Σελίδες

Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2018

12. Ἡ ἀνευλόγητη παρακοή, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

12. Ἡ ἀνευλόγητη παρακοή, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 7-11-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

11. Ἡ πρόθυμη ὑπακοή, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

11. Ἡ πρόθυμη ὑπακοή, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 6-11-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

10. Ὁ καθαρός νοῦς, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

10. Ὁ καθαρός νοῦς, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 5-11-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Ἡ ἀλήθεια εἶναι μόνο στήν Ὀρθοδοξία

Ἡ ἀλήθεια εἶναι μόνο στήν Ὀρθοδοξία


Ὅλοι κάτι, παρόλο πού λένε πώς δέν ὑπάρχει Θεός. Ὅλοι ὅμως, κάτι λατρεύουν.“ᾯ τις ᾓττηται, τούτῳ καί δεδούλωται”. Ἔχει νά πεῖ: «Σέ αὐτό πού λατρεύει κανείς σέ αὐτό δουλεύει». Δηλαδή, εἶσαι πόρνος, εἶσαι ἄνθρωπος τῆς σαρκός; [Ἄρα] δουλεύεις γιά τήν σάρκα, γιά τήν ὕλη. Κατάλαβες; Εἶναι σύστημα ὁλόκληρο, πρέπει νά τό μελετήσεις. Καί μή μέ ἐπιπολαιότητα λές λόγια πού δέν εἶναι σωστά. Δέν μποροῦμε νά ποῦμε τί λέει ὁ ἕνας καί ὁ ἄλλος. Δέν μποροῦμε! Πρέπει νά δοῦμε ποῦ εἶναι ἡ ἀλήθεια. Καί ἡ ἀλήθεια εἶναι στήν Ὀρθοδοξία. Ἐγώ τήν ἔχω ζήσει καί τήν ξέρω, μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ. Καί ἔχω ζήσει, μέσα σέ ἁγίους ἀνθρώπους, πού πέφτουν, στό πνεῦμα αὐτό τῆς ἀληθείας. Ὑπάρχουν πολλά φῶτα, πού βλέπει κανείς καί ἐντυπωσιάζεται. Μά ἕνα εἶναι τό Φῶς τό Ἀληθινό. Πρέπει νά τά σκεφτοῦμε αὐτά. Κι ἄν πεῖς [κατηγορώντας με]: «Μά, πλανᾶσαι...». Μπορεῖ.

Οἱ πειρασμοί τοῦ ἁγίου Νεκταρίου

 Ποτέ δεν έλειψαν από τον κόσμο το χριστιανικό. Πολύ περισσότερο λίκνισαν πάντοτε τους αφοσιωμένους στο Θεό ανθρώπους, οι πειρασμοί. Ο Σατανάς δεν έχει άλλη δουλειά. Ο Άγιος Νεκτάριος τους αντίκρισε στην πιο μεγάλη έντασή τους. 

 Είναι ανεκδιήγητα τα εμπόδια, που ο εχθρός κύλισε στο δρόμο του Αγίου. Και μέσα και έξω πειρασμοί. Μα με ένα γλυκό χαμόγελο εκείνος πάντα τους υπεδέχετο. «Προσεύχεται για μένα ο Λυτρωτής μου Ιησούς», έλεγε συχνά αυτές τις ώρες.
Ποτέ δεν έλειψαν από τον κόσμο το χριστιανικό. Πολύ περισσότερο λίκνισαν πάντοτε τους αφοσιωμένους στο Θεό ανθρώπους, οι πειρασμοί. Ο Σατανάς δεν έχει άλλη δουλειά. Ο Άγιος Νεκτάριος τους αντίκρισε στην πιο μεγάλη έντασή τους. Είναι ανεκδιήγητα τα εμπόδια, που ο εχθρός κύλισε στο δρόμο του Αγίου. Και μέσα και έξω πειρασμοί. Μα με ένα γλυκό χαμόγελο εκείνος πάντα τους υπεδέχετο.
 
«Προσεύχεται για μένα ο Λυτρωτής μου Ιησούς», έλεγε συχνά αυτές τις ώρες. Πολλές φορές τραβώντας τους κόμπους του κομποσκοινιού του τον άκουα να σιγολέει : «Σίμων, Σίμων, ιδού ο Σατανάς εξητήσατο υμάς του συνιάσαι ως τον σίτον· εγώ δε εδεήθην περί σου ίνα μη εκλίπη η πίστις σου· και συ ποτε επιστρέψας στήριξον τους αδελφούς σου» (Λουκά ΚΒ’ 31-32). Έπειτα έριχνε το βλέμμα του επάνω μου και μου ’λεγε : «Διατί να ασχάλωμεν (γογγύζουμε) εις τους πειρασμούς μας ; Ο Κύριος μας ο ίδιος προσεύχεται δι’ ημάς. Ημείς ένα έχομε καθήκον, το να μη λησμονάμε την τελευταία εντολή Του: «Συ ποτε επιστρέψας στήριξον τους αδελφούς σου». Ιδού το ιδικόν μας καθήκον. Ο Κύριος μάς σώζει από τους πειρασμούς· ημείς να βοηθήσουμε τους αδελφούς μας, να μη κλονίζονται εις τους πειρασμούς. 
Και απέδειξε, ότι αυτά δεν ήταν λόγια της στιγμής, αλλά ζωή του. Ήταν στην Αίγινα τότε κάποια γυναίκα ξένη και πουλούσε κεριά. Είχε έλθει από άλλο μέρος. Οι ευσεβείς γυναίκες της Αίγινας αγόραζαν τα κεράκια της και με αυτά ζούσε. Μα, στ’ αλήθεια ήταν δαιμονισμένη. Είχε μια κόρη. Ήταν τότε ένα χαριτωμένο κοριτσάκι, συνετό, φρόνιμο, καλό, θεοφοβούμενο, ως δέκα εξ χρόνων. Η «κερού», όπως έλεγαν στην Αίγινα τη μητέρα της, είχε καταληφθεί από μανία καταδιώξεως προς το παιδί της. Της έλεγε, ότι έχει ερωμένους και πολλές φορές είχε επιχειρήσει, να την σκοτώσει και με μαχαίρι και με δηλητήρια.

Πού βρίσκεται ἡ ψυχή τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου. Τοῦ Ἁγίου Νικολάου Ἀχριδος

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΕ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ. ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ

Τιμωρία και ανταμοιβή! Είναι στα χέρια του Θεού και τα δύο αυτά. Αλλά, όπως ό επίγειος βίος δεν είναι παρά μια σκιά της αληθινής ζωής στους ουρανούς, αντιστοίχως ή τιμωρία και ή ανταμοιβή είναι μια σκιά μονάχα της αληθινής τιμωρίας και ανταμοιβής στην αιωνιότητα. 
Οι κύριοι διώκτες τού άγιου του Θεού, Ιωάννου τού Χρυσοστόμου, ήταν ό πατριάρχης Θεόφιλος Αλεξάνδρειάς και ή αυτοκράτειρα Ευδοξία. Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Χρυσοστόμου, πικρότατη τιμωρία ανέμενε και τούς δύο. Ό μεν Θεόφιλος δαιμονίστηκε, ενώ ή Ευδοξία σύντομα αρρώστησε πολύ βαριά με μια ανίατη ασθένεια - όλο το σώμα της γέμισε πληγές από τις όποιες έβγαιναν σκουλήκια. Ήταν τόσο έντονη ή δυσωδία πού ανέδιδε το σώμα της, ώστε ήταν ανυπόφορο γιά οποιονδήποτε να περάσει έστω και έξω από το σπίτι της. Οι ιατροί χρησιμοποιούσαν τα πιο ισχυρά αρώματα και ευωδέστατο θυμίαμα γιά να περιορίσουν τη φρικτή δυσωδία της κακιάς βασίλισσας, αλλά δεν κατάφερναν τίποτα. Στο τέλος, ή Ευδοξία πέθανε μέσα σε φρικτή αγωνία και σήψη. Ακόμη και μετά θάνατον το χέρι του Θεού έπεσε βαρύ επάνω της. Ή κάσα πού περιείχε το σαπισμένο σώμα της έτρεμε μέρα και νύχτα επί τριάντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Σταμάτησε, μόνον όταν ό αυτοκράτορας Θεοδόσιος τέλεσε την ανακομιδή των λειψάνων του άγιου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Κωνσταντινούπολη.

π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος: Ἀντιμετώπιση τοῦ διωγμοῦ



ΠΑΤΗΡ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ: ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙΣ ΤΟΥ ΔΙΩΓΜΟΥ


Γράφει ο Αρχιμανδρίτης π. Ιωάννης Κωστώφ

Θυμηθήκαμε «ένδοξες» ημέρες του 1987, όταν η Εκκλησία είχε υποστή διωγμό —ασυγκρίτως ελαφρότερον, είναι αλήθεια— του σημερινού. Δόξα τω Θεώ τότε είχαμε αρχιστράτηγο της Εκκλησιαστικής στρατιάς τον αείμνηστο π. Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο, έστω κι αν υπέγραφε «ταπεινός υποδεκανεύς». Δόξα τω Θεώ, και πάλιν, μας άφησε παρακαταθήκη αντιμετωπίσεως τα τότε γραπτά του.
Σταχυολογούμε δύο καθοδηγητικές θεοφώτιστες υποδείξεις του:
Το πρώτο από το πόνημά του Άρθρα, Μελέται, Επιστολαί, τομ. Γ´: «Εν η περιπτώσει το Κράτος, επικαλούμενον νομικά η μάλλον “νομικιστικά” επιχειρήματα…, αρνηθή να καταβάλη τους μισθούς των Ιερέων, τι δέον γενέσθαι.
α´) Η Ιεραρχία δι᾽ ανακοινώσεώς της, κυριολεκτικώς δραματικής κατά το περιεχόμενον, θα καλή τον πιστόν Ελληνικόν λαόν να συμπαρασταθή οικονομικώς εις τους Ιερείς του. Ανάλογος έκκλησις θα απευθυνθή και εις τον Ελληνισμόν της Διασποράς. Θα καταρτίση δε η Ιεραρχία ειδικήν Επιτροπήν εκ συνταξιούχων ευσεβών Καθηγητών Πανεπιστημίου και συνταξιούχων ευσεβών Δικαστικών, εις την οποίαν θα στέλλωνται τα χρήματα προς βοήθειαν των Ιερέων.

β´) Εις τους αυλείους χώρους των Ναών των πολύ μεγάλων πόλεων θα εγκατασταθούν οι Ιερείς μετά των μελών των οικογενειών των, αποσυρόμενοι μόνον την μεσημβρίαν και την εσπέραν. Πλησίον των θα υπάρχη δίσκος επί τραπεζίου και παραπλεύρως μεγάλη επιγραφή: “Αδελφέ χριστιανέ, ρίψε τον οβολόν σου, διότι η Πολιτεία κατεδίκασεν εις τον δια πείνης θάνατον και εμάς και τα παιδιά μας”. Δεν θα υποχρεωθούν όλοι να το πράξουν. Αυτοί που θα θελήσουν, χάριν της Εκκλησίας, να το πράξουν, θα είνε υπεραρκετοί!

Φαντάζεσθε π.χ. τον π. Γεώργιον Κίκιζαν του αγίου Δημητρίου Αμπελοκήπων η τον π. Ιωάννην Χατζηθανάσην της αγίας Παρασκευής, περιστοιχιζομένους από τα οκτώ τέκνα των, να “επαιτούν” έξωθι των Ναών των τον οβολόν των διερχομένων; Αι σκηναί αύται, μεταδιδόμεναι, και μάλιστα φωτογραφικώς, όχι μόνον εις το εσωτερικόν υπό των Εφημερίδων, αλλά και εις το εξωτερικόν δια των διεθνών Πρακτορείων ειδήσεων, θα συγκλονίσουν όλον τον κόσμον…».

Ἐγκώμιο στήν Ἁγία Θεοτόκο, ὅταν οἱ γονεῖς της τήν ἀφιέρωσαν στό Ναό, ἐνῶ ἦταν τριῶν ἐτῶν (Ἅγιος Γερμανός Α΄, Ἀρχιεπ. Κωνσταντινουπόλεως)

  1. Να κι άλλο πανηγύρι και χαρούμενη γιορτή της μητέρας του Κυρίου, να έξοδος της αμώμητης νύφης, να το πρώτο ξεπροβόδισμα της βασίλισσας, να το τέλειο σημάδι της δόξας που πρόκειται να την στεφανώσει, να το προοίμιο της θείας χάρης που πρόκειται να την σκεπάσει, να το φωτεινό γνώρισμα της εξαιρετικής καθαρότητάς της. Εκεί όπου μια φορά τον χρόνο κι όχι πολλές φορές εισέρχεται ο ιερέας και τελεί τη μυστική λατρεία, εκεί αυτή οδηγείται από τους γονείς της, για να παραμείνει συνεχώς στα άδυτα και ιερά της χάρης του Θεού.

Ποιος γνώρισε ποτέ κάτι παρόμοιο; Ποιος είδε ή ποιος άκουσε από τους σύγχρονους ή τους πιο παλαιούς γυναίκα να οδηγείται, να κατοικεί και να παραμένει στα ενδότερα Άγια των αγίων, τα οποία είναι σχεδόν απρόσιτα και στους άνδρες; Αυτό λοιπόν το γεγονός δεν είναι ολοφάνερη απόδειξη για το καταπληκτικό και μεγάλο συμβάν που επρόκειτο στο μέλλον να της συμβεί; Άραγε αυτό δεν είναι φανερό σημάδι και ξεκάθαρη απόδειξη;
2. Ας μας αποδείξουν όλοι όσοι την κατηγορούν και ενώ λένε πως βλέπουν, στην πραγματικότητα δεν βλέπουν, πού είδαν ποτέ να συμβαίνουν τέτοια γεγονότα: Ποιος είδε κόρη, που γεννήθηκε ύστερα από υπόσχεση του Θεού, τριών ετών να αφιερώνεται σαν άμεμπτο δώρο, για να κατοικεί συνεχώς στο τρίτο χώρισμα του ναού, να συνοδεύεται από τους ισχυρούς του λαού σαν σε λιτανεία, να την αποχαιρετούν παρθένες, να οδηγείται με συνοδεία λαμπάδων και να την υποδέχονται ιερείς και νομοδιδάσκαλοι έχοντας τα χέρια τους απλωμένα για να την καλωσορίσουν; Γιατί λοιπόν δεν θέλησαν όλοι οι αρνητές της να σκεφτούν συνετά; Πώς δεν πίστεψαν στα τελευταία γεγονότα, αφού γνώρισαν τα πρώτα; Πώς είχαν αντιρρήσεις γι’ αυτά που συνέβησαν αργότερα, αφού είχαν δει πρωτύτερα τα σχετικά γι’ αυτήν παράξενα και εξαιρετικά;
Δεν συνέβησαν βεβαίως τυχαία όσα έγιναν στην αρχή της ζωής της, όλα ήτανπροάγγελοι αυτών που θα ακολουθούσαν στο τέλος. Ας μας πουν οι σοφοί τους τα ανόητά τους, πώς δηλαδή ενώ κι άλλες στείρες γυναίκες γέννησαν, καμιάς η θυγατέρα δεν έγινε δεκτή από τους νομοδιδασκάλους και δεν αφιερώθηκε στα Άγια των αγίων;

Ὁ ἅγιος Ἀρσένιος ὁ Καππαδόκης ἀφήνει διάδοχό του τόν ἅγιο Παΐσιο!

 Ο άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης (αριστερά) και 

ο άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης. 

Ο ευλογημένος άνθρωπος του Θεού, Χατζεφεντής [ο Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης (1840-1924)], εκτός από τα άλλα του χαρίσματα είχε και το προορατικό χάρισμα. 

Είχε πληροφορηθή από τον Θεό, από χρόνια μπροστά, πως θα έφευγαν [από την Καππαδοκία] για την Ελλάδα, και έλεγε στους Φαρασιώτες να μην ξανοίγωνται, αλλά να κάνουν οικονομίες για τον δρόμο . Έναν χρόνο πριν από την Ανταλλαγή πήγε μια γυναίκα και του είπε:
‐ Νάχω την ευχή σου, Χατζεφεντή, άκουσα ότι φέτος θα μας σηκώσουν.
Ο Πατήρ Αρσένιος της είπε:
‐ Ησύχασε και κάνε ακόμη τις δουλειές σου, διότι θέλουμε άλλον έναν χρόνο. 
 
Όταν πέρασε κι εκείνος ο χρόνος, έφθασε και το θλιβερό μήνυμα, να ετοιμασθούν γρήγορα για δρόμο. Ήταν φυσικά πολύ πικρό το ξεσπίτωμα, αλλά ο καλός Πατέρας και αυτό το είχε γλυκάνει με το ότι θα επέστρεφαν πάλι στην μητέρα Ελλάδα.
Όλοι οι Φαρασιώτες άρχισαν αμέσως τις ετοιμασίες τους, όπως και ο Πατήρ έκανε τις δικές του.

Γιά πρώτη φορά μαζικές καταλήψεις σχολείων γιά ἐθνικό θέμα: «Ἡ σπίθα ἄναψε» λένε οἱ μαθητές (φωτό)

  «Είμαστε Μακεδόνες» είναι το σύνθημα των μαθητών που κρατούν την ελληνική σημαία στα χέρια και προχωρούν σε καταλήψεις σχολείων σε όλη την Ελλάδα εκφράζοντας τις αντιδράσεις τους στη Συμφωνία των Πρεσπών και την εκχώρηση των ιστορικών δικαιωμάτων της Μακεδονίας.

«Η νεολαία ξύπνησε, δεν θα επιτρέψουμε καμία κυβέρνηση να ξεπουλήσει αυτό το όνομα, και σε καμία περίπτωση δεν θα το βάλουμε κάτω, θα αντισταθούμε με κάθε τρόπο» λένε οι μαθητές που απέχουν από τα μαθήματά τους και έχουν καταλάβει δεκάδες σχολεία.
Καταλήψεις γίνονται σε σχολεία της Πιερίας, των Σερρών, του Κιλκίς, της Θεσσαλονίκης, της Αρκαδίας και αλλού.
«Θέλουμε να παρακινήσουμε τη νεολαία και να ευαισθητοποιήσουμε μαθητές και σχολεία ότι είναι σημαντικό πρόβλημα» επισημαίνουν οι μαθητές.

"Ἡ Ὀρθοδοξία κινδυνεύει ἐκ τῶν ... Ὀρθοδόξων ἀντορθοδόξως ζώντων.

Η εικόνα ίσως Ï€ÎµÏ Î¹Î­Ï‡ÎµÎ¹: 1 άτομο, γένι και γυαλιά

 "Ἡ Ὀρθοδοξία κινδυνεύει ἐκ τῶν ... Ὀρθοδόξων ἀντορθοδόξως ζώντων. Καί ἐάν δέν ληφθοῦν μέτρα καθάρσεως τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ καί πρό παντός τοῦ Ὀρθοδόξου κλήρου ἐκ τῶν παθῶν πού λυμαίνονται τήν πνευματικήν ζωή, ἡ διαρροή τῶν πιστῶν εἰς τάς ξένας ἐκκλησίας, τά αἱρετικά συγκροτήματα, θά λάβῃ κολοσσιαίας διαστάσεις καί θά εὑρεθοῦν, τό Ἔθνος καί ἡ Ἐπίσημος Ἐκκλησία, πρό ἐκπλήξεων.

Διά τόν ἐπικίνδυνον πολλαπλασιασμόν τῶν αἱρετικῶν πάσης ἀποχρώσεως ἡμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι εἴμεθα οἱ κυρίως ὑπεύθυνοι".

Ἀπό τό βιβλίο "ΣΑΛΠΙΣΜΑΤΑ", π. Αὐγουστίνου Καντιώτου, σελ. 127, Ἀθῆναι 1952

26 Νοεμβρίου Συναξαριστής. Ἀλυπίου Κιονίτη, Στυλιανοῦ Παφλαγόνα, Ἀκακίου, Νίκωνος, Σίλου Ἐπισκόπου, Ἐγκαίνια Ναοῦ Ἁγίου Γεωργίου, Πέτρου Ἐπισκόπου, Χαιρέμωνος Ὁσίου, Γεωργίου Νεομάρτυρα, Ἰννοκεντίου Θαυματουργοῦ, Προκοπίου Πέρση.

Ὁ Ὅσιος Ἀλύπιος ὁ Κιονίτης

Ἦταν ἀπὸ τὴν Ἀδριανούπολη τῆς Παφλαγονίας καὶ ἔζησε τὸν 6ο αἰώνα μ.Χ. Ἡ παράδοση ἀναφέρει ὅτι, ὅταν θὰ γεννιόταν ὁ Ἀλύπιος, ἡ μητέρα του εἶδε σὲ ὄνειρο νὰ κρατάει ἕνα λευκὸ ἀρνὶ ποὺ στὰ κέρατά του ἦταν τρεῖς ἀναμμένες λαμπάδες, ποὺ σήμαινε τὶς ἀρετὲς ποὺ θὰ εἶχε τὸ παιδὶ ποὺ θὰ γεννιόταν.
Οἱ γονεῖς του ἔδωσαν στὸν Ἀλύπιο χριστιανικὴ ἀνατροφή, ποὺ στὸ πρόσωπό του ἐπέφερε καρποὺς ἐκατονταπλασίονας.
Εἶχε μεγάλη περιουσία, τὴν ὁποία δαπάνησε στοὺς φτωχοὺς καὶ πάσχοντες τῆς περιοχῆς του. Διότι εὐχαρίστησή του ἦταν νὰ ἐκπληρώνει τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ, ποὺ προτρέπει τοὺς χριστιανοὺς νὰ εἶναι «συμπαθεῖς, φιλάδελφοι, εὔσπλαχνοι, φιλόφρονες».
Δηλαδὴ νὰ συμπαθοῦν καὶ νὰ συμμετέχουν στὶς λύπες τῶν ἀδελφῶν τους, νὰ ἀγαποῦν σὰν ἀδελφοὺς τοὺς συνανθρώπους τους, νὰ ἔχουν πονετικὴ καὶ τρυφερὴ καρδιὰ καὶ νὰ εἶναι περιποιητικοὶ καὶ εὐγενεῖς.
Ὁ Ἀλύπιος, ἀφοῦ ἔμεινε πάμφτωχος, ἀποσύρθηκε στὴν ἔρημο, ὅπου ἔκανε ἀσκητικὴ ζωή. Πληροφορίες ἀναφέρουν ὅτι ἔμεινε πάνω σ’ ἕνα στύλο 50 (κατ’ ἄλλους 53) χρόνια γιὰ λόγους ἄσκησης καὶ κάτω ἀπὸ διάφορες καιρικὲς συνθῆκες.

26 Νοεμβρίου. Ἀλυπίου ὁσίου, Στυλιανοῦ Παφλαγόνος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Δευτ. κζ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Τιμ. ε΄ 1-10).
Α Τιμ. 5,1           Πρεσβυτέρῳ μὴ ἐπιπλήξῃς, ἀλλὰ παρακάλει ὡς πατέρα, νεωτέρους ὡς ἀδελφούς,
Α Τιμ. 5,1                  Μη επιπλήξης, και μάλιστα με απότομον τρόπον, γεροντότερον, αλλά να τον προτρέπης και να τον παρηγορής σαν πατέρα, τους δε νεωτέρους κατά την ηλικίαν να τους συμβουλεύης και να τους καθοδηγής σαν αδελφούς.