Δευτέρα 15 Απριλίου 2019
104. Ἡ προσευχή τῶν γονέων γιά τά παιδιά, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
104. Ἡ προσευχή τῶν γονέων γιά τά παιδιά, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 9-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
103. Ἡ ὑπερπροστασία καταστρέφει, ἡ προσευχή οἰκοδομεῖ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
103. Ἡ ὑπερπροστασία καταστρέφει, ἡ προσευχή οἰκοδομεῖ, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 8-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
102. Πότε ἀρχίζει ἠ ἀγωγή τῶν παιδιῶν, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
102. Πότε ἀρχίζει ἠ ἀγωγή τῶν παιδιῶν, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 5-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
"Τά πιό μεγάλα ἁμαρτήματα"
Ποιο είναι το κέρδος ή η ωφέλεια ενός ανθρώπου που πάσχει από πολλές αρρώστιες, όταν ο γιατρός περιοριστεί μόνο στη διάγνωση των παθήσεών του και του ανακοινώσει τις ονομασίες τους, χωρίς όμως να του δώσει κανένα φάρμακο ή ναν του ορίσει κάποια θεραπευτική αγωγή; Ασφαλώς καθόλου δεν ωφελείται έτσι ο άρρωστος. Γι΄αυτό λοιπόν κι εμείς, επειδή δεν φτάνει να γνωρίζουμε μόνο τα είδη και τις ονομασίες των αμαρτιών, γράφουμε εδώ μερικά γιατρικά, που είναι κατάλληλα για όλες.
Τα γιατρικά που θ΄αναφέρουμε πιο κάτω, πρέπει να τα έχει ο καθένας μας σαν όπλα πνευματικά εναντίον των νοητών εχθρών. Γιατί “δεν έχουμε να παλέψουμε με ανθρώπους, αλλά με αρχές και εξουσίες, δηλαδή με τους κυρίαρχους του σκοτεινού τούτου κόσμου, τα πονηρά πνεύματα, που βρίσκονται ανάμεσα στη γη και στον ουρανό” (Εφ. 6:12). Γι΄αυτό πρέπει να έχουμε πάντοτε προσοχή και νήψη, ώστε να μή νικηθούμε και χάσουμε τα ουράνια αγαθά.
Το πρώτο γιατρικό είναι να συλλογιστείς πολύ καλά όλες τις βλάβες που μας προξενεί η αμαρτία καθώς τίς αναφέραμε πιο πάνω. Καί τότε, αν είσαι άνθρωπος λογικός, δεν πιστεύω να έχεις καρδιά τόσο σκληρή και ψυχή τόσο αναίσθητη, ώστε να μή μισήσεις μ΄όλη σου τη δύναμη την αμαρτία, σαν αιτία τόσων κακών,και προπαντός της αιώνια τιμωρίας.
Το δεύτερο γιατρικό είναι να καταλάβεις την ευγένεια και το μεγαλείο της ψυχής σου, που πλάστηκε από το Θεό “κατ΄εικόνα” Του και “καθ΄ομοίωσιν” (Γεν.1:26). Όσο η ψυχή σου είναι χωρισμένη από την αμαρτία, όχι μόνο οι άγιοι άγγελοι τη θαυμάζουν, μα κι αυτός ο Πλάστης της αγάλλεται και ευφραίνεται και την κάνει κατοικητήριό Του, γιατί είναι τόσο καθαρή, τόσο όμορφη, τόσο λαμπρή, τόσο καταστόλιστη με χαρίσματα πνευματικά. Μόλις όμως πέσεις στην αμαρτία, ο Κύριος
την αποστρέφεται και φεύγει μακριά της, οπότε μπαίνει μέσα της ο διάβολος και τη μολύνει και την ασχημίζει τόσο, πού, αν ήταν δυνατό να την έβλεπες, θα έφριττες και θα τρόμαζες.
Το τρίτο γιατρικό είναι ν΄αποφεύγεις τις αιτίες και τους τόπους της αμαρτίας, δηλαδή τα τυχερά παιχνίδια, τις κακές παρέες, τον περίσσιο πλούτο, τις κοσμικές συγκεντρώσεις. Γενικά, να μήν πηγαίνεις οπουδήποτε μαζεύονται πολλοί και άσεμνοι άνθρωποι, γιατί ο νους σου αιχμαλωτίζεται από τ΄αμαρτωλά λόγια και θεάματα, που συλλαμβάνουν οι αισθήσεις της ακοής και της οράσεως. Ν΄απομακρύνεσαι από επικίνδυνους και ψυχοβλαβείς τόπους, κι έτσι ούτε θα βλέπεις ούτε θ΄ακούς, μα ούτε και θα παρασύρεσαι να μιλάς κι εσύ για πράγματα άπρεπα.
Ὁ Παπαδιαμάντης καί ὁ Μεγάλος Κανόνας!
Ο ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ!!!
Σ’ ένα δρόμο της συνοικίας «Ράχη» στην Πορταριά έχει δοθεί το όνομα του Αλεξάνδρου Παπαδιαμάντη. Ήταν τόσο μεγάλη η προσωπικότητα του Παπαδιαμάντη στο χώρο της Ελληνικής Λογοτεχνίας, ώστε αρκούσε αυτό και μόνο να εξηγήσει την ονοματοδοσία αυτή. Η αφορμή όμως στο να δοθεί το όνομα του Παπαδιαμάντη σ’ αυτό το δρόμο ήτανε η παρακάτω:
Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είχε έναν αδελφό, το Γιώργη, που είχε παντρευτεί στην Πορταριά και σ’ αυτή εγκαταστάθηκε. Διετέλεσε επί πολλά χρόνια γραμματέας της Κοινότητας Πορταριάς, τότε Δήμου Ορμινίου. Το σπίτι που καθότανε ήταν στην μικρή πλατεία, όπου η θολωτή βρύση και ο μεγάλος πλάτανος της «Ράχης», απέναντι από το αρχοντικό του Τσοποτού, τώρα ξενοδοχείο «Δεσποτικό». Έτσι ο εκφραστής του ταπεινού, του αυθεντικού και αδιάφθορου ελληνικού κόσμου, ο κοσμοκαλόγερος Αλ. Παπαδιαμάντης, είχε επισκεφθεί πολλές φορές την Πορταριά, για να δει τον αδελφό και τα ανήψια του.
Με την ευκαιρία αυτή αξίζει να σας διηγηθώ ένα ανέκδοτο για τον Αλ. Παπαδιαμάντη, που ο παππούς μου ο παπα Αντώνης, παπάς στον Ιερό Ναό των Αγίων Αναργύρων Πορταριάς, από το 1890 έως το 1942, μας είχε διηγηθεί.
Ποια χρονιά ακριβώς συνέβη, δεν το ξέρω. Το παραθέτω όπως μας το διηγήθηκε ο παππούς μου.
Ήτανε Μεγάλη Σαρακοστή, ημέρα Τετάρτη, που διαβάζεται στην Εκκλησία, στον Εσπερινό, ο Μεγάλος Κανόνας του Αγίου Ανδρέου Κρήτης. Βγήκε στην Ωραία Πύλη ο παππούς μου με το βιβλίο στο χέρι, που περιείχε το Μεγάλο Κανόνα, και με το φως της λαμπάδας άρχισε να διαβάζει τα τροπάρια. Ψάλτη δεν είχε και τα τροπάρια έπρεπε να τα διαβάσει μόνος του.
Ὁ Ἰουλιανός καί ὁ Σταυρός
Ο ΙΟΥΛΙΑΝΌΣ ΚΑΙ Ο ΣΤΑΥΡΟΣ.
Ο σταυρός δεν φτάνει να γίνεται μόνο σωστά και με πίστη, αλλά να συνοδεύεται και με έργα μετανοίας. Όταν γίνεται μ' αυτόν τον τρόπο ενεργεί και εκπέμπει Άκτιστη Χάρη που κατακαίει του Δαίμονες και προστατεύει εμάς... Εάν όμως ο σταυρός γίνεται από χέρια αμαρτωλά και χιλιάδες σταυρούς να κάνει κάποιος, δεν ενεργεί ούτε ένας! Αυτόν τον σταυρό, δεν τον φοβούνται οι δαίμονες...
Ο Ιουλιανός ο Παραβάτης πριν γίνει βασιλιάς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (βασίλεψε περίπου 2,5 χρόνια), πήγε σε έναν μάγο και ζήτησε την βοήθειά του, προκειμένου να πάρει την βασιλεία.
Ο μάγος τον είπε:
- Θα πας τα μεσάνυχτα στα κοιμητήρια και θα βρεις τον τάφο του τάδε κεκοιμημένου (που είχε κολαστεί). Θα κάνεις εκεί επικλήσεις προς τα πνεύματα - δαιμόνια και όταν έρθουν εκεί πάνω στον τάφο, θα κάνεις την συμφωνία αίματος με αυτά και ό,τι σου πουν, να το εφαρμόσεις. Μετά θα γίνεις αυτό που θέλεις δηλ. βασιλιάς!
Πράγματι ο Ιουλιανός μετέβη τα μεσάνυχτα στον συγκεκριμένο τάφο και μετά τις επικλήσεις, εμφανίστηκαν οι δαίμονες. Ο Ιουλιανός όμως τρομοκρατήθηκε από την μορφή τους και αυθόρμητα έκανε τον σταυρό του και έγιναν άφαντοι!
Την άλλη μέρα πήγε περίλυπος στον μάγο και του είπε:
Γιατί δὲν εἰσακούει ὁ Θεὸς τὴν κατ' ἔτος καθιερωμένη "ἑβδομάδα προσευχῆς γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν";
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Ἐν Πειραιεῖ τὴ 11η Ἀπριλίου 2019
Ὅπως εἶναι γνωστὸ, τὸ Βατικανὸ ἔχει καθιερώσει ἐδῶ καὶ πολλὲς δεκαετίες, (ἀπὸ τὸ 1908), μία παγκόσμια διοργάνωση, τὴν λεγόμενη «Παγκόσμια Ἑβδομάδα Προσευχῆς γιὰ τὴν Ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν», ἡ ὁποία πραγματοποιεῖται κάθε χρόνο ἀπὸ τὶς 18 ἕως τὶς 25 Ἰανουαρίου. Σύμφωνα μὲ πληροφορίες ἀπὸ τὸ ἐν Ἑλλάδι περιοδικὸ τῶν Παπικῶν –Ἰησουϊτών «Ἀνοιχτοὶ Ὁρίζοντες» (τ.1115 Ἰανουάριος – Φεβρουάριος 2019), σὲ ἄρθρο μὲ τίτλο «Προσευχὴ γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν», (σὲ ὀκτασέλιδο εἰδικὸ «ἔνθετο προσευχῆς»), πρόκειται γιὰ τὴν«μεγαλύτερη παγκοσμίως συνάντηση προσευχῆς ποὺ φέρει μαρτυρία τῆς ἴδιας τῆς προσευχῆς τοῦ Χριστοῦ, [«ἴνα πάντες ἐν ὦσιν», (Ἰω. 17,21)], καὶ ποὺ πραγματοποιεῖται κάθε χρόνο ἀπὸ τὶς 18 ἕως τὶς 25 Ἰανουαρίου, συσπειρώνοντας χριστιανοὺς ἀπὸ ὅλο τὸν κόσμο».
Ὁ ἀνώνυμος συντάκτης τοῦ ἄρθρου μεταξὺ ἄλλων παραθέτει τὴν ἱστορία τῆς...καθιερώσεως αὐτῆς τῆς παγκόσμιας διοργανώσεως, ἡ ὁποία ἐνῶ ἔχει βέβαια τὶς ρίζες του στὸν Παπισμό, σταδιακὰ ὅμως καὶ προοδευτικά, προϊόντος του χρόνου, ἐπεκτάθηκε καὶ στὶς ἄλλες χριστιανικὲς ὁμολογίες, καθὼς ὁ παγκόσμιος Οἰκουμενισμὸς ἅπλωνε τὰ θανατηφόρα πλοκάμια του παντοῦ καὶ σάρωνε τὰ πάντα στὸ πέρασμά του. Μὲ τὴν ἵδρυση τοῦ ΠΣΕ τὸ 1948, οἱ συμπροσευχὲς γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν καθιερώνονται πλέον καὶ γίνονται θεσμὸς μέσα στὸν χῶρο τοῦ Προτεσταντισμοῦ. Μετὰ τὴν Β΄ Βατικανὴ Σύνοδο, (1962-1965), στὴν ὁποία ἔχουμε τὸ ἐπίσημο ἄνοιγμα τοῦ Παπισμοῦ πρὸς τὶς ἄλλες χριστιανικὲς ὁμολογίες, μὲ τὸ γνωστὸ Διάταγμα περὶ Οἰκουμενισμοῦ, οἱ συμπροσευχὲς γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν χριστιανῶν ἑδραιώνονται ἀκόμη περισσότερο καὶ λαμβάνουν νέα ὤθηση, διότι ἐξυπηρετοῦν ἄριστα τούς στόχους αὐτῆς τῆς παναιρέσεως. Ἔτσι σήμερα ἔχουμε τὸ παράδοξο φαινόμενο ὁ Παπισμὸς καὶ οἱ προτεσταντικὲς ὁμολογίες τοῦ ΠΣΕ νὰ συνεργάζονται μεταξύ τους καὶ νὰ συνδιοργανώνουν ἀπὸ κοινοῦ τὰ κείμενα τῶν προσευχῶν, ποὺ ἀναγινώσκονται σ’ αὐτον τον ἐτήσιο ἑορτασμὸ σ’ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τῆς γής.Καὶ εἶναι ὄντως ἕνα παράδοξο φαινόμενο, ἐὰν λάβουμε ὑπ’ ὄψη μας, ὅτι οἱ δύο μεγάλες αὐτὲς χριστιανικὲς αἱρέσεις, (Παπισμὸς καὶ Προτεσταντισμός), ποὺ ἐπὶ αἰῶνες, (ἀπὸ τὸν 16ον αιώνα μέχρι τὶς ἀρχὲς τοῦ 20ου), βρισκόταν μεταξύ τους σὲ μία λυσσώδη πάλη καὶ ἀντιπαράθεση μέχρις αἵματος, σήμερα ἔγιναν φίλοι.
Ἀρχιμ. Κύριλλος Κωστόπουλος, Ψυχανάλυση ἤ ἐξομολόγηση;
Ψυχανάλυση ἤ ἐξομολόγηση;
Του Αρχιμ. Κυρίλλου Κωστοπούλου, Ιεροκήρυκος Ι. Μ. Πατρών-Δρος Θεολογίας
Δεν χρειάζεται, νομίζω, μικροσκόπιο, για να διαπιστώσουμε ότι ο σημερινός άνθρωπος είναι ψυχικώς και ψυχολογικώς εξαθλιωμένος. Το καθημερινό άγχος της καταναλωτικής κοινωνίας, ο μηδενισμός και η αθεΐα, τα οποία απροκαλύπτως και αναιδώς κηρύσσονται μέσω της Παιδείας και της Πολιτικής, δίνουν την αίσθηση στον σημερινό άνθρωπο, ότι εξέλιπαν τα στηρίγματά του. Έτσι,κυρίως ο νέος άνθρωπος,μεταβάλλεται σταδιακά σε ένα πραγματικό ψυχοσωματικό ράκος. Εάν σε αυτά προσθέσουμε και τις πολλές ενοχές, οι οποίες είναι δυνατόν να κατατρύχουν τον άνθρωπο, τότε αντιλαμβανόμαστε γιατί αυξάνουν καθημερινώς οι φόνοι και οι αυτοκτονίες.
Ως σίγουρη απαλλαγή από τα ανωτέρω δεινά προτείνεται από πολλούς η μέσω του ψυχαναλυτού-ψυχιάτρου θεραπεία - βοήθεια. Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα: Έχεται αληθείας η άποψη αυτή; Εμείς με στεντόρεια φωνή απαντούμε: Όχι, μυριάκις όχι! Και τούτο για τον λόγο ότι στην καταστροφική αυτή κατάσταση οδήγησε τον άνθρωπο η αμαρτία, η παρακοή στο θέλημα του Δημιουργού Θεού του. Αυτή είναι που οδηγεί τον άνθρωπο στην δουλεία και τον πνευματικό θάνατο. «Τί γάρ αωρότερον και ειδεχθέστερον ψυχής εμπαθούς;», διερωτάται ο Μ. Βασίλειος (PG 29, 317Β). Θα λέγαμε απλά ότι μέσω της αμαρτίας βρίσκεται ο άνθρωπος σε μία μόνιμη κρίση ταυτότητος.
Εξαιτίας της παρακοής στο θέλημα του Δημιουργού Θεού του και της απομάκρυνσεώς του απ᾽ Αυτόν, ο άνθρωπος συντρίβεται, διασπάται, χάνει το πρόσωπό του, την προσωπικότητά του και βυθίζεται στο σκοτάδι της απογοητεύσεως και απελπισίας. Χρειάζεται κάποιον, αυτός ο συντετριμμένος και αλλοτριωμένος άνθρωπος, για να τον εισαγάγει με θεραπευτικό - σωτηριώδη τρόπο στον εσωτερικό του κόσμο, ώστε να διαπιστώσει την θανατηφόρο κατάστασή του, «το ειδεχθές της ψυχής» του, κατά τον Όσιο Μάρκο τον Ασκητή και με ένα λυτρωτικό διάλογο, μέσω της Χάριτος του Παναγίου Πνεύματος, η οποία ενυπάρχει και δρα θεραπευτικά στο μυστήριο της ιεράς Εξομολογήσεως, να εύρει την ίασή του, την ενοποίησή του, να γίνει και πάλι πρόσωπο, επιστρέφοντας στον Προσωπικό Θεό του.
Ἡ Ῥωμαίικη Αὐτοκρατορία σκέφτηκε ἔξυπνα: Ἒκανε νόμους τοῦ κράτους, τοὺς Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας. Ἐκλιπαρεῖ τὴν Ἐκκλησία νά θεραπεύει τὸ λαό. Τὸ κράτος εἶχε ἀνάγκη τὴν ἐμπειρία τῆς Θεώσεως
Ἀπομαγνητοφωνημένο ἀπόσπασμα ὁμιλίας τοῦ πατρὸς Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου, γιὰ τὸν χωρισμό κράτους - Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὴν 3η καλοκαιρινὴ ὁμιλία πού πραγματοποίησε 21/07/05.
Πολλοὶ λένε καὶ λάθος τὸ ἑρμηνεύουν, ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶχε ταυτιστεῖ μὲ τὸ κράτος στὴν Ὀρθόδοξη Ἀνατολικὴ Αὐτοκρατορία, τὸ μεταγενέστερα ἀπ΄ τὸ 1526 ἀποκληθὲν Βυζάντιο. Εἶναι λάθος αὐτὸ ποὺ λένε. Ἁπλῶς τὸ κράτος σκέφτηκε ἔξυπνα. Γιατί; Ἐπειδὴ ξεκινώντας ἀπ΄ τὸν Ἅγιο Κωνσταντῖνο, οἱ Αὐτοκράτορες εἶχαν σχετικὴ ἐμπειρία αὐτῆς τῆς μεθόδου ποὺ ἡ Ἐκκλησία θεραπεύει. Τούς συνέφερε νὰ ὑπάρχει μία Ἐκκλησία ποὺ θεραπεύει τὸν λαό της. Αὐτὸ εἶναι τρομερὸ. Τὸ θέλει δηλαδή, γλυτώνει ἀπὸ δεκάδες ἄλλα προβλήματα γιατί θεραπεύεται ὁ λαός. Καὶ αὐτὸ ποὺ θεωρεῖται ταύτιση, δὲν ἦταν ταύτιση, ἦταν πρόκληση. Θὰ ΄λεγα, γονατιστοὶ ἤθελαν ἡ Ἐκκλησία νὰ θεραπεύει τὸν λαὸ αὐτόν. Ὅταν μεταγενέστερα μιλούσαν γιὰ χωρισμό, μιλοῦν γιὰ χωρισμὸ ἀπ΄ αὐτὸ τὸ πράγμα. Ἂν λοιπὸν σήμερα, ὑπάρχει ξέρω ΄γὼ...
Ἐκκλησία – Πολιτεία, αὐτὰ τὰ γνωστὰ θέματα ταύτιση – χωρισμός, καὶ τὸ κράτος ἁπλῶς μᾶς ἀνέχεται καὶ δὲν τὸ κάνει γιατί εἴμαστε θεραπευτικὲς μονάδες, δὲν χρειάζεται νὰ εἴμαστε μαζί του. Δηλαδή, ἄλλο ἂν ἦταν ὅπως τότε ποὺ τὸ κράτος τὸ ἤθελε...
Ἀκόμα καί κατά τήν ἐνδέκατη ὥρα, ὁ εὐγενικός Θεός μας μᾶς δέχεται ἐφ 'ὅσον συνειδητοποιοῦμε.....
Ακόμα και κατά την ενδέκατη ώρα, ο ευγενικός Θεός μας μας δέχεται εφ 'όσον συνειδητοποιούμε ότι περιμένει την επιστροφή μας. Αλλά ο πονηρός εχθρός της ψυχής μας δεν παραμένει ανενεργός. τίποτα δεν ξεφεύγει από την ειδοποίησή του.
Ἅγιοι Νικόλαος Βελιμίροβιτς καί Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς. Δύο γίγαντες τῆς Ὀρθοδοξίας.
http://apantaortodoxias.