Σάββατο 25 Μαΐου 2019
11. Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν Β΄, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου
11. Ἡ ἀντιμετώπιση τῶν πειρασμῶν Β΄, Ἀββά Δωρόθεου, 19-5-2019, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου, ζωντανή μετάδοση, Αίθουσα "ΚΥΡΙΑΚΗ" Β΄πάροδος Ειρήνης 2, Κέντρο, παραπλεύρως Ταχυδρ. Ταμιευτηρίου
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος (Ιω.4,5-42).Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή συνάντηση τοῦ Κυρίου μέ τή Σαμαρείτιδα.Μέρος ἕκτο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ(: Ιω. 4, 5-42)
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ
[Μέρος έκτο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω.4,23-27]
« Ἀλλ᾿ ἔρχεται ὥρα, καὶ νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσι τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ· καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν(:Πολύ σύντομα όμως έρχεται ώρα, και μπορώ να πω ότι η ώρα αυτή έχει ήδη έλθει, που οι πραγματικοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν και θα λατρεύσουν τον Πατέρα πνευματικά και αληθινά˙ δηλαδή με θεοφώτιστες τις πνευματικές δυνάμεις και με λατρεία όχι τυπική και σκιώδη, αλλά πραγματική και εμπνευσμένη από πλήρη επίγνωση της αλήθειας· διότι και ο Πατήρ ζητά επίμονα τέτοιοι αληθινοί και πραγματικοί προσκυνητές να είναι εκείνοι που τον λατρεύουν)» [Ιω.4,23].
«Υπερτερούν βέβαια οι Ιουδαίοι, από εσάς, γυναίκα», λέγει, «κατά τον τρόπο της λατρείας, αλλά και αυτή η λατρεία θα τελειώσει πλέον· διότι δεν θα αλλάξουν μόνο οι τόποι της λατρείας του Θεού, αλλά και οι τρόποι· και η αλλαγή αυτή είναι πολύ κοντά μας. Έρχεται ώρα, και μάλιστα η ώρα αυτή ήλθε τώρα». Επειδή οι προφήτες προέλεγαν τα όσα κήρυτταν προ πολλών ετών, για να αφαιρέσει την ιδέα αυτή, είπε «και μάλιστα η ώρα αυτή ήλθε τώρα». «Να μη νομίσεις», λέγει, «ότι η προφητεία αυτή μοιάζει προς τις άλλες και ότι κατά συνέπεια θα πραγματοποιηθεί ύστερα από πολύ χρόνο. Τα γεγονότα έφθασαν πλέον και είναι κοντά μας η ώρα, κατά την οποία ο οι αληθινοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν τον Πατέρα ‘’ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ’’». Λέγοντας: «ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ» απέκλεισε ταυτόχρονα και τους Σαμαρείτες και τους Ιουδαίους· διότι αν και οι Ιουδαίοι υπερείχαν των Σαμαρειτών εκείνη τη στιγμή, εντούτοις θα υστερούσαν πολύ εν συγκρίσει προς τα μελλοντικά και μάλιστα θα υστερούσαν τόσο, όσο ο τύπος υστερεί από την αλήθεια.
«Καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτους ζητεῖ τοὺς προσκυνοῦντας αὐτόν(:Πολύ σύντομα όμως έρχεται ώρα, και μπορώ να πω ότι η ώρα αυτή έχει ήδη έλθει, που οι πραγματικοί προσκυνητές θα προσκυνήσουν και θα λατρεύσουν τον Πατέρα πνευματικά και αληθινά˙ δηλαδή με θεοφώτιστες τις πνευματικές δυνάμεις και με λατρεία όχι τυπική και σκιώδη, αλλά πραγματική και εμπνευσμένη από πλήρη επίγνωση της αλήθειας. Διότι και ο Πατήρ ζητά επίμονα τέτοιοι αληθινοί και πραγματικοί προσκυνητές να είναι εκείνοι που Τον λατρεύουν)»[Ιω.4,23].Κατά συνέπεια, εάν έτσι ήθελε αυτούς που θα Τον προσκυνούσαν ο Θεός, επέτρεψε σε εκείνους αυτόν τον τρόπο της λατρείας, όχι επειδή αυτή ήταν η θέλησή Του, αλλά από συγκατάβαση και με σκοπό να τους προσελκύσει και αυτούς στην πραγματική λατρεία.
Ποιοι είναι όμως οι αληθινοί προσκυνητές; Όσοι δεν περιορίζουν τη λατρεία σε ορισμένο τόπο και προσκυνούν τον Θεό ἐν πνεύματι. Καθώς λέγει και ο απόστολος Παύλος: «μάρτυς γὰρ μού ἐστιν ὁ Θεός, ᾧ λατρεύω ἐν τῷ πνεύματί μου ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, ὡς ἀδιαλείπτως μνείαν ὑμῶν ποιοῦμαι(: μάρτυράς μου είναι ο Θεός, τον οποίο λατρεύω από τα βάθη της ψυχής μου με τις ανώτερες πνευματικές μου δυνάμεις, υπηρετώντας και κηρύσσοντας το ευαγγέλιο του Υιού Του, ότι συνεχώς και αδιακόπως σας θυμούμαι, χωρίς να παραλείπω αυτό ποτέ)»[Ρωμ.1,9]. Και σε άλλο πάλι σημείο : «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ, παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ, τὴν λογικὴν λατρείαν ὑμῶν(: Αφού τόση αγαθότητα μάς δείχνει ο Θεός, οφείλουμε και εμείς να δείξουμε διαγωγή αντάξια με τις δωρεές Του. Σας προτρέπω λοιπόν, αδελφοί, στο όνομα της ευσπλαχνίας κα των οικτιρμών που μας έδειξε ο Θεός, να προσφέρετε τα σώματά σας ως θυσιαστήριο και θυσία ζωντανή, αγία, ευάρεστη στον Θεό, χρησιμοποιώντας τα μέλη σας ως όργανα αποκλειστικά και μόνο αγίων πράξεων και ποτέ ως όργανα αμαρτίας. Αυτή η θυσία είναι και η μόνη κατάλληλη και καθαρά πνευματική λατρεία, αυτή που γίνεται με τις λογικές δυνάμεις του ανθρώπου)»[Ρωμ.12,1].
«Τό Αὐτοκρατορικό Διδυμότειχο»
«ΤΟ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΚΟ ΔΙΔΥΜΟΤΕΙΧΟ»
Κείμενο του Ιωάννη Α. Σαρσάκη (Καστροπολίτη)
Την φράση «Αυτοκρατορικό Διδυμότειχο» που επέλεξα να ονομάσω το παρόν κείμενο, δανείστηκα από τον μεγάλο Βυζαντινολόγο Γκιόργκ Οστρογκόρσκι[1], ο οποίος την χρησιμοποίησε, αναφερόμενος σε γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην εν λόγω Καστροπολιτεία, κατά την Παλαιολόγια εποχή (13ος – 14ος αιώνας).
Παρακάτω θα αποδείξουμε, ότι το Διδυμότειχο είναι διαχρονικά συνυφασμένο μ’ένα αξιοσημείωτο αυτοκρατορικό παρελθόν, το οποίο δεν αφορά μόνο την Παλαιολόγεια εποχή, αλλά έχειως αφετηρία τον 2ο αιώνα μ.Χ. και εκτείνεται μέχρι τις αρχές του 18ουαιώνα.
Η ιστορία του Διδυμοτείχου, διαδραματίζεται εδώ και επτά χιλιάδες χρόνια ανάμεσα σε δύο ποταμούς και δύο λόφους. Οι ποταμοί είναι ο Έβρος και ο Ερυθροπόταμος (στην αρχαία εποχή Ρόμβος και Εριγώνας αντίστοιχα) και οι λόφοι είναι της Αγίας Πέτρας/ Πλωτινόπολης και του Κάστρου/Καλέ. Το όλο γεωμορφολογικό τοπίο, συμπληρώνει ο κάμπος του Διδυμοτείχου, ο οποίος απλώνεται μεταξύ των δύο ποταμών. Όπως γίνεται ευκόλως αντιληπτό από την περιγραφή, η περιοχή αυτή πληρούσε όλες τις προϋποθέσεις για ανθρώπινη εγκατάσταση και δραστηριότητα. Το γεγονός της κατοίκησης της περιοχής σε βάθος χρόνου χιλιετιών, επικυρώθηκε επιστημονικά από τα αρχαιολογικά ευρήματα επάνω στο λόφο της Αγίας Πέτρας/Πλωτινόπολης[2].Τα συγκριτικά αυτά πλεονεκτήματα του χώρου, σε συνδυασμό και με τα εμπορικά του πλεονεκτήματα (πλωτός Έβρος, κοντινοί οδικοί άξονες κλπ), έγειραν το ενδιαφέρον των Ρωμαίων αυτοκρατόρων της δυναστείας των Αντωνίνων, με αποτέλεσμα η περιοχή να γίνει ευρύτατα γνωστή επί της εποχής τους, ότανστο λόφο της Αγίας Πέτρας, όπου προϋπήρχε μια αρχαία Θρακική πόλη, κτίσθηκε η Πλωτινόπολη.
Ὁ ἄθεος γιατρός. ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ.
Ό άθεος γιατρός
«Κάποτε επισκέφτηκε ό Γέροντας ένα πνευματικό- παιδί του άρρωστο. Εκεί ήταν και άλλοι επισκέπτες μεταξύ των όποιων και κάποιος άθεος γιατρός.
Μετά από λίγο η συζήτησι στράφηκε σε θρησκευτικά θέματα και κράτησε αρκετή ώρα. Στο τέλος ο Γέροντας απευθυνόμενος στον γιατρό του είπε:
—Γιατρέ μου, παρά τις αντιρρήσεις σου, διακρίνω στο βάθος της ψυχής σου καλοπροαίρετη διάθεση. Χωρίς να κάνω τον προφήτη, πιστεύω ότι ο Θεός δεν θά σε αφήσει. Θά ήθελα να σου υποβάλω, όμως, μια παράκληση.
Τό ἀνέσπερο φῶς τοῦ Χριστοῦ καί τό «ἀνήλιαγο σκοτάδι» τοῦ ἀθεϊσμοῦ (Ἱερά Μητρόπολη Πειραιῶς)
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 20η Μαΐου 2019
ΤΟ ΑΝΕΣΠΕΡΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ «ΑΝΗΛΙΑΓΟ ΣΚΟΤΑΔΙ» ΤΟΥ ΑΘΕΪΣΜΟΥ
Το υπέρτατο γεγονός της εκ νεκρών αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού Χριστού,όπως κατ’ επανάληψη έχουμε τονίσει, είναι η «εορτή των εορτών και η πανήγυρις των πανηγύρεων». Το γεγονός για το οποίο, σύμφωνα με τον υμνογράφο, ευφραίνονται οι ουρανοί και αγάλλεται η γη, πανηγυρίζει δε όλος ο ορατός και ο αόρατος κόσμος. Το αναστάσιμο και ανέσπερο φως του Χριστού έχει πληρώσει τα πάντα, τον ουρανό και τη γη και τα καταχθόνια.Γι’ αυτό λοιπόν και εμείς δοξάζομε και υμνούμε ακατάπαυστα τον Νικητή του θανάτου και αυτουργό της σωτηρίας μας,τον Κύριόν μας Ιησούν Χριστόν, με επινίκιους πασχάλιους ύμνους, που δονούν τα σύμπαντα και τις καρδιές μας και διαλαλούν τον θρίαμβο της αφάτου δυνάμεως και φιλανθρωπίας του.
Ωστόσο δεν χαίρονται όλοι την αγία αυτή ημέρα. Υπάρχουν και εκείνοι που μένουν αμέτοχοι και ξένοι της χαράς και του Φωτός της Αναστάσεως. Είναι οι λογίς άθεοι, οι αρνητές του Χριστού, οι χριστιανομάχοι, οι αιρετικοί και αλλόθρησκοι, οι οποίοι, όχι απλά μένουν αμέτοχοι από το Φως και τη Χάρη του Αναστάντος, αλλά λυπούνται και ωρύρονται, προσπαθώντας ανεπιτυχώς να αμαυρώσουν το κοσμοσωτήριο αυτό γεγονός των γεγονότων. Εκφέρουν ένα πρωτοφανές μίσος για το Νικητή του θανάτου και Νικητή και του δικού τους θανάτου, καταφεύγοντας σε φθηνές, χιλιοειπωμένες καταφορές, τις οποίες αναμασούν κάθε χρόνο, μιμούμενοι έτσι τους Αρχιερείς και Γραμματείς, οι οποίοι διέδωσαν στο λαό ότι δήθεν ο Χριστός δεν αναστήθηκε,αλλ’ ότι οι μαθητές του έκλεψαν το νεκρό σώμα του. Ιδιαίτερα τους ενοχλεί και τους εκνευρίζει το γεγονός της θαυματουργικής αφής του Αγίου Φωτός από τον Πανάγιο και ζωοδόχο Τάφο του Κυρίου μας κάθε χρόνο το Μέγα Σάββατο και της μεταφοράς του από την Ιερουσαλήμ στην Ελλάδα και σ’ όλο τον Ορθόδοξο κόσμο με κυβερνητικό αεροσκάφος και με τιμές αρχηγού κράτους. Γι’ αυτό και προσπαθούν απεγνωσμένα, με άρθρα και δημοσιεύσεις να μας «διαφωτίσουν»ότι το «άγιο Φως» δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια απάτη,διότι δήθεν η θαυματουργική αφή του από τον Ορθόδοξο Πατριάρχη γίνεται με τεχνητά μέσα, (αναπτήρα), και επομένως είναι ένα «τέχνασμα των παπάδων»για να «τα οικονομούν».
Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος (Ιω.4,5-42).Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή συνάντηση τοῦ Κυρίου μέ τή Σαμαρείτιδα.Μέρος πέμπτο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ(: Ιω. 4, 5-42)
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΜΕ ΤΗ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑ
[Μέρος πέμπτο: υπομνηματισμός των χωρίων Ιω.4,21-22]
«Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς· γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν Ἱεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί· ὑμεῖς προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖς προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν· ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ἰουδαίων ἐστίν(:Της λέει ο Ιησούς: ‘’Πίστεψέ με, γυναίκα, ότι γρήγορα έρχεται ο καιρός που ούτε σε αυτό το βουνό το Γαριζίν μόνο, ούτε στα Ιεροσόλυμα αποκλειστικά θα λατρεύσετε τον ουράνιο Πατέρα. Εσείς οι Σαμαρείτες απορρίψατε τα βιβλία των προφητών και προσκυνάτε εκείνο για το οποίο δεν έχετε σαφή και πλήρη γνώση. Εμείς οι Ιουδαίοι προσκυνούμε εκείνο που γνωρίζουμε περισσότερο από κάθε άλλον. Απόδειξη μάλιστα γι’ αυτό είναι το ότι ο Μεσσίας που θα σώσει τον κόσμο, προέρχεται από τους Ιουδαίους. Αυτούς διάλεξε ο Θεός ως λαό δικό Του και αυτοί Τον γνώρισαν και Τον λάτρευσαν τελειότερα από κάθε άλλον λαό)»[Ιω.4,21-22].
Σε κάθε περίπτωση, αγαπητοί μου, χρειαζόμαστε την πίστη, τη μητέρα των αγαθών και το φάρμακο της σωτηρίας. Χωρίς αυτήν δεν είναι δυνατόν να κατανοηθεί κανένα από τα μεγάλα δόγματα. Όσοι επιχειρούν να τα κατανοήσουν χωρίς πίστη, μοιάζουν με εκείνους οι οποίοι επιχειρούν να διαπλεύσουν ένα πέλαγος χωρίς πλοίο. Αυτοί για λίγο χρονικό διάστημα μπορούν να κολυμπούν χρησιμοποιώντας συγχρόνως χέρια και πόδια· όταν όμως προχωρήσουν περισσότερο, γρήγορα καταποντίζονται από τα κύματα. Κατά όμοιο τρόπο, και όσοι στηρίζονται στη δική τους νοητική δύναμη και τους δικούς τους συλλογισμούς, προτού να μάθουν κάτι, υφίστανται ναυάγιο.
Όπως και ο Απόστολος Παύλος λέγει: «Ταύτην τὴν παραγγελίαν παρατίθεμαί σοι, τέκνον Τιμόθεε, κατὰ τὰς προαγούσας ἐπὶ σὲ προφητείας, ἵνα στρατεύῃ ἐν αὐταῖς τὴν καλὴν στρατείαν, ἔχων πίστιν καὶ ἀγαθὴν συνείδησιν, ἥν τινες ἀπωσάμενοι περὶ τὴν πίστιν ἐναυάγησαν(: αυτήν την εντολή σού εμπιστεύομαι και σου αναθέτω να φυλάξεις ακριβώς παιδί μου Τιμόθεε, σύμφωνα με τις προφητείες που λέχθηκαν για σένα και με οδήγησαν να σε εκλέξω συνεργάτη μου. Σου παραγγέλλω δηλαδή τώρα παρακινημένος από τις προφητείες αυτές να στρατεύεσαι την καλή στρατεία, γεμάτος με πίστη και συνείδηση που να δίνει αγαθή μαρτυρία και να είναι ελεύθερη από κάθε τύψη. Μερικοί απώθησαν και κατέπνιξαν τις τύψεις και τις διαμαρτυρίες της συνειδήσεώς τους, και γι' αυτό κατέληξαν σε ναυάγιο της πίστεώς τους)»[Α΄ Τιμοθ. 1,18-19].
Για να μην πάθουμε και εμείς το ίδιο, ας κρατούμε καλά την ιερή άγκυρα, δια της οποίας ο Χριστός προσελκύει τώρα και τη Σαμαρείτιδα. Διότι όταν εκείνη είπε: «οἱ πατέρες ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν· καὶ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἐν Ἱεροσολύμοις ἐστὶν ὁ τόπος ὅπου δεῖ προσκυνεῖν(:Οι πατέρες μας προσκύνησαν και λάτρευσαν τον Θεό στο όρος αυτό το Γαριζίν, ενώ εσείς οι Ιουδαίοι λέτε ότι στα Ιεροσόλυμα είναι ο τόπος που πρέπει να λατρεύομε τον Θεό. Εσύ λοιπόν ως προφήτης τι λες γι’ αυτό;)»[Ιω.4,20], ο Χριστός τής απάντησε: «γύναι, πίστευσόν μοι ὅτι ἔρχεται ὥρα ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν Ἱεροσολύμοις προσκυνήσετε τῷ πατρί (:πίστεψέ με, γυναίκα, ότι έρχεται πολύ σύντομα καιρός, που ούτε στο όρος τούτο ούτε στα Ιεροσόλυμα μόνο θα λατρέψετε τον ουράνιο Πατέρα)». Πολύ μεγάλο δόγμα τής αποκάλυψε, πράγμα που δεν είπε ούτε στον Νικόδημο, ούτε στον Ναθαναήλ.
Ἡ Μεσοπεντηκοστή (Ἰωάννης Φουντούλης)
Σε λίγους πιστούς είναι γνωστή η εορτή, αυτή. Εκτός από τους ιερείς και μερικούς άλλους χριστιανούς, που έχουν ένα στενότερο σύνδεσμο με την Εκκλησία μας, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξή της.
Λίγοι είναι εκείνοι που εκκλησιάζονται κατ’ αύτη και οι περισσότεροι δεν υποπτεύονται καν, ότι την Τετάρτη μετά την Κυριακή του Παραλύτου πανηγυρίζει η Εκκλησία μία μεγάλη δεσποτική εορτή, την εορτή της Μεσοπεντηκοστής.
Και όμως κάποτε αυτή η εορτή ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού.
Δεν έχει κανείς παρά να ανοίξει την Έκθεση της Βασιλείου Τάξεως του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου για να δει το επίσημο τυπικό του εορτασμού, όπως ετελείτο μέχρι την Μεσοπεντηκοστή του έτους 903 στον ναό του αγίου Μωκίου στην Κωνσταντινούπολη μέχρι δηλαδή την ημέρα που έγινε η απόπειρα κατά της ζωής του αυτοκράτορα Λέοντος ς’ του Σοφού (11 Μαΐου 903).
Εκεί υπάρχει μία λεπτομερής περιγραφή του λαμπρού πανηγυρισμού, που καταλαμβάνει ολόκληρες σελίδες και καθορίζει με την γνωστή παράξενη βυζαντινή ορολογία, πως ο αυτοκράτορας το πρωί της εορτής με τα επίσημα βασιλικά του ενδύματα και την συνοδεία του ξεκινούσε από το ιερό παλάτι για να μεταβεί στον ναό του αγίου Μωκίου. όπου θα ετελείτο η θεία λειτουργία.
Σε λίγο έφθανε η λιτανεία με επί κεφαλής τον πατριάρχη, και βασιλιάς και πατριάρχης εισέρχονταν επισήμως στον ναό.
Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδας. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν ἀποστολή τοῦ Παύλου καί τοῦ Βαρνάβα στήν Ἀντιόχεια
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΑΣ(Πράξ.11,19-30)
Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΒΑ
ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΟΧΕΙΑ
[Υπομνηματισμός των εδαφίων Πράξ. 11, 19-30]
«Οἱ μὲν οὖν διασπαρέντες ἀπὸ τῆς θλίψεως τῆς γενομένης ἐπὶ Στεφάνῳ διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας, μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις(:Αλλά προτού συμβούν αυτά με τον Κορνήλιο, στους Χριστιανούς των Ιεροσολύμων επικρατούσε η προκατάληψη ότι οι εθνικοί δεν είχαν τα ίδια δικαιώματα με τους Ιουδαίους στη σωτηρία που χαρίζει ο Ιησούς Χριστός. Εκείνοι λοιπόν που είχαν φύγει από τα Ιεροσόλυμα και είχαν διασκορπιστεί λόγω του διωγμού που είχε γίνει εξαιτίας του Στεφάνου, έφθασαν μέχρι τη Φοινίκη και την Κύπρο και την Αντιόχεια. Και σε κανέναν άλλο δεν κήρυτταν το λόγο του Θεού παρά μόνο στους Ιουδαίους)»[Πραξ. 11,19].
Δεν συνέβαλε λίγο ο διωγμός στην διάδοση του θείου λόγου· διότι λέγει ο Παύλος: «Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν(:Ναι. Στενάζουμε, αλλά γνωρίζουμε ότι σε εκείνους που αγαπούν τον Θεό, όλα συνεργούν για το καλό τους. Αυτοί κλήθηκαν σύμφωνα με την προαιώνια απόφαση του Θεού και δέχτηκαν τη σωτήρια κλήση. Πώς λοιπόν να μη συνεργούν όλα για το καλό τους;)»[Ρωμ. 8,28]. Δεν θα μπορούσαν τίποτα άλλο να κάνουν, εάν επιδίδονταν με θέρμη έχοντας ως προκαθορισμένο σκοπό τους το να στερεώσουν την εκκλησία, παρά αυτό ακριβώς· και εννοώ δηλαδή το να διασκορπίσουν σε όλα τα μέρη τους δασκάλους.
Και πρόσεχε μέχρι πού επεκτάθηκε το κήρυγμα: «διῆλθον ἕως Φοινίκης καὶ Κύπρου καὶ Ἀντιοχείας(:έφθασαν μέχρι τη Φοινίκη και την Κύπρο και την Αντιόχεια)»,λέγει, «μηδενὶ λαλοῦντες τὸν λόγον εἰ μὴ μόνον Ἰουδαίοις(:και σε κανέναν άλλο δεν κήρυτταν το λόγο του Θεού παρά μόνο στους Ιουδαίους)». Βλέπεις ότι κατά θεία οικονομία έγιναν όλα εκείνα τα σχετικά με τον Κορνήλιο; Αυτό επίσης αποτελεί και απολογία για τον Χριστό και κατηγορία για τους Ιουδαίους.
Ὁ πατὴρ Γεώργιος Μεταλληνὸς γιὰ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο
Πατὴρ Γεώργιος Μεταλληνὸς
«Ὁ Μέγας Κωνσταντῖνος εἶναι ὁ μεγαλύτερος Ρωμηὸς τῆς ἱστορίας. Εἶναι ὁ πρῶτος οὐσιαστικὰ Ρωμηός. Τύπος εἶναι ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ἀλλὰ ὁ Κωνσταντῖνος ἐπιστημονικὰ εἶναι ὁ πρῶτος Ρωμηός, Ὀρθόδοξος Ἕλληνας. Πρῶτον, ἔχει δηλαδὴ Ρωμαϊκὸ κράτος ποὺ γίνεται χριστιανικό, δηλαδὴ ὑποδέχεται τὸ Χριστό. Δεύτερον, ἑλληνικὸ πολιτισμὸ καὶ παιδεία, ἡ μάνα του ἡ Ἁγία Ἑλένη. Καὶ τρίτον, εἶναι Ὀρθόδοξος. Αὐτὰ τὰ στοιχεῖα συνιστοῦν τὸ Ὀρθόδοξον - Ἑλληνικόν. Ὅποιος ἀρνηθεῖ αὐτὰ τὰ στοιχεῖα, ἢ ἕνα ἀπ' αὐτὰ τὰ στοιχεῖα δὲν εἶναι...
Ἕλληνας Ρωμηός. Μπορεῖ νὰ εἶναι Ἕλληνας μασσῶνος, μπορεῖ νὰ εἶναι Ἕλληνας μαρξιστής, μπορεῖ νὰ εἶναι Ἕλληνας δυτικός, μπορεῖ νὰ εἶναι Ἕλληνας ἀρχαῖος, δικαίωμά του. Κι ἐδῶ παρεξηγοῦμαι κι ἐγὼ ὅταν λέω ὅτι μόνο ὁ Ὀρθόδοξος εἶναι Ἕλληνας. Ἱστορικὰ ὁ Ὀρθόδοξος εἶναι Ἕλληνας καὶ ὁ Ἕλληνας εἶναι Ὀρθόδοξος. Ἀλλὰ νομικὰ μπορεῖ ὁ καθένας νὰ εἶναι ὅ,τι εἶναι».
Ἡ ταπεινότητα...
Η ΤΑΠΕΙΝΌΤΗΤΑ...
Η ταπείνωση είναι το πιο πολύτιμο και πιο ευωδιαστό πνευματικό μύρο που μπορεί να προσφέρει ο άνθρωπος στο Θεό, διότι αυτό είναι που ταιριάζει περισσότερο στην ιδιότητά Του. Το ''μύρο'' αυτό παράγεται με τον αγνό και ταπεινό τρόπο σκέψεώς μας.
Λένε οι Πατέρες, ότι εκείνο που θα μας κάνει την μεγαλύτερη εντύπωση στον Παράδεισο θα είναι, πως ο Θεός με την άπειρη Δύναμή Του και την άπειρη Σοφία Του, είναι τόσο ταπεινός!
Καμμία αρετή από μόνη της δεν σώζει, ούτε και η αγάπη.
Ἀντίγραφο τῆς θαυματουργῆς εἰκόνας τοιχογραφίας πού βρέθηκε στήν Ἱερά Μονή Ἁγίας Ἄννης
Αντίγραφο της θαυματουργής εικόνας τοιχογραφίας που βρέθηκε στην Ιερά Μονή Αγίας Αννης στα Ιεροσόλυμα . Απεικονιζει την Παναγια ενθρονη αγκαλιά με τον μικρο ΧΡΙΣΤΟ και δεξιά και αριστερά. Ο Μεγας Κωνσταντικος και η μητερα του Αγια Ελενη οι ιδρυτές των Αγίων Προσκυνηματων σε ολη την Αγια Γη.Φαινονται και οι Αγγελοι.Πληθος θαυμάτων συμβαίνουν απο αυτη την εικόνα.
25 Μαΐου. Ἡ γ´ εὓρεσις τῆς τιμίας κεφαλῆς τοῦ Προδρόμου καί βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ - Τοῦ Προδρόμου. Κυρ. ιε´ ἐπιστ. (Β´ Κορ. δ´ 6-15).
Β Κορ. 4,6 ὅτι ὁ Θεὸς ὁ εἰπὼν ἐκ σκότους φῶς λάμψαι, ὃς ἔλαμψεν ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν πρὸς φωτισμὸν τῆς γνώσεως τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ ἐν προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Β Κορ. 4,6 Και τούτο, διότι ο Θεός, ο οποίος κατά τους χρόνους της δημιουργίας διέταξε να λάμψη φως αντί του σκότους που υπήρχε τότε, αυτός έλαμψεν εις τας καρδίας μας και τας εφώτισεν, όχι μόνον δια να γνωρίσωμεν ημείς, αλλά δια να μεταδώσωμεν και στους άλλους φωτεινήν και καθαράν την γνώσιν της δόξης του Θεού, η οποία δόξα εφανερώθη δια του Ιησού Χριστού.