ΑΝΑΛΗΨΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ (:Πράξ. 1, 1-15)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ
ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
[Μέρος δεύτερο :υπομνηματισμός των χωρίων Πράξ.1,2-3]
Η μεν λοιπόν υπόθεση και όλος ο κόπος του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων, όπως θα μπορούσε κανένας να πει σε γενικές γραμμές, είναι κυρίως αυτός για τον οποίο προηγουμένως μιλήσαμε. Ας ακούσουμε και στην συνέχεια αυτήν την εισαγωγή: «Τὸν μὲν πρῶτον λόγον ἐποιησάμην περὶ πάντων, ὦ Θεόφιλε, ὧν ἤρξατο ὁ Ἰησοῦς ποιεῖν τε καὶ διδάσκειν(:το πρώτο βιβλίο, που ονομάζεται Ευαγγέλιο, το έγραψα, Θεόφιλε, για να εξιστορήσω σε αυτό περιληπτικά όλα όσα έκανε και δίδαξε ο Ιησούς από την αρχή της δημόσιας δράσεώς Του)»[Πράξ. 1,1-2].
Για ποιο λόγο ο Λουκάς υπενθυμίζει στον Θεόφιλο το ευαγγέλιο που είχε γράψει; Για να αποδείξει την ακρίβεια των λεγόμενων του. Διότι και στην αρχή της πραγματείας εκείνης λέει: «ἔδοξε κἀμοί, παρηκολουθηκότι ἄνωθεν πᾶσιν ἀκριβῶς, καθεξῆς σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε(:γι’ αυτό κι εγώ, που έχω εξετάσει και παρακολουθήσει με προσοχή και ακρίβεια από την αρχή όλα όσα σχετίζονται με το ευαγγέλιο, θεώρησα καλό να σου τα γράψω αυτά με τη σειρά τους, εκλαμπρότατε Θεόφιλε)»[Λουκ. 1,3], και δεν αρκείται μόνο στην δική του μαρτυρία αλλά αποδίδει στους αποστόλους το παν, λέγοντας· «καθὼς παρέδοσαν ἡμῖν οἱ ἀπ᾿ ἀρχῆς αὐτόπται καὶ ὑπηρέται γενόμενοι τοῦ λόγου(:όπως μας τα παρέδωσαν με την προφορική τους διδασκαλία εκείνοι που από την αρχή του μεσσιακού έργου του Σωτήρος έγιναν αυτόπτες μάρτυρες του Ιησού Χριστού και υπηρέτες του κηρύγματός Του)»[Λουκ. 1,2]. Γι’ αυτό, αφού έκανε εκεί τον λόγο αξιόπιστο, δεν χρειάζεται εδώ άλλη επιβεβαίωση, αφού τότε ο λόγος πιστεύτηκε και με εκείνον δίδαξε στον Θεόφιλο την ακριβή αλήθεια. Διότι εφόσον έγινε αξιόπιστος αυτός που έλεγε εκείνα που άκουσε και έγινε πιστευτός, πολύ περισσότερο είναι δίκαιο να γίνει πιστευτός αυτός που έγραψε αυτά εδώ που δεν έχει παραλάβει από άλλους, αλλά ο ίδιος τα είδε και τα άκουσε. «Διότι εάν δέχθηκες τα αναφερόμενα στον Χριστό», λέει, «πολύ περισσότερο πρέπει να δεχθείς τα αναφερόμενα στους αποστόλους».
Τι λοιπόν; Είναι μόνο ιστορία ή ο λόγος και η υπόθεση είναι αμέτοχος του Αγίου Πνεύματος; Καθόλου. Πώς; Διότι εκείνα που παρέδωσαν σε αυτόν αυτοί, που έγιναν από την αρχή αυτόπτες μάρτυρες και υπηρέτες του λόγου του Χριστού ήταν του Αγίου Πνεύματος.
Και γιατί δεν είπε ότι «όπως μας τα παρέδωσαν εκείνοι, που καταξιώθηκαν να λάβουν το Άγιο Πνεύμα» αλλά είπε: «όπως μας τα παρέδωσαν με την προφορική τους διδασκαλία εκείνοι που από την αρχή του μεσσιακού έργου του Σωτήρος έγιναν αυτόπτες μάρτυρες του Ιησού Χριστού και υπηρέτες του κηρύγματός Του»; Διότι αυτό που πολύ περισσότερο οδηγεί σε αξιοπιστία, είναι η μάθηση από αυτόπτες μάρτυρες· εκείνο όμως θα φαινόταν στους ανόητους υπερηφάνεια και εγωισμός.
Γι’ αυτό και ο Ιωάννης έλεγε ως εξής: «κἀγὼ ἑώρακα καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτός ἐστιν ὁ υἱὸς τοῦ Θεοῦ (:Πράγματι λοιπόν εγώ είδα το Άγιο Πνεύμα να κατεβαίνει και να μένει πάνω Του. Και έχω δώσει μαρτυρία ότι Αυτός είναι ο Υιός του Θεού που έγινε άνθρωπος)» [Ιω. 1,34]. Και ο Χριστός παρομοίως συνομιλεί με τον Νικόδημο, που είναι πιο βραδύνους στην πίστη· «ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ὃ οἴδαμεν λαλοῦμεν καὶ ὃ ἑωράκαμεν μαρτυροῦμεν, καὶ τὴν μαρτυρίαν ἡμῶν οὐ λαμβάνετε (:Αληθινά σου λέω ότι εκείνο που γνωρίζουμε καλά, αυτό λέμε, και εκείνο που έχουμε δει με τα μάτια μας, με άμεση αντίληψη και θεώρηση, αυτό μαρτυρούμε. Και όμως δεν δέχεστε τη μαρτυρία μας)» [:Ιω. 3,11].
Και πάλι αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν πολλά προς αποκάλυψη από αυτά που έχουν δει, έλεγε στους μαθητές: «καὶ ὑμεῖς δὲ μαρτυρεῖτε, ὅτι ἀπ᾿ ἀρχῆς μετ᾿ ἐμοῦ ἐστε(:αλλά και εσείς θα δίνετε μαρτυρία για μένα, διότι από την αρχή της δημόσιας δράσεώς μου είστε μαζί μου άμεσοι μάρτυρες της διδασκαλίας μου και των έργων μου. Καθώς μάλιστα θα φωτιστείτε τώρα και από τον Παράκλητο, θα δίνετε για μένα μαρτυρία σύμφωνη με τη μαρτυρία του Παρακλήτου)»[Ιω. 15,27]. Και οι ίδιοι οι απόστολοι σε πολλά σημεία λένε: «καὶ ἡμεῖς ἐσμεν αὐτοῦ μάρτυρες τῶν ῥημάτων τούτων, καὶ τὸ Πνεῦμα δὲ τὸ Ἅγιον ὃ ἔδωκεν ὁ Θεὸς τοῖς πειθαρχοῦσιν αὐτῷ (:Γι’ αυτό ακριβώς και εμείς έχουμε κληθεί από τον Θεό να είμαστε μάρτυρές Του, για να διακηρύττουμε με τους λόγους μας και τη διδασκαλία μας τα σωτηριώδη αυτά γεγονότα της ζωής Του. Συγχρόνως όμως μαζί μας δίνει τη μαρτυρία Του με τα θαύματα και χαρίσματά Του και το Άγιο Πνεύμα, το οποίο έδωσε ο Θεός σε εκείνους που πειθαρχούν στις εντολές Του)»[Πράξ. 5,32]. Και μετά από αυτά επιβεβαιώνοντας ο Πέτρος την ανάσταση, έλεγε ότι ο ίδιος είδε όταν δίδασκε για το αίμα και το ύδωρ, ότι χρησιμοποίησε σε αυτούς αντί πολύ μεγάλης μαρτυρίας την όραση, παρά το ότι εκείνα που προέρχονται από το άγιο Πνεύμα είναι ακριβέστερα από την όραση, αλλά όχι από τους απίστους.
Και το ότι ο Λουκάς μετείχε του Αγίου Πνεύματος, είναι φανερό από πολλά σημεία, και από τα θαύματα που γίνονται τώρα, και από το ότι και τώρα συνήθως άνθρωποι μεταλάμβαναν το άγιο Πνεύμα, και από την μαρτυρία του Παύλου: «οὐ παντὶ τῷ λαῷ, ἀλλὰ μάρτυσι τοῖς προκεχειροτονημένοις ὑπὸ τοῦ Θεοῦ, ἡμῖν, οἵτινες συνεφάγομεν καὶ συνεπίομεν αὐτῷ μετὰ τὸ ἀναστῆναι αὐτὸν ἐκ νεκρῶν (:ο αναστημένος Κύριος δεν εμφανίστηκε πλέον σε όλο τον λαό, αλλά εμφανίστηκε σε μάρτυρες που είχαν εκλεγεί από τον Θεό πολύ πριν σταυρωθεί και αναστηθεί ο Ιησούς. Και οι μάρτυρες αυτοί είμαστε εμείς οι απόστολοι, οι οποίοι φάγαμε και ήπιαμε μαζί του μετά την Ανάστασή του από τους νεκρούς)»[Πράξ. 10,41], και από την ψήφο κατά την χειροτονία του· διότι μόλις είπε αυτό προσθέτει: «συνεπέμψαμεν δὲ μετ᾿ αὐτοῦ τὸν ἀδελφὸν οὗ ὁ ἔπαινος ἐν τῷ εὐαγγελίῳ διὰ πασῶν τῶν ἐκκλησιῶν (:στείλαμε λοιπόν μαζί του τον αδελφό που επαινείται από όλες τις Εκκλησίες για την επιτυχία με την οποία κηρύττει το Ευαγγέλιο)»[Β’ Κορ. 8,18].
Και παρατήρησε την ταπεινοφροσύνη του· διότι δεν λέει: «το πρώτο ευαγγέλιο που ευαγγελίστηκα», αλλά «το πρώτο βιβλίο που έγραψα», θεωρώντας ότι η ονομασία του ευαγγελίου είναι μεγαλύτερη από τον εαυτό του· και βέβαια ο απόστολος Παύλος από τότε τιμά αυτόν λέγοντας: «οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ χειροτονηθεὶς ὑπὸ τῶν ἐκκλησιῶν συνέκδημος ἡμῶν σὺν τῇ χάριτι ταύτῃ τῇ διακονουμένῃ ὑφ᾿ ἡμῶν πρὸς τὴν αὐτοῦ τοῦ Κυρίου δόξαν καὶ προθυμίαν ἡμῶν (:και όχι μόνο αυτό, αλλά και ορίστηκε από τις Εκκλησίες συνοδοιπόρος και συνεργάτης μας, ώστε να κηρύττει μαζί μας το Ευαγγέλιο και να υπηρετεί στη χάρη αυτή της ελεημοσύνης, η οποία διακονείται από εμάς, για να δοξάζεται ο ίδιος ο Κύριος και για να γινόμαστε εμείς προθυμότεροι, καθώς παραδειγματιζόμαστε από τον ζήλο του)»[Β’ Κορ. 8,19]. Αλλά αυτός μετριάζει και λέει· «Το πρώτο βιβλίο, που ονομάζεται Ευαγγέλιο, το έγραψα, Θεόφιλε, για να εξιστορήσω σε αυτό περιληπτικά όλα όσα έκανε και δίδαξε ο Ιησούς από την αρχή της δημόσιας δράσεώς Του» όχι απλώς όλα, αλλά όσα έκανε και δίδαξε ο Κύριος από την αρχή μέχρι τέλους· μέχρι δηλαδή την ημέρα, λέει, που αναλήφθηκε.
Και βέβαια ο Ιωάννης αποδεικνύει ότι δεν ήταν δυνατόν όλα να τα γράψει, διότι θέλοντας να δηλώσει αυτό, αφού είπε: «ἔστι δὲ καὶ ἄλλα πολλὰ ὅσα ἐποίησεν ὁ Ἰησοῦς, ἅτινα ἐὰν γράφηται καθ᾿ ἕν, οὐδὲ αὐτὸν οἶμαι τὸν κόσμον χωρῆσαι (:υπάρχουν όμως και πολλά άλλα που έκανε ο Ιησούς, τα οποία, αν γράφονταν λεπτομερειακά, ένα-ένα, νομίζω ότι ούτε ολόκληρος ο κόσμος δεν θα χωρούσε)» [Ιω.21,25], προσθέτει: «τὰ γραφόμενα βιβλία(:τα βιβλία που θα έπρεπε να γραφούν)». «Πώς λοιπόν» θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, «ο Λουκάς ομιλεί για όλα;». Όμως δεν είπε «όλα», αλλά «περί πάντων(:για όλα)», όπως θα μπορούσε κάποιος να πει περιληπτικά και γενικά: μιλάει για όλα τα ουσιώδη και σπουδαία. Έπειτα εξηγεί για ποια όλα, «όλα όσα έκανε και δίδαξε ο Ιησούς από την αρχή της δημόσιας δράσεώς του», υπονοώντας τα θαύματα και τις διδασκαλίες.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά και πράττοντας δίδασκε ο Λουκάς. Και παρατήρησε την φιλάνθρωπη και αποστολική πρόθεσή του, καθώς, αν και έγραψε για χάρη ενός, δηλαδή του Θεόφιλου, τόσο πολύ ακριβολογούσε ώστε ολόκληρο ευαγγέλιο να γράψει. «Ἵνα ἐπιγνῷς περὶ ὧν κατηχήθης λόγων τὴν ἀσφάλειαν(:για να γνωρίσεις με σαφήνεια και με ακρίβεια την αυθεντική και αδιαμφισβήτητη αλήθεια των λόγων της πίστεως που προφορικά διδάχθηκες)»[Λουκά 1,4], λέγει. Εξάλλου άκουσε τον Χριστό που λέει: «οὕτως οὐκ ἔστι θέλημα ἔμπροσθεν τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς ἵνα ἀπόληται εἷς τῶν μικρῶν τούτων(:Έτσι ο Θεός Πατέρας σας που είναι στους ουρανούς δεν θέλει να χαθεί ούτε ένας από τους μικρούς αυτούς. Εάν λοιπόν ο Θεός δεν θέλει να χαθεί κανείς από τους μικρούς, και αντίθετα χαίρεται όταν αυτός βρεθεί και σωθεί, δεν έχετε χρέος κι εσείς να μην περιφρονείτε ούτε έναν από τους μικρούς αυτούς;)»[Ματθ. 18,14] Και γιατί δεν συνέγραψε ένα βιβλίο αποστέλλοντας στον Θεόφιλο που είναι ένας, αλλά το χώρισε σε δύο υποθέσεις; Χάρη σαφήνειας και για να αναπαύσει τον ακροατή· και άλλωστε και ως προς την υπόθεση οι πραγματείες είναι χωρισμένες.
Και πρόσεχε πως τους λόγους Του ο Χριστός τους έκανε αξιόπιστους με τα έργα. Για πραότητα συμβούλευε και έλεγε: «ἄρατε τὸν ζυγόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς καὶ μάθετε ἀπ᾿ ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καὶ ταπεινὸς τῇ καρδίᾳ, καὶ εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· (:Πάρτε επάνω σας το ζυγό της υποταγής σε μένα και τη διδασκαλία μου, και μάθετε από μένα ότι είμαι πράος και ταπεινός στο φρόνημα και την εσωτερική διάθεση, και θα βρείτε ανάπαυση και ειρήνη στις ψυχές σας)»[Ματθ. 11,29].Δίδασκε να είναι οι οπαδοί του ακτήμονες και αυτό αποδείκνυε με τα έργα Του: «αἱ ἀλώπεκες φωλεοὺς ἔχουσι καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δὲ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τὴν κεφαλὴν κλίνῃ(:Οι αλεπούδες έχουν φωλιές και τα πουλιά του ουρανού έχουν μέρη που κουρνιάζουν, ενώ ο Υιός του ανθρώπου (δηλαδή εγώ που γεννήθηκα χωρίς πατέρα αλλά μόνον από την Παρθένο και είμαι ο κατεξοχήν άνθρωπος, γνωστός από την υπόσχεση του Θεού προς τον Αδάμ) δεν έχει πού να ακουμπήσει το κεφάλι Του)»[Λουκ.9,58].
Επίσης προέτρεπε να αγαπάμε τους εχθρούς· δίδαξε αυτό, ευχόμενος όταν ήταν επάνω στον σταυρό, για τους σταυρωτές Του. Έλεγε: «καὶ τῷ θέλοντί σοι κριθῆναι καὶ τὸν χιτῶνά σου λαβεῖν, ἄφες αὐτῷ καὶ τὸ ἱμάτιον·(: Και σε εκείνον που θέλει να κάνει δίκη μαζί σου και να σου πάρει το πουκάμισο, άφησέ του και το πανωφόρι σου)»[Ματθ.5,40]. Και Εκείνος όχι μόνο τα ενδύματα, αλλά και το ίδιο Του το αίμα έδωσε. Το ίδιο παράγγειλε και στους μαθητές να πράττουν.
Γι’ αυτό και ο Παύλος έλεγε· «Συμμιμηταί μου γίνεσθε, ἀδελφοί, καὶ σκοπεῖτε τοὺς οὕτω περιπατοῦντας, καθὼς ἔχετε τύπον ἡμᾶς (:δεν σας ζητώ τίποτε το άγνωστο και αδύνατο. Με ξέρετε όλοι καλά. Να γίνεστε λοιπόν, αδελφοί, όλοι μαζί μιμητές μου. Και να προσέχετε και να παραδειγματίζεστε από εκείνους που έχουν στη ζωή τους την υποδειγματική συμπεριφορά που σας δώσαμε και εμείς ως πρότυπο. Και με αυτούς να συναναστρέφεστε)»[Φιλιπ.3,17]. Διότι δεν υπάρχει τίποτα πιο ψυχρό από τον διδάσκαλο,που διδάσκει μόνο με λόγια· διότι αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό διδασκάλου, αλλά υποκριτή. Γι’ αυτό οι απόστολοι πρώτα με τη ζωή τους δίδασκαν, και έπειτα με τα λόγια τους, και μάλλον αυτοί δεν χρειαζόταν καθόλου τους λόγους, αφού τα ίδια τα έργα φώναζαν. Δεν θα έσφαλλε κανένας να ονομάσει και το πάθος του Χριστού πράξη· διότι με το πάθος Του έκανε το θαυμαστό εκείνο έργο, δηλαδή καταλύοντας τον θάνατο και πράττοντας όλα τα άλλα.
«Ἂχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος Ἁγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήφθη (:μέχρι την ημέρα που αναλήφθηκε στους ουρανούς, αφού προηγουμένως με συνεργό και το Άγιο Πνεύμα έδωσε εντολές στους αποστόλους που είχε διαλέξει ο Ίδιος)». «Αφού με το Άγιο Πνεύμα έδωσε εντολές», δηλαδή, «αφού είπε προς αυτούς λόγους πνευματικούς και τίποτε ανθρώπινο». Ή αυτό λοιπόν είναι δυνατό να πούμε, ή ότι με το άγιο Πνεύμα έδωσε εντολές σε αυτούς. Βλέπεις ακόμα με πόση ταπείνωση διδάσκει γι’ αυτό, όπως και ο ίδιος ο Χριστός για τον εαυτό Του λέγοντας: «εἰ δὲ ἐγὼ ἐν Πνεύματι Θεοῦ ἐκβάλλω τὰ δαιμόνια, ἄρα ἔφθασεν ἐφ᾿ ὑμᾶς ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ (:Εάν όμως εγώ βγάζω τα δαιμόνια με τη δύναμη του Πνεύματος του Θεού, τότε αποδεικνύεται από το υπερφυσικό αυτό γεγονός ότι κατέφθασε επάνω σας η βασιλεία του Θεού)»[Ματθ.12,28]. Διότι και το Πνεύμα το Άγιο ενεργούσε σε εκείνο τον ναό του ανθρώπινου σώματος του Χριστού.
Και ποιες εντολές έδωσε; «Διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος (:διδάσκοντάς τους να τηρούν και να εφαρμόζουν στη ζωή τους όλα τα παραγγέλματα που σας έδωσα ως εντολές. Και ιδού, εγώ που έλαβα κάθε εξουσία, θα είμαι πάντα μαζί σας βοηθός και συμπαραστάτης σας, μέχρι να τελειώσει ο αιώνας αυτός, μέχρι δηλαδή τη συντέλεια του κόσμου)»[Ματθ.28,20]. Μεγάλος ο έπαινος των αποστόλων, όταν τόσο μεγάλα και σπουδαία έχουν αναλάβει· την σωτηρία της οικουμένης εννοώ· όταν τα λόγια τους είναι γεμάτα από Πνεύμα άγιο, το οποίο βέβαια και υπονοώντας είπε, το «διά Πνεύματος αγίου(:με το Πνεύμα το άγιο)», δηλαδή και «τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λαλῶ ὑμῖν, πνεῦμά ἐστι καὶ ζωή ἐστιν (:και τα λόγια που σας λέω, επειδή είναι λόγια Θεού, έχουν μέσα τους Πνεύμα και γι’ αυτό μεταδίδουν ζωή)»[Ιω.6,63]. Και αυτό το λέει για να οδηγήσει τον ακροατή στην επιθυμία να μάθει τις εντολές και για να κάνει τους αποστόλους αξιόπιστους, αν βέβαια πρόκειται να διδάσκουν τα λόγια του αγίου Πνεύματος και τις εντολές του Χριστού.
«Ἂχρι ἧς ἡμέρας ἐντειλάμενος τοῖς ἀποστόλοις διὰ Πνεύματος Ἁγίου οὓς ἐξελέξατο ἀνελήφθη (:μέχρι την ημέρα που αναλήφθηκε στους ουρανούς, αφού προηγουμένως με συνεργό και το Άγιο Πνεύμα έδωσε εντολές στους αποστόλους που είχε διαλέξει ο Ίδιος)»[Πράξ.1,2]. Δεν είπε «ανέβηκε», επειδή ακόμα διδάσκει ως άνθρωπος. Άρα και μετά την ανάσταση δίδασκε στους μαθητές· αλλά στο χρονικό αυτό διάστημα κανένας δεν μας τα είπε με ακρίβεια. Αλλά εμμένει μεν σε αυτό περισσότερο από τους άλλους ο Ιωάννης και αυτός, ο Λουκάς· και όλα με σαφήνεια κανένας δεν τα εξέθεσε (διότι ενδιαφερόταν πιο πολύ για άλλο)· και μάθαμε αυτά από τους αποστόλους, διότι αυτά που άκουσαν αυτά και μας είπαν· «οἷς καὶ παρέστησεν ἑαυτὸν ζῶντα μετὰ τὸ παθεῖν αὐτὸν ἐν πολλοῖς τεκμηρίοις(:Μετά το πάθος Του και τον θάνατό Του παρουσιάστηκε σε αυτούς τους ίδιους ζωντανός. Και με πολλές αποδείξεις ο αναστημένος Κύριος τούς βεβαίωσε ότι πραγματικά ήταν ζωντανός)»[Πράξ.1,3]. Αφού προηγουμένως είπε για την ανάληψη, λέει τώρα και για την ανάσταση. Διότι επειδή είπε ότι «αναλήφθηκε», για να μην νομίζεις ότι ο Κύριος αναλήφθηκε από άλλους, πρόσθεσε ότι «παρουσιάστηκε σε αυτούς τους ίδιους ζωντανός». Διότι εάν στο μεγαλύτερο παρουσίασε τον εαυτό του, πολύ περισσότερο στο μικρότερο.
Είδες πως χωρίς να γίνει αντιληπτό διασπείρει αυτά εδώ τα μεγάλα δόγματα; «Δι᾿ ἡμερῶν τεσσαράκοντα ὀπτανόμενος αὐτοῖς (:και επί σαράντα ημέρες εμφανιζόταν σε αυτούς κατά διαστήματα)». Διότι δεν ήταν όπως ακριβώς πριν την ανάσταση, που ήταν πάντοτε μαζί τους, κατά τον ίδιο τρόπο και τότε· διότι πρόσεξε· δεν είπε «σαράντα μέρες». Διότι εμφανιζόταν και εξαφανιζόταν πετώντας πάλι.
Τι έγινε λοιπόν; Ανυψώνοντας τον νου τους, δεν τους επέτρεψε πλέον αν συμπεριφέρονται προς Αυτόν κατά τον ίδιο τρόπο όπως και προηγουμένως. Και δεν έκανε μόνο αυτό, αλλά και με ακρίβεια προετοίμαζε και τα δύο· και την βεβαιότητα και την ανάσταση, και στην συνέχεια την πίστη, ότι Αυτός είναι ανώτερος από ένα απλό άνθρωπο. Αν και βέβαια αυτά είναι αντίθετα. Διότι για την βεβαιότητα της ανάστασης έπρεπε να γίνουν πολλά ανθρώπινα, και για το άλλο, δηλαδή για την ανωτερότητά Του, τίποτα· αλλά όμως και τα δύο έχουν γίνει στον κατάλληλο χρόνο.
Και για ποιο λόγο δεν εμφανίστηκε σε όλους, αλλά μόνο στους αποστόλους; Διότι θα φαινόταν φάντασμα στους πολλούς, που δεν γνώριζαν το μυστήριο· διότι αν και οι ίδιοι οι μαθητές του απιστούσαν στην αρχή και ταράσσονταν, και χρειάστηκαν να Τον αγγίξουν με το χέρι τους, και να παρακαθίσουν μαζί Του σε τράπεζα, τι θα ήταν φυσικό να πάθουν οι πολλοί; Γι’ αυτό λοιπόν και από τα θαύματα κάνει αναμφίβολη την απόδειξη της ανάστασης, ώστε όχι μόνο στους τότε αλλά και σε όλους τους μετέπειτα να γίνει φανερή η Ανάσταση· διότι αυτό που σε εκείνους έγινε με την όραση των θαυμάτων, αυτό επρόκειτο να συμβεί σε όλους ύστερα με την πίστη.
Γι’ αυτό βέβαια συμπεραίνουμε από αυτά και για τους απίστους. Διότι αν δεν αναστήθηκε, αλλά παραμένει νεκρός, πώς με το όνομα Του οι απόστολοι έκαναν θαύματα; Αλλά μήπως δεν έκαναν θαύματα; Πώς λοιπόν δημιουργήθηκε το δικό μας το έθνος των Χριστιανών; Διότι ούτε προς αυτό θα αντισταθούν πλέον, ούτε προς τα βλεπόμενα θα πολεμήσουν. Ώστε, όταν λένε ότι δεν έγιναν θαύματα πιο πολύ τους εαυτούς τους ντροπιάζουν. Διότι αυτό είναι μεγαλύτερο θαύμα, η χωρίς θαύματα προσέλευση ολόκληρης της οικουμένης, που προσελκύστηκε από δώδεκα φτωχούς και αγράμματους ανθρώπους. Διότι οι ψαράδες επικράτησαν χωρίς να έχουν άφθονα χρήματα, ούτε με την σοφία των λόγων τους, ούτε με οτιδήποτε άλλο, ώστε και παρά την θέλησή τους θα ομολογήσουν ότι υπάρχει σε αυτούς θεία δύναμη· διότι είναι αδύνατο ανθρώπινη δύναμη να πετύχει τόσα πολλά.
[Συνεχίζεται]
ΠΡΟΣ ΔΟΞΑΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΘΕΟΥ,
επιμέλεια κειμένου: Ελένη Λιναρδάκη, φιλόλογος
ΠΗΓΕΣ:
- https://greekdownloads3.files.wordpress.com/2014/08/in-actapdf
- Ιωάννου του Χρυσοστόμου Άπαντα τα έργα, Υπόμνημα στις Πράξεις των Αποστόλων, ομιλία Α΄, πατερικές εκδόσεις «Γρηγόριος ο Παλαμάς»(ΕΠΕ), εκδ. οίκος «Το Βυζάντιον», Θεσσαλονίκη 1983, τόμος 15, σελίδες 21-33.
- Βιβλιοθήκη των Ελλήνων, Άπαντα των αγίων Πατέρων, Ιωάννου Χρυσοστόμου έργα, τόμος 76, σελ. 24-29.
- Π. Τρεμπέλα, Η Καινή Διαθήκη με σύντομη ερμηνεία (απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2014.
- Η Καινή Διαθήκη, Κείμενον και ερμηνευτική απόδοσις υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τριακοστή τρίτη, Αθήνα 2009.
- Η Παλαιά Διαθήκη κατά τους εβδομήκοντα, Κείμενον και σύντομος απόδοσις του νοήματος υπό Ιωάννου Κολιτσάρα, εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Η Ζωή», έκδοση τέταρτη, Αθήνα 2005.
- Π.Τρεμπέλα, Το Ψαλτήριον με σύντομη ερμηνεία(απόδοση στην κοινή νεοελληνική), εκδόσεις αδελφότητος θεολόγων «Ο Σωτήρ», έκδοση τρίτη, Αθήνα 2016
- http://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/tools/liddell-scott/index.html
- http://users.sch.gr/aiasgr/Palaia_Diathikh/Biblia/Palaia_Diathikh.htm
- http://users.sch.gr/aiasgr/Kainh_Diathikh/Biblia/Kainh_Diathikh.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου