6. Καύχηση καί αὐτοέπαινος, Πνευματικό Ἀλφάβητο, Ἁγίου Δημητρίου Ροστώβ, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

6. Καύχηση καί αὐτοέπαινος, Πνευματικό Ἀλφάβητο, Ἁγίου Δημητρίου Ροστώβ, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου, 8-1-2019,Ὁμιλία στήν Καλή Σκύδρας, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Κυριακή μετά τά Φῶτα, Προς Εφ.4,7-13,Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Μέρος Τρίτο

  

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ: Προς Εφ.4,7-13

          

        Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή

από την «Προς Εφεσίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ.4,εδαφ.4-16

[ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ:Εφ.4,15-16· ο Ιερός Χρυσόστομος για την αρχομανία κάποιων λειτουργών του Υψίστου και για όσους δημιουργούν σχίσματα στο χώρο της Εκκλησίας και σκανδαλίζουν τους πιστούς με την απομάκρυνσή τους από την κοινή πίστη]

   Εάν λοιπόν θέλουμε να απολαμβάνουμε το Πνεύμα το οποίο έρχεται από την κεφαλή, ας είμαστε στενά συνδεδεμένοι μεταξύ μας. Διότι δύο τρόποι αποκοπής από το σώμα της Εκκλησίας υπάρχουν· ο ένας, όταν ψυχράνουμε την αγάπη, και ο δεύτερος, όταν τολμήσουμε πράγματα που είναι ανάξια να γίνονται σε εκείνο το σώμα· διότι και με τους δύο αυτούς τρόπους χωρίζουμε τους εαυτούς μας από το σώμα της Εκκλησίας. Εάν λοιπόν εμείς, που έχουμε ταχθεί να οικοδομούμε και άλλους σε αυτό, πρώτοι γινόμαστε εμείς αίτιοι για να αποσχίζονται από αυτήν, τι δεν πρόκειται να πάθουμε; Τίποτε δε θα μπορέσει να διαιρέσει τόσο εύκολα την Εκκλησία όσο η φιλαρχία· τίποτε δεν παροξύνει τόσο τον Θεό, όσο το να διαιρεθεί η Εκκλησία. Και αν ακόμη έχουμε πράξει άπειρα καλά, δε θα καταδικαστούμε λιγότερο από αυτούς οι οποίοι διαμέλισαν το σώμα Του, εμείς οι οποίοι διαιρούμε το εκκλησιαστικό πλήρωμα. Διότι εκείνο μεν έγινε προς όφελος της οικουμένης, αν και δεν το έκαναν από αυτόν τον σκοπό· αυτό όμως σε τίποτε πουθενά δε χρησιμεύει, αλλά είναι μεγάλη η βλάβη.

   Αυτά δεν λέγονται μόνο προς τους άρχοντες, αλλά και προς τους αρχομένους. Κάποιος μάλιστα άγιος άνδρας είπε κάτι το οποίο φαίνεται ότι είναι τολμηρό, πλην όμως το είπε. Και ποιο είναι αυτό; Ότι ούτε το αίμα του μαρτυρίου δεν μπορεί να εξαλείψει αυτήν την αμαρτία. Διότι, πες μου, γιατί οδηγείσαι στο μαρτύριο; Δεν το κάνεις αυτό για τη δόξα του Χριστού; Εσύ λοιπόν ο οποίος θυσιάζεις τη ζωή σου υπέρ του Χριστού, πώς εξολοθρεύεις την Εκκλησία, υπέρ της οποίας πρώτος θυσιάστηκε ο Χριστός; Άκουσε τον Παύλο ο οποίος λέγει: «ἐγὼ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων, ὃς οὐκ εἰμὶ ἱκανὸς καλεῖσθαι ἀπόστολος, διότι ἐδίωξα τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ(:διότι εγώ είμαι ο ελάχιστος, ο κατώτερος από όλους τους Αποστόλους, που δεν είμαι άξιος να ονομάζομαι Απόστολος,διότι καταδίωξα την Εκκλησία του Θεού)» [Α΄Κορ.15,9]. Δεν είναι μικρή αυτή η βλάβη από τους εχθρούς, αλλά πολύ μεγάλη. Διότι εκείνη μεν αναδεικνύει αυτή και λαμπρότερη, ενώ αυτή καταισχύνει αυτήν και ενώπιον των εχθρών της, όταν δηλαδή πολεμείται από τα ίδια τα τέκνα της.

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιά τόν Οἰκουμενισμό καί τούς διαλόγους μέ τούς λεγόμενους ἑτεροδόξους καί μέ τούς ἀλλοθρήσκους

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες γιά τόν Οἰκουμενισμό

καί τούς διαλόγους μέ τούς λεγόμενους ἑτεροδόξους

καί μέ τούς ἀλλοθρήσκους

Εἶναι πράγματι ὀρθότατη, ὀρθοδοξότατη καί θεόπνευστη ἡ θέση τοῦ Ἁγίου περί τῶν ἄλλων θρησκειῶν, περί τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί περί τῶν διαλόγων μέ τούς ποικιλώνυμους αἱρετικούς (παπικούς, προτεστάντες, μονοφυσίτες). Ἡ ἀντίθεσή του στούς διαλόγους δικαιώνεται καί ἀπό τήν ἱστορία τῶν οἰκουμενικῶν διαλόγων καί τά οἰκτρά ἀποτελέσματά τους. Εἶναι ἡλίου φαεινότερον τό γεγονός ὅτι οἱ διάλογοι καί οἱ μεταβάσεις τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τούς ναούς καί τά συνέδρια τῶν αἱρετικῶν (ΠΣΕ κ.λ.π.) βλάπτουν τήν Ὀρθοδοξία καί οἱ μόνοι πού φαίνεται νά κερδίζουν εἶναι οἱ ὑπερήφανοι παπικοί καί οἱ προτεστάντες[1]. Δέν μαρτυρεῖται οὔτε ἕνας αἱρετικός, πού νά ἔγινε ὀρθόδοξος μέσῳ τῶν διαλόγων. Ἀντίθετα, ἔχουμε μία ἔντονη παπική καί προτεσταντική ἐπιρροή στούς ὀρθοδόξους πού συμμετέχουν στούς διαλόγους. Ἐπίσης, διαπιστώνονται καί πάρα πολλές παρεκκλίσεις, μέ κορυφαία τίς ἀπαγορευμένες ἀπό τούς ἱερούς κανόνες συμπροσευχές μέ τούς αἱρετικούς.

Μία ἀληθινή χριστουγεννιάτικη ἱστορία

 Χριστουγεννιάτικη ιστορία 

Αυτό συνέβη στα τέλη του 19ου αιώνα. Petersburg. Παραμονή Χριστουγέννων. Ένας κρύος,  άνεμος φυσά από τον κόλπο. Ριχνει ελαφρύ χιονισμένο χιόνι. Οι οπλές των αλόγων κτυπουν στο πλακόστρωτο πεζοδρόμιο.  Οι πόρτες των  καταστημάτων κοντευουν να κλείσουν. . Όλοι βιάζονται γρήγορα να πάνε σπίτι. 

Μόνο ένα μικρό αγόρι περπατά αργά κατά μήκος ενός χιονισμένου δρόμου. Από καιρό προς καιρό βγάζει από τις θλιβερές τσέπες του παλτού, τα παγωμένα, κοκκινισμένα χέρια και προσπαθεί να τα ζεστάνει με την αναπνοή του. Στη συνέχεια τα βάζει πιο βαθιά στις τσέπες του και κινείται. Εδώ σταματάει στο παράθυρο του φούρνου  και κοιτάζει τα δαμάσκηνα και τα δαχτυλίδια ντόνατς που εκτίθενται πίσω από το γυαλί. 

Η πόρτα του καταστήματος ανοίγει, απελευθερώνει τον επόμενο πελάτη και από αυτό τράβηξε το άρωμα του φρεσκοψημένου ψωμιού. Το αγόρι κατάπιε σπασμωδώς, ξεκουράζοντας επί τόπου και αναστεναζοντας 

Το λυκόφως πέφτει ανεπαίσθητα. Οι περαστικοί γίνονται όλο και λιγότερο. Το αγόρι σταματά δίπλα στο κτίριο, στα παράθυρα των οποίων ανάβουν τα φώτα, και, ανεβαίνοντας στις μύτες, προσπαθεί να κοιτάξει μέσα. Μετά από λίγο ανοίγει η πόρτα. 

Ο  γερο υπάλληλος παραμένει στην υπηρεσία σήμερα. Δεν έχει πουθενά να βιαστεί να πάει. . Ζει μόνος του για πολύ καιρό και αισθάνεται ιδιαίτερα μοναχικός στις διακοπές. Ο υπάλληλος κάθισε και σκέφτηκε πικρά ότι δεν είχε κανέναν να γιορτάσει τα Χριστούγεννα με κανέναν να δώσει δώρα. Αυτή τη στιγμή η πόρτα άνοιξε. Ο γέρος κοίταξε ψηλά και είδε το αγόρι. 

- Θείο, θείο, θέλω να γράψω μια επιστολή! Είπε το αγόρι γρήγορα. 

- Έχετε χρήματα; - ρώτησε αυστηρά ο   υπάλληλος .

Το αγόρι, τραβώντας το καπέλο στα χέρια του, έκανε ένα βήμα πίσω. Και εδώ ο  υπάλληλος θυμήθηκε ότι σήμερα είναι παραμονή Χριστουγέννων και ότι έτσι ήθελε να δώσει σε κάποιον ένα δώρο. Έβγαλε ένα καθαρό φύλλο χαρτιού, βύθισε τη στυλό με μελάνι και  το έφερε έξω: "Πετρούπολη. 6 Ιανουαρίου. Κύριε ... " 

- Ποιο είναι το όνομα του κυρίου; 

Εἰδική ἀποστολή στήν Οὐκρανία

https://orthodoxie.com/en/the-new-autocephalous-orthodox-church-of-ukraine-and-the-greek-catholic-church-of-ukraine-agree-to-develop-a-cooperation-roadmap/

''Η νέα Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας και η Ελληνική Καθολική Εκκλησία της Ουκρανίας συμφωνούν να αναπτύξουν από κοινού έναν χάρτη (ένα σχέδιο) συνεργασίας".Προαναγγελίες συνεργασιῶν καί συμφωνιῶν προβάλλονται στά διεθνῆ ΜΜΕ ἀνάμεσα στόν προκαθήμενο τῆς ''νέας Οὐκρανικῆς ἐκκλησίας'' (νωπή εἶναι ἀκόμα ἡ ὑπογραφή τοῦ Φαναρίου) καί τόν προϊστάμενο τῶν Οὐνιτῶν τῆς Οὐκρανίας...!!!

Θά βρεθεῖ ἄραγε ἕνας Νέος Ἅγιος Δαμασκηνός (Στουδίτης, Ἐπίσκοπος Λητῆς καί Ρεντίνης), γιά νά βάλλει τά πράγματα στήν θέση τους στήν πολύπαθη Οὐκρανία (Μικρά Ρωσσία); 

 (Στα χρόνια της δουλείας, αλλά επίκαιρη όσο ποτέ...)

Γράφει ο Φώτης Μιχαήλ

Οι Άγιοι είναι οι πνευματικοί μας οδοδείκτες. Τον δρόμο του Θεού, αυτοί μας τον δείχνουν. Και μας τον δείχνουν όχι βεβαίως ακαδημαϊκά, αλλά μέσα από την πνευματική τους εμπειρία. Με τις διδαχές τους και προπάντων με την ίδια τους την ζωή.

Οι Άγιοι, δηλαδή οι Άνθρωποι του Θεού, είναι οι δάσκαλοί μας και οι βοηθοί μας στον αγώνα για την κάθαρση, τον φωτισμό και την θέωση. Οι αγώνες τους οι πνευματικοί και οι διδασκαλίες τους έχουν ισχύ διαχρονική και ο λόγος τους είναι πάντοτε σύγχρονος, ακέραιος και ασφαλής.

Είναι θαυμαστό, το πόσο επίκαιροι αναδεικνύονται κάθε φορά, που καλούνται να δώσουν απαντήσεις σε προβλήματα είτε προσωπικά είτε γενικά της ζωής της Εκκλησίας μας.  

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της επικαιρότητας του λόγου και των έργων των Αγίων μας αποτελεί ένας Άγιος καταγόμενος από την καρδιά της Μακεδονίας μας, από την Θεσσαλονίκη. Τον γιορτάζουμε στις 27 Νοεμβρίου και ονομάζεται Δαμασκηνός. Είναι ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης, Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης.  

Γεννήθηκε το 1520 στην Πόλη του Αγίου Δημητρίου. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και εκάρη μοναχός στην Αδελφότητα των Στουδιτών και στα 1560 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Λητής και Ρεντίνης. Το σύγγραμμά του με τον τίτλο ''Θησαυρός'' στήριξε αποφασιστικά το δούλο Γένος και απέτρεψε τον εκτουρκισμό των Ορθοδόξων Βουλγάρων.

Ο Γερμανός θεολόγος Στέφαν Γκέρλαχ, μολονότι εχθρικός προς την Ορθοδοξία, μας βεβαιώνει, ότι ο Άγιος Δαμασκηνός ο Στουδίτης ήταν ένας από τους τρεις πιο μορφωμένους Ορθοδόξους Κληρικούς της εποχής του και μάλιστα ο πιο επαινετός ''λόγω της ιδιαιτέρας μετριοφροσύνης, ολιγάρκειας και των άλλων αρετών του''.(1)

Και πώς, αυτός ο ''λαμπράς παιδείας και άμετρης ταπεινοφροσύνης Επίσκοπος'', από τα μέρη του Λαγκαδά βρέθηκε στα μέρη της Μικράς Ρωσσίας, στην σημερινή Ουκρανία, δηλαδή;

Κυριακή μετά τά Φῶτα:Πρός Ἐφ.4,7-13, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΑ ΦΩΤΑ: Προς Εφ.4,7-13

          

        Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή

από την «Προς Εφεσίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου, κεφ.4,εδαφ.4-16

[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ:Εφ.4,12-16]

   «Πρὸς τὸν καταρτισμὸν τῶν Ἁγίων εἰς ἔργον διακονίας, εἰς οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ(:για να καταρτίζονται οι Χριστιανοί και να επιτελείται το έργο της διακονίας, με το οποίο οικοδομείται το σώμα του Χριστού)»[Εφ.4,12]. Βλέπεις το αξίωμα; Ο καθένας οικοδομεί, ο καθένας καταρτίζει, ο καθένας υπηρετεί. «μέχρι καταντήσωμεν οἱ πάντες εἰς τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, εἰς ἄνδρα τέλειον, εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ(:Μέχρι να φθάσουμε να έχουμε όλοι μία και την ίδια αληθινή πίστη και τέλεια γνώση του Υιού του Θεού, και να προοδεύσουμε πνευματικά, έως ότου γίνουμε ένας τέλειος άνθρωπος και να αποκτήσουμε το μέτρο της πνευματικής ωριμότητας και τελειότητας του Χριστού, δηλαδή να έχουμε πλήρεις τις δωρεές και την πνευματική τελειότητά Του)»[Εφ.4,13]. «Τέλειο ανάστημα» ονομάζει εδώ την τέλεια επίγνωση. Διότι όπως ακριβώς ο άνδρας ίσταται με σταθερότητα, ενώ οι νεαροί περιπλανώνται κατά τον νου, έτσι συμβαίνει και στους πιστούς. «Στην ενότητα», λέγει, «της πίστεως»· δηλαδή μέχρις ότου αποκτήσουμε όλοι μία πίστη. Διότι αυτό είναι ενότητα πίστεως, όταν όλοι είμαστε ένα, όταν όλοι αντιλαμβανόμαστε με τον ίδιο τρόπο τον σύνδεσμο· μέχρι τότε πρέπει να εργαζόμαστε.

   Εάν έλαβες χάρισμα για τον λόγο αυτόν, για να οικοδομείς άλλους, πρόσεχε μήπως καταστρέψεις τον εαυτό σου, φθονώντας κάποιον άλλο. Σε τίμησε ο Θεός και σε έταξε να οικοδομείς και να καταρτίζεις άλλον. Και ο απόστολος βέβαια για τον λόγο αυτόν ήταν απόστολος, και ο προφήτης για τον λόγο αυτόν προφήτευε και έπειθε, και ο ευαγγελιστής για τον λόγο αυτόν ευαγγελιζόταν και ο ποιμένας και ο διδάσκαλος· σε όλους ένα έργο ανατέθηκε. Μη μου πεις λοιπόν για τη διαφορά των χαρισμάτων, αλλά  για το ότι όλοι είχαν ένα έργο. Όταν λοιπόν όλοι πιστεύουμε όμοια, τότε υπάρχει ενότητα. Διότι είναι φανερό ότι αυτόν ονομάζει άνδρα τέλειο.

    Αλλού βέβαια μας ονομάζει νηπίους και όταν είμαστε τέλειοι, αλλά άλλος είναι εκεί ο σκοπός του· διότι αφού είπε «ἐκ μέρους δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν(:θα καταργηθούν όλα αυτά στην άλλη ζωή. Διότι τώρα ένα μέρος της γνώσεως κατέχουμε και ένα μέρος της αλήθειας προφητεύουμε.

Ἡ Ἐξομολόγησις εἶναι σταυρός, ἀληθῶς σταυρός!

 Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης

Ἡ Ἐξομολόγησις εἶναι σταυρός, ἀληθῶς σταυρός! Τόσον ὁ πνευματικὸς βλέπει καὶ αἰσθάνεται τῶν ἀνθρώπων τὴν βαθεῖαν ἀμάθειαν, τὴν ἄγνοιάν των διὰ τὰς ἀληθείας τῆς θρησκείας καὶ τὰς ἁμαρτίας των, τὴν λιθίνην των ἀναισθησίαν, ὥστε ὀφείλει νὰ προσεύχεται δι᾿ αὐτοὺς μὲ θέρμην μεγίστην καὶ νὰ τοὺς διδάσκῃ ἡμέραν καὶ νύκτα, εὐκαίρως καὶ ἀκαίρως. Ὤ, ὁποία ἄγνοια! Μερικοὶ δὲν γνωρίζουν καὶ Αὐτὴν ἀκόμη τὴν Παναγίαν Τριάδα· δὲν γνωρίζουν ποῖος εἶναι ὁ Χριστός· δὲν γνωρίζουνδιατί ζοῦν ἐπὶ τῆς γῆς. Καὶ ὁποῖον πλῆθος ἁμαρτιῶν!

Ὕμνος στήν Ἁγία Τριάδα.Αγἰου Νικολάου Ἀχρίδος

ΥΜΝΟΣ  ΣΤΗΝ ΆΓΙΑ ΤΡΙΑΔΑ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Άγιε Κύριε, άγιε στη δημιουργία Σου: όσα έκανες διά τού Λόγου Σου, τα 

καθαγίασες διά του Πνεύματος,

Κραταιέ Κύριε, Κραταιέ διά του Πάθους Σου:

προς χάριν τού κόσμου Συ όδευσες προς το θάνατό Σου

-προς χάριν τού κόσμου Συ αναστήθηκες.

Αθάνατε Κύριε, με τις φωνές μας Σε υμνούμε: 

ο Πάτερ, Υιέ και Αγιον Πνεύμα - ο Θεός, ελέησον ημάς!

Ἅγιος Παΐσιος ἁγιορείτης - Γάμος ἢ μοναχισμός;

 Σὲ προσκυνητή, ποὺ ἀντιμετώπιζε τὸ δίλημμα γάμος ἢ μοναχισμός, ὁ Γέροντας τὸν συμβούλεψε:

«Μὴ βιάζεσαι. Ὁ Θεὸς θὰ δείξει. Ὁ γάμος καὶ ὁ μοναχισμὸς εἶναι σὰν δύο φροῦτα.

12 Ιανουαρίου Συναξαριστής,Τατιανής Μάρτυρος, Πέτρου Αβεσαλαμίτου, Μερτίου Μάρτυρος, των Αγίων Οκτώ Μαρτύρων, Ευθασίας Μάρτυρος, Τιγρίου Πρεσβυτέρου και Ευτροπίου, των Αγίων Ζωτικού, Ρογάτου, Μοδεστού και Καστουλίου, Αρκαδίου Μάρτυρος, Φιλοθέου Μάρτυρος, Εϊλιανού εκ Ρώμης, Ηλιού Θαυματουργού, Ευπραξίας Οσίας, Μνήμη Ναού Αγίου Αλεξάνδρου, Βενεδίκτου, Μαρτινιανού Οσίου, Γαλακτίωνος Οσίου, Θεοδοσίου εκ Ρωσίας, Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου της Μεσοπαντητίσσης εν Κρήτη, Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου της Γαλακτοτροφούσης, Σύναξη Υπεραγίας Θεοτόκου του Ακαθίστου, Βασιλείου Ιερομάρτυρος.

Η Αγία Τατιανή η Μάρτυς

Η Αγία Μάρτυς Τατιανή καταγόταν από τη Ρώμη και έζησε κατά την εποχή του αυτοκράτορα Αλεξάνδρου του Σεβήρου (222-235 μ.Χ.). Ο πατέρας της είχε διατελέσει ύπατος.
Η Αγία Τατιανή είχε το εκκλησιαστικό αξίωμα της διακόνισσας και στην υμνολογία παρίσταται ως μαθήτρια των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Η επισημότητα της καταγωγής της και ο ένθεος ζήλος με τον οποίο εκτελούσε τα διακονικά της καθήκοντα, έδωσαν στην Τατιανή περιφανή θέση μεταξύ των Χριστιανών. Και οι Εθνικοί όμως είχαν ακούσει περί αυτής και δεν μπορούσαν να δεχθούν το γεγονός ότι μια τέτοια γυναίκα καταφρονούσε τις κοσμικές βλέψεις και περιφρονούσε τα είδωλα, για να υπηρετεί με τόση αυταπάρνηση τους Χριστιανούς και να κηρύττει το Ευαγγέλιο του Κυρίου.

12 Ἰανουαρίου. Σάββατον μετά τά Φῶτα. Τατιανῆς μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Σαββάτου μετά τά Φῶτα. Κυρ. κζ´ ἐπιστ. (Ἐφεσ. ς΄ 10-17).

Εφ. 6,10            Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί μου, ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ καὶ ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ.

Εφ. 6,10                    Λοιπόν, αδελφοί μου, γίνεσθε ισχυροί και δυνατοί πνευματικώς δια του Κυρίου και δια της ακατανικήτου αυτού δυνάμεως.