45. Χριστέ μου θέλω νά εἶμαι μαζί Σου, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

45. Χριστέ μου θέλω νά εἶμαι μαζί Σου, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 10-1-2019_Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

44. Ἡ ἀγάπη στό Χριστό μας, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

44. Ἡ ἀγάπη στό Χριστό μας, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 9-1-2019,ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

43. Ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου στήν Ὀρθοδοξία, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

43. Ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου στήν Ὀρθοδοξία, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης, 8-1-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Κυριακή μετά τά Φῶτα: Πρός Ἐφ.4,7-13, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Μέρος Πρῶτο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ: Προς Εφ.4,7-13

                  Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή

από την «Προς Εφεσίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ.4,εδαφ.4-16

[ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Εφ.4,4-11]

  «ἓν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα· εἷς Θεὸς καὶ πατὴρ πάντων, ὁ ἐπὶ πάντων, καὶ διὰ πάντων, καὶ ἐν πᾶσιν ἡμῖν.ἑνὶ ἑκάστῳ ἡμῶν ἐδόθη ἡ χάρις κατὰ τὸ μέτρον τῆς δωρεᾶς τοῦ Χριστοῦ(:Αποτελείτε ένα σώμα, την Εκκλησία, και ένα Πνεύμα ζωοποιεί το σώμα αυτό, αφού και όλοι σας κληθήκατε με μία κοινή ελπίδα της κλήσεώς σας. Διότι ο Θεός για μία και την ίδια βασιλεία και για τα ίδια αγαθά σάς κάλεσε όλους. Ένας και μόνος Κύριος υπάρχει, μία πίστη έχουν όλοι οι Χριστιανοί, ένα βάπτισμα έλαβαν όλοι.  Ένας και μόνος Θεός και Πατέρας όλων υπάρχει. Αυτός κυριαρχεί πάνω από όλους ως Δεσπότης. Η δική Του δύναμη διαχύνεται και ενεργεί διαμέσου όλων των μελών της Εκκλησίας, σε ολόκληρο το σώμα της. Αυτός κατοικεί μέσα σε όλους μας.  Πρέπει λοιπόν να είμαστε όλοι ένα. Βέβαια όλοι οι πιστοί δεν έχουμε λάβει τα ίδια χαρίσματα, αλλά διάφορα και ποικίλα. Αυτή όμως η διανομή για κανένα λόγο δεν επιτρέπεται να γίνεται αιτία χωρισμού μεταξύ των πιστών. Διότι η διανομή αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά γίνεται από τον ίδιο τον Χριστό. Αυτός δηλαδή στον καθέναν ξεχωριστά από εμάς, έδωσε τη θεία χάρη, σύμφωνα με το μέτρο που με σοφία και δικαιοσύνη χρησιμοποιεί στη διανομή της δωρεάς Του)»[Εφ.4,4-7].

   Αγάπη ζητεί από εμάς ο Παύλος, όχι οποιανδήποτε, αλλά αυτήν η οποία μας συνενώνει μεταξύ μας αδιάσπαστα, και μας συνενώνει κατά τέτοιο τρόπο και τόσο τέλεια, σαν να είμαστε μέλη προς μέλη. Αυτή λοιπόν είναι εκείνη η οποία κατορθώνει τα μεγάλα καλά. Για τον λόγο αυτόν λέγει «ἓν σῶμα(:ένα σώμα)»· για να δείξει και τη συμπάθεια και το να μην επιδιώκουμε να αρπάξουμε τα αγαθά των άλλων και το να χαιρόμαστε μαζί με αυτούς, και όλα γενικώς να είναι κοινά. Και καλώς είπε «ένα πνεύμα» για να δείξει ότι στο ένα σώμα, ένα πνεύμα θα υπάρχει, ή ότι είναι μεν δυνατόν να υπάρχει ένα σώμα, όχι όμως ένα πνεύμα, όπως εάν κάποιος γίνει φίλος αιρετικών· ή εννοεί ότι από εκείνο προτρέπει, δηλαδή «εσείς οι οποίοι λάβατε ένα Πνεύμα και ποτιστήκατε από μία πηγή, οφείλετε να μην έχετε διχόνοια»· ή ίσως «πνεῦμα» εδώ να ονομάζει την προθυμία.

    Ύστερα λέγει «καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν(:αφού και όλοι σας κληθήκατε με μία ελπίδα της κλήσεώς σας)». «Ο Θεός», λέγει, «στα ίδια σάς κάλεσε· τίποτε περισσότερο δεν μοίρασε στον ένα από τον άλλο· σε όλους χάρισε αθανασία, σε όλους ζωή αιώνια, σε όλους δόξα αθάνατη, σε όλους αδελφότητα, σε όλους κληρονομία· κοινή κεφαλή έγινε σε όλους· όλους συνανέστησε και κάθισε μαζί Του. Εσείς λοιπόν οι οποίοι στα πνευματικά έχετε τόση ισοτιμία, από πού ορμώμενοι μεγαλοφρονείτε; Από το ότι ο τάδε είναι πλούσιος και ο τάδε ισχυρός; Και πώς δεν θα ήταν αυτό αξιογέλαστο;». Διότι πες μου· εάν κάποτε ο βασιλιάς, αφού λάμβανε δέκα ανθρώπους και τους έντυνε όλους με πορφύρα και τους κάθιζε στον βασιλικό θρόνο και έδινε σε όλους την ίδια τιμή, άραγε θα είχε την τόλμη κάποιος από αυτούς να κατηγορήσει τον άλλο ότι είναι πλουσιότερος ή λαμπρότερος; Καθόλου. Και ακόμη δεν τα είπα όλα· διότι δεν είναι τόση η διαφορά στους ουρανούς, όσο κάτω στη γη.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος ἐναντίον τῶν οἰκουμενιστικῶν συναντήσεων

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος

ἐναντίον τῶν οἰκουμενιστικῶν συναντήσεων

Ἀνάλογη μαρτυρία γιά τήν θέση τοῦ Ἁγίου κατά τῶν διαλόγων, τῶν συναντήσεων-συμπροσευχῶν μέ ἑτεροδόξους (=κακοδόξους, αἱρετικούς) καί ἀλλοθρήσκους ἔχουμε καί ἀπό τόν Ἱερομόναχο Δαμασκηνό Ἁγιορείτη, πρώην Ἀρχιγραμματέα τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὁ ὁποῖος σημειώνει τά ἑξῆς: «Ὁ γράφων, ὡς γνωρίζων ἐκ τοῦ σύνεγγυς τόν ἅγιον Πορφύριον, ἀπό τά φοιτητικά του χρόνια, κατά τήν δεκαετίαν τοῦ 1960, ὅτε οὗτος ἦτο ἐφημέριος εἰς τήν Πολυκλινικήν Ἀθηνῶν τῆς ὁδοῦ Πειραιῶς, καί διατηρήσας τήν πνευματικήν ἐπικοινωνίαν, μέχρι τῆς κοιμήσεώς του, βεβαιώνει ὅτι ὁ Ἅγιος Πορφύριος δέν συνεφώνει μέ τάς μεταβάσεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς τήν Ρώμην, οὔτε μέ τούς διαλόγους, καθ’ ὅν τρόπον γίνονται. Τοῦτο μοι ἀνέφερε ἀπό τηλεφώνου, καί κατά μήνα Δεκέμβριον τοῦ 1987.

Αἴφνης κατά τήν διάρκειαν τῆς νυκτός, κατά τόν Δεκέμβριον τοῦ 1987, ὅτε ἠσχολούμην, μέ τήν κατόπιν ἐντολῆς τῆς Ἱ. Κοινότητος, ὡς Ἀρχιγραμματεύς, σύνταξιν τοῦ σχεδίου τῆς ἐπιστολῆς, δι’ ᾗς ὁμοφώνως ἡ Ἱ. Κοινότης ἀντέδρασεν εἰς τήν Πατριαρχικήν ἐπίσκεψιν ἐν Ρώμῃ καί τά ἐκεῖ γενόμενα ἐν τῷ ναῷ τοῦ Ἁγίου Πέτρου, ἀκούω τό τηλέφωνον καί τόν Γέροντα Πορφύριον νά ὁμιλῆ. «Τί γράφεις, μωρέ;». Γράφω, Γέροντα, τήν ἐπιστολήν, ἥν προτίθεται ἡ Ἱ. Κοινότης νά ἀποστείλη, ὡς διαμαρτυρίαν, εἰς τόν Παναγιώτατον Πατριάρχην Δημήτριον, διά τήν ἐπίσκεψίν του εἰς τήν Ρώμην.

Καί συνεχίζει: «Διάβασε τό γράμμα νά ἀκούσω». Ὁ ὑποφαινόμενος εἰς τοιαῦτα δύσκολα δογματικά θέματα ποτέ δέν ἔγραφε πρός τόν Πατριάρχην, χωρίς νά συμβουλευθῆ τό ἀρχεῖον, πλούσιον εἰς τοιαῦτα θέματα, τῆς Ἱερᾶς Κοινότητος, ἔνθα ἐξεφράζετο τό διαχρονικόν φρόνημα τοῦ Ἁγίου Ὄρους.

Ἔγραφα λοιπόν: «Πῶς, Παναγιώτατε, μετέβητε ἐν τῷ ἀμοίρω τῆς Χάριτος Ναῷ τῶν ἀπ’ αἰώνων αἱρετικῶν; Ἡ Ρώμη δέν ἔχει τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, οὔτε ἔγκυρα μυστήρια».

Καί ὁ πατήρ Πορφύριος μοῦ ἀπαντᾶ: «Ὡραῖα τά γράφεις. Θά ἀρέση ἡ ἐπιστολή εἰς τόν Πατριάρχην. Δέν μπορεῖς νά εἴπης εἰς τούς Παπικούς ὅτι ἔχουν Χάριν καί Μυστήρια.

ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Α’ – ς΄. Παπα–Γιάννης ὁ ἐξορκιστής

 Όταν τό 1917 στήν Ρωσ­σί­α ἔ­γι­νε ἡ ἐ­πα­νά­στα­ση τῶν Μπολ­σε­βί­κων, συ­νέ­λα­βαν στήν Ὀ­δησ­σό 17 ἱ­ε­ρεῖς γι­ά νά τούς ἐ­κτε­λέ­σουν. Ἕ­νας ἀπ᾿ αὐ­τούς κρύ­φθη­κε στά δά­ση καί σώ­θη­κε˙ με­τά βρῆ­κε τά δυ­ό του παι­διά, ἕ­να ἀ­γό­ρι καί ἕ­να κο­ρί­τσι, τά ὁ­ποῖ­α εἶ­χαν κρύ­ψει οἱ γεί­το­νές του καί γλύ­τω­σαν ἀ­πό τούς κομ­μου­νι­στές. Τήν πρε­σβυ­τέ­ρα του ὅμως τήν συ­νέ­λα­βαν καί τήν ἐ­κτέ­λε­σαν.

Ὁ ἱ­ε­ρέ­ας αὐ­τός ὠ­νο­μα­ζό­ταν πα­πα–Γιά­ννης καί ἦ­ταν Ἕλ­λη­νας. Πῆ­ρε λοι­πόν τά δυό του παι­διά καί πε­ρι­πλα­νώ­με­νος ἀ­πό τό­που εἰς τό­πον, πε­ζο­πο­ρώντας τό πε­ρισ­σό­τε­ρο δι­ά­στη­μα ἦρ­θε μέ­σῳ Ρου­μα­νί­ας καί Βουλ­γα­ρί­ας στήν Ἑλ­λά­δα, τήν πα­τρί­δα του. Ἔ­κα­νε ἐ­φη­μέ­ριος στήν Μα­κε­δο­νί­α καί στήν Θρά­κη. Ἔ­πει­τα ἦρ­θε στό χω­ριό Σκου­τε­ρά Ἀ­γρι­νί­ου, δι­ό­τι ἦ­ταν κε­νή ἡ θέ­ση τοῦ ἐ­φη­με­ρί­ου.

Ὁ παπα–Γιά­ννης ἦ­ταν ρα­κέν­δυ­τος. Φο­ροῦ­σε ἕ­να τριμ­μέ­νο ρά­σο μέ ἕ­να ξυ­λά­κι ἀ­πό ρεί­κι γι­ά κουμπί καί στό λαι­μό του εἶ­χε κρε­μα­σμέ­νο μέ μαῦ­ρο κορ­δό­νι ἕ­ναν ξύ­λι­νο Σταυ­ρό. Ἔ­μοια­ζε μέ τόν...ἅ­γιο Κο­σμᾶ τόν Αἰ­τω­λό. Ἀ­πό τή νη­στεί­α καί τίς τα­λαι­πω­ρί­ες εἶ­χε ὄ­ψη ἐ­ξα­ϋ­λω­μέ­νη, ἦ­ταν «πε­τσί καί κόκ­κα­λο».

 

Τό χω­ριό Σκου­τε­ρά τόν κα­λο­δέ­χτη­κε καί τόν βο­ή­θη­σε στίς ἀ­νάγ­κες του. Ἔ­με­νε σ᾿ ἕ­να δω­μά­τιο μα­ζί μέ τά δυ­ό του παι­διά, τό κο­ρί­τσι δέ­κα ἐ­τῶν καί τό ἀγόρι ὀ­κτώ ἐ­τῶν. Ἄρ­χι­σε λοι­πόν ὁ παπα–Γιάννης νά λει­τουρ­γῆ τα­κτι­κά, νά κη­ρύτ­τη τόν λό­γο τοῦ Θε­οῦ, νά ἐ­ξο­μο­λο­γῆ καί νά κοι­νω­νά­η τούς ἀν­θρώ­πους. Ἔ­τρε­χε νά βο­η­θᾶ πνευ­μα­τι­κά ὅ­που τόν κα­λοῦ­σαν, νά δι­α­βά­ζη εὐ­χές σέ ἀρ­ρώ­στους καί σέ ἄρ­ρω­στα κτή­νη πού ἀ­μέ­σως θε­ρα­πεύ­ο­νταν.

 

Μί­α νέ­α ἀ­πό τήν Σκου­τε­ρά εἶ­χε παντρευ­τῆ στήν Στα­μνά. Ὅ­ταν ἐ­πι­σκέ­φθη­κε τό χω­ριό της ἄ­κου­σε νά μι­λοῦν μέ θαυ­μα­σμό γι­ά τόν παπα–Γιά­ννη. Τῆς εἶ­παν: «Μᾶς ἔ­στει­λαν ἕ­ναν πα­πᾶ, λές καί εἶ­ναι ὁ ἴ­διος ὁ Χρι­στός, τό­σο κα­λός εἶ­ναι».

Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης, ἀδελφός τοῦ Μ.Βασιλείου. Ἡ τίμια κάρα του φυλάσσεται ὡς πολύτιμος θησαυρός στόν Ἱερό ἑνοριακό ναό Ἁγίου Εὐσταθίου Περισσοῦ.

 Άγιος Γρηγόριος Νύσσης, αδελφός του Μ.Βασιλείου.

Η τίμια κάρα του φυλάσσεται ως πολύτιμος θησαυρός στον ιερό ενοριακό ναό Αγίου Ευσταθίου Περισσού, προερχόμενη από τις αλησμόνητες πατρίδες της ρωμαίικης Ανατολής.

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Πρός οὐδετεροθρησκειοποίηση τῆς Ἑλλάδας;

Πρός οὐδετεροθρησκειοποίηση τῆς Ἑλλάδας;

     Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος

   Ὁδεύοντας πρός τό τέλος τῆς θητείας της ἡ παροῦσα κυβέρνηση ἀποφάσισε νά ὁλοκληρώσει τήν «ἐκσυγχρονιστι­κή» της πολιτική, βάλλοντας κατά τῆς Ἐκκλησίας. Ἐνοχλεῖ προφανῶς τούς κρατοῦντες τό γεγονός ὅτι στή συντριπτική τους πλειο­ψηφία οἱ Ἕλληνες δηλώνουν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί.

   Προτείνει, λοιπόν, ἡ κυβέρνηση τήν ἀναθεώρηση τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος, τήν ἀντισυνταγματική διαγραφή τῶν κληρικῶν ἀπό τό Δημόσιο καί τήν ἀξιοποίηση ἤ εὐστοχότερα τήν ὑφαρπα­γή τῆς ἐκ­κλησιαστικῆς περιουσίας, τῆς ἐλάχιστης πού ἀπέμεινε, μέ πλάγιο καί εὔσχημο τρό­πο. Μάλιστα θεωρεῖ «ἀ­ναγ­καία» τήν ἀ­ναθεώρηση, γιά νά παύσει -ἰσχυρίζεται-     ὁ «ἐναγκαλισμός Ἐκκλησί­ας - Πολιτείας» καί νά ἐπιτευχθεῖ ὁ «χωρισμός» μεταξύ τῶν δύο θεσμῶν, ὁ ὁποῖος θά εἶναι ἐπωφελής καί γιά τίς δύο πλευρές. Ἔτσι θά «γίνουν διακριτοί οἱ ρόλοι Κράτους καί Ἐκ­κλησί­ας σέ ἕνα σύγχρονο κράτος δικαίου».

Μέχρι τώρα τό ἄρθρο 3 τοῦ Συντά­γμα­­τος προέβλεπε: «Ἐπικρατοῦσα θρησκεία στήν Ἑλλάδα εἶναι ἡ θρησκεία τῆς Ἀνατολικῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ».

    Στό προ­σχέδιο Συμφωνίας (ὄχι Νό­μου), οἱ σημερινοί κυβερνῶν­τες διατηροῦν στό προοίμιο τήν ἐπίκληση τῆς ἁ­­γίας Τρι­άδος, ὅμως στό ἄρθρο 3 προτάσσουν μέ τήν τροποποίησή τους τή φρά­ση «ἡ ἑλληνική πολιτεία εἶναι θρησκευ­τικά οὐδέτερη» μέ «ὅ,τι αὐτό συνεπάγεται, κανονιστικά καί πρακτικά». Παράλληλα προστίθεται ἡ ἑρμηνευτική δήλωση: «Ὁ ὅρος ἐπικρατοῦ­σα θρησκεία δέν ἀποτελεῖ ἀναγνώριση ἐπίσημης κρατικῆς θρησκείας καί δέν ἐπιφέ­ρει καμία δυσμενῆ συνέπεια σέ βάρος ἄλ­λων θρη­σκευ­μάτων καί γενικότερα στήν ἀπόλαυση τοῦ δικαιώματος τῆς θρησκευτικῆς ἐ­λευθερίας». 

    Κατ᾽ ἀρχάς τί ὀξύμωρο εἶναι αὐτό: Ἐνῶ τό Σύνταγμα ξεκινᾶ μέ τήν ἐπίκλη­ση στήν ἁγία Τριάδα, στό ἄρθρο 3 καθι­ε­ρώ­νει τή διαφημιζόμενη «θρησκευτική οὐδετερότητα»; Μήπως παίζουμε «ἐν οὐ παι­κτοῖς»;

Ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος Καντιώτης, Τά πέντε βαπτίσματα

  6 Ἰανουαρίου

Τὰ ἅγια Θεοφάνεια

 

Ἡ περίοδος αὐτή, ἀγαπητοί μου, στὴ γλῶσ­σα τῆς Ἐκκλησίας ὀνομάζεται Δωδεκαή­μερον, διότι διαρκεῖ δώδεκα ἡμέρες. Πρώτη ἡμέρα εἶνε τὰ Χριστούγεννα καὶ τελευταία, μὲ τὴν ὁποία κλείνει ὁ κύκλος, εἶνε ἡ σημερινή (ἂν ἀφαιρεθῇ ἡ χθεσινὴ ἡμέρα, ἡ παραμονή, ποὺ ἦταν νηστεία). Κεντρικὸ πρόσωπο, γύρω ἀπὸ τὸ ὁποῖο στρέφονται ὅλες αὐτὲς οἱ ἑορτές, εἶνε ὁ Χριστός. Στὶς 25 Δεκεμβρίου τὸν εἴ­δαμε ὡς «ἥλιο τῆς δικαιοσύνης» (ἀπολυτ.) ν᾿ ἀ­νατέλλῃ «ἐξ ὕψους» (Λουκ. 1,78), τὸν εἴδαμε νεογέννη­το νὰ κλαυθμυρίζῃ μέσα στὴ φάτνη. Τὴν 1η Ἰανουαρίου τὸν εἴδαμε ὀκταήμερο βρέφος, νὰ δέχεται περιτομὴ καὶ νὰ λαμβάνῃ τὸ ὄνομα Ἰησοῦς, ποὺ σημαίνει σωτήρ, λυτρωτής. Καὶ σήμερα τὸν βλέπουμε ὄχι πλέον νήπιο, ἀλλὰ ὥριμο, τέλειον ἄνδρα, σὲ ἡλικία τριάντα ἐτῶν, νὰ βαπτίζεται στὰ ῥεῖθρα τοῦ Ἰορδάνου.

* * *

Στὸ σημεῖο ὅμως αὐτὸ ὡρισμένοι ρωτᾶνε· –Καλὰ τὰ ἄλλα χρόνια τῆς ζωῆς του, τὰ πρῶ­τα παιδικὰ καὶ τὰ τελευταῖα ἀνδρικὰ μετὰ τὴ βάπτισι· ἀλλὰ τὰ χρόνια τῆς νεότητος, ἀπὸ δώ­δεκα μέχρι τριάντα, ποῦ ἦταν ὁ Χριστός;… Ἐ­δῶ διάφοροι ὀρθολογισταὶ πλάθουν φαντασί­ες. Ὁ Χριστός, λένε, πῆγε στὶς Ἰνδίες κ᾿ ἐκεῖ διδάχθηκε φιλοσοφία… Αὐτὰ ὅμως εἶνε ἀνυπόστατα· τὰ εὐαγγέλια, ποὺ εἶνε ἡ ἀκριβὴς ἐξ­ιστόρησι τοῦ βίου τοῦ Χριστοῦ, λένε τὰ ἀντίθετα. Ὅτι ὁ Χριστὸς ἀπὸ τὴ μικρή του ἡλικία ἔ­μεινε στὴ Ναζαρὲτ καὶ ἐργαζόταν ὡς ξυλουργὸς στὸ ἐργαστήριο τοῦ θεωρουμένου πατέρα του, τοῦ Ἰωσήφ. Γι᾿ αὐτὸ ὠνομάστηκε Ναζωραῖ­ος, ὅπως ἔλεγε καὶ ἡ ἐπιγραφὴ ἐπάνω στὸ σταυ­ρό του· «Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος…» (Ἰω. 19,19). Ἔ­τσι ἦταν γνωστός. Γι᾿ αὐτό, ὅταν ὕστερα ἀπὸ πολλὰ χρόνια πῆγε στὴν πατρίδα του καὶ μίλη­σε στὸ μικρό του χωριό, ὅλοι ρωτοῦ­σαν κατά­πληκτοι· «Μὰ πῶς αὐτὸς ξέρει γράμ­ματα, ἐνῷ δὲν ἔμαθε;» (Ἰω. 7,15). Ὅταν κάποιος φεύ­γῃ ἀπ᾿ τὸ χωριό του, οἱ χωριανοὶ ξέρουν ποῦ πηγαίνει καὶ τί κάνει. Ἐὰν λοιπὸν καὶ ὁ Χριστὸς πήγαινε σὲ δασκάλους καὶ σχολές, θὰ τὸ ἤξεραν. Αὐτοὶ ὅμως λένε· «Πῶς τὰ ξέρει αὐτὸς αὐτά;». Αὐτὸ εἶνε μία βεβαίωσις, ὅτι ὁ Χριστὸς ἦταν ἐκεῖ, γνωστὸς ὡς ἐργάτης, ὄχι ὡς διδάσκαλος, ἄσημος μέχρι τὸ τριακοστὸ ἔτος του.

Ἀλλ᾿ ἐνῷ ὁ Χριστὸς ἦταν ἀκόμη ἄσημος, ἀ­νέτειλε στὸν ὁρίζοντα τῆς ἀνθρωπότητος φω­τεινὸ ἀστέρι πρώτου μεγέθους, ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος. Καὶ ὅπως πρὸ τῆς ἀνατο­λῆς τοῦ ἡλίου ἀνατέλλει ὁ αὐγερινός, ἔτσι πρὸ τῆς γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ γεννήθηκε ὁ Πρόδρο­μος, σὰν ἀστέρι ποὺ προμηνύει τὸν ἥλιο.

Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Τά τέσσερα γνωρίσματα τῆς Ἐκκλησίας, ἤτοι «Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική» διακηρύσσουν ὅτι ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία

Στό ἔνατο (9ο) ἄρθρο τοῦ «Συμβόλου τῆς Πίστεως», τό ὁποῖο ἔθεσε ἡ Β΄ (δεύτερη) Οἰκουμενική Σύνοδος, ὁμολογοῦμε: «Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν», δηλαδή πιστεύω ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι μία, ἁγία, καθολική καί ἀποστολική. 

Πρόκειται γιά ἕνα ἐκκλησιολογικό ἄρθρο, πού ἀναφέρεται στήν Ἐκκλησία ὡς Σῶμα Χριστοῦ. Ἀφοῦ προηγουμένως ἔκανε λόγο γιά τόν Τριαδικό Θεό, τήν δημιουργία τοῦ κόσμου ἀπό τόν Θεό, τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Χριστοῦ, στήν συνέχεια ἀναφέρεται στήν Ἐκκλησία.

 

Κατά τήν διδασκαλία τοῦ Ἀποστόλου Παύλου, πού εἶναι καρπός ἀποκαλύψεως, ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί ὁ Χριστός εἶναι ἡ Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἐνανθρώπησή Του προσέλαβε τήν τέλεια ἀνθρώπινη φύση ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο καί τήν θέωσε ἀμέσως μέ τήν πρόσληψή της. Αὐτή ἡ ἀνθρώπινη φύση ἦταν ἄκρως καθαρή, ἀλλά παθητή καί θνητή, ἀφοῦ ὁ Χριστός μέ τήν ἐνανθρώπησή Του προσέλαβε ἑκουσίως τήν παθητότητα καί τήν θνητότητα, ὥστε νά νικήση ἐπάνω στήν σάρκα Του τόν διάβολο, τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο. Ὁ Χριστός μετά τήν Ἀνάστασή Του ἀπέβαλε ὅλα τά ἀδιάβλητα πάθη καί ἔτσι ἡ ἀνθρώπινη φύση συμμετέχει στήν δόξα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Κατά τήν Πεντηκοστή καί οἱ Μαθητές καί ὅσοι ἐπίστευσαν στόν Χριστό ἔγιναν μέλη αὐτοῦ τοῦ ἐνδόξου Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Ἔτσι, τώρα ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ: αὐτό πού προσέλαβε ὁ Χριστός καί τό θέωσε καί τό Σῶμα πού βρίσκεται κατά τό Μυστήριο τῆς θείας Εὐχαριστίας στήν Ἁγία Τράπεζα. Ἔτσι, καί ἐμεῖς ὡς μέλη τῆς Ἐκκλησίας κοινωνοῦμε τοῦ Σώματος καί τοῦ Αἵματος τοῦ Χριστοῦ.

 

Χρειάσθηκε ἡ Β΄ (δεύτερη) Οἰκουμενική Σύνοδος νά προσθέση αὐτό τό ἄρθρο, γιατί στό χρονικό διάστημα μεταξύ τῆς Α΄ (πρώτης) καί τῆς Β΄ (δεύτερης) Οἰκουμενικῆς Συνόδου δημιουργήθηκαν διάφορα σχίσματα καί αἱρετικές παρατάξεις, πού δίδασκαν διαφορετικά γιά τόν Χριστό καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, δηλαδή ἦταν οἱ Ἀρειανοί, οἱ Ἡμιαρειανοί, οἱ Ἀνόμοιοι, οἱ Ὅμοιοι καί ἄλλοι. Στά 56 χρόνια μεταξύ τῆς Α΄ (πρώτης) καί τῆς Β΄ (δευτέρας) Οἰκουμενικῆς Συνόδου γίνονταν πολλές θεολογικές συζητήσεις, παρατηρήθηκαν ἀντιπαλότητες, σχηματίσθηκαν διάφορες χριστιανικές ὁμάδες μέ ἀρχηγούς Ἐπισκόπους, πού καθένας διεκδικοῦσε ὅτι εἶναι ἡ πραγματική Ἐκκλησία. Γι’ αὐτό οἱ Πατέρες τῆς Β΄ (δευτέρας) Οἰκουμενικῆς Συνόδου, μαζί μέ τόν καθορισμό τοῦ δόγματος γιά τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ καί τήν θεότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, καθόρισαν καί τί εἶναι ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία καί ποιά εἶναι τά ἰδιώματά της. Αὐτό εἶναι σημαντικό, γιατί δείχνει ὅτι ἡ ἀλλοίωση στό δόγμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ ἔχει συνέπειες καί στήν ἐκκλησιολογία. Ὅποιος, δηλαδή, ἔχει ἐσφαλμένες θεολογικές ἀπόψεις, ὅποιος διατυπώνει αἱρέσεις δέν μπορεῖ νά ἀνήκη στήν Ἐκκλησία.

Ὁ γέρων Γαβριήλ γιά τόν Οἰκουμενισμό

https://www.youtube.com/watch?v=bX9nSc6kGR4&feature=youtu.be

Ἔτσι ἁγιάζεις!

 Η αγιογράφος μονα­χή Ευφροσύνη της Μονής της Παναγίας της Βοηθείας μαζί με την μητέρα της, διηγείτο τα έξης: «Στο πέρας του Όρθρου και προ της Θείας Λειτουργίας ο Άγιος Άνθιμος ήθελε να διαβάζονται οι ώρες για να προσκομίζει με άνεση τα εκατοντάδες ονόματα που εδιάβαζε στην αγία Πρόθεση».

Θαῦμα Ἁγίου Μάρκου Εὐγενικοῦ

ΘΑΥΜΑ ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΚΟΥ ΕΥΓΕΝΙΚΟΥ

Ευωδιάζει το βιβλίο

Ένας ιερέας, ονόματι Π.Κ., που ευλαβείται τον Άγιον Μάρκον, μας ανέφερε το εξής περιστατικό: Καθώς έκανε την βραδυνή προσευχή του και διάβαζε την ακολουθία του Αγίου Μάρκου, όταν έφθασε στο σημείον που έπρεπε να ψάλλει το απολυτίκιον του Αγίου, το βιβλίον άρχισε να ευωδιάζει! Η ευωδία που προερχόταν από το βιβλίο με την ακολουθίαν του Αγίου Μάρκου, διήρκεσε μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/01/blog-post_69.html

11 Ιανουαρίου Συναξαριστής. Θεοδοσίου Κοινοβιάρχου, Θεοδώρου και Αγαπίου Οσίων, Μαΐρου, Βιταλίου Οσίου, Υγίνου Επισκόπου, των Αγίων Πέτρου, Σεβερίου και Λευκίου, Σύναξις των Μυρίων Αγγέλων, Εγκαίνια ναού Αγίου Στεφάνου του εν Πλακιδιαναίς, Εγκαίνια Ναού Μάρκου Αποστόλου πλησίον του Ταύρου, Εγκαίνια της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας εν Θεσσαλονίκη, Θεοδοσίου Επισκόπου, Μιχαήλ, Νικηφόρου Νεομάρτυρος, Ευπραξίας εκ Ρωσίας.

Ο Όσιος Θεοδόσιος ο Κοινοβιάρχης και Καθηγητής της Ερήμου (Εορτή Θεοδόσιος)

Ο Όσιος Θεοδόσιος καταγόταν από την κωμόπολη της Μωγαρισσού, η οποία ανήκε στην επαρχία της Καππαδοκίας. Έζησε κατά τους χρόνους του Λέοντος του Θρακός και έφτασε έως και τους χρόνους του αυτοκράτορα Αναστασίου (491-518 μ.Χ.).
Ο πατέρας του ονομαζόταν Προαιρέσιος και η μητέρα του Ευλογία. Ήταν και οι δύο ευσεβείς και πιστοί άνθρωποι. Ο Θεοδόσιος όμως, από θείο ζήλο, δεν ακολούθησε την έγγαμο ζωή, αλλά το μοναχικό βίο.
Γι’ αυτό έφυγε από την πατρίδα του και πήγε στα Ιεροσόλυμα να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους.
Στη συνέχεια μετέβη από εκεί και ήλθε στην Αντιόχεια, όπου επισκέφθηκε τον Άγιο Συμεών τον Στυλίτη, ο οποίος το εμύησε στα της μοναχικής πολιτείας και της αρετής και του προείπε ότι θα γίνει ποιμένας πολλών λογικών προβάτων.
Ασκήτεψε κοντά στο θαυμαστό και ενάρετο ασκητή, που ονομαζόταν Λογγίνος, με τον οποίο μαζί μελετούσε, συζητούσε και προσευχόταν και του οποίου σπούδαζε την πνευματική διαύγεια και τη μεγάλη ταπεινοφροσύνη.

11 Ἰανουαρίου. Θεοδοσίου ὁσίου τοῦ κοινοβιάρχου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ ὁσίου. Κυρ. ιε´ ἐπιστ. (Β´ Κορ. δ´ 6-15).

Β Κορ. 4,6          ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Β Κορ. 4,6                Και τούτο, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκότους που υπήρχε τότε, αυτός έλαμψεν εις τας καρδίας μας και τας εφώτισεν, όχι μόνον δια να γνωρίσωμεν ημείς, αλλά δια να μεταδώσωμεν και στους άλλους φωτεινήν και καθαράν την γνώσιν της δόξης του Θεού, η οποία δόξα εφανερώθη δια του Ιησού Χριστού.