Ψυχοσωματική ὑγεία, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 11-11-2018, Ὁμιλία στή Θεσσαλονίκη (Σύλλογος «Παναγιοφιλοι», Φωκά Οδυσσέα 64, Συκιές) , ζωντανή μετάδοση, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2...
Κυριακή 2 Δεκεμβρίου 2018
Τρία φοβερά πάθη: Φιλαργυρία, φιλοδοξία, φιληδονία
Απόσταγμα Πατερικής σοφίας
(Είκοσι πνευματικά κεφάλαια βασισμένα σε κεφάλαια του Οσίου Συμεών του Νέου Θεολόγου)
"Ο άνθρωπος που γεννιέται στον κόσμο αυτό, έχει μέσα του τα σπέρματα τριών φοβερών παθών: της φιλαργυρίας, της φιλοδοξίας και της φιληδονίας. Πρώτα-πρώτα, από την αρχή της ζωής του θέλει χρήματα, θέλει να ζει δίχως φτώχεια και στεναχώριες.
Έπειτα, όσο μεγαλώνει, αποζητάει την τιμή και τη δόξα. Και τέλος, όταν έρθει στην κρίσιμη ηλικία, φλέγεται από τον πόθο των ηδονών. Έτσι όμως ξεχνάει πώς είναι θνητός, πώς δεν πλάστηκε από το Θεό για να μείνει παντοτινά στην παρούσα ζωή, πώς πρέπει να ετοιμαστεί για τη μέλλουσα και αιώνια.
Ας γνωρίζουμε καλά όλοι μας, πώς αν υποδουλωθούμε σ΄ ένα από τα παραπάνω πάθη, δεν μπορούμε να ελευθερωθούμε εύκολα, όπως δεν μπορεί να ελευθερωθεί το πουλί που πιάνεται στην παγίδα. Γιατί αυτά τα πάθη είναι οι παγίδες του διαβόλου. Κι αν ο άνθρωπος πέσει μέσα, βρίσκεται σε τραγική κατάσταση. Αν μάλιστα πεθάνει χωρίς να μετανοήσει, πηγαίνει όπου είναι και ο διάβολος, που τον υποδούλωσε.
Η φιλαργυρία, η φιλοδοξία και η φιληδονία έχουν τέτοια γλυκύτητα και δύναμη, που μαραίνουν τις ευγενικές και πνευματικές εφέσεις του ανθρώπου. Μ΄ έναν ανεξήγητο τρόπο, τον κάνουν να πιστεύει πώς γεννήθηκε για ν΄ αποκτάει χρήμα, δόξα και ηδονή. Κι έτσι υποδουλώνεται.
Τι σημαίνει όμως, όταν λέμε ότι υποδουλώνεται ο άνθρωπος; Και τί είναι η δουλεία αυτή;
Είναι αυτή καθεαυτή η δύναμη του διαβόλου. Και φέρνει την ψυχή σε τέτοια κατάσταση, πού μόνο αυτά να ποθεί και μόνο αυτά να την αναπαύουν, να την ευφραίνουν και να τη χορταίνουν.
Πώς όμως θα λυτρωθούμε από τ΄ άγρια τούτα πάθη;
Μόνο με την αληθινή μετάνοια και την εξομολόγηση. Όταν μετανοήσουμε ειλικρινά, με συντριβή και δάκρυα, θα έρθει στην ψυχή μας η χάρη του Θεού, όπως λέει χαρακτηριστικά ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: "Και δάκρυον στάξαν ισοδυναμεί τω λουτρώ, καί στεναγμός επίμοχθος επανάγει τήν χάρινη πρός ολίγον αναχωρήσασαν".
Ὁ Ἅγιος Γεώργιος (Καρσλίδης) μπῆκε κεκλεισμένων τῶν θυρῶν καί μᾶς συμβούλεψε
Όταν λειτουργούσε ο Γέροντας [o άγιος Γεώργιος (Καρσλίδης)], συλλειτουργούσαν μαζί του διάφοροι άγιοι. Μέσα στο ιερό ακουγόντουσαν πολλές φωνές και διάφορες ψαλμωδίες.
Όταν έβγαζε τα Άγια, δεν ήταν μόνος του αλλά και πολλοί άλλοι κατά περίπτωση. Αλλά δεν μας επέτρεπε ούτε να ρωτούμε ούτε να λέμε τίποτε για όλα αυτά…
Ο Γέροντας δεν έχει φύγει. Είναι εδώ. Είναι δίπλα μας. Μας βοηθάει. Εγώ τον παρακαλώ σε κάθε περίπτωση της ζωής μου…
Εμφανίσθηκε ο Γέροντας στο δωμάτιο που καθόμασταν με άλλες γυναίκες. Μπήκε κεκλεισμένων των θυρών. Μας συμβούλεψε για την πορεία της ζωής μας.
Στα μνημόσυνα του Γέροντα ήμασταν πάλι στο δωμάτιο του ξενώνα και καθόμασταν. Ο καιρός ήταν κακός και σκεφτήκαμε μαζί με μία άλλη γυναίκα να πάμε να δούμε μήπως έσβησε το καντήλι, που άναβε στον τάφο του.
Από τον τάφο έβγαινε ένα άσπρο, πηχτό φως που ανέβαινε μέχρι ψηλά πάνω στον ουρανό. Το βλέπαμε και οι δύο. Της λέω:
Θαύματα Ἁγίου Γεωργίου Νεαπολίτου
Διαβάζουμε στη βιογραφία του:
"...Ανήσυχοι οι Νεαπολίτες (που περίμεναν να επιστρέψει ο άγιος από το γειτονικό χωριό που είχε πάει και δεν επέστρεφε-τον είχαν σκοτώσει οι Τούρκοι) βγήκαν σε αναζήτησή του.
Βρήκαν το άγιο σώμα του άψυχο στο δρόμο μεταξύ των δυο χωριών και την τιμία κεφαλή και θρηνώντας και κλαίγοντας για τον σκληρό θάνατο του ποιμένα τους τον κήδευσαν επιτόπου βιαστικά, φοβούμενοι τη μανία των Αγαρηνών.
Πάνω στον τάφο μια πέτρα έφερε την απλή επιγραφή : «Ιερεύς Γεώργιος»
Πέρασε έτσι αρκετός καιρός, όταν μια νύκτα ο άγιος ιερομάρτυς εμφανίζεται σε όραμα σε μια ευλαβή χήρα διηγούμενος τα όσα συνέβησαν και προτρέποντάς την να ενημερώσει τη Δημογεροντία, για να φροντίσουν να τον βρουν στην τοποθεσία όπου είχε ταφεί. Η γυναίκα δεν έδωσε σημασία, όταν όμως έπειτα από λίγες μέρες το όνειρο επαναλήφθηκε, έντρομη έπραξε όσα της ζήτησε ο άγιος.
Δίχως αναβολή οι ευσεβείς Νεαπολίτες με επικεφαλής τον ιερέα τους, ονόματι Νεόφυτο, γιο του επίσης ιερέα Βασιλείου, συνεφημερίου του αγίου, σπεύδουν και ανασκάπτουν τον πρόχειρο εκείνο τάφο. Ω, του θαύματος! Το λείψανο του Αγίου υπάρχει σώο και ακέραιο διαχέοντας ουράνια ευωδία και Χάρη! Αφού το προσκύνησαν με ευλάβεια και δέος, το τοποθέτησαν σε ξύλινη λάρνακα και το μετέφεραν στην οικία του π. Νεοφύτου όπου, κατά την επιθυμία του ίδιου του Αγίου, φυλασσόταν σε ένα κελί. Εκεί προσέρχονταν πάρα πολλοί, ντόπιοι και ξένοι, για να προσκυνήσουν τον Άγιο και να λάβουν αγιασμό από το σεπτό λείψανό του.
Ἐπιστολή μαθητή: "Ἄν νομίζετε ὅτι θά μᾶς τρομάξει ἡ ταμπέλα τοῦ φασίστα εἶστε γελασμένοι"
Μαθητής σχολείου της Θεσσαλονίκης: "Αν νομίζετε ότι θα μας τρομάξει η ταμπέλα του φασίστα είστε γελασμένοι"
Σε μία σειρά από καταγγελίες σχετικά με την προσπάθεια σπίλωσης των καταλήψεων που πραγματοποιούνται σε σχολεία της Βόρειας Ελλάδας προβαίνει με επιστολή του μαθητής Λυκείου της Θεσσαλονίκης. Ο μαθητής αφήνει αιχμές για τον ρόλο της Συντονιστικής Επιτροπής Μαθητών Θεσσαλονίκης και προσθέτει ότι η Επιτροπή δεν εκπροσωπεί του μαθητές της πόλης.
Ο συντάκτης της επιστολής, ο οποίος είναι πρόεδρος 15μελους συμβουλίου Λυκείου της Θεσσαλονίκης, επισημαίνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μαθητών της Βόρειας Ελλάδας είναι κατά της συμφωνίας των Πρεσπών και ξεκαθαρίζει ότι οι μαθητές δεν παίρνουν εντολή από κανέναν όταν θέλουν να δράσουν. Στέλνει μήνυμα προς όσους αποκάλεσαν τους μαθητές φασίστες λέγοντας πως "οι μαθητές των σχολείων της Βόρειας Ελλάδας γνωρίζουμε ιστορία. Οι περισσότεροι έχουμε επισκεφθεί τη Βεργίνα. Τιμούμε τη θυσία του Παύλου Μελά. Αγαπούμε την πατρίδα μας γιατί έτσι μας έμαθαν οι γονείς μας και οι δάσκαλοί μας. Αν νομίζετε ότι θα μας τρομάξει η ταμπέλα του «φασίστα» τότε είστε γελασμένοι".
Κυριακή ΙΔ Λουκᾶ, ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν θεραπεία τῶν τυφλῶν τῆς Ἱεριχοῦς (ἀπό τό Ὑπόμνημα εἰς τό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο, ὁμιλία ΞΣΤ)
Κυριακή ΙΔ΄Λουκᾶ (Λουκ. ιη΄35-43)
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ ΤΥΦΛΩΝ ΤΗΣ ΙΕΡΙΧΟΥΣ
(από το «Υπόμνημα εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο», ομιλία ΞΣΤ΄)
«Καὶ ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπὸ Ἱεριχὼ ἠκολούθησεν αὐτῷ ὄχλος πολύς. καὶ ἰδοὺ δύο τυφλοὶ καθήμενοι παρὰ τὴν ὁδόν, ἀκούσαντες ὅτι Ἰησοῦς παράγει, ἔκραξαν λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ. ὁ δὲ ὄχλος ἐπετίμησεν αὐτοῖς ἵνα σιωπήσωσιν· οἱ δὲ μεῖζον ἔκραζον λέγοντες· ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, υἱὸς Δαυΐδ(: Κι ενώ αυτοί έβγαιναν από την Ιεριχώ, Τον ακολούθησε πλήθος λαού πολύ. Και ιδού δύο τυφλοί που κάθονταν κοντά στο δρόμο, όταν άκουσαν ότι ο Ιησούς περνά, άρχισαν να φωνάζουν και να λένε: «Ελέησέ μας, Κύριε, ένδοξε απόγονε του Δαβίδ, που για σένα μίλησαν οι προφήτες». Το πλήθος όμως του λαού τούς μάλωσε για να σιωπήσουν, για να μην ενοχληθεί ο Ιησούς με τις φωνές τους. Αυτοί όμως πιο πολύ φώναζαν κι έλεγαν: «Ελέησέ μας, Κύριε, απόγονε του Δαβίδ».»[Ματθ.20,29-34].
[…] Ας ακούσουμε, αδελφοί μου, τους τυφλούς αυτούς που ήταν ανώτεροι από πολλούς που βλέπουν. Πραγματικά, αν και δεν είχαν κανένα για να τους οδηγήσει, ούτε μπορούσαν να δουν τον Ιησού, εντούτοις είχαν μεγάλη προθυμία να έλθουν κοντά Του και άρχισαν να φωνάζουν με δυνατή φωνή και όσο τους εμπόδιζαν, τόσο περισσότερο φώναζαν. Έτσι είναι η καρτερική ψυχή. Ανυψώνεται από τα εμπόδια. Ο δε Χριστός επέτρεπε να τους παρεμποδίζουν από το να φωνάζουν, για να αποκαλύπτεται σε μεγαλύτερο βαθμό η προθυμία τους και για να μάθεις ότι επάξια απόλαυσε τη θεραπεία του. Γι’ αυτό και ο Κύριος δεν τους ρωτά: «Πιστεύεις;», όπως ακριβώς είχε κάνει σε πολλούς άλλους, διότι η κραυγή και ο ερχομός τους εκεί, ήταν αρκετά για να αποκαλύψουν σε όλους την πίστη τους.
Από την περίπτωση αυτή μάθε, αγαπητέ, ότι κι αν ακόμη είμαστε πολύ ασήμαντοι και περιφρονημένοι, όταν με προθυμία πλησιάζουμε τον Θεό, θα μπορέσουμε και μόνοι μας να επιτύχουμε ό,τι ζητούμε.
Ἡ Ἱερότητα τῆς Κυριακῆς. Τί λέγει ὁ γέροντας Παϊσιος γιά τήν ἱερότητα τῆς ἡμέρας αὐτής;
Η Ιερότητα της Κυριακής
Κανονικά πριν από τον Εσπερινό της γιορτής ή της Κυριακής σταματάει κάθε
εργασία. Καλύτερα είναι να δουλέψη κανείς περισσότερο την προπαραμονή,
όταν αυτό μπορή να ρυθμισθή, και να μη δουλέψη μετά τον Εσπερινό της
παραμονής. Άλλο είναι να κάνη κανείς σε μια γιορτή ή την Κυριακή ένα
ελαφρό πράγμα το απόγευμα, όταν είναι μεγάλη ανάγκη, αλλά και αυτό πάλι
με τρόπο.
Παλιά και οι χωρικοί που ήταν έξω στα χωράφια, μόλις άκουγαν την
καμπάνα του Εσπερινού, έκαναν τον σταυρό τους και σταματούσαν την
δουλειά. Το ίδιο και οι γυναίκες που κάθονταν στην γειτονιά. Σηκώνονταν,
έκαναν τον σταυρό τους και άφηναν το πλέξιμο ή ό,τι άλλο έκαναν.
Και ο Θεός τους ευλογούσε. Είχαν την υγεία τους και χαίρονταν... Τώρα
κατήργησαν τις γιορτές, απομακρύνθηκαν από τον Θεό και την Εκκλησία και
τελικά όσα βγάζουν από την δουλειά τους τα δίνουν στους γιατρούς και στα
νοσοκομεία...
Μια φορά ήρθε ένας πατέρας στο Καλύβι και μου λέει:
«Το παιδί μου αρρωσταίνει συχνά και οι γιατροί δεν μπορούν να βρουν τι
έχει». «Να σταματήσης να δουλεύης Κυριακή και όλα θ’ αλλάξουν», του
είπα. Πράγματι σταμάτησε, και το παιδάκι του έγινε καλά.
Πάντα λέω στους λαϊκούς να σταματήσουν να δουλεύουν Κυριακές και
γιορτές, για να μην τους βρουν στην ζωή τους συμφορές. Όλοι μπορούν να
ρυθμίσουν την δουλειά τους. Όλη η βάση είναι η πνευματική ευαισθησία. Αν
υπάρχη ευαισθησία, βρίσκονται λύσεις για όλα.
«Δεῖξε μου τήν νηστεία σου διά τῶν ἔργων σου. Ἄν δεῖς πτωχό, ἐλέησέ τον. Ἄν δεῖς κάποιο ἐχθρό σου συμφιλιώσου...»
Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος
«Δείξε μου την νηστεία σου δια των έργων σου. Αν δεις πτωχό, ελέησέ τον. Αν δεις κάποιο εχθρό σου συμφιλιώσου. Αν δεις φίλο σου να προοδεύει, μην τον φθονήσεις. Διατήρησε τα χέρια σου, τα πόδια σου, τα μάτια σου, τα αυτιά σου καθαρά από αμαρτίες.
2 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Ἀββακοὺμ Προφήτου, τῶν Ἁγίων Ἰωάννη, Ἠρακλαίμωνος, Ἀνδρέα καὶ Θεοφίλου, Μερώπης, Ἀβίβου τοῦ Νέου, Μωυσέως Ὁμολογητοῦ, Κυρίλλου Φιλεώτη, Ἀθανασίου Ἐκλείστου, Ἀββακοὺμ Ὁσίου, Ἰσιδώρου Ὁσίου, ὁσίου Πορφυρίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου.
Ὁ Προφήτης Ἀββακούμ
Ὁ Ἀββακούμ, ποὺ τὸ ὄνομά του σημαίνει «θερμὸς ἐναγκαλισμός», ἦταν ἀπὸ τὴ
φυλὴ τοῦ Συμεὼν καὶ γιὸς τοῦ Σαφάτ. Ὁ χρόνος ποὺ ἔδρασε τίθεται μεταξὺ
650 καὶ 672 π.Χ.
Στὸ προφητικό του βιβλίο, ποὺ διακρίνεται γιὰ τὴν ἀξιόλογη λογοτεχνική του χάρη, ἐλέγχει τὸν ἰουδαϊκὸ λαό, ἐπειδὴ παρεξέκλινε ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ θρησκεία στὴν εἰδωλολατρία.
Νὰ τί συγκεκριμένα ἀναφέρει, σχετικὰ μὲ τὸ πῶς πρέπει κανεὶς νὰ πιστεύει στὸ Θεό:
«Ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται. Ἐγὼ δὲ ἐν τῷ Κυρίῳ ἀγαλλιάσομαι, χαρίσομαι ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτήρι μου».
Ποὺ σημαίνει, ἂν κανεὶς λιποψυχήσει καὶ ἀδημονήσει στὶς διάφορες δοκιμασίες, ἂς μάθει, λέει ὁ Κύριος, ὅτι δὲν ἐπαναπαύεται ἡ ψυχή μου σ’ αὐτόν. Ὁ δίκαιος ποὺ πιστεύει σ’ ἐμένα καὶ τηρεῖ τὸ Νόμο μου, θὰ σωθεῖ καὶ θὰ ζήσει. Ἐγὼ ὅμως, λέει ὁ Προφήτης, θὰ ἀγάλλομαι ἐλπίζοντας στὸν Κύριο. Θὰ γεμίσει χαρὰ ἡ καρδιά μου γιὰ τὸν σωτήρα μου Θεό.
Ὁ προφήτης Ἀββακοὺμ πέθανε εἰρηνικὰ καὶ τάφηκε στὸν τόπο τῶν πατέρων του.
Στὸ προφητικό του βιβλίο, ποὺ διακρίνεται γιὰ τὴν ἀξιόλογη λογοτεχνική του χάρη, ἐλέγχει τὸν ἰουδαϊκὸ λαό, ἐπειδὴ παρεξέκλινε ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ θρησκεία στὴν εἰδωλολατρία.
Νὰ τί συγκεκριμένα ἀναφέρει, σχετικὰ μὲ τὸ πῶς πρέπει κανεὶς νὰ πιστεύει στὸ Θεό:
«Ἐὰν ὑποστείληται, οὐκ εὐδοκεῖ ἡ ψυχή μου ἐν αὐτῷ· ὁ δὲ δίκαιος ἐκ πίστεώς μου ζήσεται. Ἐγὼ δὲ ἐν τῷ Κυρίῳ ἀγαλλιάσομαι, χαρίσομαι ἐπὶ τῷ Θεῷ τῷ σωτήρι μου».
Ποὺ σημαίνει, ἂν κανεὶς λιποψυχήσει καὶ ἀδημονήσει στὶς διάφορες δοκιμασίες, ἂς μάθει, λέει ὁ Κύριος, ὅτι δὲν ἐπαναπαύεται ἡ ψυχή μου σ’ αὐτόν. Ὁ δίκαιος ποὺ πιστεύει σ’ ἐμένα καὶ τηρεῖ τὸ Νόμο μου, θὰ σωθεῖ καὶ θὰ ζήσει. Ἐγὼ ὅμως, λέει ὁ Προφήτης, θὰ ἀγάλλομαι ἐλπίζοντας στὸν Κύριο. Θὰ γεμίσει χαρὰ ἡ καρδιά μου γιὰ τὸν σωτήρα μου Θεό.
Ὁ προφήτης Ἀββακοὺμ πέθανε εἰρηνικὰ καὶ τάφηκε στὸν τόπο τῶν πατέρων του.
2 Δεκεμβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΖ΄ (ΙΔ΄ ΛΟΥΚΑ). Πορφυρίου ὁσίου τοῦ Καυσοκαλυβίτου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. κζ΄ ἐπιστ. (Ἐφεσ. ς΄ 10-17).
Εφ. 6,10 Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί
μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ
κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ.
Εφ. 6,10 Λοιπόν, αδελφοί μου, γίνεσθε ισχυροί και δυνατοί
πνευματικώς δια του Κυρίου και δια της ακατανικήτου αυτού δυνάμεως.