106. Ἡ ἀργία εἶναι αἰτία πολλῶν κακῶν B΄ μέρος, Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. Γ΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

106. Ἡ ἀργία εἶναι αἰτία πολλῶν κακῶν B΄ μέρος, Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. Γ΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 15-12-2018, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [: Πρός Ἑβρ. 11,8-10 και 32-40] Ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή ἀπό τήν «Πρός Ἑβραίους» ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κεφ.11,ἐδαφ. 37-40 [ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [: Πρός Ἑβρ. 11,8-10 και 32-40]

Ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή

ἀπό τήν «Πρός Ἑβραίους» ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κεφ.11,ἐδαφ. 37-40

[ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ]

«περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς(:Φορούσαν για ρούχα προβιές και γιδοδέρματα, ζώντας μέσα σε στερήσεις, θλίψεις και κακοπάθειες. Ολόκληρος ο κόσμος δεν άξιζε όσο οι άγιοι αυτοί άνδρες, και ούτε μπορούσε να συγκριθεί με αυτούς. Περιπλανιόνταν σε ερημιές και σε βουνά, σε σπηλιές και σε τρύπες της γης)».

Πάντοτε βέβαια, κυρίως όμως όταν σκέπτομαι τα κατορθώματα των αγίων, τότε μου έρχεται να ξεχνώ όλα τα δικά μου, διότι ούτε στο όνειρό μας δε γνωρίσαμε αυτά που εκείνοι οι άνδρες πέρασαν σε όλη τους τη ζωή, και αυτά δεν ήταν τιμωρία για τα αμαρτήματά τους, αλλά, αν και σημείωναν πάντοτε κατορθώματα, όμως πάντοτε αντιμετώπιζαν θλίψεις. Πράγματι, σκέψου τον Ηλία, στον οποίο αναφέρεται ο λόγος σήμερα· διότι γι’αυτόν το λέγει αυτό εδώ, το «φορούσαν προβιές» και τελειώνει σε αυτόν τα παραδείγματα χωρίς να αφήσει ούτε αυτό που τους ήταν γνωστό. Και αφού αναφέρθηκε στους αποστόλους, ότι υπέστησαν τον θάνατο με μαχαίρα, ότι λιθοβολήθηκαν, επανέρχεται πάλι στον Ηλία, που έπαθε τα ίδια με αυτούς. Επειδή δηλαδή ήταν φυσικό να μην έχουν ακόμη αυτοί τόση μεγάλη ιδέα για τους αποστόλους, από αυτόν που αναλήφθηκε και υπερβολικά θαυμάστηκε, δηλαδή τον προφήτη Ηλία, φέρνει την παρηγοριά και την παράκληση.

Ἡ μεγάλη ταπείνωση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ. Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Οι Άγιοι κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια για να καθυποτάξουν τήν υπερηφάνεια και τον εγωισμό μέσα τους και γιά να αποκτήσουν την καλή συνήθεια προς την τέλεια υπακοή και αφοσίωση προς τούς ανωτέρους ή τον ίδιο τον Θεό.

Το μοναστήρι του άγιου Σάββα του Ηγιασμένου διακρινόταν για την ιδιαίτερη τάξη, πειθαρχία και αγόγγυστη υπακοή των μοναχών. Όταν πήγε εκεί γιά να μονάσει ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, ουδείς εκ των επιφανών πνευματικών πατέρων της μονής τολμούσε να αναλάβει, ως δόκιμο, έναν τέτοιο περίφημο ευγενή και συγγραφέα.

Ο ηγούμενος τον παρέδωσε στήν πνευματική πατρότητα ενός απλού άλλα αυστηρού γέροντα. Ο γέρων είπε στον Ιωάννη, να μην κάνει τίποτα πού δεν θά είναι εις γνώσιν του ή υπό την έγκρισή του.

Την περίοδο εκείνη εκοιμήθη κάποιος μοναχός, ο οποίος είχε αδελφό μοναχό στο ίδιο αυτό μοναστήρι. Η θλίψη του μοναχού για την απώλεια του αδελφού του ήταν ανείπωτη. Ό Ιωάννης, επιθυμώντας να παρηγορήσει τον απαρηγόρητο μοναχό, έγραψε κάποια στιχηρά γιά τον κεκοιμημένο αδελφό - τα περίφημα νεκρώσιμα, πού μέχρι σήμερα χρησιμοποιεί η Εκκλησία μας στην Ακολουθία γιά τούς κεκοιμημένους.

Αφού συνέθεσε τούς ύμνους, ο Ιωάννης άρχισε να ψάλλει. Ο γέροντας το άκουσε και, εξοργισμένος, έδιωξε τον δόκιμο Ιωάννη.

Κάποιοι αδελφοί πληροφορήθηκαν την αποβολή του Ιωάννη και βρήκαν το θάρρος να επισκεφτούν τον γέροντα. Τον ικέτευαν να συγχωρήσει τον Ιωάννη και να τον δεχθεί πίσω, αλλά εκείνος παρέμενε αμετάπειστος.

Ἡ διδασκαλία τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου γιά τόν Οἰκουμενισμό

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Δ΄

Η ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΤΟΥ ΟΣΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ

ΓΙΑ ΤΟΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ

Γενικά περί Οἰκουμενισμοῦ

«Οἰκουμενισμός ὀνομάζεται ἡ ἰδεολογία ἡ ὁποία εὑρίσκεται πίσω ἀπό τήν Οἰκουμενική Κίνηση καί τήν τροφοδοτεῖ ἤ συνεκδοχικῶς εἶναι ἡ ἴδια ἡ Οἰκουμενική Κίνηση.

Ἡ Οἰκουμενική Κίνηση εἶναι ἡ κίνηση πρός ἕνωση τῶν χριστιανικῶν ὁμολογιῶν – "ἐκκλησιῶν" μεταξύ τους. Κύριος φορεύς τῆς δραστηριοποιήσεως αὐτῆς σήμερα εἶναι τό «Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν» (W.C.C. - “World Council of Churches”), ὑπό τήν σκέπη τοῦ ὁποίου συνεργάζονται ὅλες σχεδόν οἱ Προτεσταντικές Κοινότητες, οἱ Ὀρθόδοξες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες πλήν ὀλιγίστων, καί οἱ Ἀντιχαλκηδόνιες Κοινότητες. Τό Βατικανό δέν συμμετέχει στό Π.Σ.Ε., διότι, μέ συνέπεια πρός τήν διακήρυξή του ὅτι εἶναι ἡ μόνη «ἐν ἐνεργείᾳ» Ἐκκλησία ἐπί γῆς, κρίνει ὅτι δέν μπορεῖ νά θέτει σέ ἴση μοίρα καί νά συναριθμεῖ ἑαυτό μέ τίς ἑκατοντάδες τῶν ὑπολοίπων χριστιανικῶν ὁμολογιῶν, οὔτε ἀκόμη καί μέ τίς «σχισματικές» Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες· ἔτσι ἔχει ἀποστείλει κατά καιρούς στό Π.Σ.Ε. μόνον παρατηρητές.

Στό περιθώριο τῶν διαλόγων ἐντός τοῦ Π.Σ.Ε. διοργανώθηκαν ἀπό πολλῶν ἐτῶν καί ἄλλοι θεολογικοί διαλόγοι διμερεῖς, ὅπως λ.χ. Ὀρθοδόξων καί Ἀντιχαλκηδονίων (Μονοφυσιτῶν), Ὀρθοδόξων καί Λουθηρανῶν κ.ο.κ.

Τό Βατικανό, μετά τήν Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο (1964) ἄρχισε μία δική του προσπάθεια ἑνώσεως τῶν χριστιανῶν ὑπό τόν Πάπα, ἡ ὁποία ἀπό τήν δεκαετία τοῦ 1980 ἄρχισε – ὅπως καί ἡ δραστηριότης τοῦ Π.Σ.Ε. – νά ἀπευθύνεται καί στίς ἄλλες θρησκεῖες, ἀρχίζοντας ἀπό τίς λεγόμενες «μονοθεϊστικές», τόν Ἰουδαϊσμό καί τόν Μωαμεθανισμό (ὅπως εἶναι φανερό λ.χ. στίς διαθρησκειακές συναντήσεις τῆς Ἀσσίζης τοῦ 1986, 1994 κ.ἄ. μέ κυρίαρχη μορφή τόν Πάπα)· ἀνάλογο «ἄνοιγμα» τοῦ Π.Σ.Ε. πρός τίς ἔξω θρησκεῖες ἄρχισε μέ τίς Συνελεύσεις τοῦ Βανκοῦβερ (1983), τῆς Καμπέρρα (1991) κ.ἄ.

Ὁ Οἰκουμενισμός ἐκκίνησε σάν ὑπόθεση καθαρῶς ἐνδο-προτεσταντική, γιά τήν ἀποφυγή τοῦ σκανδάλου πού προκαλοῦσε ὁ κατακερματισμός τῶν προτεσταντικῶν ὁμολογιῶν στό δυτικό κόσμο καί στήν ἱεραποστολή, γιά τήν διοργάνωση ἀπό κοινοῦ τῶν βιβλικῶν ἐκδόσεων, τήν ἀντιμετώπιση τῶν ἀντιχριστιανικῶν ἰδεολογιῶν, κ.ἄ. σκοπιμότητες. Ὡστόσο, σχετική Πατριαρχική Ἐγκύκλιος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου «Πρός τάς ἁπανταχοῦ Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ» τό 1920, ἀνατρέποντας τήν παραδοσιακή Ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία, προσπάθησε νά προσφέρει ἐκκλησιολογικά ἐρείσματα πού θά ἐνίσχυαν τήν συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων στήν Οἰκουμενική Κίνηση καί ὁδήγησε ἐπιτυχῶς σέ πολύ εὐρύτερη ἔκτοτε συμμετοχή τῶν Ὀρθοδόξων στόν Οἰκουμενισμό.

Μπάτσκας Εἰρηναῖος: Ὁ Πατριάρχης Κων/πόλεως ἔκανε τό μεγαλύτερο λάθος στήν ἱστορία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου

  Σε ένα επεισόδιο του τηλεοπτικού προγράμματος «Ο Αρχιερεύς», ο Επίσκοπος Μπάτσκας Ειρηναίος (Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία) μίλησε για διάφορα θέματα.

Εδώ είναι αυτά που είπε για το Ουκρανικό ζήτημα:

«Λυπούμαστε βαθύτατα που ο Οικουμενικός Πατριάρχης με δική του ευθύνη, και το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως σύνολο, έχουν κάνει (κατά την δική μου γνώμη και κατά την γνώμη της πλειονότητας των θεολόγων και των ιεραρχών μας), το μεγαλύτερο λάθος σε ολόκληρη την ιστορία του Οικουμενικού Θρόνου του Πατριαρχείου της Κωνσταντινουπόλεως.

Το λέω εδώ για πρώτη φορά, δεν το έχω πει ποτέ ξανά στα μέσα ενημέρωσης: Πριν από δέκα χρόνια, ίσως και περισσότερα, παρακάλεσα ιδιαιτέρως τον Οικουμενικό Πατριάρχη να μην επέμβει στο Ουκρανικό ζήτημα διότι αυτό θα προκαλέσει μια τεράστια τραγωδία, όχι μόνο εκεί αλλά σε ολόκληρο τον Ορθόδοξο κόσμο.

Δεν είμαι προφήτης, γνώριζα όμως αρκετά για την κατάσταση και την ιστορία και ήταν εύκολο να το προβλέψει κανείς. Δυστυχώς, το έκανε.

Είναι δύσκολο να πούμε για ποιους λόγους. Ορισμένοι θεωρούν ότι θα μπορούσε να οφείλεται σε κάποιο παράπονο, κάποια πίκρα εναντίον του Πατριάρχη Μόσχας και εναντίον της Ρωσικής Εκκλησίας επειδή απουσίασαν από την Σύνοδο της Κρήτης. Πολλοί όμως πιστεύουν επίσης ότι οφείλεται στην πίεση της Δύσης, ιδιαίτερα των Αμερικανών, και ότι αυτό είναι μόνο ένα σκέλος στην γενική κατεύθυνση της Δυτικής πολιτικής όσον αφορά την Ουκρανία, και μια προσπάθεια για περαιτέρω εμβάθυνση του χάσματος που θα διαλύσει τον Ρωσικό κόσμο και θα εξασφαλίσει ότι η Ουκρανία και η Ρωσία δεν θα είναι μόνο διαχωρισμένα κράτη, αλλά εχθρικά κράτη.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [: Πρός Ἑβρ. 11,8-10 καί 32-40] Ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή ἀπό τήν «Πρός Ἑβραίους» ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κεφ.11,ἐδαφ. 32-37 [ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [: Πρός Ἑβρ. 11,8-10 καί 32-40]

Ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή

ἀπό τήν «Πρός Ἑβραίους» ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κεφ.11,ἐδαφ. 32-37

[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ]

« Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ Ἰεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν (:Και τι ακόμη να λέω και να διηγούμαι; Πρέπει να σταματήσω, διότι δε θα μου φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τον Γεδεών και τον Βαράκ, τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, για τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες)»[Εβρ.11,32].

Κατηγορούν μερικοί τον Παύλο, γιατί αναφέρει σε αυτό το σημείο τον Βαράκ και τον Σαμψών και τον Ιεφθάε. Τι λες; Αυτός που ανέφερε την πόρνη Ραάβ, δε θα αναφέρει αυτούς; Μη μου αναφέρεις την άλλη ζωή τους, παρά μόνο το αν πίστεψαν ή έλαμψαν ως προς την πίστη.

«τῶν προφητῶν, οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας(:και τους προφήτες οι οποίοι, επειδή είχαν πίστη, καταπολέμησαν και υπέταξαν βασίλεια)». Βλέπεις ότι εδώ δεν παρουσιάζει τη λαμπρή ζωή τους· διότι δεν ήταν αυτό προηγουμένως το ζητούμενο· αλλά η εξέταση προηγουμένως ήταν για την πίστη. Διότι, πες μου, δεν τα κατόρθωσαν όλα με την πίστη; Πώς; «Με την πίστη», λέγει, «καταπολέμησαν βασίλεια οι όμοιοι με τον Γεδεών. Άσκησαν δικαιοσύνη». Ποιοι; Αυτοί οι ίδιοι οι παραπάνω. Τη φιλανθρωπία εδώ την ονόμασε ‘’δικαιοσύνη’’.

«ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν (:πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων που τους έδωσε ο Θεός». Νομίζω ότι αυτό το λέγει για τον Δαβίδ. Και ποιες από αυτές τις υποσχέσεις πέτυχε; Αυτές που του είπε, ότι το σπέρμα του, ο Μεσσίας, θα καθίσει στο θρόνο του. «ἔφραξαν στόματα λεόντων, ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας(:έφραξαν στόματα λιονταριών, όπως ο Δανιήλ, έσβησαν την καταστρεπτική δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τον κίνδυνο της σφαγής». Πρόσεχε πως ήταν μέσα στον ίδιο τον θάνατο, ο Δανιήλ περικυκλωμένος από τα λιοντάρια, οι τρεις παίδες μέσα στο καμίνι του πυρός, ο Αβραάμ, ο Ισαάκ, ο Ιακώβ, περιβαλλόμενοι από διάφορους πειρασμούς, και όμως δεν απογοητεύτηκαν.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [: Πρός Ἐβρ. 11,8-10 καί 32-40] Ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή ἀπό τήν «Πρός Ἑβραίους» ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κεφ.11,ἐδαφ. 8-10 [ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ]

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ [: Πρός Ἐβρ. 11,8-10 καί 32-40]

Ἑρμηνεία τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στήν ἀποστολική περικοπή

ἀπό τήν «Πρός Ἑβραίους» ἐπιστολή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, κεφ.11,ἐδαφ. 8-10

[ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ]

«Πίστει καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται. Πίστει παρῴκησεν εἰς τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας ὡς ἀλλοτρίαν, ἐν σκηναῖς κατοικήσας μετὰ Ἰσαὰκ καὶ Ἰακὼβ τῶν συγκληρονόμων τῆς ἐπαγγελίας τῆς αὐτῆς· ἐξεδέχετο γὰρ τὴν τοὺς θεμελίους ἔχουσαν πόλιν, ἧς τεχνίτης καὶ δημιουργὸς ὁ Θεός(: Εξαιτίας της πίστεώς του ο Αβραάμ υπάκουσε στο Θεό, ο Οποίος τον καλούσε να φύγει από την πατρίδα του και να πάει στον τόπο που θα κληρονομούσε. Και έφυγε χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει. Χάρη στην πίστη του ο Αβραάμ έμεινε ως ξένος στη γη που του υποσχέθηκε ο Θεός και τη θεωρούσε ξένη χώρα και όχι δική του. Και διέμεινε μέσα σε σκηνές μαζί με τον Ισαάκ και τον Ιακώβ, που ήταν συγκληρονόμοι της ίδιας υποσχέσεως του Θεού. Ζούσε ο Αβραάμ ακόμη και στη γη της επαγγελίας ως ξένος και μετανάστης, διότι περίμενε να κατοικήσει στην επουράνια πόλη, η οποία έχει τα αληθινά και αδιάσειστα θεμέλια, και τεχνίτη και κτίστη της τον ίδιο τον Θεό)»[Εβρ.11,8-10].

Πράγματι, πες μου, ποιον παλαιότερο είδε ο Αβραάμ για να τον μιμηθεί; Είχε πατέρα ειδωλολάτρη, προφήτες δεν είχε ακούσει, ούτε ήξερε πού πήγαινε. Επειδή δηλαδή σε αυτούς απέβλεπαν όσοι από τους Εβραίους είχαν πιστέψει, διότι είχαν απολαύσει μύρια αγαθά, δείχνει ο Παύλος εδώ ότι κανείς ακόμη δεν απήλαυσε τίποτε, αλλά όλοι είναι χωρίς βραβείο και ότι κανείς ακόμη δεν αμείφθηκε. Εκείνος απομακρύνθηκε από την πατρίδα του και το σπίτι του και βγήκε χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει.

Και τι θαυμαστό, εάν ενήργησε έτσι αυτός, τη στιγμή που και οι απόγονοί του έτσι έζησαν; Αν και έβλεπε δηλαδή να αναιρείται η υπόσχεση, δεν αμέλησε· καθόσον ο Θεός του είχε πει: «τῷ σπέρματί σου δώσω τὴν γῆν ταύτην(:αυτήν όλη τη χώρα θα την δώσω στους απογόνους σου)» [Γεν.12,7]».Είδε το παιδί του να κατοικεί εκεί και ο απόγονός του πάλι είδε τον εαυτό του να κατοικεί σε ξένη χώρα και δε θορυβήθηκε καθόλου. Διότι εκείνο που συνέβη στον Αβραάμ ήταν σύμφωνο με τη λογική, αφού η υπόσχεση του Θεού επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στους απογόνους του· αν και βέβαια και σε αυτόν λέχθηκε, ότι «σε σένα και στους απογόνους σου»· όχι «δια του σπέρματός σου σε σένα», αλλά «σε σένα και στους απογόνους σου»· και ούτε αυτός, ούτε ο Ισαάκ, ούτε ο Ιακώβ απήλαυσαν τα της υποσχέσεως. Διότι ο ένα δούλεψε ως υπηρέτης, ο άλλος απομακρύνθηκε από την πατρίδα του και αυτός αυτοεξορίσθηκε από φόβο· και άλλα με πόλεμο τα κατέλαβε, άλλα πάλι, εάν δεν είχε τη συμπαράσταση του Θεού, θα τα έχανε τελείως. Γι' αυτό λέγει «μαζί με τους κληρονόμους της ίδιας υποσχέσεως». «Όχι μόνο αυτός», λέγει, «αλλά και οι κληρονόμοι».

17 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ. Ὁ ἅγιος Προφήτης Δανιήλ καί οἱ ἅγιοι Τρεῖς Παῖδες: Ἀνανίας, Ἀζαρίας καί Μισαήλ

Ο άγιος Προφήτης Δανιήλ και οι άγιοι Τρεις Παίδες: Ανανίας, Αζαρίας και Μισαήλ

Ανήκαν και οι τέσσερις στην βασιλική φυλή του Ιούδα. Όταν ο Ναβουχοδονόσωρ κατέστρεψε και λεηλάτησε την Ιερουσαλήμ, ο Δανιήλ, μικρό αγόρι τότε, δόθηκε αιχμάλωτος μαζί με αμέτρητους άλλους Ισραηλίτες και τον ίδιο τον βασιλιά του Ιούδα, Ιωακείμ.

Στο ομώνυμο Βιβλίο του της Παλαιάς Διαθήκης (Δανιήλ) μπορεί κανείς να βρει διεξοδική αναφορά γιά τη ζωή του, τα παθήματα και τις προφητείες του. Ό άγιος προφήτης Δανιήλ ήταν ολοκληρωτικά αφιερωμένος στον Θεό από πολύ νέος, όταν έλαβε απ’ Αυτόν το μεγάλο χάρισμα της διακρίσεως. Ή φήμη του μεταξύ των Εβραίων της Βαβυλώνος άρχισε να εξαπλώνεται, όταν αποκάλυψε και αποκήρυξε δύο ακόλαστους ηλικιωμένους Εβραίους κριτές, σώζοντας έτσι την αγνή Σωσάννα από τον άδικο θάνατο. Μεταξύ των Βαβυλωνίων είχε αρχίσει ήδη να γίνεται γνωστός ο Δανιήλ, από την ημέρα πού  ερμήνευσε ένα δυσερμήνευτο όνειρο του βασιλιά, Ναβουχοδονόσορα. Για τούτο ο βασιλιάς τον τίμησε δίνοντας του τίτλο ευγενούς αξιωματούχου στην αυλή του.

Ο βασιλιάς κατασκεύασε χρυσό είδωλο, το οποίο έστησε εν πεδίω Δεειρα εν χώρα Βαβυλώνος (Δανιήλ 3, 1). Οι τρεις Παίδες αρνήθηκαν να το προσκυνήσουν και γιά τον λόγο αυτό τους έριξαν στην κάμινο του πυρός (σ.τ.μ. επταπλασίως πυρωμένη). Όμως, άγγελος Κυρίου παρουσιάστηκε στην κάμινο, κάνοντας τη φλόγα να υποχωρήσει, ενώ οι άγιοι Παίδες, ανέγγιχτοι από το πυρ και περιβαλλόμενοι με δρόσο, χόρευαν μέσα στην κάμινο, ψάλλοντας ύμνο ευχαριστίας προς τον Κύριο: «Ευλογητός ει Κύριε ό Θεός των Πατέρων ημών...» (Δανιήλ 3, 26). Ο βασιλιάς είδε με τα ίδια τα μάτια του το θαύμα, εξανέστη και θαύμασε. Έβγαλε απ’ την κάμινο τούς Τρεις Παίδες και τούς απέδωσε μεγάλες τιμές.

17 Δεκεμβρίου. Ὁ ὅσιος Δανιήλ (Δουνάλε). ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Ο Δανιήλ ήταν ευγενής και πρίγκιπας του νησιού Νιβέρτουμ, κοντά στο Κάδιξ της Ισπανίας. Συνειδητοποιώντας την ματαιότητα αυτού του κόσμου και, αποταξάμενος όλες τις τιμές και τα πλούτη του κόσμου, πήγε στη Ρώμη, όπου έγινε μοναχός. Ακολούθως πήγε στην Κωνσταντινούπολη και συνομίλησε με τούς αυτοκράτορες Κωνσταντίνο και Ρωμανό Πορφυρογέννητο. Τέλος, ξεκίνησε για τούς Αγίους Τόπους.

Ὅσιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης - «Δέν πρέπει νά λέμε: γιατί τό ἔκανε ἔτσι αὐτό ὁ Θεός, γιατί τό ἄλλο ἀλλιῶς ...»

Οι «πειράζοντες» τον Θεό είναι όσοι αμφιβάλλουν, διστάζουν ή και, χειρότερα ακόμη, ανθίστανται στην παντοδυναμία Του και πανσοφία Του.

21 Δεκεμβρίου Συναξαριστής Ιουλιανής, των Αγίων 500 Μαρτύρων, των Αγίων 130 Γυναικών, Θεμιστοκλή, Πέτρου Θαυματουργού

Η Αγία Ιουλιανή

Οι γονείς της Ιουλιανής ήταν ειδωλολάτρες και θέλησαν να τη μνηστεύσουν με κάποιο διακεκριμένο αξιωματούχο της Αντιόχειας, τον Ελεύσιο. Αλλά η Ιουλιανή αρνήθηκε σθεναρά. Η άρνησή της κατέπληξε τους γονείς της, διότι μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν τους είχε φέρει καμιά αντίρρηση και ήταν υπάκουη κόρη. Ο Ελεύσιος με πληγωμένο εγωισμό ζητούσε εκδίκηση.
Αφού ερεύνησε και παρακολούθησε για πολύ καιρό την Ιουλιανή, έμαθε ότι εν αγνοία των γονέων της είχε γίνει χριστιανή. Έτσι ο Ελεύσιος την κατήγγειλε στον έπαρχο, με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να φυλακισθεί.
Μέσα στη φυλακή, συνεχίστηκαν οι προσπάθειες να γίνει σύζυγος του Ελευσίου και να αποφύγει τον κίνδυνο του θανάτου. Αλλά η Ιουλιανή προτιμούσε να πεθάνει, παρά να πάρει ειδωλολάτρη σύζυγο.
Τότε ο Ελεύσιος με διαταγή του έπαρχου και πολύ μίσος την μαστίγωσε ανελέητα. Έπειτα, έκαψε το πρόσωπό της με πυρακτωμένο σίδερο, και της είπε:

21 Δεκεμβρίου. Ἰουλιανῆς καί τῶν σύν αὐτῇ 500 μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Παρ. λ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἑβρ. ια΄ 8-14).

Εβρ. 11,8           Πίστει καλούμενος Ἀβραὰμ ὑπήκουσεν ἐξελθεῖν εἰς τὸν τόπον ὃν ἔμελλε λαμβάνειν εἰς κληρονομίαν, καὶ ἐξῆλθε μὴ ἐπιστάμενος ποῦ ἔρχεται.

Εβρ. 11,8                   Ενεκα της πίστεώς του ο Αβραάμ, καλούμενος από τον Θεόν, υπήκουσε να εξέλθη και να φύγη από την πατρίδα του και νε μεταβή στον τόπον, τον οποίον επρόκειτο να λάβη ως κληρονομίαν του από τον Θεόν. Και πράγματι εξήλθε, χωρίς και να γνωρίζη που πηγαίνει.