Πεντηκοστή Β' μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, 17-6-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πεντηκοστή Β' μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, 17-6-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Πεντηκοστή Α΄μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, 16-6-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Πεντηκοστή Α΄μέρος, Ἁγ. Νικολάου Ἀχρίδος, 16-6-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἑρμηνεία τῆς Κυριακῆς προσευχῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

     

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

  (από το Υπόμνημα του αγίου πατέρα της Εκκλησίας μας  Ιωάννου του Χρυσοστόμου,

                        στο Κατά Ματθαίον ευαγγέλιο)

    «Οὕτως οὖν προσεύχεσθε ὑμεῖς(:εσείς λοιπόν, αντίθετα με τους ειδωλολάτρες, πρέπει να προσεύχεστε με τον εξής τρόπο)», μας λέει ο Κύριος: «Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς(:Πατέρα μας που είσαι παντού, αλλά κυρίως δείχνεις την παρουσία Σου στους ουρανούς)»[Ματθ.6,9]. Κοίταξε πώς αμέσως από την αρχή της προσευχής ενθαρρύνει τον ακροατή και πώς υπενθυμίζει ήδη από το προοίμιο όλες τις ευεργεσίες· διότι αυτός που ονόμασε Πατέρα τον Θεό, με το ένα αυτό όνομα ομολόγησε και τη συγχώρηση των αμαρτημάτων και την κατάργηση της κόλασης και τη δικαιοσύνη και τον αγιασμό και την απολύτρωση και την υιοθεσία και την κληρονομιά και την αδελφική σχέση με τον Μονογενή Υιό και τη χορηγία του Πνεύματος· διότι δεν είναι δυνατό να ονομάσεις τον Θεό Πατέρα, αν δεν έχεις γνωρίσει και επιτύχει όλα εκείνα τα αγαθά. Με δύο τρόπους λοιπόν τονώνει το φρόνημά τους, και με την αξία που αποδίδει στον επικαλούμενο και με το μέγεθος των ευεργετημάτων που έχουν απολαύσει.

     Επίσης, όταν στη συνέχεια συμπληρώνει τη φράση «ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς» δεν το λέει για να περιορίσει εκεί τον Θεό, αλλά για να απομακρύνει από την γη αυτόν που προσεύχεται και να τον κάνει να προσηλώσει την προσοχή του προς τα άνω και στις ουράνιες κατοικίες. Μας διδάσκει ακόμα να κάνουμε κοινή προσευχή για όλους τους αδελφούς μας· διότι δεν μας υποδεικνύει να λέμε :«Πάτερ μου ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς», αλλά, «Πάτερ ἡμῶν», δηλώνοντας έτσι ότι πρέπει να αναπέμπονται οι δεήσεις μας για το κοινό σώμα όλων των Χριστιανών και σε καμία περίπτωση να μην αποβλέπει ο προσευχόμενος στο ατομικό του συμφέρον, αλλά παντού και πάντοτε στο συμφέρον του πλησίον.  

Ἀφιέρωμα στόν Ἅγιο Ὀνούφριο (Ἀποσπάσματα ἀπό τό λογτερχνικές διαδρομές στήν Ἁγία Γῆ

ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΟΝΟΥΦΡΙΟ (ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΗ.

Προσευχή Αγίου Ονουφρίου

 Στην τελευταία ένθερμη προσευχή που έκανε ο όσιος προ της κοιμήσεως του, μαρτυρεί ότι του έταξε ο Θεός πως θα ελεεί όποιον τον επικαλείται στην προσευχή του προς τον Θεό λέγοντας: Ακολουθεί η προσευχή:

 «Ὕψιστε Θεὲ καὶ ἀόρατε, οὗ ἡ δύναμις ἀνεξιχνίαστος καὶ ἡ δόξα ἀκατανόητος καὶ ἀνέκφραστος, καὶ τὸ ἔλεος ἄπειρον καὶ ἀμέτρητον, ὑμνῶ, εὐλογῶ, προσκυνῶ καὶ δοξάζω Σε, Ὃν ἐπόθησα ἐκ νεότητός μου καὶ Σοὶ ἠκολούθησα. Ἐπάκουσόν μου, πρὸς Σὲ γὰρ ἐκέκραξα, ὅτι ἐπεῖδες τὴν ταπείνωσίν μου, ἔσωσας ἐκ τῶν ἀναγκῶν τὴν ψυχήν μου, οὐ συνέκλεισάς με εἰς χεῖρας ἐχθρῶν, ἀλλ’ ἔστησας ἐν εὐρυχώρῳ τοὺς πόδας μου. Δέομαί Σου, Κύριέ μου· τῇ Σῇ δεξιᾷ σκέπασόν με, ἵνα μὴ ταραχθῇ ἡ ψυχή μου ἀπὸ τοὺς δαίμονας, ὅταν ἐξέρχεται ἐκ τοῦ σώματος, ἀλλὰ παράλαβε αὐτὴν δι’ ἁγίων Ἀγγέλων Σου καὶ κατάτακον αὐτὴν ἔνθα ἐπισκοπεῖ τὸ φῶς τοῦ προσώπου Σου, ὅτι εὐλογητὸς εἶ καὶ δεδοξασμένος εἰς τοὺς αἰῶνας. Μνήσθητι Πανοικτίρμον καὶ Πολυέλεε τοῦ πιστοῦ λαοῦ Σου. Καὶ ὅστις εὑρεθῆ εἰς κίνδυνον θαλάσσης ἢ εἰς θυμὸν δικαστοῦ ἢ εἰς ἄλλην τινὰ στενοχωρίαν, καὶ Σὲ ἐπικαλεσθῇ λέγων· Παντοδύναμε Κύριε, διὰ πρεσβειῶν τοῦ δούλου σου Ὀνουφρίου ἐλέησόν με, παρακαλῶ τὴν βασιλείαν Σου, καθὼς μοῦ ἔταξες ἐπάκουσον  τῆς δεήσεως αὐτοῦ. Κύριε εἰς χεῖρας Σου παρατίθημι τὸ πνεῦμά μου» καθὼς μοῦ ἔταξες ἐπάκουσον  τῆς δεήσεως αὐτοῦ.

-

Θαυμαστά γεγονότα από την ζωή του Αγίου Ονουφρίου

Ἤξερε πότε θά πεθάνει ἡ γιαγιά

Ήταν μια γιαγιά, που είχε αρρωστήσει βαριά και την πήγαν στο νοσοκομείο και μετά από μια βδομάδα θα την χειρουργούσαν. 

Η γιαγιά όμως διατείνονταν εκεί στο περιβάλλον της, ότι δεν θα προλάβαιναν να την χειρουργήσουν, διότι σε 3 μέρες και ώρα 5 το απόγευμα, θα πέθαινε!! 

Όσοι την άκουσαν άρχισαν να σκέφτονται: ''η γιαγιά παλάβωσε, τρελάθηκε! Πράγματι, όταν γεράσει ο άνθρωπος, δεν ξέρει τι λέει και τι κάνει...''. 

Όμως η γιαγιά ήταν ένας πνευματικός άνθρωπος! Και πράγματι την τρίτη μέρα της νοσηλείας της, στις 5 το απόγευμα, παρέδωσε το πνεύμα! 

Ὁσίου Πατρός ἡμῶν Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου, ἑρμηνεία εἰς τούς κανόνας τῆς Πεντηκοστῆς.

Προλεγόμενα

Εν ταυτώ και Ερμηνεία

Εις την Ακροστιχίδα του Κανόνος της Πεντηκοστής[45]

Ακροστιχίς.

Πεντηκοστίν εορτάζομεν.

Ερμηνεία.

            Η Ακροστιχίς αυτή δεν είναι στίχος δωδεκασύλλαβος Ιαμβικός, ούτε έμμετρος, καθώς ήτον αι άλλαι ακροστιχίδες των λοιπών Κανόνων του Ιερού Κοσμά, αλλά είναι εννεασύλλαβος μόνο και άμετρος και κολοβός.  Διά ποίαν δε αιτίαν τούτο εποίησεν ο Μελωδός;  Αποκρίνομαι ότι την αληθινήν τούτου αιτίαν αυτός μόνος ηξεύρει ο Ασματογράφος, και το Πνεύμα το εν αυτώ^. ημείς δε στοχαστικώς λέγομεν ότι ίσως τούτο εποίησεν από τον υπερβολικόν έρωτα όπου είχεν εις τα λόγια Γρηγορίου του Θεολόγου^. υπό τούτου γαρ καταφλεγόμενος, δεν ήθελε να παραλλάξη τους εκείνου λόγους, αλλ’ αυτούς εκείνους γυμνούς και ξηρούς και με αυτάς τας λέξεις ηγάπα να προφέρη, όχι μόνον εις τα άλλα του συγγράμματα, αλλά και εις αυτάς ακόμη τας Ακροστιχίδας.

            Και τούτο δείκνυται από την παρούσαν Ακροστιχίδα, ήτις είναι αυτολεξεί ερανισμένη από τον εις την Πεντηκοστήν λόγον του Θεολόγου, όπου το δεύτερον Προοίμιον του ούτω προφέρει^. «Πεντηκοστήν εορτάζομεν, και Πνεύματος επιδημίαν, και προθεσμίαν επαγγελίας, και ελπίδος συμπλήρωσιν, και το Μυστήριον όσον; (ερωτηματικώς γαρ πρέπει να αναγινώσκεται) Ως μέγα τε και σεβάσμιον» (αποκριτικόν γαρ τούτο εστιν). Είπον δε δεύτερον Προοίμιον^. διότι εσυνείθιζον οι παλαιοί ρήτορες να μεταχειρίζωνται και δύο Προοίμια, ως και ο Θεολόγος εν τω ανωτέρω της Πεντηκοστής λόγω δύο Προοίμια εμεταχειρίσθη, ως τινες λέγουσιν, ων το μεν πρώτον ούτως άρχεται, «Περί της εορτής βραχέα φιλοσοφήσωμεν» ^. το δε δεύτερον, «Πεντηκοσστήν εορτάζομεν».  Τούτο λοιπόν νομίζω να είναι αφορμή, δια την οποίαν η Ακροστιχίς του παρόντος κανόνος έμεινεν εννεασύλλαβος και κολοβή^. διότι ο Ιερός Κοσμάς φιλογρηγόριος ων είπερ τις άλλος, ηθέλησε την αρχήν του λόγου εκείνου να γράψη εν τη Ακροστιχίδι, χωρίς να προσθέση τίποτε^. όθεν κατά την κολοβήν Ακροστιχίδα κολοβά έγιναν και ελλιπέστα εν πολλαίς Ωδαίς τα Τροπάρια του Κανόνος^. ώστε δια να φθάσουν εις τον συνήθη αριθμόν των οκτώ στίχων χρειάζονται να τριπλασιασθούν και να τετραπλασιασθούν^. εάν δε εν μόνον Τροπάριον εστίν εν τη Ωδή, ως εν τη τρίτη και τη Πέμπτη και τη έκτη, χρειάζεται αυτό εξάκις να πολλαπλασιαθή ου χωρίς σχεδόν αηδίας και βάρους και των ψαλλόντων και των κανοναρχούντων και των ακουόντων.

            Καθώς λοιπόν ο Ιερός Κοσμάς τόσον πολλά ηγάπα τα του Θεολογου θελκτικά και σειρήνια λόγια, ώστε, δια να μεταχειρισθή ταυτα αυτολεξεί εις την Ακροστιχίδα, έπεσεν υπό μέμψιν παρά τοις πολλοίς ως άμετρος και ελλιπής, ούτω και εγώ, όστις μέλλων να ερμηνεύσω τον εις το Πνεύμα Κανόνα αυτού, ζητώ την βοήθειαν του Αγίου Πνεύματος^. πλην όχι με άλλου τινός λόγια, αλλά με εκείνα του Θεολόγου, και δη βοώ μετ’ αυτού^.  «Τα μεν ουν σωματικά του Χριστού πέρας έχει… τα δε του Πνεύματος βουλομένω λέγειν παρέστω μοι το Πνεύμα, και διδότω λόγον, όσον και βούλομαι^. ει δε μη τοσούτον, όσος γε τω καιρώ σύμμετρος» (Λόγος εις την Πεντηκοστήν).  Διότι αν ο τόσον μέγας Κοσμάς δεν εντρέπεται να ιεροσυλή αυτολεξεί τα του θείου Γρηγορίου ρήματα, (τι λέγω δεν εντρέπεται; και σεμνύνεται ακόμη και εγκαλλωπίζεται εις την τοιαύτην ιεροσυλίαν) διατί εγώ να εντρέπωμαι αυτήν;  εγώ ο μηδέν ων; εγώ ο κεγχριαίος κατά το μέγεθος προς τοσούτον απειρομεγέθη άνδρα παραβαλλόμενος;  μάλλον μεν ουν εγώ πρέπει να καλλωπίζωμαι περισσότερον εις την τοιαύτην ιεράν και επαινετήν κλεψίαν.

Στην Αγία Πεντηκοστή, Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου1. ἶναι μεγάλα, ἀγαπητοί, καί ξεπερνοῦν κάθε ἀνθρώπινη λογική τά χαρίσματα πού μᾶς δώρησε σήμερα ὁ φιλάνθρωπος Θεός. Γι᾿ αὐτό λοιπόν ἄς χαιρόμαστε ὅλοι μαζί καί χορεύοντας ἀπό χαρά ἄς ὑμνήσομε τόν Κύριό μας. Γιατί ἡ σημερινή ἡμέρα εἶναι γιά μᾶς ἑορτή καί πανήγυρη. Ὅπως δηλαδή ἡ μία ἐποχή διαδέχεται τήν ἄλλη καί τό ἕνα ἡλιοστάσιο τό ἄλλο, ἔτσι ἀκριβῶς καί στήν Ἐκκλησία ἡ μία ἑορτή διαδέχεται τήν ἄλλη καί μᾶς πηγαίνουν ἀπό τή μία στήν ἄλλη. Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες λοιπόν ἑορτάσαμε τό σταυρό, τό πάθος, τήν ἀνάσταση, ὕστερα ἀπό αὐτά τήν ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν οὐρανό. Σήμερα ὅμως συναντήσαμε τήν ἴδια τήν κορυφή τῶν ἀγαθῶν, φθάσαμε στή μητρόπολη τῶν ἑορτῶν, βρισκόμαστε στήν πραγματοποίηση τῆς ὑπόσχεσης τοῦ Κυρίου. «Γιατί ἄν ἐγώ φύγω», λέγει, «θά σᾶς στείλω ἄλλον Παράκλητο καί δέ θά σᾶς ἀφήσω ὀρφανούς» (Ἰω. 16, 7).

Εἴδατε ἐνδιαφέρον; εἴδατε ἄπειρη φιλανθρωπία; Πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες ἀνέβηκε στόν οὐρανό, ξανακάθισε στό βασιλικό θρόνο, πῆρε τή θέση στά δεξιά τοῦ Πατέρα καί μᾶς χαρίζει σήμερα τήν 

παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἔτσι μᾶς δίνει τά ἄπειρα οὐράνια ἀγαθά. Γιατί, πές μου, ποιό ἀπό αὐτά πού συντελοῦν στή δική μας σωτηρία δέν τό ἔχει δώσει τό Ἅγιο Πνεῦμα; Αὐτό μᾶς ἀπαλλάσσει ἀπό τήν πνευματική δουλεία, μᾶς καλεῖ στήν ἐλευθερία, μᾶς ὁδηγεῖ στήν υἱοθεσία καί, γενικά, μᾶς ξαναγεννᾶ ἀπό τήν ἀρχή, καί μᾶς ξεφορτώνει τό βαρύ καί ἀποκρουστικό φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν. Μέ

τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος βλέπουμε τούς πολλούς ἱερεῖς καί ἔχουμε τά τάγματα τῶν διδασκάλων. Ἀπό τήν πηγή αὐτή βγῆκε καί τό προφητικό χάρισμα καί ἡ δύναμη νά θεραπεύουν ἀσθένειες. Καί ὅλα τά ὑπόλοιπα, τά ὁποῖα στολίζουν συνήθως τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, ἀπό ἐκεῖ ἔχουν τήν προέλευση.

Ἀπό τό Συναξάρι – Ὁ ἅγιος νεομάρτυρας Θεοφάνης

8 Ιουνίου

Ο ένδοξος αυτός μάρτυς γεννήθηκε στο χωριό Ζαπάντι, στην περιοχή Καλαμάτας της Πελοποννήσου. Στο άγιο Βάπτισμα έλαβε το όνομα Θεόδωρος. Οι γονείς του τον έστειλαν σε έναν ράπτη στην Κωνσταντινούπολη για να μάθει κοντά του την τέχνη. Εξ αιτίας όμως της συνεχούς κακομεταχείρισης από το αφεντικό του, έφυγε.

Βρέθηκε στο κέντρο της πόλης, στους πανηγυρισμούς που είχαν οργανωθεί επί τη ευκαιρία της περιτομής του γιου του σουλτάνου, και αρνήθηκε την πίστη του. Εντάχθηκε στο σώμα των παιδιών που τα προετοίμαζαν για να γίνουν γενίτσαροι στο παλάτι και επί έξι χρόνια έλαβε ολοκληρωμένη μόρφωση στα τουρκικά και αραβικά γράμματα.

Προσεγγίζοντας στην διάρκεια των σπουδών του τα θεολογικά ζητήματα, άρχισε να νιώθει τις τύψεις να καίουν στην συνείδησή του, μέχρι την ημέρα που μην αντέχοντας άλλο επικαλέστηκε την Αγία Τριάδα και το όνομα της Θεοτόκου και δραπέτευσε.

Πέρασε από διάφορους τόπους αναζητώντας κάποιον άνθρωπο ικανό να του δείξει τον δρόμο της σωτηρίας του και τον βρήκε τέλος στο πρόσωπο του σοφού μητροπολίτου Φιλαδελφείας Γαβριήλ, ο οποίος διέμενε στην Βενετία.

Μάγια Προζορόφσκαγια, ἐγγονή Ἁγίου Λουκά.

Ο παππούς είχε ένα  καταπληκτικό χαμόγελο. Ένα γλυκό χαμόγελο που όχι μόνο τα χείλη του, αλλά έλαμπε  όλο το πρόσωπό του. Πολλές φορές το γέλιο του ήταν μεταδοτικό. Διηγείτο αστείες ιστορίες με παιδιά ή ζώα.

Μπῆκα πρό ἡμερῶν σέ μία ἐκκλησία...

Από το διαδίκτυο: 

Μας το έστειλε ο  π. Θεόκτιστος Δικταπανίδης

Μπήκα προ ημερών σε μία εκκλησία.

Στην πόρτα της εισόδου έγραφε μία μικρή ταμπελίτσα ΔΩΡΕΑ της τάδε οικογένειας.

Έκανα τον σταυρό μου και μπήκα.

Στο παγκάρι άλλη ταμπελίτσα ΠΡΟΣΦΟΡΑ της τάδε οικογένειας.

Πήγα να προσκυνήσω μία αγιογραφία στον τοίχο και αντί τον Άγιο φίλησα μία επιγραφή που έγραφε ΔΕΗΣΗ της τάδε οικογένειας.

Έκατσα για λίγο σε μία καρέκλα που ήταν ΔΩΡΕΑ κάποιου ανθρώπου.

Σήκωσα τα μάτια στον ουρανό και διαπίστωσα πως ο τρούλος ήταν ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ κάποιου άλλου.

Μία άλλη ταμπέλα με προειδοποιούσε ό,τι τα χαλιά ήταν ΑΦΙΕΡΩΜΑ κάποιας κυρίας.

Όπου και να κοιτούσα με χαιρετούσαν ταμπελίτσες ΔΩΡΕΑ · ΑΦΙΕΡΩΜΑ · ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ · ΥΠΕΡ ΥΓΕΙΑΣ κ.λ.π.

Επειδή είμαι και λίγο αφελής μπερδεύτηκα και αναρωτήθηκα.

Πού βρίσκομαι;

Δέν ὑπάρχει τίποτα πιό ὄμορφο ἀπό τή φιλία, πού χρησιμεύει ὡς χαρά στήν πραγματική ζωή.

Δεν υπάρχει τίποτα πιο όμορφο από τη φιλία, που χρησιμεύει ως χαρά στην πραγματική ζωή.

Αυτή μπορεί να είναι υψηλότερη και πιο πολύτιμη το να έχεις κάποιον να ανοίξεις την καρδιά σου, να μοιραστείς μυστικά, να πιστέψεις στο φιλόξενο, τι μπορεί να είναι πιο παρήγορο, όταν έχεις ειλικρινή αφοσίωση  σε ένα πρόσωπο που θα χαίρεται στην ευτυχία, στη συμπόνια στην  ατυχία, στην θλίψη να  σας δίνει συμβουλές και παρηγοριά; "

ΑΓΙΟΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2019/06/blog-post_77.html

18 Ιουνίου. Λεοντίου μάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Τρ. α´ ἑβδ. ἐπιστ. (Ῥωμ. α´ 1-7, 13-17).

Ρωμ. 1,1            Παῦλος, δοῦλος Ἰησοῦ Χριστοῦ, κλητὸς ἀπόστολος, ἀφωρισμένος εἰς εὐαγγέλιον Θεοῦ 

Ρωμ. 1,1                     Εγώ ο Παύλος είμαι δούλος του Ιησού Χριστού, αφωσιωμένος ψυχή και σώματι εις αυτόν, κεκλημένος από τον ίδιον στο αποστολικόν αξίωμα, ξεχωρισμένος δια να κηρύττω το χαρμόσυνον μήνυμα της σωτηρίας, την οποίαν ο Θεός προσφέρει στους ανθρώπους.