έχει γνησίαν αγάπην, ουδέποτε πίπτει αμαρτάνοντας εις τον αδελφόν του. Λοιπόν εύχεσθε, τέκνα, ίνα η αυτοαγάπη, ο Θεός μας, μας δώση το χάρισμα της εν Χριστώ αγάπης. Όταν αύτη η αγάπη θα βασιλεύση εις τας καρδίας μας, εις τους λόγους και εις τα έργα μας, τότε να ελπίζωμεν δι’ ένα αυριανόν μέλλον συγκροτήσεως εν Χριστώ αδελφότητος με πνεύμα Χριστού, με αίγλην πνευματικήν, με βάσεις αδιασείστους, με συμπαγή συγκρότησιν αδελφότητος ηνωμένης εις την γνώμην, με μίαν ψυχήν εις πολλά σώματα. 

 

2η Επιστολή

Τέκνα μου ηγαπημένα. Εύχομαι ο Θεός της αγάπης να σας ενισχύη εις την εις αλλήλους αγάπην και να σας δίδη εκείνην την αγάπην, που δεν πονηρεύεται, που δεν δημιουργεί σκάνδαλα, αλλ’ η οποία μάλλον τα διασκεδάζει με την σοφίαν που γεννά. Εύχομαι ο Κύριος να δώση αγάπην αγνήν, αγάπην, η οποία κλείει το στόμα του έχοντος ταύτην και δεν τον αφήνει να γκρεμισθή εις το βάραθρον της κατακρίσεως, της καταλαλιάς, της συκοφαντίας, του ψέμματος, της υποκρισίας και των αμετρήτων άλλων κακών, που γεννά δια της γλώσσης η έλλειψις της γνησίας αυτής κατά Θεόν αγάπης.

Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης: «Βλέπεις ἐκεῖ; Ἐκεῖ εἶναι θαμμένος ἕνας ἅγιος.Ἦταν μοναχός»

 Άλλη φορά πήγαμε με τον Άγιο [άγιο Πορφύριο Καυσοκαλυβίτη] στα μέρη της Βοιωτίας. Ήταν μαζί μας και η ανιψιά του η Ελένη. Καθίσαμε για λίγο κάπου και μετά μας έδειξε την κατεύθυνση που ήθελε να πάρουμε.

Εμείς δειλιάσαμε, γιατί το μέρος ήταν άγριο και κακοτράχαλο. Ο Άγιος στάθηκε λίγο και κοίταξε με τη Θεία Χάρη. Τελικά μας είπε πως δεν ήταν πολύ μακριά το σημείο που ήθελε, γύρω στα 750 μέτρα, οπότε πρότεινε να πάμε με τα πόδια.

 

Πάλι όμως αντιδράσαμε, επιμένοντας πως θα ήταν πολύ δύσκολο για τον Παππούλη να βαδίσει σ’ αυτό το δύσβατο μέρος.

– Μην ανησυχείτε, βρε για μένα. Αυτά τα μέρη μού αρέσει να τα περπατώ.

Καθώς βαδίζαμε μας είπε:

– Θέλω να πάμε, γιατί κάτι άγιο με τραβάει.

Φτάσαμε στο μέρος που ήθελε ο Γέροντας. Εγώ ήμουν δίπλα του, στ’ αριστερά του.

Ἔκανε Παράκληση καί ἔτσι πληροφορήθηκε σέ ποιόν Ἅγιο ἀνήκει τό κάθε Λείψανο

 Ο Ιερέας, π. Ευάγγελος Χαλκίδης (1923-1987).

 [Ο πατήρ Ευάγγελος Χαλκίδης] είχε αρκετά άγια Λείψανα που ήρθαν στην κατοχή του με θαυμαστό τρόπο. Συνήθως ενεφανίζοντο στον ύπνο του οι άγιοι και στον κάτοχο των ιερών λειψάνων και μ’ αυτόν τον τρόπο εγίνοντο οι γνωριμίες και οι ανταλλαγές των λειψάνων.

Μία ηλικιωμένη μοναχή που έμενε στην Καλαμαριά είχε άγια Λείψανα των πέντε Μαρτύρων. Ήταν μόνη και ήθελε να βρη κάποιον άνθρωπο ευλαβή να του τα δώση. Έκανε προσευχή με αυτό το αίτημα.

Παρουσιάστηκαν οι Άγιοι σε όνειρο στην μοναχή και της είπαν ότι θα ‘ρθη ένας παπάς να του δώσης τα Λείψανα. Επίσης στον π. Ευάγγελο του είπαν να πάη στο τάδε σπίτι, τον περιμένει μία μοναχή για να του δώση τα Λείψανά τους.

Πήρε το λεωφορείο βρήκε το σπίτι και την μοναχή να τον περιμένη στην αυλόπορτα. Ενώ από πριν δεν γνώριζε ο ένας τον άλλο, μόλις συναντήθηκαν ήταν σαν αν εγνωρίζοντο από χρόνια και του έδωσε τα άγια Λείψανα.

Ναυπάκτου κ. Ἱεροθέου: Ἡ θεολογία στήν Τουρκοκρατία

 Ἡ θεολογία στήν Τουρκοκρατία

 

Μητροπολίτου Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ἱεροθέου

 

Τό θέμα τό ὁποῖο θά ἀναπτύξω ἀναφέρεται στήν θεολογία κατά τήν Τουρκοκρατία. Βεβαίως, κατά τήν διάρκεια τῆς αἰχμαλωσίας τῶν Ρωμηῶν, ὁ λαός βρισκόταν σέ δύσκολη θέση νά μαθαίνη καί νά ἀναπτύσση θεολογία, ἀλλά ὅταν ὁμιλῶ γιά θεολογία στήν Τουρκοκρατία ἀναφέρομαι κυρίως στήν θεολογία ἀπό Συνοδικά κείμενα, τά ὁποῖα δημοσιεύθηκαν εἴτε ἀπό τό Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως, εἴτε ἀπό τά ἄλλα Πατριαρχεῖα καί ἀπό ἄλλες ἐκδόσεις καί ἀπό κείμενα καί ἀπό μεμονωμένους ἀνήσυχους ἀνθρώπους. 

Ἡ πτώση τῆς Κωνσταντινουπόλεως –Πρωτεύουσας τῆς Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας– στούς Ὀθωμανούς, πού ἔγινε τήν 29η Μαΐου 1453, δέν ἦταν ἕνας κεραυνός ἐν αἰθρίᾳ. Προηγήθηκε ἡ Φραγκοκρατία σέ πολλά τμήματα τῆς ἄλλοτε Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας. Αὐτό εἶχε ὡς συνέπεια νά περάσουν πολλά δυτικοθρησκευτικά ρεύματα στήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή.

 

Δυό σημαντικές χρονολογίες δείχνουν ἔντονα αὐτό τό πρόβλημα. Ἡ μία εἶναι τό 1054, πού εἶναι ἡ ὁριστική ἀπομάκρυνση τῆς λατινικῆς Δύσεως ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή, ἡ ἄλλη εἶναι τό 1071, πού ἔγινε ἡ περίφημη μάχη τοῦ Ματζικέρτ, ὅπου ἡττήθηκε ὁ Ρωμαϊκός (Βυζαντινός) στρατός τοῦ Ρωμανοῦ Διογένους καί ἔκτοτε ἡ Κωνσταντινούπολη δέν μποροῦσε νά ὑπερασπισθῆ τά σύνορα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας στίς μεταγενέστερες ἐπιθέσεις τῶν Τούρκων. Ἐπίσης, τό 1204 κυριεύθηκε ἡ Κωνσταντινούπολη ἀπό τούς Σταυροφόρους τῆς Δ΄ Σταυροφορίας καί ἔστω κι ἄν ἀνακτήθηκε πάλι τό ἔτος 1261, ἐν τούτοις ἦταν ἡ σκιά τοῦ παλαιοῦ ἑαυτοῦ της.

Ἐπίσης, ἡ Σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας (1438-1439) καί ἡ κατάληξή της ἄφησε τραύματα στήν Ὀρθόδοξη Ἀνατολή. Στήν Σύνοδο αὐτή, ἀπό πλευρᾶς ὀρθόδοξης ἀντιπροσωπείας, ἐκφράσθηκαν τρία ρεύματα. Τό πρῶτον, ἐκφραζόταν ἀπό τόν Μητροπολίτη Νικαίας Βησσαρίωνα, πού πρότεινε τήν συνεργασία μέ τήν Δύση γιά νά σωθῆ ἡ Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία. Τό δεύτερον, ἐκφραζόταν ἀπό τόν Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα, ὁ ὁποῖος πρότεινε τήν σύνδεση τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας μέ τήν ἀρχαία ἑλληνική παράδοση, ἄλλωστε ὁ ἴδιος ἦταν θιασώτης τοῦ Πλάτωνα, γι’ αὐτό συνετέλεσε μέ τίς διαλέξεις πού ἔδωσε στήν Φλωρεντία νά στραφῆ ἡ Ἀναγέννηση ἀπό τόν Ἀριστοτέλη στόν Πλάτωνα. Τό τρίτο ρεῦμα πού διατυπωνόταν ἀπό τόν Μητροπολίτη Ἐφέσου Μάρκο Εὐγενικό καί τόν μαθητή του Γεώργιο-Γεννάδιο Σχολάριο πρότεινε νά στηριχθῆ τό Γένος στίς δικές του δυνάμεις, τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοση, πράγμα πού ἦταν καί ἡ πιό ρεαλιστική πρόταση, ἡ ὁποία δικαιώθηκε καί ἀπό τήν ἱστορία. 

Τό δηλητήριο τῆς ζήλειας - Ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου

 Ἐπιμέλεια: Σάββα Παρῆ Θεολόγου 

Τό πάθος τῆς ζήλειας εἶναι ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα πάθη. Μπορεῖ νά ὁδηγήσει τόν ἄνθρωπο στόν φθόνο καί τή διαβολή. Καί οἱ διαβολές κάνουν πολύ μεγαλύτερο κακό ἀπό τόν φθόνο. Ἡ ζήλεια κρύβει μέσα της ὑπερηφάνεια, ἐγωισμό καί φιλαυτία. 

Δέν ἔχει ἀγάπη οὔτε φυσικά καί ταπείνωση. Γι’ αὐτό καί δέν εἶναι δυνατόν ἕνας ἄνθρωπος νά ἔχει συγχρόνως ζήλεια καί ἀγάπη. Κι ἄν ἀκόμη ἔχει λίγη ἀγάπη, ἡ ἀγάπη του δέν εἶναι καθαρή, γιατί μέσα στήν ἀγάπη του εἶναι ὁ ἐαυτός του.

Ἡ ζήλεια μολύνει καί τήν ἀγάπη καί τήν καλοσύνη, ὅπως τό ψόφιο ποντίκι μολύνει ὅλο τό λάδι, ὅταν πέσει μέσα. 

 

Ὅταν λοιπόν ἡ ζήλεια κυριεύσει τόν ἄνθρωπο τότε οὔτε τόν Θεό ὑπολογίζει καί τούς ἄλλους γύρω του βασανίζει ταλαιπωρώντας παράλληλα καί τόν ἴδιο του τόν ἑαυτό, ἀφοῦ ὅταν ζηλεύει κανείς, στενοχωριέται, δέν μπορεῖ νά φάει, ἀδυνατίζει, χάνει τό κουράγιό του. Ἡ ζήλεια ρουφάει ὅλες τίς ψυχικές καί σωματικές δυνάμεις τοῦ ἀνθρώπου μέ ἀποτέλεσμα νά ἀποδυναμώνεται κανείς καί πνευματικά. 

 

Γιά νά βοηθηθεῖ κάποιος πού ζηλεύει νά ξεπεράσει τή ζήλεια πρέπει νά γνωρίσει τά χαρίσματα μέ τά ὁποῖα τόν προίκισε ὁ Θεός καί νά τά ἀξιοποιήσει. Τότε δέν θά ζηλεύει καί ἡ ζωή του θά εἶναι Παράδεισος. Πολλοί δέν βλέπουν τά δικά τους χαρίσματα ἀλλά βλέπουν μόνον τά χαρίσματα τῶν ἄλλων καί τούς πιάνει ἡ ζήλεια. 

Θεωροῦν τόν ἑαυτό τους ἀδικημένο, μειωμένο κι ἔτσι βασανίζονται καί κάνουν τή ζωή τους μαύρη. «Γιατί αὐτός νά ἔχει αὐτά τά χαρίσματα κι ἐγώ νά μήν τά ἔχω;», λένε. Μά ἐσύ ἔχεις ἄλλα χαρίσματα, ἐκεῖνος ἄλλα. Θυμάστε τόν Κάιν καί τόν Ἄβελ; Δέν ἔψαξε ὁ Κάιν νά βρεῖ τά δικά του χαρίσματα, ἀλλά κοιτοῦσε τά χαρίσματα τοῦ Ἄβελ. 

Θαυμαστό γεγονός κατά τήν διάρκεια τῆς Θείας Λειτουργίας

Ο πατήρ Γεωρ.Καρσλίδης,έλεγε κάποτε:"Κανένας σας νά μήν μπαίνει στήν εκκλησία μέ βιοτικές μέριμνες, φροντίδες καί ταραγμένη συνείδηση.Προπαντός δέ νά μήν μπαίνετε  μέ ταραγμένη συνείδηση.

Κατά τον Χερουβικό Ύμνο ο π,Γεώργιος χανοταν μεσ' τήν ασύλληπτη ωραιότητα του ουρανίου θυσιαστηρίου.

Αυτόπτες μάρτυρες διηγούντο ότι κατά τήν Μεγάλη Είσοδο υποβασταζόταν από Αγγέλους, διότι μερικές φορές ήταν τόσο αδύνατος, έτοιμος νά καταρρεύση.

Άλλοτε πάλι, λόγω της αδυναμίας τόν βοηθούσαν .Αυτοί πού τόν βαστούσαν ένοιωθαν νά καίγωνται.

Ἔλεγε ὁ πατήρ Δαμασκηνός...

 

Ό π. Δαμασκηνός, όταν έλεγε θεογνωσία, εννοούσε την θεοκοινωνίαν. Επειδή δε ο ίδιος είχε κατορθώσει δια της βαθιάς μετανοίας την κάθαρσιν της καρδίας και του νοός, ενέτεινε όλην την νοητική του δύναμιν εις την αδιάλειπτο μνήμην του Θεού και έλεγε: "Όταν ή διάνοια είναι τεταμένη προς τον Θεόν, μέσα μας γεννάται η ορμή προς θεοκοινωνία". Και ρώτα: "Πώς θα προσευχώμεθα και θα μας ακούει ο Θεός, αν η νόησης μας δεν μεταβληθεί εις όρασιν Θεού;"

Ὁ ταπεινός, γλυκύτατος Ἅγιος μας Ἰάκωβος

 Ο Άγιος Ιάκωβος, όταν δεν λειτουργούσε, ήταν γονατιστός πάντα μπροστά στο θρονί του, και έψαλλε. Την Θεία Λειτουργία, εδώ, τελεί ο μακαριστός άγιος Γέροντας Κύριλλος, τότε υποτακτικός του Αγίου και κατόπιν άξιος διάδοχός του στην ηγουμενία της Μονής.

Από το νέο βιβλίο της Μονής για τον Άγιο Ιάκωβο.

https://paraklisi.blogspot.com/2018/10/blog-post_84.html

19 Οκτωβρίου Συναξαριστής. Ἰωὴλ Προφήτου, Οὐάρου, τῶν Ἁγίων Ἔξι Ὁσιομαρτύρων, Κλεοπάτρας Ὁσίας, Σαδὼθ καὶ οἱ σὺν αὐτῶ 120 Μάρτυρες, Λεοντίου Φιλοσόφου, Φήλιξ καὶ Εὐσεβίου, Ἰωάννου Ἀσκητῆ, Μνάσωνος, Frideswide.

Ὁ Προφήτης Ἰωήλ

Εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς δώδεκα μικροὺς λεγόμενους προφῆτες. Ἦταν γιὸς τοῦ Βαθουήλ, ἀπὸ τὴ φυλὴ Ρουβὴμ (αὐτὸ ὅμως δὲν εἶναι σαφές, διότι ἄλλοι τὸν θέλουν καταγόμενο ἀπὸ τὴν φυλὴ Γάδ), καὶ προφήτευσε ὅταν βασιλιὰς στὴν φυλὴ τοῦ Ἰούδα ἦταν ὁ Ἰωᾶς (878 – 838 π.Χ).
Τὸ προφητικό του βιβλίο, ἔχει λεχθεῖ ὅτι τὸ διακρίνει ὕφος ποιητικότατο, περίκομψο, ζωηρὸ καὶ ἀποτελεῖ κόσμημα τῆς ἑβραϊκῆς φιλολογίας. Νὰ τί λέει περὶ μετανοίας: «Καὶ νῦν λέγει Κύριος ὁ Θεὸς ὑμῶν ἐπιστράφητε πρὸς μὲ ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν καὶ ἐν νηστείᾳ καὶ ἐν κλαυθμῷ καὶ ἐν κοπετῷ καὶ διαρρήξατε τὰς καρδίας ὑμῶν καὶ μὴ τὰ ἱμάτια ὑμῶν καὶ ἐπιστράφητε πρὸς Κύριον τὸν Θεὸν ὑμῶν , ὅτι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων ἐστι, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος».
Καὶ τώρα, λέει ὁ Κύριος καὶ Θεός σας: Ἐπιστρέψτε μὲ μετάνοια σ’ ἐμένα μὲ ὅλη σας τὴν καρδιά, μὲ νηστεία καὶ μὲ δάκρυα μετανοίας. Σχίστε τὶς καρδιές σας ἀπὸ πόνο μετανοίας καὶ συναίσθηση τῆς ἐνοχῆς σας, καὶ ὄχι τὰ ἐνδύματά σας. Ἐπιστρέψτε στὸν Κύριο καὶ Θεό σας, διότι αὐτὸς εἶναι ἐλεήμων καὶ οἰκτίρμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος.

The results of the persecution of orthodox therapeutics and its vehicle, orthodox monasticism

ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH

previous:https://hristospanagia3.blogspot.com/2018/10/the-anti-monastic-and-anti-hesychastic.html

The results of the persecution of orthodox therapeutics and its vehicle, orthodox monasticism

To conclude, Koraïs and his mob attacked the traditional orthodox monasticism and our hesychastic tradition, the only true therapy of man’s soul.

What have they accomplished?

The results are very easy to figure out by observing all of us orthodox people, today. We are all uncured! Normally, we shouldn’t be in any kind of stress, phobic feelings or have any of those so-called psychological problems. We Christians should have NO problem at all! Yes, indeed, because the Church cures all of them, and the person who is organically (fully and actively) integrated in the Body of the Church (the Orthodox) enjoys total (mental, spiritual and physical) health.

19 Ὀκτωβρίου. Ἰωήλ προφήτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Προφήτου. Τρ. διακαινησίμου. (Πρξ. β΄ 14-21).

Πραξ. 2,14         Σταθεὶς δὲ Πέτρος σὺν τοῖς ἕνδεκα ἐπῆρε τὴν φωνὴν αὐτοῦ καὶ ἀπεφθέγξατο αὐτοῖς· ἄνδρες Ἰουδαῖοι καὶ οἱ κατοικοῦντες Ἱερουσαλὴμ ἅπαντες, τοῦτο ὑμῖν γνωστὸν ἔστω καὶ ἐνωτίσασθε τὰ ῥήματά μου.

Πραξ. 2,14               Και τότε ο Πετρος μαζή με τους ένδεκα εστάθηκε, ώστε να τον βλέπουν όλοι, ύψωσε την φωνήν αυτού και ήρχισε να ομιλή, όπως το Πνεύμα το Αγιον τον εφώτιζε· “άνδρες Ιουδαίοι και σεις όλοι που κατοικείτε την Ιερουσαλήμ, ας γίνη γνωστόν εις σας αυτό, που θα σας πω και ακούσατε με προσοχήν τα λόγια μου.