110. Πῶς πρέπει νά ὑπηρετοῦμε ἤ νά ὑπηρετούμεθα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

110. Πῶς πρέπει νά ὑπηρετοῦμε ἤ νά ὑπηρετούμεθα, Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. Η΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 26-1-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...

Κυριακή ΙΕ Λουκᾶ: Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας.Ἡ συνάντηση τοῦ Κυρίου μέ τόν Ζακχαῖο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ:

Αγίου Κυρίλλου, αρχιεπισκόπου Αλεξανδρείας, Ἐξήγησις ὑπομνηματική εἰς τό κατά Λουκάν Εὐαγγέλιον, κεφ.ιθ΄[Λουκά 19,1-10: η συνάντηση του Κυρίου με τον Ζακχαίο]

   «Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἱεριχώ·καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι (:Έπειτα από λίγο ο Ιησούς μπήκε στην Ιεριχώ, και περνούσε μέσα από την πόλη. Εκεί υπήρχε ένας άνθρωπος που ονομαζόταν Ζακχαίος. Αυτός ήταν αρχιτελώνης και πολύ πλούσιος. Και προσπαθούσε να δει τον Ιησού ποιος είναι, αλλά δεν μπορούσε. Διότι υπήρχε μεγάλη συρροή λαού, και αυτός ήταν κοντός στο ανάστημα και σκεπαζόταν από το πλήθος. Έτρεξε λοιπόν μπροστά από το πλήθος που συνόδευε τον Ιησού και ανέβηκε σαν να ήταν μικρό παιδί σε μία συκομουριά για να Τον δει, διότι από τον δρόμο εκείνο, στον οποίο βρισκόταν το δέντρο αυτό, θα περνούσε ο Ιησούς)»[Λουκ.19,1-4].

   Ο Ζακχαίος ήταν αρχιτελώνης με πάρα πολύ μεγάλη ροπή προς τη φιλαργυρία, και σκοπός του ήταν να εισπράττει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα · με αυτό άλλωστε ασχολούνταν οι τελώνες·και αυτήν την πλεονεξία ο Παύλος την ονομάζει «ειδωλολατρία», επειδή προφανώς ταιριάζει μόνο σε αυτούς που δεν γνωρίζουν τον Θεό[Κολ. 3,5 :«Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ τὴν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας»(:Νεκρώστε λοιπόν τα μέλη σας που επιθυμούν τις γήινες απολαύσεις και ηδονές. Νεκρώστε την πορνεία, την ακαθαρσία, κάθε πάθος και υποδούλωση στο κακό, κάθε κακή επιθυμία και την πλεονεξία, η οποία είναι λατρεία στο είδωλο του χρήματος)» · επίσης, Εφ. 5,5: « τοῦτο γάρ ἐστε γινώσκοντες, ὅτι πᾶς πόρνος ἢ ἀκάθαρτος ἢ πλεονέκτης, ὅς ἐστιν εἰδωλολάτρης, οὐκ ἔχει κληρονομίαν ἐν τῇ βασιλείᾳ τοῦ Χριστοῦ καὶ Θεοῦ(:Φυλαχθείτε από όλα αυτά, διότι πρέπει να ξέρετε καλά το εξής, ότι κάθε πόρνος ή ακάθαρτος ή πλεονέκτης, ο οποίος ουσιαστικά είναι ειδωλολάτρης, αφού η λατρεία του χρήματος, απορροφά ολόκληρη την καρδιά του, δεν έχει κανένα δικαίωμα κληρονομιάς στη βασιλεία του Χριστού και Θεού)». 

   Γι’ αυτό, και πολύ εύλογα, επειδή οι τελώνες είχαν περιβληθεί στην όψη και τη συμπεριφορά τους με μεγάλη αναίδεια, ο Κύριος τούς είχε συμπεριλάβει στην ίδια κατηγορία μαζί με τις πόρνες, λέγοντας τα εξής στους διδασκάλους των Ιουδαίων: «ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι οἱ τελῶναι καὶ αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ(:Αληθινά σας λέω ότι οι τελώνες και οι πόρνες, οι οποίες στην αρχή έδειξαν απείθεια στο νόμο του Θεού, πηγαίνουν πριν από σας τους Φαρισαίους και γραμματείς στη βασιλεία του Θεού. Διότι εσείς με λόγια μόνο δείξατε υπακοή στο  Θεό, στην πραγματικότητα όμως υπήρξατε απειθείς και άπιστοι»[ Ματθ. 21,31].

Ἡ νεοορθοδοξία-μεταπατερική θεολογία ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων καί ἡ ὁμοφυλοφιλία

Ἡ νεοορθοδοξία-μεταπατερική θεολογία

ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων καί ἡ ὁμοφυλοφιλία

Οἱ νεοορθόδοξοι - μεταπατερικοί συμπλέουν ἐν πολλοῖς μέ τήν Νέα Τάξη Πραγμάτων, τίς Μ.Κ.Ο.[1] τῶν παγκοσμιοποιητῶν (Λέσχη Μπίλντεμπεργκ κ.λ.π.) καί τήν προσπάθεια ἐπιβολῆς τῆς ὁμοφυλοφιλίας παγκοσμίως. Ἐκδίδουν βιβλία πού σχεδόν τήν ἀμνηστεύουν, παρέχοντας θεολογικά ψευδοερείσματα στούς νεοταξίτες πολιτικούς[2].

Ὁ Ὅσιος Γέρων Ἀναστάσιος ἀποκαλύπτει: «Ἦρθε ὁ Ἀπόστολος Ἰούδας ὁ Ἀδελφόθεος καί μοῦ εἶπε: «(Οἱ μεταπατερικοί) θά ἀλλοιώσουν τά κείμενά μας καί θά ἀπαλείψουν τίς ἀναφορές μας στά πάθη τῆς ἀτιμίας! Θά ἀνακαλύψουν δῆθεν τά αὐθεντικά κείμενα σέ πρωτογενεῖς κώδικες. Τό Βατικανό θά πρωτοστατήσει σ’ αὐτή τήν δαιμονική διαδικασία...»[3].

Οἱ ὁπαδοί τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων «ἐν ὀνόματι τῆς διεστραμμένης ἀγάπης» κατάφεραν καί ψηφίστηκε στήν Ἑλλάδα ὁ νόμος πού ἀναγνωρίζει τό σύμφωνο συμβίωσης τῶν ὁμοφυλοφίλων[4].

Χαρακτηριστική εἶναι ἡ συνομιλία τοῦ χαρισματούχου Γέροντος Ἀναστασίου μέ νεοταξίτη πολιτικό τό 2005 σχετικά μέ τό θέμα αὐτό. «Ἦρθε ἕνα πολιτικό πρόσωπο», διηγεῖται ὁ Γέρων, «καί παραθέρισε στόν Τσούτσουρο τό 2005. Μοῦ εἶπε σέ μία συμπτωματική συνάντησή μας ὅτι ἑτοιμάζεται ὁ κουσουριάρης γάμος (γάμος ὁμοφυλοφίλων)! Εἶναι ἀπαίτηση τῶν καιρῶν, ἰσχυρίζονταν. Εἶναι -συνέχισε- βασική πτυχή τοῦ πνεύματος τῆς παγκοσμιοποίησης... Ἐγώ (ὁ Γέροντας) φυσικά ἀντέτεινα... Ἀνέπτυξα ἤρεμα τήν δική μου ἐπιχειρηματολογία, βασιζόμενη στήν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας καί στήν ἀνθρώπινη ὀντολογία καί φυσιολογία. Ἐκεῖνος ἄκουγε ἐνοχλημένος. Στό τέλος, μή μπορώντας νά ἀντικρούσει αὐτά πού ἔλεγα, ἐπανάλαβε τό χιλιοειπωμένο ἐπιχείρημα, πού τό ἰσχυρίζονται, δυστυχῶς, ἀκόμη καί κληρικοί: «ὅταν ὑπάρχει ἀγάπη πάτερ, τί νοιάζει τόν καθένα τί κάνει ὁ ἄλλος στήν κρεβατοκάμαρά του;». Καί ἐγώ ἀπάντησα: βεβαίως, αὐτό εἶναι θέμα δικό του. Ἀφορᾶ τήν ψυχή του, τήν συνείδησή του καί τόν Θεό του, ἄν ἔχει καί τέτοια ἀναφορά. Ὅμως, δέν ὑπάρχει χῶρος πού λειτουργεῖ αὐτόνομα ὁ ἄνθρωπος καί ἀποκομμένος ἀπό τόν Θεό. Γι’ αὐτό τό κάθε πράγμα ἔχει τούς κανόνες λειτουργίας πού ἔδωσε ὁ δημιουργός. Ὅταν καταστρατηγοῦνται αὐτοί οἱ κανόνες, τότε ἔχει αἰώνιες ἐπιπτώσεις ὁ παραβάτης... Αὐτό τό θέμα δέν εἶναι ἠθικιστικό, ἀλλά θεολογικό καί ἀνθρωπολογικό. Ἔχει ὀδυνηρές προεκτάσεις, ὄχι μόνο στούς δράστες, ἀλλά καί σ’ ὅ,τι συνδέεται μ’ αὐτούς καί τόν κοινωνικό τους περίγυρο...

- Καί ποιοί εἶναι οἱ κανόνες πού ὁριοθετοῦν τόν γάμο;

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο: Πρεσβυτέρα Κυριακή Γ. Τσιτουρίδου

  Γεννήθηκε τό 1870 καί παντρεύτηκε τό 1890 τόν Γε­ώργιο Τσιτουρίδη ὁ ὁποῖος χειροτονήθη­κε ἱε­ρέ­ας καί ἐφημέρευε στό χωριό τους Τσόπλη ἤ Δερ­μιτζίκιοϊ τῆς Ὀρτού (Κοτυώρων) τοῦ Πόντου. Ἀπέ­κτησαν ἕξι κόρες καί ἕνα γυιό πού ἐκοιμήθη μικρός.

Ἡ πρε­σβυ­τέ­ρα Κυ­ρια­κή ἦ­ταν ἁ­πλῆ, εὐ­λα­βέ­στα­τη καί πο­λύ ἐ­λε­ή­μων. Πο­νοῦ­σε καί ἔ­κλαι­γε ὅ­ταν ἔ­βλε­πε τήν δυ­στυ­χί­α τῶν ἀν­θρώ­πων. Εἶ­χε πάν­τα ἀ­νοι­χτή τήν πόρ­τα τοῦ σπι­τιοῦ της ὅ­που εὕ­ρι­σκαν φα­γη­τό καί ζε­στα­σιά οἱ φτω­χοί καί πει­να­σμέ­νοι, καί τό­πο γιά νά μεί­νουν οἱ ξέ­νοι.

Τό ἔ­τος 1903 ὁ πα­πα–Γι­ώρ­γης μέ τήν οἰ­κο­γέ­νειά του με­τα­νά­στευ­σε καί ἐγ­κα­τα­στά­θη­κε στό χω­ριό Ἄ­τα­ρα ἤ Ἀ­ζάν­τα τῆς πε­ρι­ο­χῆς Σο­χούμ τῆς Γε­ωρ­γί­ας. Ἦ­ταν ὁ μο­να­δι­κός ἱ­ε­ρέ­ας τῆς πε­ρι­ο­χῆς ὅπου ζοῦ­σαν πολ­λοί Ἕλ­λη­νες πρό­σφυ­γες. Λει­τουρ­γοῦ­σε, βά­πτι­ζε, στε­φά­νω­νε καί δι­ά­βα­ζε τούς ἀρ­ρώ­στους. Στό σπί­τι του κα­τέ­φευ­γαν κά­θε μέ­ρα δε­κά­δες πρό­σφυ­γες πού δέν εἶ­χαν “ποῦ τήν κε­φα­λήν κλῖ­ναι”. Ἡ πο­νό­ψυ­χη πρε­σβυ­τέ­ρα ἀ­κού­ρα­στη ζύ­μω­νε, μα­γεί­ρευ­ε καί ἔ­τρε­φε ὅ­λους τούς φτω­χούς πού κα­τέ­φευ­γαν στό σπί­τι τους. Τούς ἀ­γα­ποῦ­σε καί τούς πα­ρη­γο­ροῦ­σε σάν παι­διά της. Ἐ­πει­δή δέν χω­ροῦ­σαν νά φι­λο­ξε­νη­θοῦν ὅ­λοι στό μι­κρό τους σπι­τά­κι, ζή­τη­σε ἀ­πό τόν πα­πα–Γι­ώρ­γη νά φτιά­ξη ἕ­να με­γά­λο ξε­νῶ­να καί ἔ­τσι μπο­ροῦ­σε νά φι­λο­ξε­νῆ μέ­χρι ἑ­κα­τό ἄ­το­μα.

Ἡ εὐ­λα­βής πρε­σβυ­τέ­ρα, ἐ­νῶ ἔ­τρε­φε τό­σα πει­να­σμέ­να στό­μα­τα, ἡ ἴ­δια ἔ­κα­νε κά­θε μέ­ρα ἐ­νά­τη. Μέ­χρι τόν Ἑ­σπε­ρι­νό δέν ἔ­τρω­γε καί δέν ἔ­πι­νε τί­πο­τε. Πή­γαι­νε στήν Ἐκ­κλη­σί­α, ἔ­παιρ­νε ἀν­τί­δω­ρο καί με­τά ἔ­τρω­γε. Κρέ­ας καί ἀρ­τύ­σι­μα δέν ἔ­τρω­γε πα­ρά μό­νο λα­χα­νι­κά καί φροῦ­τα.

Μητροπολίτης Ναυπάκτου: Τό Ἐθνικό ζήτημα τῆς Μακεδονίας – Γιατί πρέπει νά καταψηφιστεῖ ἡ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν

 Το ζήτημα των Σκοπίων δεν είναι απλώς θέμα πολιτικής. Αποτελεί ζήτημα εθνικό. Για το λόγο αυτό η εκκλησία λαμβάνει την δική της θέση απέναντι στις εξελίξεις. Ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου Ιερόθεος εξέφρασε τη δική του άποψη.

Τό θέμα τῆς ὀνομασίας τοῦ Κράτους τῶν Σκοπίων καί ἡ προσπάθεια νά τοῦ δοθῆ ταυτότητα, μοῦ θυμίζει ἔντονα τήν ἴδια προσπάθεια, πού γινόταν μετά τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821, μέ τίς Ἐθνικές Συνελεύσεις, γιά τόν καθορισμό τῆς ταυτότητας τοῦ δικοῦ μας τότε Κρατιδίου. Πρόκειται γιά τήν ἴδια διαδικασία.

 

Αὐτό γίνεται ἐπειδή στόν χῶρο αὐτό, τῶν Βαλκανίων, ὑπῆρχε ἡ Χριστιανική Ρωμαϊκή Αὐτοκρατορία μέ τόν Ἑλληνικό πολιτισμό, τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τίς διάφορες λαότητες μέ τίς γλώσσες τους. Ἔτσι, ἡ δημιουργία Κρατῶν μέ τήν «δική» τους πολιτιστική ταυτότητα, στήν πραγματικότητα ἡ δημιουργία διαφόρων προτεκτοράτων, καθορίζεται μέ τήν ἴδια διαδικασία. Ἔπρεπε νά δοθῆ νέα ταυτότητα.

 

Στήν συνέχεια θά τονισθοῦν μερικά σημεῖα πού μέ ἀπασχολοῦν ἔντονα τόν τελευταῖο καιρό.

 

Οἱ ἐξελίξεις τήν περίοδο 1990-1992

Δέν θά ἀσχοληθῶ μέ τήν προϊστορία τοῦ θέματος τῆς λεγομένης «Ψευδομακεδονίας» τῶν Σκοπίων ἀπό τόν Τίτο, ἀλλά μέ αὐτά πού ἔγιναν τό 1990-1992 καί τίς ἐνέργειες τῶν δικῶν μας πολιτικῶν Ἀρχηγῶν.

 

Τό θέμα ξεκίνησε ἀπό τόν Ἰανουάριο 1991, κατά τόν ὁποῖο ἡ Βουλή τῆς «Σοσιαλιστικῆς Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας» στά Σκόπια, πού προῆλθε ἀπό τίς ἐκλογές τῆς 11ης Νοεμβρίου 1990, ψήφισε τήν διακήρυξη τῆς ἀνεξαρτησίας της ἀπό τήν Ὁμοσπονδιακή Δημοκρατία τῆς Γιουγκοσλαβίας.

 

Ἔπειτα, στίς 7 Ἰουνίου τοῦ 1991, ἡ Βουλή τῆς «Σοσιαλιστικῆς Δημοκρατίας τῆς Μακεδονίας» σέ συνταγματική τροποποίηση πού ἔκανε ἀπάλειψε τήν λέξη «Σοσιαλιστική» ἀπό τήν ὀνομασία της καί ἀποφάσισε στό ἑξῆς νά ὀνομάζεται «Δημοκρατία τῆς Μακεδονίας».

Κυριακή ΙΕ Λουκᾶ: Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς γιά τή διόρθωση καί τή σωτηρία τοῦ ἀρχιτελώνη Ζακχαίου, Μέρος Δεύτερο

 ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ:

                          Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ

     ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΡΧΙΤΕΛΩΝΗ ΖΑΚΧΑΙΟΥ

[ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ]

      Βλέπετε λοιπόν όλοι τον Ζακχαίο, πώς αγάπησε και ζήτησε, και αγαπήθηκε και προσηλώθηκε και εξοικειώθηκε με τον Χριστό; Όποιος επομένως είναι τελώνης ή αρχιτελώνης που πλουτίζει από το έργο του με κακό και άνομο τρόπο και συνάζει άδικα πλούτη, ας μιμηθεί την πορεία του αρχιτελώνη αυτού προς την σωτηρία, και ας επιστρέφει και σκορπίζει με τρόπο θεάρεστο και ψυχοσωτήριο, όσα θησαύρισε με τρόπο εφάμαρτο και ολέθριο για την ψυχή του. Όποιος είναι πτωχός, επειδή έγινε θύμα αρπαγής ή για άλλον λόγο, ας είναι ευχαριστημένος· διότι έχει τη σωτηριώδη πτωχεία, και μάλλον ας την κάνει αυτός σωτηριώδη μέσω της ευχαριστίας, προς την οποία καταφεύγοντας με προθυμία και ο πλούσιος τελώνης σώθηκε, όπως ακούσατε τώρα σχετικά με αυτόν στη διήγηση του ευαγγελίου. Αυτά λοιπόν ως προς την διήγηση.

    Στη συνέχεια λοιπόν παρακολουθείστε με προσοχή όσοι έχετε διεισδυτικότερο τρόπο σκέψης. Επειδή δηλαδή το όνομα Ζακχαίος σημαίνει «δικαιούμενος», παρακαλώ κατανόησε από αυτό τους Φαρισαίους που δικαιώνουν τους εαυτούς τους, που είναι σαν να ασκούν και αυτοί το αισχροκερδές επάγγελμα του τελώνη κατά κάποιον τρόπο, όπως λέγει ο Κύριος στα ευαγγέλια, «κατατρώγοντας τα σπίτια και την περιουσία των χηρών και προσευχόμενοι επιδεικτικά πολλή ώρα» [βλ.Ματθ.23,13:«Οὐαὶ δὲ ὑμῖν, γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ὑποκριταί, ὅτι κατεσθίετε τὰς οἰκίας τῶν χηρῶν καὶ προφάσει μακρὰ προσευχόμενοι· διὰ τοῦτο λήψεσθε περισσότερον κρῖμα(:Αλίμονο σας, γραμματείς και Φαρισαίοι υποκριτές, διότι κατατρώτε τα σπίτια και την περιουσία των χηρών, εσείς που με πρόσχημα και ευλάβεια για σκοπούς συμφεροντολογικούς κάνετε μεγάλες προσευχές˙ γι’ αυτό θα έχετε μεγαλύτερη καταδίκη απ΄ τους άλλους αδίκους και κλέφτες)».

    Όταν λοιπόν κάποιος από αυτούς ποθήσει να οδηγηθεί σε επίγνωση της αλήθειας, ζητεί να δει και να γνωρίσει, όπως ζητούσε ο Ζακχαίος, τον Ιησού, αφού Αυτός είναι η αλήθεια· μην μπορώντας όμως ως μικρόσωμος και μικρόνους, κατά το παράδειγμα του μικρόσωμου Ζακχαίου, ανεβαίνει σε μια συκομορέα, δηλαδή στην ακρίβεια του μωσαϊκού νόμου και των ιουδαϊκών συνηθειών, νομίζοντας ότι από εκεί θα επιτύχει την αλήθεια, τόσο κατά τη γνώση όσο και κατά την πράξη. Και ο Κύριος, που διερχόταν από την νόμιμη πολιτεία, σαν από κάποια οδό, αφού είδε τον αγαθό του σκοπό και τον πόθο του για την αλήθεια, αποκαλύπτει σε αυτόν τον εαυτό Του, και τον προσφωνεί προσκαλώντας και τον διατάσσει να κατέβει από τη συκομορέα, δηλαδή να εγκαταλείψει τον μωσαϊκό νόμο που δεν καρποφορεί τίποτε σπουδαίο, και να σπεύσει στην χάρη και την κατά το ευαγγέλιο διαγωγή, από τα οποία μπορεί να λάβει ένοικο τον Θεό και να καρπωθεί τη σωτηρία.

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΕ΄ΛΟΥΚΑ: Πρός Ἑβρ.7,26-28 καί 8,1-2 (Ἀνακομιδή τῶν λειψάνων τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου)

          

           Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή

           από την «Προς Εβραίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου,

                 κεφ.7,εδαφ. 26-28 και κεφ.8, εδάφια 1-2.

  «Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος(:Aντικαταστάθηκε λοιπόν η λευιτική ιεροσύνη. Διότι τέτοιος και με τέτοιες ιδιότητες Αρχιερέας μάς χρειαζόταν· ευσεβής και άγιος, απαλλαγμένος από κακία και πονηρία, αμόλυντος, χωρισμένος από τους αμαρτωλούς και ανέγγιχτος από την αμαρτία. Και όσο ζούσε στη γη, ήταν τελείως χωρισμένος και ανέγγιχτος από τις αμαρτίες των ανθρώπων, επειδή ήταν απόλυτα αναμάρτητος· επιπλέον όμως τώρα και επειδή ανυψώθηκε πάνω από τους ουρανούς και κάθεται στα δεξιά του Θεού)»[Εβρ.7,26].

    Βλέπεις ότι όλα έχουν λεχθεί για την ανθρώπινη φύση του Κυρίου; Όταν όμως λέγω «ανθρώπινη φύση», εννοώ αυτήν που έχει θεότητα· δεν τη χωρίζω, αλλά αφήνω να σκέπτεται κανείς αυτά που πρέπει. Είδες τη διαφορά του αρχιερέα; Ανακεφαλαίωσε όσα λέχθηκαν παραπάνω, λέγοντας : « οὐ γὰρ ἔχομεν ἀρχιερέα μὴ δυνάμενον συμπαθῆσαι ταῖς ἀσθενείαις ἡμῶν, πεπειραμένον δὲ κατὰ πάντα καθ᾿ ὁμοιότητα χωρὶς ἁμαρτίας(: και να μην περάσει ποτέ από τον νου μας ότι αφού Αυτός είναι τώρα στους ουρανούς, δε θα δείξει ενδιαφέρον για μας. Διότι δεν έχουμε αρχιερέα που να μην μπορεί να μας συμπαθήσει στις ηθικές και φυσικές αδυναμίες μας, επειδή τάχα δεν γνωρίζει τα όσα μας συμβαίνουν ή επειδή υψώθηκε τόσο πολύ· αλλά έχουμε αρχιερέα ο οποίος έχει αντιμετωπίσει πειρασμούς, με όλους τους τρόπους που μπορεί να δοκιμαστεί η ανθρώπινη φύση. Έχει αντιμετωπίσει πειρασμούς εξ ολοκλήρου όμοια με εμάς, χωρίς όμως να υποπέσει σε καμία αμαρτία»[Εβρ.4,15].

    «Τοιοῦτος γὰρ ἀρχιερεύς(:Τέτοιος λοιπόν αρχιερέας)», λέγει, «ἡμῖν ἔπρεπεν· ὅσιος, ἄκακος(:μάς χρειαζόταν· ευσεβής και άγιος, απαλλαγμένος από κακία και πονηρία)». Τι σημαίνει «ἄκακος»; Απονήρευτος· όχι ύπουλος. Και ότι είναι τέτοιος άκου τον προφήτη που λέγει: «ἀνομίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδὲ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ(:δε διέπραξε καμία παρανομία, ούτε βρέθηκε ποτέ δόλος και ψεύδος στο στόμα Του)» [Ησ. 53,9]. Θα μπορούσε λοιπόν να το πει αυτό κανείς για τον Θεό; Δεν ντρέπεται όμως να λέγει ότι ο Θεός δεν είναι ύπουλος, ούτε δολερός; Για τον Θεό βέβαια που έγινε άνθρωπος θα μπορούσε να είναι δικαιολογημένο. «ὅσιος, ἀμίαντος(:ευσεβής και άγιος, αμόλυντος)». Και αυτό δε θα μπορούσε να το πει κανείς για τον Θεό, γιατί έχει φύση που δε μολύνεται.

Ἤμουν κι ἐγώ ἀνάμεσά τους..!

 Γραμμένο από μία μαθήτρια που έδωσε το παρών στο συλλαλητήριο

'Οταν ρωτηθώ τι έκανα για το έθνος μου θα πω:

'Ημουν κι εγώ ανάμεσα σε εκείνους που φώναξαν να μην πουληθεί το όνομα της Μακεδονίας

'Ημουν κι εγώ ανάμεσα σε εκείνους που προσεύχονταν κάθε μέρα, κάθε βράδυ για τη Μακεδονία

'Ημουν κι εγώ ανάμεσα σε εκείνους που αποκαλούσαν "φασίστες"

'Ημουν κι εγώ ανάμεσα σε εκείνους που μελέτησαν την Ιστορία που γράφτηκε με αίμα και όχι την Ιστορία που ξεγράφτηκε με ψέμα

'Ημουν κι εγω ανάμεσα σε εκείνους που πνίγηκαν εξαιτίας τους

'Ημουν κι εγώ ανάμεσα σε εκείνους που κοκκίνισαν και δάκρυσαν τα μάτια τους, αδυνατώντας να τα ανοίξουν

ΟΜΩΣ να γνωρίζουν :

''Τήν πατρίδα τίμησον,καὶ τῇ ἀρετῇ βοήθησον·''

   Κι ὅσο ἀγαπῶ τήν πατρίδα μου, δέν ἀγαπῶ ἄλλο τίποτας

''Τήν πατρίδα τίμησον, καί τῇ ἀρετῇ βοήθησον·''

''Ιερό πράγμα να τιμά κανείς τη μητέρα του. Ό καθένας έχει τη δική του μητέρα. Κοινή όμως μητέρα όλων η πατρίδα''

Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος ΕΠΕ 7, 52 - 75

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2019/01/blog-post_429.html

27 Ἰανουαρίου. ♰ Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως (ἀνακομιδή λειψάνου ἐν ἔτει 438). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ ἁγίου. 13 Νοεμ. (Ἑβρ. ζ΄ 26 - η΄ 2).

Εβρ. 7,26           Τοιοῦτος γὰρ ἡμῖν ἔπρεπεν ἀρχιερεύς, ὅσιος, ἄκακος, ἀμίαντος, κεχωρισμένος ἀπὸ τῶν ἁμαρτωλῶν καὶ ὑψηλότερος τῶν οὐρανῶν γενόμενος,

Εβρ. 7,26                  Διότι τέτοιος τέλειος και αιώνιος Αρχιερεύς μας εχρειάζετο, όσιος, χωρίς κανένα ίχνος κακίας και πονηρίας, αμόλυντος από κάθε σπίλον αμαρτίας, χωρισμένος και εντελώς διάφορος με την αγιότητά του από τους αμαρτωλούς και ο οποίος έχει ανυψωθή πάρα πάνω από τους ουρανούς, εις τα δεξιά του Πατρός και Θεού,