122. Ἡ ὠφέλεια τῆς ἐγκράτειας καί τῆς νηστείας, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

122. Ἡ ὠφέλεια τῆς ἐγκράτειας καί τῆς νηστείας (Εὐεργετινός τόμ. Β΄- ὑπόθ. ΙΕ΄ καί ΙΣτ΄), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 30-3-2019, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ὑποδεικνύει καί ἀναλύει μία ἰδιαίτερα ψυχωφελή προσευχή γιά μετά τό γεῦμα ἥ τό δεῖπνο

  Ο Ιερός Χρυσόστομος υποδεικνύει και αναλύει μια ιδιαίτερα ψυχωφελή προσευχή

                         για μετά το γεύμα ή το δείπνο

(απόσπασμα από την ομιλία ΝΕ΄ από το Υπόμνημα του αγίου στο Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον)

  […]   Για τούτο επαινώ και θαυμάζω τους μοναχούς, οι οποίοι κατέλαβαν τις ερήμους, και για τις άλλες αρετές τους, αλλά και επειδή θυμούνται τη φράση αυτή του Κυρίου(Ματθ.16,27: μέλλει γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεσθαι ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων αὐτοῦ, καὶ τότε ἀποδώσει ἑκάστῳ κατὰ τὴν πρᾶξιν αὐτοῦ), ότι δηλαδή κατά την ημέρα της κρίσεως θα αποδώσει ο Κύριος στον καθένα ανάλογα με τα έργα του· διότι οι μοναχοί μετά το μεσημβρινό φαγητό ή , καλύτερα, μετά το δείπνο(διότι μεσημβρινό φαγητό δε λαμβάνουν ποτέ, καθόσον γνωρίζουν ότι η παρούσα ζωή είναι ζωή πένθους και νηστείας[ Λουκ. 6,21: «μακάριοι οἱ πεινῶντες νῦν, ὅτι χορτασθήσεσθε. μακάριοι οἱ κλαίοντες νῦν, ὅτι γελάσετε(:Μακάριοι είστε εσείς που πεινάτε τώρα και υπομένετε καρτερικά και χωρίς να γογγύζετε τις στερήσεις και τις ανάγκες της φτώχειας, διότι θα χορτάσετε με τα πνευματικά αγαθά της ουράνιας βασιλείας. Μακάριοι είστε εσείς που κλαίτε τώρα για τα αμαρτήματά σας και τις δοκιμασίες που δέχεσθε με ευγνωμοσύνη από τον Θεό, ο οποίος με αυτές σας παιδαγωγεί, διότι θα γελάσετε και θα χαρείτε στην άλλη ζωή) » και Ιω. 16,20: « ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι κλαύσετε καὶ θρηνήσετε ὑμεῖς, ὁ δὲ κόσμος χαρήσεται· ὑμεῖς δὲ λυπηθήσεσθε, ἀλλ᾿ ἡ λύπη ὑμῶν εἰς χαρὰν γενήσεται(:Αληθινά, αληθινά σας λέω ότι εσείς θα κλάψετε και θα θρηνήσετε για το θα σταυρικό θάνατό μου˙ ο αμαρτωλός και αμετανόητος κόσμος όμως που βρίσκεται μακριά από το Θεό θα χαρεί, διότι θα απαλλαγεί από μένα, που με θεωρεί εχθρό του. Εσείς θα λυπηθείτε βέβαια, αλλά η λύπη σας πολύ σύντομα θα μετατραπεί σε χαρά)]· μετά το δείπνο λοιπόν αφού πρώτα πουν μερικούς ευχαριστήριους ύμνους στον Θεό, θυμούνται και αυτή τη φράση.

     Και αν θέλετε να ακούσετε τον ύμνο τους, για να τον λέτε και εσείς συνεχώς, θα σας απαγγείλω ολόκληρη εκείνη την ιερή ωδή. Ως εξής λοιπόν έχουν τα λόγια αυτής· «Εὐλογητὸς ὁ Θεὸς ὁ τρέφων με ἐκ νεότητός μου, ὁ διδοὺς τροφὴν πάσῃ σαρκί· πλήρωσον χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης τὰς καρδίας ἡμῶν ἵνα πάντοτε αὐτάρκειαν ἔχοντες, περισσεύωμεν εἰς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, μεθ' οὗ σοι δόξα, τιμὴ καὶ κράτος, σὺν ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς τοὺς αἰῶνας Ἀμήν. ∆όξα σοι, Κύριε, δόξα σοι, Ἅγιε, δόξα σοι, Βασιλεῦ· ὅτι ἔδωκας ἡμῖν βρώματα εἰς εὐφροσύνην. Πλῆσον ἡμᾶς Πνεύματος ἁγίου, ἵνα εὑρεθῶμεν ἐνώπιόν σου εὐαρεστήσαντες, μὴ αἰσχυνόμενοι, ὅτε ἀποδίδως ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα αὐτοῦ.

Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο Α-ιδ. Τατιανή Σαββίδου

ΑΣΚΗΤΕΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Α’ – ιδ΄. Τατιανή Σαββίδου

 

Η ἀ­εί­μνη­στη Τα­τια­νή Σαβ­βί­δου γεν­νή­θηκε τό ἔ­τος 1905 στό Κάρς τῆς Μ. Ἀ­σί­ας. Ἡ οἰ­κο­γέ­νειά της ἦ­ταν πο­λυ­με­λής καί ἐκ πα­ρα­δό­σε­ως πι­στή καί εὐ­λα­βής. Λό­γῳ τοῦ Ρωσ­σοτουρ­κι­κοῦ πο­λέ­μου ἀ­να­γκά­στη­καν νά κα­τα­φύ­γουν στά μέ­ρη τῆς Οὐ­κρα­νί­ας. Ἐ­κεῖ ἡ Τα­τια­νή τε­λεί­ω­σε τό Δη­μο­τι­κό σχο­λεῖ­ο καί ἔ­μα­θε ρωσ­σι­κά ἄ­πται­στα. Ὅ­ταν ὅ­μως ἐ­πε­κρά­τη­σαν οἱ κομ­μου­νι­στές, ἦλ­θε ἡ οἰ­κο­γέ­νειά της στήν Ἑλ­λά­δα τό ἔ­τος 1922. Ἡ Τα­τια­νή ἦ­ταν τό­τε πε­ρί­που 17 ἐ­τῶν. Ὁ πρῶ­τος τό­πος πού στάθ­μευ­σαν ἦ­ταν ἡ Μα­κρό­νη­σος ὅ­που τούς κρά­τη­σαν σέ «κα­ραντί­να». Ἐ­κεῖ ἀ­πε­βί­ω­σαν οἱ γο­νεῖς της καί τά ἀ­δέλ­φια της. Αὐ­τή μέ τά δυ­ό με­γα­λύ­τε­ρα ἀ­δέρ­φια πού ἐ­πέ­ζη­σαν με­τά ἀ­πό πε­ρι­πέ­τει­ες δυό μη­νῶν σέ διά­φο­ρα μέ­ρη τῆς Ἑλ­λά­δος, ἦρ­θαν στήν Πτο­λε­μα­ΐ­δα. Παντρεύ­τη­κε μέ τόν Ἡ­ρα­κλῆ Σαβ­βί­δη καί ὕ­στε­ρα ἐγ­κα­τα­στά­θη­καν μο­νί­μως στήν Βέ­ροι­α. Ἀ­πέ­κτη­σαν δέ­κα παι­διά ἐκ τῶν ὁ­ποί­ων...ἐ­πέ­ζη­σαν τά πέντε.

 

Στήν Βέ­ροι­α συν­δέ­θη­κε μέ Χρι­στι­α­νι­κές ἀ­δελ­φό­τη­τες καί μέ Πνευ­μα­τι­κό. Προ­σπα­θοῦ­σε ὅ,­τι ἄ­κου­γε στά κη­ρύγ­μα­τα ἢ δι­ά­βα­ζε στά βι­βλί­α, νά τό κά­νη πρά­ξη.

 

Ἡ Τα­τια­νή ἐ­ξω­τε­ρι­κῶς δέν εἶ­χε κά­τι τό ἐντυ­πω­σια­κό. Ἦ­ταν με­τρί­ου ἀ­να­στή­μα­τος μέ πρό­σω­πο ἰσχνό, ἀ­δύ­να­το καί «σῶ­μα ἀ­ρα­χνῶ­δες». «Τά χε­ρά­κια της ἦ­ταν σάν δυ­ό “τσά­κνα” (λε­πτά ξύ­λα). Ὅ­ταν τά σή­κω­νε γιά προ­σευ­χή ἔ­τσι φαί­νονταν». Ὅ­μως μέ­σα σ᾽ αὐ­τό τό σκε­λε­τω­μέ­νο σῶ­μα κρυ­βό­ταν μί­α ψυ­χή γε­μά­τη ἀ­πό τήν φλό­γα τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος. Ἦ­ταν πλή­ρης πί­στε­ως καί ἀ­γά­πης πρός τόν Θε­ό. Ἔ­λε­γε συ­χνά: «Ἀ­γα­πῶ τόν Θε­ό». Πα­ρα­κι­νοῦ­σε πά­ντο­τε καί τούς γύ­ρω της μέ τήν φρά­ση τῆς ὑμνο­γρα­φίας: «Τέ­κνα, ἀ­γα­πᾶ­τε τόν Θε­όν καί μη­δέν ἀνταλ­λά­σσε­τε τῆς ἀ­γά­πης αὐ­τοῦ».

 

Χαι­ρό­ταν ὅ­ταν οἱ ἄν­θρω­ποι τοῦ σπι­τιοῦ της τήν ἀ­κο­λου­θοῦ­σαν στήν πνευ­μα­τι­κή ζω­ή καί ὅ­ταν ἔβλε­πε τά παι­διά της ἀ­πό νω­ρίς στήν Ἐκ­κλη­σί­α. Τά εἶ­χε δι­α­παι­δα­γω­γή­σει ἔτσι ὥ­στε νά μή χά­νουν τόν Ὄρ­θρο τῶν Κυ­ρια­κῶν καί ἑ­ορ­τῶν. Στίς 6.30΄ τό πρωΐ ξυ­πνοῦ­σαν νά ἑ­τοι­μα­σθοῦν γι­ά τήν Ἐκ­κλη­σί­α, ἀκό­μη καί τόν χει­μῶ­να μέ πο­λύ κρύ­ο. Ἡ ἴ­δια πή­γαι­νε στήν Ἐκ­κλη­σί­α πρίν ἀρ­χί­ση ὁ Ὄρ­θρος. Ἔ­πει­σε ἕ­να παι­δί της πού ἔ­μα­θε νά ψάλ­λη, νά θυ­σιά­ζη τό πο­δό­σφαι­ρο γι­ά νά πα­ρα­κο­λου­θῆ καί τούς Ἑ­σπε­ρι­νούς τοῦ Σαβ­βά­του.

Λόγια παρηγοριᾶς ἀπό τόν 17χρονο καρκινοπαθή πού ἔλαβε τό μοναχικό σχῆμα στό νοσοκομεῖο

  Ένας  17 χρονος νεαρός από την Γεωργία,στον οποίον είχε διαγνωστεί καρκίνος έλαβε το μαναχικό σχήμα.

 Το βαπτιστικό του όνομα ήταν Νουζγκαρ και κατά την κουρά έλαβε το όνομα Αντρέας.Η κουρά του έλαβε μέρος στο νοσοκομείο,ενώ κατα την διάρκεια αυτών των τεσσάρων μηνών ως μοναχός ομολόγησε με όλη την αγάπη και την δύναμή του,την πίστη του στον Χριστό.

Ἀπό τό Συναξάρι – Ὁ Εὐαγγελισμός τῆς Θεοτόκου

 

 Την ημέρα αυτή που ακολουθεί λίγο μετά την εαρινή ισημερία, καθώς το σκοτάδι της νύχτας φθάνει στο τέρμα της υπεροχής του έναντι της ημέρας και αρχίζει να υπερτερεί το φως, η Εκκλησία εορτάζει τη σύλληψη του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και την κάθοδο, στο σκότος και τον ζόφο του κόσμου, του Ηλίου της Δικαιοσύνης, η οποία ανέστρεψε τον ρου του χρόνου και της ιστορίας και από κάθοδο προς τον άδη τον έκανε ανύψωση προς την οριστική άνοιξη της αιωνιότητας.

Ρίζα και αρχή όλων των δεσποτικών εορτών, στις οποίες μνημονεύουμε κατ’ έτος τη Σωτηρία μας, η εορτή αυτή του Ευαγγελισμού (1) πρέπει να εορτάζεται πάντα στην ίδια ημερομηνία, επειδή σύμφωνα με αρχαία παράδοση ο κόσμος δημιουργήθηκε από τον Θεό κατά τον μήνα Μάρτιο και στις 25 Μαρτίου ακριβώς ο Αδάμ, πλανηθείς από την υπόσχεση του όφεως και θέλοντας να γίνει θεός, παρέβη τη θεία εντολή και εξορίστηκε από τον Παράδεισο. (2) Άρμοζε λοιπόν η ίαση της φύσεώς μας να επιτελεστεί, ως δεύτερη δημιουργία, διά των ιδίων μέσων και τις ίδιες ημέρες όπως η πτώση μας. Και καθώς το ανθρώπινο γένος υποδουλώθηκε στον θάνατο διά της παρακοής της Εύας, στην άνοιξη του κόσμου, άρμοζε να λυτρωθεί κατά τον Μάρτιο μήνα διά της υπακοής της Παρθένου. Αναπτύσσοντας με θαυμαστό τρόπο αυτή τη θεολογία των αντιστοιχιών στην Οικονομία της Σωτηρίας, ο άγιος Ειρηναίος Λουγδούνου γράφει σχετικά: «Και ως εκείνη εξηπατήθη εις το παρακούσαι του Θεού, ούτω και αυτή επείσθη υπακούσαι τω Θεώ, ίνα της παρθένου Εύας η Παρθένος Μαρία γένηται παράκλητος· και ως συνεδέθη τω θανάτω το γένος των ανθρώπων διά παρθένου, ελύθη διά παρθένου, αντιταλαντευθείσης της παρθενικής παρακοής διά της παρθενικής υπακοής». (3)

Μετά την πτώση μας ο Θεός, μακροθυμών μέσα στην άπειρη ευσπλαχνία του, προετοίμασε σιγά σιγά την ανθρωπότητα, από γενεά σε γενεά, με γεγονότα άλλοτε ευμενή και άλλοτε δυσμενή, στην πραγματοποίηση του Μεγάλου Μυστηρίου, το οποίο κρύπτεται προαιωνίως στην Τριαδική Βουλή, την Ενανθρώπηση του Λόγου. Ενώ ο Κύριος γνώριζε ήδη εκ των προτέρων ποιο θα ήταν το σφάλμα του ανθρώπου και οι τραγικές του συνέπειες, παρ’ όλα αυτά δημιούργησε την ανθρώπινη φύση έχοντας κατά νουν το τέρμα αυτού του μυστηρίου, ώστε να ετοιμάσει μια μητέρα, (4) η οποία με την ωραιότητα της άσπιλης ψυχής της, περιβεβλημένης με τα στολίδια όλων των αρετών, θα είλκυε πάνω της το βλέμμα του Παντοδύναμου και θα απέβαινε νυφική παστάδα του Λόγου, δοχείον του τα πάντα Περιέχοντος, Παλάτιον του Επουρανίου Βασιλέως και πέρας του θείου σχεδίου.

Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως (Μρκ.η 34-38, θ 1).Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ (Μρκ.η΄34-38,θ΄1)

              Ο Ιερός Χρυσόστομος για την αυταπάρνηση

           στην οποία μας καλεί ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός

           

  «Τότε ὁ Ἰησοῦς εἶπε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι(:Εάν κάποιος θέλει να με ακολουθήσει ως μαθητής μου, ας διακόψει κάθε σχέση με τον διεφθαρμένο από την αμαρτία εαυτό του και ας πάρει τη σταθερή απόφαση να υποστεί ακόμη και θάνατο σταυρικό και βίαιο. Και ας με ακολουθήσει μιμούμενος σε όλα το παράδειγμά μου. Και μη διστάσει να προβεί στις αποφάσεις και τις θυσίες αυτές)»[Ματθ.16,24].

     «Τότε ο Ιησούς είπε στους μαθητές Του», λέγει ο ιερός Ευαγγελιστής· πότε δηλαδή; Όταν ο Πέτρος είπε «, Ἵλεώς σοι, οὐ μὴ ἔσται σοι τοῦτο(:Ο Θεός να σε φυλάξει από όσα φοβερά μας είπες ότι θα σου συμβούν, Κύριε. Δεν πρέπει σε σένα τον Μεσσία να συμβεί αυτό που είπες)»[Ματθ.16,22]· και άκουσε ως απάντηση από τον Κύριο: « Ὕπαγε ὀπίσω μου, Σατανᾶ(:Πήγαινε πίσω μου και φύγε από μπροστά μου, σατανά˙ μου είσαι εμπόδιο στο δρόμο του καθήκοντός μου και πειρασμός. Διότι δεν φρονείς εκείνα που αρέσουν στον Θεό, αλλά εκείνα που αρέσουν στους ανθρώπους)[ Ματθ. 16,23]. Διότι δεν αρκέστηκε στην επιτίμηση μόνο, αλλά θέλοντας να δείξει και με το παραπάνω και το ότι τα λόγια του Πέτρου ήταν άτοπα και ανάρμοστα καθώς επίσης και το κέρδος που θα πήγαζε από το Πάθος, λέγει: «Εσύ μου λέγεις, ‘’ο Θεός να σε φυλάξει και να σε ευσπλαχνισθεί, ώστε να μη σου συμβεί αυτό’’· εγώ όμως σου λέγω ότι δεν είναι μόνο επιβλαβές για σένα και ολέθριο το να με εμποδίσεις και να δυσφορείς για το επικείμενο Πάθος μου, αλλά ότι ούτε θα μπορέσεις να σωθείς εάν και εσύ ο ίδιος δεν είσαι προετοιμασμένος με κάθε τρόπο να πεθάνεις».

    Για να μη νομίσουν δηλαδή ότι είναι ανάξιο Αυτού το να πάθει, διδάσκει σε αυτούς το κέρδος του πράγματος, όχι μόνο με όσα είχαν προηγηθεί, αλλά και με όσα επρόκειτο να ακολουθήσουν. Στο περιστατικό που καταγράφεται από τον ευαγγελιστή Ιωάννη, λοιπόν, λέγει: «ἐὰν μὴ ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν ἀποθάνῃ, αὐτὸς μόνος μένει· ἐὰν δὲ ἀποθάνῃ, πολὺν καρπὸν φέρει(:Αληθινά σας λέω, εάν το μικρό σπυρί του σιταριού δεν πέσει στη γη και δεν σαπίσει μέσα στο χώμα, μένει απλώς ένας μόνο σπόρος και δεν πολλαπλασιάζεται. Εάν όμως με τη σπορά του στη γη πεθάνει και ταφεί, βγάζει πολύ καρπό.

Ἕνας γέροντας, δέχονταν σφοδρό πόλεμο ἀπό τόν διάβολο, παρότι προσευχόταν συνεχῶς μέ τό: - Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με! Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ἐλέησόν με!...

 Ένας γέροντας, δέχονταν σφοδρό πόλεμο από τον διάβολο, παρότι προσευχόταν συνεχώς με το: 

- Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με! Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με!...  

''Καλά, το όνομα του Ιησού Χριστού, δεν διώχνει τον διάβολο...;'' αναρωτήθηκε. 

Κατάλαβε όμως, ότι η προσευχή πρέπει να συνοδεύεται από ταπείνωση. Προφανώς έλεγε την ευχή χωρίς ταπείνωση. Διότι ο εχθρός δεν είναι βλάκας. Γνωρίζει ποιά προσευχή γίνεται με ταπείνωση και ποιά όχι... 

Θυμήθηκε τότε τα λόγια κάποιου άλλου γέροντα, που του είχε πει κάποτε: 

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: ἐκκλησιαστικὴ οἰκονομία καί Ζηλωτισμός

Ὁ π. Στέφανος Ἀναγνωστόπουλος διηγεῖται… - Γέροντας Ἐφραίμ Φιλοθεϊτης

 "…Όταν τον Φεβρουάριο, πήγα στην Αμερική στην Αριζόνα, και είδα το γέροντά μου Εφραίμ, μου έκανε μια ερώτηση, καί μου είπε «προσφέρεις 50 χρόνια τον λόγο του Θεού, και από ότι ξέρω από την πρώτη μέρα που έγινες διάκονος, άρχισες να κάνεις κηρύγματα εις την Νέα Μηχανιώνα. Και τα συνεχίζεις μέχρι σήμερα, πενήντα ολόκληρα χρόνια.

Ἀρχάγγελος Γαβριήλ-Μονή Ντετσάνι

 26 Μαρτίου-Σύναξις του Αρχαγγέλου Γαβριήλ

Αρχάγγελος Γαβριήλ-Μονή Ντετσάνι,Σερβία-14ος αιώνας

https://proskynitis.blogspot.com/2019/03/blog-post_29.html?m=1

31 Μαρτίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ (ΤΗΣ ΣΤΑΥΡΟΠΡΟΣΚΥΝΗΣΕΩΣ). Ὑπατίου ἐπισκόπου Γαγγρῶν ἱερομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. γ΄ νηστ. (Ἑβρ. δ΄ 14 - ε΄ 6).

Εβρ. 4,14           Ἔχοντες οὖν ἀρχιερέα μέγαν διεληλυθότα τοὺς οὐρανούς, Ἰησοῦν τὸν υἱὸν τοῦ Θεοῦ, κρατῶμεν τῆς ὁμολογίας.

Εβρ. 4,14                  Αφού, λοιπόν, έχομεν Αρχιερέα μέγαν, που έχει διαβή τους ουρανούς και εκάθισεν εκ δεξιών του Θεού, τον Ιησούν, τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν σφικτά την ομολογίαν της πίστεώς μας.