Ποῖος εἶναι ὁ ἀληθινά μεγάλος; Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 17-10-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...
Τρίτη 30 Οκτωβρίου 2018
Προσευχητική ἀπομόνωση στό μοναστήρι ἤ στό σπίτι.
"Διότι τι είναι απομόνωση; Είναι όταν ο νους απομονωθεί στην καρδιά και στέκεται μαζί με τον Θεό και δεν επιθυμεί να εξέλθει από αυτή. Καλύτερη απομόνωση από αυτήν μη ζητάς. Διότι είναι δυνατόν και με κλειστές πόρτες να περιφέρεσαι στο σύμπαν ολόκληρο".
Όταν κανείς μονάσει στο μοναστήρι αυτό σημαίνει μοναχική ζωή. Ο βίος στο μοναστήρι είναι δύσκολος μόνο σε εκείνον ο οποίος θέλει να έχει σχέση με πολλούς και να ζει βίο κοσμικής ζωής. Στη μονή πρέπει να γνωρίζει κάποιος μόνο ένα πρεσβύτερο, δηλαδή τον πνευματικό του πατέρα και Γέροντα. Τους λοιπούς αδελφούς να τους βλέπει ως συνδούλους Θεού. Τότε και μόνο θα διέρχεται τη ζωή ευχάριστα και με μεγάλη ανάπαυση και προκοπή. Ειδάλως δεν θα του λείψει η κοσμική ταραχή και σύγχυσις.
Αρχίστε να συγκεντρώνεστε στα δωμάτιά σας τις ώρες της αναπαύσεως από τις σωματικές διακονίες και επιδοθείτε στην προσευχή λέγοντας όπως ο Δαυίδ:"Δείξον Κύριε οδόν εν ή πορεύσομαι". Όχι μόνο με την σκέψη ή τον λόγο αλλά και με πόνο καρδιάς επικαλεστείτε το όνομα του Ιησού Χριστού για να είναι ο Κύριος οδηγός και συνοδός της ζωής σας.
Προσθέστε σε αυτά και τη νηστεία διότι νηστεία και προσευχή διώχνει τους δαίμονες και τα πάθη από την καρδιά και ελευθερώνει την ψυχή.
Την ώρα της απόσυρσης την πρώτη θέση να έχει η προσευχή και η περισυλλογή στα περί του Θεού. Η απασχόληση αυτή έστω και για λίγο διώχνει την πλήξη και τη στεναχώρια καθότι από αυτήν πηγάζει τέτοια παρηγοριά που κανένα άλλο πράγμα στη ζωή δεν προσφέρει.
Ὅσιος Ἀμφιλόχιος Μακρῆς: "Ὅσον ὁ ἄνθρωπος ἁπλοποιεῖται θεοποιεῖται. Γίνεται ἄκακος, ταπεινός πρᾶος, ἐλεύθερος γίνεται ....γίνεται ἅγιος"
ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ
Γέρων Αμφιλόχιος Μακρής
"Άγιος Πνευματικός
Ιδιαιτέρως διακρίθηκε για το χάρισμα της πνευματικής πατρότητας. Πνευματικά παιδιά ο όσιος Γέροντας είχε πολλά, γιατί σαν μαγνήτης τραβούσε κοντά του τις ψυχές, οπουδήποτε τον οδηγούσε η πρόνοια της αγάπης του Θεού. "Ήταν ο πνευματικός πατέρας που συγκινούσε και εγοήτευε. Σαν με αόρατα νήματα κρατούσε κοντά του τις καρδιές και συνετά τις έστρεφε στον Χριστόν, με έξοχη δεξιοτεχνία στη διακονία του μεγάλου μυστηρίου της Ιεράς Εξομολογήσεως"κατά τον Αρχιεπίσκοπο Κρήτης Τιμόθεον.
Ενώ βρισκόταν έξω από τη Μονή της Μετανοίας του επιτελώντας το ποιμαντικό του έργο και συναναστρεφόμενος αρκετούς ανθρώπους "ήταν πολλή μεγάλη η κατά νουν αυτώ νήψις και το προς εαυτόν τε και τον Θεόν δια της προσοχής και της προσευχής επιστράφθαι" (βίος αγίου Γρηγορίου του Παλαμά). Ζούσε δηλαδή διαρκώς με νήψη και προσευχή, όπου κι αν τον έφερνε η πρόνοια του Θεού, διατηρώντας άσβεστη μέσα του τη φλόγα της αδιαλείπτου προσευχής.[....]
Υποστήριζε πως η καλύτερη προσευχή δεν είναι άλλη παρά η ίδια μας η ζωή, καθώς δια της πράξεως θα φθάσουμε εις την θεωρία. Γι΄αυτό συχνά μιλούσε για προσοχή κι έπειτα για προσευχή.
Συνιστούσε δε πάντοτε απλότητα βίου, για να διατηρείται η θεία Χάρις και η ειρήνη στη ζωή μας. Την απλότητα χαρακτήριζε επίσης ως θεμελιώδη αρετή.
Όσον ο άνθρωπος απλοποιείται θεοποιείται. Γίνεται άκακος, ταπεινός πράος, ελεύθερος γίνεται ....γίνεται άγιος" έλεγε.
Ὁ στάρετς Ἰωνᾶς ἀξιώθηκε νά δεῖ τήν καινούργια γῆ καί τόν καινούργιο οὐρανό.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ Ίωνάς (κατά κόσμο Ίβάν Μιροσνιτσένκο) γεννήθηκε το 1805 στην κωμόπολη Κριούκοβ του νόμου της Πολτάβας, στην κεντρική Ουκρανία.
Οι γονείς του Παύλος και Μαρία ήταν αγρότες. Ή οικογένεια ζούσε σε μεγάλη φτώχεια και δεν μπόρεσε να δώσει στον Ίβάν κατάλληλη παιδεία. Το μόνο πού έμαθε στα παιδικά του χρόνια, ήταν να διαβάζει. και αυτό το έμαθε, όπως και τα περισσότερα παιδιά της δικής του κοινωνικής τάξεως από το ωρολόγιο και το ψαλτήρι.
Από τη νηπιακή ακόμη ηλικία και σ' όλη του τη ζωή παρακολουθούσαν τον Ίβάν θεϊκές αποκαλύψεις και σημεία. Ό ίδιος περιγράφει τις θαυμαστές εμφανίσεις σ' αυτόν, όταν ακόμη ήταν μικρό παιδί, ενός σεβάσμιου γέροντα, πού τον ξεναγούσε στις ουράνιες μονές. Έτσι ο μικρός Ίβάν ευτύχησε να δει «την καινούργια γη», πού ήταν καθαρή και φωτεινή σαν διαυγέστατο κρύσταλλο και «τον καινούργιο ουρανό». Εκεί αξιώθηκε να δει και τον Κύριο μέσα στο ανέσπερο φως. Το πρόσωπο του ήταν λαμπερό, ειρηνικό, γεμάτο αγάπη, πού προσείλκυε την καρδιά και το πνεύμα προς τον θείον ερωτά.
Έγινε ακόμη θεατής της ουράνιας κι αιώνιας λειτουργίας, πού τελούσαν οι πολίτες του ουρανού: άγγελοικαι αρχάγγελοι, χοροί των αγίων προφητών, αποστόλων, ιεραρχών, βασιλέων, ιερέων, μαρτύρων και όλων των δικαίων...
Τα ίδια οράματα ξαναείδε ο Ίβάν κι αργότερα, όταν ήταν επτά και δώδεκα χρόνων, με τον ίδιο πάντα οδηγό, πού ήταν ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, όπως ο ίδιος του αποκάλυψε. Ύστερα από τέτοια θεϊκά σημάδια, σαν εκλεκτό τέκνο του Θεού, δεν είχε κανένα δισταγμό ν' αφιερωθεί σ' αυτόν. Από μικρός αγαπούσε πολύ να επισκέπτεται τα μοναστήρια της γύρω περιοχής. "Έτσι το 1824, πού ήταν πια 19 χρονών, άφησε το πατρικό του σπίτι και πήγε να αναζητήσει το μοναστήρι, οπού θα εγκαταβίωνε.
Ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου, Ἅπαντα.
Αγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου Τα Άπαντα Ασκητικά 3 Τόμοι.
Μπορείτε να αποθηκεύσετε τά βιβλία (σε μορφή pdf) εδώ:
Γιάννης Τσιτλακίδης
https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1519525328191237&set=a.301144863362629&type=3&theater
Πολύτιμα πνευματικά μαργαριτάρια γιά τήν καθαρή προσευχή ἀπό τό 1852. Νικηφόρου Ἁγιορείτου.
foto by Stratos Afaloniatis-monastiria ths Androu
Νικηφόρου Αγιορείτου και άλλων πατέρων
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
"Η χάρη που λάβαμε με το Άγιο Πνεύμα κατοικεί στο βάθος του νου μας. (Νου, ονομάζουν οι πατέρες το μάτι της ψυχής και όχι το μυαλό μας). Τα πονηρά πνεύματα όμως κατοικούν τριγύρω στα μέλη της καρδιάς μας, πράγμα που οι άνθρωποι δεν θέλουν να το πιστεύουν μην τυχόν και το γνωρίσει ο νους τους και αρματωθεί εναντίον τους με το σωτήριο όπλο της νοεράς προσευχής. Αλλά αν το μάθει αυτό ο νους δεν θα μπορέσει να στρέψει τα όπλα του εναντίον τους.
Και ποιος λοιπόν να περιγράψει τη γλυκύτητα από το μέλι της καθαρής προσευχής σε εκείνους που δεν την έχουν γευτεί;
Κι ακόμα περισσότερο ποιος να γευτεί την ευφροσύνη, την υπερφυσική ηδονή που πηγάζει απ΄αυτή, που ξεπηδά και τρέχει απ΄αυτήν, την οποία με άλλο τρόπο δεν μπορεί να αποκτήσει κανείς παρά μόνο όταν ησυχάσει (όταν ακολουθήσει την Ησυχαστική παράδοση της νοεράς προσευχής);
Ούτε είναι δυνατόν να καταπιαστεί κάποιος με αυτά αν δεν μπουν στο περιθώριο οι γήινες, βιοτικές φροντίδες. Ούτε μπορεί να αξιωθεί τη συνομιλία και τη θεωρία του Θεού, αν βρίσκεται με τη συναναστροφή των ανθρώπων.
Γι΄αυτό όσοι ποθούν να απολαύσουν αυτές τις χάρες, επιδιώκουν με ιδιαίτερη φροντίδα περισσότερο από κάθε άλλο έργο να αποφύγουν τη συναναστροφή των ανθρώπων.
Γιά τήν ζωή τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς
ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.
Από τον Θεό προέρχεται η χάρις, αλλα από εμάς προέρχεται ο κόπος. Επομένως, κανένας ας μη, σκεφτεί ότι οι άγιοι απόστολοι στηρίζονταν εξ ολοκλήρου στη χάρη του Θεού, ή ότι γι’ αυτούς ήταν εύκολα τα πράγματα ή ότι επιτέλεσαν το μεγάλο έργο τους στον κόσμο ακόπως. Μήπως δεν λέει ο Απόστολος Παύλος: Άλλ’ υπωπιάζω μου το σώμα και δουλαγωγώ, μήπως άλλοις κηρύξας αυτός αδόκιμος γένωμαι. (Α Κορινθ. 9, 27);
Επίσης, σε άλλο σημείο, δεν λέει πώς πέρασε τη ζωή του; κινδύνοις ποταμών, κινδύνοις ληστών, κινδύνοις εκ γένους, κινδύνοις εξ εθνών, κινδύνοις εν πόλει, κινδύνοις εν ερημία, κινδύνοις εν θαλάσση, κινδύνοις εν ψευδαδέλφοις- εν κόπω και μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν λιμώ και δίψει, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι (Β' Κορινθ. 11, 26);
Ο άγιος Ιάκωβος τρεφόταν μόνο με ψωμί και αυτό όχι μέχρι κορεσμού. Κοιμόταν πολύ λίγο και περνούσε τις νύχτες του με προσευχή. Τόσο πολύ γονάτιζε, προσευχόμενος, ώστε το δέρμα στα γόνατά του ήταν σκληρό σαν το πετσί στα γόνατα της καμήλας.
Αυτός ο αδελφός του Κυρίου προσευχόταν με δάκρυα και στεναγμούς, όχι μόνο γιά την Εκκλησία πού εκείνος ποίμαινε, αλλα και για ολόκληρο τον κόσμο.
Ὁ Ἅγιος Ἰάκωβος μέ τόν Ἡγούμενό του Ἀρχ. Νικόδημο !
Η φωτογραφία είναι από το νέο βιβλίο της Ιεράς Μονής Οσίου Δαυίδ, για τον Άγιο Ιάκωβο.
https://paraklisi.blogspot.com/2018/10/blog-post_195.html
Anyone in orthodoxy, who becomes heathy again, can heal his neighbor
ΤΗΕ ROLE OF THE ORTHODOX CHURCH
Anyone
in orthodoxy, who becomes heathy again, can heal his neighbor
And,
here is a wonderful thing to be found in Orthodoxy: when we go
through the process of kátharsis (purification) and, by the Grace of
God, become healthy again, we can be doctors also for our fellow
human beings! It may sound strange to you, but we can indeed become
the spiritual father or mother to others, without necessarily having
to wear a rásso (monastic garment). We can “adopt” spiritual
children… show them the true Light and help others.
From
the moment on we get into the process of purification and
illumination, we start practicing and offering a healing method to
others around us. This is the beauty of Orthodoxy! Why? Because we
actually become bearers of the Holy Spirit, and the Holy Spirit is
the One Who, in fact, acts (because
of us, and for
those around us, who are ready and willing to accept Him) offering
the cure. It is not WE who do this to others, not even to ourselves;
God does it… the Holy Spirit.
30 Ὀκτωβρίου. Ζηνοβίου καί Ζηνοβίας μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τρίτης. κγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Θεσ. α΄ 6-10).
Α Θεσ. 1,6 καὶ ὑμεῖς
μιμηταὶ ἡμῶν ἐγενήθητε καὶ τοῦ Κυρίου
δεξάμενοι τὸν λόγον ἐν θλίψει πολλῇ μετὰ χαρᾶς
Πνεύματος Ἁγίου,
Α Θεσ. 1,6 Αλλά και σεις εμιμήθητε ημάς και τον Κυριον με το να
δεχθήτε τον λόγον του Ευαγγελίου εν μέσω πολλών θλίψεων, που σας είχαν
προκαλέσει οι διωγμοί, αλλά και με χαράν, την οποίαν γεννά το Αγιον Πνεύμα εις
τας καλοπροαιρέτους καρδίας.