Δημήτριος Παναγόπουλος: Ποιός εἶναι ἕτοιμος;

Η Εκκλησία κάθε βράδυ κλίνει με μια ωραία προ­σευχή. «εν μετανοία και εξομολογήσει παράλαβε». Έτσι δέεται ο ιερεύς για την εκκλησία και ο άνθρωπος ο οποίος δεν είναι εις θέση ανά πάσαν στιγμήν να σταθή εις κρίση δεν μπορεί να πη ότι θρησκεύει απόλυτα. Θέ­τω το ερώτημα στον εαυτό μου πρώτον και έπειτα σε ε­σάς. Αν αυτή την στιγμή πει ο Κύριος STOP, μέχρι ε­δώ, ελάτε για λογαριασμό. Ερωτώ αυτούς που θρησκεύουν, δεν λέγω τους άλλους που δεν ξεκίνησαν ακό­μη ή που παρακολουθούν από μακρυά το γεγονός. Είναι εις θέση να σταθούν ενώπιον του φοβερού βήματος, που θα κρίνει απροσωπόληπτα, που θα κρίνει χωρίς συναι­σθήματα και χωρίς ψευδομαρτυρίες; Είμεθα εις θέση να σταθούμε; Θα πούμε οι περισσότεροι από ταπεινολογία, όχι, και οι υπόλοιποι από ταπείνωση, όχι.

Ποιος είναι αυτός που μπορεί να σταθεί, και γιατί δεν μπορούμε να σταθούμε; Είμεθα αμαρτωλοί, θα δοθή η απάντησις, και τι κάνεις έναντι της αμαρτίας; Και πο­νοκέφαλο έχεις αλλά παίρνεις ασπιρίνη, και πυρετό κά­νεις και παίρνεις αντιβιοτικά, και ασθενής είσαι και πηγαίνεις στο νοσοκομείο. Αναφορικώς, όμως, με την α­μαρτία, τι κάνεις; Ποιο είναι το φάρμακο της αμαρτίας; Έπαθες μια ζημιά από ένα φαγητό, ξανά το τρως; Όχι. Ημάρτησες άπαξ, γιατί ξαναμαρτάνεις; Πού είναι η λογική, η απλή λογική; Άσε την Θεολογία στην άκρη, πού είναι η απλή λογική; Θέλω, λοιπόν, απόψε το βράδυ να μιλήσω για αυτό το θέμα.

Ποιος νομίζει ότι είναι εις θέση απόψε να κριθή; Δεν νομίζω να μπορή κανένας να μου παρουσίαση συμ­βόλαιο από τον Χριστόν ότι αυτός έχει περιθώριο να μετανοήση, ότι έχει περιθώριο να ζήση και να τακτοποίη­ση τα θέματά του, εφόσον αναβάλει σήμερον και δεν ενδιαφέρεται. δεν νομίζω να έχη κανείς να μου επιδείξη, να μου πη. Κύριε εγώ έχω 20 χρόνια μπροστά μου. Δεν ξέρω τι του λέει ο διάβολος στο κεφάλι. Ο Χριστός τι του λέει. τον ρώτησες τον Χριστό; Ο Χριστός δεν υπόσχεται ζωή εδώ, εκεί υπόσχεται. Υπάρχει ψευδαίσθηση σε πολλούς ανθρώπους ότι έχουν καιρόν. Αυτό είναι ένα μεγάλο τέχνασμα του σατανά, του εμπείρου αυτού προ­σώπου των 8.000 ετών ο οποίος γνωρίζει να κλέβη το παρόν και να υπόσχεται το μέλλον. Να κλέβη το σήμε­ρον και να υπόσχεται την αύριον, και όταν η αύριον γίνη σήμερον, να του την κλέβη και αυτήν και να του υπόσχεται την πάρα κάτω.

Αναφέρεται εις το Γεροντικόν, ότι κάποτε πήγε ένας σατανάς και ηπείλησε έναν μοναχόν και του είπε. πού θα μου πας, δεν σ' έβαλα στο χέρι μέχρι τώρα, αλλά στα 40 χρόνια που θα ζήσης ακόμα, θα σε βάλω, δεν θα μου γλυτώσης, και έφυγε. Ο μοναχός επήρε στο νου του τα 40 χρόνια. 40 χρόνια ακόμη, τότε έχω περιθώριο. Έχω 40 χρόνια, είναι αρκετά, δεν πάω μέχρι το χωριό να ιδώ, υπάρχει κανένας από τους δικούς μου; Και έρχομαι; 40 χρόνια ακόμη, πόσο θα κάμω, 5 μέρες, 10 μέρες. Έχω 40 εδώ και 40 ακόμη 80, δεν χάθηκε ο κόσμος για 5-10 μέρες. Ας πάω να δω, μήπως υπάρχει η μητέρα μου, υ­πάρχει κανένας από τους συγγενείς μου, άνθρωποι του Θεού και αυτοί, να τους πω και δυο λόγια, άλλωστε. Δικαιολογία όμορφη του σατανά, να τον βγάλει από τον τόπον του, βέβαιος ότι θα τον βγάλει και από τον τρό­πον του. και δεν έβλεπε πότε να ξημερώση ο γέροντας.

Μοναχός Ἡσύχιος Γρηγοριάτης - ὁ ὁσιακός του βίος.

Στις 14 Μαΐου 1999, σε ηλικία 103 ετών, ανεπαύθη εν Κυρίω ο υπεραιωνόβιος π. Ησύχιος, μετά από την μακρά δοκιμασία που του επεφύλαξαν τα γηρατειά του.

Ο γερο-Ησύχιος, κατά κόσμον Νικόλαος Λαμπίρης, γεννήθηκε στο χωριό Σαπρίκι της Μεσσηνείας το 1896. Τα πρώτα γράμματα έμαθε στο σχολείο του χωριού του, στο οποίο πήρε τέσσερις τάξεις. Κατόπιν ακολούθησε τον πατέρα του στις γεωργικές του δουλειές. Κοντά στον ταπεινό, απλό, ενάρετο και γεμάτο πίστι πατέρα του πήρε τα πρώτα μαθήματα της αρετής. Τον συμβούλευε να εργάζεται με πίστι στο θεό και να εμπιστεύεται στη βοήθεια και την πρόνοια του Θεού. «Ο μακαρίτης ο πατέρας μου –έλεγε ο π. Ησύχιος με φανερή ευγνωμοσύνη- δεν ήξερα πολλά γράμματα. Όμως, με συμβούλευε δύο πράγματα^. Να κάνω καλά τον σταυρό μου –και σημείωνε όσο μπορούσε πιο σωστά πάνω του το σημείου του σταυρού- και να μη με πουν ψεύτη και κλέφτη». Με τις συμβουλές αυτές έβαλε ο νεαρός Νικόλαος τα πρώτα θεμέλια: την πίστι στον Θεό, την ευλάβεια και την υπακοή στις εντολές του Θεού.

Τον Αύγουστο του 1916 κατετάγη στον στρατό. Δεν είχε τελειώσει ακόμη ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος. Τον έστειλαν για τρεις μήνες στην Γευγελή της Μακεδονίας. Θυμόταν πως ήταν χειμώνας καιρός, αλλά δεν πρέπει να έλαβε μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις. Μετά την λήξη του πολέμου πήγε στην Ρωσία με το στρατιωτικό σώμα που επρόκειτο να συμπράξη κατά του Ερυθρού Στρατού. Δεν πολέμησαν. Όμως ταλαιπωρήθηκαν. Κινδύνεψαν να πνιγούν στην Ρουμανία κατά την επιστροφή, όταν διασχίζοντας την στεγνή κοίτη μεγάλου ποταμού είδαν τα νερά του να ανεβαίνουν επικίνδυνα. Ένα μήνα κράτησε η ταλαιπωρία τους, μέχρι που ελληνικό τραίνο τους μετέφερε στο Γαλάτσι της Ρουμανίας και από εκεί ατμοπλοϊκώς έφθασαν στην Κωνσταντινούπολι. Ήταν Σεπτέμβριος του 1919, όταν η μονάδα του αποστέλλεται στην Σμύρνη και συντάσεται στο ελληνικό εκστρατευτικό σώμα της Μικράς Ασίας. Ακολουθεί τις τύχες, τις νίκες και τις πολλές κακουχίες, του Στρατού μας μέχρι την άνοιξι του 1922. Κατ’ οικονομίαν Θεού παθαίνει πλευρίτιδα και επιστρέφει στον Πειραιά για εγχείρισι λίγο πριν από την αποφράδα ήττα και έτσι δεν δοκίμασε την ταπεινωτική οπισθοχώρησι. Από ευγνωμοσύνη στην Παναγία για την διπλή ευεργεσία αποφασίζει να γίνη μοναχός. Μετά την αποστράτευσί του εργάζεται για ένα περίπου χρόνο κοντά στον πατέρα του και κατόπιν στην Αθήνα, οπότε αποφασίζει την αναχώρησί του για το Άγιον Όρος.

Έρχεται στην Θεσσαλονίκη μαζί με ένα φίλο του που είχε επισκεφθεί και άλλοτε το Άγιον Όρος. Εκεί τους συνεβούλευσαν να πάνε στην Μονή Γρηγορίου, διότι είχε άγιο Γέροντα και ήταν από τα καλλίτερα κοινόβια. Τότε για πρώτη φορά ο Νικόλαος άκουγε για κοινόβιο και ζήτησε από τον φίλου να μάθη σχετικώς. Όταν έμαθε τα περί κοινοβίου, απεφάσισε να γίνη κοινοβιάτης μοναχός.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα δέν κατεβαίνει....Συγχωρέστε με...

 Όταν ήμουν νέος, τελειόφοιτος του τότε γυμνασίου, υπηρετώντας ακόμα όλως ανάξιος στο Ιερό Βήμα του Ιερού Ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου Δράμας, ο τότε εφημέριος πατήρ Θεόδωρος, μου διηγήθηκε ότι πριν το 1920 είχε γνωρίσει στη Μικρά Ασία έναν ευλαβέστατο Ιερέα, ο οποίος δεν έκαμε ποτέ τον Καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, εάν προηγουμένως δεν έβλεπε ένα λευκότατο, αστραφτερό περιστέρι, λουσμένο σε άπλετο λευκό φως, να έρχεται και να στέκεται ακίνητο πάνω στα Τίμια Δώρα. 

Μετά τον Καθαγιασμό περίμενε για λίγες στιγμές, ώσπου να δει να αστράφτει το Άγιο Βήμα και το περιστέρι να εξαφανίζεται.

Κάποτε, δεν ήρθε το περιστέρι...Κι εκείνος το περίμενε...Και μαζί του περίμενε κι όλο το χωριό, γιατί ήταν Χριστούγεννα.

Η ώρα περνούσε και ο ευλαβείς εκείνος Ιερέας δεν αποφάσιζε να κάνει την Μεταβολή, διότι δεν ήξερε άλλον τρόπο! Αυτόν γνώριζε, αυτόν ζούσε! 

Ἑτήσιο μνημόσυνο μακαριστῆς γερόντισσας Φοίβης

ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΜΑΚΑΡΙΣΤΗΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑΣ ΦΟΙΒΗΣ,

ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ ΕΔΕΣΣΗΣ

Σύν Θεῷ στίς 6 Ἀπριλίου 2019 στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Τριάδος,  τό πρωί μετά τήν Θεία Λειτουργία θά τελεστεῖ ὑπό τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ.κ. Ἰωήλ τό ἐτήσιο μνημόσυνο τῆς μακαριστῆς Γερόντισσας Φοίβης καθηγουμένης τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Μονῆς.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς

Τό ζήτημα τοῦ φόνου καί τῆς στρατεύσεως καί οἱ Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ

+ Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη

     Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά καυχώνται ότι βρίσκονται στην αλήθεια και ότι εφαρμόζουν επακριβώς τις εντολές του Θεού. Καυχώνται ότι τηρούν το «ου φονεύσεις». Την στρατιωτική θητεία, την εξάσκηση στα όπλα, τον πόλεμο, τους φόνους κατά την διάρκεια του πολέμου, όλα αυτά τα αποκηρύττουν. Στα βιβλία τους προσπαθούν να βρουν ιστορικές μαρτυρίες ότι οι πρώτοι χριστιανοί δεν στρατεύονταν ή αν σαν στρατιώτες γίνονταν Χριστιανοί δεν παρέμεναν στην στρατιωτική υπηρεσία. Δίνουν την εντύπωση ότι είναι ειρηνιστές. Δημιουργούν γύρω από το όνομά τους μία φαντασμαγορία αγιότητας.

 

Οι απλοί άνθρωποι σου λένε; «Αυτοί είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί. Αυτοί δεν πιάνουν όπλο, δεν σκοτώνουν».

 

Ας δούμε λοιπόν πως έχει το ζήτημα του φόνου σε σχέση με τους Μάρτυρες του Ιεχωβά.

 

Εκείνος που θα μελετήσει υπομονητικά την ιστορία των Ιεχωβιτών θα διαπιστώσει ότι τόσο στα θέματα της δογματικής όσο και της δογματικής όσο και της ηθικής δεν υπάρχει σταθερή γραμμή πλεύσεως. Ο π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος που γνώρισε άριστα την ιστορία τους έγραψε: «Πίσω από το προσωπείο της «Σκοπιάς» κρύπτεται σκληρή οικονομική επιχείρηση, που δεν διστάζει να αλλάξει πολιτική, ακόμη και στα πιο βασικά της «δόγματα» και να ακολουθήσει άκρατο καιροσκοπισμό, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα μεγάλα της συμφέροντα, θυσιάζοντας μπροστά σ' αυτά ακόμη και τη ζωή των θυμάτων της». (Η λατρεία της Σκοπιάς, Α', σ. 312).

 

  «Τα μεγάλα της συμφέροντα»! Αυτός είναι ο υπέρτατος νόμος.

 

Στο προηγούμενο κεφάλαιο είδαμε μία χαρακτηριστική περίπτωση αλλαγής δόγματος. Ας δούμε τώρα και ένα θέμα ηθικής. Και εδώ όλα ρυθμίζονται από τον υπέρτατο νόμο, το συμφέρον της «Σκοπιάς». Αν οι ιστορικές συγκυρίες απαιτούν να εμφανίζονται σαν ειρηνιστές, παίζουν αυτόν τον ρόλο. Και ξιφουλκούν εναντίον του πολέμου και της στρατιωτικής θητείας. Αν πάλι τα συμφέροντα της Εταιρείας απαιτούν αντίθετη τακτική, εγκωμιάζουν την άμυνα, τα όπλα, την στράτευση.

 

Και φέρουν στο προσκήνιο και ένα εδάφιο από το βιβλίο του Νεεμίου: Οι οικοδομούντες το τείχος και οι αχθοφορούντες και οι φορτίζοντες, έκαστος δια της μιας χειρός αυτού εδούλευεν εις το έργον και δια της άλλης εκράτει το όπλον» (δ' 17).

Ἐπίλογος-Συμπεράσματα

ΕΠΙΛΟΓΟΣ-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

 Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐχές τοῦ Ἁγίου Γέροντος Πορφυρίου, κάναμε μία μελέτη τῶν πηγῶν θέλοντας νά τεκμηριώσουμε:

Α) τήν ἄσκηση καί ἀσκητικότητα τοῦ Ὁσίου Πορφυρίου, ὅπως αὐτή φανερώνεται τόσο στήν ζωή ὅσο καί στήν διδασκαλία του,

Β) τήν ἀκραιφνή ὀρθοδοξότητά του καί τήν ἀντίθεσή του στόν Οἰκουμενισμό, τόν Παπισμό, τήν Πανθρησκεία, τήν Νέα Ἐποχή, τήν νεοορθοδοξία, τήν Μεταπατερική θεολογία καί γενικά σ’ ὅλες τίς αἱρέσεις-σέκτες-θρησκεῖες,

Γ) τήν γνήσια Ἁγιοπατερική του διδασκαλία στό θέμα τῶν προγαμιαίων-ἐλεύθερων σχέσεων, τῆς ἐγκράτειας πρίν καί μέσα στόν Γάμο, τῆς ἀποφυγῆς τεκνογονίας, τῆς καταδίκης κάθε εἴδους σαρκικῶν διαστροφῶν καί τῆς τεχνητῆς γονιμοποίησης.

Διαπιστώσαμε ὅτι ὁ Ἅγιος, μέ τήν ζωή του ἀλλά καί μέ τήν διδασκαλία του, διετράνωσε τήν ἀπόλυτη ἀναγκαιότητα τῆς ἀκολούθησης σέ ὅλα τῶν Ἁγίων Πατέρων. Θεωροῦσε ἀπαραίτητη τήν σωματική κακοπάθεια, τήν ἄσκηση καί τήν περιεκτική ἐγκράτεια. Σύμφωνα μέ τόν Ὅσιο, ὅλα τά στοιχεῖα πού συναποτελοῦν τήν ὀρθόδοξη Ἁγιοπατερική ἀσκητική ἀγωγή καί διδασκαλία εἶναι ἀπαραίτητα γιά τόν πνευματικό ἀγῶνα, τήν πνευματική ζωή τοῦ μοναχοῦ ἀλλά καί τοῦ κάθε πιστοῦ. Συγκεκριμένα, ὁ Ἅγιος, μέ ὅλη του τήν συμβουλευτική-διδασκαλία, καταδεικνύει ὅτι:

Α) Ἀποδεχόταν τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ὡς τήν μόνην ἀληθινή Ἐκκλησία, πού αὐτή μόνη καί κατ’ ἀποκλειστικότητα ἔχει:

α. τήν σώζουσα πίστη,

β. τήν ἀλήθεια γιά τόν Χριστό καί τήν Ἁγία Τριάδα, τόν μόνο ἀληθινό Θεό

γ. τήν θεραπευτική μεθοδολογία, καθώς καί

δ. τά μυστηριακά μέσα,

γιά τήν θεραπεία τῆς πνευματικά ἀσθενοῦς ἀνθρώπινης ὑπόστασης.

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος:"Ἀκόμη κι ἄν θέλει ὁ Θεός νά σοῦ συγ­χωρήσει τίς ἁμαρτίες, δέν Τοῦ τό ἐπιτρέπεις ἐσύ!! "

Αν σου πω, νήστεψε, πολλές φορές μου προβάλλεις ως δικαιολογία την ασθένεια του σώματος. Αν σου πω, δώσε στους φτωχούς, μου λες ότι είσαι φτωχός και έχεις να αναθρέψεις παιδιά. Αν σου πω, να έρχεσαι τακτικά στις Συ­νάξεις της Εκκλησίας, μου λες έχω διάφορες μέριμνες.

Αν σου πω, πρόσεχε αυτά που λέγο­νται στην Εκκλησία και κατανόησε το βάθος των λόγων του Θεού, μου προβάλλεις ως δικαιολογία την έλλειψη μορφώσεως.

Αν σου πω, φρόντισε να βοηθήσεις ψυχικά τον αδελφό σου, μου λες ότι δεν υπακούει όταν τον συμβουλεύω, αφού πολλές φορές του μίλησα και περιφρό­νησε τα λόγια μου. Βέβαια, δεν ευσταθούν οι προφάσεις αυτές και όλα αυτά είναι χλιαρά λό­για, αλλά, παρά ταύτα, μπορείς να προφασίζεσαι.

Αν όμως σου πω, άφησε την οργή και συγχώρεσε τον αδελφό σου, ποιά από τις προ­φάσεις αυτές μπορείς να χρησιμοποιήσεις;

Διό­τι, νομίζω, δεν μπορείς να φέρεις ως πρόφαση ούτε ασθένεια σώματος, ούτε φτώχεια, ούτε α­μάθεια, ούτε απασχόληση και μέριμνα, ούτε τί­ποτε άλλο. Γι' αυτό, απ' όλες σου τις αμαρτίες, αυτή η αμαρτία θα σου είναι ασυγχώρητη.

"Ἡσυχάστε καί μάθετε, ὅτι ἐγώ εἰμί ὁ Θεός".

 

Να μήν ασχολείσαι με ανώφελα πράγματα και να ρωτάς: τί ειδήσεις έχουμε; Τί έγινε στη γειτονιά; Τί έκανε η Κυβέρνηση; Τί έκανε ο Δεσπότης; Τί έκανε ο Ιερέας; Στρέψε το βλέμμα σου στον Ουρανό.

Πόσο ἀγαπάει ἡ Παναγία τούς Χαιρετισμούς

https://agiopneymatika.blogspot.com/2019/03/blog-post_71.html