Ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικη οἰκογένεια,12-5-2019, Ἀρχιμ. Σάββας Ἀγιορείτης

Ἡ ὀρθόδοξη χριστιανικη οἰκογένεια,12-5-2019, Ἀρχιμ. Σάββας Ἀγιορείτης, Ὁμιλία στήν Παναγίτσα Ἄρνισσας, ζωντανή μετάδοση, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἐσύ καί ὁ Θεός

«ΕΣΥ ΚΑΙ Ο ΘΕΟΣ»

Πῶς θά σωθοῦμε

Ἐπιλογή καί διασκευή ψυχωφελῶν κείμενων ἀπό τό βιβλίο «ΑΜΑΡΤΩΛΩΝ ΣΩΤΗΡΙΑ»

τοῦ μοναχοῦ Ἀγαπίου Λάνδου τοῦ Κρητός

Στή σχέση μας μέ τόν Θεό χρειαζόμαστε τίς τρεῖς μεγάλες θεολογικές ἀρετές,

τήν πίστη, τήν ἐλπίδα καί τήν ἀγάπη(Α’ Κορ. 13, 13).

Μ’ αὐτές διαμορφώνεται μέσα μας καρδία τέκνου.

Συλλογίσου, πῶς εἶναι ἕνας καλός κι’ ἐνάρετος γιός, πῶς αἰσθάνεται καί πῶς ἀντιμετωπίζει τόν πατέρα του, πόση ἀγάπη καί ἐμπιστοσύνη τοῦ ἔχει, μέ πόσο σεβασμό καί πόση εὐλάβεια στέκεται μπροστά του, πόση ὑπακοή τοῦ κάνει, πόση εὐγνωμοσύνη νιώθει γιά ὅσα τοῦ προσφέρει, μέ πόσο ζῆλο ἐργάζεται στά πατρικά ἔργα, μέ πόσο πόθο προστρέχει κοντά του σέ κάθε περίσταση, ἀλλά καί μέ πόση ταπείνωση ὑπομένει τίς παιδευτικές του τιμωρίες. Ἔτσι πρέπει νά διαθέσεις κι’ ἐσύ τήν καρδιά σου ἀπέναντι στόν Κύριο, τόν οὐράνιο Πάτερα καί Πλάστη σου. Τά κυριότερα χαρακτηριστικά τῆς σωστῆς σχέσεώς σου μ’ Αὐτόν θά σημειώσουμε στή συνέχεια.

Τό πιό βασικό στοιχεῖο εἶναι ἡ ἀγάπη, καθώς μάλιστα ὁ ἴδιος ὁ Χριστός τό διακήρυξε: «Ν’ ἀγαπᾶς τόν Κύριο καί Θεό σου μ’ ὅλη τήν καρδιά σου, μ’ ὅλη τήν ψυχή σου καί μ’ ὅλο τό νοῦ σου. Αὐτή εἶναι ἡ πρώτη καί πιό μεγάλη ἐντολή» (Ματθ. 22, 37 – 38). Τί σημαίνει ὅμως ν’ ἀγαπᾶς τόν Θεό; Σημαίνει πώς ὁ νοῦς σου εἶναι προσκολλημένος σ’ Ἐκεῖνον -αὐτό λέγεται μνήμη Θεοῦ -, πώς οἱ ἐπιθυμίες σου ὅλες συγκλίνουν σ’ Ἐκεῖνον, πώς τά μέλη τοῦ σώματός σου καί οἱ αἰσθήσεις σου καί οἱ ψυχικές σου δυνάμεις στό σύνολό τους ἐκτελοῦν θεληματικά καί ἀβίαστα τό ἅγιο θέλημά Του. Πρός τό θέλημα τοῦ Θεοῦ σέ ἕλκει ἀκατανίκητα ἡ ἀγάπη, πού τίς αἰτίες της ἀνακαλύπτεις σ’ ὅλα τά κτίσματα, σ’ ὅλη τήν πλάση, μιά καί ὅλα σέ ὁδηγοῦν στόν τέλειο καί ἄπειρο Δημιουργό τους.

Ὅσιος ΔΑΜΙΑΝΟΣ ὁ πρεσβύτερος καί ἰαματικός

Όσιος ΔΑΜΙΑΝΟΣ ο πρεσβύτερος και ιαματικός Ο ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Δαμιανός έζησε στη μονή των Σπηλαίων στα χρόνια της ηγουμενίας του οσίου Θεοδοσίου. Ο μακάριος αυτός μοναχός έγινε ακριβής μιμητής της ισάγγελης ζωής του γέροντά του. Με φλογερό ζήλο και συνεχή βία, αγωνιζόταν να υπερβεί τη φύση του και να πλησιάσει την τελειότητα των ευαγγελικών αρετών. Όλοι οι αδελφοί ομολογούσαν με θαυμασμό την τελωνική ταπείνωση, την τέλεια υπακοή και τη βαθιά απλότητα του οσίου. Παρ' όλο που προσπαθούσε να κρύψει την πνευματική του εργασία, αυτή είχε πέσει στην αντίληψη των άλλων συνασκητών του, που ένιωθαν δέος και ευλάβεια απέναντι στον πιστό θεράποντα του Χριστού και καθαιρέτη του εχθρού. Γιατί ο όσιος δεν κοιμόταν σχεδόν καθόλου. Οι μέρες και οι νύχτες του περνούσαν με αγρυπνία, μελέτη των ιερών βιβλίων και αδιάλειπτη προσευχή. Επιπλέον αναδείχθηκε σε μεγάλο νηστευτή και εγκρατευτή. Πήρε ευλογία από τον όσιο Θεοδόσιο να μη γεύεται τίποτε άλλο, εκτός από λίγο ψωμί και νερό. Αυτή τη δίαιτα κράτησε μέχρι το τέλος της ζωής του. Γι' αυτό ο αδιάψευστος Κύριος, που διαβεβαίωσε ότι το πονηρό γένος των δαιμόνων δεν καταβάλλεται «ει μη εν προσευχή και νηστεία», βράβευσε τους κόπους του εργάτη της προσευχής και της νηστείας οσίου Δαμιανού. Τον τίμησε με το χάρισμα της θεραπείας των ασθενειών, που οι δαίμονες προκαλούν στους ανθρώπους. Όποτε λοιπόν εμφανιζόταν στο μοναστήρι άνθρωπος άρρωστος, ο όσιος ηγούμενος Θεοδόσιος καλούσε το μακάριο Δαμιανό να προσευχηθεί πάνω από τον πάσχοντα. Κι εκείνος, με ταπεινό φρόνημα και αγαθή διάθεση υποταγής, κλαίγοντας και θεωρώντας τον εαυτό του ανάξιο του θείου χαρίσματος, άλειφε με άγιο έλαιο τον ασθενή και προσευχόταν κοντά του ώρα πολλή, με δάκρυα και στεναγμούς. Με τη χάρη του Θεού όλοι θεραπεύονταν και έφευγαν υγιείς και χαρούμενοι.

Τά θαυμάσια τῆς δημιουργίας:τρόποι αὐτοπροστασίας

ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ:

 

 ΤΡΟΠΟΙ ΑΥΤΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ

 

+Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλη 

 Θ' αρχίσουμε το καινούργιο κεφάλαιο με τον αίγαγρο της Κρήτης, το περίφημο αγριόγιδο των Λευ­κών ορέων, γνωστό και με την ονομασία κ ρ ί - κ ρ ί. Ανέκαθεν το κυνηγούσαν αμείλικτα. Οι «αγριολόγοι» της Κρήτης δεν το άφηναν ποτέ ήσυχο. Το κρέας του νοστιμώτατο. Σου δίνει την εντύπωσα πως πρόκειται για ζαρκάδι και όχι για αίγα. Το δέρμα του ζηλευτό. Μάλι­στα δύο μαύρες ταινίες η μία κατά μήκος της ράχης και η άλλη στο προ των εμπρόσθιων ποδιών μέρος σχηματί­ζουν σταυρό. Και επειδή είναι πολύ συνεκτικό προσφέ­ρεται στην κατασκευή στερεών σπόγγων και λουριών. Τα κέρατα του γεμάτα μεγαλείο, με τύλους, εγκάρσιες δηλαδή ραβδώσεις που προσδιορίζουν την ηλικία του. Οι αρχαίοι Κρήτες συνέδεαν δύο κέρατα τού αρσενικού (τού θηλυκού είναι μικρά) με ξύλινη λαβή και έφτιαχναν εξαιρετικά τόξα.

 

 Ο κίνδυνος της εξαφανίσεώς του είναι προφανής. Πλην όμως ο Δημιουργός τού χάρισε τρόπους αυτοπρο­στασίας. Μπορεί να τρέχη και να πηδάη με καταπλη­κτική ταχύτητα και τέχνη μέσα στα βράχια και στους γκρεμούς. Στα πολύ δύσβατα και απόκρημνα μέρη το βοηθούν και τα κέρατά του, που τα αγκιστρώνει στους βράχους για να σωθή από την κατακρήμνισι. Είναι εφωδιασμένο με ισχυρή όρασι και ακοή. Αλλά ιδιαίτερα με οξύτατη όσφρησι. Οσφραίνεται τους «αγριολόγους» από πολύ μεγάλες αποστάσεις. Γι' αυτό και οι κυνηγοί προσέχουν τι θέσι θα πάρουν σχετικά με την διεύθυνσι τού ανέμου. Επίσης, καθώς ζη μαζί με άλλα κατά μικρές ομάδες, ένα κάνει τον φρουρό, και μόλις αντικρύση τον εχθρό ειδοποιεί με ειδική κραυγή, με το λεγόμενο «πτοιάκισμα».

 

Τρόποι αυτοπροστασίας. Συστήματα αμύνης. Είναι κάτι που παρατηρείται σ' όλες τις σελίδες τού βιβλίου της φύσεως. Όλα τα δημιουργήματα είναι προικισμένα με τρόπους και ικανότητες που τους εξασφαλίζουν την επιβίωσι. Μελετώντας αυτούς τους τρόπους θαυμά­ζουμε την σοφία τους, καθώς επίσης και την πολύμορφη ποικιλία τους. Το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης θα είχε πολλά να διδαχθή από την μελέτη τους!

 

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Ποιούς θά ψηφίσουμε;

Ποιούς θά ψηφίσουμε;

Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος - Θεολόγος 

   Στήν Παλαιά Διαθήκη ὑπάρχει ἡ γνωστή ἀλληγορία: Κάποτε τά δέντρα πῆγαν νά διαλέξουν ποιόν θά χρίσουν βασιλιά τους. Εἶπαν στήν ἐλιά: «Ἔλα νά γίνεις βασιλιάς μας». Ἀλλά ἡ ἐλιά τούς ἀποκρίθηκε: «Ν᾽ ἀφήσω ἐγώ τό λάδι πού παράγω, πού μ᾽ αὐτό τιμοῦν θεούς κι ἀνθρώπους, γιά νά κυβερνήσω τά δέντρα;». Τότε τά δέντρα εἶπαν στή συκιά: «Ἔλα ἐσύ νά γίνεις βασιλιάς μας». Μά κι ἡ συκιά τούς ἀποκρίθηκε: «Ν᾽ ἀφήσω ἐγώ τούς ὡραίους καί γλυκούς καρπούς πού κάνω, γιά νά κυβερνήσω τά δέντρα;» Τότε τά δέντρα εἶπαν στό ἀμπέ­λι: «Ἔλα ἐσύ νά γίνεις βασιλιάς μας». Μά καί τό ἀμπέλι τούς ἀποκρίθηκε: «Ν᾽ ἀ­φή­σω ἐγώ τό κρασί πού βγάζω, πού τό χαί­ρον­ται θεοί καί ἄνθρωποι, γιά νά κυ­βερνήσω τά δέντρα;». Τότε τά δέντρα εἶπαν στήν ἀγκαθιά: «Ἔλα ἐσύ νά γίνεις βασιλιάς μας». Καί ἡ ἀγκαθιά τούς ἀποκρίθηκε: «Ἄν θέλετε στ᾽ ἀλήθεια νά μέ χρί­σετε  βασιλιά σας, ἐλᾶτε νά κρυφτεῖτε στή σκιά μου· ἄν δέν ἔρθετε, φωτιά θά βγεῖ ἀ­πό τ᾽ ἀγκάθια μου καί θά κατακάψει τούς κέδρους τοῦ Λιβάνου».

  Δυστυχῶς δέν κυβερνᾶ τήν ἀνθρωπότητα ἡ ἐλιά, ἡ συκιά, ἡ κληματαριά ἀλλά τό ἀγκάθι. Ἀρκεῖ νά ρίξει κανείς ἕνα βλέμ­μα στόν κόσμο μας καί στήν πατρίδα μας, γιά νά διαπιστώσει πόσο εὐδοκιμεῖ. Ἔτσι, ἡ Ἑλλάδα μας χάνεται. Τό κράτος καταρρέει. Ἕνα ἑκατομμύριο περίπου συμ­πο­λί­τες μας ἔχουν μεταναστεύσει στό ἐξωτερικό γιά τό μεροκάματο, ἐνῶ τήν ἴδια στιγμή ἐπιχειρεῖται ἐποικισμός ἀπό ἀλλοφύλους καί ἀλλοθρήσκους.

Τῇ Κυριακῇ τῶν Μυροφόρων, ἐν ᾗ καὶ ὅτι, πρώτη τὸν Κύριον ἡ Θεοτόκος εἶδεν ἐκ νεκρῶν ἀναστάντα

Ὁμιλία Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ ΙΗ΄, ΕΠΕ

Ἡ ἀνάστασις τοῦ Κυρίου εἶναι ἀνανέωσις τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, εἶναι ἀναζώωσις καί ἀνάπλασις καί ἐπάνοδος πρός τήν ἀθάνατη ζωή τοῦ πρώτου ᾿Αδάμ πού καταβροχθίσθηκε ἀπό τόν θάνατο λόγω τῆς ἁμαρτίας καί διά τοῦ θανάτου ἐπαλινδρόμησε πρός τήν γῆ ἀπό τήν ὁποία ἐπλάσθηκε. ῞Οπως λοιπόν ἐκεῖνον στήν ἀρχή δέν τόν εἶδε κανείς ἄνθρωπος νά πλάττεται καί παίρνη ζωή, ἀφοῦ δέν ὑπῆρχε κανείς ἄνθρωπος ἐκείνη τήν ὥρα, μετά δέ τήν λῆψι τῆς πνοῆς ζωῆς μέ θεῖο ἐμφύσημα πρώτη ἀπό ὅλους τόν εἶδε μιά γυναῖκα, διότι μετά ἀπό αὐτόν πρῶτος ἄνθρωπος ἦταν ἡ Εὔα· ἔτσι τόν δεύτερο ᾿Αδάμ, δηλαδή τόν Κύριο, ὅταν ἀνίστατο ἀπό τούς νεκρούς, κανείς ἄνθρωπος δέν τόν εἶδε, ἀφοῦ δέν παρευρισκόταν κανείς...

δικός του καί οἱ στρατιῶτες πού ἐφύλασσαν τό μνῆμα ταραγμένοι ἀπό τόν φόβο εἶχαν γίνει σάν νεκροί, μετά δέ τήν ἀνάστασι πρώτη ἀπό ὅλους τόν εἶδε μιά γυναῖκα, ὅπως ἀκούσαμε νά εὐαγγελίζεται σήμερα ὁ Μάρκος.διότι, λέγει, “ὅταν ὁ ᾿Ιησοῦς ἀναστήθηκε τό πρωί τῆς πρώτης ἡμέρας τῆς ἑβδομάδος, παρουσιάσθηκε πρῶτα στή Μαρία τή Μαγδαληνή”.

Φαίνεται βέβαια σαφῶς ὅτι ὁ εὐαγγελιστής εἶπε καί τήν ὥρα κατά τήν ὁποία ἀναστήθηκε ὁ Κύριος, δηλαδή πρωί, καί ὅτι παρουσιάσθηκε πρῶτα στή Μαρία τή Μαγδαληνή καί ὅτι ἐφάνηκε ἀκριβῶς τήν ὥρα τῆς ἀναστάσεως. Δέν λέγει ὅμως ἔτσι, ὅπως θά φανῆ ἄν ἐξετάσωμε προσεκτικώτερα τά πράγματα. διότι λίγο παραπάνω καί αὐτός σέ συμφωνία μέ τούς ἄλλους εὐαγγελιστάς λέγει ὅτι αὐτή ἡ Μαρία ἦλθε καί προηγουμένως μαζί μέ τίς ἄλλες Μυροφόρες στόν τάφο, καί ἀφοῦ τόν εἶδε ἀδειανό ἀπῆλθε. ῞Ωστε ὁ Κύριος ἀναστήθηκε πολύ ἐνωρίτερα ἀπό τό πρωί πού τόν εἶδε. ᾿Επισημαίνοντας δέ καί τήν ὥρα ἐκείνη, δέν εἶπε ἁπλῶς πρωί, ὅπως ἐδῶ, ἀλλά πολύ πρωί.ἑπομένως ὡς ἀνατολή ἡλίου ἐκεῖ ἐννοεῖ τό ἀμυδρό φῶς πού προτρέχει στόν ὁρίζοντα, τό ὁποῖο δηλώνοντας καί ὁ ᾿Ιωάννης λέγει ὅτι ἦλθε τό πρωί, ὅταν ἀκόμη ἦταν σκοτεινά ἡ Μαρία ἡ Μαγδαληνή στό μνημεῖο καί εἶδε τήν πέτρα σηκωμένη ἀπό τό μνημεῖο.

Οἱ τρεῖς ἅγιοι τῶν ἡμερῶν μας (Ἀρσένιος μοναχὸς, Σκήτη Κουτλουμουσίου-ἍγιονὌρος)

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΓΙΟΙ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΜΑΣ

    Ἀρσένιος μοναχὸς, Σκήτη Κουτλουμουσίου-ἍγιονὌρος

            Κατά την χαριτωμένη έκφραση των Αγίων μας: «το Άγιον Πνεύμα είναι ο οικοκύρης της Ορθοδόξου Εκκλησίας». «Οικοκύρης» σημαίνει κύριος του οίκου και το Άγιον Πνεύμα είναι ο απόλυτος Κύριος της Εκκλησίας. Χωρίς την παρουσία Του, όλες οι πράξεις και τα Μυστήρια της Εκκλησίας, παραμένουν άκυρα, νεκρά. Έτσι λοιπόν, μεγάλη είναι η ευφροσύνη και η αγαλλίασίς μας, που βλέπουμε πως το Άγιον Πνεύμα μέχρι σήμερα δεν εγκατέλειψε την Ορθόδοξο Εκκλησία Του. Αντιθέτως, βλέπουμε πως στις αιρετικές εκκλησίες της Δύσεως, είναι Απών, εδώ και πολλούς αιώνες. Είναι λυπηρό να βλέπουμε, για παράδειγμα, πως οι παπικοί στον αγιασμό τους, ρίχνουν αλάτι και συντηρητικά, για να μην χαλάει(!). Επιπλέον, άλλα πολλά παράδοξα κάνουν, που μας αποκαλύπτουν οι ίδιοι, την παντελή απουσία του Αγίου Πνεύματος από τις εκκλησίες τους.

            Έτσι λοιπόν, μέσα στα άπειρα που έχει χαρίσει το Άγιο Πνεύμα στην Εκκλησία Του, παρατηρούμε ένα πανέμορφο και χαριτωμένο φαινόμενο, δηλαδή, ανά τους αιώνες βλέπουμε να διακρίνονται τριάδες Αγίων και δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό. Το βλέπουμε εξαρχείς με τους τρεις Γενάρχας και Πατριάρχας του Ιουδαϊκού Γένους, Αβραάμ, Ισαάκ και Ιακώβ. Στην συνέχεια, δεν το βλέπουμε αυτό στους Αγίους Αποστόλους, αλλά μετά από λίγους αιώνες, έλαμψαν οι Τρεις Ιεράρχες, Μέγας Βασίλειος, Ιωάννης Χρυσόστομος και Θεολόγος Γρηγόριος. 

Η επόμενη τριάς, είναι οι μεγάλοι Όσιοι, Αντώνιος, Ευθύμιος και Σάββας ο Ηγιασμένος. Μετά από αρκετούς αιώνες, έλαμψαν οι μεγάλοι τρεις Άγιοι, που κατατρόπωσαν την φοβερή αίρεση του παπισμού, Μέγας Φώτιος, Γρηγόριος ο Παλαμάς και Μάρκος ο Ευγενικός. Ενώ, πέρασαν αρκετοί αιώνες χωρίς να φανεί ιδιαίτερα το ευχάριστο αυτό φαινόμενο, παρόλου που αναγνωρίστηκαν αρκετοί Άγιοι. Το είδαμε όμως αυτό στις μέρες μας, πριν ακόμη η Αγία μας Εκκλησία, τους αναγνωρίσει ως Αγίους, οι πιστοί, κυρίως της Εκκλησίας της Ελλάδος, είχαν αγιογραφήσει εικόνα των Αγίων Γερόντων, Πορφυρίου, Παϊσίου και Ιακώβου, τους οποίους η Εκκλησία μας αναγνώρισε επίσημα μετά από λίγο καιρό. Ορίστε, που στις μέρες μας, που είναι κατεξοχήν πονηρές, το Άγιο Πνεύμα, μας εχάρισε μία νέα χαριτωμένη τριάδα Αγίων, που αρκετοί από εμάς, «ἐθεασάμεθα καὶ αἱ χεῖρες ἡμῶν ἐψηλάφησαν»[1]. Δεν θα αναφερθώ σε βιογραφικά στοιχεία αυτών των τριών Αγίων, αλλά στο ευλογημένο δόσιμο προς την Εκκλησία, εν συντομία θα πω λίγα λόγια.

            Ο Άγιος Πορφύριος, ήταν ο κατεξοχήν κήρυκας της Θείας Αγάπης. Δεν μπορούσε να εννοήσει ο Άγιος τους πιστούς του Χριστού, να είναι έξω από αυτήν την μέθη της Θείας Αγάπης ή του Θείου Έρωτος, όπως ο ίδιος συχνά έλεγε. Έτσι λοιπόν, σε όλες τις νουθεσίες και τις διδασκαλίες του, η βάση ήταν ο πιστός να ανακαλύψει την αγάπη του Χριστού, που όπως ιδιαίτερα τόνιζε, αυτή η ιερά μέθη της αγάπης, θα του θεραπεύσει όλα τα δυσάρεστα που συμβαίνουν μέσα και έξω από το σώμα του.

Κυριακή τῶν Μυροφόρων

 

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΜΥΡΟΦΟΡΩΝ

Οι Μυροφόρες όταν είδαν το μνημέιο άδειο,  έμειναν εκστατικές, γιατί, τότε, δεν μπορούσαν  να διανοηθούν αυτό που τα πράγματα έδειχναν, ότι εκεί στο κενό μνημείο, Αυτός που αναστήθηκε, Αυτός τον Οποίο διακονούσαν επί τρία χρόνια δεν ήταν μόνο ο Διδάσκαλός τους, ο Μεσσίας, ο μέγας προφήτης, αλλά ήταν ασυγκρίτως ανώτερος, ο ίδιος ο Θεός! Και μέσα από τα βάθη του νου τους μια αλήθεια, η μεγαλύτερη αλήθεια δονούσε τις καρδιές τους: ο Χριστός Ανέστη!

12 ΜΑΗ ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ της ΚΥΠΡΟΥ

Ὁ Ἐπιφάνιος Κωνσταντίας (Ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου) εἶναι ὁ διασημότερος ἐκκλησιαστικός ἄνθρωπος τῶν εἴκοσι αἰώνων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου, μέ παγκόσμια ἐπίδραση καί προβολή.  Τίποτε δέν γινόταν ἀπό  τήν Περσία μέχρι τήν Ἰσπανία, χωρίς τήν γνώμη τοῦ Ἐπιφανίου. 

(Πατήρ Παῦλος Εγγλεζάκης)

Ἡ ταπεινότητα

Η ΤΑΠΕΙΝΌΤΗΤΑ....

 ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΙΑΤΙΣΤΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

Πήγαμε, κάποτε με του δικούς μου στη Σιάτιστα να τον επισκεφθούμε. Και τι να δούμε:...

 Σφουγγάριζε τις σκάλες της Μητρόπολης. «Αυτά τα λεφτά που θα ’δινα σε μια γυναίκα τα βάζω στο φιλόπτωχο – κι ύστερα μη ξεχνάτε πως αν ήμουνα στο μοναστήρι θα έκανα κάποιο διακόνημα ».

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/05/blog-post_356.html

16 Μαΐου. Θεοδώρου ὁσίου τοῦ Ἡγιασμένου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Ἡμέρας. Πέμ. γ΄ ἑβδ. Πράξεων. (Πρξ. η΄ 26-39).

Πραξ. 8,26         Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἐλάλησε πρὸς Φίλιππον λέγων· ἀνάστηθι καὶ πορεύου κατὰ μεσημβρίαν ἐπὶ τὴν ὁδὸν τὴν καταβαίνουσαν ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ εἰς Γάζαν· αὕτη ἐστὶν ἔρημος.

Πραξ. 8,26               Αγγελος δε Κυρίου ελάλησε στον Φιλιππον και του είπε· “σήκω και προχώρησε προς νότον στον δρόμον, ο οποίος κατεβαίνει από την Ιερουσαλήμ εις την Γαζαν· αυτός ο δρόμος είναι έρημος, δεν έχει κίνησιν”.