114. Προθυμία στήν προσευχή Γ΄, Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. Ι΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

114. Προθυμία στήν προσευχή Γ΄, Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. Ι΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 7-2-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἅγιον Ὅρος, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Ὁ Γέροντας διδάσκει στό μαθητή του τήν προσευχή

Ο Γέροντας διδάσκει στο μαθητή του την προσευχή

Πηγαίνοντας σήμερα στην καλύβα του γέροντα, ήθελα να μου μιλήσει πολύ για την προσευχή, που είναι το κέντρο της πνευματικής ζωής του χριστιανού. Φθάνοντας κοντά του, του λέω

–Την ευχή σας, γέροντα.

–Του Κυρίου Ιησού Χριστού.

–Έλα, σήμερα ας περπατήσουμε μέσα στο δάσος. Άκου τα πουλιά, τι ωραία που τραγουδούν. Η επαφή με τη φύση δίνει άλλο νόημα στη ζωή του ανθρώπου, αγγίζεις τα δημιουργήματα του Θεού. Αισθάνεσαι μια απέραντη γαλήνη στην ψυχή σου και θεωρείς ότι ο Θεός περπατά κοντά σου, όπως στην Παλαιά Διαθήκη, που ο Θεός περπατούσε με τον Αδάμ στον Παράδεισο. Τα πάντα γύρω σου, σου δίνουν μια αίσθηση της παρουσίας του Θεού. Αφήνεσαι μέσα στην ηρεμία του τόπου και αναζητάς το Θεό μέσα σου και γύρω σου. Δεν μπορείς να μην αντισταθείς να κάνεις ολόθερμες προσευχές.

Τι υπέροχα είναι εδώ! Έλα να καθίσουμε στον κορμό αυτού του δένδρου. Βλέπεις έχω φτιάξει για κάθισμα ένα μικρό κορμό από δένδρο που το χρησιμοποιώ πολλές φορές για να προσεύχομαι στο Θεό. Αυτό το δένδρο είναι πανύψηλο, που θεωρείς ότι ενώνει τη γη με τον ουρανό. Αυτό το μέρος το έχω ονομάσει Γεσθημανή, για να μου θυμίζει τον τόπο που προσευχήθηκε ο Ιησούς Χριστός τόσο δυνατά προ του εκουσίου πάθους. Ζητούσε τη θεία πατρική ενίσχυση για να τελειώσει το έργο Του στη γη. Ο Ιησούς Χριστός πάντοτε προσευχόταν και παρακαλούσε τον Ουράνιο Πατέρα Του για τη σωτηρία του ανθρώπου. Έλα, κάθισε, και άφησε κάθε μέριμνα του κόσμου και ό,τι σε απασχολεί. Ο τόπος είναι κατάλληλος για προσευχή και σιωπή.

Όπου και να βρίσκεσαι στον κόσμο, να προσεύχεσαι και να παρακαλείς τον Κύριό μας να σε ενδυναμώνει στη ζωή σου με το Πανάγιον Πνεύμα. Ας προσευχηθούμε λίγο στον Κύριό μας και να τον δοξολογήσουμε για τα αγαθά που μας προσφέρει στη ζωή μας.

Αφού πέρασε αρκετή ώρα χωρίς να το καταλάβω, αισθανόμουν μια απέραντη γαλήνη στην ψυχή και στο σώμα μου. Τα πάντα μέσα μου, μου έλεγαν, ότι εδώ είναι τόπος Θεού και άγιος χώρος. Αισθανόμουν ότι βρισκόμουν μέσα σε εκκλησία. Τα πάντα ήταν γεμάτα από τη θεία χάρη. Είχε απλωθεί μέσα μου και γύρω μου μια απόκοσμη ειρήνη, πολύ διαφορετική από την ειρήνη του δάσους. Η σιωπή μας είχε σκεπασθεί από την παρουσία του Θεού. Πόσα αγαθά πνευματικά γευόταν ο γέροντας μέσα στη δική του σιωπή, αφήνοντας πίσω του όλα τα του κόσμου. Πράγματι ζούσε μέσα στο Φως του Θεού και εγώ δεχόμουν μερικές ανταύγειες από την προσευχή του… Δε θυμάμαι ακριβώς πόσος χρόνος πέρασε και δεν τολμούσα να τον διασπάσω από τη σιωπή του. Είχε κλείσει τα μάτια του και είχε μια απέραντη γαλήνη στο πρόσωπό του. Ακτινοβολούσε μια γαλήνη και ηρεμία, που σε σαγήνευε αυτή η στάση του. Προσπάθησα να μιμηθώ τη στάση του. Έκλεισα τα μάτια μου και έλεγα εσωτερικά την ευχή «Κύριε, Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, τον αμαρτωλό»…

Μετά από αρκετό χρόνο με σκούντησε ο γέροντας και άνοιξα τα μάτια μου. Είδα μια λάμψη στο πρόσωπό του και όλη η ύπαρξή μου ζούσε μια μοναδική εμπειρία που δεν την είχα ξαναζήσει ποτέ στη ζωή μου. Τότε μου λέγει με την απαλή φωνούλα του

–Βλέπω ότι σου άρεσε που ήρθαμε εδώ.

ΙΓ’. Γερω–Γεώργιος τοῦ «Φανερωμένου»

 

Ἀπὸ τὴν Ἀσκητικὴ καὶ Ἡσυχαστικὴ Ἁγιορείτικη Παράδοση

 

O π. Γε­ώρ­γιος γεν­νή­θη­κε τό 1902 στό Σου­φλί τῆς Θρά­κης καί στήν βάπτισή του ὠ­νο­μά­στη­κε Δῆ­μος (Κο­ζᾶ­κος). Σέ ἡ­λι­κί­α 23 ἐ­τῶν ἦρ­θε γιά νά μο­νά­ση καί οἰ­κο­νό­μη­σε ἡ Πα­να­γί­α νά βρῆ ἕ­ναν ἅ­γιο Γέροντα, τόν Χα­τζη­γε­ωρ­γι­ά­τη π. Εὐ­λό­γιο. Ἔ­γι­νε ἡ κου­ρά του τό ἔ­τος 1928 καί πῆ­ρε τό ὄ­νο­μα Γε­ώρ­γιος πρός τι­μήν τοῦ ἁ­γί­ου Γε­ωρ­γί­ου, στόν ὁ­ποῖ­ον ἐ­τι­μᾶ­το ὁ να­ός τῆς Κα­λύ­βης τους. Πρίν ἀ­πό τόν π. Γε­ώρ­γιο ἦ­ταν ὁ π. Πα­χώ­μιος, ὁ δε­ύ­τε­ρος τῆς συ­νο­δε­ί­ας καί με­τέ­πει­τα Γέρον- τάς του.

Ὁ π. Γε­ώρ­γιος βρῆ­κε μία κα­λή τά­ξη στό Κελ­λί τοῦ ἁγί­ου Γε­ωρ­γί­ου τοῦ «Φα­νε­ρω­μέ­νου» καί συ­νέ­χι­σε τήν χα­τζη­γε­ωρ­γι­ά­τι­κη πα­ρά­δο­ση.

Ὁ γε­ρω–Εὐ­λό­γιος ἦ­ταν ἁ­γι­α­σμέ­νη ψυ­χή. Ἀ­κο­λου­θών­τας τήν αὐ­στη­ρή ἄ­σκη­ση τοῦ με­γά­λου Χα­τζη­γι­ώρ­γη καί τη­ρών­τας νη­στε­ί­α ἀ­νέ­λαι­ο σέ ὅ­λη τήν ζωή του, εἶ­χε καί αὐ­τός πολ­λά...ὑ­περ­φυ­σι­κά γε­γο­νό­τα. Ἔ­χουν γρα­φῆ ἀρ­κε­τά γι᾿ αὐ­τόν.

 

Ἡ ζωή τοῦ π. Γε­ωρ­γί­ου, ὅ­ταν ἐ­κοι­μή­θη­σαν οἱ Γέροντές του καί ἔ­μει­νε μό­νος του, ἦ­ταν ἐ­ξω­τε­ρι­κά ἑ­νός συ­νη­θι­σμέ­νου κελ­λι­ώ­του. Μαρ­τυ­ροῦν γνω­στοί του πα­τέ­ρες: «Ἦ­ταν κα­λο­κά­γα­θος καί ἐ­νά­ρε­τος. Μο­ί­ρα­ζε στο­ύς πα­τέ­ρες κη­πευ­τι­κά, φρέ­σκο ψω­μί καί ὅ,τι ἄλ­λο εἶ­χε. Ἔ­κα­νε συ­χνά θεῖ­ες Λει­τουρ­γί­ες, προσ­έ­φε­ρε λου­κου­μά­δες καί ἦ­ταν πο­λύ χα­ρο­ύ­με­νος». Καλ­λι­ερ­γοῦ­σε τόν κῆ­πο του, μά­ζευ­ε τά λε­πτό­κα­ρα καί κα­θά­ρι­ζε τό κτῆ­μα του. Ἀλ­λά ἐ­κεῖ πού μέ ἱ­δρῶ­τα μέ­σα στό λι­ο­πύ­ρι ἐρ­γα­ζό­ταν, εἶ­χε ἀ­να­ψυ­χή καί βο­η­θό τήν εὐ­χή πού προ­σπα­θοῦ­σε νά τήν λέ­γη ἀ­κα­τά­παυ­στα. Ἀ­γα­ποῦ­σε πο­λύ τίς ἀ­κο­λου­θί­ες καί δέν πα­ρέ­λει­πε τί­πο­τε. Ὅ­ταν ἔ­ψη­νε ψω­μί, τό ἔ­κα­νε με­τά τήν ἀ­κο­λου­θί­α καί ὕ­στε­ρα ἔ­βγαι­νε στά φουν­το­ύ­κια. Ἦ­ταν σάν νά ἔ­κα­νε ἀ­γρυ­πνί­α.

 

Ξυ­πνοῦ­σε στίς 12 τά με­σά­νυ­χτα καί δι­ά­βα­ζε τρεῖς ὧ­ρες τήν ἀ­κο­λου­θί­α στήν Ἐκ­κλη­σί­α χω­ρίς σόμ­πα. Στά τε­λευ­ταῖ­α χρό­νια τήν δι­ά­βα­ζε στό κελ­λί του πού εἶ­χε τζά­κι. Ἔ­κα­νε ἐ­πί πλέ­ον Πα­ρα­κλή­σεις καί δι­ά­φο­ρα ἄλ­λα. Ἔ­τσι ἀ­πό τά πολ­λά δι­α­βά­σμα­τα στό τέ­λος τῆς ἀ­κο­λου­θί­ας ἔ­κλει­νε ἡ φω­νή του καί δέν μπο­ροῦ­σε νά ἀρ­θρώ­ση λέ­ξη.

 

Εἶ­χε κα­θω­ρι­σμέ­νες ἑ­ορ­τές πού ἔ­κα­νε Λει­τουρ­γί­ες στό Ἐκ­κλη­σά­κι του, καί πάν­τα φί­λευ­ε τόν πα­πᾶ.

 

Κάποτε ἦ­ταν τοῦ Ἀ­κα­θί­στου. Ἐ­νῶ δι­ά­βα­ζε το­ύς Χαι­ρε­τι­σμο­ύς, εἶ­δε κά­ποι­ον μέ­σα στό ναό, ἀλ­λά δέν μπό­ρε­σε νά τόν δι­α­κρί­νη κα­λά στό πρό­σω­πο, νά τόν γνω­ρί­ση, ἄν ἦ­ταν ὁ ἅ­γιος Γε­ώρ­γιος ἤ κά­ποι­ος ἄλ­λος ἅ­γιος ἤ ἄγ­γε­λος. Ἔ­κτο­τε κάθε χρόνο αὐτήν τήν ἡ­μέ­ρα ἔ­κα­νε Λει­τουρ­γί­α.

Ὁ ἅγιος Χαράλαμπος καί ἕνα σπουδαῖο θαῦμα του

Ο Άγιος Χαράλαμπος και ένα σπουδαίο θαύμα του

του Κωνσταντίνου Αθ. Οικονόμου δασκάλου

Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ: Ο Άγιος Χαράλαμπος ήταν ιερέας στη Μαγνησία της Μ. Ασίας. Η ζωή του ήταν μία συνεχὴς υπηρεσία αφοσίωσης στο Χριστὸ και αγάπης προς τον πλησίον. Όταν το 198 ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Σεπτίμιος Σεβήρος εξαπέλυσε διωγμὸ κατὰ των Χριστιανών, ο έπαρχος Λουκιανὸς έφερε μπροστά του το Χαράλαμπο και τον απείλησε ότι θα τον βασάνιζε πολὺ σκληρά, για να αρνηθεῖ το Χριστό. Ο γέροντας λευίτης χαμογελώντας απάντησε: «Εμείς οι χριστιανοί, ειμαστε εξοικειωμένοι με τους αγώνες και τους πολέμους. Όπως οι γενναίοι στρατιώτες δεν επιθυμούν τον ήσυχο θάνατο στο κρεβάτι, αλλὰ τον δοξασμένο της μάχης. Σε μένα υπάρχουν τα γηρατειά, αλλὰ να μάθετε καλὰ ότι στους δικούς μας αγώνες το παν είναι η ψυχή, η αποφασιστικότητα, η αυταπάρνηση. Αυτὰ δεν πέφτουν με την ηλικία, αλλὰ μένουν πάντοτε ανθηρὰ και νέα.». Εκνευρισμένος απὸ τα λόγια αυτὰ ο έπαρχος, διατάζει και τον γδέρνουν ζωντανό. Αυτός, όμως, αντὶ να σπαράζει απὸ τον πόνο, δοξολογούσε το Θεὸ για την αντοχὴ που του έδινε. Τότε πολλοὶ δήμιοι, που έβλεπαν αυτὸ το θαύμα, πίστεψαν στο Χριστό.

Φοβισμένος ο έπαρχος τον άφησε ελεύθερο. Αργότερα ο ίδιος ο Σεβήρος, μη μπορώντας να τα βγάλει πέρα μαζί του, τον αποκεφάλισε μετά από νέα βασανιστήρια, σε ηλικία 113 ετών. Ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα του Αγίου είναι το θαύμα στα Φιλιατρά Μεσσηνίας κατά τη γερμανική Κατοχή (1943).

Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΤΩΝ ΦΙΛΙΑΤΡΩΝ: Το 1943 το Γερμανικό Στρατηγείο της Τρίπολης διέταξε τον Γερμανό Διοικητή των Φιλιατρών, Κοντάου, για κάποιο σαμποτάζ που είχαν κάνει οι αντάρτες, να κάψουν τα Φιλιατρά, να σκοτώσουν τους πρόκριτους της πόλης και να συλλάβουνε 1.500 κατοίκους της για να τους στείλουν στη Γερμανία σε στρατόπεδα - κολαστήρια.

Ἐπιστολή τοῦ π. Δαμασκηνοῦ ἀπό τό Ἱερόν Κελλίον τοῦ Φιλαδέλφου, Καρυῶν Ἁγίου Ὄρους γιά τήν Ἀναθεώρηση τοῦ Συντάγματος τήν ἐκκλησιαστικὴ περιουσία καί τό Κοινοτικὸ σύστημα αὐτοδιοικήσεως

Επιστολή του πατρός Δαμασκηνού από το Ιερόν Κελλίον του Φιλαδέλφου, Καρυών Αγίου Όρους με θέμα:1. Ἀναθεώρησις τοῦ Συντάγματος. 2. Ἐκκλησιαστικὴ περιουσία. 3. Κοινοτικὸν σύστημα αὐτοδιοικήσεως.

Ἱερομόναχος Δαμασκηνὸς

Ἱερὸν Κελλίον τοῦ Φιλαδέλφου                              Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 2.2.2019

Τ.Θ. 73

63086 Καρυαὶ                                                                                             

Ἅγιον Ὄρος Ἄθω                                                                                                    

Ἀριθμὸς πρωτ. 90                                                   

Θέμα : 1. Ἀναθεώρησις τοῦ Συντάγματος

2. Ἐκκλησιαστικὴ περιουσία
3. Κοινοτικὸν σύστημα αὐτοδιοικήσεως
4. Τῇ Σεπτῇ Ἱεραρχίᾳ τῆς

                                                                        Αὐτοκεφάλου Ἐκκλησίας τῆς

                                                                        Ἑλλάδος

2. Τῇ Ἱ. Ἐπαρχιακῇ Συνόδῳ

                                                                        Ἐκκλησίας Κρήτης.

                        Σεπτοὶ Ἅγιοι Πατέρες,

1. Εἶναι ὀδυνηρόν, ὁσάκις ὁ Πρόεδρος τῆς Ἱεραρχίας, μιᾶς τοπικῆς Ἐκκλησίας, ὁ τεταγμένος φρουρὸς τοῦ Συνοδικοῦ συστήματος, ὁ φρουρὸς τῆς Ἀληθείας, τῶν δογμάτων καὶ τῶν ἱερῶν κανόνων, ὁ φῦλαξ τῆς ποίμνης ἀπὸ τοὺς λύκους, ἀντὶ νὰ συνεργάζεται, συνοδικῶς, μὲ τοὺς ἀδελφούς του Ἀρχιερεῖς, νὰ ἐνεργῇ μονομερῶς καὶ ἐγωϊστικῶς, συνεργαζόμενος μὲ τοὺς δεδηλωμένους ἐχθροὺς τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἐν Χριστῷ Ἀληθείας, προκειμένου να ἐπιβάλῃ τὰ προσωπικά του καὶ πεπλανημένα φρονήματα, εἰς τὸν τρόπον διοικήσεως τῶν Ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων.

            Ὡσαύτως εἶναι τραγικόν, ὁσάκις οἱ Ἐκκλησιαστικοὶ ἄνδρες ἐπηρεάζονται ἢ ἄγονται ἀπὸ δυνάμεις τοῦ σκότους καὶ τὰ ἀντιχριστιανικὰ διεθνῆ κέντρα ἐξουσίας, διὰ νὰ καταστρέψουν μίαν σχέσιν αἰώνων καὶ χιλιετιῶν, τοῦ Ἑλληνικοῦ κράτους καὶ τῆς Ἐκκλησίας, τὸ ὁποῖον εἶναι αὐτὸ τῆς συναλληλίας.

                        Τὸ σύστημα τοῦτο εἰς τὴν διαχρονικὴν ἱστορίαν τοῦ Ἑλληνισμοῦ, καὶ κυρίως εἰς τὴν αὐτοκρατορίαν τῆς Ν. Ρώμης –Κων/πόλεως, συνετέλεσε νὰ διατηρηθῇ ὁ Ἑλληνισμὸς εἰς τὴν ἱστορίαν, νὰ ἀναδειχθοῦν μυριάδες, μυριάδων ἁγίων μαρτύρων  καὶ ὁμολογητῶν, πολῖται τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὡς καὶ νὰ μεταδόσῃ τὰ φῶτα τοῦ Ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ καὶ τοῦ Χριστιανισμοῦ εἰς πρῴην βάρβαρα ἔθνη καὶ λαούς, ὡς εἶναι ἡ ἀνατολικὴ Εὐρώπη, καὶ ἡ Ἀφρική.

            Οὐδεὶς λαὸς τοῦ πλανήτου ἔμεινε ἀνεπηρέαστος ἀπὸ τὸν Ἑλληνικὸν Πολιτισμόν, διαδοθέντα προχριστιανικῶς ἀπὸ τὸν Μακεδόνα Μ. Ἀλέξανδρον, καὶ εἰς τὴν ἐποχὴν τοῦ μεταλλαγμένου διὰ τοῦ Χριστιανισμοῦ Ἑλληνισμοῦ, διὰ τοῦ Βυζαντίου.

            Αὕτη εἶναι ἡ δόξα τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων καὶ τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου, καὶ τῶν Μακεδόνων, ὡς καὶ τοῦ χριστιανικοῦ Βυζαντίου. Οἱ Σκοπιανοὶ εἶναι καὶ κλέπται καὶ λησταὶ τοῦ ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ.

            Μνημεῖα τοῦ διαχρονικοῦ πολιτισμοῦ τῶν Ἑλλήνων εἶναι ὁ Παρθενὼν καὶ ἡ Ἁγία Σοφία Κων/πόλεως.

Κυριακή ΙΖ’ Ματθαίου: Ἡ δύναμη τῆς Πίστης (Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

  (Ματθ. ιε’ 21-28)

Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να γευτεί τη γλυκύτητα του καλού, αν πρώτα δεν επιμείνει και δε δοκιμαστεί στο καλό. Στο δρόμο προς το καλό πρώτα δοκιμάζουμε την πικρία κι υστέρα τη γλυκύτητα.

Η φύση ολόκληρη είναι γεμάτη από διδαχές καρτερίας και επιμονής. Αν τα νεόφυτα δέντρα σου δεν αναπτυχθούν για να δημιουργήσουν δασύλιο, θα μπορέσουν ν’ αντέξουν στον άνεμο και το χιόνι; Θα σου ήταν χρήσιμα τα ποτάμια αν δεν έφτιαχναν βαθιές κοίτες; Μήπως τα μυρμήγκια αυτοκτονούν όταν οι τροχοί καταστρέφουν τα σπίτια τους στο δρόμο, ή ξεκινούν με επιμονή να φτιάχνουν καινούργια; Αν κάποιος άκαρδος άνθρωπος γκρεμίσει τη φωλιά τού χελιδονιού στο σπίτι του, τότε το χελιδόνι θα ξεκινήσει αδιαμαρτύρητα να πάει σε άλλο σπίτι για να φτιάξει την καινούργια φωλιά του. Οτιδήποτε κάνουν οι φυσικές καταστροφές ή οι άνθρωποι στα φυτά και στα ζώα, κάνουν τους ανθρώπους να θαυμάζουν την ακατάβλητη επιμονή τους στην εκτέλεση του καθήκοντος που τους όρισε ο Θεός. Όταν ένα φυτό που το κόψανε ή το θερίσανε έχει τη δύναμη ν’ αναπτυχθεί ξανά, θα το κάνει. Όταν σ’ ένα πληγωμένο και μοναχικό ζώο έμεινε έστω κι ελάχιστη δύναμη ζωής, θα προσπαθήσει να κάνει κι αυτό το καθήκον του για να ζήσει.

Η καθημερινή ζωή τού ανθρώπου είναι γεμάτη από διδαχές για την καρτερία και την επιμονή. Ο επίμονος στρατιώτης θα κερδίσει τη μάχη. Ο επίμονος τεχνίτης θα τελειοποιήσει το έργο του. Ο επίμονος έμπορος θα πλουτίσει. Ο επίμονος ιερέας θα βάλει τους ανθρώπους της ενορίας του στο σωστό δρόμο. Ο επίμονος άντρας ή η επίμονη γυναίκα τής προσευχής, θα φτάσει στην τελειότητα και την αγιότητα. Ο επίμονος καλλιτέχνης αποκαλύπτει το εσωτερικό κάλλος των πραγμάτων. Ο επίμονος επιστήμονας ανακαλύπτει τους κανόνες και τους νόμους που διέπουν τις σχέσεις των πραγμάτων. Ακόμα και το πιο χαρισματικό παιδί δε θα μάθει να γράφει, αν δεν εξασκηθεί με επιμονή στο γράψιμο. Ένας άνθρωπος με θαυμάσια φωνή δε θα γίνει ποτέ μεγάλος τραγουδιστής αν δεν εξασκηθεί. Έχουμε συνηθίσει να υπενθυμίζουμε στους άλλους κάθε μέρα, αλλά και να μας υπενθυμίζουν οι άλλοι, την ανάγκη τής επιμονής και της καρτερίας στο καθημερινό μας έργο.

Γιά νά ζήσει ἡ οἰκογένεια

«Ἠσφαλίσαντο τὸν… Σταυρόν μετὰ τῆς κουστωδίας»!

Δελτίο Τύπου τῆς Δημοτικῆς Κίνησης Πολιτῶν Λέσβου

«Ἐλεύθεροι Πολίτες»

 Η Δημοτική Κίνηση Πολιτών Λέσβου «Ελεύθεροι Πολίτες», διαπιστώνει καθημερινά ότι η Συριζαίικη παρεούλα, που λυμαίνεται την εξουσία της χώρας μας, έχει αναγάγει σε ύψιστο στόχο της, την ολοκληρωτική καταστροφή και εξαφάνιση κάθε Ελληνικού και Χριστιανικού στοιχείου του ελληνορθόδοξου πολιτισμού μας. Η πρόσφατη είδηση που αλιεύσαμε στο διαδίκτυο και αφορά στην ύπαρξη άτυπης, αλλά εντούτοις ισχυρής απαγόρευσης ανέγερσης του Σταυρικού χριστιανικού συμβόλου σε εμφανή σημείο της πόλης της Μυτιλήνης, έρχεται να επιβεβαιώσει την παραπάνω διαπίστωση.

Μάλιστα, όπως μας έχει μεταφερθεί, οι υπέυθυνοι ως άλλοι σύγχρονοι Πόντιοι Πιλάτοι «πορευθέντες ἠσφαλίσαντο τὸν τάφον σφραγίσαντες τὸν λίθον μετὰ τῆς κουστωδίας»,  διέθεσαν δηλαδή, ικανή αστυνομική δύναμη, ως κουστωδία-φρουρά, για να φρουρεί επί 24ώρου βάσεως(!) σιδερένιο τμήμα του υπό ανέγερση Σταυρού, που βρίσκεται αποθηκευμένο στο χώρο του λιμανιού της πόλης μας, «μήποτε ἐλθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ (του Χριστού), νυκτὸς κλέψωσιν αὐτὸν» και υψώσουν τον Σταυρό προς δόξαν του Χριστού «καὶ εἴπωσι τῷ λαῷ, ἠγέρθη ἀπὸ τῶν νεκρῶν· καὶ ἔσται ἡ ἐσχάτη πλάνη χείρων τῆς πρώτης.»! Έτσι, ο Σταυρός του Χριστού είναι σήμερα το ασφαλέστερα φρουρούμενο σημείο της πόλης μας, αλλά, παράλληλα, τα σπίτια των συμπολιτών μας είναι έρμαια στις διαθέσεις των επιτήδειων ιθαγενών και αλλοδαπών διαρρηκτών, ελλείψει επαρκούς αστυνομικής δύναμης.

Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης: «Οἱ κανόνες, ὅταν ἐφαρμόζονται χωρίς διάκριση, γίνονται κανόνια.»

  https://paraklisi.blogspot.com/2019/02/blog-post_48.html

10 Φεβρουαρίου Συναξαριστής. Χαραλάμπους Ἱερομάρτυρα, τῶν Ἁγίων Βάπτου, Πορφυρίου καὶ τῶν τριῶν γυναικῶν Μαρτύρων, τῶν Ἁγίων Πρθένων Ἐνναθᾶ, Οὐαλεντίνης καὶ Παύλου Μαρτύρων, Ζήνωνος τοῦ Ταχυδρόμου, Ἀναστασίου Πατριάρχου, μνήμη Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἐν τοὶς Ἀρεοβίνδου, Ἄννης Πριγκίπισσας, Προχόρου Ὁσίου, Βασιλείου Ἀρχιεπισκόπου, Ἰωάννου τοῦ Φιλοσόφου, Λογγίνου τοῦ Ἐρημίτου, Ἁγίων Πάντως Ἱεραρχῶν Νόβγκοροντ Ρωσίας, Ἀνάμνηση θαύματος Ζακύνθου, διήγηση περὶ ὑπακοῆς στοὺς γονεῖς.

Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος ὁ Ἱερομάρτυρας


Ὁ Ἅγιος Χαράλαμπος ἦταν ἱερεὺς στὴ Μαγνησία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καὶ ἔζησε ἐπὶ αὐτοκρατορίας τοῦ Σεπτιμίου Σεβήρου (193-211 μ.Χ.). Ὅταν τὸ ἔτος 198 μ.Χ. ὁ Σέβηρος ἐξαπέλυσε ἀπηνῆ διωγμὸ κατὰ τῶν Χριστιανῶν, ὁ ἔπαρχος τῆς Μαγνησίας Λουκιανός, συνέλαβε τὸν Ἅγιο καὶ τοῦ ζήτησε νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη του.
 Ὅμως ὁ Ἅγιος ὄχι μόνο δὲν τὸ ἔκανε αὐτό, ἀλλὰ ἀντίθετα ὁμολόγησε στὸν ἔπαρχο τὴν προσήλωσή του στὸν Χριστὸ καὶ δήλωσε μὲ παρρησία ὅτι σὲ ὁποιοδήποτε βασανιστήριο καὶ νὰ ὑποβληθεῖ δὲν πρόκειται νὰ ἀρνηθεῖ τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Τότε ἡ σκοτισμένη καὶ σαρκικὴ ψυχὴ τοῦ Λουκιανοῦ ἐπέτεινε τὴν ὀργή της καὶ διέταξε νὰ ἀρχίσουν τὰ φρικώδη βασανιστήρια στὸ γέροντα ἱερέα.
Πρῶτα τὸν γύμνωσαν καὶ ὁ ἴδιος ὁ Λουκιανός, παίρνοντας τὸ ξίφος του προσπάθησε νὰ πληγώσει τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου. Ὅμως ἀποκόπηκαν τὰ χέρια του καὶ ἔμειναν κρεμασμένα στὸ σῶμα τοῦ Ἱερομάρτυρα καὶ μόνο ὕστερα ἀπὸ προσευχὴ τοῦ Ἁγίου συγκολλήθηκαν αὐτὰ πάλι στὸ σῶμα καὶ ὁ ἡγεμόνας κατέστη ὑγιής. Βλέποντας αὐτὸ τὸ θαῦμα τοῦ Ἁγίου πολλοὶ ἀπὸ τοὺς δημίους πίστεψαν στὸν ἀληθινὸ Θεό.

10 Φεβρουαρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. ♰ Χαραλάμπους ἱερομάρτυρος τοῦ θαυματουργοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ ἁγίου. Ὀκτ. 26. (Β΄ Τιμ. β΄ 1-10).

Β Τιμ. 2,1           Σὺ οὖν, τέκνον μου, ἐνδυναμοῦ ἐν τῇ χάριτι τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

Β Τιμ. 2,1                  Συ λοιπόν, τέκνον μου, να ενδυναμώνεσαι με την χάριν, που δίδει ο Ιησούς Χριστός (δια να μένης πιστός εις αυτόν και εις εμέ, χωρίς να επηρεάζεσαι από το παράδειγμα εκείνων, που με εγκατέλειψαν).