33. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου καί οἱ χριστιανοί, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη

33. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου καί οἱ χριστιανοί, Α΄ Ἰωαν. 4, 5-6), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου καί Ἁγ. Ἰουστίνου Πόποβιτς, 12-5-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτη, ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Τά πιό μεγάλα ἁμαρτήματα

(Επιλογή και διασκευή ψυχωφελών κειμένων από το βιβλίο “ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ” του μοναχού Αγαπίου Λάνδου του Κρητός)

ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

“Τα πιο μεγάλα αμαρτήματα”

ΤΑ ΑΜΑΡΤΗΜΑΤΑ μας είναι πολλά και διάφορα, όλα όμως περιλαμβάνονται σε τούτα τα οκτώ:

υ π ε ρ η φ ά ν ε ι α, κ ε ν ο δ ο ξ ί α, φ ι λ α ρ γ υ ρ ί α, π ο ρ ν ε ί α,

ο ρ γ ή, γ α σ τ ρ ι μ α ρ γ ί α, φ θ ό ν ο και α κ η δ ί α.

Αυτά λέγονται θανάσιμα, γιατί είναι οι κεφαλές, οι ρίζες και τα θεμέλια όλων των άλλων, και γιατί θανατώνουν την ψυχή μας.

Με τα οκτώ θανάσιμα αμαρτήματα μας πολεμούν οι τρεις θανάσιμοι εχθροί μας, η σ ά ρ κ α, ο κ ό σ μ ο ς, και ο δ ι ά β ο λ ο ς.

- Η σ ά ρ κ α μας ρίχνει στην πορνεία, τη γαστριμαργία και την ακηδία.

- Ο κ ό σ μ ο ς μας τραβάει στη φιλαργυρία και στην ακόρεστη επιθυμία όλων γενικά των υλικών πραγμάτων.

- Ο δ ι ά β ο λ ο ς μας εμπνέει την υπερηφάνεια, την κενοδοξία, την οργή και το φθόνο.

Ο διάβολος, βέβαια, μας σπρώχνει σ΄όλες τις ανομίες, πιο πολύ όμως αγωνίζεται να μας ρίξει στην υπερηφάνεια, για να γίνουμε μιμητές και ακόλουθοί του.

Πέρα από τα θανάσιμα οκτώ αμαρτήματα, με τα οποία θ΄ασχοληθούμε αναλυτικά πιο κάτω, υπάρχουν και άλλα έξι εξίσου βαριά, που γεννιούνται απ΄αυτά,

για τα οποία θα γράψουμε στο παρόν κεφάλαιο.

Το πρώτο και βαρύτερο απ΄όλα είναι η σιχαμερή και καταραμένη β λ α σ φ η μ ί α, που δέν τη φανέρωσε στον κόσμο τούτο κανένας άλλος, παρά ο εφευρέτης

της κακίας διάβολος, ξέροντας πώς είναι χειρότερη κι από πορνείες κι από φονικά κι από κάθε ασωτία και βόρβορο, καί πώς αυτή μονάχα φτάνει για να κολάσει τον άνθρωπο αιώνια. Ο βλάσφημος άνθρωπος λέγεται και είναι εχθρός του Θεού. Γιατί αν μπορούσε, την ώρα που θυμώνει, να έχει στα χέρια του τόν Κύριο ή τον άγιο εκείνο που βλαστημάει, θαρρείς πώς θα τον θανάτωνε, ο ανόητος, παρακινημένος από τους ερεθισμούς που προξενεί στην καρδιά του ο πονηρός. Γι΄αυτό και ο ιερός Αυγουστίνος λέει, ότι περισσότερο αμαρτάνουν όσοι βρίζουν τό Χριστό τώρα, που βασιλεύει στούς ουρανούς, παρά εκείνοι πού Τόν σταύρωσαν, όταν βρίσκονταν με σώμα ανθρώπινο στη γη.

Ἁγιορείτικες διηγήσεις

Ό γερό-Χρυσόστομος, ο Κατουνακιώτης κατήγετο από την Ανατολική Θράκη από ένα γειτονικό χωριό με την Σηλυβρία, την πατρίδα του αγίου Νεκταρίου. Τον είχε συνάντηση όταν κάποτε πέρασε από το χωριό του ό Άγιος.

Στα Κατουνάκια, στο Κελί Άξιον Εστί, πού μόνασε είχαν πολλή φτώχεια. Για να οικονομήσουν τα απαραίτητα τον έστελναν για μήνες και εργαζόταν σε Μοναστήρια. Έκανε και εργόχειρο κουτάλες και χτένες. Γηροκόμησε τούς Γεροντάδες του οι όποιοι και οι τρεις κοιμήθηκαν νέοι σχετικά γύρω στα 60 από φυματίωση. Όταν ό τρίτος Γέροντας του ήταν στα τελευταία, πριν κοιμηθή έβλεπε ένα ξανθό νέο, τον φύλακα του Άγγελο και ύστερα παρέδωσε την ψυχή του.

Διηγήθηκε: «Όταν εκοιμήθη ό Γέροντας των Καρτσωναίων μοίρασαν σε όλους τούς Ασκητές της περιοχής από μία λίρα Τούρκικη για να κάνουν κομποσκοίνι για την ψυχή του.

Μία μέρα με ρώτησε ό παπά-Εφραίμ ό Κατουνακιώτης: "Την δουλεύεις την Τούρκα;".

Επειδή γηροκομούσα τούς Γεροντάδες μου και δεν είχα χρόνο να κάνω κομποσκοίνι για άλλους, πήγα και την γύρισα πίσω».

«Κάποια χρονιά πήγα το Πάσχα προσκύνημα στα Ιεροσόλυμα. Ήταν το προηγούμενο έτος από την έκρηξη στο Τσερνομπίλ.

Είδα στο Ναό μία εικόνα της Παναγίας να δακρύζει. ..αυτό έγινε αντιληπτό από πολλούς και από έναν Άραβα Αστυνομικό.

Ήρθε ό Πατριάρχης φορεμένος τα Αρχιερατικά του Άμφια και με βαμβάκι σκούπισε τα δάκρυα της Παναγίας. Στην συνέχεια έβλεπα την εικόνα να ανοιγοκλείνει τα μάτια της.

Ἀπό τό κήρυγμα τοῦ Ἀρχιμανδρίτη Κύριλλο (Παῦλο): ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.

Από το κήρυγμα του Αρχιμανδρίτη Κύριλλο (Παύλο):

ΕΝΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ.

Για το πόσο αναγκαίες είναι οι προσευχές για τους κεκοιμημενους  και ότι υπάρχει κοινωνία με την  μετά θάνατον ζωή, θα σας δώσω τώρα μια υπέροχη αλλά αληθινή ιστορία από τη ζωή μιας εκκλησίας της Ρωσικής Εκκλησίας μας.

Στο χωριό Lysogorka πέθανε ο ιερέας. Στη θέση του έστειλαν  ένας άλλο ιερέα - ένας νέο ιερέα που πέθανε απροσδόκητα στην πρώτη ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ - ακριβώς στο βωμό. Έστειλαν έναν άλλο ιερέα, αλλά το ίδιο συνέβη και σε αυτόν: την πρώτη μέρα της διακονίας του, μετά το ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ και του στίχου του μυστηρίου, ο ιερέας δεν βγήκε με τα ιερά δώρα για που ώρα και όταν ο νεωκόρος  εισήλθε στο βωμό, είδε έναν ιερέα να βρίσκεται με όλα του τα άμφια νεκρός  δίπλα στην αγία τράπεζα. Όλοι ήταν τρομαγμένοι για να μάθουν για αυτόν τον μυστηριώδη θάνατο και, χωρίς να γνωρίζουν τους λόγους για αυτό, είπαν ότι κάποια σοβαρή αμαρτία στην ενορία, υπάρχει  και η  θυσία γι ` αυτές ήταν δύο νεαρές αθώες ψυχές. Φήμες για αυτό πέρασαν από ολόκληρη την περιοχή και κανένας από τους ιερείς δεν αποφάσισε να πάει σε εκείνη την ενορία.

Η συναίνεση ήρθε  μόνο από  έναν γέρο μοναχό. Είναι για μένα εύκολο είπε και δέχτηκε αφού θα πεθάνω σύντομα.

Λάμπρος Σκόντζος, Οἱ ἅγιοι Κύριλλος καί Μεθόδιος: Οἱ φωτιστές τῶν Σλάβων

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΙΟΣ: ΟΙ ΦΩΤΙΣΤΕΣ ΤΩΝ ΣΛΑΒΩΝ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού

      Ο εκχριστιανισμός των Σλαβικών λαών είναι ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα, τόσο για την Εκκλησία, όσο και για την πολιτική ιστορία. Η μεγάλη ομοεθνία των Σλάβων άφησαν πίσω τους το βάρβαρο και ειδωλολατρικό παρελθόν και εντάχτηκαν στον πολιτισμένο κόσμο και το σπουδαιότερο: γνώρισαν τη σώζουσα αλήθεια του Ευαγγελίου, χάρις στους δύο μεγάλους άνδρες, τους αγίους θεσσαλονικείς αδελφούς Κύριλλο και Μεθόδιο.

     Έζησαν τον 9ου αιώνα. Ήταν δύο από τα επτά παιδιά ονομαστής οικογένειας της Θεσσαλονίκης. Ο πατέρας τους Λέων ο δρουγγάριος, ευσεβής άνθρωπος, κατείχε υψηλή στρατιωτική θέση. Φρόντισε να δώσει σπουδαία μόρφωση στα παιδιά του και να τα τοποθετήσει σε ανώτερες κρατικές θέσεις. 

    Ο Κύριλλος (Κωνσταντίνος ήταν το κοσμικό του όνομα), γεννήθηκε το 827. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη, χειροτονήθηκε ιερέας και έφτασε στο βαθμό του επισκόπου. Παράλληλα δίδαξε στα εκεί ονομαστά πανεπιστήμια Φιλολογία, Φιλοσοφία και Θεολογία. Γνώριζε τη σλαβική, την εβραϊκή, τη συριακή και την αραβική γλώσσα, τις οποίες χρησιμοποίησε στο κατοπινό ιεραποστολικό του έργο.

       Ο Μεθόδιος (Μιχαήλ ήταν το κοσμικό του όνομα), γεννήθηκε το 815. Έκαμε και αυτός λαμπρές σπουδές και ξεκίνησε την καριέρα του ως ανώτατος στρατιωτικός διοικητής της Θεσσαλίας. Αλλά αργότερα παραιτήθηκε από το αξίωμά του, αποσύρθηκε σε μοναστήρι στον Όλυμπο, όπου εκάρη μοναχός.

       Βρισκόμαστε με μια εποχή που το Βυζάντιο βρίσκεται στο απόγειο της δυνάμεώς του. Η βυζαντινή δόξα είχε φτάσει ως τους βαρβάρους, οι οποίοι θαύμαζαν τον βυζαντινό πολιτισμό. Το 863 ο Σλάβος ηγεμόνας της Μοραβίας Ρατισλάβος ζήτησε από τον βυζαντινό αυτοκράτορα Μιχαήλ Γ΄ και τον Πατριάρχη Φώτιο να στείλουν ιεραποστόλους για να εκχριστιανίσουν το λαό του και να υιοθετήσουν τον πολιτισμό των βυζαντινών. Τόσο ο αυτοκράτορας Μιχαήλ, όσο και ο άγιος Φώτιος επέλεξαν τους δύο αδελφούς να αναλάβουν το δύσκολο αυτό έργο. Εκείνοι δέχτηκαν με χαρά και προθυμία, διότι θεώρησαν την αποστολή τους ως κλήση του Θεού για τη σωτηρία των Σλάβων, οι οποίοι βρισκόταν στο σκοτάδι της πλάνης. Αλλά και να τους καταστήσουν φίλους της αυτοκρατορίας, σταματώντας τις ληστρικές επιδρομές τους στα βόρεια σύνορά της. 

Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἐμφάνιση τοῦ ἀναστημένου Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ στούς μαθητές του στό ὄρος της Γαλιλαίας

                                    Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

     ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

           ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΣΤΟ ΟΡΟΣ ΤΗΣ ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ

               [υπομνηματισμός των εδαφίων Ματθ.28,16-20]

   «Οἱ δὲ ἕνδεκα μαθηταὶ ἐπορεύθησαν εἰς τὴν Γαλιλαίαν, εἰς τὸ ὄρος οὗ ἐτάξατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς· καὶ ἰδόντες αὐτὸν προσεκύνησαν αὐτῷ, οἱ δὲ ἐδίστασαν(:Στο μεταξύ οι έντεκα μαθητές πήγαν στη Γαλιλαία, στο όρος που τους καθόρισε ο Ιησούς. Εκεί Τον είδαν και Τον προσκύνησαν. Μερικοί όμως είχαν κάποια αμφιβολία αν ήταν Αυτός ο Ιησούς)». Αυτή η εμφάνιση στη Γαλιλαία νομίζω ότι είναι η τελευταία[:τις εμφανίσεις του Αναστημένου Κυρίου περιγράφουν διεξοδικότερα οι Ευαγγελιστές Λουκάς και Ιωάννης στα τελευταία χωρία των Ευαγγελίων τους], όταν τους έστειλε να βαπτίζουν. Και αν μερικοί δίστασαν, και από εδώ πάλι θαύμασε την αλήθεια και την ειλικρίνειά τους, ότι δεν αποκρύπτουν ούτε τα μέχρι και την τελευταία ημέρα ελαττώματά τους. Πλην όμως και αυτοί βεβαιώθηκαν για την Ανάσταση δια της εμφανίσεως του Κυρίου.

      Τι λέγει, λοιπόν, όταν τους είδε; «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς(:Δόθηκε και στην ανθρώπινη φύση μου κάθε εξουσία στον ουρανό και στη γη)»[Ματθ.28,18]. Πάλι ως άνθρωπος ομιλεί περισσότερο προς αυτούς, διότι δεν είχαν ακόμη λάβει το Άγιο Πνεύμα, το οποίο μπορούσε να τους οδηγήσει σε ανώτερη πνευματική κατάσταση. «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τὰ ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτοὺς εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, διδάσκοντες αὐτοὺς τηρεῖν πάντα ὅσα ἐνετειλάμην ὑμῖν· καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος. Ἀμήν(:Λοιπόν πηγαίνετε και κάνετε μαθητές σας όλα τα έθνη, βαπτίζοντάς τους στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, διδάσκοντάς τους να τηρούν και να εφαρμόζουν στη ζωή τους όλα τα παραγγέλματα που σας έδωσα ως εντολές. Και ιδού, εγώ που έλαβα κάθε εξουσία, θα είμαι πάντα μαζί σας βοηθός και συμπαραστάτης σας, μέχρι να τελειώσει ο αιώνας αυτός, μέχρι δηλαδή τη συντέλεια του κόσμου. Αμήν)».

     Αφενός παραγγέλλει για τις δογματικές αλήθειες, αφετέρου για τις εντολές. Από τα έργα των Ιουδαίων δεν υπενθυμίζει τίποτε, ούτε αναφέρει όσα έγιναν, ούτε κατηγορεί του Πέτρου την άρνηση, ούτε κανενός άλλου τη φυγή. Παραγγέλλει επίσης να διαδοθεί σε ολόκληρη την οικουμένη, εμπιστευόμενος στα χέρια τους σύντομη διδασκαλία, εκείνη η οποία επισφραγίζεται με το βάπτισμα.

    Έπειτα, επειδή τους έδωσε μεγάλες και σοβαρές εντολές, για τονώσει το φρόνημά τους, λέγει: «καί ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος(:Και ιδού, εγώ που έλαβα κάθε εξουσία, θα είμαι πάντα μαζί σας βοηθός και συμπαραστάτης σας, μέχρι να τελειώσει ο αιώνας αυτός, μέχρι δηλαδή τη συντέλεια του κόσμου. Αμήν)».Βλέπεις διακριτικότητα εξουσίας πάλι; Βλέπεις ότι και τα προηγούμενα είχαν ειπωθεί από συγκατάβαση; Μάλιστα, δεν είπε ότι θα είναι μόνο μαζί με εκείνους, αλλά και μαζί με όλους οι οποίοι θα πιστέψουν μετά από εκείνους· διότι δεν επρόκειτο βέβαια να παραμείνουν οι απόστολοι στη ζωή έως της συντελείας του κόσμου.

…Παρατήρησα κάποιο παράδοξο: Οἱ ἄνθρωποι φοβοῦνται νά ἀτενίσουν ἀνοικτά τό μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου.

 …Παρατήρησα κάποιο παράδοξο: Οι άνθρωποι φοβούνται να ατενίσουν ανοικτά το μεγαλείο του ανθρώπου. Να δει κάποιος το σχέδιο του Θεού για μας τους ανθρώπους φαίνεται “υπέρμετρη υπερηφάνεια”. Να γνωρίσουμε για τον εαυτό μας ότι στην Ιδέα του Πατρός έχουμε συλληφθεί προ καταβολής κόσμου ως πλήρωμα τελειότητος, μου φαίνεται ως κάτι εντελώς απαραίτητο, για να μπορέσουμε να ζήσουμε και να ενεργήσουμε με τον οφειλόμενο τρόπο. Υποθέτω ότι το να μειώνουμε την προαιώνια σκέψη του Δημιουργού για τον άνθρωπο δεν είναι μόνο λάθος, αλλά πραγματικά μεγάλη αμαρτία. Επειδή οι άνθρωποι δεν βλέπουν ούτε στον ίδιο τον εαυτό τους ούτε στον αδελφό τους την αυθεντική και αιώνια αξία τους, γίνονται τόσο θηριωδώς κακοί στις αμοιβαίες σχέσεις τους, και τόσο εύκολα σκοτώνουν ο ένας τον άλλον.

π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος: Τὸ Πάσχα τῶν Ὀρθοδόξων σὲ ἀντιδιαστολὴ μὲ τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶν Παπικῶν.

Τὸ Πάσχα τῶν Ὀρθοδόξων σὲ ἀντιδιαστολὴ μὲ τὸ Πάσχα τῶν Ἰουδαίων καὶ τῶνΠαπικῶν.

Τί θά πεῖ ὅτι ἡ Παναγία εἶναι ἀειπάρθενος;

  Ο προφήτης Ησαΐας προφητεύει για τη μητέρα του Μεσσία και λέγει ότι θα είναι Παρθένος: «Ιδού η Παρθένος εν γαστρί…» (7, 14). 

 Στον προφήτη Ιεζεκιήλ (44, 1-2) προφητεύεται η αειπαρθενία της Παναγίας με την εικόνα της «κεκλεισμένης πύλης», από την οποία διέρχεται μόνον ο Κύριος, χωρίς αυτή να ανοιχθεί.

Για το αειπάρθενο της Παναγίας στις αγιογραφίες της οι ζωγράφοι ζωγραφίζουν τρία αστέρια. Στο μέτωπο και στις δύο πλάτες. Τα τρία αστέρια συμβολίζουν

την αειπαρθενία της Μαριάμ πριν, κατά και μετά τη γέννηση του Χριστού.

 Η Ορθόδοξη Εκκλησία πιστεύει ότι η Παρθένος Μαριάμ είναι αειπάρθενος. Ήταν δηλαδή παρθένος πριν, κατά και μετά τη γέννηση του Μεσσία. Το Χριστό Τον γέννησε παρθένος γυναίκα, για να φανερωθεί ότι ο Χριστός δε θα είναι συνηθισμένος άνθρωπος, γεννημένος από ανθρώπινη θέληση, αλλά γεννημένος από το θέλημα του Θεού. 

 

Μόνιμος ὑπάλληλος σοῦ λέει, στό Δημόσιο. Τί εἶναι αὐτό, μπροστά στήν Αἰωνιότητα;

Μόνιμος ὑπάλληλος σοῦ λέει, στό Δημόσιο. Τί εἶναι αὐτό, μπροστά στήν Αἰωνιότητα; Ἔχουμε ἐξασφαλίσει θέση μονιμότητος, ἐκεῖ; Γέροντας Εὐσέβιος Γιαννακάκης.

 

 

15 Μαΐου. Παχωμίου ὁσίου τοῦ μεγάλου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Τετ. γ΄ ἑβδ. Πράξεων. (Πρξ. η΄ 18-25).

Πραξ. 8,18         ἰδὼν δὲ ὁ Σίμων ὅτι διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων δίδοται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, προσήνεγκεν αὐτοῖς χρήματα 

Πραξ. 8,18               Οταν όμως ο Σιμων είδε ότι με την επίθεσιν των χειρών των Αποστόλων μετεδίδοντο τα θαυμαστά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, επρόσφερε εις αυτούς χρήματα