Τό ἑπτακέφαλο θηρίο

ΤΟ ΕΠΤΑΚΕΦΑΛΟ ΘΗΡΙΟ Αποκ. 13, 1-17

 

+ Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

 

      Ο εξόριστος στην Πάτμο γηραιός Απόστολος Ιωάννης, κάποια Κυριακή, αντίκρισε τα περίφημα οράματα της Αποκαλύψεως. Άνοιξαν γι' αυτόν τα επτασφράγιστα βιβλία του μέλλοντος και με αποκαλυπτικές οπτασίες είδε όσα μέλλουν να συμβούν. Η τελική προοπτική είναι αι­σιόδοξη, μία ουράνια δοξασμένη πόλι, όπου θα σκηνώση ο Θεός με τους ανθρώπους του. Ωστόσο προ του τέλους εμφανίζονται δυσάρε­στες παρουσίες και καταστάσεις. Υπάρχει η φοβερή σατανική τριάδα, ο Δράκοντας, το Θηρίο και ο Ψευδοπροφήτης, το αρχηγείο δηλαδή και τα στελέχη των σκοτεινών δυνάμεων, που θα τυραννήσουν υπερβολικά την ανθρωπότητα, η οποία αρνήθηκε να υποταχθή στον Καλό Ποιμένα, στον Χριστό.

 

Το όραμα του θηρίου ανήκει στις φοβερές περιγραφές της Αποκαλύψεως. Ο Απόστολος στέκεται σε κάποια ακρογιαλιά, επί την άμμον της θαλάσσης. Και βλέπει να ξεπροβάλη από τα θαλάσσια βάθη έ­να τερατόμορφο θηρίο. Το πρώτο που αναδύεται είναι φυσικά το κεφά­λι του ή μάλλον τα κεφάλια του, επτά τον αριθμό, εφοδιασμένα με δέκα κέρατα. Τερατόμορφο θηρίο! Μόνο τρόμο, αποτροπιασμό και φρίκη προξενεί ένα τέτοιο θέαμα. Αρκούσαν τα επτά κεφάλια, για να τονισθή το τερατώδες του θηρίου, μα και τα δέκα κέρατα ενισχύουν περισσότε­ρο αυτόν τον χαρακτήρα. Επτακέφαλο και δεκακέρατο. Αλλά, πράγμα παράδοξο και αλλόκοτο, σε κάθε κέρατο είναι τοποθετημένη από μια βασιλική κορώνα. Οπουδήποτε αλλού φαντάζεται κανείς ότι μπορούν να τοποθετούν διαδήματα εκτός από κέρατα θηρίου. Και όμως εδώ το επτακέφαλο θηρίο εμφανίζεται εστεμμένο με τόσα διαδήματα. Και σε καθένα άπ' αυτά είναι χαραγμένες κάποιες λέξεις με βλάσφημο περιε­χόμενο, κάποια ονόματα βλασφημίας (στ. 1)· υποθέτουμε κάτι σαν τα επόμενα: Κύριος του παντός, Κύριος και Θεός, Ουδείς ως εγώ, Φως και Ζωή, Σωτήρ και Λυτρωτής κ.τ.τ. Η βλασφημία έγκειται στο ότι σφετερίζονται από τον άρχοντα του σκότους ονόματα που ται­ριάζουν μόνο στον Κύριο του φωτός.

 

 Όταν το φοβερό θηρίο πάτησε στην στεριά, έδειξε ολόκληρη την θηριώδη υπόστασί του. Έμοιαζε με τρία σαρκοφάγα ζώα, με πάνθηρα, με αρκούδα και με λιοντάρι, κυρίως όμως με το πρώτο. Ο πάνθηρας ανήκει στα πιο άγρια και αιμοβόρα θηρία. Είναι και ιδιαίτερα επικίνδυ­νος, εφ' όσον κατορθώνει να επιτίθεται στα υποψήφια θύματα του όχι μόνο από ξηράς, αλλά και από αέρος, αφού μπορεί να ανεβαίνη και να κρύβεται στα κλαδιά των δένδρων.

 

Τα χαρακτηριστικά της αρκούδας υπήρχαν στα πόδια. Τα πόδια του ήταν σαν της αρκούδας (στ. 2). Πόδια βαρειά και σκληρά και απο­τρόπαια. Τα χαρακτηριστικά του λιονταριού αφορούσαν το στόμα του ή μάλλον τα στόματά του. Στόμα λέοντος σημαίνει πηγή τρόμου και θα­νάτου. Άπ' εκεί βγαίνουν φοβεροί βρυχηθμοί που κάνουν όλο τον κό­σμο να καταλαμβάνεται από πανικό. Κι αλλοίμονο στο ζώο που θα δοκιμάση τα τρομερά δόντια του και θα συντριβή άπ' αυτά.

 

 Αυτό το απαίσιο ον αντίκρισε ο άγιος Ιωάννης να εξέρχεται από την θάλασσα. Και άθελά του θα έτρεξε νοερώς πίσω, έξι αιώνες, και θα θυμήθηκε τον προφήτη Δανιήλ, που κάποτε ξύπνησε αφάνταστα τα­ραγμένος, εξ αίτιας ενός παρόμοιου συγκλονιστικού οράματος που είδε στον ύπνο του.

 

Φύσηξαν, αναφέρει ο προφήτης Δανιήλ, οι τέσσερις άνεμοι του ουρανού, και χτύπησαν στην Μεσόγειο θάλασσα, την ανατάραξαν και ξεπρόβαλλαν άπ' αυτή τέσσερα θηρία. Το πρώτο σαν πτερωτό λιοντά­ρι, το δεύτερο σαν αρκούδα που κατεσπάραζε σάρκες, το τρίτο σαν πτερωτός πάνθηρας με τέσσερα κεφάλια, και το τέταρτο ένα τρομερό μεγαθήριο με δέκα κέρατα, με σιδερένια δόντια και χάλκινα νύχια που σκόρπιζε γύρω του την καταστροφή (7, 17).

 

Τα τέσσερα θηρία του Δανιήλ εδώ έχουν γίνει ένα. Τα χαρακτηρι­στικά του λιονταριού ελήφθηκαν από το πρώτο, της αρκούδας από το δεύτερο, του πάνθηρα από το τρίτο και τα δέκα κέρατα από το τέταρτο.

 

 Βλέπετε και οι Προφήτες, είτε της Παλαιάς είτε της Καινής Διαθή­κης, ζουν και δύσκολες ώρες. Δεν αντικρίζουν μόνο εξαπτέρυγα Σεραφίμ και πολυόμματα Χερουβίμ, δεν ακούνε μόνο τρισαγίους ύμνους και εξαίσια αλληλούια, αλλά θεωρούν και απαίσια τέρατα της αβύσσου και ακούνε φρικτούς βρυχηθμούς.

 

Ο ηγαπημένος Απόστολος θάνοιωσε ασφαλώς άσχημα αντικρύζοντας το επτακέφαλο θηρίο. Βέβαια δεν ήταν πρώτη φορά που αν­τιμετώπιζε τέτοια τρομερή όρασι. Είχε πάρει το βάπτισμα του πυρός στο αμέσως προηγούμενο όραμα, όπου αντίκρισε κάποιο άλλο τερα­τώδες ον που ξεπρόβαλε, όχι από τα βάθη της θάλασσας, αλλά από τα ύψη του ουρανού. Και παρουσιάσθηκε άλλο σημείο στον ουρανό, και να, δράκοντας μεγάλος, κόκκινος, με επτά κεφάλια και δέκα κέρατα. Στα κεφάλια του υπήρχαν έπτά στέμματα. Και η ουρά του έσυρε το τρίτο των αστέρων του ουρανού και τους έρριξε στην γη (Αποκ. 12, 34). Είδε πρώτα τον έτττακέφαλο δράκοντα και κατόπιν το επτακέφαλο θη­ρίο, σαν να λέμε πρώτα τον πατέρα και ύστερα τον γυιό.

 

 Στον κόσμο του φωτός έχουμε τον Πατέρα που στέλλει τον Υιό και έχουμε τον Υιό που στέλλει τους Αποστόλους για να μαρτυρήσουν περί του φωτός. Στον κόσμο του σκότους έχουμε τον δράκοντα που στέλλει το θηρίο, και το θηρίο που στέλλει τον ψευδοπροφήτη, για να σκορπίση παντού το σκοτάδι. Δράκοντας, θηρίο και ψευδοπροφήτης αποτελούν, την τρόικα της κολάσεως. Δράκοντας είναι ο Σατανάς, θη­ρίο ο Αντίχριστος και ψευδοπροφήτης, το Ιερατείο του Αντίχριστου.

 

Το θηρίο που είδα ήταν όμοιο με πάνθηρα, και τα πόδια του σαν της αρκούδας και το στόμα του σαν του λιονταριού, και έδωσε σ' αυτό ο δράκοντας την δύναμί του και τον θρόνο του και εξουσία μεγάλη (13,2).

 

 Ο δράκοντας όπως αναφέραμε είναι ο Σατανάς. Γι’ αυτό δεν υφί­σταται αμφιβολία, αφού η Ίδια η Αποκάλυψις το διευκρινίζει στο χωρίο 12,9: ο δράκοντας, δηλαδή ο όφις ο αρχαίος, αυτός που ονομάζεται Διάβολος και Σατανάς. Εδώ φαίνεται ότι μεταξύ δράκοντα και θηρίου υπάρχουν στενότατοι δεσμοί, αφού ό,τι έχει και δεν έχει ο πρώτος το προσφέρει στον δεύτερο. Του δίνει κατ' αρχήν την δύναμί του. Τα δέκα κέρατα του δράκοντα συμβολίζουν την μεγάλη του δύναμι. Του προσ­φέρει έπειτα τον θρόνο του. Αφού ο δράκοντας εμφανίζεται εστεμμέ­νος με επτά διαδήματα, σημαίνει ότι διαθέτει βασιλικές εξουσίες, τις οποίες και παραδίδει στον ευνοούμενό του.

 

 Το Ευαγγέλιο αναφέρει ότι ο Πατήρ έδωσε στον Υιό εξουσία (Ιωάν. 5,27). Οι δυνάμεις του σκότους απομιμούνται τις δυνάμεις του φωτός. Κατά πάντα εξομοιούσθαι βούλεται ο πλάνος τω Υιώ του Θεού (άγιος Ιππόλυτος Ρώμης). Και ο Ιερός Αυγουστίνος χαρακτηρί­ζει τον Αντίχριστο πίθηκο του Χριστού. Θα πιθηκίζη και θα αντιγρά­φη τον Χριστό, προσπαθώντας να πείση ότι αυτός είναι ο αληθινός Μεσσίας.

 

Στον Χριστό έχουμε θάνατο και ανάστασι. Κάτι παρόμοιο συμβαί­νει και στον Αντίχριστο. Το θηρίο που είδα... είχε ένα από τα κεφάλια του σαν σφαγμένο, αλλά η θανάσιμη πληγή του θεραπεύθηκε κι όλη η οικουμένη ακολούθησε το θηρίο με θαυμασμό (στ. 3). Ενώ με το θα­νάσιμο πλήγμα της κεφαλής αναμενόταν ο τελικός χαμός, παρά ταύτα ανέλπιστα ήρθε η αναζωογόνησίς της. Θεραπεία τελεία. Δυνατές επευ­φημίες ακούονται σαν αναστάσιμες υμνωδίες. Το θηρίο νίκησε τον θά­νατο! Εμπρός λοιπόν να προσκυνήσουμε το θηρίο. Εμπρός να προ­σκυνήσουμε και τον δράκοντα που του έδωσε την εξουσία. Δεύτε προσκυνήσωμεν και προσπέσωμεν αυτοίς. Κι η ανθρωπότητα πέφτει μπρούμητα να προσκύνηση τα επτακέφαλα τέρατα. Παντού ενθουσιώ­δεις ζητωκραυγές και αλαλαγμοί: Ποιος μπορεί να συγκριθή με το θηρίο; Είναι ανίκητο. Ποιος μπορεί να πολεμήση μαζί του; Τις όμοιος τω θηρίω; (στ. 4).

 

Με τόσα υμνολογήματα και λατρευτικά προσκυνήματα, το θηρίο ξεθάρεψε πιο πολύ και πλημμύρισε από αλαζονεία. Τίποτε πια δεν υπο­λογίζει και από τίποτε δεν συγκρατείται. Ανοίγει το στόμα του και εξυ­ψώνει τον εαυτό του ως τ' αστέρια. Δεν υπάρχει εγκώμιο που να μη του ταιριάζη. Όλα τα θέλει δικά του. Αυτός τώρα είναι ο Κύριος του ουρανού και της γης, ο υπερύμνητος και υπερυψούμενος εις τους αιώνας.

 

Θα το επιτρέψη κι αυτό ο Θεός· ένας άνθρωπος, ένας ψευδομεσσίας ν' ανοίγη το στόμα του και να λαλή λόγια μεγάλα και βλάσφημα (στ. 5). Θα επιτρέψη ακόμη να στραφή προς τον λαό του Θεού και να του κηρύξη αμείλικτο πόλεμο, που θα κράτηση σαρανταδύο μήνες (στ. 5). Τριάμιση έτη αντιχριστιανικής μανίας και αγριότητος.

 

      Παρόμοια εκφράζεται και ο προφήτης Δανιήλ στο όραμα των τεσσάρων θηρίων. Εκεί βέβαια η μορφή του Αντιχρίστου ταυτίζεται σε κάποιο βαθμό με τον βασιλέα της Συρίας Αντίοχο Δ' τον Επιφανή ο οποίος αποτελεί προεικόνισί του. Σύμφωνα με αυτό το όραμα, από το τέταρτο δεκακέρατο θηρίο ή καλύτερα μεγαθήριο με τα σιδερένια δόν­τια και τα χάλκινα νύχια, ξεπροβάλλει ένα μικρό κέρατο, το ενδέκατο, που μεγαλώνει και καταλαμβάνει την θέσι τριών άλλων που τα ξερριζώνει και τα πετάει. Και στην συνέχεια παίρνει μάτια ανθρώπινα και στόμα ανθρώπινο για να προφέρη μεγάλα και περήφανα λόγια. Να, η εξήγησις που δίνεται στον Προφήτη: Και τα δέκα κέρατα του δηλώ­νουν δέκα βασιλείς που θα εμφανισθούν, κι έπειτα άπ' αυτούς θα ξεπροβάλη ενδέκατος, που θα ξεπεράση σε κακία όλους τους προηγού­μενους, και θα ταπεινώση τρεις βασιλείς και θα πη λόγια ενάντια στον Ύψιστο και θα κατατρέχη τους ανθρώπους του Υψίστου και θα σχε­δίαση ν' αλλάξη καιρούς και νόμους και θα του δοθή εξουσία για ένα καιρό και δύο καιρούς και μισό καιρό (7, 24-25). Η τελευταία φράσις δηλώνει τριάμιση έτη. Όσα λέγονται εδώ, αφορούν σε πρώτο πλάνο τον Αντίοχο Δ' και σε δεύτερο τον Αντίχριστο. Ο πρώτος προτυπώνει τον δεύτερο.

 

Εμείς θέλουμε να τονίσουμε ιδιαίτερα τις εκφράσεις, και στόμα που λαλούσε μεγάλα και περήφανα λόγια (Δαν. 7,8), και λόγους προς Ύψιστον λαλήσει και τους αγίους Υψίστου παλαιώσει (7, 25), καθώς και όσα αναφέρονται στο ενδέκατο κεφάλαιο του ιδίου Προφήτου, και θα κάνη ο βασιλεύς ο,τι θέλει και θα υψωθή και θα δοξασθή πάνω από κάθε θεό και θα λαλήση υπέρογκα λόγια (11, 36). Το επίθετο υπέ­ρογκα είναι ιδιαίτερα εκφραστικό της πρωτόγνωρης μεγαλοστομίας και υψηλοστομίας του θηρίου.

 

Πρόκειται βέβαια για μια μεγαλοστομία που θα δουλεύη αποκλει­στικά στην απεριόριστη υπερηφάνεια του, αφού θα φαντάζεται ότι έχει συγκεντρώσει πάνω του κάθε εξουσία γήϊνη και ουράνια, αφού θα νομίζη τον εαυτό του σαν Θεό και όχι απλώς σαν Θεό, αλλά σαν τον Θεό, τον ένα και μοναδικό.

 

Αυτό το επισημαίνει και ο Απόστολος Παύλος όταν γράφη στην Β' προς Θεσσαλονικείς: ...αυτός που θα εναντιωθή και θα σηκώση κε­φάλι μπροστά σε κάθε λεγόμενο Θεό ή σε κάθε αντικείμενο σεβασμού και λατρείας, ώστε να στήση ο ίδιος τον θρόνο του στον ναό του Θεού και να αποδεικνύη ότι είναι Θεός (2,4).

 

Παρουσιάσθηκαν κατά καιρούς διάφοροι βασιλείς μεγάλων αυτο­κρατοριών που παραδέχθηκαν τον εαυτό τους για Θεό, αλλά πλάϊ σε άλλες θεότητες. Αυτό όμως που θα συμβή με τον Αντίχριστο δεν θάχη το προηγούμενό του, γιατί αυτός θ’ αξιώνη να τον δεχθούν σαν τον μο­ναδικό Θεό, και θ’ απαιτή αποκλειστική λατρεία˙ και κάθε διαφορετική πίστι και θρησκεία θα την σύντριψη. Θα χτισθή τότε και ο Ιουδαϊκός ναός στα Ιεροσόλυμα, ώστε να στήση σ' αυτόν τον θεϊκό του θρό­νο.

 

Για τον ναό, υπάρχουν πληροφορίες ότι έχει γίνει μεγάλη προερ­γασία. Στην Ινδιάνα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής έχουν λαξευθή 60.000 τόννοι πέτρας από γρανίτη. Τώρα, καθώς διαδίδεται, έχουν μεταφερθή και φυλάσσονται σε ερημική περιοχή κοντά στη Νε­κρά Θάλασσα. Η κάθε μία είναι αριθμημένη και υπολογισμένη που θα τοποθετηθή, μόλις επιστή η ώρα της ανεγέρσεως. Θα χρειασθή προη­γουμένως να καταστραφούν τα δύο περίφημα μουσουλμανικά τεμένη, του Ομάρ και το Ελάκσα, που καταλαμβάνουν τώρα τον Ιερό χώρο. Η μεγαλοπρέπεια αυτού του ναού θα είναι εντυπωσιακή.

 

Σ' αυτόν θα ενθρονισθή ο Αντίχριστος και με διάφορες φαντα­σίες και ψευτοθαυματουργίες θα πείθη τους ανθρώπους ότι είναι Θεός και Κύριος. Και όπως ακριβώς ένας φοβερός δικτάτορας δεν ανέχεται ανθρώπους που αντιτίθενται σ' αυτόν και θέλουν ή νοσταλγούν κά­ποιον άλλο κυβερνήτη, έτσι ακριβώς και ο Άνομος δεν θα ανεχθή δια­φορετική πίστι. Αλλοίμονο σε όσους δεν θα τον ομολογήσουν Θεό.

 

 Κάθε άλλη πίστις θα βάλλεται με καταιγιστικό πυρ. Ιδιαίτερα η χριστιανική. Θα λιθοβολούνται ακατάπαυστα η Αγία Τριάδα, οι Άγγε­λοι, οι Άγιοι και κάθε χριστιανικό όνομα ή πράγμα. Φυσικά, θα επι­στρατευθούν και όλα τα μέσα της τεχνολογίας. Ραδιόφωνα, τηλεορά­σεις, κινηματογράφοι, θέατρα, τεχνικοί, διανοούμενοι, εφημερίδες, βι­βλία, όλα μαζί θα κατατοξεύουν την Εκκλησία.

 

Στο διάβα των αιώνων, κατά καιρούς είχαμε επί μέρους διωγμούς κατά της Εκκλησίας. Συνέβαινε λ.χ. για ένα χρονικό διάστημα να διώκωνται οι Χριστιανοί στην Ρώμη, αλλά στην Ασία να είναι ήσυχοι. Μπορούσε να καταδιώκωνται στην Ρωσία, αλλά στην Αμερική να έ­χουν ελευθερία. Να δυσκολεύωνται στην Αλβανία, αλλά στην Ελλάδα να κινούνται με άνεσι. Στις έσχατες όμως ημέρες η πολεμική κατά των Χριστιανών θα λάβη παγκόσμιες διαστάσεις. Σημάδι των εσχάτων και­ρών όταν θα κάνη την εμφάνισί του το θηρίο.

 

Κάθε αντίθεος λαός, κάθε Γωγ και Μαγώγ θα εκστρατεύση με την ηγεσία του Σατανά ενάντια στην παρεμβολή των Αγίων και στην αγία Πόλι (Πρβλ. 20, 79). Η ίδια αλήθεια τονίζεται στο όραμα της έ­κτης φιάλης: Είδα να βγαίνουν από το στόμα του δράκοντα και από το στόμα του θηρίου και από το στόμα του ψευδοπροφήτου τρία ακάθαρτα πνεύματα σαν βάτραχοι. Είναι πνεύματα δαιμονικά που επιτελούν σημεία και πήγαν στους βασιλείς όλης της οικουμένης για να τους συγ­κεντρώσουν στον πόλεμο της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του παντοκράτορος (16, 1314). Γενικός πόλεμος και συναγερμός κα­τά της Εκκλησίας του Θεού.

 

Ο πόλεμος δεν εξαντλείται στο ιδεολογικό  θεωρητικό πεδίο, ό­που επιχειρείται ο διασυρμός κάθε Ιδέας και αξίας του Χριστιανισμού, αλλά και στο πρακτικό. Ανυπέρβλητες οι δυσκολίες των χριστιανών στις στοιχειώδεις κοινωνικές σχέσεις και συναλλαγές. Πολύ περισσό­τερο, καταδίωξις, αιχμαλωσία, θάνατος. Όσοι θα τολμούν να πι­στεύουν ότι ο Ιησούς είναι Υιός του Θεού, Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, θα αντιμετωπίσουν μανιώδη διωγμό. Τώρα το άρον, άρον, σταύρωσον αυτόν θα ισχύη για ολόκληρο τον Χριστιανικό κόσμο. Τα βάσανα των Ισραηλιτών στην Αίγυπτο θα έρθουν στο προσκήνιο της Ιστορίας με νέα φοβερώτερη μορφή. Ο Φαραώ των εσχάτων ημερών θα τρίζη πιο άγρια και πιο απαίσια τα δόντια στον λαό του Κυρίου. Και κατά παραχώρησι Θεού θα εφαρμόζη με επιτυχία το πρόγραμμα του και θα γνωρίση επιτυχίες.

 

      Του επετράπη να κάνη πόλεμο με τους αγίους και να τους νικήση (Αποκ. 13, 7). Θα σημειώνη ανοδική πορεία και θα κατακτά δύναμι. Θα εξουσιάση ολόκληρη την οικουμένη, κάθε φυλή και έθνος και θάχη αναρίθμητους οπαδούς· εκτός από όσους είναι γραμμένοι στο βιβλίο της ζωής (στ. 78). Όσο μεγαλώνει η εξουσία του, τόσο χειρο­τερεύουν τα πράγματα για τους Χριστιανούς. Οποίος είναι να αιχμαλωτισθή θα αιχμαλωτισθή, οποίος να φονευθή με μάχαιρα, θα φονευθή. Εδώ θα φανή η υπομονή και η πίστις των χριστιανών (στ. 10). Υπο­μονή και πίστι χρειάσθηκε παλαιά ο λαός του Θεού, μέχρι ν’ απαλλαγή από τον τυραννικό Φαραώ· με τις ίδιες αρετές χρειάζεται να θωρακισθή και ο νέος λαός του Θεού για ν' αντιμετώπιση τον θηριώδη Κροκό­δειλο των εσχάτων ημερών.

 

 Όλοι οι λάτρεις του Χριστού, οπουδήποτε γης, πρέπει να οπλισθούν με καρτερία. Να μιμηθούν τον αρχηγό τους που κατά την έκφρασι του προφήτου Ησαΐα, έθηκε το πρόσωπον αυτού ως στερεάν πέτραν (50,7). Άκαμπτοι σαν τον σκληρό βράχο. Γενικός εξοπλισμός με αλύγιστο φρόνημα και γενική επιστράτευσις προσευχών. Αυτό απαι­τούν οι περιστάσεις.

 

Παλαιά οι Ισραηλίτες απαλλάχθηκαν από την καταδυναστεία των Αιγυπτίων, με την παρέμβασι δύο ανδρών του Μωυσή και του Ααρών, που με φοβερές πληγές βασάνισαν τον άρχοντα της Αιγύπτου και τον λαό του. Όμοια και στις έσχατες πονηρές ημέρες οι δύο μάρτυρες προφήτες ο Ηλίας και ο Ενώχ (1) θα στηρίξουν τον λαό του Κυρίου, θα κηρύξουν μετάνοια και θα κάνουν δύσκολες τις ημέρες του Αντίχρι­στου. Γι’ αυτά όμως ομιλεί το 11ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως.

 

 Στο σκηνικό του οράματος προστίθεται τώρα και νέο θηρίο, συμ­παραστάτης και υπασπιστής του προηγούμενου. Και είδα άλλο θηρίο να βγαίνη από την ξηρά. Είχε δύο κέρατα σαν αρνιού και μιλούσε σαν δράκοντας (στ. 11). Πρόκειται για τον λεγόμενο ψευδοπροφήτη, που μνημονεύσαμε και πιο πάνω. Επτακέφαλος δράκοντας, επτακέφαλο θηρίο και ψευδοπροφήτης, κακά τρία.

 

Και αυτό το θηρίο, όπως και το προηγούμενο θα το χαρακτηρίζη η υποκρισία. Λύκος με ένδυμα προβάτου. Ενώ εμφανίζεται σαν αρνίο, η λαλιά του είναι σαν του δράκοντα, για να δηλωθή έτσι και η στενή σχέσις του με τον επτακέφαλο δράκοντα, δηλαδή τον Σατανά. Σατανικά συμφέροντα θα εξυπηρετή και σατανικές διδασκαλίες θα σκορπίζη.

 

Όπως οι δώδεκα Απόστολοι, οι εβδομήκοντα, ο Παύλος και οι συνεργάτες του έτρεχαν παντού και προσπαθούσαν να φέρουν τον κό­σμο στα πόδια του Χριστού, κατά παρόμοιο τρόπο ο ψευδοπροφήτης κάνει την γη και τους κατοίκους της να προσκυνήσουν το θηρίο το πρώτο, αυτό που θεραπεύθηκε από το θανάσιμο πλήγμα (στ. 12).

 

Επαναλαμβάνουμε πάλι, ότι ψευδοπροφήτης είναι το Ιερατείο του Αντιχρίστου(2). Επειδή οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες έκαναν έργο αν­τιχριστιανικό προεικονίζοντας έτσι τον εσχατολογικό Αντίχριστο, ό­μοια και το ειδωλολατρικό Ιερατείο της Ρώμης προτύπωνε τον ψευδοττροφήτη. Πολλοί ερμηνευτές της Αποκαλύψεως υποστηρίζουν ότι ψευδοπροφήτης είναι το ειδωλολατρικό Ιερατείο. Το σωστότερο όμως είναι ότι αυτό προεικονίζει το εσχατολογικό Ιερατείο του Αντιχρίστου. Όπως λ.χ. ο Νέρων αποτελεί τύπο του Αντιχρίστου, έτσι και το Ιερα­τείο που περιστοίχιζε τον Νέρωνα και υποστήριζε την καισαρολατρεία αποτελεί τύπο και προεικόνισμα του Ιερατείου του Αντιχρίστου των εσχάτων ημερών. Ο Νέρων ήταν ένας αντίχριστος, αλλά εκείνος που αναμένεται με τα δέκα κέρατα θα είναι ο Αντίχριστος. Εμφανίζονται πρώτα οι μικροί αντίχριστοι και ακολουθεί ο μεγάλος. Προηγούνται οι μικροί ψευδοπροφήτες και έπεται ο μεγάλος.

 

      Ας το πούμε κι έτσι: Ψευδοπροφήτης θα είναι όλοι οι Ιερείς, οι Ιεροκήρυκες, οι θεολόγοι, οι κατηχητές, οι εξορκιστές κλπ. του αναμε­νόμενου Αντιχρίστου. Αυτοί όλοι θα εμφανίζωνται με ένδυμα προβά­του, αφού γίνεται λόγος για κέρατα δύο όμοια αρνίω (στ. 11). Τα λό­για τους όμως και τα κηρύγματά τους θα είναι εμποτισμένα με σατανικό πνεύμα — και ελάλει ως δράκων (στ. 11). Δεν είναι απίθανο, ο επί κε­φαλής του Ιερατείου του Αντιχρίστου, ο Πατριάρχης να πούμε, να χα­ρακτηρίζεται κατά ιδιαίτερο τρόπο ψευδοπροφήτης, σαν ο κατ' εξοχήν ψευδοπροφήτης. Υπάρχουν ερμηνευτές που θέλουν τον ψευδοπροφήτη σαν ένα συγκεκριμένο πρόσωπο.

 

Και εκτελεί όλη την εξουσία του πρώτου θηρίου ενώπιον του (στ. 12). Με εντολή λοιπόν του πρώτου θηρίου γίνεται διαχειριστής της εξουσίας του. Ο δράκοντας έδωσε εξουσίες και δικαιοδοσίες στο θη­ρίο και αυτό τις δίνει στον ψευδοπροφήτη. Και εδώ, το έχουμε ήδη αναφέρει, γίνεται απομίμησις στο σχήμα, Θεός - Πατήρ  Χριστός - Από­στολοι.

 

Και όπως οι Απόστολοι έλαβαν από τον Χριστό Πνεύμα Άγιον και θαυματουργούσαν, παρόμοια και ο ψευδοπροφήτης εφοδιάζεται με θαυματουργική δύναμι. Και κάνει σημεία μεγάλα, ακόμη και φωτιά να κατεβαίνη από τον ουρανό στην γη ενώπιον των ανθρώπων (στ. 13). Όλα αυτά τα θαύματα τα ενεργεί εν ονόματι του Αντιχρίστου και δια της δυνάμεως του Αντιχρίστου, όπως οι Απόστολοι δρούσαν εν ονό­ματι του Χριστού.

 

 Η θαυματουργική δράσις του διαβολικού Ιερατείου του Αντιχρίστου περιγράφεται προτυπωτικά στο έβδομο και όγδοο κεφάλαιο της Εξόδου. Το Ιερατείο του Φαραώ, σοφισταί, μάγοι και επαοιδοί, προσπαθούσαν να κάνουν κάποιες θαυματουργίες, για να εξουδετερώ­σουν τα θαύματα του Μωυσή και του Ααρών. Εκάλεσε δε και ο Φα­ραώ τους σοφούς των απόκρυφων και τους μάγους. Και οι μάγοι της Αιγύπτου έκαναν κι οι ίδιοι παρόμοια με τις επωδές τους· διότι έρριξε καθένας το ραβδί του και έγιναν δράκοντες αλλά το ραβδί του Ααρών κατάπιε τα ραβδιά τους (7, 11-12). Στις τρεις πρώτες πληγές (μεταβο­λή των υδάτων του Νείλου σε αίμα - παρουσία βατράχων — εμφάνισις σκνιπών) οι μάγοι θαυματουργούσαν παρόμοια με τον Μωυσή, αλλά στις υπόλοιπες δεν μπόρεσαν.

 

 Ο Απόστολος Παύλος στην Β' προς Θεσσαλονικείς επιστολή κά­νει κάποιες αναφορές στα θαύματα του Αντίχριστου. Σημειώνει: Η παρουσία του Ανόμου θα είναι με ενέργεια του Σατανά, με κάθε δύναμι και με σημεία και τέρατα ψεύδους (2,9). Σημεία και τέρατα θα πη θαύματα. Αλλά ο Απόστολος κάνει μία διευκρίνησι, προσθέτοντας την λέξι ψεύδους. Δεν πρόκειται για αληθινά θαύματα, αλλά για ψευτοθαύματα που εξυπηρετούν το ψεύδος. Στις ψυχές και στα σώματα των οπαδών του Αντιχρίστου θα κάνη κατοχή ο Σατανάς και θα επηρεάζη και την δράσι τους. Τα μάτια τους θα βλέπουν θαύματα που δεν θα εί­ναι τίποτε άλλο παρά σκέτη απάτη και εξαπάτησις(3). Σ αυτό θα συντε­λέσουν και οι καταπληκτικές τεχνολογικές πρόοδοι. Όταν υπάρχη η δυ­νατότητα να προβάλλεται στον αέρα μία εικόνα τρισδιάστατη, και με την βοήθεια ακτίνων λέηζερ και δορυφόρων να γεμίζη το στερέωμα από την προβαλλόμενη μορφή, φαντάζεσθε πόσο μπορούν να ξεγελα­σθούν οι άνθρωποι!

 

 ΟΙ ψευτοθαυματουργίες του ψευδοπροφήτη θα αποσκοπούν στην παραπλάνησι των ανθρώπων. Το επιζητούμενο είναι ν’ αναγνωρίσουν το θηρίο σαν νικητή του θανάτου και Θεό. Και πλανά τους κατοί­κους της γης με τις τερατουργίες που του επιτράπηκε να κάνη εμπρός στο θηρίο. Και λέγει στους κατοίκους της γης να κάνουν εικόνα στο θη­ρίο, σ' αυτόν που είχε την πληγή από την μάχαιρα και έζησε (στ. 14). Με την δράσι του αυτή κατορθώνει να γεμίση η γη εικόνες και αγάλμα­τα του Αντιχρίστου. Το πράγμα θυμίζει κάποια παλαιά Ιστορία, σύμφω­να με την οποία λαοί, φυλές και γλώσσες έπρεπε να προσκυνήσουν το πελώριο άγαλμα του Ναβουχοδονόσορα, του βασιλέως της Βαβυ­λώνας. Και ο αυτοκράτορας αυτός προεικονίζει τον σατανικό άρχοντα της εσχατολογικής Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας. Θυμίζει ακόμη τα αγάλματα των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, στα οποία έπρεπε όλοι να προ­σφέρουν θυμίαμα. Τα γεγονότα βαίνουν σε επάλληλους κύκλους. Είναι σαν να προχωρή ένα αυτοκίνητο προς την κορυφή κάποιου κωνικού βουνού, και ο δρόμος σχηματίζει κυκλικές και ελικοειδείς στροφές γύ­ρω από το βουνό, που όσο προχωρούν στενεύουν και κάπου τερματί­ζουν. Στους πρώτους κύκλους βλέπεις το άγαλμα του Ναβουχοδονόσο­ρα, στούς επόμενους αγάλματα Ρωμαίων αυτοκρατόρων και στους τε­λευταίους το άγαλμα του επτακέφαλου θηρίου.

 

 Ο ψευδοπροφήτης μαζεύει τα πλήθη μπροστά στα ομοιώματα του Αντιχρίστου και τα καταπλήσσει με καινούργιες τερατουργίες, αφού κάνει αγάλματα και εικόνες να ζωντανεύουν και να μιλούν. Φαντάζεται κανείς την έκπληξι που θα δοκιμάζουν οι λατρευτές του μπρο­στά σε τέτοια εντυπωσιακά νούμερα. Ακαταγώνιστα επιχειρήματα. Θα κινδυνεύουν και οι εκλεκτοί να παρασυρθούν.

 

Ο υπασπιστής του θηρίου δεν αργεί να δείξη την θηριώδη κακία του. Αναλαμβάνει να θανάτωση όσους δεν προσκυνήσουν την εικόνα του θηρίου (στ. 15)· ακριβώς όπως τότε στα χρόνια του Ναβουχοδο­νόσορα, που οποίος δεν γονάτιζε μπροστά στο χρυσό άγαλμα του, έπρεπε να ριχθή μέσα στην κάμινο του πυρός (Δανιήλ 3,6).

 

Η προσκυνάς ή γίνεσαι στάχτη! Και όπως στους καιρούς της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, που οποίος δεν λιβάνιζε το άγαλμα του αυτο­κράτορα, ριχνόταν στα στόματα των λιονταριών. ΟΙ Χριστιανοί λοιπόν των εσχάτων χρόνων ή θα προσκυνήσουν την εικόνα του Αντιχρίστου, αναγνωρίζοντας τον Κύριο και Θεό ή θα θανατωθούν. Ή με το θηρίο ή με το Άρνίο. Τρίτη επιλογή δεν υπάρχει. Ή με το φως ή με το σκοτάδι.

 

 Η μίμησις και η αντιγραφή συνεχίζεται. Ο άνθρωπος που εντάσ­σεται στην Χριστιανική Εκκλησία βαπτίζεται και παίρνει την σφραγίδα του χρίσματος, η οποία τίθεται στο μέτωπο, στα χέρια και σ' άλλα ση­μεία του σώματος του. Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου. Αλλά και ο Αντίχριστος θα έχη την δική του σφραγίδα με την οποία ο ψευ­δοπροφήτης θα σφραγίζη τους πιστούς του Θηρίου. Και κάνει (ο Ψευ­δοπροφήτης) όλους, μικρούς και μεγάλους, πλούσιους και φτωχούς, ελεύθερους και δούλους να δεχθούν να τους δώση χάραγμα στο δεξιό τους χέρι η στο μέτωπο τους (στ. 15).

 

Η λέξις χάραγμα υπενθυμίζει ανατολίτικα αφεντικά παλαιών καιρών που χάραζαν στο χέρι ή στο μέτωπο των δούλων τους κάποιο ή κάποια γράμματα που υποδήλωναν ποιοι τους κατείχαν. Οι ερμηνευτές μας βεβαιώνουν ότι η λέξις χάραγμα σημαίνει την σφραγίδα του αυ­τοκράτορα. Έτσι το να τους δώση χάραγμα ερμηνεύεται, να τους σφραγίση.

 

 Όπως σημειώνεται στην συνέχεια υπάρχουν δύο ειδών σφραγί­δες, η μία με το όνομα του Αντίχριστου και η άλλη με την αριθμητική έκφρασι του ονόματός του — το όνομα του θηρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού (στ. 17). ΟΙ δύο αυτές σφραγίδες είναι ισόκυρες και ισοδύναμες. Ο αριθμός αύτού χξς' (666) (στ. 18).

 

Ξέρουμε ότι με το ελληνικό αλφάβητο, όπως και με το εβραϊκό και λατινικό, τα γράμματα χρησιμοποιούνταν και σαν αριθμοί. Το κάθε όνομα λοιπόν μπορεί να δώση κάποιον αριθμό, που προ­κύπτει από την πρόσθεσι των επί μέρους αριθμών, τους οποίους δηλώ­νει κάθε ψηφίο. Έτσι λ.χ. το όνομα ΠΕΤΡΟΣ δίνει αριθμό 755, καθό­σον Π = 80, Ε = 5, Τ = 300, Ρ = 100, 0 = 70 και Σ = 200, 80+5+300+100+70+200 = 755.

 

Και ο Αντίχριστος θα έχη κάποιο όνομα. Κι αυτό θα δίνη κάποιον αριθμό. Βέβαια δεν ξέρουμε αν θα προτιμηθή το εβραϊκό ή το ελληνικό ή κάποιο άλλο αλφάβητο.

 

Θα κυκλοφορούν δύο σφραγίδες η μία με το όνομα του θηρίου, που μπορεί να είναι ολόκληρο ή με σύντμησι. Αν κι εδώ δουλέψη η μέ­θοδος της αντιγραφής, πιθανόν να προτιμηθή το δεύτερο, αφού το ό­νομα Χριστός μπορεί να δηλωθή μόνο με τα δύο πρώτα γράμματα χεϊ και ρώ συμπεπλεγμένα σε μονόγραμμα ή με το πρώτο και τελευταίο γράμμα της λέξεως Ιησούς ή της λέξεως Χριστός. Η άλλη θα φέρη το νούμερο 666.

 

Θα κάνη (ο ψευδοπροφήτης), ώστε κανείς να μη μπορή να αγοράζη ή να πωλή παρά μόνο όποιος έχει την σφραγίδα, δηλαδή το όνομα του θηρίου ή τον αριθμό του ονόματός του (στ. 17). Εδώ βλέπουμε την σατανική βία που θα ασκηθή εκείνες τις ημέρες. Σου δένουν τα χέ­ρια. Αν δεν υποταγής στο θηρίο, δεν έχεις δυνατότητα αγοράς ή πωλή­σεως, δεν σου επιτρέπονται εμπορικές δοσοληψίες και συναλλαγές. Ο καθένας κατανοεί τις οδυνηρές συνέπειες που έχει αυτό το μέτρο. Συγ­χρόνως γίνεται αντιληπτή και η αβυσσαλέα διαφορά Χριστού και Αντί­χριστου. Ο πρώτος θέλει να τον ακολουθήσουν οι άνθρωποι ελεύθερα και αβίαστα. Ο δεύτερος, με βία και καταπίεσι. Η πρώτη τακτική μαρ­τυρεί αρχοντιά και δύναμι, ενώ η δεύτερη φτώχεια και αδυναμία.

 

Και κάτι άλλο διαφαίνεται εδώ. Η σφραγίδα του Αντίχριστου αποτελεί σήμα θρησκευτικό, αλλά συγχρόνως και εμπορικό. Αυτό θα μας βοηθήση, αφού λάβουμε ύπ όψιν μας διάφορες τεχνολογικές εξε­λίξεις, να καταλάβουμε πως περίπου θα είναι το χάραγμα.

 

Ως πρός τις εμπορικές συναλλαγές, κατ’ αρχήν χρησιμοποιούμε το χρήμα. Συναλλασσόμαστε τοις μετρητοίς. Πολλές φορές όμως, όταν τα ποσά είναι μεγάλα, καταφεύγουμε στις επιταγές. Σε κάποιες χώρες έχει μπει σε ενέργεια η χρήσις πιστωτικής κάρτας και προωθείται η γενίκευσίς της. Μ' αυτόν τον τρόπο δεν χρειάζεται να πιάνουμε χρήμα­τα στα χέρια μας. Ψωνίζουμε λ.χ. σ' ένα πολυκατάστημα και κατόπιν δί­νουμε την πιστωτική μας κάρτα. Την τοποθετούν σε ειδική σχισμή ενός κομπιούτερ που συνδέεται με μία Τράπεζα και δίνεται εντολή από τον εγκέφαλο ν' αφαιρεθή το ανάλογο ποσόν από τον τραπεζικό μας λογα­ριασμό.

 

Υπάρχουν επιχειρήσεις που εκδίδουν ήδη πιστωτικές κάρτες. Σε μία ειδική μαγνητική λουρίδα καταχωρούνται τα σχετικά στοιχεία των χρηματικών συναλλαγών.

 

Εδώ όμως χρειάζεται να γίνη κάποια επισήμανσις. Η ειδική λου­ρίδα έχει μέγεθος 1,25 επί 7,5 εκατοστά και μπορεί να δεχθή 100.000 λέξεις. Γεννάται το ερώτημα γιατί να υπάρχουν τόσα μεγάλα περιθώ­ρια καταγραφών; Τι κρύβεται πίσω άπ' αυτό; Κάτι κρύβεται.

 

Αύριο, μεθαύριο θ' ακούμε κάποια εύλογα ερωτήματα: Γιατί να υπάρχουν για το κάθε πρόσωπο τόσα δελτία ξεχωριστά, αφού μπορούν να συγκεντρωθούν σε ένα; Από δω ταυτότητα, άπ' εκεί εμπορική κάρ­τα, πιο πέρα διαβατήριο ή Ιατρικό δελτίο κλπ. Να τα απλουστεύσουμε τα πράγματα!

 

Η προοπτική είναι, σ' αυτήν την λουρίδα να γραφούν τα πάντα, ώστε η πιστωτική κάρτα ν' αποτελή και ταυτότητα και διαβατήριο και Ιατρικό δελτίο που θα περιέχη ακόμη και καρδιογραφήματα και ακτινο­γραφίες. Μ' αυτήν θα πληρώνουμε τον ΟΤΕ και την ΔΕΗ, μ' αυτήν θα παρουσιάζουμε το ποινικό μας μητρώο και την στρατολογική μας κατάστασι. Και ο καθένας το αντιλαμβάνεται πως χωρίς αυτήν την κάρτα δεν θα μπορούμε να ζήσουμε μέσα στην κοινωνία. Μ' αυτήν και με τον κωδικό της αριθμό όλα θα διευθετούνται.

 

Η ζωή κυλάει, και όλα τακτοποιούνται με μία κάρτα. Αλλά να, που κάποιες φορές η κάρτα θα χάνεται ή θα καταστρέφεται. Πολύ πι­θανό να προωθηθούν από κάποιους εγκεφάλους συστηματικές εξαφα­νίσεις καρτών. Όποτε θα ζητηθή κάποιος άλλος τρόπος που να εξασφαλίζη καλύτερα τα πράγματα. Ήδη ο τρόπος έχει εξευρεθή και δειλά  δειλά κάνει την παρουσία του. Αρκεί να αναφέρουμε ότι σε κάποια σούπερ-μάρκετ των ΗΠΑ διατίθεται ειδική κάρτα για τους πελάτες, ό­που κάτω από τον κωδικό αριθμό σημειώνεται το Η και το F. Το πρώτο υποδηλώνει χέρι (Hand, χάντ) και το δεύτερο μέτωπο (Forehead, φόρεντ). Και δείχνουν σε ποιο σημείο είναι σφραγισμένος ο άνθρωπος.

 

 Δεν απαιτείται λοιπόν μεγάλη σοφία για να κατανοήσουμε πως θα προχωρήση το πράγμα: Από τα πολλά δελτία και τους πολλούς αρι­θμούς στο ένα δελτίο και στον ένα αριθμό, και από την κάρτα στο σφράγισμα του χεριού ή του μετώπου, γιατί κάποιος ίσως να είναι κου­λός.

 

Προωθείται σχέδιο για την δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβερνή­σεως. Τότε ο κάθε άνθρωπος θα έχη τον κωδικό του αριθμό. Ο αρι­θμός αυτός θα αποτελή και το διακριτικό στοιχείο της εξελιγμένης ταυ­τότητος  κάρτας του. Στην τελευταία φάσι η καταγραφή θα γίνεται στο χέρι η στο μέτωπο. Μάλλον είναι πια βέβαιο ότι για το χάραγμα αυτό θα χρησιμοποιούνται ακτίνες λέηζερ και το σύστημα bar code (μπαρ κόουντ), δηλαδή του γραμμικού κώδικα — ευθείες παράλληλες διπλές γραμμές διαφόρων ειδών κάθε ζεύγος γραμμών αντιστοιχεί σ' έναν αριθμό και η ανάγνωσίς τους θα πραγματοποιείται με οπτικό-ηλεκτρονικά μέσα και κομπιούτερ.

 

Στο σύστημα bar code υπάρχουν τρεις διπλές γραμμές όμοιες και ισομεγέθεις που βρίσκονται στην αρχή, στην μέση και στο τέλος των άλλων γραμμών. Εξέχουν και λίγο προς τα πάνω και κάτω. Αυτές αν­τιπροσωπεύουν τρεις όμοιους αριθμούς που αποτελούν την βάσι του κώδικα. Ήδη στις ημέρες μας πολλά εμπορικά προϊόντα φέρουν κωδικό αριθμό με το σύστημα του γραμμικού κώδικα με βασικούς αριθμούς τρία 6. Στα χρόνια του Αντίχριστου και της παγκόσμιας κυβερνήσεως οι ατομικές μας ταυτότητες  κάρτες θα φέρουν γραμμικό αριθμό που θα έχη σαν βάσι τρία 6, δηλαδή το πρόγραμμα του κεντρικού υπολογι­στή θα ανοίγη με το 666, το χάραγμα του θηρίου. Αξιοπρόσεκτο είναι ότι η λέξις χάραγμα κατανοείται καλύτερα όταν οι αριθμοί εκφράζον­ται με γραμμές, με χαρακιές!

 

 Όποιος λοιπόν στα χρόνια του Αντίχριστου δεν δέχεται να σφραγισθή και να πάρη αριθμό που θα βασίζεται στο 666, αυτομάτως θα μένη χωρίς ταυτότητα, και συγχρόνως χωρίς πιστωτική κάρτα, οπό­τε αδυνατεί να έχη εμπορικό πάρε  δώσε. Έτσι γίνονται άριστα κα­τανοητές οι φράσεις της Αποκαλύψεως: Ίνα μη τις δύνηται αγοράσαι ή πωλήσαι, ει μη ο έχων το χάραγμα, το όνομα του θη­ρίου ή τον αριθμόν του ονόματος αυτού (στ. 17).

 

Ζαλίζεται ο νους του πιστού. Τι μάτια είχαν αυτοί οι προφήτες! Τι όρασι διέθετε ο άγιος Ιωάννης που από το τέλος του 1ου μ.Χ. αιώνος αντιλαμβανόταν πραγματικότητες που μόνο άνθρωπος που θα ζούσε στα τέλη του 20ου αιώνος μπορούσε να τις νοιώση. Για τον Θεό όμως, που εμπνέει και φωτίζει τους προφήτες, τα πράγματα του απόμακρου μέλλοντος είναι τόσο ορατά, όσο και αυτά του παρόντος.

 

Η διαδικασία του σφραγίσματος στον καιρό του Αντίχριστου θα πρέπει να εντάσσεται σε κάποιου είδους τελετουργία, θ’ αποτελή θρη­σκευτικό μυστήριο. Κάτι σαν απομίμησις του χρίσματος των Χριστια­νών. Φυσικά τον λόγο σ' αυτές τις τελετές θα τον έχουν οι Ιερείς του θηρίου. Και όπως στην περίπτωσι του μυρώματος των Χριστιανών, οι πιστοί γίνονται φορείς του Αγίου Πνεύματος, έτσι και όσοι θα παίρνουν το χρίσμα του Αντίχριστου, θα γίνωνται κατοικίες δαιμονίων και δαιμονικών ενεργειών.

 

 Τα τελευταία έτη συχνότατα οι Χριστιανοί ερωτούν για την στάσι που πρέπει να λάβουν απέναντι στο 666. Οι Πνευματικοί και γενικώς οι κληρικοί δέχονται αρκετές ερωτήσεις γι’ αυτό το θέμα. Επίσκοποι κατά καιρούς, αναγκάσθηκαν να εξαποστείλουν ειδικές εγκυκλίους προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα.

 

Έχουμε να πούμε ότι η υπόθεσις με το 666 διέρχεται από δύο περιόδους. Άλλη βαρύτητα και έννοια έχει στην πρώτη και διαφορετι­κή στην δεύτερη. 

 

Κατά την πρώτη περίοδο συναντούμε εδώ κι' εκεί το 666, είτε σε νομίσματα είτε σε ενδύματα είτε σε οικιακά σκεύη είτε σε κάποια δελ­τία οργανισμών είτε σε κομπιούτερ κλπ. κλπ.

 

Κατά την δεύτερη περίοδο το 666 θα έχη καθαρό θρησκευτικό νόημα και θα συνδέεται με τη θρησκευτική τοποθέτησι του καθενός. Θα δηλώνη ότι γίνεται αποδεκτή η πίστις στην θεότητα του ψευδομεσσία, ότι υιοθετείται η λατρεία και η αφοσίωσις σ' αυτόν. Τότε θα είναι που ο ψευδοπροφήτης θα προσπαθή να πείση τους πάντες να δεχθούν το αφεντικό σαν Κύριο και Θεό τους. Και φυσικά η σφράγισις με το 666 θα γίνεται στους ναούς του Αντίχριστου από το Ιερατείο του, σε επίσημη θρησκευτική τελετή.

 

Αυτή η διαφορά δεν πρέπει να μας διαφεύγη. Όσο βρισκόμαστε στην πρώτη φάσι, δεν αξίζει τον κόπο να ξεκινήσουμε μάχη για το 666 που έχει ένα μπουκάλι ή κάποια κατσαρόλα ή  κάποιο πουκάμισο. Ας μη φοβόμαστε φόβο εκεί που δεν υπάρχει φόβος. Τι σημασία έχει αν είναι πάνω σ' ένα χαρτονόμισμα; Εμείς μ' αυτό το χαρτονόμισμα αγοράζου­με πέντε ψυχωφελή βιβλία και τα μοιράζουμε σε κάποιους ανθρώπους και σώζονται. Τι σημασία αν κάποια κάρτα συγκοινωνιακή έχει συνεσκιασμένα το 666; Μήπως η λήψις και η χρησιμοποίησις αυτής της κάρτας συνδυάσθηκε με κάποια θρησκευτική τελετουργία;

 

Αν ο Καίσαρ, δηλαδή η πολιτεία επιθυμή να βάζη εδώ κι' εκεί φανερά ή συνεσκιασμένα το 666, με γεια της, με χαρά της. Αφού αυτό δεν σχετίζεται με θρησκευτικές απαιτήσεις, μας είναι αδιάφορο. Απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ (Ματθ. 22,21).

 

Ας προσέξουμε και το εξής: Κάποιος χριστιανός έχει το διαβατή­ριο του και ταξιδεύει σε διάφορες χώρες. Αναπόφευκτα θα δεχθή διά­φορες σφραγίδες. Πολλές άπ' αυτές θα φέρουν εμβλήματα και σήματα μουσουλμανικά, αθεϊστικά, ειδωλολατρικά, βουδιστικά κλπ. Και τι έγι­νε; Έπαθε κανένα κακό; Το ίδιο ισχύει και για κάποια γραμματόσημα που χρησιμοποιούμε στην αλληλογραφία μας. Όχι λοιπόν ανόητες και άκαιρες φοβίες. Να μη πέφτουμε θύματα.

 

 Υπάρχουν άνθρωποι με ποικίλους στόχους και συμφέροντα που επι­διώκουν να σπέρνουν στις ψυχές των χριστιανών παράκαιρο φόβο και ψυχική αναταραχή. Στην συνέχεια ξέρουν να εκμεταλλευθούν καλά αυ­τή την κατάστασι και να τους φάνε ακόμη και ολόκληρη την περιουσία τους. Κάποιοι αετονύχηδες πείθουν πλήθος χριστιανών να τους δώ­σουν χρηματικά ποσά για να αγοράσουν σε ιδιαιτέρως κατάλληλο χώρο(!) εκτάσεις όπου θα χτίσουν οικήματα, ώστε στην εποχή του Αντί­χριστου να βρουν εκεί καταφύγιο! Μάλιστα προσδιορίζουν ότι η εμφάνισις του Αντίχριστου είναι πολύ κοντά. Και πρέπει σύντομα να κατα­θέσουν τις χρηματικές προσφορές!..

 

    Κάποιοι σούπερ  ορθόδοξοι δεν έχουν άλλη δουλειά να κά­νουν παρά να προωθούν άκαιρες και παράκαιρες φοβίες. Αντί ν' ασχο­λούνται με τον Χριστό, ηδονίζονται να μιλούν, από το πρωί ως το βρά­δυ για τον Αντίχριστο και για το 666. Μη τους δίνετε σημασία. Πάσχουν από φανατισμό και αδιακρισία και κατά κανόνα ανήκουν σε προβληματικούς θρησκευτικούς κύκλους.Αφού δεν λαμβάνει χώρα κάποια θρησκευτική τελετουργία, το 666 δεν λέει τίποτε. Σύμφωνα με τις αποστολικές πα­ραδόσεις της Εκκλησίας μας η σφράγισις με το 666 θα αποτελή επίση­μη θρησκευτική πράξι. Κάτι τέτοιο δεν έχει εμφανισθή ακόμη.

 

 Θα χρειασθή όμως αυτά που λέμε να τα κατοχυρώσουμε και με επίσημα κείμενα. Γι’ αυτό παραπέμπουμε στα συγγράμματα του αγίου Ιππολύτου Ρώμης, ο οποίος καταγράφει πολλές αποστολικές παραδό­σεις. Ας δούμε τι γράφει: Απέστειλεν ο Κύριος τους αποστόλους εις πάντα τα έθνη, και αυτός (ο Αντίχριστος) ομοίως πέμψει ψευδαποστόλους. Συνήγαγε τα διεσκορπισμένα πρόβατα ο Σωτήρ, και αυτός ομοίως επισυνάξει τον διεσκορπισμένον λαόν των Ιουδαίων. Έδωκεν ο Κύ­ριος σφραγίδα τοις εις αυτόν πιστεύουσιν, και αυτός δώσει ομοίως (περί Χριστού και περί του Αντίχριστου, 6).

 

Η σφραγίδα που δίνει ο Κύριος στους χριστιανούς είναι το βάπτι­σμα και το χρίσμα. Στην Π. Διαθήκη ήταν η περιτομή. Πρόκειται βέβαια για επίσημες θρησκευτικές τελετουργίες. Μας τονίζει λοιπόν ο άγιος Ιππόλυτος ότι και ο Αντίχριστος θα ενεργήση παρόμοια — και αυτός δώσει ομοίως. Δηλαδή η λήψις στο χέρι ή στο μέτωπο του 666 θα αποτελεί επίσημη τελετουργία, μυστήριο αντιβαπτίσματος και αντιχρίσματος της αντιεκκλησίας του Αντίχριστου. Και θα δηλώνεται εμφα­νώς ότι το άτομο αποδέχεται σαν αληθινό Θεό και Λυτρωτή του τον Αντίχριστο.

 

 

 

Ας γνωρίζουμε καθαρά τα πράγματα. Ας μην ακούμε τι λέει ο κά­θε άσχετος. Υπάρχουν κάποιοι που κηρύττουν ότι ο ψευδομεσσίας γεννήθηκε. Μάλιστα ισχυρίζονται ότι γνωρίζουν το όνομά του, ότι γνω­ρίζουν την χρονολογία της γεννήσεώς του και την χρονολογία της εμφανίσεώς του. Αγαπητοί αναγνώστες όποιοι σε εσχατολογικά θέμα τα παρουσιάζουν χρονολογία, να ξέρετε άτι είναι εκατό τοις εκατό πλα­νεμένοι. Και μόνο η παρουσίασις χρονολογίας αποτελεί αλάνθαστο κρι­τήριο πλάνης. Από τον πρώτο μ.Χ. αιώνα μέχρι τις ημέρες μας κάθε τό­σο παρουσιάζονταν άνθρωποι που εδήλωναν με χρονολογίες εσχατολογικά γεγονότα. Όλοι αποδείχθηκαν πλανεμένοι. Κανείς δεν μπορεί να ορίση χρονολογία. Μπορεί ο Αντίχριστος να εμφανισθή σε πενήντα χρόνια, αλλά μπορεί και σε τρεις χιλιάδες χρόνια. Αυτό μόνο ο Θεός το γνωρίζει.

 

Κατά περίεργη σύμπτωσι όσοι κατά το παρελθόν εκήρυξαν εσχατολογικές χρονολογίες άνηκαν κατά κανόνα σε ομάδες ποικιλώνυμων σχισμάτων και αιρέσεων.

 

Χωρίς αμφιβολία, στις ημέρες μας δίνει και παίρνει η αρρωστημέ­νη εσχατολογία. Πολύ χαρακτηριστικά εκφράζεται έπ' αυτού ο Μητρο­πολίτης Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμος σε εγκύκλιο του: Εάν όλη αυτή η οργιάζουσα φημολογία και η λαϊκίζουσα ανευθυνο-υπευθύνως θεο­λογία περί Αντιχρίστου και 666 είχε έστω και την παραμικρή βάσι αλη­θείας, τι λέτε, οι ανά τον κόσμον οργανωμένες ορθόδοξες Εκκλησίες μας θα έμεναν αδιάφορες και σιωπηλές; Τόσες σύνοδοι, τόσες ορθό­δοξες θεολογικές σχολές, τόσα Ιερατεία, τόσοι άγιοι άνθρωποι θα εσιωπούσαν;

 

 Σε θρησκευτική εφημερίδα σημειώνονται τα επόμενα: Προσοχή από τους αυτοσχέδιους εξηγητάς των προφητειών και της Αποκαλύψεως... (Παρατηρούνται) διαφωνίες έντονες, ερμηνείες και παρερμη­νείες, λογισμοί και παραλογισμοί, που φθάνουν σε ακρότητες και σε χωρισμούς ανδρογύνων ακόμη. Και το θλιβερώτερον είναι ότι κυκλο­φορούν πολλά δημοσιεύματα, βιβλία, τεύχη και άλλα που φανατίζουν τους αναγνώστας, προκαλούν μεγαλυτέραν σύγχυσιν και κλονίζουν συ­νειδήσεις... Ο αριθμός 666 δεν σκοτώνει ούτε μπορεί να βλάψη κανέ­ναν. Ούτε αρνείται κανείς τον Χριστόν και την ψυχήν του, αν δεν το πράξη θεληματικά, όπως διδάσκει και ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός. Η πίστις δεν είναι αριθμός θεωρητικός, δια να καταστροφή και να καταργηθή αυτομάτως από κάποιον άλλον αριθμόν. Η πίστις είναι η άμεση και ζωντανή σύνδεσίς μας με τον Σωτήρα μας Ιησούν Χριστόν και όταν εί­μεθα με ταπείνωσιν και αγάπην συνδεδεμένοι μαζί του, καμμιά, απολύ­τως καμμιά δύναμις δεν μπορεί να μας χωρίση από Εκείνον ή να μας βλάψη (Ορθοδ. Τύπος, 21/11/86).

 

Πρέπει να νοιώσουμε ότι η δύναμις του κακού είναι ένα πράγμα με διάστασι βάθους, μια υπόθεσις που αφορά τα έσω και όχι τα έξω. Μπορεί κάποιος να γεμίση όλα τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί με χρι­στιανικά εμβλήματα μπορεί η ταυτότητα του, το διαβατήριο του, η ταξι­διωτική του κάρτα, τα ιατρικά του βιβλιάρια, τα βιβλιάρια καταθέσεων κ.τ.τ. να είναι σημαδεμένα με σταυρούς... και όμως οι σκέψεις του, τα αισθήματά του, οι επιθυμίες του να δουλεύουν στο κακό. Εξωτερικά δείχνει χριστιανός και εσωτερικά έχει αιχμαλωτισθή στην αμαρτία. Ποιο το όφελος;

 

Όταν όμως θα αντιμετωπίσουμε την δεύτερη περίοδο του 666, όταν θα ιδρύεται μία νέα θρησκεία με έναν νέο Θεό και θα απαιτείται ένα νέο βάπτισμα, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Τότε το 666 δεν θα εί­ναι ένας απλός αριθμός, αλλά ένας σατανοάνθρωπος που θα παριστάνη τον Θεό, που θα επιτελή θρησκευτική τελετή και θα σφραγίζη τους λάτρεις του με τον εν λόγω αριθμό. Τότε το 666 σημαίνει ομολογία στην θεότητα του Αντιχρίστου και τελετουργία βαπτίσματος και χρί­σματος από το Ιερατείο του ψευτοθεού. Τότε, υιοθετώντας το 666 αρ­νείσαι τον αληθινό Μεσσία και προσχωρείς θρησκευτικά σ έναν ψευδόχριστο. Και τότε, δεν θα ενδιαφέρη τον Αντίχριστο, αν το 666 θα τοποθετείται εδώ κι' εκεί όπως ναναι, αλλά αν θα εγχαράσσεται στο σώμα του ανθρώπου με θρησκευτική τελετουργία.

 

Αυτονόητο είναι ότι κανένας πραγματικός χριστιανός δεν θα δεχθή τότε τον σατανικό αριθμό. Θα τον απορρίψη, κι ας ακολουθήσουν όλες οι δυσάρεστες συνέπειες, έστω κι αν πρόκειται για θάνατο.

 

 Κι εδώ όμως ας παρατηρήσουμε κάτι. Αν σ' αυτή την δεύτερη περίοδο, σε πιάσουν τρεις τέσσερις χειροδύναμοι άνδρες, σε ακινητο­ποιήσουν και με το ζόρι τυπώσουν επάνω σου το χάραγμα, και πάλι τίποτε δεν τρέχει. Εσωτερικά είσαι ανέγγιχτος. Ακόμη κι αν όλο σου το σώμα το γεμίσουν με το όνομα ή τον αριθμό του θηρίου, δεν ζημιώ­νεσαι. Στην ψυχή σου κυματίζει η σημαία του Χριστού, και τα χείλη σου ψελλίζουν, εις άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός.

 

Εάν εμείς οι Χριστιανοί συλλάβουμε έναν αρνητή και άθεο που ο ψυχικός του κόσμος έχει γίνει βιολί του Σατανά, και δια της βίας χαρά­ξουμε στο κορμί του χίλιους  δυο σταυρούς και Ιχθύες και 888 και ΧΡ και ΑΩ, ποιο το όφελος; Εκείνο που μετράει είναι η θέλησις. Και η θέλησις αναβλύζει από τα βάθη της υπάρξεως. Το παιγνίδι παίζεται στα έγκατα και όχι στην επιφάνεια. Γι’ αυτό και ο Δαβίδ λέει πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Πρέπει να θέλησης ν' ακολουθήσης τον Χριστό. Πρέπει να το λέη η καρδιά σου. Το ίδιο Ισχύει και για τον Αντίχριστο.

 

Το βάρος λοιπόν πρέπει πάντα να πέφτη στον έλεγχο της καρδιάς. Να στρέφουμε την θέλησί μας και την αγάπη μας προς τον Θεό μας, και όχι να παρατηρούμε αν το ελληνικό πεντοχίλιαρο φέρει συνεσκιασμένα το 666. Ο στόχος μας ας είναι να φυτεύουμε στον κήπο της ψυχής μας τα άνθη της πραότητος, της υπομονής, της εγκράτειας, της ταπεινοφρο­σύνης, της αγάπης. Έτσι γεμίζει η ύπαρξίς μας φως Χριστού. Κι αυτό το φως διώχνει μακρυά κάθε σκοτάδι που εκπέμπεται από τον κόσμο του Αντιχρίστου.

 

 Το ότι στις ημέρες μας βλέπουμε να κάνη όλο και περισσότερο εμφανή την παρουσία του το 666, δεν πρέπει να δημιουργή μόνο δυσάρεστες σκέψεις. Το πράγμα έχει και κάποιες ευχάριστες πλευρές. Υποθέτουμε ότι όσο πληθαίνουν γύρω μας τα 666, πλησιάζουμε στον καιρό του Ανόμου, αν και κανείς δεν μπορεί να προσδιορίση χρονικά το ζήτημα. Γνωρίζουμε όμως, από την Β' προς Θεσσαλονικείς επιστολή ότι η εμφάνισίς του σημαίνει εγγύτητα της Β' Παρουσίας — εάν μη έλθη η αποστασία πρώτον και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας (Β' 3). Πρώτα έρχεται η αποστασία με τον Αντίχριστο και κατόπιν η Β' Παρουσία.

 

Εδώ μερικοί το ερμηνεύουν λάθος. Υποστηρίζουν ότι πρώτα έ­χουμε την περίοδο της αποστασίας και έπειτα εκείνη του Αντιχρίστου. Η ορθή εξήγησις είναι ότι ο καιρός του Αντιχρίστου ταυτίζεται με την αποστασία. Γράφει ο Θεοδώρητος Κύρου: Αποστασία ωνόμασε τον ί­διο τον Αντίχριστο, παίρνοντας το όνομα από το πράγμα και δίνοντας το σ' αυτόν (εξήγησι στην Β' Θεσσαλ.). Και αλλού: Αποστασία ονο­μάζει την ίδια την παρουσία του Αντιχρίστου. Το ίδιο δέχεται και ο Ιε­ρός Αυγουστίνος. Ταυτίζει την αποστασία με τον Αντίχριστο, τον οποίο ονομάζει αποστάτη (περί της πολιτείας του Θεού, 20, 19). Και ο Θεο­φύλακτος Βουλγαρίας παρόμοια ερμηνεύει: Δεν θα γίνη, λέγει, η πα­ρουσία του Κυρίου, αν δεν έλθη πρώτα η αποστασία, δηλαδή ο Αντί­χριστος. Και τον ονόμασε αποστασία διότι είναι ο ίδιος αποστασία και πρόκειται να απομακρύνη τόσους πολλούς από τον Χριστό, και αν είναι δυνατόν να απομακρύνη ακόμη και τους εκλεκτούς (Ερμηνεία στην Β' Θεσσαλ.).

 

 Με τον ερχομό του Αντιχρίστου πλησιάζει η πολυπόθητη στους χριστιανούς ημέρα της Β' Παρουσίας. Τότε θα αρχίση να σαλπίζεται το Μαράν αθά = ο Κύριος εγγύς (Φιλπ.4,5). Ο Κύριος εγγίζει και ου χρονίζει. Έρχεται εν δόξη για να παραλαβή τους δικούς του στον νυμφώνα της άρρητης χαράς.

 

 Έπειτα, πρέπει να σημειώσουμε ότι το 666 αποτελεί όπλο της χριστιανικής απολογητικής· μεγάλο απολογητικό επιχείρημα για την θεοπνευστία της Αγίας Γραφής. Πολλοί κατά καιρούς σε διάφορες θρησκείες παρέστησαν τον προφήτη και είπαν προφητείες. Μα κανέ­νας δεν τόλμησε να πη ή να γράψη ότι θάρθη κάποια μελλοντική εποχή, κατά την οποία ένας αριθμός θα δημιουργήση θόρυβο και θα παίξη με­γάλο ρόλο στην ζωή των ανθρώπων και μάλιστα να τον προσδιορίση ακριβώς αυτόν τον αριθμό, μέσα στην απεραντοσύνη των αριθμών και να βγη στο τέλος αληθινή η πρόρρησίς του. Τέτοια κατορθώματα δεν τα έχουν οι ψευδοθρησκείες και οι πλανεμένοι προφήτες τους. Μόνο ο Θεός των χριστιανών έχει τέτοιες δυνατότητες. Και εμπνέει τον ευαγγελιστή Ιωάννη και γράφει προ είκοσι σχεδόν αιώνων και δηλώ­νει ακριβώς και επακριβώς το περίφημο νούμερο, χωρίς να πέση καθό­λου έξω. Βέβαια κι αν ακόμη σημείωνε 665 ή 667, πάλι θα ήταν πράγ­μα αξιοθαύμαστο. Αλλά βλέπετε ούτε κατά μία μονάδα δεν λαθεύει. Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών! Αναφωνούμε μαζί με τον Προφητάνακτα: Ιδού, Κύριε, συ έγνως πάντα τα έσχατα και τα αρχαία (Ψαλμ. 138,5). Εμείς που ζούμε, σε τούτες τις ημέρες μπορούμε να διαπιστώνουμε την επαλήθευσι της εν λόγω προφητείας, καθώς και τό­σων άλλων εσχατολογικών προρρήσεων. Ναι, Κύριε, εσύ τα γνωρί­ζεις όλα τα έσχατα. Και μόνο το δικό σου βιβλίο, η Αγία Γραφή, περι­γράφει αλάθητα την διαδρομή των εσχάτων. Σε υμνολογούμε, τον μό­νον αληθινόν Θεόν και Παντογνώστη.

 

 Με το 666 επίσης αποδεικνύεται η ανεπάρκεια, η αδυναμία ή η ανοησία του Σατανά. Εφ' όσον η Αγία Γραφή σημείωσε τούτο το νού­μερο, αυτός θα’πρεπε να διαλέξη κάποιο άλλο, ώστε να διαψευσθή η προφητεία της Βίβλου. Και όχι μόνο γι’ αυτό, αλλά και για να μη κάνη έκδηλο στους χριστιανούς το πρόσωπο του Αντιχρίστου. Ή είναι σκο­τισμένος και κάνει λάθος κινήσεις και υιοθετεί έναν αριθμό που ενισχύει την απολογητική του αντιπάλου βοηθώντας συγχρόνως τους εχθρούς του ν' ανιχνεύσουν το πρόσωπο του διαλεχτού του. Ή είναι αδύναμος να κινείται κατά τρόπο που να βγάζει λανθασμένες τις προρρήσεις της Γραφής.

 

 Εδώ είναι η σοφία. Οποίος έχει νου ας λογαριάση τον αριθμό του θηρίου˙ είναι αριθμός ανθρώπου˙ και ο αριθμός είναι χξς' (666) (στ. 18).

 

Ο αριθμός του θηρίου δεν είναι αριθμός κάποιου αγγέλου ή αρ­χαγγέλου, αλλά ανθρώπου. Πρόκειται για νούμερο που δηλώνει άν­θρωπο. Αυτό διαφαίνεται και από την προσεκτική μελέτη των αντωνυ­μιών που αφορούν το θηρίο στην σχετική περικοπή του 13ου κεφα­λαίου της Αποκαλύψεως. Ενώ στην αρχή οι αντωνυμίες εκφέρονται σε ουδέτερο γένος — Το οποίο είδα, έδωκε σ' αυτό ο δράκοντας, ποιος μπορεί να πολεμήση μ' αυτό, δόθηκε σ' αυτό εξουσία να πολεμήση — ξαφνικά το ουδέτερο γίνεται αρσενικό. Δηλαδή αυτό το θηρίο γίνεται αυτός ο άνθρωπος: και θα προσκυνήσουν αυτόν (στ. 8).

 

Άνθρωπος λοιπόν ο Αντίχριστος και όχι κάποια αφηρημένη δύ­ναμις του κακού ή ο διάβολος. Άνθρωπος, αφού βέβαια και ο Ιησούς Χριστός πήρε ανθρώπινη μορφή. Το σύστημα της απομιμήσεως, εν δράσει.

 

Αλλά και ο Απόστολος Παύλος σαν άνθρωπο τον δέχεται: Προ­σέξετε μήπως και σάς εξαπάτηση κανείς με κανένα τρόπο, διότι (δεν θα έρθη η Β' Παρουσία), αν δεν φανερωθή πρώτα ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο γυιός της απώλειας (Β' Θεσ. 2, 3). Άνθρωπος, και μάλι­στα βουτηγμένος στην αμαρτία και εμποτισμένος αφάνταστα άπ' αυτή. Πιο αμαρτωλό και πιο εξαχρειωμένο άνθρωπο δεν θα γνωρίση η γη. Αλλά και η φράσις γυιός της απώλειας δηλώνει άνθρωπο όμοιο με τον Ιούδα, αφού ο Κύριος έτσι χαρακτήρισε τον Προδότη. Ο Ιούδας επιζήτησε να εξοντώση τον Χριστό. Όμοια και ο Αντίχριστος θα κοιτάξη να εξαφανίση το σώμα του Χριστού, δηλαδή την Χριστιανική Εκκλη­σία, και ό,τι χριστιανικό. Αλλά ο Ιούδας είχε οικτρό τέλος. Το ίδιο θα συμβή και σ' αυτόν. Κακοί κακώς απολούνται.

 

Γιατί άραγε θα προτιμήση το 666; Νομίζουμε ότι κι εδώ πάλι μπήκε σε ενέργεια η μέθοδος της απομιμήσεως. Προτίμησε αριθμό που μοιά­ζει μ' εκείνον του Χριστού. Η λέξις Ιησούς εκφράζεται αριθμητικά ως εξής: I = 10, Η = 8, Σ = 200, 0 = 70, Υ = 400 και Σ = 200, με άθροι­σμα το 888.

 

Το 666 είναι αριθμός που ομοιάζει κατά δύο τρόπους προς εκείνον του Χριστού, πρώτον διότι το 6 κατά τα τρία τέταρτα είναι ό­μοιο με το 8 και δεύτερον διότι επαναλαμβάνεται τρεις φορές, όπως ακριβώς και του Χριστού.

 

Ελληνικά το 666 γράφεται χξς'. Το θαυμαστό είναι ότι και με το ελληνικό αλφάβητο συμβαίνουν τα ίδια. Η λέξις Χριστός γράφεται συν­τετμημένα με δύο γράμματα το χεϊ και το στίγμα. Και στον αριθμό του θηρίου πρώτο γράμμα είναι το χει και τελευταίο το στίγμα. Μιμείται το όνομα του Χριστού. Στην μέση όμως υπάρχει το οφιοειδές γράμμα ξεϊ. Το φίδι συμβολίζει τον διάβολο. Αυτό θα πη ότι με το χξς' πλαστογρα­φείται το χς'. Δηλαδή παραποιημένος, αλλά και διαβολικός Μεσσίας θα είναι ο Αντίχριστος.

 

Ο άγιος Ειρηναίος παρατηρεί ότι οι αριθμοί εξήντα και έξι συναν­τώνται στην περιγραφή του χρυσού αγάλματος του Ναβουχοδονόσορα, το οποίο υποχρεώθηκαν οι υπήκοοί του να προσκυνήσουν. Το ύψος του αγάλματος ήταν εξήντα πήχεις και το πλάτος του έξι πήχεις (Δαν. 3,1). Είναι αξιοσημείωτος αυτός ο συσχετισμός, αφού ο Αντίχριστος θα αποτελή έναν εσχατολογικό Ναβουχοδονόσορα, ο οποίος θα επιβάλη στον λαό του Θεού βαβυλώνιο αιχμαλωσία και ειδωλολατρία.

 

Τον αριθμό εξακόσια τον συσχετίζει με τον κατακλυσμό επί Νώε. Ενώ ο Νώε έζησε συνολικά εννιακόσια πενήντα έτη, όταν έφθασε στην ηλικία των εξακοσίων ετών, τότε ξέσπασε το μεγάλο κακό. Νώε δε ην ετών εξακοσίων, και ο κατακλυσμός του ύδατος εγένετο επί της γης (Γεν. 7,6). Έτσι το 600 σχετίζεται με αύξησι της κακίας, αφού αιτία του κατακλυσμού υπήρξε η κορύφωσις της αμαρτίας — επλήσθη η γη αδικίας (Γέν. 6, 13).

 

 ΟΙ Πατέρες της Εκκλησίας λέγουν ότι ο Αντίχριστος δεν θα γεννηθή από νόμιμο γάμο. Η μητέρα του θα είναι άγαμη και θα τον συλλα­βή με πορνεία. Κι αυτός θα καυχάται ότι γεννήθηκε εκ παρθένου άνευ ανδρός, όπως δηλαδή ο Ιησούς. Κι εδώ πάλι προσπάθεια μιμήσεως.

 

Η συστηματική μέθοδος ν' αντιγραφή ο κακός ποιμήν τον καλόν ποιμένα είναι για να παραπλάνηση τα πρόβατα — ώστε πλανήσαι, ει δυνατόν, και τους εκλεκτούς (Ματθ. 24,24).

 

Εκεί που δεν μπορεί να μιμηθή ο Αντίχριστος τον Χριστό είναι η ταπεινοφροσύνη, γιατί θα εμφορήται από σατανικό εγωισμό. Ο Χριστός έλεγε: ό,τι ενεργώ, ό,τι λέγω, τα κάνω επειδή τέτοια εντολή έ­λαβα από τον Πατέρα μου. Τα λόγια δεν τα λέγω από μόνος μου. Τα έρ­γα δεν τα κάνω από μόνος μου. Ο Πατήρ που μένει μέσα μου αυτός ποιεί τα έργα. Ο Αντίχριστος δεν θα δεχθή σχέσι και εξάρτησι από κανένα. Αυτός θα επαρκή σε όλα! Τα πάντα θα γίνωνται στο δικό του όνομα. Δεν θα υπάρχη κανένας ανώτερος για να αναφερθή, ούτε κανέ­νας ίσος, για να συνεργασθή μαζί του. Αυτά μας θυμίζουν κάποιο λόγο του Χριστού προς τους Ιουδαίους: Εγώ έχω έλθει εξ ονόματος του Πατέρα μου και δεν με δέχεσθε˙ εάν έλθη άλλος εξ ονόματος του εαυ­τού του, εκείνον θα τον δεχθήτε (Ιωαν. 5, 43). Ο Αντίχριστος θα δρα στο όνομα του εαυτού του, με δική του εξουσιοδότησι και πρωτο­βουλία. Πολλοί υπερήφανοι άνθρωποι πέρασαν άπ' αυτήν την γη, αλλά ο εγωισμός του θηρίου δεν θα έχη προηγούμενο ούτε επόμενο. Το ζε­νίθ του εωσφορικού πνεύματος. Το άκρον άωτον της υπεροψίας.

 

Το θηρίο θα εμφανισθή όχι μόνο σαν θρησκευτικός άρχοντας, αλλά και σαν πολιτικός. Επάνω στα κέρατα του ήταν δέκα στέμματα (Αποκ. 13,1). Τα δέκα στέμματα πάνω στα δέκα κέρατα συμβολίζουν κυβερνήσεις και θρόνους. Δέκα θρόνοι. Ο αριθμός είναι σχηματικός. Υπονοεί ένα σχετικά μικρό αριθμό θρόνων. Όταν αλλού λέγη χίλια έ­τη, κι εκεί ο αριθμός είναι σχηματικός, αλλά υποδηλώνει μακρά χρονι­κή περίοδο. ΟΙ δέκα κορώνες δηλώνουν κοινότητα εθνών. Σε παλαιούς καιρούς δεν γνωρίζαμε τέτοια περίπτωσι. Στα χρόνια μας κλασσική περίπτωσις είναι η Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Αρκετοί σύγχρονοι ερμηνευ­τές υποστηρίζουν ότι ο Αντίχριστος θα ξεπροβάλη από τον χώρο της Ηνωμένης Ευρώπης. Λέγεται ότι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, η Κοινότητα διευρύνεται, ενώ το Ισραήλ, συμπεριφέρεται ήδη σαν ευρωπαϊκό κράτος συμμετέχοντας σε ποικίλα πολιτιστικά προγράμματα της Ευρώπης.

 

Ούτως εχόντων των πραγμάτων θα προσχώρηση κι αυτό στην κοινότητα. Έτσι κάποιο εξάμηνο θα έχη την προεδρία. Γίνεται Συμβού­λιο Κορυφής και όλοι οι πολιτικοί ηγέτες, όλοι οι βασιλείς σύμφωνα με την γλώσσα της Γραφής, βρίσκονται στο Ίδιο τραπέζι, ενώ ο βασι­λεύς του Ισραήλ προεδρεύει. Κυβερνά μαζί με τους άλλους. Πολλά στέμματα ενωμένα! Έρχονται στο νου κάποια χωρία από το 17ο κεφά­λαιο της Αποκαλύψεως:

 

 Τα δέκα κέρατα που είδες είναι δέκα βασιλείς οι οποίοι δεν επή­ραν ακόμη βασιλεία, αλλά θα πάρουν εξουσία σαν βασιλείς για μία ώρα μαζί με το Θηρίο. Θα πολεμήσουν με το Αρνίο... (12-14).

 

Είναι λάθος, αν πούμε ότι η φράσις βασιλείς για μία ώρα, που σημαίνει βραχεία περίοδο εξουσίας, δηλώνει τις σύντομες εξαμηνιαίες περιόδους διακυβερνήσεως της Ηνωμένης Ευρώπης;

 

Η πρότασις θα πολεμήσουν με το Αρνίο δημιουργεί την εντύπωσι ότι σχετίζεται και με νομοθετήματα του Ευρωπαϊκού Κοινοβου­λίου που θα αντιτίθενται στην χριστιανική πίστι και ηθική, λ.χ. αποποινικοποίησις της μοιχείας, ελευθερία στις εκτρώσεις, ελευθερία στα πορνοθεάματα, προστασία των ομοφυλοφίλων και τα παρόμοια.

 

Πολλοί ίσως μειδιούν στην ιδέα ότι μπορεί να έχη κάποια σχέσι η Ηνωμένη Ευρώπη με τον Αντίχριστο. Οποίος όμως έχει μελετήσει προσεκτικά το βιβλίο του προφήτου Δανιήλ σε συσχετισμό με την Αποκάλυψι, δεν δυσκολεύεται να την δεχθή. Στον Δανιήλ οι μεγάλες αυτοκρατορίες που πέρασαν από την γη, Βαβυλωνιακή, Μηδοπερσική, διαδόχων Αλεξάνδρου, Ρωμαϊκή, παρουσιάζονται σαν θηρία. Βλέπε έβδομο κεφάλαιο. Επίσης και οι αυτοκράτορες εικονίζονται με φοβερά ζώα. Έτσι στο όγδοο κεφάλαιο, ο βασιλεύς των Περσών εμφανίζεται σαν τρομερό κριάρι, ενώ ο Μ. Αλέξανδρος σαν φοβερός και τρομερός τράγος.

 

Σύμφωνα με αυτά τα δεδομένα, το τρομερό θηρίο της Αποκαλύψεως με τις δέκα βασιλικές κορώνες, δεν μπορεί παρά να αντιπροσωπεύει μία δυναμική αυτοκρατορία των εσχάτων ημερών. Και μάλιστα έ­να ισχυρό βασίλειο συγκροτούμενο από επί μέρους βασίλεια που εικο­νίζονται με τα δέκα στέμματα.

 

Τα πράγματα δείχνουν ότι η υπερδύναμις του μέλλοντος θα πρέ­πει να είναι η Ευρωπαϊκή Κοινότητα, εκτός και αν σε πιο απόμακρο μέλ­λον διαμορφωθή άλλη κατάστασις και ξεπροβάλη κάποια άλλη αυτο­κρατορία.

 

 Αν όμως η εμφάνισι του Ανόμου σχετίζεται άμεσα με την Ευρω­παϊκή Κοινότητα, τότε φωτίζεται και ένα δυσχερές ερμηνευτικό πρό­βλημα της Αποκαλύψεως που αφορά δύο πόλεις. Στα χρόνια του Αντί­χριστου γίνεται λόγος για την πόλιν την μεγάλην καθώς και για την Βαβυλώνα την πόλιν την μεγάλην.

 

Ο Αντίχριστος σαν θρησκευτικός άρχοντας θα έχει σαν έδρα του την Ιερουσαλήμ — η μία πόλις. Σαν αρχηγός της Ηνωμένης Ευρώ­πης, δηλαδή σαν πολιτικός ηγέτης, θα έχη σαν έδρα του, την πόλι, όπου θα εδράζεται τότε το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

 

Πάντως η πόλις η μεγάλη του χωρίου 11,8 είναι αναμφίβολα η Ιερουσαλήμ. Το παραθέτουμε: Τα πτώματα τους (δηλ. των δύο εσχατολογικών προφητών) θα αφεθούν στην πλατεία της πόλεως της μεγάλης, η οποία αλληγορικά ονομάζεται Σόδομα και Αίγυπτος, όπου και ο Κύριος των εσταυρώθηκε. Φυσικά ο Κύριος υπέστη την σταύρωσί του στην Ιερουσαλήμ.

 

Η άλλη, η Βαβυλών η πόλις η μεγάλη δηλώνει την Ρώμη. Αλλά η Ρώμη η παλαιά, η πρωτεύουσα του Αντίχριστου Ρωμαϊκού κράτους, προτυπώνει την επί ευρωπαϊκού εδάφους πάλι πρωτεύουσα της Ηνω­μένης Ευρώπης, η οποία Ευρώπη σύμφωνα με ορισμένους ερμηνευτές της Αποκαλύψεως εξελίσσεται, όπως είπαμε, κατά το μάλλον και ήττον σε αντιχριστιανική αυτοκρατορία. Όπως εκείνη χρημάτισε έδρα των Ρωμαίων αυτοκρατόρων που έδιωξαν τον Χριστιανισμό στην πρώτη του φάσι, έτσι και άπ' αυτήν θα προβάλουν κάποιοι άλλοι βασιλείς και δυνάστες που θα πολεμήσουν την Χριστιανική Εκκλησία στην τελευ­ταία επίγεια φάσι της. Και η γυναίκα που είδες (η Βαβυλών), είναι η πόλις η μεγάλη, η οποία βασιλεύει επάνω στους βασιλείς της γης (17, 18). Και σ' αυτήν βρέθηκε αίμα προφητών και αγίων και όλων των μαρτύρων που σφαγιάσθηκαν επάνω στην γη (18, 24). Προφητι­κοί άγιοι άνδρες σαν τους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο και μυριάδες άλλοι Χριστιανοί εσφάγησαν στην Ρώμη και ίσως προεικονίζουν αντί­στοιχες μελλοντικές σφαγές στην πρωτεύουσα της Ηνωμένης Ευρώ­πης.

 

Η μια λοιπόν μεγάλη πόλις, όπου σταυρώθηκε ο Χριστός είναι η Ιερουσαλήμ, ενώ η άλλη μεγάλη πόλις, όπου σφαγιάσθηκαν πλήθη αγίων μαρτύρων είναι η Ρώμη και η εικονιζόμενη από αυτήν πρω­τεύουσα της Ευρώπης.

 

Ας παρακολουθήσουμε κάποιες αντιστοιχίες και σχήματα. Βαβυ­λών και Βαβυλώνιοι αυτοκράτορες: Διώκτες του παλαιού λαού του Θεού. Ρώμη και Ρωμαίοι αυτοκράτορες: Πρώτοι διώκτες του Χριστια­νικού, του νέου Λαού του Θεού.

 

Πρωτεύουσα του κράτους του Αντίχριστου και Αντίχριστος: Τε­λευταίοι διώκτες του Χριστιανικού λαού.

 

Ρώμη: Νοητή Βαβυλών. Πρωτεύουσα του κράτους του Αντίχριστου: Νοητή Ρώμη, αλλά και νοητή Βαβυλών, η αλλιώς Ρώμη των εσχάτων καιρών και Βαβυλών των εσχάτων καιρών.

 

Νέρων: νοητός Ναβουχοδονόσορ. Αντίχριστος: νοητός Νέρων, αλλά και νοητός Ναβουχοδονόσορ, ή αλλιώς Νέρων των εσχάτων και­ρών και Ναβουχοδονόσορ των εσχάτων.

 

Η Βαβυλωνιακή δηλαδή αυτοκρατορία προεικονίζει την Ρωμαϊκή και αυτή την αυτοκρατορία του θηρίου. Ο βασιλεύς της Βαβυλώνος, π.χ. ο Ναβουχοδονόσορ προτυπώνει εκείνον της Ρώμης π.χ. τον Νέρω­να και αυτός τον Αντίχριστο.

 

 Έχοντας ύπ' όψιν μας αυτά μπορούμε να κατανοήσουμε σωστά τον λόγο για την Βαβυλώνα σε τρία κεφάλαια της Αποκαλύψεως 17ο 19ο . Διαβάζοντας Βαβυλώνα εννοούμε την Ρώμη, αλλά συγχρόνως και κυρίως την έσχατη Βαβυλώνα και έσχατη Ρώμη, δηλαδή την πρω­τεύουσα του κράτους του Θηρίου.

 

Πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι η λέξις Βαβυλών στην Αποκάλυψι δεν δηλώνει μόνο την πρωτεύουσα, αλλά και ολόκληρη την αυ­τοκρατορία του Αντιχρίστου.

 

Ποια θα είναι η πολιτική πρωτεύουσα του Αντιχρίστου κράτους δεν μπορούμε με βεβαιότητα να το πούμε. Πάντως σ' αυτήν θα υπάρ­χουν όλα τα υπουργεία και όλα τα επιτελεία, και με πελώριους ηλεκτρο­νικούς εγκεφάλους θα ελέγχεται κάθε κίνησις σ' όλη την γη.

 

Ήδη υπάρχει κτήριο της Ευρωπαϊκής Κοινότητας στις Βρυ­ξέλες, όπου στεγάζεται το μεγαλύτερο κομπιούτερ του κόσμου. Ο διευθυντής του Χάρυ Έντελμαν, Εβραίος, το αποκαλεί θηρίο. Φαίνεται ότι χωρίς να το καταλαβαίνη προφητεύει. Αυτό το θηρίο ίσως να προορίζεται να υπηρέτηση το άλλο θηρίο, το επτακέφαλο. Και έχει την δυνατότητα να φακελλώση πέντε δισεκατομμύρια ανθρώπους, δίνον­τας στον καθένα έναν δεκαοκταψήφιο αριθμό!

 

Κάποιοι στίχοι της Αποκαλύψεως, αν ερμηνεύωνται σωστά, δί­νουν την εντύπωσι ότι θα υπάρξη μία μετατόπισις και επαύξησις. Στην αρχή ο Άνομος θα είναι ηγέτης της Ηνωμένης Ευρώπης, αλλά αργότε­ρα θα ηγηθή παγκοσμίου κράτους. Και η πολιτική πρωτεύουσα της Ευ­ρώπης θα διαλυθή, ώστε να τιμηθή η Ιερουσαλήμ, που θα γίνη πολιτι­κό και θρησκευτικό κέντρο όλης της γης.

 

 Παραθέτουμε τα σχετικά χωρία: Και τα δέκα κέρατα που είδες, αυτοί και το θηρίο θα μισήσουν την πόρνη (δηλ. την Βαβυλώνα). Θα την ερημώσουν και θα την γυμνώσουν. Θα φάνε τις σάρκες της και θα την κάψουν με φωτιά. Διότι ο Θεός έβαλε στις καρδιές τους την Ιδέα να πραγματοποιήσουν το σχέδιο του, να ενεργήσουν με μία γνώμη και να δώσουν την βασιλεία τους στο θηρίο... (17, 1617).

 

Να πιστέψουμε ότι εδώ δηλώνεται κοινή απόφασις των δέκα βα­σιλέων και του ενδεκάτου, να φύγη από την μέση η πρωτεύουσα της Ηνωμένης Ευρώπης και να έρθη στην θέσι της, η Ιερουσαλήμ, η πρω­τεύουσα της Ηνωμένης Υδρογείου; Στην περιγραφή αυτή εμφανίζον­ται βίαιες συγκρούσεις. Είναι κάτι φυσικό. Όταν κάποιος χάνη κεκτημέ­να δικαιώματα, επαναστατεί και αγωνίζεται να τα κράτηση.

 

Συμβαίνει κάποτε σε μία περιφέρεια ν' ανακαλυφθούν κάποια σπουδαία αγάλματα, που τοποθετούνται σ' ένα επαρχιακό μουσείο. Αργότερα έρχονται κάποιοι μεγάλοι να τους τα πάρουν για να τα μετα­φέρουν στο μεγάλο μουσείο της πρωτεύουσας. Δεν αργεί να ξεσπάση πόλεμος. Κάτι παρόμοιο, και μάλιστα σε μεγαλύτερη κλίμακα, συμβαί­νει, όταν πρόκειται ν' αλλάξη η πρωτεύουσα μιας επαρχίας, και πολύ περισσότερο ενός κράτους, και πολύ περισσότερο μιας μεγάλης κοινό­τητος κρατών.

 

 Να δώσουν την βασιλεία τους στο θηρίο (17,17). Φαίνεται ότι η Ηνωμένη Ευρώπη αποτελεί τον προθάλαμο της Ηνωμένης Υδρο­γείου. Τα σιωνιστικά σχέδια για την μία Παγκόσμιο Κυβέρνησι θα βρουν την πραγμάτωσί τους. Ο Άνομος θα θεωρηθή σαν ο μόνος εν­δεδειγμένος ν' αναλάβη σαν οικουμενικός κυβερνήτης. ΟΙ σύνεδροι του στο Συμβούλιο κορυφής της Ηνωμένης Ευρώπης θα πεισθούν να του παραχωρήσουν την εξουσία. Οι έκτακτες ικανότητες του και οι υπερφυσικές του σατανικές δυνάμεις θα τον κάνουν να επίπλευση. Κατ αρχήν παρουσιάζεται βασιλεύς της Ευρώπης. Το επόμενο βήμα βασιλεύς και δυνάστης της οικουμένης.

 

Δεν αποκλείεται, στις έσχατες ημέρες της Ηνωμένης Ευρώπης, τα όργανα του θηρίου, διάφορες σκοτεινές δυνάμεις, να δημιουργή­σουν φοβερές ανωμαλίες σ' όλη την γη, τρομοκρατίες, αυτονομιστικά κινήματα εθνοτήτων, άλυτα οικονομικά προβλήματα, ανεργία, πείνα, ανασφάλεια, αναρχία, έξαρσι εγκληματικών πράξεων, πυρκαγιές, βομβι­στικές ενέργειες, αεροπειρατείες, κλπ. οπότε ολόκληρη η ανθρωπότητα θ' αναστενάζη και θα ζητή λυτρωτή.

 

Μα δεν υπάρχει ένας άνθρωπος να βάλη τάξι σ' αυτό το χάος; θ' αναφωνούν. Και σ' αυτή την επίκαιρη στιγμή θα ξεπροβάλη ο σω­τήρας. Ήπιος βασιλεύς κατ' αρχήν και στην συνέχεια τρομερός δικτά­τορας. Τότε θα κατανοήσουν οι άνθρωποι γιατί η Αποκάλυψις τον εμ­φανίζει με χαρακτηριστικά πάνθηρα και αρκούδας και λιονταριού. Θη­ριώδης δικτάτορας. Ο πιο απαίσιος κακούργος που θα περάση από την γη. Η πιο φοβερή πρέσσα που θα γνωρίση ο κόσμος.

 

Πάντως και σ' αυτήν την φάσι η νέα πρωτεύουσα δεν παύει να χαρακτηρίζεται Βαβυλών. Η ίδια ονομασία ισχύει και για σύνολη την αυτοκρατορία του. Και αυτός άρχων και δυνάστης της Βαβυλώνος. Και σκληρότατος διώκτης του λαού του Θεού. Εφοδιασμένος με απέραντη πολιτική εξουσία θ' αρχίση να ξερριζώνη από την γη κάθε χριστιανικό φύτευμα. Τώρα έχουμε νέες αντιλήψεις περί πίστεως και ηθικής, προοδευτικές και σούπερ — προοδευτικές αντιλήψεις. Ολόκληρη η οικουμένη θα σπρώχνεται σε πρωτοφανή εξαχρείωσι και διαφθορά.

 

Στην απαίσια αυτή εποχή που θα κυβερνά ο Άνθρωπος της Αμαρτίας, ο καθένας θα μπορή να ικανοποιή κάθε κτηνώδες πάθος του, χωρίς αυτό να θεωρήται επίμεμπτο. Αρκεί να προσκυνή τον Άνο­μο. Εκείνος θα του επευλογή κάθε ανομία. Φαίνεται ότι αυτές τις ημέρες θα επιτελούνται αμαρτήματα κτηνώδους διαστροφής. Σε μία φράσι του 11ου κεφαλαίου, στίχος 8, η πόλις η μεγάλη χαρακτηρίζεται σαν Σόδομα. Η απαίσια δηλαδή αμαρτία των Σοδομιτών που κατεβάζει τον άνθρωπο πιο κάτω από τα ζώα, θα τελείται ανερυθρίαστα. Όλα θα τα επιτρέπη ο Άνομος, αρκεί να γίνωνται στ’ όνομά του. Έτσι θα το παίζη πρωτότυπος και ελεύθερο πνεύμα και θάχη δυνατότητα αποκτή­σεως πολλών οπαδών. Ω Θεέ μου! Τι βδελυκτά πράγματα θα γίνωνται σ' αυτές τις ημέρες! Βοώσες και κράζουσες ανομίες.

 

 Όταν όμως μαζευτή πολύ σκουπίδι και πολλή βρωμιά, ο Θεός στέλνει φωτιά, πυρ καθαρτήριον. Φωτιά τόσο δραστική, όσο και το μέγεθος της αμαρτίας. Όπως ακριβώς στις δεκαετίες του 1960, 1970, 1980 που ξεχύθηκε στην γη μεγάλη αμαρτία, με αποτέλεσμα να λυθούν στις 17/11/991 οι τέσσερις τιμωροί άγγελοι του Ευφράτη (Αποκ. 9,1415) και να συμβούν όσα προφητεύονται στο έκτο σάλπισμα της Αποκαλύψεως. Στα χωρία, Αποκάλυψις 9,1 5 και 9,18 σημειώνεται ότι αυτός ο πόλεμος θα σκοτώση το τρίτον των ανθρώπων. Τα ποσά, ευθέως ανάλογα, όπως λέγουν οι μαθηματικοί. Το παιδαγωγικό μαστί­γιο τίθεται σε ενέργεια. Επάνω στον βρώμικο και αμαρτωλό πλανήτη θα χυθούν οι επτά φιάλες της οργής του Θεού. Θα πέση πρωτοφανής βούρδουλας.

 

Θυμηθήτε λίγο την Αίγυπτο. Η πόλις η μεγάλη του Αντιχρίστου δεν χαρακτηρίζεται μόνο σαν Σόδομα, αλλά και σαν Αίγυπτος. Βασίλειο της ειδωλολατρίας. Ένα ειδεχθές είδωλο, ένα τέρας της αβύσσου θα λατρεύεται σαν Θεός. Και θα’ναι καταπιεστικός και τυραννικός. Θα’ναι ο Φαραώ των εσχάτων που θα μαίνεται ενάντια στον νέον Ισραήλ. Αλλά με τον Φαραώ συνδέονται και κάποιες μάστιγες, οι περίφημες δέκα πληγές που διέλυσαν κάθε τυραννική υπεροψία και αντίστασι. Τότε, οι δέκα πληγές. Τώρα για τον νέο Φαραώ οι επτά φιάλες του θυμού του Θεού, οι επτά έσχατες πληγές που θα του ταπεινώσουν τα ανασηκωμέ­να φρύδια. Το ένα μαστίγωμα θα διαδέχεται το άλλο.

 

Η πρώτη πληγή θα περιποιηθή όλους τους σφραγισμένους με το όνομα και τον αριθμό του θηρίου. Και εγένετο έλκος (=πληγή) κακόν και πονηρόν επί τους ανθρώπους τους έχοντας το χάραγμα του θηρίου και τους προσκυνούντας τη εικόνι αυτού. Και φυσικά δεν πρόκειται μόνο για σωματικούς πόνους από πληγές του ανθρώπινου οργανισμού, αλλά και πόνους ηθικούς από την ταραγμένη ψυχή τους την υποδουλω­μένη στα πάθη της ατιμίας, αλλά και δαιμονικές νευροψυχικές διαταρα­χές που πηγάζουν από την ενοίκησι της σατανικής δυνάμεως μέσω του Αντιχρίστου χαράγματος και της Αντιχρίστου λατρείας.

 

Έπονται όμως και άλλες πληγές που δημιουργούν ένα άθλιο γενι­κό κλίμα. Οι οδύνες επαυξάνουν. Πληγές τρομερές. Φθορά και αλλοίωσις των συνθηκών διαβιώσεως. Απαίσια νερά, χαλασμένες θάλασσες, ανομβρίες, πρωτοφανείς καύσωνες, αξεπέραστα προβλήματα διατρο­φής. Ω κι εκείνη η πέμπτη πληγή! Το περιποιήθηκε καλά το καμάρι της οικουμένης, τον αγέρωχο Φαραώ των εσχάτων!

 

Ο πέμπτος άγγελος έχυσε την φιάλη του στον θρόνο του θη­ρίου και σκοτείνιασε το βασίλειο του. Οι άνθρωποι δάγκωναν τις γλώσσες τους από τον πόνο και βλασφήμησαν τον Θεό του ουρανού για τους πόνους των και τις πληγές των, αλλά δεν μετενόησαν για τις πράξεις τους (16, 1011). Εγένετο η βασιλεία αυτού εσκοτωμένη. Γέμισε σκοτάδι το βασίλειο του Αντιχρίστου. Αυτός ήθελε φώτα και λάμψεις και δόξες, αλλά τον βρήκε μαύρο σκοτάδι. Αυτό που κρυβόταν στην ψυχή του το αντίκρισε και γύρω του.

 

Για να καταλάβουμε αυτή την πληγή του αναμενόμενου Φαραώ, ας ανατρέξουμε σ' εκείνη την αντίστοιχη του αρχαίου. Και άπλωσε ο Μωυσής το χέρι του στον ουρανό, κι έγινε σκοτάδι πυκνό σ' όλη την γη της Αιγύπτου τρεις ημέρες (Έξοδ. 10,22). Πρόκειται για την ένατη πληγή των Αιγυπτίων. Αυτό το σκοτάδι δίνει κάποια ιδέα για το σκοτείνιασμα που θα δοκιμάση το βασίλειο του επτακέφαλου θηρίου. Ιδέτε πως περιγράφεται στην Σοφία Σολομώντος:

 

Μια αλύσει σκότους πάντες εδέθησαν (17,17). Πήχτρα από σκοτάδι. Και ισοδυναμούσε με αλυσίδα που είχε δέσει όλους τους Αι­γυπτίους. Σκοτάδι, διαφορετικό από τα γνωστά και συνηθισμένα. Ού­τε άστρων έκλαμπροι φλόγες καταυγάζειν υπέμενον την στυγνήν εκείνην νύκτα (17,5). Τ' αστέρια του ουρανού, το φεγγάρι, ο ήλιος, όσο δυνατά κι αν έλαμπαν, δεν μπορούσαν να φωτίσουν την στυγνή εκείνη νύχτα.

 

Επιπρόσθετα το σκοτάδι αυτό εμποιούσε στις ψυχές μία απερί­γραπτη κατάστασι φόβου. Αν τυχόν ακουόταν συριγμός άνεμου η φωνές πουλιών στα πυκνά κλαδιά ή γδούπος από τρεχούμενα νερά η βρόντοι από πέσιμο βράχων ή πηδήματα και περπατήματα ζώων ή ουρ­λιαχτά αγρίων θηρίων η αντίλαλοι από κοιλώματα βουνών, τους έκαναν να παραλύουν από τον φόβο (17,1718).

 

Κάποιοι, μόλις βρέθηκαν ξαφνικά τυλιγμένοι σ' αυτό το σκοτάδι έπεσαν κάτω τρομαγμένοι και δεν μπορούσαν να σηκωθούν. Το σκοτά­δι και ο τρόμος, αποτελούσαν γι' αυτούς ασίδηρον ειρκτήν (στ. 15), δηλαδή δεσμωτήριο χωρίς δεσμά. Οι σκληροί Αιγύπτιοι που είχαν δέ­σει με σκληρή αιχμαλωσία τον λαό του Θεού, τώρα δέθηκαν κι αυτοί με τις αλυσίδες μιας παρατεταμένης αδυσώπητης νύχτας.

 

Την νύχτα αυτή έδιναν κι έπαιρναν οι σατανικές φαντασίες. Ακούονταν ολόγυρα τρομακτικοί ήχοι κι εμφανίζονταν φαντάσματα με απαίσιες μορφές, με πικρά και ανελέητα πρόσωπα. Τέρασιν ηλαύνοντο (=καταδιώκονταν) φαντασμάτων και προσπαθούσαν να κρυφτούν στους πιο εσωτερικούς χώρους των σπιτιών. Κι οι περίφημοι μάγοι του Φαραώ που εκαυχώνταν ότι απάλλασσαν τις ψυχές από φοβίες, τώρα ήταν για κλάματα. Μόλις σφύριζε δίπλα τους κάποιο έντομο η ερπετό, πέθαιναν από τον τρόμο — διώλλυντο έντρομοι (17,9).

 

 Ψηλαφητό σκοτάδι πλημμυρισμένο με απαίσιους φόβους! Κάτι τέτοιο εννοεί η πέμπτη φιάλη. Αλλά και κάτι ακόμη χειρότερο. Στα στοιχεία του σκότους και του τρόμου προστίθεται και η οδύνη. Αβά­σταχτος πόνος που θα κάνη τους οπαδούς του Αντιχρίστου να δαγκώ­νουν τις γλώσσες τους — και εμασώντο τας γλώσσας αυτών εκ του πόνου (Αποκ. 16,10). Η παραστατική αυτή διατύπωσις που δείχνει προσπάθεια για συγκρατημό του πόνου, δηλώνει υπερβολικό μέγεθος οδύνης.

 

Αλλά και το χύσιμο της έβδομης φιάλης επέφερε φρικτό χτύπημα κατά του θηρίου. Η κλίμακα του Ρίχτερ παρουσίασε το ανώτερο νού­μερο της. Καταστρεπτικώτατος σεισμός έπληξε κατακέφαλα την πρω­τεύουσα του αντίθεου κράτους. Την έκοψε σε τρία μέρη. Τέτοιο σεισμό δεν γνώρισε μέχρι την στιγμή εκείνη ο κόσμος. Και σεισμός εγένετο μέγας, οίος ουκ εγένετο αφού οι άνθρωποι επί της γης, τηλικούτος σει­σμός ούτω μέγας. Και εγένετο η πόλις η μεγάλη εις τρία μέρη και αι πό­λεις των εθνών έπεσαν (16, 1819).

 

Ο αγέρωχος και υπερήφανος κέδρος με το πολύ καμάρι και την υπεροψία πλήττεται από τους κεραυνούς της θεϊκής οργής και κομμα­τιάζεται. Ας θυμηθούμε τον προφήτη: Είδα τον ασεβή να υπερυψώ­νεται και να επαίρεται σαν τους κέδρους του Λιβάνου. Ξαναπέρασα από κει, τον ζήτησα και δεν τον βρήκα ούτε το σημείο στο οποίο ανυψωνό­ταν (Ψαλμ. 36,36). Για το αλαζονικό θηρίο αρχίζει η αντίστροφη μέτρησις. Από τώρα και στο έξης όλο και θα κατεβαίνη, θα συρρικνώνε­ται, θα ταπεινώνεται.

 

Και κάποιοι θ’ αρχίζουν να ξυπνούν και να καταλαβαίνουν ότι έπε­σαν έξω στην εκτίμησι του Μεσσία. Τι Μεσσίας είναι τούτος που δεν μπορεί να λυτρώση ούτε τον εαυτό του. Σ' αυτή την χρονική περίοδο πρέπει να τοποθετηθή και η ανάνηψις του Ισραηλιτικού λαού και η στροφή προς τον αληθινό Μεσσία, τον Ιησού.

 

Εδώ όμως ας θυμηθούμε τον προφήτη Ιερεμία. Η πέρδικα λά­λησε και συγκέντρωσε τέκνα που δεν εγέννησε. Όμοιος μ' αυτήν είναι οποίος συγκεντρώνει πλούτη με άδικο τρόπο. Στην μέση των ημερών της ζωής του θα τον εγκαταλείψουν, και στο τέλος του θα αποδειχθή ανόητος (17,11). Το πάθημα της πέρδικας αφορά τον αυτοκράτορα της Βαβυλώνος, αλλά προεικονίζει και τον άρχοντα της εσχατολογικής Βαβυλώνος. Σχετικά παρατηρεί ο Ιερός Ιππόλυτος: Ο πέρδιξ είναι κενόδοξο ζώο, και όταν αντικρύση κάπου κοντά φωλιά με νεοσσούς αλλού πέρδικος ενώ ο πατέρας των νεοσσών έχει βγή για συλλογή τρο­φής, αυτός μιμείται την φωνή του αληθινού πατέρα και προσκαλεί κον­τά του τα πουλάκια. Αυτά νομίζοντας ότι πρόκειται για τον πατέρα τους, τρέχουν προς το μέρος του. Και αυτός καμαρώνει υπερήφανα για τα ξέ­να παιδιά σαν να είναι δικά του. Κατόπιν όμως έρχεται ο αληθινός πα­τέρας και βοά με την δική του φωνή. ΟΙ νεοσσοί γνωρίζουν την φωνή του, και εγκαταλείποντας τον νόθο πατέρα στρέφονται προς τον αληθι­νό. Την παρομοίωσι αυτή τη χρησιμοποίησε ο προφήτης για την περίπτωσι του Αντιχρίστου, ο οποίος θα προσκαλέση κοντά του την αν­θρωπότητα, ζητώντας να οικειοποιηθή ξένη περιουσία, υποσχόμενος σε όλους μάταια λύτρωσι˙ αυτός που δεν μπορεί να σώση τον εαυτό του... (Περί Χριστού και περί του Αντιχρίστου, 55).

 

 Θάρθη δηλαδή κάποια ώρα που οι κάτοικοι της γης θα καταλά­βουν πως έκαναν λαθεμένη επιλογή. Έτσι στρέφονται οι διάνοιες και οι καρδιές προς τον αληθινό Σωτήρα. Με την ανάνηψι των Εβραίων ενισχύεται ο Χριστιανισμός. Ο Αντίχριστος γεμίζει θλίψι. Ακολουθεί κατόπιν η τρομερή σύρραξις του Αρμαγεδδώνος.

 

 Και δεν αργεί να εμφανισθή πανένδοξος ο Κύριος Ιησούς, και με ένα φύσημα του να ρίξη κάτω τον μεγάλο απατεώνα. Έτσι επαληθεύεται και μία αρχαία προφη­τεία, του μεγαλοφωνοτάτου Ησαΐα· θα χτυπήση (ο Μεσσίας) την γη με τον λόγο του στόματος του και μ' ένα φύσημα από τα χείλη του θα θανατώση τον ασεβή (11,4)· καθώς και η πρόρρησις τού Αποστόλου˙ Τότε θα εμφανισθή ο άνομος, τον οποίο ο Κύριος θα εξαφανίση με το φύσημα του στόματος του και θα τον κατάργηση με την ένδοξη εμφάνισι της παρουσίας του (Β' Θεσ. 2,8).

 

Η Αποκάλυψι την τελική εκμηδένισι του Αντιχρίστου, την πα­ρουσιάζει με ζωηρές παραβολικές εικόνες. Δύο στρατεύματα. Το ένα από ουράνιες δυνάμεις με επικεφαλής τον Πιστό, τον Αληθινό, τον Λό­γο του Θεού, δηλαδή τον Χριστό, καθισμένο σε λευκό πολεμικό άλογο, με κοφτερό σπαθί στο στόμα. Και το άλλο από στρατεύματα των βασι­λέων της γης με επικεφαλής τον Αντίχριστο. Έτοιμα για σύρραξι. Το αποτέλεσμα της αναμετρήσεως αυτής ήταν να κατασυντριβή το στρά­τευμα του Άνομου, και να χορτάσουν τα όρνεα σάρκες, ενώ ο ίδιος μα­ζί με το Ιερατείο του ρίχθηκαν στις φλόγες της κολάσεως. Και επιάσθη το θηρίον και ο μετ' αυτού ψευδοπροφήτης... ζώντες εβλήθησαν οι δύο εις την λίμνην του πυρός την καιομένην θείω (=με θειάφι) (19,20). Σ’ αυτήν την λίμνη δεν θ' αργήση να προστεθή κι ο μεγάλος αρχηγός, όπως περιγράφεται στο επόμενο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. Και ο Διάβολος ρίχτηκε στην λίμνη της φωτιάς και του θειαφιού, όπου βρίσκονταν το θηρίο και ο ψευδοπροφήτης. Και θα βασανίζωνται ημέρα και νύχτα εις τους αιώνας των αιώνων (20,10).

 

Ο λεβέντης του Σατανά πρόβαλε από την ταραγμένη θάλασσα, ανέβηκε, κυριάρχησε σ’ όλη την γη, έδειξε όλη την απαίσια κακία και ασέβεια του, δέχθηκε τις πληγές των φιαλών, άρχισε να καταρρέη, συντρίφθηκε και ρίχθηκε στην λίμνη της φωτιάς, για να θερίση ό,τι έ­σπειρε.

 

Χριστιανοί μη κοιτάτε την αρχή, μη κοιτάτε την μέση, αλλά το τέ­λος. Μία αρχαία ελληνική παροιμία λέγει: Άριστα γελά ο γελών τελευ­ταίος. Κάτι σχετικό αναφέρεται και στο 72ο ψαλμό: Κόπος εστίν ενώπιον μου... έως συνώ εις τα έσχατα αυτών (των ασεβών) (στ. 1617). Δηλαδή κουράσθηκα να δώσω λύσι στο γεγονός της ανόδου και προόδου των ασεβών, αλλά τελικά φωτίσθηκα όταν κατενόησα τα έσχατα αυτών, δηλαδή το οικτρό τέλος τους. Πως εγένοντο εις ερήμωσιν... Απώλοντο δια την ανομίαν αυτών! (στ. 18). Όσο περισσότε­ρη αμαρτία κατατίθεται, τόσο χειρότερη φθορά θερίζεται.

 

 Είναι συχνό το φαινόμενο, να καταλαμβάνωνται οι Χριστιανοί από φόβο, μόλις σκεφθούν το θέμα του Αντιχρίστου. Ίσως και να σκεφθούν, πως θα ήταν καλύτερο να μην είχε κάνει καθόλου λόγο γι’ αυτό η Αγία Γραφή. Αλλά το σωστό είναι ότι όλα προέρχονται από την θεία αγάπη. Οι άνθρωποι του Θεού δεν πρέπει να βρεθούν απροετοίμαστοι και ανέτοιμοι. Απροειδοποίητη φοβερή επίθεσις αιφνιδιάζει και σκορ­πίζει πανικό.

 

Θυμηθήτε την περίπτωσι της Παναγίας που βρέθηκε απέναντι στην φρίκη του Γολγοθά. Είχε προετοιμασθή πριν από τρεις δεκαετίες. Ο προφητικός Συμεών της είχε μιλήσει για κάποια ρομφαία που θα διαπερνούσε την ψυχή της (Λουκ. 2,35).

 

Η Γραφή όμως δεν περιγράφει μόνο την άνοδο του Αντιχρίστου και την αντιχριστιανική μανία του, αλλά και την δυναμική και θαυμα­τουργική δράσι των δύο προφητών, και την έκχυσι των φιαλών της θείας οργής και την σύντομη βασιλεία του εχθρού. Δεν θα τραβήξη σε μάκρος η κυριαρχία του. Ο χρόνος του διωγμού θαναι μόνο τριάμιση έτη. Αυτό το αναφέρει η Αποκάλυψις και με ημέρες: Και η γυναίκα (δηλ. η Εκκλησία) έφυγε στην έρημο, όπου ο Θεός της έχει ετοιμάσει τόπο, για να την τρέφουν εκεί 1260 ημέρες (Αποκ. 12,6). Και θα δώσω στους δύο μάρτυρες μου να προφητεύσουν 1260 ημέρες φο­ρώντας πένθιμους σάκκους (11,3). Το ίδιο το εκφράζει και με μήνες: Και την αγία πόλι θα την πατήσουν 42 μήνες (11,2). Και επετράπη (στο θηρίο) να πολεμήση 42 μήνες (13,5). Ο προφήτης Δανιήλ όπως το προείπαμε το παρουσιάζει με έτη: Και θα πη λόγια εναντίον του Υψίστου και θα κατατρέχη τους αγίους του Υψίστου και θα διανοηθή να μεταβάλη καιρούς και νόμους και θα δοθούν στο χέρι του μέχρι και­ρού και καιρών και ημίσεος καιρού (7,25). Καιρός εδώ σημαίνει ένα έτος, καιροί δύο έτη και ήμισυ καιρού μισό έτος.

 

ΟΙ ένδοξες ημέρες του Αντιχρίστου θα είναι περιορισμένες. Τα Ευαγγέλια ομιλούν για κολόβωσι του καιρού της μεγάλης θλίψεως. Και ει μη εκολοβώθησαν αι ημέραι εκείναι, ουκ αν εσώθη πάσα σαρξ (Ματθ. 24,21). Και συνεχίζει: Χάριν των εκλεκτών θα κολοβωθούν οι ημέρες εκείνες. Η έσχατη Μεγάλη Παρασκευή θα περάση γρήγορα, για να δώση την θέσι της στην έσχατη Ανάστασι, στην αιώνια Πασχα­λιά, στην ολοφώτεινη όγδοη ημέρα της αιωνιότητος.

 

Σύντομη λοιπόν η δυναστεία του Ανόμου, και στην συνέχεια ολοσχερής η ήττα του. Ας παρηγορούνται λοιπόν οι πιστοί μ’ αυτές τις αλήθειες.

 

Και το άλλο δεν πρέπει να το παραβλέπουμε. Σ’ εκείνα τα φοβερά χρόνια η Εκκλησία θ' απόκτηση ζηλευτά πλούτη. Θα πλουτισθή με ατί­μητους θησαυρούς, δηλαδή με αγίους μάρτυρες. Ο Αντίχριστος άθελα του θα προσφέρη υπηρεσία στον Χριστιανισμό. Με τους σκληρούς διωγμούς του θα ξεκαθαρίση το σιτάρι από την ήρα, τους χριστιανούς από τους ψευτοχριστιανούς και θα στολίση την Εκκλησία με αθληφόρους ήρωες. Όταν στην Αποκάλυψι γίνεται το άνοιγμα της πέμπτης σφραγίδας, οι ψυχές των μαρτύρων από τον ουρανό αντιλαμβάνονται τον φοβερό διωγμό που κήρυξαν οι αντίθεες δυνάμεις και ζητούν από τον Θεό να επέμβη. Κι εκείνος τους απαντά, ότι πρέπει να συμπληρωθή ο κατάλογος των μαρτύρων! (6,911).

 

 Να πούμε και κάτι άλλο. Η τραγική ιστορία της ανθρωπότητος που γίνεται τραγικώτερη στα χρόνια του Αντίχριστου, δείχνει το μεγα­λείο του ανθρώπου. Ο λόγος φαίνεται παράδοξος. Φανερώνει πόσο σέβεται ο Θεός το αυτεξούσιο του ανθρώπου. Δεν τον θέλει σαν ρομ­πότ που εκτελεί κάθε εντολή του. Είναι ελεύθερος να πη το ναι, αλλά και το όχι στον Δημιουργό του. Ο Χριστός αν και παντοδύναμος και φέρων τα πάντα τω ρήματι της δυνάμεως αυτού (Έβρ. 1,3) δεν χρη­σιμοποιεί πιέσεις και καταναγκασμούς, ώστε θέλοντας και μη να μας κάνη οπαδούς του.

 

Εμείς οικειοθελώς περιφρονήσαμε τον φωτεινό δρόμο των ευαγγελικών αρετών. Δεν μας είλκυσε η πραότητα και η ταπεινοφροσύνη του Χριστού. Με δική μας επιλογή χαράξαμε δρόμο διαμετρικό αντίθετο από τον δικό του. Και καθώς βαδίζαμε σ' αυτόν, νοιώθαμε σπουδαίοι και ξύπνιοι και προοδευτικοί. Δυστυχώς όμως ο δρόμος αυ­τός υπήρξε οδός απωλείας.

 

Τι πετυχημένα που το διατυπώνει ο λόγος του Θεού! Τούτος ο λαός δεν θέλει το νερό του Σιλωάμ που ρέει ήσυχα... Γι’ αυτό θα πέ­σουν επάνω του τα πολλά και ορμητικά νερά του Ευφράτη (Ης. 8, 67). Ο Ευφράτης εδώ σημαίνει τον αρχηγό της Ασσυριακής αυτοκρατο­ρίας και τα στρατεύματά του.

 

Έτσι λοιπόν έπεσαν επάνω μας όλα τα ασσυριακά κακά: Βομβι­στές, ληστές, εμπρηστές, αεροπειρατές, τρομοκράτες, δολοφόνοι, απαίσια πρόσωπα, αδίστακτα στην διάπραξι κάθε εγκλήματος, κατα­χραστές, εκμεταλλευτές. Βρήκαμε μπροστά μας εμφύλιους σπαρα­γμούς, τρομερά όπλα ολέθρου, παγκόσμιους πολέμους. Βρήκαμε απα­τεώνες, πλάνους, ψευδοσωτήρες, ψευδομεσσίες, με επιστέγασμα της ειδεχθούς αυτής χορείας την αποτρόπαια μορφή του Αντίχριστου. Σω­στά το λέγει ο λαός: Ήθελές τα, έπαθές τα. Ο εγωισμός μας έκανε να διαλέξουμε δρόμο απωλείας, και όπως ήταν φυσικό συναντήσαμε εκεί τον υιόν της απωλείας.

 

Παιδεύσει σε η αποστασία σου και η κακία σου ελέγξει σε και γνώθι και ιδέ, ότι πικρόν σοι το καταλιπείν σε εμέ, λέγει Κύριος (Ίερεμ. 2,19). Η απομάκρυνσις από τον Θεό, η εγκατάλειψίς του, όσο κι αν φαίνεται γλυκεία στην αρχή, θάρθη ώρα που θα μας γεμίση πίκρα. Αποστασία σημαίνει πίκρα, και συνάντησι με πικρούς ανθρώπους και με το κατάπικρο πρόσωπο του θηρίου.

 

 Πολύ μαύρες oι τελευταίες ώρες της έβδομης ημέρας. Γεμάτες κακό και αμαρτία και πλάνη και καταστροφή. Αλλά η μαυρίλα δεν θάχη τον τελευταίο λόγο. Δεν θ’ αργήση να ξεπροβάλη η όγδοη ημέρα της αιωνιότητος. Τα τελευταία σκοτάδια θα ηττηθούν από κάποιο υπέρλαμπρο αλλά και ιλαρό φως. Φως ιλαρόν αγίας δόξης, αθανάτου Πατρός.

 

Καθώς θα βαδίζη προς το τέλος το σχήμα του παρόντος κόσμου, οι χριστιανοί θα μοιάζουν με την αδικούμενη γυναίκα της παραβολής του άδικου κριτή, η οποία θα αναφωνή κάθε τόσο εκδίκησόν με από του αντιδίκου μου (Λουκ. 18,3), κάνε δικαστήριο και δίκασε δίκαια και προστάτεψε με από τον αντίδικο μου που με αδικεί. Αντίδικος φυ­σικά είναι ο Αντίχριστος. Τελικά ο σκληρός δικαστής, για να μη ενοχλήται από την αδικούμενη γυναίκα συγκροτεί δικαστήριο και της αποδίδει το δίκαιο. Πολύ περισσότερο ο δίκαιος Δικαστής, ο Θεός ποιήσει την εκδίκησιν των εκλεκτών αυτού των βοώντων προς αυτόν ημέρας και νυκτός (Λουκ. 18,7), έστω κι αν για ένα χρονικό διάστημα παρουσιά­ζεται ως μακροθυμών έπ' αυτοίς, δηλαδή αργοπορεί να επέμβη. Τελι­κά ποιήσει την εκδίκησιν και θα αποδώ ση την δίκαιη τιμωρία στον σατανικό Αντίδικο.

 

 Καθώς θα διανύωνται oι έσχατες ημέρες αυτού του κόσμου, τα πρόβατα που γνώρισαν την φρίκη του κακού ποιμένος (Ζαχ. 11,16), θ' απευθύνουν προς τον καλό Ποιμένα ικετήριες κραυγές για να επί­σπευση τον ερχομό του: Έρχου, Κύριε Ιησού (Αποκ. 22,20).

 

 Και θα έρθη για δεύτερη φορά λουσμένος με αφάνταστη δόξα και φωτοχυσία, για να κατανικήση τον λύκο και να οδηγήση την ποίμνη του στα χλοερά λιβάδια της Άνω Ιερουσαλήμ, όπου δεν συναντώνται δράκοντες και θηρία και άνθρωποι της ανομίας, αλλά αγγελικές μουσικές και το πανέ­μορφο φως του Θεού, που θα το νοιώθουν πιο λαμπρό και πιο γλυκό, όσοι εδώ κάτω γεύθηκαν περισσότερες διώξεις από τις αντίχριστες δυ­νάμεις.

 

 Τότε όλη η Εκκλησία με την κιννύρα του Δαβίδ στα χέρια θα ψάλη την επινίκια φράσι: Διήλθομεν δια πυρός και ύδατος, και εξήγαγες ημάς εις αναψυχήν (Ψαλμ. 65,12). Πρώτα το πυρ και το ύδωρ, oι θλί­ψεις και oι κίνδυνοι, αλλά η τελική κατάληξις ονομάζεται αναψυχή και τόπος αναψύξεως. Αλλά ο τόπος της αναψύξεως ανήκει σε όσους απορρίψουν το επτακέφαλο θηρίο με όλη την ματαία δύναμί του, σε όσους με υπομονή και πίστι θα αντισταθούν μέχρι θανάτου, σε όσους δεν θα κλίνουν γόνυ στον Βάαλ, σε όσους δεν θα προσκυνήσουν το χρυσό άγαλμα του Ναβουχοδονόσορα, σε όσους κρατήσουν μέχρι τέ­λους την μαρτυρίαν του Αρνίου.

 

 

 

(1)Σύμφωνα με την παράδοσι της Εκκλησίας οι δύο μάρτυρες της Αποκαλύψεως είναι ο Ηλίας κα) ο Ενώχ. Υπάρχουν κείμενα των αρχών του γ' μ.χ. αϊ. που διασώζουν αυτήν την παράδοσι. Ο Ιππόλυτος Ρώμης που γεννήθηκε γύρω στο 170 μ.Χ. και ομο­λογείται σαν ένθερμος υποστηρικτής της αποστολικής παραδόσεως, συστηματικός ερ­μηνευτής των Γραφών και πρώτος ορθόδοξος θεολόγος της Εκκλησίας της Ρώμης, έ­γραψε το 202 μ.Χ. μετά την έκρηξι του διωγμού του Σεπτιμίου Σεβήρου το έργο Απόδειξις εκ των Αγίων Γραφών περί Χριστού και περί του Αντίχριστου όπου αναφέρει: ...?Ης (έσχατης) εβδομάδος το μεν λήψονται οι δύο προφήται Ενώχ και Ηλίας ού­τοι γαρ κηρύξουσιν ημέρας χιλίας διακοσίας εξήκοντα, περιβεβλημένοι σάκκους, μετάνοιαν τω λαώ και πάσι τοις έθνεσι καταγγέλλοντες (κεφ. 43). Επίσης στο σύγγραμ­μα του, Είς τον Δανιήλ, που αποτελεί ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά του έργα και γράφηκε το 204 μ.Χ., στον δ' λόγο σημειώνει: Μία εβδομάς περιλειφθήσεται η έσχα­τη, εν η παρέσται Ηλίας και Ενώχ και έν τω ημίσει αυτής αναψανήσεται το βδέλυγμα της ερημώσεως, ο αντίχριστος, ερήμωσιν τω κόσμω καταγγέλλων (κεφ. 35).

 

Αλλά και ο μεγάλος θεολόγος και υμνογράφος του 8ου αι. και οικουμενικός διδά­σκαλος Ιωάννης Δαμασκηνός, ο οποίος συνοψίζει την πατερική δογματική διδασκαλία, δέχεται σαν εσχατολογικούς προφήτες τον Ηλία και τον Ενώχ. Θα αποσταλούν — ση­μειώνει — ο Ενώχ και ο Ηλίας ο Θεσβίτης και θα επιστρέψουν τις καρδιές των πατέ­ρων στα τέκνα, δηλαδή τους Εβραίους στον Κύριο μας Ιησού Χριστό και στο κήρυγμα των Αποστόλων και από αυτόν (τον Αντίχριστο) θα φονευθούν (Έκδοσις Ορθοδό­ξου πίστεως, Δ' 99).

 

Σ' αυτή την ερμηνεία συντρέχει και δογματικός λόγος. Τα δύο αυτά Ιερά πρόσωπα έχουν ανεξόφλητο ένα γραμμάτιο, του θανάτου, που πρέπει κάποτε να εξοφλήσουν. Ακόμη οι δύο αυτοί άνδρες υπήρξαν μεγάλοι κήρυκες μετανοίας, και ως τοιούτοι θα δράσουν στις έσχατες ημέρες, όπως δηλώνεται στην Αποκάλυψι: Προφητεύσουσιν... περιβεβλημένοι σάκκους (11,3). Ο σάκκος είναι σύμβολο μετανοίας.

 

(2)Ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Αντώνιος γράψει: Η περιγραφή του δευτέρου θηρίου είναι τοσούτον συγκεκριμένη, ώστε άδιστάκτως λέγομεν ότι εκπρο­σωπεί την έξουσίαν της Ιδεολογικής και θρησκευτικής διαδόσεως της ολοκληρωτικής Πολιτείας (ΕΚΚΛΗΣΙΑ 1988, σ. 671).

 

(3)Κατά καιρούς εμφανίζονται διάφοροι φοβεροί μάγοι που επιτελούν τέτοιου εί­δους θαύματα. Ενδεικτικά αναφέρουμε την περίπτωσι ενός Ηλιόδωρου που έδρασε τον έβδομο μ.Χ. αι. στην Κατάνη της Σικελίας και είχε αναστατώσει όλη την πόλι και ό­λο το νησί με τα περίεργα θαύματα του. Στο συναξάριο του αγίου Λέοντος Κατάνης (20 Φεβρουαρίου) μεταξύ των άλλων διαβάζουμε και τα επόμενα: Ανεφέρθη στον έπαρ­χο της πόλεως η υπόθεσις, κι αυτός έβαλε στην φυλακή τον Ηλιόδωρο, διότι έκανε μα­γείες, και απεφάσισε τον θάνατο του. Όταν oι δήμιοι τον έβγαζαν από την φυλακή για να τον αποκεφαλίσουν, τους πρότεινε τρεις λίτρες χρυσάφι, αν τον αφήσουν ελεύθερο. Δέχθηκαν. Τότε έκανε μία πέτρα χρυσάφι και τους την έδωσε. Το πήραν και τον άφη­σαν ελεύθερο. Στον έπαρχο δικαιολογήθηκαν ότι έφυγε από την φυλακή με δαιμονική συνεργία. Θέλησαν έπειτα να μοιράσουν το χρυσάφι, αλλά διεπίστωσαν ότι είχε γίνει πάλι πέτρα, όπως πριν! Άλλοτε δώρησε σε κάποιον ένα υπέροχο άλογο που το θαύ­μασε όλη η πόλις. Αλλά όταν ξεκίνησε ο κάτοχος του να το προσφέρη στον έπαρχο, που το είχε ζηλέψει πολύ, το ζώο έγινε άφαντο. Αυτό θα πη σημεία και τέρατα ψεύ­δους.

Από το βιβλίο: ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

 http://fdanihl.blogspot.com/search?updated-max=2017-04-12T18:06:00%2B03:00&max-results=11&start=12&by-date=false