116. Ἡ εὐταξία στήν ψαλμωδία καί τήν προσευχή, Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. ΙΑ΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

116. Ἡ εὐταξία στήν ψαλμωδία καί τήν προσευχή, Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. ΙΑ΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 8-2-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἅγιον Ὅρος, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr , Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube: http://hristospanagia3.blogspot.gr/2017/12/youtube.html

Νά μιμούμαστε τούς ἐνάρετους (Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος)

 

 Να αγαπάς τον καλό σύντροφο και να αποφεύγεις τον κακό, επειδή ούτε ο μάγος, ούτε ο ληστής, ούτε ο τυμβωρύχος γεννήθηκαν τέτοιοι, αλλά τα έμαθαν αυτά από ανθρώπους, των οποίων ο νους είχε διαφθαρεί από τον σατανά. Γιατί ο Θεός όλα τα έκανε πολύ καλά (Γεν. 1:31). Να μη σε ευχαριστούν τα λουτρά και τα συμπόσια και τα κοινά δείπνα και η καλοπέραση, για να μην πέσεις σε ολέθριους κινδύνους. Να θυμάσαι διαρκώς την οδύνη των αμαρτωλών και να φοβάσαι μήπως σύντομα βρεθείς και εσύ μαζί τους. Δεν μπήκες ποτέ σε σπίτι όπου κλαίνε νεκρό, και βλέποντας τον σπαραγμό και τα κλάματα δεν βιάστηκες να πεταχτείς έξω από εκεί; Από τα πρόσκαιρα λοιπόν πρέπει να συμπεραίνεις για τα αιώνια· γιατί λέει η Γραφή: «Δώσε αφορμή στον σοφό, και θα γίνει σοφότερος» (Παροιμ. 9:9). Με αθωότητα να δέχεσαι τις εντολές του Θεού και με πανουργία να αποκρούεις τα τεχνάσματα του διαβόλου και να κόβεις τις βλαβερές συναναστροφές, για να μείνεις μέσα σου ήρεμος.

Αντίθετα, να ακούσεις τον Κύριο που λέει: «Πολλοί είναι καλεσμένοι, λίγοι όμως εκλεκτοί» (Ματθ. 22:14), και: «Τι λίγοι αυτοί που σώζονται!» (Λουκ. 13:23). Γίνε λοιπόν και εσύ ένας από τους εκλεκτούς και τους λίγους και όχι από τους πολλούς και άξιους για την απώλεια. Γιατί όσοι κάνουν το κακό, είτε ζουν σε κοινόβιο είτε σε οποιονδήποτε τόπο, είναι παιδιά του πονηρού και παρομοιάζονται με τα ζιζάνια που είναι ανάμεσα στα στάχια (Ματθ. 13:38). Εσύ λοιπόν να γίνεις σιτάρι, για να συναχθείς στις αποθήκες του Κυρίου και να μην καείς ως ζιζάνιο με φωτιά που δεν σβήνει.

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί ἡ ἀντίθεσή του στήν ἀποφυγή τῆς τεκνογονίας

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος καί ἡ ἀντίθεσή του

στήν ἀποφυγή τῆς τεκνογονίας

Ὁ Ἅγιος Πορφύριος, ἀντίθετα μέ τίς σύγχρονες νεοορθόδοξες-νεονικολαϊτικές ψευδοδιδασκαλίες, διατύπωνε πάντα τίς ὀρθόδοξες πατερικές θέσεις γιά τήν κατά Χριστόν συζυγική ζωή. Αὐτή δέν πρέπει νά εἶναι ἡδονιστική, μέ κέντρο τήν ἱκανοποίηση τῆς σάρκας, ἀλλά ἀντίθετα νά διατηρεῖ τόν ἀσκητικό ὀρθόδοξο σκοπό καί χαρακτήρα της. Ὁ σκοπός τοῦ κατά Χριστόν γάμου εἶναι ὁ ἐξαγνισμός καί ἡ θέωση τῶν συζύγων διά τῆς ὑπακοῆς στούς Ἱερούς Κανόνες καί ἐν γένει στήν βιβλικοπατερική ὀρθόδοξη παράδοση, διδασκαλία καί ζωή. Στήν θέωση καλοῦνται νά ὁδηγήσουν καί τά τέκνα, πού ἐνδεχομένως θά τούς χαρίσει ὁ Θεός.

Ἡ αὐτονόμηση τῆς ἡδονῆς καί ἡ ἀποφυγή τῆς τεκνογονίας εἶναι κατά τούς Ἁγίους Πατέρες μέγιστο ἁμάρτημα. Ὁ Ὅσιος Πορφύριος ἦταν ἀντίθετος μέ τήν προφύλαξη (ἀποφυγή τῆς σύλληψης) μέ ὁποιοδήποτε μέσο, ἐφ’ ὅσον ὑπάρχουν συζυγικές σχέσεις. Ἀναφέρουμε σχετικά τό ἑξῆς περιστατικό: Ἀφηγεῖται ὁ Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος (Μπιλάλης): «Πῆρα τήν εὐχή τοῦ Γέροντα, τοῦ ἐξήγησα ὅτι εἴμαστε περαστικοί ἀπό ἐκεῖ, ὅτι μᾶς ἀρκοῦσε ἡ εὐχή του. Δέν ἤθελα νά τόν ἀπασχολήσω μέ κάποιο θέμα, γιατί τόσοι ἄνθρωποι περίμεναν νά τόν δοῦν κι ἐγώ εἶχα περάσει πρῶτος:

“Τήν εὐχή σας μόνο, Γέροντα, εὔχεστε γιά μᾶς”.

“Κάθισε, κάθισε”, μοῦ λέει τότε. Ἔπιασε τό χέρι μου καί τό κρατοῦσε:

“Πῶς πᾶς, καλά;”, μέ ρώτησε.

“Δόξα τῷ Θεῷ, μέ τήν εὐχή σας καλά, Γέροντα”. Κι ἀμέσως μετά ἄρχισε νά μοῦ λέει:

Γκαιμπελίσκοι.... Συκοφαντεῖτε, συκοφαντεῖτε, στό τέλος κάτι μένει

  Συκοφαντείτε, συκοφαντείτε, στο τέλος κάτι μένει.

Γιόσεφ Γκαίμπελς, υπουργός προπαγάνδας του Χίτλερ

Σε παράφραση ο λόγος: Ψευδολογείτε, ψευδολογείτε, στο τέλος κάτι μένει.

Γράφει ο «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»

Η γερμανική σχολή ιστορίας, στην υπηρεσία του παγγερμανισμού ούσα κατά τον 19ο αιώνα, είχε αποδοθεί σε ακατάσχετη ψευδολογία, προκειμένου να αποκομίσει οφέλη η στυγνή αυτοκρατορία των Αψβούργων, η οποία φιλοδοξούσε να διαδεχθεί στη Βαλκανική τον «μεγάλο ασθενή». Στα πλαίσια αυτής της ψευδολογίας επέβαλε, σε ευρύ φάσμα του ευρωπαϊκού χώρου, απόψεις κυριότερες από τις οποίες ήσαν οι ακόλουθες: Οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ήσαν Έλληνες και δεν ομιλούσαν ελληνικά. Την ελληνική εισήγαγε ο βασιλικός οίκος ως επίσημη κατά τον 4ο π.Χ. αιώνα. Οι Βλάχοι δεν είναι Έλληνες, αλλά Ρουμάνοι, που μετακινήθηκαν προς νότο. Κάποιοι αμφισβήτησαν την πρώτη άποψη, η δεύτερη όμως έγινε καθολικά αποδεκτή. Και οι αρχαίοι Μακεδόνες δεν ζούσαν, για να αντιδράσουν στην ψευδολογία, οι Βλάχοι όμως, αναπόσπαστο τμήμα του ελληνικού εθνικού κορμού, εναντιώθηκαν στην άθλια προπαγάνδα της πολιτικής σκοπιμότητας. Και τότε οι άπληστοι επεκτατιστές και οι «επιστήμονες», που στραγγάλισαν τη συνείδησή τους, βρήκαν άλλο τρόπο: Με χρήματα εξαγόρασαν τη συνείδηση κάποιων Βλάχων, με συνέπεια να δοκιμαστεί ο βλαχόφωνος ελληνισμός επί αιώνα. Ο χρηματισμός, ως μέθοδος εξωνισμού συνειδήσεων, είναι διαχρονικός και αξιοποιείται ευρέως στις ημέρες μας.

Κάποιοι θεωρούν ότι η ενασχόληση με την ιστορική έρευνα είναι χωρίς νόημα. Είναι ασφαλώς για όσους, έχοντας υιοθετήσει τις εθνομηδενιστικές θέσεις, ονειρεύονται για τα έθνη ένα μέλλον χωρίς ιδιαιτερότητες, δηλαδή την πλανητική κοινωνία των ανερμάτιστων πολιτών – ιδιωτών, οι οποίοι έχουν καταθέσει την ελευθερία και τη σκέψη τους στα πόδια «σωτήρων», οι οποίοι θα συγκροτούν την πλανητική δικτατορία. Όσοι αγαπούν ακόμη το έθνος τους και την πατρίδα τους όχι μόνο ενδιαφέρονται για την ιστορική έρευνα, αλλά χαίρουν, όταν τα πορίσματα αυτής ενισχύουν τους δεσμούς με τους προγόνους τους, του μακρινού παρελθόντος.

Τι ήταν οι αρχαίοι Μακεδόνες, το έχει γράψει πριν από δυόμισι χιλιάδες έτη ο Ηρόδοτος, ο πατέρας της ιστορίας.

Ἡ ταπεινοφροσύνη θά φέρει ὅλες τίς ἀρετές (Ἅγιος Ἄνθιμος τῆς Χίου)

 

 Ποιος από μας μπορεί να βάλει το χέρι του εκεί πάνω στη φλόγα του αναμμένου κεριού και να το αφήσει επί πέντε λεπτά; Δεν μπορούμε. Και γιατί άλλοι έμπαιναν στην αναμμένη κάμινο και περπατούσαν μέσα στις φλόγες σαν σε ωραίο περιβόλι; Οι άγιοι μάρτυρες πώς μπόρεσαν να μπουν μέσα στα πυρωμένα τηγάνια, πάνω στις σούβλες, στους τροχούς, στα άλλα τρομερά βασανιστήρια, που εμείς ούτε να ακούσουμε δεν μπορούμε; Εμείς λίγο να κακοπαθήσουμε, μια μέρα, δυο να νηστέψουμε, φοβόμαστε μην αρρωστήσουμε, μην αδυνατίσουμε, και δειλιάζουμε. Οι άγιοι Πατέρες πώς έκαμαν εκείνους τους φοβερούς αγώνες υστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, πάνω στα βουνά, μέσα στις σπηλιές; Γιατί μπορούσαν και τα υπέμεναν όλα αυτά; Διότι ήσαν θωρακισμένοι με την ακλόνητη αγάπη προς τον Θεό· ήσαν πυρωμένοι από τον θείο έρωτα, και γι’ αυτό, όσο διάστημα ήθελε ο Θεός, τους άφηνε και αισθάνονταν τις τιμωρίες και τους πόνους· κατόπιν τους έδινε τη χάρη του και δεν τα είχαν πλέον για τίποτα.

Αλλά μήπως ο Θεός άλλαξε τώρα; Γιατί να μη μας δίνει τη χάρη του να τα κάνουμε και εμείς αυτά; Δεν άλλαξε ο Θεός· αλλά εμείς, αντί την ακλόνητη πίστη και τη θερμή αγάπη που είχαν προς τον Θεό εκείνοι, αντί την απάρνηση του εαυτού τους και τις άλλες αρετές που είχαν εκείνοι, εμείς έχουμε τη φιλαυτία, τη φιληδονία, τον θυμό, την οργή, την υπερηφάνεια, την κενοδοξία· είμαστε ταραχοποιοί, σκανδαλοποιοί, είμαστε ψυχροί προς την αρετή και πάντοτε ο νους μας είναι προς το κακό. Πώς να βάλουμε λοιπόν το χέρι μας στη φωτιά και να το υπομείνουμε; Ούτε στον ήλιο δεν μπορούμε να το βάλουμε.

Αλλά μήπως, επειδή εμείς είμαστε τέτοιοι, ο Θεός μάς λησμονεί; Μήπως δεν θέλει να μας βοηθήσει; Θέλει και το επιθυμεί· εμείς όμως φεύγουμε μακριά του. Εκείνος είναι παρών και έτοιμος να μας δώσει βοήθεια· θέλει όμως να του τη ζητούμε. Εμείς την περιφρονούμε, γι’ αυτό και Εκείνος βλέπει από μακριά και δεν μας βοηθεί.

Άραγε δεν υπάρχει κανένας τρόπος να μη χαθούμε και εμείς; Δεν υπάρχει κανένα μέσον να μπορέσουμε κάτι να κάνουμε και εμείς, ώστε να φέρουμε το έλεος του Θεού και να αποφύγουμε τις μεγάλες τιμωρίες και τα βάσανα της αιωνίου κολάσεως; Θα μου πείτε αυτό. Τι πρέπει λοιπόν να κάνουμε; Να απελπιστούμε; Σας απαντώ με το αχρείο μου στόμα και με τη λίγη μου γνώση: να υψώσουμε τα χέρια μας στον ουρανό και να πέσουμε πρηνηδόν με τηνταπεινοφροσύνη· να κλάψουμε, να θρηνήσουμε, να ικετεύσουμε τον Θεό, να γνωρίσουμε την αθλιότητά μας και να συντρίψουμε τον εαυτό μας.

Δράξασθε παιδείας… (Σάββας Ἡλιάδης, Δάσκαλος)

  

 «Δράξασθε παιδείας»! Πολύ ωραία και εύηχη φράση. Αποκομμένη όμως από το Ψαλτήρι, με την καρατόμηση του αντίστοιχου ψαλμικού χωρίου, κυκλοφορεί συρόμενη και αγόμενη εντεύθεν κακείθεν, ανεξάρτητη και ως θύμα της ελευθεριότητας, που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Χρήσιμη για εντυπωσιακή προβολή θεμάτων  πάσης φύσεως, παντός καιρού και είδους και τόπου, αλλά, δυστυχώς, στείρα, ευνουχισμένη! Διότι αιωρείται παραμονεύουσα η αυτονόητη ερώτηση: ΠΟΙΑΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ;

«Δράξασθε παιδείας»! Μέχρι εκεί! Τέλος! Γιατί; Διότι προβαλλόμενη μέχρι εκεί, παραμένει ακίνδυνη και ανώδυνη, ως εντολή του ψαλμωδού. Διότι, ενώ αυτή στη συνάφειά του λόγου εννοεί την κατά Χριστόν παιδεία και η παιδεία του Χριστού είναι μία,  οι άλλες διάφορες μορφές τής κατά κόσμον παιδείας, οι οποίες προωθούνται και διαδίδονται και ενεργοποιούνται, είναι μυριάδων ποικίλων αποκλίσεων. Επί παραδείγματι, την παιδεία επικαλείται και η σημερινή πολιτεία. Αλλά ποια παιδεία; Την αντίχριστη και την άπατρι!Άρα, μπορεί να την εκλάβει ο καθένας όπως θέλει, όπως τον βολεύει, όπως θέλει να την ερμηνεύσει και όποιο μήνυμα θέλει να περάσει. Πού; Κυρίως στα νιάτα! Πού αλλού, παρά στην πιο ευαίσθητη ηλικία του ανθρώπου, η οποία έλκεται ευκόλως προς την αλλοτρίωση.

Επιπλέον είναι άδικο και ασεβές το να αποκόβεται μια φράση του Ευαγγελίου και να χρησιμοποιείται εκκρεμής, μακριά από τα συμφραζόμενά της. Όσο καλοπροαίρετη δε και αν είναι η πράξη αυτή και, καθώς ο λαός δεν γνωρίζει την Παλαιά Διαθήκη, είναι επικίνδυνη, επειδή θυμίζει αιρετικές μεθόδους.

Αλλά ιδού πλήρης ο στίχος του Ψαλτηρίου: «δράξασθε παιδείας, μήποτε ὀργισθῇ Κύριος καὶ ἀπολεῖσθε ἐξ ὁδοῦ δικαίας» (Ψαλμ.  2, 12). Αυτός είναι ολόκληρος ο στίχος και μεταφράζεται ως εξής: «Όσο είναι καιρός αρπάξτε με όλη σας την δύναμη και εγκολπωθείτε και κρατήστε στερεά την παιδαγωγία αυτή εκ μέρους του Κυρίου, μήπως τυχόν για την αμέλειά σας οργισθεί ο Κύριος εναντίον σας και καταστραφείτε και χαθείτε από την ευθεία οδό».

Σκοπιά Φλώρινας-Τρεῖς ἱερεῖς θύματα τῆς ἀγάπης τους γιά τήν Πατρίδα καί τήν Ἐκκλησιαστική Τάξη

 Σκοπιά Φλώρινας

Ίσως το μόνο χωριό που σε διάστημα 40 ετών θρηνεί τρείς ιερείς θύματα της προσήλωσής τους στο έθνος και στην Εκκλησιαστική τάξη. 

• Ο παπα-Κωνσταντίνος και ο παπα-Αναστάσης εφονεύθησαν από την σχισματική Βουλγαρική Εξαρχεία στα σκληρά χρόνια του μακεδονικού αγώνα, για την εμμονή τους στην πατριαρχική κανονικότητα και στην τέλεση των ακολουθιών στα Ελληνικά. 

Τρία πράγματα δέν κατανοῶ...

 Τρία πράγματα δεν κατανοώ,γράφει ο π.Σωφρόνιος :

α) πίστη χωρίς δόγμα 

β) χριστιανισμό έξω από την εκκλησία 

γ) χριστιανισμό χωρίς άσκηση.

Και τα τρία αυτά , δόγμα, εκκλησία και ασκητική , δηλαδή χριστιανική άσκηση , συνιστούν για μένα εννιαία ζωή.

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2019/02/blog-post_8.html

12 Φεβρουαρίου. Μελετίου Ἀντιοχείας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τρ. λγ΄ ἑβδ. ἐπιστ. (Α΄ Πέτρ. γ΄ 10-22).

Α Πε. 3,10          ὁ γὰρ θέλων ζωὴν ἀγαπᾶν καὶ ἰδεῖν ἡμέρας ἀγαθὰς παυσάτω τὴν γλῶσσαν αὐτοῦ ἀπὸ κακοῦ καὶ χείλη αὐτοῦ τοῦ μὴ λαλῆσαι δόλον,

Α Πε. 3,10                 Να είσθε άγρυπνοι και να ελέγχετε αυτά που λέτε· διότι η Γραφή λέγει· “αυτός που θέλει να απολαμβάνη ζωήν ειρηνικήν και άνετον και να ίδη ημέρας καλάς, ας παύση την γλώσσαν του από τα κακά λόγια και τα χείλη του να μη λαλήσουν ποτέ δολιότητα, ψέμα και απάτην.