5. Θεῖες καί ἀνθρώπινες παρηγοριές, Πνευματικό Ἀλφάβητο, Ἁγ. Δημητρίου Ροστώβ, 18-12-2018, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, http://hristospanagia3.blogspot.gr/ , http://www.hristospanagia.gr/ , http://agiapsychanalysi.blogspot.gr , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube:
http://hristospanagia3.blogspot.gr/20... , Διαβάστε Online http://www.hristospanagia.gr/?p=61046 , http://www.hristospanagia.gr/wp-conte... , http://online.pubhtml5.com/lowz/fxek
Σάββατο 22 Δεκεμβρίου 2018
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ (Ματθ.α΄1-25) Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων 1-16 τοῦ πρώτου κεφαλαίου τοῦ «κατά Ματθαῖον» εὐαγγελίου ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη, ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως τόν Χρυσόστομο [ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ]
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ (Ματθ.α΄1-25)
Ὑπομνηματισμός τῶν ἐδαφίων 1-16 τοῦ πρώτου κεφαλαίου
τοῦ «κατά Ματθαῖον» εὐαγγελίου ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη, ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως τόν Χρυσόστομο
[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ]
Βρισκόμαστε στην τρίτη ομιλία της σειράς αυτής και δεν κατορθώσαμε ακόμη να ολοκληρώσουμε την εξέταση του προοιμίου. Δεν έκανα επομένως λάθος, όταν έλεγα ότι το περιεχόμενό του είναι από τη φύση του πολύ βαθύ. Εμπρός λοιπόν, ας ασχοληθούμε σήμερα με τα αμέσως επόμενα.
Τι είναι λοιπόν εκείνο, που θα εξετάσουμε τώρα; Το εξής: για ποιο λόγο περιλαμβάνεται στο γενεαλογικό δένδρο του Χριστού ο Ιωσήφ, αφού δεν συνέβαλε καθόλου στην γέννηση. Σε προηγούμενη ομιλία ανέφερα ήδη μια αιτία. Είναι όμως απαραίτητο να σας εκθέσω και την άλλη, η οποία είναι περισσότερο μυστική και απόρρητη από την προηγούμενη. Ποια είναι αυτή; Το ότι ο ευαγγελιστής δεν ήθελε να αποκαλύψει στους Ιουδαίους, τη στιγμή ακριβώς που η Εκκλησία βρισκόταν στην αρχή της ιδρύσεώς της, ότι ο Χριστός γεννήθηκε εκ Παρθένου. Μην ταράσσεστε, όμως, για το παράδοξο αυτού που λέγεται. Διότι δεν είναι δική μου γνώμη, αλλά των αποστολικών Πατέρων μας, οι οποίοι υπήρξαν θαυμαστοί και περίφημοι άνδρες[Αποστολικοί Πατέρες ονομάζονται ιστορικά και γραμματολογικά οι εκκλησιαστικοί εκείνοι συγγραφείς του 2ου αι. π.Χ. Βαρνάβας, Κλήμης ο Ρώμης, Ιγνάτιος ο Θεοφόρος, Πολύκαρπος Σμύρνης, ο Ερμάς και ο Παπίας. Έζησαν και έδρασαν ευθύς μετά τους Αποστόλους, δηλαδή κατά τα τέλη του πρώτου αιώνα και το πρώτο μισό του δευτέρου].
Πραγματικά, εάν πολλά γεγονότα ο ίδιος ο Ιησούς τα παρουσίασε συνεσκιασμένα από την αρχή, όπως όταν ονόμαζε τον εαυτό Του « Υιό του ανθρώπου», και δε μας φανέρωσε καθαρά σε κάθε περίπτωση την ισότητά Του προς τον Πατέρα, γιατί παραξενεύεσαι, εάν και τότε το απέκρυψε αυτό, οικονομώντας κάποιο θαυμαστό και μέγα γεγονός; «Και ποιο ήταν άξιο θαυμασμού;», θα μπορούσε να ρωτήσει κάποιος ίσως. Το να διασωθεί η Παρθένος και να απαλλαγεί από την πονηρή υποψία.
Φιλοκαλικές Σελίδες: Ὁ Ἱερομόναχος Διονύσιος ὁ Σιατιστεύς: «ὁ τύπος τοῦ Ἁγιορείτου Ἱερομονάχου...»
Ὁ Ἱερομόναχος Διονύσιος ὸ Σιατιστεύς, ὑπήρξε ἒνας μεγάλος ἡσυχαστής καί ἒμπειρος πνευματικός ὁδηγός τοῦ Ἁγίου Ὂρους στήν διάρκεια τοῦ 18ου αἰῶνος. Ἔζησε στὴν Βατοπεδινὴ σκήτη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καὶ ἐκοιμήθη στὰ τέλη τοῦ αἰῶνος σὲ μεγάλη ἡλικία, μέσα στό παρεκκλήσιο τῆς Καλύβης τοῦ (Ἁγίας Μαρίνης), προγνωρίζοντας τὸν θάνατό του. Συνέγραψε βιβλίο καλούμενο «Ἴχνος Χριστοῦ» τό ὁποῖο ἐξεδώθη ἀρκετά χρόνια μετά τόν θάνατο του, τό 1928.
Τά βιογραφικά στοιχεία πού γνωρίζουμε εἶναι ἐλάχιστα. Πληροφορίες ἀντλοῦμε κυρίως ἀπὸ τὸν βίο τοῦ ὑποτακτικοῦ του, γέροντος Ἱεροθέου, κτήτορα τῆς Ἱ. Μ. Προφήτου Ἠλιοῦ Ὕδρας καὶ τὸν ἱστοριοδίφη Μανουὴλ Γεδεών σέ ἂρθρο του στό περιοδικό «Ἐκκλησιαστική Ἀλήθεια Κωνσταντινοπόλεως» (ἔτος δ΄, 1883-4). Προσῆλθε «...ὄντας Ἱερομόναχος... εἰς τὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ ἐκατοίκησεν εἰς τὴν Σκήτην μὲ Πατέρα Πνευματικόν. Καὶ τοῦ Γέροντός του ἀποθανόντος, ἐπῆγε καὶ ἐπροσκύνησεν τοὺς Ἁγίους Τόπους τῆς Ἱερουσαλήμ. Καὶ ἐρχόμενος εἰς τὴν Σκήτην, ὑπῆγεν παράμερα ὡς ἕνα μίλιον μακρὰν ἀπό τὸ Κυριακόν, καὶ κτίζοντας μικράν καλύβην ἡσύχαζε...». («Βίος καὶ Πολιτεία Ἱεροθέου τοῦ μακαρίου Γέροντος, ἐπιμέλεια Ἱ. Μ. Παναγίας Χρυσοποδαριτίσσης»).
Μεγάλες σύγχρονες μορφές τοῦ Ἁγίου Ὂρους ὃπως ὁ Ἃγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης καί ὁ παπα-Παρθένιος ὁ Σκοῦρτος συνδέονται φιλικά μαζί του.
Σὲ ἐπιστολή του πρὸς τὸν Ἱερομόναχο Διονύσιο, μὲ θέμα τὸ βιβλίο «Ἴχνος Χριστοῦ», ὁ ἅγιος Νικόδημος μεταξύ ἂλλων ἀναφέρει τά ἑξῆς:
«Τῷ πανοσιωτάτῳ καὶ σεβασμίῳ ἁγίῳ πνευματικῷ παπα κὺρ Διονυσίῳ, τὴν δουλικὴν προσκύνησιν. Ἀνέγνων τὰς ἱεράς καὶ ἠθικάς ὁμιλίας σου, Σεβασμιώτατε Πάτερ, καὶ εἶδον ἐν αὐταῖς ... μίαν καρδίαν...ἄλλο τί μὴ γινώσκουσαν, εἰμὴ Ἰησοῦν Χριστόν, καὶ τοῦτον ἐσταυρωμένον, γεμάτη ὅμως ἀπὸ ἕνα φῶς γνώσεως, ἀπὸ μίαν ἀγάπην εἰλικρινῆ καὶ ἀπὸ ἕναν ἔνθεον ζῆλον, πνέοντα τὴν ὠφέλειαν τοῦ πλησίον. ... Καὶ ὅσοι εἶναι ἁπλοὶ καὶ ποθοῦσι τὴν σωτηρίαν, καὶ ὠφέλειαν τῆς ψυχῆς των, θέλει τοὺς εἰδοῦν, καὶ θέλει χαροῦν, τρυγῶντες ἐκ τῆς ἀναγνώσεως αὐτῶν τὸ ποθούμενον.
Ὁ τῆς αὐτῆς πανοσιότητος δοῦλος καὶ τέκνον ἐν Χριστῷ, Νικόδημος».
Γέροντας Ἰννοκέντιος: Ἐλεήμων καί θαυματουργός!
Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.
Για τον Ιννοκέντιο, αν πω την αλήθεια για το πόσο ελεήμων ήταν, θα φανώ ότι λέω ανοησίες, γιατί πολλές φορές έκλεβε από του αδελφούς και έδινε στους αναγκεμένους.
Ήταν υπερβολικά άκακος και απλός, αξιώθηκε δε και χαρίσματος κατά δαιμόνων.
Μεταξύ δε άλλων, παρουσία μας, του έφεραν κάποτε ένα νέο που ήταν παράλυτος και κυριευμένος από πνεύμα, ώστε εγώ, που έβλεπα από
απέναντι, να θέλω να διώξω τη μητέρα του, μη ελπίζοντας σε θεραπεία.
Εν τω μεταξύ λοιπόν, ήρθε ο γέροντας και την είδε που έκλαιγε και οδυρόταν για την απερίγραπτη συμφορά του παιδιού της.
Ἡ Θεολογία τοῦ Ἁγ.Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου
1. (…) ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ θεοφόρου, ἐπισκόπου Ἀντιοχείας. Λέγεται «θεοφόρος» ὁ Ἐπίσκοπος αὐτός, ἐπειδή, κατά τήν παράδοση, αὐτό ἦταν τό παιδί ἐκεῖνο πού διαβάζουμε στά Εὐαγγέλια ὅτι τό πῆρε ὁ Χριστός καί τό ἔστησε στό μέσον τῶν μαθητῶν του καί εἶπε: «Ἐάν δέν στραφῆτε νά γίνετε σάν τά παιδιά, δέν θά εἰσέλθετε στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» (Ματθ. 18,1-3). Ἐπειδή λοιπόν τόν ἅγιο τόν ἔφερε ὁ Χριστός στά χέρια Του ἀπό παιδί, γι᾽ αὐτό καί λέγεται θεοφόρος. Γιά τόν βίο του δέν ξέρουμε πολλά. Ξέρουμε ὅμως ὅτι ἔδωσε δυνατή μαρτυρία γιά τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ στόν αὐτοκράτορα Τραϊανό. Καί γι᾽ αὐτή του τήν μαρτυρία ὁδηγήθηκε δεμένος ἀπό φρουρά στρατιωτῶν ἀπό τήν Ἀντιόχεια μέχρι τήν Ρώμη, γιά νά φαγωθεῖ ἀπό τά θηρία. Στήν πορεία του ἀπό τήν Ἀντιόχεια μέχρι τήν Ρώμη ἔγραψε ἑπτά ἐπιστολές, περίφημες ἐπιστολές, πού ἔχουν πολύ ὡραία θεολογική διδασκαλία. Αὐτή τήν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ θεοφόρου θέλω, ἀγαπητοί μου, μέ λίγα λόγια νά σᾶς πῶ στό σημερινό μου κήρυγμα.
2. Στά χρόνια τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου ὑπῆρχε μία μεγάλη αἵρεση, ἡ αἵρεση τῶν Δοκητῶν. Αὐτοί ἔλεγαν ὅτι δέν σαρκώθηκε πραγματικά ὁ Χριστός, ὅτι δέν ἔλαβε πραγματικό ἀνθρώπινο σῶμα, ἀλλά φανταστικό. Καί ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος, ἄν καί ἦταν πολύ γλυκός καί ἐκφραζόταν πολύ ταπεινά, ὅμως γιά τούς αἱρετικούς αὐτούς ἐκφράζεται μέ πολύ καυτές ἐκφράσεις. Τούς λέει «λύκους μέ σχῆμα προβάτου», τούς λέει «κακά βότανα», «σπέρμα τοῦ πονηροῦ» καί «ἀνθρωπόμορφα θηρία». Πραγματικά τέτοιοι ἦταν οἱ Δοκῆτες καί τέτοιοι εἶναι οἱ αἱρετικοί ὅλων τῶν αἰώνων, μεταξύ τῶν ὁποίων καί οἱ Παπικοί. Καί ἐναντίον τῶν αἱρετικῶν πρέπει νά ἐκφραζόμαστε δυναμικά, ὅπως τέτοιο παράδειγμα μᾶς δίνει ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος καί ὅλοι οἱ ἅγιοι Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.
22 Δεκεμβρίου. Ἀναστασίας μεγαλομάρτυρος τῆς φαρμακολυτρίας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Σαβ. πρό Χριστοῦ γεννήσεως. Σαβ κς΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Γαλ. γ΄ 8-12).
Γαλ. 3,8 προϊδοῦσα δὲ
ἡ γραφὴ ὅτι ἐκ πίστεως δικαιοῖ τὰ ἔθνη
ὁ Θεός, προευηγγελίσατο τῷ Ἀβραὰμ ὅτι ἐνευλογηθήσονται
ἐν σοὶ πάντα τὰ ἔθνη.
Γαλ. 3,8 Επειδή δε η Αγία Γραφή προείδεν ότι από την
πίστιν και δια μέσου της πίστεως έμελλεν ο Θεός να δικαιώση και σώση τα έθνη,
προανήγγειλε την χαρμόσυνον αγγελίαν στον Αβραάμ, ότι “δια σου θα ευλογηθούν
όλα τα έθνη” και όχι μόνον το ιουδαϊκόν.
Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως (Ματθ.α΄1-25) Ὑπομνηματισμός τοῦ ἐδαφίου «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ»[Ματθ.1,1] ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη, ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως τόν Χρυσόστομο [ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ]
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ (Ματθ.α΄1-25)
Ὑπομνηματισμός τοῦ ἐδαφίου
«Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ»[Ματθ.1,1]
ἀπό τόν ἅγιο Ἰωάννη, ἀρχιεπίσκοπο Κωνσταντινουπόλεως τόν Χρυσόστομο
[ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ]
Aς εγερθούμε και ας μην κοιμόμαστε πλέον, διότι βλέπω τις πύλες να ανοίγονται για χάρη μας. Όμως ας εισέλθουμε με μεγάλη τάξη και φόβο, αμέσως μόλις πατήσουμε τα πρόθυρα της πόλεως. Ποια είναι αυτά τα πρόθυρα; «Βίβλος γενέσεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, υἱοῦ Δαυΐδ, υἱοῦ Ἀβραάμ(:κατάλογος γενεαλογικός του Ιησού Χριστού, του υιού του Δαυίδ, του υιού του Αβραάμ)»[Ματθ.1,1].
Τι λέγεις, λοιπόν, Ματθαίε; Μας υποσχέθηκες ότι θα μας ομιλήσεις για τον μονογενή Υιό του Θεού και εσύ μας μνημονεύεις τον Δαβίδ, έναν άνθρωπο που γεννήθηκε ύστερα από αναρίθμητες γενεές και υποστηρίζεις ότι αυτός είναι και πατέρας και πρόγονος του Ιησού; Περίμενε, αγαπητέ αδελφέ, και μη ζητείς να τα μάθεις όλα μεμιάς αλλά σιγά και κατ’ ολίγον. Στα πρόθυρα στέκεσαι ακόμη, στα προπύλαια. Γιατί λοιπόν βιάζεσαι να εισέλθεις στα άδυτα; Ακόμη δεν παρατήρησες καλά όλα τα εξωτερικά πράγματα. Διότι δεν σου διηγούμαι ακόμη εκείνη την προαιώνια γέννηση —αλλά ούτε και αυτήν που επακολούθησε— διότι είναι ανέκφραστη και απόρρητη. Άλλωστε πριν από εμένα, σου το είπε αυτό και ο Ησαΐας, ο οποίος προφητεύοντας το Πάθος και το μεγάλο ενδιαφέρον Του για ολόκληρη την ανθρωπότητα, γεμάτος κατάπληξη για το ποιος ήταν ο Ιησούς, τι έγινε και πού κατέβηκε, αναφώνησε με δυνατή και ισχυρή φωνή, λέγοντας τα εξής: «τήν γενεάν αὐτοῦ τίς διηγήσεται;(:ποιος δύναται να εκθέσει με λεπτομέρειες την καταγωγή Του;)» [Ησ.53,8].
Ώστε τώρα δεν κάνω λόγο για εκείνη την ουράνια γέννηση, αλλά για την κάτω, αυτήν που συνέβη στη γη και συνοδεύτηκε από πολλούς μάρτυρες. Μα και τα αναφερόμενα σε αυτήν γεγονότα έτσι θα σας τα διηγηθώ, όπως δηλαδή, είναι δυνατό να ομιλήσω περί αυτών με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Πραγματικά ούτε την επίγεια Γέννηση του Ιησού είναι δυνατόν να παρουσιάσει κανείς με σαφήνεια, εφόσον και αυτή προκαλεί μεγάλη φρίκη. Λοιπόν,να μη νομίσεις ότι ακούς ασήμαντα πράγματα, όταν ακούς να γίνεται λόγος για τη Γέννηση αυτήν. Αντίθετα, να έχεις το μυαλό σου σε ετοιμότητα και να αισθανθείς αμέσως φρίκη, όταν ακούσεις ότι ο Θεός ήλθε στη γη. Διότι το γεγονός αυτό ήταν τόσο απροσδόκητο, ώστε και οι άγγελοι έστησαν χορό γι’ αυτό και έψαλαν το καλό που απέρρευσε απ΄αυτό για την οικουμένη. Επίσης, και οι προφήτες παλαιότερα δοκίμασαν κατάπληξη, διότι ο ίδιος ο Θεός «Ἐπὶ τῆς γῆς ὤφθη, καὶ τοῖς ἀνθρώποις συνανεστράφη»(:εμφανίστηκε στη γη και συναναστράφηκε με τους ανθρώπους)» [Βαρούχ,3,8].
Πραγματικά, ήταν πολύ παράδοξο να πληροφορηθείς ότι ο Θεός ο απόρρητος, ο ανέκφραστος, ο απερινόητος και ίσος με τον Πατέρα, διήλθε από τη μήτρα της Παρθένου, καταδέχτηκε να γεννηθεί από γυναίκα και να έχει προγόνους τον Δαβίδ και τον Αβραάμ και το ακόμα φρικτότερο, τις γυναίκες εκείνες ήταν τόσο αμαρτωλές.
Πανελλήνια ἀδελφότητα σπουδαστῶν θεολογικῆς ἐπιστήμης (Π.Α.Σ.Θ.Ε.)
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ (Π.Α.Σ.Θ.Ε.)
«Εάν προσεύχεσαι αληθινά, είσαι θεολόγος» (Αββάς Νείλος)
ΑΡ. ΠΡΩΤ. 1
15/12/2018
ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ – ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ
Αγαπητοί εν Χριστώ Πατέρες και Αδελφοί, χαίρετε εν Κυρίω Ιησού πάντοτε!
Η Πανελλήνια Αδελφότητα Σπουδαστών Θεολογικής Επιστήμης (Π.Α.Σ.Θ.Ε.) αποτελεί το επιστέγασμα της συνεργασίας κάποιων νέων ανθρώπων που σπουδάζουν την ιερή επιστήμη της Θεολογίας, σε διάφορες Σχολές, Ακαδημίες και Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της πατρίδας μας, και τους οποίους ενώνει η αγάπη τους για την Ορθοδοξία.
Η αγάπη αυτή για την Ορθοδοξία, έχει δυστυχώς κατακριθεί από τους Καθηγητές μας, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων, έχοντας δυστυχώς ασθενήσει από τον ιό της παναίρεσης του Οικουμενισμού, την θεωρούν ως «φονταμενταλισμό», «σκοταδισμό» και «μεσαιωνισμό»…
Πέραν όμως των λεκτικών διώξεων που υφιστάμεθα, απειλείται και η σταδιοδρομία μας, αφού πολλοί Καθηγητές έχουν δηλώσει ρητώς ότι «όσοι είναι Αντιοικουμενιστές, δεν πρόκειται να πάρουν ποτέ Πτυχίο»
Ως εκ τούτου αναγκαζόμαστε να παρουσιαστούμε στο φιλορθόδοξο κοινό ανώνυμα, ώστε να μην υπάρχουν επιπτώσεις στην ακαδημαϊκή μας πορεία. Και διαβεβαιώνουμε τους διώκτες μας, ότι όχι μόνο θα διανύσουμε το φοιτητικό μας στάδιο χωρίς να καταφέρουν να μας εντοπίσουν, αλλά ότι θα ανακαταλάβουμε στο μέλλον, με τη βοήθεια του Θεού, τις πανεπιστημιακές έδρες, τις οποίες ανάξια κατέχουν αφού δεν αγαπούν και δεν υπηρετούν την Ορθοδοξία.
Ποιός ἦταν ὁ Ἅγιος Νικόλαος - Πῶς ἀποδείχτηκε ἐπιστημονικά ἡ μυροβλυσία τῶν λειψάνων του
Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του το 330 μ.Χ.
Ο Άγιος Νικόλαος, τη μνήμη του οποίου γιορτάζει η εκκλησία μας στις 6 Δεκεμβρίου, γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους και έδρασε την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού (284 – 304 μ.Χ.), Μαξιμιανού (286 – 305 μ.Χ.) και Μεγάλου Κωνσταντίνου.
Σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Αλλά ο Νικόλαος, εμπνεόμενος από φιλάνθρωπα συναισθήματα, διέθετε την περιουσία του για να ανακουφίζει άπορα, ορφανά, φτωχούς, χήρες, στενοχωρημένους οικογενειάρχες. Ένας μάλιστα, θα διέφθειρε τις τρεις κόρες του, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα. Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, μυστικά σε τρεις νύκτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά φλουριά στην κάθε μία. Έτσι, οι τρεις κόρες αποκαταστάθηκαν και γλίτωσαν από βέβαιη διαφθορά.
Στη συνέχεια αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο, λόγω όμως της ξεχωριστής αρετής του τιμήθηκε, χωρίς να το επιδιώξει, αρχικά με το αξίωμα του Ιερέα στα Πάταρα και συνέχεια με το αξίωμα του αρχιεπισκόπου Μύρων. Από τη θέση αυτή καθοδηγούσε με αγάπη το ποίμνιό του και ομολογούσε με παρρησία την αλήθεια. Για το λόγο αυτό συνελήφθη από τους τοπικούς άρχοντες και ρίχτηκε στη φυλακή.
Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Μάλιστα έλαβε μέρος στην Α’ Οικουμενική Σύνοδο, όπου ξεχώρισε για τη σοφία και την ηθική του τελειότητα.
Ο Άγιος Νικόλαος ήταν προικισμένος και με το χάρισμα της θαυματουργίας με το οποίο έσωσε πολλούς ανθρώπους και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του το 330 μ.Χ. Για παράδειγμα όταν κάποτε κινδύνευσε κάποιος στη θάλασσα – λόγω σφοδρών ανέμων – και επικαλέστηκε το όνομα του αγίου σώθηκε και μάλιστα ενώ βρισκόταν στη μέση του πελάγους βρέθηκε αβλαβής στο σπίτι του. Το θαύμα έγινε αμέσως γνωστό στην Πόλη και ο λαός προσήλθε αμέσως σε λιτανεία και αγρυπνία προκειμένου να τιμήσει το θαυματουργό Άγιο.
Οἱ ἅγιοι νεομάρτυρες Παΐσιος καί Ἀββακούμ οἱ Σέρβοι.
Οι άγιοι νεομάρτυρες Παΐσιος και Άββακούμ.
17 Δεκεμβρίου.
Ο Παΐσιος ήταν ηγούμενος στη μονή Τρνάβα, κοντά στο Τσάτσακ της Σερβίας και ο Άββακούμ, συμμοναστής του και διάκονος. Επειδή ήταν χριστιανοί, οι Τούρκοι τούς κάρφωσαν επάνω σε παλούκια στις 17 Δεκεμβρίου 1814, στο Καλεμέγκνταν του Βελιγραδιού. Προηγουμένως ο ανδρείος Αββακούμ διέσχισε τούς δρόμους του Βελιγραδιού, κρατώντας στα χέρια του το παλούκι με το οποίο θά μαρτυρούσε, ψάλλοντας και υμνώντας τον Θεό.
22 Δεκεμβρίου Συναξαριστής Αναστασίας Φαρμακολυτρίας, Χρυσογόνου, Θεοδότης και των τέκνων της, Ζωΐλου, Μνήμη Θυρανοιξίων, Το Φωτοδρόμιο της Μεγάλης του Θεού Εκκλησίας, Άγιος Ναούμ.
Η Αγία Αναστασία (Εορτή Αναστασία)
Η
Αγία Αναστασία είχε πατέρα τον Πατρίκιο, ο οποίος ήταν Ρωμαίος.
Διακρινόταν για το υπέροχο κάλος, την παιδεία και την κοσμιότητά της.
Παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον Ποπλίωνα, άρχοντα των Ρωμαίων και
φανατικό ειδωλολάτρη.
Η
Αναστασία όμως, κατηχήθηκε στο λόγο του Χριστού και έλαβε το Θείο
Βάπτισμα. Επειδή δεν φανέρωσε δημόσια, λόγω του ανδρός της, την
χριστιανική της πίστη βοηθούσε κρυφά όσους είχαν ανάγκη από ένα χέρι
βοηθείας ή ένα λόγο παρηγοριάς.
Ντυνόταν πενιχρά και μετέβαινε στις φυλακές πηγαίνοντας τροφή και χρήματα. Όταν έμαθε ο Ποπλίωνας την δράση της Αγίας, εξοργίστηκε. Αρχικά προσπάθησε να την μεταπείσει με συμβουλές. όμως, η Αναστασία παρέμενε ακλόνητη στην πίστη της ακόμα και όταν την κακοποίησε.