Παρασκευή 8 Μαρτίου 2019
79. Ἡ λαχτάρα γιά τόν Θεό, ἡ ταπείνωση καί ἡ ἀγάπη, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
79. Ἡ λαχτάρα γιά τόν Θεό, ἡ ταπείνωση καί ἡ ἀγάπη, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 7-3-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...
78. Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ πάντα, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
78. Ὁ Θεός μᾶς ἀγαπᾶ πάντα, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 2-3-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...
Κυριακή τῆς Τυροφάγου: Προς Ρωμ. 13,11-14 και 14,1-4, Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, Μέρος Πρῶτο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΟΦΑΓΟΥ: Προς Ρωμ. 13,11-14 και 14,1-4
Ερμηνεία του Ιερού Χρυσοστόμου στην αποστολική περικοπή
από την «Προς Ρωμαίους» επιστολή του αποστόλου Παύλου,κεφ.13,εδαφ. 11-14
[ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ]
«Καὶ τοῦτο, εἰδότες τὸν καιρόν, ὅτι ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι (:Ας κάνουμε λοιπόν τα έργα αυτά της αγάπης, ακούραστοι και χωρίς αναβολή, γνωρίζοντας σε ποιο καιρό ζούμε. Ζούμε σε εποχή που απαιτεί επειγόντως την άσκηση της αρετής. Διότι είναι πλέον ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο της αμέλειας, που μας κάνει δυσκολοκίνητους στο καλό)».
Αφού υπέδειξε όλα όσα έπρεπε ο Παύλος, τους παρακινεί πάλι προς την εκτέλεση των αγαθών από το πιο επείγον. «Γιατί ο καιρός της Κρίσεως», λέγει, «είναι πολύ κοντά», όπως ακριβώς έγραφε και στους Κορινθίους, ότι «ὁ καιρὸς συνεσταλμένος τὸ λοιπόν ἐστιν(:ο καιρός της ζωής αυτής είναι πολύ μικρός και λιγοστός)»[Α΄Κορ.7,29]· και στους Εβραίους πάλι, «ἔτι γὰρ μικρὸν ὅσον ὅσον, ὁ ἐρχόμενος ἥξει καὶ οὐ χρονιεῖ(:δείξτε υπομονή διότι πολύ λίγος χρόνος μένει ακόμη και ο Κύριος που περιμένουμε να έλθει και πάλι, θα έλθει και δε θα αργήσει)ι»[Εβρ.10,37]. Αλλά εκεί τα έλεγε αυτά για να τονώσει εκείνους που κοπίαζαν και για να τους παρηγορήσει για τους ιδρώτες για τους διαδοχικούς πειρασμούς, ενώ εδώ για να ξυπνήσει εκείνους που κοιμούνταν· καθόσον αυτός ο λόγος μας είναι χρήσιμος και για τα δύο.
Τι όμως σημαίνει αυτό που λέγει: «ὥρα ἡμᾶς ἤδη ἐξ ὕπνου ἐγερθῆναι (:είναι ώρα να σηκωθούμε από τον ύπνο)»; Δηλαδή, κοντά είναι η ανάσταση, κοντά η φοβερή κρίση, κοντά η ημέρα που καίγεται σαν φούρνος, και πρέπει πλέον να απαλλαγούμε από την αδιαφορία. «Νῦν γὰρ ἐγγύτερον ἡμῶν ἡ σωτηρία ἢ ὅτε ἐπιστεύσαμεν (:Διότι τώρα η ημέρα της δευτέρας παρουσίας που θα σημάνει την πλήρη απολύτρωση των πιστών, είναι πλησιέστερη σε μας παρά τότε που πιστέψαμε. Εάν λοιπόν τότε δείξαμε ζήλο και δραστηριότητα, πολύ περισσότερο πρέπει να το δείξουμε και τώρα)». Βλέπεις ότι παρουσιάζει σε αυτούς τώρα την ανάσταση;
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΤΑΡΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ: Ὁ διπλός θάνατος
Ο Σωφρόνιος βάδιζε κατά μήκος της Νεκράς Θάλασσας. Η σκιά του κάτω από τον ισχυρό ήλιο σχηματιζόταν με περίεργες γραμμές, κι ό,τι διαγραφόταν απ’ αυτήν έγλυφε τα αλμυρά νερά της Θάλασσας. Στην πραγματικότητα μιλάμε για τη σκιά της… σκιάς του εαυτού του.
Γιατί ο Σωφρόνιος ήταν αυτό που λένε «πετσί και κόκκαλο». Η σκληρή άσκηση της πρακτικής καλογερικής ζωής τον είχε πλήρως απορροφήσει: είχε κατανοήσει αφότου έγινε καλόγερος ότι αν θέλει να προχωρήσει στην πνευματική ζωή, αν θέλει να νιώσει αληθινά την
παρουσία του Κυρίου στη ζωή του, θα έπρεπε να αντιμετωπίσει έναν επικίνδυνο «εχθρό», που την ίδια στιγμή ήταν και ο καλύτερος και πρώτος φίλος του! Το ίδιο το σώμα του… Χρόνια λοιπόν πάλευε στον αγώνα της νηστείας και της εγκράτειας. Και μαζί μ’ αυτήν και στον αγώνα της φτώχειας. Δεν είχε τίποτε δικό του, ενώ και τα ρούχα του ήταν κυριολεκτικά κουρέλια απ’ την πολυκαιρία, που αν τα ‘δινε και στον πιο φτωχό ζητιάνο, εκείνος δεν θα καταδεχόταν να τα πάρει.
Είχε επιλέξει εκ νεότητος την καλογερική ζωή. Σε κοινόβιο πρώτα, κι έπειτα μόνος στην έρημο της Νεκράς Θάλασσας. Με την άδεια του ηγουμένου του, ο οποίος έβλεπε τις ασκητικές επιδόσεις του καλογέρου του και τη βαθιά αγάπη που τον συνείχε για τον Ιησού Χριστό τον Κύριο, βρέθηκε σε μια σπηλιά της σκληρής και απαράκλητης αυτής περιοχής. Θέλησε να γίνει «βοσκός». Όχι με την κοινή έννοια, αλλά με την ερημήτικη ονομασία της εποχής: του αναχωρητή που ζει στα βουνά και τρώει μόνο άγρια χόρτα! Και δεν ήταν ο μόνος εκεί.
Η σκληρή ασκητική του ζωή βέβαια πήγαινε αντιστρόφως ανάλογα προς ό,τι ο Κύριος από πλευράς πνευματικής τού πρόσφερε: μία χάρη τόσο μεγάλη μερικές φορές, που όχι μόνο γλύκαινε τις πνευματικές του αισθήσεις και τον έκανε να βυθίζεται στη θεωρία του αγαπημένου προσώπου Εκείνου, όπως και της Παναγίας Μητέρας Του, αλλά τον έκανε να χάνει τότε και την έννοια του χρόνου, μεταφερόμενος σε άλλες υψιπετείς καταστάσεις που δεν είναι εύκολο να περιγραφούν. Ω, ο Σωφρόνιος μακάριζε την ώρα και τη στιγμή της εξόδου του από τον κόσμο. Γιατί ήταν η ώρα της εισόδου του στα μυστικά και άρρητα κάλλη του «κρυπτού της καρδίας ανθρώπου»· της εύρεσης αυτού που ο Κύριος ονόμασε «εντός ημών Βασιλεία των Ουρανών».
«Ὄχι ἐδῶ· στό παραπέρα μοναστήρι!»
Μοναχός Θωμάς Αγιοπαυλίτης (1881 - 1949)
Γεννήθηκε στην Τρίπολη της Τραπεζούντος το έτος 1881, ο κατά κόσμον Θεόδωρος Σιδερίδης. Πάντοτε διακρινόταν μεταξύ των αδελφών της ιεράς μονής Αγίου Παύλου για την αγαθότητα, την απλότητα, την πίστη και την πρόθυμη υπακοή του. Προσήλθε στη μονή το 1934 κι εκάρη μεγαλόσχημος μοναχός το 1935.
Το Πάσχα του 1936, κατά την έξοδο των πατέρων στον αύλειο χώρο της μονής, για να κάνουν Ανάσταση, ο ηγούμενος Σεραφείμ (†1960), μετά το «Χριστός Ανέστη», είπε στον μοναχό Θωμά: «Γερο-Θωμά, πήγαινε σε παρακαλώ κάτω στο οστεοφυλάκιο να ειπείς στα κόκκαλα εκεί των πατέρων το “Χριστός Ανέστη”».
Πρόθυμος, δίχως δεύτερο λογισμό, έτρεξε να κάνει πράξη τον λόγο του Γέροντος. Απευθυνόμενος στα οστά είπε μεγαλόφωνα:
«Ο ηγούμενος μ’ έστειλε να σας ειπώ το “Χριστός Ανέστη”, πατέρες και αδελφοί».
Τότε τα οστά έτριξαν και μία κάρα σηκώθηκε έως ένα μέτρο ψηλά και απάντησε δυνατά: «Αληθώς Ανέστη ο Κύριος». Ο π. Θωμάς θεώρησε φυσικό το γεγονός και ότι έτσι πάντοτε γινόταν.
Άλλοτε πάλι ο ίδιος μοναχός, ενώ ήταν εντελώς άπειρος, λόγω απουσίας του υπεύθυνου μοναχού, έλαβε εντολή να παρασκευάσει τη ζύμη για το ψωμί της μονής. Αδαής και αδύναμος προσευχόταν στην Παναγία να τον φωτίσει τι να κάνει.
Ἡ Κυοφορία
Ἡ Κυοφορία
Τά ἅγια συναισθήματα τῆς κυοφορούσης μάνας καί ἡ ἁγία ζωή της, δίδασκε ὁ Ὅσιος Πορφύριος, ἁγιάζουν τό παιδί της ἀπό τήν ὥρα τῆς συλλήψεώς του. Ὁ ἐξαγιασμός τοῦ ἐμβρύου συνεχίζεται καί στήν περίοδο τῆς κυοφορίας του. Ἡ κυοφοροῦσα μητέρα θά πρέπει νά σταυρώνει συχνά τήν κοιλία της μέ τό χέρι της[1] καί νά προσεύχεται μυστικά. Ἐπίσης, θά πρέπει
πάντα νά εἶναι ἤρεμη, εἰρηνική, κάνοντας καλούς λογισμούς γιά ὅλους. Οἱ λογισμοί τῆς ἐγκύου ἐπηρεάζουν καταλυτικά τό ἔμβρυο ὄχι μόνο ψυχολογικά ἀλλά καί βιολογικά[2]. Ὅ,τι ζεῖ ἡ ἔγκυος τό ζεῖ καί τό ἔμβρυο. «Σκοτεινιάζει τό πρόσωπο τῆς μάνας, σκοτεινιάζει κι αὐτό»[3]. Τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τόν πλησίον, τήν ταπείνωση, τήν μακροθυμία, τήν ὑπομονή, τήν χαρά, ἀλλά καί τόν θυμό, τήν μνησικακία, τήν ἀντιπάθεια, τήν κατάκριση, τήν πικρία, τήν στενοχώρια τῆς μητέρας, ὅλα τά συναισθήματα - βιώματα τῆς μητέρας, τά βιώνει καί τό ἔμβρυο καί διαμορφώνει ἀνάλογο χαρακτήρα[4].
Ἡ ὅλη ζωή τῆς μητέρας κατά τήν κυοφορία ἐπηρεάζει τό ἔμβρυο. Θά πρέπει κατά τήν διάρκεια τῆς κυήσεως νά ζεῖ ζωή ἁγία, νά ἐξομολογεῖται τακτικά καί νά κοινωνεῖ, νά θυμιάζει τακτικότατα καί νά προσεύχεται συνεχῶς. Ἐπίσης, ὀφείλει νά μελετᾶ τήν Ἁγία Γραφή (πρό πάντων τήν Κ. Διαθήκη καί τό Ψαλτῆρι) μαζί μέ τόν σύζυγο ἤ καί μόνη της ἐκφώνως, ὥστε νά ἀκούει καί τό ἔμβρυο καί νά ζεῖ ἐν γένει τήν Ὀρθόδοξη ἀσκητική ἁγιοπνευματική ζωή[5].
«Ἡ ἔγκυος», συμβούλευε ὁ Ἅγιος, «πρέπει νά ἔχει τήν προσοχή της στό ἔμβρυο καί στόν Θεό. Πρέπει νά εἶναι ὅλη τήν ἡμέρα χαρούμενη καί εὐδιάθετη, ἄν εἶναι δυνατόν, νά ψέλνει... Διότι, ἄν αὐτή στεναχωρηθεῖ, στεναχωριέται καί τό ἔμβρυο. Πρέπει νά βγαίνει στήν φύση γιά περίπατο καί νά βάζει θυμίαμα στό σπίτι της.
Τουλάχιστον μία φορὰ στὴ ζωὴ μας πρέπει ν’ ἀνάψουμε κερὶ γι’ αὐτοὺς ποὺ...
Πνευματικοὶ Λόγοι: Ὅσιος Σεραφεὶμ τῆς Βύριτσα (1866)
«Τουλάχιστον μία φορὰ στὴ ζωὴ μας πρέπει ν’ ἀνάψουμε κερὶ γι’ αὐτοὺς ποὺ προσβάλαμε, ποὺ ἀπατήσαμε, ποὺ κλέψαμε κάτι, ποὺ χρωστούσαμε καὶ δὲν ξεχρεώσαμε».
Ὅταν κάποιοι παραπονιοῦνταν στὸν Γέροντα ὅτι τοὺς συκοφαντοῦν, ἐκεῖνος ἔλεγε· «Ἂς λένε οἱ ἄλλοι γιὰ μᾶς ἄσχημα λόγια. Ἐμεῖς νὰ προσπαθοῦμε νὰ τὰ κάνουμε ὅλα καλά».
Ὁ Γέροντας ἔλεγε, ὅτι θὰ ἔλθει καιρὸς ποὺ κοντὰ σὲ κάθε πιστὸ θὰ εἶναι σαράντα ἄπιστοι καὶ θὰ τὸν ἱκετεύουν νὰ τοὺς σώσει.
«Ὁ Κύριος μπορεῖ καὶ χίλια χρόνια νὰ περιμένει γιὰ νὰ σωθεῖ ἔστω καὶ ἕνας ἄνθρωπος γιὰ νὰ ἀναπληρωθεῖ ὁ ἀριθμὸς τῶν ἀγγέλων ποὺ ἔπεσαν».
«Καὶ στοὺς πιὸ δύσκολους καιροὺς θὰ μπορέσει εὔκολα νὰ σωθεῖ αὐτὸς ποὺ θὰ ἀσχοληθεῖ μὲ ἐπιμέλεια μὲ τὴν προσευχὴ τοῦ Ἰησοῦ, ἀνεβαίνοντας μὲ τὴν συχνὴ ἐπίκληση τοῦ....ὀνόματος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στὴν ἀδιάλειπτη προσευχή».
Ὁ Γέροντας πολλὲς φορὲς ἔλεγε ὅτι πρέπει ὁπωσδήποτε ὁ χριστιανὸς νὰ προσεύχεται γιὰ τοὺς ἐχθρούς του, καὶ πιὸ συγκεκριμένα ἔλεγε τὰ ἑξῆς: «Ὁπωσδήποτε νὰ προσευχόμαστε γιὰ τοὺς ἐχθρούς μας. Ἂν δὲν προσευχόμαστε εἶναι σὰν νὰ ρίχνουμε πετρέλαιο στὴ φωτιὰ καὶ ἡ φλόγα γίνεται ὅλο καὶ πιὸ μεγάλη… Πάντα νὰ εὐχαριστεῖς γιὰ ὅλα, ἀκόμα καὶ γιὰ τὶς θλίψεις τὸν Κύριο καὶ τὴν Παναγία»…
Εὐχές ἀπό τόν 85χρονο Ἁγιορείτη Μοναχό Γαβριήλ
http://apantaortodoxias.
Ὁ ἁγιασμός
Ο ΑΓΙΑΣΜΟΣ.
Οι επιστήμονες έκαναν χημική ανάλυση του Αγιασμού και διαπίστωσαν ότι δεν περιέχει μικροοργανισμούς όπως έχει το νερό. Επίσης με το μικροσκόπιο διαπίστωσαν, ότι τα μόρια νερού του Αγιασμού, έχουν σταυρούς. Αυτές είναι και οι αιτίες που ο Αγιασμός δεν μυρίζει και δεν χαλάει ποτέ!
Σπάνια φωτογραφία. Γέρων Γαβριήλ, γέρων Ἐφραίμ σκήτης Ἁγίου Ἀνδρέα, μακαριστός Σισανίου καί Σιατίστης π. Ἀντώνιος
ΣΠΑΝΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΩΝ ΓΑΒΡΙΗΛ. ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ ΣΚΗΤΗ ΑΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑ , ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΣΙΣΑΝΙΟΥ ΚΑΙ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΠΑΤΗΡ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
http://apantaortodoxias.8 Μαρτίου. Θεοφυλάκτου ἐπισκόπου Νικομηδείας. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
Σήμερον δέν τελεῖται θεία λειτουργία.