Περί ἐνδυμασίας καί καλλωπισμοῦ κατά τούς Ἁγίους Πατέρες, 14-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί ἐνδυμασίας καί καλλωπισμοῦ κατά τούς Ἁγίους Πατέρες, 14-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης, http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἁμαρτία καί μετάνοια κατά τούς Ἁγίους Πατέρες Ε΄ μέρος, 11-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἁμαρτία καί μετάνοια κατά τούς Ἁγίους Πατέρες Ε΄ μέρος, 11-7-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου ζωντανή μετάδοση, Προκόπι Εὐβοίας http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ἡ ὁλόλαμπρη δόξα τῶν ἁγίων καί ἡ δόξα αὐτῆς τῆς ζωῆς (Ὅσιος Ἐφραίμ ὁ Σύρος)

Αδελφοί, είναι μεγάλη και ασύλληπτη η δόξα που περιμένει τους αγίους, ενώ η δόξα αυτής της ζωής χάνεται σαν το λουλούδι και πέφτει γρήγορα σαν το χορτάρι. Πολλοί ηγεμόνες και βασιλιάδες εξουσίασαν χώρες και πόλεις όχι λίγες, και μετά από λίγο ξεχάστηκαν, σαν να μην υπήρξαν.

Πόσοι βασιλιάδες, που κυβέρνησαν πολυάριθμα έθνη, δεν έφτιαξαν για τον εαυτό τους αγάλματα και μνημεία, νομίζοντας ότι με αυτά θα μείνουν ονομαστοί μετά τον θάνατό τους· και μετά από αυτούς ήρθαν άλλοι και κατέστρεψαν τις προτομές και έκαναν κομμάτια τα αγάλματα! Σε μερικά μάλιστα από αυτά αφαίρεσαν το παλιό πρόσωπο και στη θέση του κόλλησαν το δικό τους· αλλά και αυτών τα έργα καταστράφηκαν μετά από άλλους.

Άλλοι πάλι κατασκεύασαν για τον εαυτό τους μεγαλόπρεπους τάφους, νομίζοντας ότι με αυτούς θα εξασφαλίσουν την αιώνια θύμηση του ονόματός τους· χάραξαν μάλιστα επάνω σε αυτούς και τη μορφή τους. Ήρθε όμως άλλη γενιά, και θεώρησαν τους τάφους ιδιοκτησία τους· θέλοντας λοιπόν αυτοί, όπως ήταν φυσικό, να καθαρίσουν τις σαρκοφάγους, πέταξαν από εκεί τα κόκκαλά τους σαν να ήταν χαλίκια. Τι τους ωφέλησε λοιπόν η πανάκριβη σαρκοφάγος ή ο πυραμιδωτός τάφος; Όλα επομένως τα έργα της ματαιότητας καταλήγουν στο μηδέν.

Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με αυτούς που δοξάζει ο Θεός· γιατί ετοίμασε γι’ αυτούς ζωή αιώνια και δόξα ακατάλυτη. Όπως δηλαδή το φως του ηλίου και της σελήνης και των άστρων, από τη δημιουργία τους μέχρι τώρα, δεν μειώθηκε ούτε έδειξε παλιό, αλλά διαρκώς είναι το ίδιο νέο και δυνατό και λαμπερό, επειδή από την αρχή ο Δημιουργός όρισε να εξουσιάζουν αυτά την ημέρα και τη νύχτα, έτσι και γι’ αυτούς που τον αγαπούν όρισε να λάβουν τη βασιλεία των ουρανών και ακατάλυτη χαρά.

Ὁ ταπεινός ἄνθρωπος (Δημήτριος Παναγόπουλος)

Αν θυμηθεί κανείς ποτέ αυτόν που τον λύπησε ή τον πρόσβαλε ή τον αδίκησε ή του έκανε ένα οποιοδήποτε άλλο κακό, οφείλει να τον θυμηθεί και να τον θεωρήσει ως γιατρό της ψυχής του και εκ βάθους ψυχής να προσεύχεται γι’ αυτόν.

Αν όμως κάνει σκέψεις εναντίον του, πρέπει να γνωρίζει ότι κάνει κακό εναντίον της ίδιας της ψυχής του, όπως οι δαίμονες.

Μάλλον δε, γίνεται ο ίδιος στον εαυτό του δαίμονας και εχθρός, διότι δεν επιθυμεί να απαλλαγεί από την κακία, αλλά θέλει να υποφέρει από ασθένεια αθεράπευτη. Διότι, αν δεν ήταν πραγματικά άρρωστος, δεν θα σκεφτόταν άσχημα για εκείνον που τον λύπησε ή ζημίωσε και ο οποίος στάλθηκε σε αυτόν από τον Χριστό ως γιατρός και με την ύβρη ή τη ζημία που του προξένησε τον ωφέλησε, διότι έτσι φανερώθηκε το πάθος που κρυβόταν μέσα του.

Αν πράγματι επιθυμεί να θεραπευθεί, οφείλει να τον θεωρεί ως ευεργέτη και να δέχεται οτιδήποτε του κάνει αυτός, ως φάρμακο ιαματικό που του στέλνει ο Χριστός, και να ευχαριστεί για όλα αυτά, αν και προς το παρόν του δημιουργούν πικρία και πόνο. Διότι ο ασθενής ουδέποτε δέχεται ευχαρίστως την εγχείρηση ή την καυτηρίαση ή το να πιει καθαρτικά φάρμακα, αλλά και με αηδία τα σκέφτεται. Όταν όμως πείσει τον εαυτό του ότι χωρίς αυτά είναι αδύνατο να απαλλαγεί από την ασθένεια, εγκαταλείπει τον εαυτό του στον γιατρό, γνωρίζοντας ότι με μικρή αηδία θα απαλλαγεί από πολυχρόνια ασθένεια.

Πότε γίνεται σωστά τό Μυστήριο τῆς Ἱερῆς Ἐξομολόγησης; (τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ Αἰτωλοῦ).

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ...ΤΡΙΧΕΣ.

Έλεγε ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:

«Αδελφοί, αν θέλετε να ιατρεύσετε την ψυχή σας, τέσσερα πράγματα σας χρειάζονται!

Κάμνουμε μία συμφωνία;

Από τον καιρόν που εγεννηθήκατε έως τώρα, όσα αμαρτήματα επράξατε, να τα πάρω εγώ εις τον λαιμόν μου, αρκεί η ευγένειά σας να θελήσετε να σηκώσετε τέσσερες τρίχες! Σας είναι βαρύ και δύσκολον;

-Και τί θα τα κάμω εγώ τα αμαρτήματά σας;

-Έχω μίαν καταβόθρα και τα ρίχνω μέσα!

-Ποία είναι η καταβόθρα;

-Είναι η ευσπλαχνία του Χριστού μας.

Πρώτη τρίχα είναι:

Όταν θελήσετε να εξομολογηθείτε, το πρώτον θεμέλιον είναι, να συγχωράτε τους εχθρούς σας. Το κάμνετε; Επήρατε την πρώτην τρίχα!…

Κυριακή Ε Ματθαίου:Ὄρθρος (καί ψαλτικά), Ἀπόστολος & Εὐαγγέλιο μέ Νεολληνική ἀπόδοση-Ὁμιλία

ΚΥΡΙΑΚΗ Ε' ΜΑΤΘΑΙΟΥ : ΟΡΘΡΟΣ (και ψαλτικά), ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ & ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΜΕ ΝΕΟΕΛΛΗΝ. ΑΠΟΔΟΣΗ - ΟΜΙΛΙΑ

 

Άγιος Ιωάννης

Άγιος Παρθένιος επίσκοπος Ραδοβυσδίου

Άγιος Συμεών διά Χρ Σαλός

ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΣΥΜΕΩΝ, ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ ΕΠΙΣΚ. ΡΑΔΟΒΥΣΔΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΟΥ ΤΙΜΩΝΤΑΙ  ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ

* * *

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΟΡΘΡΟΥ ΚΑΙ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ : ΕΔΩ

Ο Όρθρος από το μακαριστό Γέροντα Πανάρετο Φιλοθεΐτη (το αναστάσιμο μέρος)

Ἡ Ἐπιστολὴ τοῦ Ἁγίου Ἀθανασίου τοῦ Παρίου & ἡ Ἀναθεώρησις τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου

Ἕνας ἄγνωστος κολλυβαδικὸς “διάλογος” περὶ τοῦ κινήτρου τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως.

ἐκδ. «Ἔρεισμα» (Ἱ. Μ. Χρυσοποδαριτίσσης Πατρῶν),

σειρὰ: “Κολλυβαδικὴ Γραμματεία-2”,

Ἀθῆναι, Ἀπρίλιος 2019

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

 Ὅταν ὁ Θεὸς ἐδημιούργησε τὸν ἄνθρωπον, ἠθέλησε νὰ τὸν προικίσῃ διὰ τῆς θεοειδοῦς ἐλευθερίας, παρέχων εἰς αὐτὸν τὴν δυνατότητα νὰ καταστῇ ὅμοιος Αὐτοῦ κατὰ χάριν. Ἔτσι, πρὸ τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, ὁ Θεός, μέσα εἰς τὴν προαιωνιότητά Του, «προώρισε» τοὺς ἀνθρώπους νὰ γίνουν «σύμμορφοι τῆς εἰκόνος τοῦ Υἱοῦ Αὐτοῦ» (Ῥωμ. η΄ 29). Πρὸς τὸν σκοπὸν αὐτόν, ὁ ἴδιος ὁ Θεὸς Λόγος, ὁ Ὁποῖος εἶναι «εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου» (Κολ. α΄ 15), ἔγινεν ἄνθρωπος, διὰ νὰ εἰκονίζωμεν Ἐκεῖνον, νὰ ὁμοιάζωμεν μὲ Ἐκεῖνον καὶ νὰ Χριστομοιωθῶμεν.

Ἡ ἐν Χριστῷ θέωσις τοῦ προπτωτικοῦ Ἀδάμ, ὡς σκοπὸς τῆς Δημιουργίας καὶ πρωταρχικὸν κίνητρον τῆς θείας Ἐνανθρωπήσεως, δὲν φαίνεται νὰ ἀπησχόλησεν εὐρέως τὸ κήρυγμα τῆς Ἐκκλησίας. Ἐθεωρήθη μᾶλλον ὅτι ἀνάγεται εἰς τὰ δόγματα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα «ἐν ἀπολυπραγμονήτῳ καὶ ἀπεριεργάστῳ σιγῇ οἱ Πατέρες ἡμῶν ἐφύλαξαν, καλῶς ἐκεῖνο δεδιδαγμένοι, τῶν μυστηρίων τὸ σεμνὸν σιωπῇ διασῴζεσθαι».

Ἐν τούτοις, ὡς ἦτο ἀναμενόμενον, ἡ νηπτικὴ ἐνατένισις τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, κατὰ τὸν ὁποῖον «ἡ τῆς ἱερᾶς καὶ θεοποιοῦ ἀγάπης γνῶσις καὶ ἐργασία φιλοσοφεῖται· ἡ τῆς ὑψηλῆς Θεολογίας ἄπταιστος δόξα κρατύνεται· καὶ τὸ περὶ τῆς Οἰκονομίας τοῦ Λόγου μυστήριον εὐσεβῶς ἀναπτύσσεται» , συνεκινήθη ἰδιαιτέρως ἐκ τῆς ἀδιασαλεύτου προαιωνίου ἀγάπης τοῦ Θεοῦ διὰ τὸν ἄνθρωπον καὶ ὡμίλησεν ὀρθῶς περὶ τῆς ἀπροϋποθέτου Ἐνσαρκώσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης (†1809), καθ’ ὑπακοὴν πρὸς τὸν Μητροπολίτην Κορίνθου, ἅγιον Μακάριον τὸν Νοταρᾶν (†1805), συνέταξε καὶ διεμόρφωσε τὴν Φιλοκαλίαν (1782). Ἡ θεοφώτιστος αὐτὴ Φιλοκαλία εἶναι μὲν ἕνα μακροσκελέστατο κείμενον κατ’ ἐρανισμὸν ἐκ πολλῶν νηπτικῶν Πατέρων καὶ Διδασκάλων τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἔχει συγκεκριμένο κίνητρον μὲ κεντρικὰ θέματα καὶ ἑνιαῖον χαρακτῆρα καὶ σκοπόν. Ἔτσι, ἡ Φιλοκαλία, ἡ ὁποία ἐν πολλοῖς ἐβασίσθη ἐπὶ τῆς θεολογίας τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, κατέστη ἡ θεμελιώδης ἔκφρασις τῆς ἐπιστροφῆς εἰς τὶς ρίζες τῆς Πατερικῆς παραδόσεως. Ὅμως ἡ ἐπιστροφὴ αὐτὴ ἀναφέρεται εἰς τὸν ὅλον ἄνθρωπον, διὸ καὶ σχετίζεται ἀμέσως, τόσον μὲ τὴν κατὰ πρᾶξιν ἄσκησι τῆς ἀρετῆς, ὅσον καὶ μὲ τὴν διατύπωσι τῆς πίστεως καὶ τὴν δογματικὴν ἀλήθειαν τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Λόγου, ὁ ἅγιος Νικόδημος ὑπεστήριξε τὸ ἀπροϋπόθετον αὐτῆς. Εἶπε δηλαδὴ ὅτι, ἡ Ἐνανθρώπησις τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ δὲν ἦτο συνέπεια τῆς πτώσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ὁ ἀρχικὸς σκοπὸς τῆς δημιουργίας του· διότι ὁ ἄνθρωπος, μόνον δι’ αὐτοῦ τοῦ τρόπου θὰ ἐλάμβανε τὴν δυνατότητα νὰ φθάσῃ εἰς τὴν θέωσιν.

«Ἐγώ δέν ἔχω ἁμαρτίες, γιατί νά πάω νά ἐξομολογηθῶ;»

Απαντά ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς:

«Εάν είπωμεν ότι ουχ ημαρτήκαμεν, ψεύστην ποιούμεν αυτόν, και ο λόγος αυτού ουκ έστιν εν ημίν.» (Ιωάν. Α΄, 1,10)»

Ο Σωτήρας ήρθε στον κόσμο μας, για να μας σώσει από την αμαρτία. Ο ίδιος ασταμάτητα το τονίζει αυτό στο Ευαγγέλιό Του. Εάν όμως εμείς αρχίσουμε να ισχυριζόμαστε ότι δεν έχουμε αμαρτία, τότε τον Σωτήρα «ψεύστην ποιούμεν».

Διότι λέει ότι ήρθε, για να μας σώσει από την αμαρτία, ενώ εμείς δεν έχουμε αμαρτίες. Εκείνος ήρθε στον κόσμο, επειδή είμαστε αμαρτωλοί, σκλάβοι της αμαρτίας και του θανάτου. Αναγνωρίζοντας την αμαρτωλότητά μας, αναγνωρίζουμε την ανάγκη για τον Σωτήρα και την σωτηρία. Τότε «ο λόγος αυτού έστιν εν ημίν». Και ο λόγος Αυτού είναι το Ευαγγέλιό Του, το Ευαγγέλιο της σωτηρίας.

Τό παράπονο ἑνός Ἁγίου Γέροντος

Οι Άγιοι Απόστολοι ήσαν μόνον δώδεκα, αλλά επειδή εθεράπευσαν πρώτον τον εαυτόν τους εθεράπευ­σαν μυριάδας ανθρώπων από όλα τα Έθνη τα άπιστα, τα αλλόφυλλα.

Ημείς οι Έλληνες με πολλούς Αρχιερείς, χιλιάδες Ιερείς, Ιεροκήρυκες, Θεολόγους κ.λπ., διάδοχοι των Αγίων Αποστόλων, όχι μόνον τα άγρια και αλλόφυλλα Έθνη δεν ωφελούμεν αλλά ούτε τους ομοφύλλους, ομοθρήσκους Έλληνας τους συμπατριώτας μας.

Ἡ κραυγή τοῦ Ληστοῦ

«Tην κραυγή του Ληστού επάνω στον σταυρό θα πρέπει να την επαναλαμβάνουμε νοερά κάθε μέρα αλλά και κάθε βράδυ, πριν κοιμηθούμε: «Μνήσθητι μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη βασιλεία σου» (Λουκ. 23, 42). «Θεέ μου, φύλαξέ με να έχω ένα ευλογημένο και ήσυχο βράδυ.

24 Ιουλίου. Χριστίνης μεγαλομάρτυρος. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Τετ. ς´ ἑβδ. ἐπιστ. (Α´ Κορ. β´ 9-γ´ 8).

Α Κορ. 2,9          ἀλλὰ καθὼς γέγραπται, ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν. 

Α Κορ. 2,9                Αλλ' εγινε αυτό σύμφωνα με εκείνο που έχει γραφή εις την Παλαιάν Διαθήκην· “εκείνα που έχει ετοιμάσει ο Θεός από καταβολής κόσμου δια τους αγαπώντας αυτόν είναι τέτοια, τα οποία μάτι δεν είδε ποτέ και αυτί δεν έχει ακούσει και ανθρώπινος νους δεν έχει φαντασθή”.