Τετάρτη 17 Απριλίου 2019
110. Πάντοτε νά ἔχουμε καλούς λογισμούς γιά τούς ἄλλους, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
110. Πάντοτε νά ἔχουμε καλούς λογισμούς γιά τούς ἄλλους, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 16-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.HristosPanagia.gr, http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
109. Ὁ ἔπαινος κάνει κούφιο τόν ἄνθρωπο καί ἐγωιστή, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
109. Ὁ ἔπαινος κάνει κούφιο τόν ἄνθρωπο καί ἐγωιστή, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 15-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
108. Ἀληθινή πρόοδος τῶν παιδιῶν εἶναι ἡ ταπείνωση, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
108. Ἀληθινή πρόοδος τῶν παιδιῶν εἶναι ἡ ταπείνωση, Βίος καί λόγοι Ἁγ. Πορφυρίου, 13-4-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
ζωντανή μετάδοση_ Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης_http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
«Ἡ ἐξουδένωση προξενεῖ τήν ταπείνωση» Στ΄ μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
«Ἡ ἐξουδένωση προξενεῖ τήν ταπείνωση» Στ΄ μέρος
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 30-11-2018
Μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ, συνεχίζουμε τήν ἀρκετά ἐκτενῆ δεύτερη ὑπόθεση πού, ὅπως ἔχουμε πεῖ, ἔχει τίτλο ὅτι ἐκ φύσεως ἡ ἐξουδένωση ὁδηγεῖ στήν ταπείνωση, ἐνῶ ἡ τιμή στήν ὑπερηφάνεια καί γι΄ αὐτό οἱ ταπεινόφρονες προτιμοῦν νά περιφρονοῦνται, νά ἐξουδενώνονται καί χαίρονται ὅταν γίνεται αὐτό, ἐνῶ λυποῦνται ὅταν τμῶνται[1]. Εἴχαμε μείνει στή μέση τῆς διδασκαλίας τοῦ περίφημου Γέροντα, τοῦ ἀββᾶ Ζωσιμᾶ, ὁ ὁποῖος μιλάει γιά τήν ἀντιμετώπιση τῆς ἀδικίας καί πῶς πρέπει νά στεκόμαστε ἀπέναντι σ’ αὐτόν, ὁ ὁποῖος μᾶς ἀδικεῖ μέ ὁποιοδήποτε τρόπο, μᾶς βρίζει, μᾶς ἐξουδενώνει, μᾶς βλάπτει. Μᾶς ἔχει πεῖ ὁ Ἅγιος, τό λέγαμε χθές, ὅτι πρέπει νά τόν ἀντιμετωπίζουμε σάν ἰατρό, σάν ἀπεσταλμένο ἀπό τόν Θεό, σάν τό ἰατρικό ἐργαλεῖο πού χρησιμοποιεῖ ὁ μεγάλος ἰατρός, ὁ Χριστός. Ἔλεγε χαρακτηριστικά, εἶναι ὁ καυτῆρας, ὁ θερμοκαυτῆρας τοῦ Ἰησοῦ αὐτός ὁ ἄνθρωπος πού μᾶς ἀδικεῖ μέ ὁποιοδήποτε τρόπο καί, ὅπως ὁ γιατρός μέ αὐτό τό ἐργαλεῖο ἀφαιρεῖ τούς καρκίνους τοῦ δέρματος, μᾶς ἀφαιρεῖ καί αὐτός ὁ ἄνθρωπος πού μᾶς ἐξουδενώνει τήν ὑπερηφάνεια, τόν ἐγωισμό, τή λάσπη, τή βρωμιά, τήν ἀκαθαρσία, τήν ἀρρώστια πού ἔχουμε.
Εἴχαμε μείνει στό σημεῖο πού ἔλεγε ὅτι πρέπει νά μιμηθοῦμε τόν Χριστό, ὁ Ὁποῖος ὅταν ἐχλευάζετο, δέν ἀνταπέδιδε τόν χλευασμό καί ἐνῶ ἔπασχε -ἐταλαιπωρεῖτο φοβερά ἀπό τούς Φαρισαίους καί τούς Ἀρχιερεῖς- δέν ἀπειλοῦσε. Ἐνῶ θά μποροῦσε ὄχι μόνο νά ἀπειλήσει, ἀλλά καί νά πραγματοποιήσει τίς ἀπειλές Του. Καί ἐπάνω στόν σταυρό πού ἦταν καί χλευαζόταν ἀπό τούς παραπορευόμενους, ἀπό αὐτούς πού περνοῦσαν ἀπό κάτω καί ἄκουγε πάρα πολύ εἰρωνικά λόγια, ὅπως «ἄν εἶσαι Θεός, κατέβα ἀπό τόν σταυρό.. ἐσύ ἔσωσες ἄλλους, ἄν μπορεῖς σῶσε καί τόν ἑαυτό Σου... αὐτό πού ἔλεγες, ὅτι σώζεις τούς ἄλλους» καί πολλά ἄλλα. Καί ὁ Κύριος τί ἔκανε σ’ ὅλα αὐτά; Ἐνῶ θά μποροῦσε νά κατεβάσει ἕναν ἄγγελο ἤ μιά λεγεώνα ἀγγέλων καί ὅλους αὐτούς νά τούς ἀποκεφαλίσει, νά τούς πάρει τή ζωή, ἀντίθετα τούς ὑπερασπίστηκε μπροστά στόν Θεό-Πατέρα καί εἶπε «ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι»[2]. Συγχώρεσέ τους Πατέρα Μου Οὐράνιε. Καί λέει καί ἕνα ἐπιχείρημα ὑπέρ αὐτῶν, οὐ γάρ οἴδασι τί ποιοῦσι. Ὄχι μόνο δηλαδή ζητάει ἀπό τόν Θεό-Πατέρα νά μήν τούς καταλογίσει τή συγκεκριμένη ἁμαρτία τῆς σταυρώσεως, ἀλλά δίνει καί ἕνα ἐπιχείρημα, τούς δικαιολογεῖ. Καί πράγματι πολλοί ἀπ’ αὐτούς δέν ξέρανε τί κάνανε, ποιόν σταυρώνουν, ὅτι σταυρώνανε τόν Θεό.
Καί ὁ ἴδιος ὁ διάβολος, ξέρετε, εἶχε ἐξαπατηθεῖ, νόμιζε ὅτι εἶναι ἄνθρωπος ὁ Χριστός. Λέει ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς σέ μιά ὁμιλία του στό Μέγα Σάββατο, ὅτι ἀπό τήν ἀρχή, ὅταν ὁ διάβολος εἶδε τόν Χριστό προβληματιζότανε τί νά εἶναι, νά εἶναι ἄνθρωπος ἤ νά εἶναι Θεός; Ἔβλεπε κάποια ἔτσι γεγονότα πού φώναζαν ὅτι εἶναι Θεός. Ἀπ’ τήν ἄλλη ὅμως ἔβλεπε ὅτι κουραζότανε, ὅτι κοιμόταν, ὅτι ἔτρωγε ὅπως κάθε ἄνθρωπος καί κατέληξε στό συμπέρασμα ὅτι εἶναι ἄνθρωπος.
Σάββατο τοῦ Λαζάρου [:Ιω.11,1-45] , Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν Ἀνάσταση τοῦ Λαζάρου, Μέρος πρῶτο
ΣΑΒΒΑΤΟ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ [:Ιω.11,1-45]
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
[Μέρος πρώτο: υπομνηματισμός των εδαφίων 11,1-17]
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν τις ἀσθενῶν, Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας, καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς(:Ήταν τότε κάποιος που λεγόταν Λάζαρος, ο οποίος είχε αρρωστήσει. Αυτός καταγόταν από τη Βηθανία, το χωριό της Μαρίας και της Μάρθας της αδελφής της). Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ, καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει(:Και ήταν η Μαρία εκείνη που αργότερα, λίγο πριν από τον θάνατο του Κυρίου, Τον άλειψε με το μύρο και σκούπισε τα πόδια Του με τα μαλλιά της. Και ο Λάζαρος που ασθενούσε, ήταν αδελφός της)»[Ιω.11,1-2].
Πολλοί από τους ανθρώπους όταν δουν κάποιους, που είναι αρεστοί στον Θεό, να πάσχουν από κάποιο κακό(όπως για παράδειγμα να έχουν αρρωστήσει ή να πάσχουν από φτώχεια ή από κάποιο άλλο παρόμοιο) σκανδαλίζονται, μη γνωρίζοντας ότι γνώρισμα των κατεξοχήν φίλων του Θεού είναι το να πάσχουν από αυτά· και ο Λάζαρος λοιπόν ήταν ένας από τους φίλους του Χριστού και ήταν ασθενής. Αυτό λοιπόν έλεγαν και εκείνοι που στάλθηκαν: «Κύριε, ἴδε ὃν φιλεῖς ἀσθενεῖ(:Κύριε, να, ο φίλος Σου που τόσο πολύ αγαπάς είναι άρρωστος)». Αλλά ας εξετάσουμε από την αρχή την περικοπή.
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν τις ἀσθενῶν, Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας(:Ήταν τότε κάποιος που λεγόταν Λάζαρος, ο οποίος είχε αρρωστήσει. Αυτός καταγόταν από τη Βηθανία)». Δεν ανέφερε έτσι απλά και τυχαία από πού καταγόταν ο Λάζαρος, αλλά για κάποια αιτία, την οποία θα αναφέρει στη συνέχεια· τώρα ας εξετάσουμε το παρόν χωρίο. Και τις αδελφές του μάς τις αναφέρει προς μεγάλη ωφέλεια, και ακόμη, αυτό που επιπλέον είχε η Μαρία, προσθέτοντας και λέγοντας: «Ἦν δὲ Μαρία ἡ ἀλείψασα τὸν Κύριον μύρῳ, καὶ ἐκμάξασα τοὺς πόδας αὐτοῦ ταῖς θριξὶν αὐτῆς, ἧς ὁ ἀδελφὸς Λάζαρος ἠσθένει(:Η Μαρία πάλι ήταν εκείνη που αργότερα, λίγο πριν από τον θάνατο του Κυρίου, Τον άλειψε με το μύρο και σκούπισε τα πόδια Του με τα μαλλιά της. Και ο Λάζαρος που αρρώστησε ήταν αδελφός της)».
Εδώ μερικοί απορώντας λένε: «Πώς», λένε, «ανεχόταν ο Χριστός γυναίκα να ενεργεί με τέτοιον τρόπο;». Κατά πρώτον λοιπόν πρέπει να μάθουμε εκείνο, ότι δεν είναι αυτή η πόρνη που αναφέρει ο Ματθαίος[Ματθ.26,7-13], ούτε αυτή που αναφέρει ο Λουκάς[Λουκ. 7,37-48], διότι άλλη είναι αυτή· καθόσον εκείνες μεν ήσαν πόρνες και γεμάτες από πολλά κακά, ενώ αυτή ήταν σεμνή και σπουδαία· διότι φρόντιζε για την υποδοχή του Χριστού. Δείχνει επίσης ο ευαγγελιστής ότι και οι αδερφές του Λαζάρου αγαπούσαν τον Κύριο και όμως επέτρεψε να πεθάνει ο Λάζαρος.
Παῦλος καί Σιλουανός καί Τιμόθεος
ΠΑΥΛΟΣ ΚΑΙ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΙΜΟΘΕΟΣ (Α' Θεσ. 1,1)
Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη (+)
Ο νέος περίπατός μας στον κόσμο της Αγίας Γραφής θα έπρεπε για την ακρίβεια να φέρη τον τίτλο Στοχασμοί πάνω στην δευτέρα αποστολική περιοδεία του Παύλου. Προτιμήσαμε όμως την φράσι Παύλος και Σιλουανός και Τιμόθεος διότι είναι βιβλική, αλλά και διότι αυτή η τριάδα των ονομάτων συνδέεται αποκλειστικά με την εν λόγω περιοδεία.
Ας αφήσουμε λοιπόν τον νου μας να πετάξη αιώνες πίσω, ας παρακολούθηση αυτό το Ιεραποστολικό ταξείδι και ας του αφιερώση ιερές σκέψεις.
Κατ αρχήν σημειώνουμε το διάγραμμα: Αντιόχεια - Συρία - Κιλικία -Λυκαονία (Δέρβη, Λύστρα) - Φρυγία - Γαλατία - Τρωάδα - Σαμοθράκη -Νεάπολις (σημερινή Καβάλα) - Φίλιπποι - Θεσσαλονίκη - Βέροια -Αθήναι - Κόρινθος (παρέμεινε ενάμισυ έτος) - Έφεσος - Καισαρεία -Ιεροσόλυμα - Αντιόχεια.
Χρονολογικά η περιοδεία τοποθετείται στα έτη 49-52 μ.Χ. Σ' αυτόν τον προσδιορισμό βοήθησε και μία μισοκατεστραμμένη επιγραφή που ανακαλύφθηκε στους Δελφούς γραμμένη το 52 μ.Χ. Σ' αυτήν μνημονεύεται ο Γαλλίων, ο ανθύπατος της Αχαΐας, αυτός που με τον τρόπο του βοήθησε τον Παύλο στην Κόρινθο (Πράξ. 18, 14-16).
Το πρώτο που στοχαζόμαστε σχετικά με την περιοδεία αυτή του Αποστόλου είναι ότι ο Θεός συμπαρίσταται σε κάθε γνήσιο Ιεραποστολικό έργο. Και το πρώτο σημάδι της βοηθείας του είναι η προσέλευσις συνεργατών. Την πρώτη αποστολική του περιοδεία, ο Απόστολος την ξεκίνησε με τον Βαρνάβα και τον Μάρκο. Αλλά στην δεύτερη ήταν αδύνατο να του συμπαρασταθή ο Βαρνάβας, εξ αιτίας κάποιου προβλήματος σχετικά με τον Μάρκο. Και να που η Πρόνοια του δίνει τον Σιλουανό (ή Σίλα). Μετά από λίγο όταν έφθασαν στα Λύστρα προστίθεται και ο νεαρός Τιμόθεος. Αργότερα στην Τρωάδα εμφανίζεται και ο ιατρός Λουκάς. Τέλος στην Κόρινθο εμφανίζεται μεταξύ άλλων και το ευσεβές ανδρόγυνο Ακύλας και Πρίσκιλλα, που έμελλε να συμπαρασταθή υπερβολικά στο αποστολικό του έργο.
Έτσι ενώ στην αρχή βρέθηκε μόνος του, χωρισμένος από τον Βαρνάβα και τον Μάρκο, στο τέλος τον βλέπουμε τριγυρισμένο με τόσα εκλεκτά πρόσωπα. Οι εργάτες του Ευαγγελίου ας τα σκέπτωνται αυτά και ας μη δειλιούν όταν κάποτε ξεκινούν χωρίς βοηθούς ένα έργο θεάρεστο. Ο Κύριος θα στείλη ενισχύσεις.
Ο δεύτερος στοχασμός έχει σχέσι με τα εμπόδια που ξεπροβάλλουν στο αποστολικό έργο. Πολλές φορές οι εχθροί του Ευαγγελίου σχεδιάζουν να καταστρέψουν μία Ιεραποστολική εργασία. Ο Θεός όμως έχει τον τρόπο να αχρηστέψη εκείνος τα σχέδια τους.
Στην Κόρινθο οι Εβραίοι δεν ήθελαν να πεισθούν ότι ο Ιησούς ήταν ο προφητευμένος Μεσσίας. Καθώς ο Παύλος αράδιαζε τα αγιογραφικά επιχειρήματα, αυτοί αντέλεγαν με μανία. Εκτρέπονταν ακόμη και σε υβριστικά και βλάσφημα λόγια για το πρόσωπο του Ιησού. Όταν δε έβλεπαν ότι καρποφορούσε το έργο του Αποστόλου, αφού και ο ίδιος ο αρχηγός της εβραϊκής συναγωγής, ο Κρίσπος, ασπάσθηκε τον Χριστιανισμό, σχεδίαζαν να δημιουργήσουν δυσάρεστα επεισόδια στον Απόστολο. Ήταν αποφασισμένοι ακόμη και να τον χτυπήσουν και να τον κακοποιήσουν. Σκέπτονταν να τον σύρουν και στα δικαστήρια. Όλα αυτά τα αντιλήφθηκε ο Παύλος, και σαν άνθρωπος άρχισε να φοβάται. Είχε έντονο τον λογισμό να εγκαταλείψη την Κόρινθο. Άλλωστε είχε πικράν πείραν από την κακία των Εβραίων. Ήδη πριν από ολίγο καιρό στην Θεσσαλονίκη δοκίμασε φοβερό διωγμό και παρ' ολίγον θα θανατωνόταν. Αναγκάσθηκε τότε να εγκαταλείψη την πάλι, νύκτα.
Τά μικρά ἁμαρτήματα
(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)
ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ
“Τα μικρά αμαρτήματα”
Μολονότι τα αμαρτήματα που αναφέραμε ήδη είναι τα βαρύτερα και πρέπει να τα μισείς ολόψυχα, όμως μή νομίζεις ότι μπορείς να πέφτεις σε ελαφρότερα χωρίς φόβο ή έλεγχο της συνειδήσεως. Να θυμάσαι πώς θ΄απολογηθείς στον φοβερό και αδέκαστο Κριτή ακόμα και για κάθε λόγο ανώφελο που θα βγει από το στόμα σου (πρβλ. Ματθ. 12:36).
Όποιος καταφρονεί τον μικρό γκρεμό, γρήγορα θα πέσει σε μεγαλύτερο. Από ένα καρφί που λείπει, φεύγει το πέταλο, κι από το πέταλο, γκρεμίζεται το άλογο, κι από το άλογο, χάνει τη ζωή του ο άνθρωπος! Αν φρόντιζε από την αρχή να βάλει ένα καρφί στο πέταλο και ν΄αποκαταστήσει την ασήμαντη ζημιά, δεν θα σκοτωνόταν πρόωρα για την αμέλειά του.
Τα μεγάλα παλάτια, πάλι, και οι μεγαλόπρεπες οικοδομές πώς γκρεμίζονται; Πρώτα πέφτει ένα μικρό λιθάρι, μετά ανοίγει λιγάκι ο τοίχος σε κάποιο σημείο, κι έπειτα αρχίζουν λίγο-λίγο να καταρρέουν, ώσπου γίνονται ερείπια.
Μα και της άμμου οι κόκκοι δεν είναι μικροσκοπικοί και ελαφρότατοι;
«Καί σχίσας τό χειρόγραφον ἀκούει παρά πάντως: Ἀλληλούϊα»
Μητροπολίτου Ἐδέσσης, Πέλλης και Ἀλμωπίας κ.ΙΩΗΛ
Ὁ Ἀκάθιστος ὕμνος ἐννοιολογικῶς χωρίζεται στά δύο. Οἱ μισοί οἰκοι ἀπό τό γράμμα Α-Μ ἀναφέρονται στά γεγονότα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Πῶς συνέλαβε τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, πῶς τόν γέννησε, πῶς τόν ἐσπαργάνωσε, πῶς τόν ὁδήγησε στό Ναό γιά νά εὐλογηθεῖ.
Οἱ ὐπόλοιποι δώδεκα οἴκοι ἀπό τό γράμμα Ν ἔως τό Ω ἀναφέρονται στήν ἔνσαρκη οἰκονομία τοῦ Σωτῆρος. Πῶς ὁ Κύριος ἔγινε ἄνθρωπος, πῶς κατεπλάγησαν οἱ ἄγγελοι ἀπό τό ἔργο τῆς ἐνανθρωπήσεως κ.τ.λ.
Σέ ἕναν ἀπό τούς οἴκους πού ἀκούμε σήμερα ὁ ὑμνογράφος παίρνοντας ἀφορμή ἀπό ἕνα χωρίο τοῦ Παύλου ἀπό τήν πρός Κολασσαεῖς ἐπιστολή μᾶς λέγει πώς, ὁ Χριστός τό χειρόγραφο τῶν ὀφειλῶν μας τό ἔσκισε «καί σχίσας τό χειρόγραφον» καί μᾶς χάρισε τό χρεολύσιο. Μᾶς ἔδωσε χάρη. Ἀπήλειψε καί ἐξαφάνισε τό χρέος μας.
Γιά νά δοῦμε ποιό εἶναι τό χειρόγραφο τῶν ὀφειλῶν μας;
Γιά νά καταλάβουμε τήν ἔννοια τοῦ χειρογράφου πρέπει νά ἀνατρέξουμε στήν πρός Κολασσαεῖς ἐπιστολή, ὅπου ὁ Παῦλος ἀπευθύνεται στούς πρώην εἰδωλολάτρες καί νῦν χριστιανούς καί τούς λέγει πώς ὁ Χριστός «ἐξαλείψας τό καθ᾿ ἡμῶν χειρόγραφον τοῖς δόγμασιν, ὅ ἦν ὑπεναντίους ἡμῖν. καί αὐτό ἦρεν ἐκ μέσου προσηλώσας αὐτῷ τῷ σταυρῷ». Τό χειρόγραφο τῶν ὀφειλῶν μας, λέγει ὁ Χρυσόστομος τό προσήλωσε ὁ Χριστός στό Σταυρό. Ὁ διάβολος εἶναι ὁ ἀρχιληστής τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ἔριξε τό ἀνθρώπινο γένος ἀπό τά καλύτερα στά χειρότερα. Ἀπό τόν Παράδεισο τόν ὁδήγησε στόν Ἅδη. Ἡ τροφή, ἡ σκέπη καί ἡ πανοπλία τοῦ διαβόλου εἶναι τά ἁμαρτήματα τά δικά μας.
Πιό ἀναλυτικά. Ὅταν δημιουργηθήκαμε ὁ Θεός ἔκανε μιά συμφωνία μαζί μας.
Μᾶς ὑποσχέθηκε ἀπό τή μεριά του νά μᾶς κάνει Θεούς κατά χάριν. Ἀλλά ζήτησε καί ἀπό μᾶς νά τοῦ κάνουμε ὑπακοή. «Ἧ, δ᾿ ἄν ἡμέρα φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθανεῖσθε». Παραβήκαμε τή συμφωνία. Ἐνῶ πρίν ἀπό τήν πτώση ὁ ἄνθρωπος ἦταν ἐλεύθερος τῆς φθορᾶς καί τῆς ἁμαρτίας, μετά τήν πτώση ἔγινε ἄνθρωπος παθητός, δηλαδή θνητός. Καταδικάστηκε νά γεννιέται «διά πάθους καί ἁμαρτίας», ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Μάξιμος.
Ἡ ἁμαρτωλή ροπή εἶναι νόμος τῆς φύσεώς μας. Γεννιώμαστε μέσα στήν ἁμαρτία. Κληρονομοῦμε μέ τή γέννησή μας τή ροπή πρός τό κακό. Κάθε φορά πού γεννιέται ἕνας ἄνθρωπος ἀναβιώνει ἡ προπατορική ἁμαρτία. «συνήκμαζε ἀεί τῷ παθητῷ τῆς γεννήσεως διά τῆς ἁμαρτίας ἡ πρώτη παράβασις».
Ἅγιος Νεομάρτυς Στάνισλαβ (Nasadil)
Στις 9 Ιουνίου 2019 τον Καθεδρικό Ναό της Κομήσεως της Θεοτόκου και Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος στο Κόσιτσε θα πραγματοποιηθεί η επίσημη αναγνώριση και κατάταξη και η εγγραφή στο ημερολόγιο της Εκκλησίας της Τσεχίας και Σλοβακίας ενός νέου αγίου μάρτυρα.
Ο π.Στάνισλαβ Nasadil ήταν ιερέας της Σερβικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Γεννήθηκε το στις 20 Οκτωβρίου 1904 στο Loštice κοντά στο Mohelnice στην επικράτεια της μεταγενέστερης Τσεχοσλοβακίας και είχε προηγουμένως αγιοκαταταχθεί από τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία(1961).
Έφυγε στη Σερβία για να σπουδάσει θεολογία το 1923.
Ὁ Ἅγιος Ἄνθιμος τῆς Χίου καί τά μπιλιέτα πρός τήν ἡγουμένη Βρυαίννη
