104. Ἡ ἐξουδένωση προξενεῖ τήν ταπείνωση Στ΄, Εὐεργετινός, τόμος Β΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

104. Ἡ ἐξουδένωση προξενεῖ τήν ταπείνωση Στ΄, Εὐεργετινός, τόμος Β΄, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 30-11-2018, http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.hristospanagia.gr/, http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν τρυφηλή ζωή καί τό φοβερό πάθος τῆς μέθης

        

 Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΥΦΗΛΗ ΖΩΗ

               ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΕΡΟ ΠΑΘΟΣ ΤΗΣ ΜΕΘΗΣ

  Τίποτε δεν είναι τόσο αγαπητό στον διάβολο όσο η τρυφηλή ζωή, διότι αυτή είναι η πηγή και η μητέρα όλων των κακών. Με αυτήν λοιπόν κάποτε οδήγησε τους Ισραηλίτες στην ειδωλολατρία και με αυτήν παρέσυρε τους Σοδομίτες σε παράνομους έρωτες. Διότι λέγει μέσω του προφήτη Ιεζεκιήλ: «πλὴν τοῦτο τὸ ἀνόμημα Σοδόμων τῆς ἀδελφῆς σου, ὑπερηφανία· ἐν πλησμονῇ ἄρτων καὶ ἐν εὐθηνίᾳ οἴνου ἐσπατάλων αὐτὴ καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῆς. τοῦτο ὑπῆρχεν αὐτῇ καὶ ταῖς θυγατράσιν αὐτῆς, καὶ χεῖρα πτωχοῦ καὶ πένητος οὐκ ἀντελαμβάνοντο(:Αλλά η παρανομία των Σοδόμων, της αδελφής σου αυτής πόλεως, ήταν η υπερηφάνεια. Μέσα στην αφθονία των άρτων και του οίνου και των υλικών αγαθών ζούσε αυτή και οι κωμοπόλεις της μία άσωτη και σπάταλη ζωή. Επιπλέον υπήρχε σε αυτήν και στις κωμοπόλεις της και σκληρότητα, διότι δεν έδιδαν σε απλωμένο χέρι του πτωχού και του πένητος καμιά βοήθεια)»[Ιεζεκ.16,49].

    Με αυτήν οδήγησε σε απώλεια πλήθος άλλων ανθρώπων και τους παρέδωσε στη γέεννα. Διότι ποιο κακό είναι αυτό που δεν το προξενεί η τρυφηλή ζωή; Κάνει τους ανθρώπους χοίρους και μάλιστα χειρότερους και από χοίρους. Διότι ο μεν χοίρος κυλιέται μέσα στον βούρκο και τρέφεται με την κοπριά, ενώ ο άνθρωπος που κάνει τρυφηλή ζωή αποχαυνωμένος κάθεται και τρώει σε τραπέζι που είναι πιο βρωμερό και από εκείνο του χοίρου, επινοώντας ανήθικες συνουσίες και παράνομους έρωτες. Ο άνθρωπος αυτού του είδους δε διαφέρει σε τίποτε από τον δαιμονιζόμενο, διότι κατά τον ίδιο τρόπο διαπράττει αναισχυντίες και ενεργεί ως παράφρονας. Και τον μεν δαιμονιζόμενο ακόμη και τον ελεούμε, ενώ αυτόν τον αποφεύγουμε και τον απεχθανόμαστε. Γιατί τέλος πάντων όλα αυτά; Διότι με τη θέλησή του φέρεται ως παράφρονας και μεταβάλλει τόσο το στόμα του, όσο και τα μάτια του και τη μύτη του και όλα γενικώς  τα μεταβάλλει σε οχετό και αυλάκια ακαθαρσιών. Εάν επίσης θελήσεις να δεις και τον εσωτερικό του κόσμο, θα δεις και την ψυχή του να είναι σαν μέσα σε κάποια κακοκαιρία και παγωνιά παγωμένη και ναρκωμένη και να μην μπορεί σε τίποτε να ωφελήσει το σκάφος της λόγω της υπερβολικής κακοκαιρίας που την περιβάλλει.

Ἡ γαστριμαργία

ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

“Η γαστριμαργία”

Η γαστριμαργία είναι ένα ελάττωμα, ένα πάθος, που μας παρακινεί να τρώμε και να πίνουμε περισσότερο απ΄ όσο χρειάζεται το σώμα μας για να συντηρηθεί. Οι άγιοι Πατέρες, και μάλιστα ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, λένε ότι πρόκειται για βαρειά αμαρτία, όπως αποδεικνύεται από την ιστορία του ανθρωπίνου γένους: Αυτή εξόρισε τον Αδάμ από τον παράδεισο, αυτή προκάλεσε τον μεγάλο κατακλυσμό, αυτή έκανε τους Ισραηλίτες ειδωλολάτρες, αυτή έριξε τους ανθρώπους σε μύρια άλλα κακά.

Η γαστριμαργία είναι η θύρα, μέσ΄από την οποία περνούν πολλά πάθη και αμαρτήματα, με πρώτη την πορνεία, όπως γράψαμε στο σχετικό κεφάλαιο. Όποιος, λοιπόν, νικήσει τη γαστριμαργία, πολύ εύκολα θα νικήσει στη συνέχεια και τ΄άλλα πάθη, που αυτή τρέφει.

Στη γαστριμαργία συνήθως πέφτουμε με πέντε τρόπους, δηλαδή σε σχέση

α) με το χρόνο, όταν τρώμε συχνότερα απ΄όσο πρέπει ή νωρίτερα από την κατάλληλη ώρα

β) με την ποσότητα, όταν τρώμε και πίνουμε περισσότερο απ΄όσο μας χρειάζεται

γ) με την ποιότητα, όταν επιζητούμε πλούσια, ακριβά και εξεζητημένα φαγητά,

δ) με τον τρόπο, όταν τρώμε με βουλιμία, και

ε) με τη μέριμνα, όταν σπαταλάμε μεγάλο μέρο του πολύτιμου χρόνοου της ζωής μας σε γαστρονομικές φροντίδες και ασχολίες.

Ἅγιος Νήφων. Ὁ ἀσκητής Ἐπίσκοπος!

 

 Ο Άγιος Νήφων, επίσκοπος Κωνσταντιανής (4ος αι.), αξιώθηκε να δει πολλά θεϊκά οράματα με τα φωτισμένα από το Άγιο Πνεύμα μάτια της ψυχής του.

Κάποτε, σε μια θεία λειτουργία, μόλις ο λειτουργός εκφώνησε: «Ευλογημένη η βασιλεία…», ο άγιος είδε φωτιά να κατεβαίνει από τον ουρανό και να καλύπτει το άγιο θυσιαστήριο και τον ιερέα, χωρίς εκείνος να καταλάβει τίποτα.

Αργότερα, όταν άρχισε να ψάλλεται ο τρισάγιος ύμνος από το λαό, τέσσερις άγγελοι κατέβηκαν κι έψαλλαν μαζί τους.

Στον Απόστολο, φανερώθηκε ο μακάριος Παύλος να καθοδηγεί τον αναγνώστη. Στο «Αλληλούια», μετά τον Απόστολο, οι φωνές του λαού ανέβαιναν ενωμένες στον ουρανό σαν ένα πύρινο σφιχτοπλεγμένο σχοινί. Και στο Ευαγγέλιο, κάθε λέξη έβγαινε σαν φλόγα από το στόμα του ιερέα και υψωνόταν στα επουράνια.

Λίγο πριν από την είσοδο των τιμίων Δώρων, βλέπει ξαφνικά ο όσιος ν’ ανοίγει ο ουρανός και να ξεχύνεται μια άρρητη και υπερκόσμια ευωδία. Άγγελοι κατέβαιναν από ψηλά, ψάλλοντας ύμνους και δοξολογίες στον Αμνό, το Χριστό και Υιό του Θεού.

Και να! Παρουσιάστηκε τότε ένα κατακάθαρο και τρισχαριτωμένο Βρέφος! Το κρατούσαν στα χέρια τους άγγελοι, που το έφεραν και το απέθεσαν στο άγιο δισκάριο, όπου βρίσκονταν τα τίμια Δώρα. Γύρω Του μαζεύτηκαν πλήθος ολόλαμπροι και λευκοφόροι νέοι, που ατένιζαν με θαυμασμό και δέος τη θεϊκή Του ομορφιά.

Μία κρίσις θά γίνει

ΜΙΑ ΚΡΙΣΙΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ

 

Αρχιμ. ΔΑΝΙΗΛ ΓΟΥΒΑΛΗ

 

 

        Οι Πεντηκοστιανοί διδάσκουν πολλές κρίσεις, πολλούς διαχωρισμούς δικαίων και αμαρτωλών. Λ. χ. μία κρίσις θα γίνη πριν έλθη ο Αντίχριστος. Και αυτήν όσοι θα κριθούν ως δίκαιοι, ζώντες και νεκροί που αναστήθηκαν, θα πάνε για επτά χρόνια στο μεσουράνημα. Μία άλλη κρίσις θα γίνη κατά το τέλος της χιλιετούς. Όλοι οι άνθρωποι της γης θα διαχωρισθούν σε δύο παρατάξεις. Η μία θα έχει επικεφαλής τον σκληρό και πολεμοχαρή Γωγ, και η άλλη θα αποτελείται από αγίους που θα είναι συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ.

 

Μία άλλη κρίσις θα γίνη μετά τον πόλεμο του Γωγ και των στρατευμάτων του εναντίον της Ιερουσαλήμ και των αγίων. Κατ' αυτήν την κρίσι θα κριθή η τύχη του Σατανά, του Αντίχριστου και του Ψευδοπροφήτου. Θα καταδικασθούν τελεσίδικα και θα ριφθούν στην λίμνη του πυρός. 

 

Τα προηγούμενα τα στηρίζουν στο 20ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως, που είναι από πλευράς ερμηνευτικής το δυσκολότερο τμήμα της Αγίας Γραφής. 

Στην συνέχεια ακολουθεί άλλη ανάστασις νεκρών και άλλη κρίσις, επίσημη, γενική. Όσοι κριθούν ως αμαρτωλοί θα ριφθούν στην λίμνη του πυρός, όπου θα τους αναμένη ο Σατανάς, ο Αντίχριστος και ο ψευδοπροφήτης, οι οποίοι εκρίθησαν σε προηγούμενη κρίσι. 

 

Αυτά ισχυρίζονται οι Πεντηκοστιανοί. Στα συμπεράσματα τους αυτά καταλήγουν παρερμηνεύοντας τα χωρία Α' Θεσ. δ' 1617, το 20ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως και άλλες περικοπές. Εκτός από την παρερμηνεία γίνεται και άσχετη συγκόλλησις χωρίων και περικοπών. 

 

Εν τω μεταξύ κάποιες περικοπές της Βίβλου, όπου φαίνεται ολοκάθαρα ότι οι πάντες θα κριθούν μία φορά, κατά την ημέρα της Β' Παρουσίας δηλαδή κατά την συντέλεια του παρόντος αιώνος, αυτές τις αγνοούν συστηματικά. 

Τό πνεῦμα τό ἄλαλον καί τό κωφόν καί ἡ νέα γενεά.π.Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

           

Προσθήκη λεζάντας

   Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

      σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Δ΄Νηστειών

                                                        (εκφωνήθηκε στις 28/3/1993)

                                                                                                      

        ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΛΑΛΟΝ ΚΑΙ ΤΟ ΚΩΦΟΝ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΓΕΝΕΑ  

  

    Σήμερα, αγαπητοί μου, η Εκκλησία μας άγει την τετάρτην Κυριακήν των Νηστειών. Σε αυτήν την Κυριακή προβάλλει το πρόσωπον του αγίου Ιωάννου της Κλίμακος, συγγραφέως του βιβλίου «Κλίμαξ», για να μας θυμίσει ότι σκαλί- σκαλί πρέπει να ανεβαίνουμε την κλίμακα των αρετών. Αλήθεια, μια Σαρακοστή γίνεται κλίμακα ανοδικής πορείας; Τίθεται το ερώτημα. Ή μένουμε μόνο σε μια τυπική νηστεία, που πολλές φορές μας καλλιεργεί μια κρυφή υπερηφάνεια; Μάλιστα είναι μια ευκαιρία, μια που έγινε λόγος αν δεν έχουμε γνωρίσει αυτό το θαυμάσιον βιβλίον της «Κλίμακος» μέχρι τώρα, ευκαιρία να το γνωρίσουμε, να το προσεγγίσουμε. Είναι θαυμάσιο βιβλίο.

     Ακόμη η Εκκλησία μας προβάλλει και την ευαγγελική περικοπή που αναφέρεται στη θεραπεία ενός δαιμονιζόμενου νέου, που έγινε ευθύς μετά την κάθοδο του Κυρίου μας από το όρος Θαβώρ, μετά τη Μεταμόρφωση. Και εκείνος ο ταλαίπωρος πατέρας αυτού του δαιμονιζόμενου παιδιού, λέγει στον Κύριον: «διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε(:έφερα τον υιόν μου σε σένα), ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν(:τον ρίχνει κάτω), καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται(: γίνεται αναίσθητος)». Πρόκειται για μια φρικτή περιγραφή δαιμονιζόμενου ανθρώπου και μάλιστα νέου ανθρώπου. Αλλά ταυτόχρονα προβάλλεται και η ιστορία ενός γονιού που πάσχει ένεκα του δαιμονιζομένου παιδιού του. Το παιδί δαιμονισμένο. Ο γονιός σε απόγνωση. Αλλά ας προσεγγίσουμε να δούμε αυτά τα δύο τραγικά πρόσωπα.  Το παιδί, ο νέος, είχε δαιμόνιο· που η συμπεριφορά του τον καθιστούσε άλαλον και κωφόν. Ούτε άκουγε το παιδί ούτε λαλούσε. Όχι ότι δεν άκουγε και δε λαλούσε αλλά όταν δαιμονίστηκε, ούτε άκουγε ούτε λαλούσε. Είχε λοιπόν πνεύμα άλαλον και κωφόν. Εκ του αποτελέσματος κρίνουμε το δαιμόνιον πώς ενεργεί. Και το αποκαλούμε έτσι.

   Αυτή όμως η ιστορία ίσως να μοιάζει ότι είναι σπανία, αλλά δεν είναι.Αντίθετα εμφανίζεται και σε βαρύτερες μορφές, όταν μάλιστα αναφέρεται όχι απλώς σε μία αλαλία ή σε μία κώφωση, αλλά σε κάτι πολύ-πολύ χειρότερο,όπως θα δούμε στη συνέχεια και μάλιστα στην εποχή μας. Παρατηρούμε ότι τα σύγχρονα παιδιά μας, σε ένα μεγάλο μέρος, είναι ενεργούμενα του σατανά. Μη μας εκπλήσσει. Ενεργούμενα του σατανά. Όπως στην εποχή του Χριστού υπήρχαν πολλοί δαιμονισμένοι, έτσι και στην εποχή μας υπάρχουν δυστυχώς, πολλοί νέοι, ιδίως νέοι, δαιμονισμένοι. Και είναι ενεργούμενοι από τον σατανά.

Πρέπει, γέροντα, νά κοινωνοῦν ὅλοι;

 

Πρέπει, γέροντα, να κοινωνούν όλοι;

-Πρέπει, γέροντα, να κοινωνούν όλοι; Είχε ρωτήσει κάποια στιγμή τον Άγιο Πορφύριο ο Γεώργιος Παπαζάχος, καθηγητής Καρδιολογίας στο Παν/μιο Αθηνών και προσωπικός ιατρός του.

-Βρε, δεν το λέω εγώ. Το λέει ο Κύριος. «Πάντες»!

 Μήπως έχει καμμιά άλλην έννοια ή λέξη και δεν την ξέρω; Και παρακάτω η ευχή λέει: «και δι’ ημών παντί τω λαώ». Φυσικά, όσοι δεν έχουν κωλύματα.

Οι άλλοι πρέπει να πάρουν προηγουμένως άφεση πνευματικού. Αλλιώς, χωρίς Θεία Κοινωνία, χωρίς Χριστό, πώς θα βγεις μέσα στην καθημερινότητα;

Ήρθες στην εκκλησία και έχασες το σπουδαιότερο, το Δώρο, το παν: Έμεινες με το αντίδωρο. Ξέρεις, βρε  Γιωργάκη, τι είναι το «το Άγιο Θυσιαστήριο;» Ό,τι πολυτιμότερο επί της γης.

Οι βασιλικοί θρόνοι, οι προεδρικοί θώκοι, οι ακαδημαϊκές έδρες έχουν μικρή αξία. Η Αγία Τράπεζα είναι η φλεγόμενη βάτος. Εδώ κατεβαίνει ο Χριστός, το Άγιο Πνεύμα παρόν, οι άγγελοι τριγύρω. Φοβερό θέαμα.

Ὕμνος. Χριστός ὁ Κύριος, ὁ ἁλιεύς ἀνθρώπων. Ἁγίου Νικολάου Ἀχρίδος

ΥΜΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ Ο ΚΥΡΙΟΣ Ο ΑΛΙΕΥΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Σύ, Κύριε ημών Ιησού Χριστέ, είσαι ό Αλιεύς-

ό την οικουμένην σαγηνεύσας

 μέ τη σαγήνη τού Πνεύματος,

ό ζωγρήσας σπάνιους μαργαρίτες.

Αλιεύεις στα βαθιά νερά!

Απλώνεις παντού αόρατα δίχτυα πού ύφανε το Πνεύμα.

Τα δίχτυα Σου είναι υφασμένα με Αγάπη,

νοτισμένα με δάκρυα-

 τα κρατούν άγγελοι παντού, στις τέσσερις γωνιές της γης.

Όλες τις καλλονές ψυχές, τις πιο όμορφες πού μπορεί να δώσει ό κόσμος,

όλους, όσοι γεννήθηκαν ατό μητέρα και ανατράφηκαν από το Πνεύμα,

όλους, όσοι συναριθμούνται στην πλούσια ψαριά Σου:

όλους αυτούς θά ελκύσει ή λεπτεπίλεπτη σαν μετάξι σαγήνη Σου.

Όταν Εσύ θά σηκώσεις τα δίχτυα Σου ατό τη θάλασσα της ζωής,

τότε δεν θά μείνει τίποτε άλλο, παρά ό λασπερός βυθός, τού κόσμου αυτού ή σηπεδόνα.

Ώ, πανθαύμαστε Αλιεύ των γνήσιων μαργαριταριών, εμείς οι αμαρτωλοί

ήμασταν κάποτε τα μαργαριτάρια Σου

- όμως τώρα, πόρρω απέχουμε από τον πάμφωτο θρόνο Σου

σκεπασμένοι από τα κατακάθια σκοτεινών παθών.

Είθε τα δίχτυα Σου ν’ αλιεύσουν και εμάς!

Τότε, καταυγαζόμενοι κι εμείς από το Πρόσωπό Σου, θά λάμψουμε όπως τα αστέρια!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΜΑΡΤΙΟΣ

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/03/blog-post_917.html

Γέροντας Ἰωσήφ ὁ Ἠσυχαστής: «Κάμνε ὅ,τι ἠμπορεῖς ἐλεημοσύνην, Λειτουργίας, Παρακλήσεις, ὅ,τι ἠμπορεῖς»

 Κάμνε ό,τι ημπορείς ελεημοσύνην, Λειτουργίας, Παρακλήσεις, ό,τι ημπορείς, δια να ανοίξης τον δρόμον εις τους ουρανούς, όπου εκατονταπλασίονα λήψει και ζωήν την αιώνιον.

Γέροντας Ιωσήφ ο Αγιορείτης († 1959)

https://paraklisi.blogspot.com/2019/03/blog-post_150.html

7 Ἀπριλίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ ΤΩΝ ΝΗΣΤΕΙΩΝ. Ἰωάννου ὁσίου συγγραφέως τῆς Κλίμακος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Κυρ. δ΄ νηστ. (Ἑβρ. ς΄ 13-20).

Εβρ. 6,13           Τῷ γὰρ Ἀβραὰμ ἐπαγγειλάμενος ὁ Θεός, ἐπεὶ κατ᾿ οὐδενὸς εἶχε μείζονος ὀμόσαι, ὤμοσε καθ᾿ ἑαυτοῦ,

Εβρ. 6,13                  Εις δε τον Αβραάμ, όταν είχε δώσει ο Θεός τας μεγάλας υποσχέσεις, επειδή δεν είχε κανένα μεγαλύτερόν του-εφ' όσον αυτός είναι ο μόνος απειροτέλειος-δια να ορκισθή και να βεβαιώση έτσι κατά τον απόλυτον τρόπον τον Αβραάμ, ότι ασφαλώς και βεβαίως θα τας εκπληρώση, ωρκίσθη στον εαυτόν του