Ὁ μασονικός μύθος τοῦ Δαρβινισμοῦ

Ο μασονικός μύθος του Δαρβινισμού

Συγγραφέας: Διόδωρος Ράμμος, Ἱστορικός - Ἀρχαιολόγος 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος……………………………………….

1 Η πορεία της Επιστήμης στην Ευρώπη…………..

2 Αποκρυφισμός και Επιστήμη στην Αγγλία………….

3 Απορροή και μετενσάρκωση………….

4 Μασονία και καμπαλισμός………….

5 Σιωνισμός και Επιστήμη………….

6 Η θεωρία της εξέλιξης…………..

7 Κάρολος Δαρβίνος……………

8 Δαρβινισμός και Σιωνισμός……

9 Θεωρίες Μέσης Ανατολής…….

10 Η κρατούσα επιστημονική αντίληψη…….

11 Παλαιολιθική εποχή………

12 Η απάντηση της λογικής στον μύθο……..

13 Εποχή των παγετώνων……….

14 Μέθοδοι χρονολόγησης……….

15 Αρχαιολογία των κυττάρων……..

16 Η αληθινή καταγωγή του ανθρώπου…….

Σημειώσεις

Βιβλιογραφία

Πρόλογος

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την Επιστήμη και τους επιστήμονες στην Ευρώπη, είναι θρησκευτικός. Η Επιστήμη, ιδίως οι θετικές επιστήμες, μετατράπηκε σε θρησκεία, η Γνώση αντιμετωπίζεται σαν θεά. Τα Πανεπιστήμια είναι οι ναοί της θεάς Γνώσης και οι καθηγητές των Πανεπιστημίων είναι οι ιερείς της θεότητας.

Η σύγχρονη ευρωπαϊκή Επιστήμη ξεπέρασε σε αλαζονεία και αυταρχικότητα ακόμη και τον Πάπα. Το αλάθητο, από την εποχή του Γαλλικού Διαφωτισμού, πέρασε στον χώρο των επιστημόνων. Ωστόσο, ελάχιστοι γνωρίζουν ότι δεν έχει κοπεί ακόμη ο ομφάλιος λώρος, που συνδέει την Επιστήμη με τον αποκρυφισμό, τα Πανεπιστήμια με τον Σιωνισμό και τις μασονικές στοές.

Ουσιαστικά, η ευρωπαϊκή Επιστήμη είναι η συνέχεια του αρχαίου εβραϊκού Γνωστικισμού, που υπόσχεται να κάνει τον άνθρωπο θεό χωρίς τον Θεό, μέσω της Γνώσης. Μέσα από αυτήν την ένοχη σχέση επιστήμης και αποκρυφισμού γεννήθηκε και η περίφημη θεωρία της εξέλιξης, ο δαρβινισμός.

Πολλοί και αξιόλογοι επιστήμονες, από διάφορους κλάδους, έχουν διατυπώσει κατά καιρούς ενστάσεις ενάντια στον δαρβινισμό, κυρίως όσον αφορά την καταγωγή του ανθρώπου από τον Αυστραλοπίθηκο.

Διαβολικά ὄνειρα

«Είχα ακούσει το εξής περιστατικό: Ένας νεαρός είχε μπλέξει με κάποιον μάγο και ασχολήθηκε με μαγικά. Έπαθε μετά ζημιά, αρρώστησε και κατέληξε στο νοσοκομείο. Μήνες ξοδεύτηκε ο πατέρας του, γιατί δεν είχαν τότε ασφάλεια, για να βρουν τι έχει.

Οι γιατροί δεν του έβρισκαν τίποτα. Είχε γίνει χάλια. Τί κάνει τότε ο Διάβολος! Του εμφανίζεται σαν τον Τίμιο Πρόδρομο, που τον είχαν πολιούχο στον τόπο του, και του λέει: «Θα σε κάνω καλά, αν ο πατέρας σου χτίσει μια εκκλησία».

Το είπε το παιδί στον πατέρα του κι εκείνος ο καημένος είπε: «παιδί μου είναι, όσα έχω να τα δώσω, αρκεί να γίνει καλά», και έταξε στον Τίμιο Πρόδρομο να του χτίσει εκκλησία. Ο διάβολος έφυγε και το παιδί έγινε καλά. Έκανε το.. θαύμα!

Οπότε λέει ο πατέρας: «Εγώ έταξα να χτίσω εκκλησία. Πρέπει να εκπληρώσω το τάμα μου». Δεν είχαν και οικονομική άνεση και, για να χτίσει το ναό, πούλησε όσα χωράφια είχαν. Έδωσε όλη την περιουσία του. Τα παιδιά του έμειναν στο δρόμο.

Αγανάκτησαν, «να λείψει η Ορθοδοξία» είπαν, και έγιναν Ιεχωβάδες. Βλέπεις τον διάβολο τι κάνει; Φαίνεται, εκεί δεν υπήρχαν Ιεχωβάδες και βρήκε αυτός τρόπο να γίνουν και εκεί Ιεχωβάδες!»…

Καμιά φορά μάλιστα ο διάβολος μπορεί να πάρει τη μορφή ενός ανθρώπου ή ενός αγίου και να παρουσιαστεί στον ύπνο κάποιου. Κάποτε παρουσιάστηκε σε έναν άρρωστο στον ύπνο του με την μορφή του αγίου Αρσενίου και του είπε: «Είμαι ο Άγιος Αρσένιος. Ήρθα να σου πω ότι θα πεθάνεις. Τ’ ακούς; Θα πεθάνεις». Τρόμαξε ο άνθρωπος.

Οἱ τριάντα μοναχοί!

*Από το βιβλίο: «Οι Δαίμονες και τα Έργα τους

~ Ο Όσιος Λαυρέντιος ο Ρώσος (11ος αι.), του οποίου το τίμιο λείψανο διατηρείται μέχρι σήμερα άφθορο στη Λαύρα των Σπηλαίων του Κιέβου, είχε ξεκινήσει τη μοναχική του ζωή από τη Μονή του Αγίου Δημητρίου. Εκεί έζησε αρκετά χρόνια ως έγκλειστος. Με τη χάρη του Θεού και τους σκληρούς του αγώνες, καθαρίστηκε από τα πάθη κι έφτασε σε μεγάλα μέτρα αρετής. Έλαβε, μάλιστα, από τον Θεό την εξουσία να θεραπεύει αρρώστους και να διώχνει τα πονηρά πνεύματα.

Κάποτε έφεραν στον όσιο έναν άνθρωπο από το Κίεβο, που βασανιζόταν από φοβερό και ακατάβλητο δαιμόνιο. Ήταν τόσο ισχυρό, ώστε ο δαιμονισμένος μπορούσε σε στιγμές κρίσεως να ξεριζώσει και να πετάξει μακριά ένα μεγάλο δέντρο, πράγμα ακατόρθωτο για δέκα ρωμαλέους άντρες.

Ο μακάριος Λαυρέντιος, από ταπείνωση, προφασίστηκε ότι δεν μπορούσε να βγάλει το δαιμόνιο, και είπε να οδηγήσουν τον δαιμονισμένο στη Μονή των Σπηλαίων. Εκείνος, όμως, μόλις το άκουσε, άρχισε να φωνάζει έντρομος:

– Που με στέλνεις; Εγώ δεν τολμώ ούτε να πλησιάσω σ’ αυτό το μοναστήρι! Βρίσκονται εκεί τριάντα άγιοι, που μ’ έχουν ρεζιλέψει! Με τους άλλους κάνω πόλεμο, μ’ αυτούς όχι! Μ’ έχουν κάψει! Τους φοβάμαι! Μη!… Όχι!… Μη με στέλνεις εκεί!

Πληροφορημένος, όμως, τώρα ο όσιος και από τον ίδιο τον δαίμονα για την αρετή και την πνευματική δύναμη των αδελφών των Σπηλαίων, έδωσε πιο επίμονα και πιο αποφασιστικά την εντολή να τον οδηγήσουν εκεί.

Καθώς πήγαιναν, λοιπόν, προς τη μονή, τον ρωτούσαν:

Κυριακή Δ Λουκᾶ:Μία ποιμαντική καί ἱεραποστολική σελίδα.π.Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ[:Τίτ.3,8-15]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου 

σχετικά με την ευαγγελική περικοπή της Κυριακής Δ΄ Λουκά με θέμα:

«ΜΙΑ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 15-10-1989]

Στέλνοντας, αγαπητοί μου, την επιστολή του ο Απόστολος Παύλος στον Τίτο, Επίσκοπο Κρήτης, όπως ακούσαμε στη σημερινή αποστολική περικοπή και που είναι γεμάτη από προτροπές ποιμαντικού και ιεραποστολικού χαρακτήρος, αλλά και προσωπικού ακόμη χαρακτήρος, την κατακλείνει την επιστολή του με δύο ακόμη λόγια ποιμαντικών προτροπών, όπως και με δύο λόγια ιεραποστολικών προτροπών.

Αν λάβουμε υπόψη ότι οι επιστολές του Αποστόλου Παύλου αποτελούν μαζί με τα Ευαγγέλια την Καινή Διαθήκη και συνεπώς είναι θεόπνευστες οι επιστολές του, κάθε φράση και κάθε λέξη και κάθε συλλαβή είναι για μας και για όλους τους πιστούς όλων των αιώνων και όλων των εποχών, ο λόγος του Θεού και οι επιταγές του Αγίου Πνεύματος. Γι' αυτό ας προσπαθήσουμε να δούμε τι γράφει, τι μας προσφέρει σήμερα ο λόγος του Θεού, στη σημερινή αποστολική περικοπή, όπως σας είπα, για να μείνουμε σε κάποια σημεία και έτσι να ωφεληθούμε. Σας διαβάζω το ιερό κείμενο σε μία απόδοσή του, για να έχουμε μία εικόνα.

«Αυτά τα λόγια όσα πιο πάνω σου έγραψα και όσα θα σου γράψω πιο κάτω, είναι αξιόπιστα. Και θέλω να τα βεβαιώνεις με την προσωπική σου μαρτυρία. Ώστε όσοι έχουν πιστέψει στον Θεό να φροντίζουν να πρωτοστατούν σε έργα καλά. Αυτά είναι τα καλά και ωφέλιμα στους ανθρώπους. Αντίθετα, να αποφεύγεις τις ανόητες αναζητήσεις σε γενεαλογικούς καταλόγους, τις φιλονικίες και τις διαμάχες γύρω από τις διατάξεις του ιουδαϊκού νόμου· γιατί αυτά είναι ανόητα και μάταια. Τον άνθρωπο που ακολουθεί πλανεμένη διδασκαλία ή ακολουθεί διχοστασίες και σκάνδαλα, συμβούλευσέ τον μία ή δύο φορές. Και αν δεν ακούσει, άφησέ τον με τη βεβαιότητα πως αυτός έχει πια διαστραφεί και αμαρτάνει, καταδικάζοντας έτσι ο ίδιος τον εαυτό του. 

Κυριακή Δ Λουκᾶ. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τήν παραβολή τοῦ σπορέως.Μέρος Δεύτερο

ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ : Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, κεφ. η΄, χωρία 4 έως 15 

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ

[Μέρος δεύτερο: υπομνηματισμός των χωρίων Ματθ.13,10-23 ]

«Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ εἶπον αὐτῷ· διατί ἐν παραβολαῖς λαλεῖς αὐτοῖς; ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν αὐτοῖς· ὅτι ὑμῖν δέδοται γνῶναι τὰ μυστήρια τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν, ἐκείνοις δὲ οὐ δέδοται(:και τότε ήλθαν κοντά Του οι μαθητές και Του είπαν: “Γιατί τους μιλάς με παραβολές;” Και ο Ιησούς τους αποκρίθηκε: “Μιλάω με παραβολές, διότι σε σας που έχετε καλή και ειλικρινή διάθεση δόθηκε από τον Θεό ως χάρη να μάθετε τις μυστηριώδεις αλήθειες της βασιλείας των ουρανών, σ’ εκείνους όμως δεν έχει δοθεί αυτή η χάρη”)»[Ματθ.13,10-11].

Αξίζει να θαυμάσουμε τους μαθητές, πώς, επιθυμώντας να μάθουν, γνώριζαν πότε έπρεπε να ρωτήσουν. Δεν έκαναν δηλαδή παρουσία όλων την ερώτηση, πράγμα που το δήλωσε ο ευαγγελιστής Ματθαίος, λέγοντας: «καὶ προσελθόντες(:και αφού προσήλθαν)». Και το ότι οι λόγοι αυτοί δεν είναι φανταστικοί, το δήλωσε σαφέστερα ο ευαγγελιστής Μάρκος, λέγοντας ότι κατ ’ιδίαν προσήλθαν σε Αυτόν[βλ. Μάρκ.4,10: «Ὅτε δὲ ἐγένετο κατὰ μόνας, ἠρώτησαν αὐτὸν οἱ περὶ αὐτὸν σὺν τοῖς δώδεκα τὴν παραβολήν(:Όταν έμεινε μόνος Tου, Tον ρώτησε ο ευρύτερος κύκλος των μαθητών Tου μαζί με τους δώδεκα τη σημασία της παραβολής)». 

Αυτό λοιπόν έπρεπε να κάνουν προηγουμένως και οι αδελφοί και η μητέρα Του, και όχι να Τον καλέσουν έξω και να επιδειχθούν κατ’ αυτόν τον τρόπο[βλ. Μαρκ.3,31-32: « ἔρχονται οὖν ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ αὐτοῦ, καὶ ἔξω ἑστῶτες ἀπέστειλαν πρὸς αὐτὸν φωνοῦντες αὐτόν·εἶπον δὲ αὐτῷ· ἰδοὺ ἡ μήτηρ σου καὶ οἱ ἀδελφοί σου ἔξω ζητοῦσί σε (: έφθασαν τότε η μητέρα Του και αυτοί που πολλοί νόμιζαν ότι είναι αδελφοί Του, κι αφού στάθηκαν έξω απ’ το σπίτι, έστειλαν κάποιους σε Αυτόν και Τον φώναξαν. Κι ενώ γύρω Του καθόταν πολύς λαός, Του είπαν: “Για δες, η μητέρα σου και οι αδελφοί σου στέκονται απ’ έξω και σε ζητούν”)»]. 

«Ὀρθόδοξη Ἀκαδημία Κρήτης», πόσο ὀρθόδοξη εἶναι;

«Ὀρθόδοξη Ἀκαδημία Κρήτης», πόσο ὀρθόδοξη εἶναι;

«Ἡ βασική ἀποστολή τῆς ΟΑΚ εἶναι ἡ διαλογική μαρτυρία καί ἡ λειτουργική διακονία τῆς Ὀρθοδοξίας στό σύγχρονο κόσμο. Ὤς ἐκ τούτου, τό ἔργο της εἶναι ἀφιερωμένο στήν καλλιέργεια τοῦ πνεύματος τοῦ διαλόγου ἀνάμεσα στήν Ὀρθοδοξία καί στίς ἄλλες ὁμολογίες καί θρησκεῖες καί γενικότερα ἀνάμεσα στήν πίστη, τήν ἐπιστήμη καί τόν πολιτισμό. Ἐμπνευσμένη ἀπό τήν πλατωνική παράδοση τοῦ συμφιλοσοφεῖν, ἡ ΟΑΚ φιλοδοξεῖ νά ἀποτελεῖ ἕνα χῶρο διαλόγου καί πνευματικῆς ἀνταλλαγῆς στή διακονία τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων.»[1]. Πνευματικός της Προστάτης εἶναι ἡ Α.Θ.Π. ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης![2]

Αὐτά διαβάζουμε στήν ἐπίσημη ἱστοσελίδα τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης περί τοῦ σκοποῦ ὑπάρξεώς της. Ἄν ὅμως, γυρίσουμε μερικές δεκαετίες πίσω, καί δοῦμε τό Καταστατικό τῆς ΟΑΚ, θά διαπιστώσουμε ὅτι, φαινομενικά, ὁ σκοπός της εἶναι διαφορετικός· δέν ὑπάρχει καμμία ἀναφορά σέ «ἄλλες ὁμολογίες καί θρησκεῖες». Προφανῶς οἱ καιροί ἀλλάζουν, ὅπως πολύ συχνά ἀρέσκονται νά λένε οἱ διαστροφεῖς οἰκουμενιστές καί ὁ ἄκοσμος κόσμος, καί ἑπομένως, ἡ Ὀρθόδοξη Καθολική Πίστη πρέπει νά προσαρμόζεται ἀναλόγως. Ὁ σκοπός λοιπόν, τῆς ΟΑΚ, γίνεται φανερός, «ὅπως οὗτος διατυποῖται εἰς τό καταστατικόν:

‘‘1. Ἡ ἐνδυνάμωσις καί ἐπιμόρφωσις τῶν λειτουργῶν καί τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας, ἵνα, ἐν τῷ πλαισίῳ τῆςἑλληνορθοδόξου πνευματικότητος, δίδωσι ζῶσαν καί ἀκεραίαν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελίου ἐν τῷ συγχρόνῳ κόσμῳ.

2. Ἡ ὑπό ὀρθόδοξον χριστιανικόν πρῖσμα καί συμφώνως πρός τάς παραδόσεις καί τάς ἀνάγκας τοῦ Γένους ἡμῶν θεώρησις καί ἔρευνα τῶν οἰκονομικῶν, κοινωνικῶν καί πνευματικῶν ἐν γένει προβλημάτων.

3. Ἡ ἐνίσχυσις τοῦ ἔργου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς.

4. Ἡ παροχή τεχνικῆς καί ὑλικῆς βοηθείας πρός προαγωγήν τοῦ τόπου ἤ πρός ἱκανοποίησιν φιλανθρωπικῶν καί εὐαγῶν σκοπῶν’’.»[3].

Ἴσως φαίνεται ἄσχετο, ἀλλά πληροφορούμαστε ἀπό τό ἴδιο Δελτίο «Ἐπίσκεψις» τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν Σαμπεζύ τῆς Γενεύης[4], ὅτι «Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Κρήτης Εὐγένιος, πραγματοποιεῖ, ἀπό τῆς 5ης Σεπτεμβρίου,‘‘ἐπίσκεψιν καλῆς θελήσεως’’ εἰς ΗΠΑ, διαρκείας 42 ἡμερῶν, ὡς προσκεκλημένος τῆς Ἀμερικανικῆς Κυβερνήσεως. Κατά πρῶτον μετέβη εἰς Οὐάσιγκτον ὅπου συνηντήθη μέ ἐκπροσώπους τοῦ Στέητ Ντεπάρτμεντ.». Αὐτή ἡ εἴδηση, ἄν συνεκτιμηθεῖ στό σύγχρονο ἱστορικό πλαίσιο, μέ τίς σημερινές πληροφορίες καί γεγονότα (Ψευδοσύνοδος, Οὐκρανικό, κ.ἄ.) ἔχει, κατά τή γνώμη μας, βαρύνουσα σημασία.

"π. ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΩΣ ΠΕΡΙΚΑΘΑΡΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ Α' Κορ. δ,9-13"

https://www.youtube.com/watch?v=kUAQQCn3h8k&feature=youtu.be

Ἡ γνώση εἶναι σκαλοπάτι

Η πίστη είναι έννοια νηπιώδης, σε καρδιά απλή. Η γνώση εξετάζει και συζητεί κάτι, αν είναι αληθινό. Η γνώση φυλάσσει τους φυσικούς νόμους. Τη γνώση ακολουθεί ο φόβος, τη δε πίστη η ελπίδα. 

Η γνώση που κατέχει ο άνθρωπος είναι φτωχή και ελλιπής. Τούς θησαυρούς όμως της πίστεως δεν χωρούν ο Ουρανός και η Γη!…

..."Μή ντρεπόμαστε τόν σταυρό τοῦ Χριστοῦ"

..."Μη ντρεπόμαστε τον σταυρό του Χριστού. Κι αν άλλος ντρέπεται και τον κρύβει, εσύ κάνε φανερά τον σταυρό σου. Κάνε μάλιστα το σημείο του σταυρού συχνά, είτε τρως, είτε πίνεις, είτε κάθεσαι, είτε ξαπλώνεις, είτε σηκώνεσαι, είτε μιλάς, είτε περπατάς, δηλαδή σε κάθε περίσταση.

13 Όκτωβρίου. ♰ ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ´ (Δ´ ΛΟΥΚΑ). Τῶν θεοφόρων πατέρων τῆς ἐν Νικαίᾳ ζ´ Οἰκουμενικῆς συνόδου (787). Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Κυριακῆς τῶν πατέρων. 11 Ὀκτ. (Τίτ. γ´ 8 - 15).

Τιτ. 3,8              Πιστὸς ὁ λόγος· καὶ περὶ τούτων βούλομαί σε διαβεβαιοῦσθαι, ἵνα φροντίζωσι καλῶν ἔργων προΐστασθαι οἱ πεπιστευκότες τῷ Θεῷ. ταῦτά ἐστι τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις·

Τιτ. 3,8                      Αυτός δε ο λόγος, που σου γράφω, είναι κατά πάντα αληθινός και αξιόπιστος. Και περί αυτών των μεγάλων αληθειών θέλω να διαβεβαιώνης και να πείθης τους Χριστιανούς, δια να φροντίζουν, όσοι έχουν πιστεύσει στον Θεόν, να μη μένουν εις την απλήν πίστιν, αλλά να πρωτοστατούν με ζήλον εις τα καλά έργα. Αυτά δε που είπα παραπάνω είναι έργα τα καλά και τα ωφέλιμα στους ανθρώπους.