14. Μνήμη θανάτου καί ἀδιαφορία γιά τά φθαρτά_Πνευμ. Ἀλφάβητο_11-6-2019_Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου.
ζωντανή μετάδοση_ Καλή Σκύδρας
http://hristospanagia3.blogspot.gr_ht... καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Κατέβασμα ὁμιλιῶν ἀπό τό YouTube σέ mp3 http://hristospanagia3.blogspot.gr/20...
Πέμπτη 13 Ιουνίου 2019
Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς. Ἑρμηνεία τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο. Μέρος Δεύτερο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ
ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ(:Πράξ. 2,1-11)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
ΜΕΡΟΣ
ΔΕΥΤΕΡΟ
Αλλά ας δούμε από την αρχή τα λεχθέντα· «ἐπλήρωσεν ὅλον τὸν οἶκον(:γέμισε όλο το σπίτι)»,
λέει. Η πνοή έγινε όπως η κολυμπήθρα του
ύδατος. Αυτή ήταν απόδειξη της αφθονίας και της σφοδρότητας. Πουθενά δεν
έχει γίνει παρόμοιο στους προφήτες, αλλά τότε μεν κατά τον τρόπο αυτό έγινε σε
εκείνους, στους προφήτες όμως διαφορετικά. Διότι στον Ιεζεκιήλ γίνεται κεφάλαιο βιβλίου, και τρώει εκείνα τα
οποία επρόκειτο να κηρύττει: «καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ χεὶρ ἐκτεταμένη πρός με, καὶ ἐν αὐτῇ κεφαλὶς βιβλίου· καὶ ἀνείλησεν αὐτὴν ἐνώπιόν μου, καὶ ἦν ἐν αὐτῇ γεγραμμένα τὰ ἔμπροσθεν καὶ τὰ ὄπισθεν, καὶ ἐγέγραπτο ἐπ᾿ αὐτὴν θρῆνος καὶ μέλος καὶ οὐαί. καὶ εἶπε πρός με· υἱὲ ἀνθρώπου, τὸ στόμα σου φάγεται, καὶ ἡ κοιλία σου πλησθήσεται τῆς κεφαλίδος ταύτης τῆς δεδομένης εἰς σέ. καὶ ἔφαγον αὐτήν, καὶ ἐγένετο ἐν τῷ στόματί μου ὡς μέλι γλυκάζον (:και είδα και ιδού, ένα χέρι απλωμένο προς
εμένα, που κρατούσε μία μεμβράνη, τμήμα ενός βιβλίου. Ξεδίπλωσε αυτήν ενώπιόν μου και είδα ότι ήταν
γραμμένη από μέσα και απέξω. Το περιεχόμενο της μεμβράνης ήσαν θρήνοι, θλιβερά
μοιρολόγια και ταλανισμοί. Και μου είπε: “υιέ ανθρώπου, θα φας αυτό και η
καρδιά σου και η διάνοιά σου, το εσωτερικό σου όλο, θα χορτάσει και θα γεμίσει
με την μεμβράνη αυτήν, που εγώ σου δίνω”. Πράγματι έφαγα αυτήν και, καθώς
έτρωγα, αισθάνθηκα στο στόμα μου γλυκύτητα σαν μέλι)»[Ιεζ. 3,3].
Άλλοτε
πάλι σε κάποια άλλη χρονική στιγμή το χέρι του Θεού αγγίζει την γλώσσα και
άλλου προφήτη, του Ιερεμία: «καὶ ἐξέτεινε Κύριος τὴν χεῖρα αὐτοῦ πρός με καὶ ἥψατο τοῦ στόματός μου, καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ἰδοὺ δέδωκα τοὺς λόγους μου εἰς τὸ στόμα σου(:Ο Κύριος άπλωσε τότε την χείρα Του προς εμένα,
άγγιξε το στόμα μου και μου είπε: “ Ιδού εγώ έχω δώσει στο στόμα σου τους
λόγους μου”)»[Ιερ.1,9]. Εδώ όμως
κατέρχεται αυτό το ίδιο το Πνεύμα το Άγιο. Με τον τρόπο αυτό γίνεται φανερό ότι
είναι ομότιμο προς τον Πατέρα και τον Υιό.
Και πάλι σε άλλο σημείο αλλιώς: «θρῆνος καὶ μέλος καὶ οὐαί (:Το περιεχόμενο της μεμβράνης ήσαν θρήνοι,
θλιβερά μοιρολόγια και ταλανισμοί)»[Ιεζ. 2,9-10]. Σε εκείνους βέβαια
δικαιολογημένα δίνεται σε μορφή βιβλίου· διότι χρειάζονταν ακόμα σε αυτούς
παραδείγματα.
Λάμπρος Σκόντζος, Ἅγιος Παναγής Μπασιάς: Ἕνας σύγχρονος διά Χριστόν Σαλός
ΑΓΙΟΣ ΠΑΝΑΓΗΣ ΜΠΑΣΙΑΣ: ΕΝΑΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ
ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου - Καθηγητού
Τα Επτάνησα είναι κοιτίδα πολλών αγίων της Εκκλησίας μας. Ένας από αυτούς υπήρξε ο νεοφανήςάγιος Παναγής Μπασιάς από το Ληξούρι της Κεφαλονιάς. Έζησε στην εποχή, όταν τα Επτάνησα άλλαζαν συνεχώς κατακτητές και η Εκκλησία μας στέναζε κάτω από τις αφόρητες πιέσεις των αιρετικών παπικών, οι οποίοι για ολόκληρες εκατονταετίες συνεργάζονταν στενά με τους κατακτητές δυτικούς για τον αφελληνισμό των κατοίκων και την υποταγή στον αιρεσιάρχη πάπα.
Γεννήθηκε στο Ληξούρι το 1801. Γονείς ήταν οΜιχαήλ Τυπάλδος Μπασιάς και η Ρεγγίνα το γένοςΔελλαπόρτα, ευσεβείς και ευκατάστατοι. Έλαβε σοβαρή γραμματική μόρφωση. Γνώριζε επίσης την Ιταλική, Γαλλική και Λατινική γλώσσα.
Αρχικά διορίστηκε γραμματοδιδάσκαλος και εξάσκησε το λειτούργημα του διδασκάλου, αλλά σύντομα εμπνεύστηκε από τα ριζοσπαστικά κηρύγματα των Κοσμά Φλαμιάτου καιΕυσεβίου Πανά, μεγάλων εκκλησιαστικών αναστημάτων της εποχής, οι οποίοι υπεράσπιζαν την Ελλάδα και την Ορθοδοξία και συντάχτηκε μαζί τους. Οι άγγλοι (κυρίαρχοι της Επτανήσου) υποτιθέμενοι προστάτες, τυραννούσαν το λαό και επιβουλεύονταν το ορθόδοξο φρόνημά του. Άφησε λοιπόν το δημόσιο σχολείο, το οποίο προπαγάνδιζε την αγγλική κυριαρχία, και άρχισε να παραδίδει μαθήματα κατ’ οίκον.
Σε ηλικία 20 ετών, μετά τον θάνατον του πατέρα του, έχοντας έμφυτη κλίση για τον μοναχισμό και επηρεαζόμενος από την προσωπικότητα του Πολιούχου μεγάλου Ασκητού,Αγίου Γερασίμου και του γείτονά του, επίσης μεγάλου Ασκητού, Αγίου Ανθίμου, εγκατέλειψε τα πάντα και πήγε στο νησάκι «Ξηροσκόπελο», στην Κάτω Λειβαθώ, στη Μονή Βλαχερνών, τόπος εξορίας Κληρικών από τους Άγγλους. Εκεί συνάντησε και τον εξόριστο περίφημο Ζακύνθιο Κληρικό Νικόλαο Καντούνη και έλαβε το μοναχικός σχήμα και μοναχικό όνομα Παΐσιος.
Δεν έμεινε όμως εκεί πολύ διάστημα, διότι αναγκάστηκε να γυρίσει στο Ληξούρι να προστατέψει τη χήρα μητέρα του και την απροστάτευτη αδελφή του. Αν και ζούσε στον κόσμο, ολόκληρη η ζωή του αποδείχτηκε ένας συνεχής ασκητικός αγώνας και μια συνεπής βίωση των μοναχικών ιδεωδών και αρχών. Στα 1836 χειροτονείται διάκονος και Πρεσβύτερος από τον Αρχιεπίσκοπο Κεφαλληνίας Παρθένιο Μακρή. Στο εξής ζούσε για την Εκκλησία, για το Χριστό και για τους πιστούς αδελφούς του.
Θαῦμα τοῦ Ἁγίου Παναγή Μπασιά σέ παράλυτο κοριτσάκι
Ιερό Λείψανο του Οσίου Παναγή Μπασιά.
Μετά τήν 'Ανακομιδήν των Ιερών Λειψάνων του Αγίου, ευσεβής κυρία από τόν Καναδά εζήτησε φυλακτά από τά Λείψανα τού 'Αγίου Παναγή. Τά είχε ύποσχεθεί σέ ένα παράλυτο κοριτσάκι 11 ετών.
Πράγματι η μακαρίτισσα μοναχή 'Αγαθονίκκη της Μονής Κορωνάτου έστειλε ότι τής εζήτησε. Μόλις τό πήρε, το πήγε στήν παράλυτη κόρη καί της λέει: «'Ελένη μου δεήσου στόν 'Αγιο Παναγή Μπασιά πού είναι Θαυματουργός, πού προστάτεψε τούς φτωχούς, τούς αρρώστους και
τούς δυστυχισμένους πού είσαι αγγελούδι νά σού χαρίση τήν υγεία σου».
Ἐκκλησία καί Οίκουμενισμός.
ΒΙΝΤΕΟ: Όλη η Αλήθεια σε λίγα λεπτά – Ένας υπέροχος λόγος από το εξωτερικό.!
ΣΧΟΛΙΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ: Κάποιοι από μας…. υποστηρίζουν ακόμα ότι δεν υπάρχει οικουμενισμός. Να γελάσουμε ή να κλάψουμε..;
π. Φώτιος Βεζύνιας
π. Σπυρίδων
Αν θέλουμε να κατανοήσουμε το κίνημα του Οικουμενισμού πρέπει πρώτα να το βάλουμε μέσα σε ένα πλαίσιο: πως καταλαβαίνουμε την Εκκλησία και κατόπιν που έχει τις ρίζες του το κίνημα του Οικουμενισμού και ποιος έβαλε αυτές τις ρίζες.
Κατ’ αρχάς ας θυμηθούμε ότι η Εκκλησία δεν ανήκει στον άνθρωπο, δεν είναι δημιουργία του ανθρώπου, είναι μόνο του Θεού.
Δεν εντασσόμαστε στην Εκκλησία μέσω μιας απλής διακήρυξης πίστης, προσωπικής εξατομικευμένης πίστης.
Αν και η πίστη είναι ζωτικής σημασίας, εντασσόμαστε στην Εκκλησία μέσω του Βαπτίσματος και του Χρίσματος.
Είναι ο Θεός που μας κάνει μέλη της Εκκλησίας.
Θυμόμαστε ότι οι Απόστολοι αν και είδαν και ήταν μάρτυρες του αναστημένου Χριστού, αν και Τον άγγιξαν και έφαγαν μαζί Του, δεν ήταν ακόμη η Εκκλησία.. αν και πίστευαν, είχαν την πίστη. Έγιναν η Εκκλησία της Πεντηκοστής με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος.
Γινόμαστε μέλη της Εκκλησίας από τον Θεό.
Υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που τους διαβεβαιώνουν οι ηγέτες τους ότι αρκεί απλά να πιστεύουν οι ίδιοι ότι είναι μέρος της Εκκλησίας. Αυτό δεν υπήρξε ποτέ μέρος της Χριστιανικής Πίστης, δεν το διδάσκει αυτό η Εκκλησία.
Η Εκκλησία είναι το Σώμα του Χριστού. Δεν μπορεί να χωριστεί, είναι αδύνατο η Εκκλησία να διαιρεθεί.
Η Εκκλησία μπορεί να τραυματιστεί, ακόμα και όπως η σάρκα του Χριστού τραυματίστηκε. Μπορεί να δούμε την Εκκλησία τραυματισμένη από έξω και από μέσα αλλά ποτέ διαιρεμένη.
Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς. Ἑρμηνεία τῆς Ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο. Μέρος Πρῶτο
ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ(:Πράξ. 2,1-11)
ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ
ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
«Καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό (:το πρωί της ημέρας της Πεντηκοστής -καθώς ολοκληρωνόταν η ημέρα αυτή η οποία άρχισε από το απόγευμα της παραμονής της- όλοι οι πιστοί με μια καρδιά ήταν συναγμένοι στο ίδιο μέρος)»[Πράξεις 2,1].
Ποια είναι αυτή η Πεντηκοστή; Όταν το δρεπάνι έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για την συγκομιδή από το θερισμό· όταν έπρεπε να συναθροίζει τους καρπούς. Είδες τον τύπο; Βλέπε πάλι την αλήθεια. Όταν έπρεπε να επιβάλλει το δρεπάνι του λόγου, όταν τους καρπούς έπρεπε να συλλέγει, τότε το Πνεύμα σαν δρεπάνι κοφτερό, πετά πάνω σε αυτούς. Διότι άκουσε τον Χριστό που λέει· «οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός ἐστι καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται; ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμὸν ἤδη (:Δεν λέτε εσείς ότι τέσσερις μήνες μένουν ακόμη και ο θερισμός έρχεται; Στην πνευματική όμως σπορά είναι δυνατόν ο λόγος του Θεού να καρποφορήσει και σε χρονικό διάστημα πολύ πιο σύντομο. Και για να πειστείτε για το θέμα αυτό που σας λέω, σηκώστε τα μάτια σας και κοιτάξτε το πλήθος αυτό των Σαμαρειτών που έρχονται. Μοιάζουν οι ψυχές τους με χωράφια, στα οποία δεν πρόφθασε να σπαρεί ο λόγος της αλήθειας, κι όμως είναι λευκά και ώριμες πλέον, έτοιμα να θεριστούν. Έτσι και σ’ όλα τα μέρη του κόσμου οι ψυχές των ανθρώπων είναι τώρα ώριμες για να δεχθούν τη σωτηρία)» [Ιωάννης 4,35] και πάλι τους έλεγε: «ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι· δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ(:Τα ώριμα στάχυα για θερισμό είναι πολλά, αλλά οι εργάτες που θα τα θερίσουν είναι λίγοι. Πολλοί δηλαδή είναι οι καλοδιάθετοι να δεχτούν το Ευαγγέλιο και να σωθούν, λίγοι όμως είναι οι πνευματικοί εργάτες που θα υπηρετήσουν στο πνευματικό αυτό έργο. Παρακαλέστε λοιπόν τον Θεό, που είναι ο κύριος και ο ιδιοκτήτης της έτοιμης για θερισμό σποράς, να βγάλει και να στείλει εργάτες στο θερισμό του)»[Λουκάς 10,2]. Ώστε αυτός ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε το δρεπάνι· διότι Αυτός ανέβασε στον ουρανό τις προσφορές των πρώτων καρπών, αφού προσέλαβε το ανθρώπινο ένδυμα. Γι’ αυτό και τούτο καλεί θερισμό.
«Καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι(:και όταν έφτασε)», λέει, «τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς(: η ημέρα της Πεντηκοστής)», δηλαδή όχι προ της Πεντηκοστής, αλλά την ημέρα της Πεντηκοστής, όπως θα μπορούσε κάποιος να πει. Διότι έπρεπε να γίνουν πάλι αυτά κατά την διάρκεια εορτής, για να δουν αυτά και αυτοί, που ήταν παρόντες κατά την Σταύρωση του Χριστού. «Καὶ ἐγένετο ἄφνω ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἦχος ὥσπερ φερομένης πνοῆς βιαίας(:και ξαφνικά, χωρίς να το περιμένει κανείς, ήλθε από τον ουρανό μια βοή σαν φύσημα σφοδρού ανέμου, που κινείται με ορμή και βιαιότητα)». Γιατί έγινε αυτό χωρίς αισθητά σημεία;
Μεταστροφές ἀδιόρατες. ΑΡΧΙΜ. Ἰωάννου ΚΩΣΤΩΦ. ΘΕΟΣ ΕΦΑΝΕΡΩΘΗ. ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ.
Μεταστροφές αδιόρατες
«Τήν περίοδο κατά τήν οποία δίδασκα στό ρωσικό λύκειο στό Παρίσι, θυμάμαι ότι μία μέρα καί κατά τή διάρκεια του μαθήματος μία μικρή κοπέλα, περίπου 14 ετών έκλαιγε αδιάκοπα. Όταν βγήκε άπ' τήν τάξι, στεκόμουνα στήν πόρτα. Τή σταμάτησα καί τής είπα: "Να μήν άφεθής ποτέ στήν απελπισία!".
Συνέχισε τό δρόμο της. Δέν γνώριζα τί αποτέλεσμα θά μπορούσε νά είχε φέρει εκείνος ο λόγος. Γιά μένα, όμως, είχε τεράστια σημασία, γιατί πιστεύω στή βοήθεια του Θεού σέ παρόμοιες περιπτώσεις.
Μία τυφλή ὁδηγεῖ πρός τό φῶς. ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΘΕΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ.
Μια τυφλή οδηγεί πρός το φως
«Τί παράξενα, τί μυστήρια, πού ενεργεί ό Θεός!
Εμένα στο φως με οδήγησε μια γριά τυφλή!
(του ζήτησε, όταν ήταν 12χρονος, να τήν οδηγήσει στόν Παναγουλάκη, στόν όποιο και έγινε μαθητής εκτοτε)
«Ὅποιος εἶναι μέ τόν Ἰησοῦ, εἶναι πλούσιος καί ἄν ἀκόμη ὑλικά εἶναι πτωχός»
Μας συμφέρει σαν ζητιάνοι να ζούμε, αρκεί μόνο να είμαστε μαζί με τον Ιησούν, διότι όποιος είναι με τον Ιησού, είναι πλούσιος και αν ακόμη υλικά είναι πτωχός.
13 Ιουνίου. Ἀκυλίνης μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Πέμ. ζ΄ ἑβδ. Πράξ. (Πρξ. κε´ 13-19).
Πραξ. 25,13 Ἡμερῶν δὲ διαγενομένων τινῶν Ἀγρίππας ὁ βασιλεὺς καὶ Βερνίκη κατήντησαν εἰς Καισάρειαν ἀσπασόμενοι τὸν Φῆστον.
Πραξ. 25,13 Αφού δε επέρασαν μερικές ημέρες, ο βασιλεύς Αγρίππας και η αδελφή του Βερνίκη ήλθαν εις την Καισάρειαν με τον σκοπόν να χαιρετήσουν και να συγχαρούν τον Φήστον.