103. Ἡ ἐξουδένωση προξενεῖ τήν ταπείνωση Ε΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
103. Ἡ ἐξουδένωση προξενεῖ τήν ταπείνωση Ε΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 29-11-2018 (ἐσπέρας)
www.HristosPanagia.gr, http://hristospanagia3.blogspot.com, http://www.hristospanagia.gr/ καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.com, Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.com/2...
14 Δεκεμβρίου. Θύρσου, Ἀπολλωνίου, Ἀρριανοῦ καί τῶν σύν αὐτοῖς μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Παρ. κθ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἑβρ. ζ΄ 18-25).
Εβρ. 7,18 ἀθέτησις μὲν
γὰρ γίνεται προαγούσης ἐντολῆς διὰ τὸ αὐτῆς
ἀσθενὲς καὶ ἀνωφελές·
Εβρ. 7,18 Διότι τώρα, εις την εποχήν της χάριτος, γίνεται
ακύρωσις και αντικατάστασις του προγενεστέρου Νομου, δηλαδή του μωσαϊκού, διότι
ο Νομος αυτός δεν είχε την δύναμιν να σώση τον άνθρωπον και δι' αυτό είναι
άχρηστος και ανωφελής.
Πατρικαί Νουθεσίαι Γέροντος Ἐφραίμ Φιλοθεΐτου - «Περί θλίψεων, πόνων καί κόπων» [Ἐπιστολή 40- 42η]
40η) Επιστολή
Mακάριος λοιπόν, τέκνον μου, όστις τα θλιβερά της παρούσης ζωής τα διέρχεται μεθ’ υπομονής και ευχαριστίας προς τον Θεόν, ο Οποίος δια των τοιούτων λυπηρών προπαρασκευάζει την αθάνατον ψυχήν, όπως την καταστήση αξίαν των αιωνίων αγαθών της Βασιλείας Του. Παιδεύει επί το συμφέρον, όπως μεταλάβωμεν της αγιότητος Αυτού. Βάρος αιωνίου δόξης θησαυρίζει δια των διαφόρων θλίψεων εις τους αγαπώντας Αυτόν πιστούς δούλους Του.
Δια τούτο δεν χρειάζεται, ούτε συμφέρει να αγανακτώμεν εν καιρώ παιδείας Κυρίου, αλλά με ταπείνωσιν και υπακοήν να υπομένωμεν τα πάντα. Και τούτο, διότι η παιδεία Κυρίου έχει σκοπόν να μας χαρίση την πολυτιμοτάτην υγείαν της ψυχής μας.
Όπως ο ιατρός παιδεύη τον ασθενή με εγχειρήσεις, με πικρά φάρμακα, με εκκοπήν των μελών του σώματος κ.λ.π., με σκοπόν βέβαια να τον θεραπεύση και ουχί να τον τυραννά από κακίαν, ούτω και ο Θεός, ως Ιατρός των ψυχών και των σωμάτων ημών, μας θεραπεύει με παντιειδή φάρμακα, θλίψεις και πόνους, όπως μας χαρίση την ψυχικήν υγείαν, που είναι το πλέον αγαθόν που υπάρχει. Αλλ’ όσοι αγανακτούν και δεν υπομένουν, ως και εγώ, αυτοί χάνουν την ψυχικήν ωφέλειαν και έτσι μόνον, τους πόνους κερδίζουν. Εφ’ όσον λοιπόν ο Θεός κατά τέτοιον θαυμαστόν τρόπον μας σώζει, έχομεν χρέος απαραίτητον να Τον ευχαριστώμεν αδιαλείπτως και να ευλογώμεν το Πανάγιον Όνομά Του. Και τούτο όχι μόνον με τα στόμα, αλλά κυρίως με τα έργα μας, ώστε κανένα έργο μας να μη προσβάλλει την Θείαν μεγαλειότητα. Διότι, εάν με τα χείλη μας Τον ευλογώμεν και με τα έργα μας Τον υβρίζωμεν, τότε
εμπαίζομεν Τούτον.
Ας προσπαθήσωμεν να μη λυπώμεν τον Χριστόν μας εν ουδενί πταίσματι, ώστε να επαναπαυθή το Άγιον Πνεύμα εις τας ψυχάς μας. Αμήν .
41η) Επιστολή
Εδώ εις αυτόν τον μάταιον κόσμον, παιδί μου, θα θλιβώμεν, θα πικρανθώμεν, θα πονέσωμεν.
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος γιά τήν Ὁμοιοπαθητική καί τόν βελονισμό
Ὁ Ἅγιος Πορφύριος, συμφωνώντας μέ τήν Ἁγία μας Ἐκκλησία, δεχόταν μόνο τήν κλασσική ἰατρική καί τίποτε ἄλλο1. Δέν δεχόταν τήν ὁμοιοπαθητική, τόν βελονισμό, οὔτε κάποια ἄλλη «θεραπεία», πλήν τῶν ἐπιστημονικά ἀποδεκτῶν θεραπειῶν τῆς κλασσικῆς ἰατρικῆς. Γιά τήν ὁμοιοπαθητική καί τόν βελονισμό ἔχουμε καταγεγραμμένα συγκεκριμένα περιστατικά, ὅπου εἶναι φανερή ἡ ἀπορριπτική θέση του.
1ο περιστατικό: «Ὅταν τοῦ ἐζητήθη (τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου) ἀπό πνευματικό του παιδὶ», μαρτυρεῖ ὁ Ἱερομόναχος Ἀρτέμιος Γρηγοριάτης, «εὐλογία (ἄδεια) διά προσφυγή στήν βοήθεια τῶν ὁμοιοπαθητικῶν, τοῦ ἀπήντησε (ὁ Ἅγ. Πορφύριος): "Ὄχι. Νά μήν πᾶτε σ' αὐτούς. Διότι θά τῆς δώσουν (τῆς συζύγου τοῦ ἐρωτῶντος) κάποια ὕποπτα χάπια. Τά μέν μικρά χάπια εἶναι ἀκίνδυνα. Ὅμως τό μεγάλο χάπι, πού θά τῆς δώσουν, εἶναι παραγγελία ἀπό ἐργοστάσιο τῆς Ὁλλανδίας καί ἔχει διαβαστεῖ ἀπό μάγους»2. Ὁ Ἅγιος μέ τό διορατικό του χάρισμα γνώριζε τήν σύνδεση τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς μέ τόν ἀποκρυφισμό, τήν μαγεία.
Ἑπομένως, ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος κάνει Ὁμοιοπαθητική εἶναι ἀνοικτός σέ φοβερές δαιμονικές ἐνέργειες. Εἶναι γνωστό δέ, ὅτι ὁ διάβολος εἶναι πάντα «ἀνθρωποκτόνος». Οἱ δαίμονες ποτέ δέν κάνουν καλό. Οἱ λεγόμενες θεραπεῖες μέσῳ ὁμοιοπαθητικῆς εἶναι εἴτε τυχαῖες, εἴτε ψυχολογικές (φαινόμενο placebo), εἴτε μέρος τῆς τακτικῆς τοῦ πονηροῦ. Στήν τελευταία περίπτωση, ὁ διάβολος, πού ἔχει ὁ ἴδιος δημιουργήσει μία «ἀσθένεια», φαινομενικά ὑποχωρεῖ γιά λίγο, ἀνακουφίζεται ὁ ἄνθρωπος (ὑποτίθεται μέσῳ τῶν ποικίλων νεοεποχίτικων «θεραπειῶν»), ἔτσι ὥστε νά κερδίσει τήν ἐμπιστοσύνη τοῦ ἀνθρώπου. Στήν συνέχεια, ἐπιτίθεται καί πάλι μέ σφοδρότητα καί βασανίζει - βλάπτει συνεχῶς τόν ἄνθρωπο μέ κάθε ἄνεση.
Κριτική στήν μελετώμενη ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος (Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς)
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 26η Νοεμβρίου 2018
ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗΝ ΜΕΛΕΤΩΜΕΝΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ
Η κυβερνητική σύζευξη της ριζοσπαστικής αριστεράς με την δεξιά, η οποία κυβερνά, με τον τρόπο που κυβερνά, τη χώρα μας τα τελευταία τέσσερα χρόνια, έδειξε με τον πλέον προκλητικό τρόπο την εχθρότητα, την πλήρη περιφρόνηση και την αποστροφή της προς την Ορθόδοξη Εκκλησία μας, που εκφράζει την πίστη της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Προώθησε και ψήφισε νόμους, οι οποίοι έρχονται σε πλήρη και απόλυτη αντίθεση με την σώζουσα διδασκαλία της Εκκλησίας μας, αλλά και με τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμα του ευσεβούς λαού μας, όπως το σύμφωνο συμβίωσης ομοφυλοφίλων, η αναδοχή παιδιών σε πρόσωπα του ιδίου φύλου, η δυνατότητα αλλαγής φύλου κ.α. με σημαία ένα κίβδηλο δικαιωματισμό που δεν έχει καμμία σχέση με την ανθρώπινη φύση και οντολογία. Φθάνοντας στο τέλος της θητείας της η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ αποφάσισε να ολοκληρώσει την κατεδαφιστική της πολιτική, δίνοντας βολή κατά της Εκκλησίας, με μια πρόσφατη ενέργειά της, με την πρόταση αναθεώρησης του άρθρου 3 του Συντάγματος, την αντισυνταγματική διαγραφή των κληρικών από το Δημόσιο και την έμμεση και με εύσχημο τρόπο υφαρπαγή και των τελευταίων υπολειμμάτων της εκκλησιαστικής περιουσίας. Η κυβέρνηση θεώρησε ως «αναγκαία» την αναθεώρηση του ως άνω άρθρου 3 προκειμένου, όπως ισχυρίζεται, να παύσει ο «εναγκαλισμός Εκκλησίας-Πολιτείας», να επιτευχθεί ο «χωρισμός» μεταξύ των δύο θεσμών, ο οποίος θα είναι επωφελής και για τις δύο πλευρές, έτσι ώστε να «γίνουν διακριτοί οι ρόλοι Κράτους και Εκκλησίας σε ένα σύγχρονο κράτος δικαίου».
Πιο συγκεκριμένα στο ήδη ισχύον άρθρο 3 προτάσσεται η προβληματική φράση: «Η Ελληνική Πολιτεία είναι θρησκευτικά ουδέτερη», ενώ παράλληλα προστίθεται η ερμηνευτική δήλωση: «Ο όρος επικρατούσα θρησκεία δεν αποτελεί αναγνώριση επίσημης κρατικής θρησκείας και δεν επιφέρει καμία δυσμενή συνέπεια σε βάρος άλλων θρησκευμάτων και γενικότερα στην απόλαυση του δικαιώματος της θρησκευτικής ελευθερίας». Η παρά πάνω πρόταση περί θρησκευτικής ουδετερότητος σε συνδυασμό με την ερμηνευτική δήλωση δεν είναι άνευ σημασίας, αλλά έχει σοβαρότατες κανονιστικές και νομικές συνέπειες, διότι δημιουργεί τις προϋποθέσεις για μια νέα ερμηνεία της επακολουθούσης στο άρθρο 3 φράσεως ότι «Επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού», με άμεση συνέπεια την κατάργηση των μέχρι σήμερα υφισταμένων πατροπαραδότων σχέσεων Κράτους και Εκκλησίας. Όπως έχουν επισημάνει έγκριτοι νομικοί και συνταγματολόγοι, που ασχολήθηκαν με το όλο θέμα, η επιχειρούμενη συνταγματική προσθήκη περί θρησκευτικής ουδετερότητος θα έχει καθοριστικές συνέπειες στην ερμηνεία του όρου «Επικρατούσα θρησκεία». Δηλαδή ο όρος «Επικρατούσα θρησκεία» θα τεθεί υπό επανεξέταση και θα επανερμηνευθεί υπό το πρίσμα της προτασσόμενης θρησκευτικής ουδετερότητας, η οποία θα γίνει μέσο ερμηνείας του όρου.
Τό ὄνομα "Ἰησούς": Ὄνομα προσώπου γιά ἐπίκληση κοινωνίας μέ τόν Ἄκτιστο
Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου (Σαχάρωφ)
Το Όνομα Ιησούς εδόθη κατ’ αποκάλυψιν Άνωθεν. Τούτο προέρχεται εκ της αιωνίου Θείας σφαίρας και ουδόλως αποτελεί επινόησιν γηΐνου νοός, καίτοι είναι εκπεφρασμένον δια ανθρωπίνης (κτιστής) λέξεως.
Η αποκάλυψις είναι πράξις-ενέργεια της Θεότητος, ως τοιαύτη δε ανήκει εις άλλο επίπεδον και υπερβαίνει τας κοσμικάς ενεργείας.
Εν τη υπερκοσμίω αυτού δόξη το Όνομα Ιησούς είναι μετακοσμικόν.
Όταν προφέρωμεν το Όνομα τούτο του Χριστού, επικαλούμενοι Αυτόν εις κοινωνίαν μεθ’ ημών, τότε Ούτος, ο τα πάντα πληρών, προσέχει ημάς και ημείς εισερχόμεθα εις ζώσαν επαφήν μετ’ Αυτού.
Ως προαιώνιος Λόγος του Πατρός μένει εν αδιαστάτω ενότητι μετ’ Αυτού, και ο Θεός-Πατήρ δια του Λόγου Αυτού εισέρχεται εις κοινωνίαν μεθ’ ημών.
Ο Χριστός είναι ο Μονογενής και συναΐδιος Υιός του Πατρός, και ως εκ τούτου δύναται να λέγη:
«Ουδείς έρχεται προς τον Πατέρα ει μη δι’ Εμού» (Ιωάν. 4,6). Το Όνομα Ιησούς σημαίνει Θεός-Σωτήρ· ως τοιούτον δύναται να αποδοθή εις την Αγίαν Τριάδα· είναι δυνατή η αναφορά αυτού και προς εκάστην Υπόστασιν ιδιαιτέρως. Εν τη προσευχή όμως ημών το Όνομα Ιησούς χρησιμοποιείται αποκλειστικώς ως κύριον Όνομα του Θεανθρώπου, και η προσοχή του νοός ημών στρέφεται προς Αυτόν. «Εν Αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της Θεότητος σωματικώς», λέγει ο Απόστολος Παύλος (Κορ. 2,9). Εν Αυτώ ευρίσκεται ουχί μόνον ο Θεός, αλλά και άπαν το γένος των ανθρώπων. Προσευχόμενοι για του Ονόματος του Ιησού Χριστού ιστάμεθα προ του απολύτου πληρώματος του Ακτίστου Πρωταρχικού Είναι αλλά και του κτιστού είναι. Ίνα εισέλθωμεν εις την περιοχήν τούτου του πληρώματος του Είναι, οφείλομεν να δεχθώμεν Αυτόν εν ημίν τοσούτον, ώστε η ζωή Αυτού να αποβή και ημετέρα, δια της επικλήσεως του Ονόματος Αυτού συμφώνως προς την εντολήν: Κύριε, Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησον με τον αμαρτωλόν, ο δε «κολλώμενος τω Κυρίω έν πνεύμα εστι» (Α’ Κορ. 6,17).
Δύο ἁγιοκατατάξεις στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία τῆς Φινλανδίας
Άγιος Ιωάννης του Βαλαάμ
Η Αγία και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχέιου ενέκρινε την πρόταση της Ορθόδοξης Αυτοκέφαλης Εκκλησίας της Φιλανδίας και ανέγραψε στο αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον π.Ιωάννη του Βαλαάμ(1873-1958) και τον Ιωάννη του Ιλομάντσι(1848-1918)
Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της Φιλανδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας ,οι διαδικασίες για τις αγιοκατατάξεις έχουν ξεκινήσει εδώ και δύο χρόνια.
Ό μεγαλόσχημος ηγούμενος Ιωάννης γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου 1873. Καταγόταν από αγροτική οικογένεια της περιοχής Τβέρ. Έμαθε τα λίγα του γράμματα στο ενοριακό σχολείο του χωριού του.
Το κοσμικό του όνομα ήταν Ιβάν Αλεξέγιεβιτς Αλεξέγιεβ.
Στο μοναστήρι του Βαλαάμ ήρθε πρώτη φορά νέος, σε ηλικία μόλις 16 ετών. Πέρασε εκεί μερικά χρόνια ώσπου τον κάλεσαν να υπηρετήσει τη στρατιωτική του θητεία. Δεύτερη φορά γύρισε στο Βαλαάμ το 1900. Επίσημα συναριθμήθηκε στην αδελφότητα της Μονής το 1907.
Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ταΐζει τόν φίλο του Ὄλετ
"Είναι ο πιο στενός μου φίλος. Κάθε μεσημέρι του πηγαίνω καλούδια και φιλεύματα.
Μόλις του δίνω κάτι να φάει, παίρνει λίγο και φεύγει, και σε λίγο έρχεται κρυφά και κρύβεται κάτω από τη ζακέτα μου.
Όταν φωνάζω τον Όλετ αυτός φέρνει και άλλα πουλιά, φίλους του για να φάνε. Ακόμη και όταν είναι νηστικός κάθεται πολύ ώρα μαζί μου από υπακοή και από αγάπη.
Πατήρ Ἀντώνιος Γκίκιζας, ὁ πνευματικός τοῦ Ἁγίου Πορφύριου.
Για την προσευχή και την ταπείνωση: «Καταργείται ο χρόνος σ' αυτούς που προσεύχονται. Τα πάντα και εν πάσι Χριστός, παρελθόν, παρόν και μέλλον δεν υπάρχει στον ουρανό. Οσο ταπεινωνόμαστε τόσο προσελκύουμε τη χάρη, κατά χάριν να επικοινωνούμε με την άκτιστη ενέργεια του Θεού… Ο Θεός είναι παρών είτε το ξέρουμε είτε δεν το ξέρουμε. Με τη σιωπή, πιο καλά».
14 Δεκεμβρίου Συναξαριστής. Τῶν Ἁγίων Θύρσου, Λευκίου καὶ Καλλινίκου μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Φιλήμωνα, Ἀπολλωνίου καὶ Ἀρριανοὺ μαρτύρων, Ὑπατίου καὶ τῶν σὺν αὐτῶ, Μνήμη ἀπειλῆς φοβεροῦ σεισμοῦ.
Οἱ Ἅγιοι Θύρσος, Λεύκιος καὶ Καλλίνικο
Μαρτύρησαν, ὅταν ὁ αὐτοκράτορας Δέκιος κήρυξε σκληρὸ διωγμὸ κατὰ τῶν χριστιανῶν.
Χωρὶς νὰ φοβηθεῖ τὶς ἀπειλὲς τῶν εἰδωλολατρῶν, ὁ Λεύκιος παρουσιάστηκε οἰκειοθελῶς στὸν ἔπαρχο Κουμβρίκιο, στὸν ὁποῖο καὶ ὁμολόγησε τὴν πίστη του.
Δὲν δίστασε νὰ ἐλέγξει τὸν ἔπαρχο, ποὺ προσπαθοῦσε μὲ κάθε μέσο, νὰ περιορίσει τὴν διάδοση τοῦ χριστιανισμοῦ. Ἐξοργισθεῖς ὁ Κουμβρίκιος διέταξε τὸν βασανισμὸ τοῦ Ἁγίου. Ἀφοῦ ὑπέστη φρικτὰ βασανιστήρια, ὁ Λεύκιος πέθανε μὲ ἀποκεφαλισμό.
Ἡ γενναία στάση τοῦ Ἁγίου ὁδήγησε μπροστὰ στὸν ἡγεμόνα καὶ τὸν Θύρσο, ὁ ὁποῖος ὁμολόγησε μὲ θάρρος ὅτι Κύριος καὶ Θεός του εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Γιὰ τὴν ὁμολογία του αὐτὴ ὑπέστη φοβερὰ βασανιστήρια, γεγονὸς ποὺ ὁδήγησε στὴν χριστιανικὴ πίστη τὸν εἰδωλολάτρη ἱερέα Καλλίνικο.
Οἱ δυὸ ἄνδρες βρῆκαν μαρτυρικὸ θάνατο. Ὁ Καλλίνικος ἀποκεφαλίστηκε, ἐνῶ ὁ Θύρσος θανατώθηκε μὲ πριόνια ἀπὸ τοὺς δήμιους.