https://youtu.be/3YlNAFCiH3I
Δευτέρα 14 Οκτωβρίου 2019
Ὅσιος Θεοφάνης ὁ Ἔγκλειστος: Ἡ σημασία τῆς προσευχῆς στόν ἀγώνα ἐναντίον τῶν ἐμπαθῶν λογισμῶν
Όσιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος
Την περασμένη φορά σου περιέγραψα την όλη διαδικασία της μεταβάσεως από τον απλό λογισμό στην εμπαθή επιθυμία κι από εκεί στην εφάμαρτη πράξη. Όμως τα πράγματα δεν εξελίσσονται πάντα τόσο αργά όσο φάνηκε από την περιγραφή μου. Συχνά, αν όχι τις περισσότερες φορές, όλες οι φάσεις διαδέχονται η μία την άλλη αστραπιαία. Έτσι, πριν καλά-καλά προλάβει να εμφανιστεί ο λογισμός, τελείται η πράξη. Αυτό συμβαίνει κατεξοχήν στην περίπτωση του προφορικού λόγου. Δεν μπορείς, αλλά και δεν χρειάζεται ν’ αναλύεις όλα αυτά τα απρόβλεπτα και αλλεπάλληλα περιστατικά. Κάνε μόνο τούτο: Όταν αντιλαμβάνεσαι μιαν εμπαθή κίνηση, να στρέφεσαι αμέσως εναντίον της με όπλο το θυμό. Πώς θ’ αντιδράσεις, αν ένας κακοποιός σου επιτεθεί και σε χτυπήσει; Θα του ανταποδώσεις το χτύπημα μ’ όλη σου τη δύναμη. Με τον ίδιο τρόπο ν’ αντιδράς, όταν σου επιτίθεται ένας κακός λογισμός: Να τον χτυπάς με θυμό. Βέβαια, όπως ο κακοποιός δεν το βάζει πάντα στα πόδια μόλις τον χτυπήσεις, έτσι και ο λογισμός δεν φεύγει πάντα μόλις θυμώσεις. Κι αυτό γιατί στον πόλεμο των λογισμών εμπλέκονται συχνά και οι δαίμονες, που, όπως ξέρεις, είναι πείσμονες και ανυποχώρητοι. Όσο κι αν θυμώνεις μαζί τους, δεν κάνουν πίσω. Χρειάζεται, λοιπόν, πέρα από το θυμό, να χρησιμοποιήσεις κι ένα άλλο όπλο εναντίον τους. Ποιο είν’ αυτό;
Για πες μου, τί κάνει το θύμα της επιθέσεως ενός κακοποιού, αν δεν κατορθώσει να τον τρέψει σε φυγή με χτυπήματα; Καλεί σε βοήθεια.Τότε τα όργανα της τάξεως ανταποκρίνονται στο κάλεσμά του, τρέχουν και τον σώζουν. Αυτό πρέπει να γίνεται και στον πόλεμο με τα πάθη. Θα θυμώνεις εναντίον τους, αλλά και θα ζητάς τη θεία βοήθεια: «Κύριε, βοήθησέ με! Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, σώσε με!». «Θεέ μου, άκουσέ με και στείλε μου την βοήθειά σου! Κύριε, μην αργήσεις να με βοηθήσεις!» (Ψαλμ. 69:2).
Ὅταν ἔρθει ὁ Ἄγγελος στήν προσευχή μας, ἀμέσως φεύγουν ὅσοι μᾶς ἐνοχλοῦν
Άγγελος: Όταν προσεύχεσαι όπως πρέπει, θα συναντήσεις τέτοια πράγματα, που να σου φαίνεται πως μ’ όλο σου το δίκαιο πρέπει να εξοργιστείς.
Δεν υπάρχει όμως δικαιολογημένος θυμός εις βάρος του διπλανού μας. Γιατί αν καλοεξετάσεις, θα βρεις πως είναι δυνατό και δίχως θυμό να τακτοποιηθεί μια χαρά το ζήτημα.
Κάνε λοιπόν ότι περνάει από το χέρι σου για να μην ξεσπάσεις σε θυμό. Κοίτα μήπως νομίζοντας ότι γιατρεύεις τον άλλο, αποδειχθείς εσύ ο ίδιος αγιάτρευτος και βάζεις εμπόδια στην προσευχή σου.
Αν αποφεύγεις το θυμό, θα βρεις και συ έλεος και θα φανείς φρόνιμος και θα λογαριαστείς κι εσύ ανάμεσα σ’εκείνους που προσεύχονται.
Να αρματώνεσαι ενάντια στον θυμό. Δεν πρέπει να ανέχεσαι καμιά επιθυμία. Γιατί αυτή δίνει υλικό στο θυμό κι αυτός με τη σειρά του ταράζει το νοητό μάτι, βλάφτοντας πολύ την πνευματική κατάσταση, που μέσα μας δημιουργεί η προσευχή.
Μην προσεύχεσαι μόνο με την εξωτερική στάση, αλλά παρακίνησε τον νου σου να έρχεται σε συναίσθηση της πνευματικής προσευχής με πολύ φόβο.
Μερικές φορές θα προσευχηθείς καλά, ευθύς ως πας για προσευχή. Κι άλλοτε πάλι, κι αν ακόμα κουραστείς πολύ, δε θα πετύχεις τον σκοπό αυτό.
Και τούτο για να ζητήσεις πιο πολύ προσευχή ακόμη και, αφού τη λάβεις να μη φοβάσαι μη τυχόν και σου αρπάξουν το κατόρθωμα.
Όταν έρθει άγγελος, μονομιάς φεύγουν όλοι όσοι μας ενοχλούν και βρίσκεται ο νους σε πολλή άνεση καθώς προσεύχεται σωστά.
Πανήγυρις παρεκκλησίου Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ
Ἑσπερινός στό Παρεκκλησιο τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ παρά τῷ Μοναστηρίῳ τῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 17.00-18.30
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 18-10-2019
Μεσονυκτικό-Ὄρθρος Θεία Λειτουργία
στό Παρεκκλησιο τοῦ Ἁγίου Λουκᾶ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ παρά τῷ Μοναστηρίῳ τῆς Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 6.30-10.30
Ὁ Γέροντας Ἰωσήφ ἐμφανίσθηκε πολλές φορές μετά τήν κοίμησή του
Γέροντας Εφραίμ, Προηγούμενος Ι.Μ. Φιλοθέου
Αργότερα, μας είπε ο παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης λυπημένος: «Ο Γέροντας μου είπε, ότι όταν ευρίσκετο εις την περίοδον του θεικού έρωτος, είχε ένα μαντήλι και μ’ αυτό σκούπιζε από τα μάτια του τα δάκρυα.
Όταν πέρασε η περίοδος του θείου έρωτος και ήλθε η περίοδος της θεωρίας, άφησε το μαντήλι δίπλα, και μου ’λεγε κατόπιν ότι το μαντήλι αυτό είχε επάνω του όλα τα αρώματα του κόσμου. Τόσο ευωδίαζε». Όταν ρωτήσαμε τον παπα- Εφραίμ:
-Που είναι το μαντήλι αυτό;
Μας απάντησε:
-Το πήραν οι μοναχές. Χάσαμε ένα θησαυρό ανεκτίμητο, αδελφέ. Το χάσαμε. Το κληρονόμησαν οι μοναχές.
--------------
Κάποτε, διηγήθηκε ο παπα-Εφραίμ ο Κατουνακιώτης, κατά την ρασοευχή του πρώτου υποτακτικού μου, του Παναγιώτη, (που έλαβε το όνομα Ιωσήφ), λειτουργούσε ο παπα-Χαράλαμπος και εγώ ευρισκόμουν μέσα εις το Ιερόν. Όταν πλησίαζε η ώρα να διαβασθή η ευχή, αισθάνθηκα την παρουσία του Γέροντος Ιωσήφ και λέγω στον παπα-Χαράλαμπο:
-Ήλθε ο Γέροντας Ιωσήφ.
Κατόπιν, όταν άρχισε να διαβάζη το Ευαγγέλιο ο παπα-Χαράλαμπος, ευρισκόμενος εις συγκίνησιν μεγάλη, έκλαιγε συνεχώς. Και μετά είδα ζωντανά, τον Γέροντα Ιωσήφ, όστις μου είπε:
-Έδωσες το όνομά μου στον Παναγιώτη; Καλό παιδί!
Την Πεντηκοστή του 1989, ο Γέροντας Ιωσήφ επισκέφθηκε τον παπα-Εφραίμ τον Κατουνακιώτη στον ύπνο του και αφού φιλήθηκαν θερμά, ο Γέροντας του είπε πολύ χαρούμενος:
-Θέλω να σου παραδώσω «εκκλησιολογία».
Χρόνια είχε να τον δη τόσο χαρούμενο. Και το αξιοθαύμαστο είναι ότι ο παπα-Εφραίμ δεν ήξερε την λέξι «εκκλησιολογία».
Ενώ ο Γερο- Αρσένιος ήταν πολύ καλωσυνάτος και απλός και μοίραζε ευχές και ευλογίες με πολλή ευκολία, παραδόξως μία φορά στάθηκε ασυγκατάβατος σε βαθμό να λυπήση κάποιον αδελφό.
Όταν ρωτήθηκε γιατί φάνηκε τόσο σκληρός, απάντησε:
Ἡ καύση τῶν νεκρῶν εἶναι τὸ κορυφαῖο σύμβολο τοῦ μηδενισμοῦ. Ἡ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ προδώσει τὴν ἐμπειρία καὶ τὴν πίστη της, δὲν μπορεῖ νὰ κάψει τὰ σπλάχνα καὶ νὰ ἀρνηθεῖ τὸν ἑαυτό της!
Ἡ καύση τῶν νεκρῶν εἶναι τὸ κορυφαῖο σύμβολο τοῦ μηδενισμοῦ. Ἡ Ἐκκλησία δὲν μπορεῖ νὰ προδώσει τὴν ἐμπειρία καὶ τὴν πίστη της, δὲν μπορεῖ νὰ κάψει τὰ σπλάχνα καὶ νὰ ἀρνηθεῖ τὸν ἑαυτό της!
Ἀποσπάσματα ἀπὸ τὰ πρακτικὰ ἡμερίδος μὲ θέμα «Ἡ καύση τῶν νεκρῶν», τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος - Συνοδικὴ ἐπιτροπὴ δογματικῶν καὶ νομοκανονικῶν ζητημάτων. Πραγματοποιήθηκε στὸ ξενοδοχεῖο Divani - Caravel, Τετάρτη 3 Μαρτίου 1999 - Ἀθήνα.
Ἡ Ἐκκλησία πρέπει νὰ μείνει ἀνεπηρέαστη ἀπὸ τὸ κοσμικὸ πνεῦμα καὶ νὰ ἐξακολουθῆ νὰ κηδεύη καὶ νὰ ἐνταφιάζει τὰ σώματα, τὰ ὁποῖα μπορεῖ νὰ εἶναι καὶ λείψανα, καὶ τὰ ὁποία θὰ κοιμοῦνται ἀναμένοντας τὴν ἀνάστασή τους καὶ ὅταν γίνεται ἐκταφὴ νὰ μπορῆ νὰ διαπιστώνεται ἡ ἁγιότητα τοῦ κεκοιμημένου. Διότι ἡ ἀφθαρσία καὶ ἡ θαυματουργία τῶν λειψάνων εἶναι τεκμήριο θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου, ἀφοῦ ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ διαπορθεύεται καὶ σὲ ὁλόκληρο τὸ σῶμα. Καὶ ἀσφαλῶς, ἡ βεβαίωση ὑπάρξεως ἑνὸς ἁγίου ἔχει βαθειὰ σημασία, γιατί τότε θὰ ξέρουμε ὅτι οἱ πρεσβεῖες του θὰ συντελοῦν καὶ στὴν δική μας σωτηρία.[1]
Ἡ Ἐκκλησία ἐπειδὴ θεωρεῖ τὴν καῦσιν ἀντίθετη μὲ τὴν μακρὰν παράδοσίν της ἔχει κάθε δικαίωμα νὰ ἀρνηθῆ κάθε εἴδους εὐχή, προσευχὴ ἢ ἱερολογία στὶς περιπτώσεις αὐτὲς καὶ κανείς, οὔτε...
ἡ Πολιτεία οὔτε οἱ οἰκεῖοι τοῦ θανόντος μποροῦν νὰ ἐξαναγκάσουν τὴν Ἐκκλησία νὰ ἐνεργήση ἀντίθετα πρὸς τὶς πεποιθήσεις της, διότι καὶ αὐτὴ ἔχει δικαίωμα στὴν θρησκευτικὴν ἐλευθερίαν, ἀρνούμενη νὰ κάνη κάτι τὸ ὁποῖον πιστεύει ὅτι δὲν εἶναι ἐκκλησιαστικὰ ὀρθὸν καὶ πρέπει οἱ πεποιθήσεις αὐτὲς νὰ εἶναι σεβαστές. …Ἐὰν δημιουργθοῦν τεχνικὲς δυνατότητες ἀποτεφρώσεως τῶν νεκρῶν, ἔστω καὶ χωρὶς νομοθετικὴν πρόβλεψιν, εἶμαι βέβαιος ὅτι ἐλάχιστες θὰ εἶναι οἱ περιπτώσεις ἀποτεφρώσεως.[2]
Κυριακή Δ Λουκᾶ.Ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας γιά τήν παραβολή τοῦ σπορέως
ΚΥΡΙΑΚΗ Δ΄ΛΟΥΚΑ [:Λουκά 8,4-15]
Ο ΑΓΙΟΣ ΚΥΡΙΛΛΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΠΟΡΕΩΣ
«εἶπε διὰ παραβολῆς(:μίλησε με παραβολή)»[Λουκά 8,4]:
Οι μακάριοι προφήτες παρουσίαζαν με πολλούς τρόπους τους λόγους τους για τον Χριστό. Γιατί άλλοι Τον προανήγγειλαν ότι θα έρθει ως φως, και άλλοι ότι θα έρθει με τάξη και μεγαλοπρέπεια βασιλική. Και πράγματι είπε κάποιος από αυτούς: «Ἰδοὺ γὰρ βασιλεὺς δίκαιος βασιλεύσει, καὶ ἄρχοντες μετὰ κρίσεως ἄρξουσι. καὶ ἔσται ὁ ἄνθρωπος κρύπτων τοὺς λόγους αὐτοῦ καὶ κρυβήσεται ὡς ἀφ᾿ ὕδατος φερομένου· καὶ φανήσεται ἐν Σιὼν ὡς ποταμὸς φερόμενος ἔνδοξος ἐν γῇ διψώσῃ(:Διότι ιδού, ένας βασιλέας δίκαιος θα βασιλεύσει στην Ιερουσαλήμ και οι άρχοντες αυτού θα κρίνουν και θα αποφασίζουν με δικαιοσύνη και ευθύτητα. Τότε ο άνθρωπος θα κρύπτει και θα φυλάττει στο βάθος της καρδιάς του ως θησαυρό τους λόγους της δικαιοσύνης και προστατευόμενος για τη δικαιοσύνη του από τον Θεό, θα αποφύγει τα δεινά, τα οποία σαν πλημμύρα ύδατος θα επέρχονται εναντίον του. Και θα φανεί στην Ιερουσαλήμ σαν πλούσιος ποταμός, περίφημος, σε ξηρά και διψασμένη γη)» [Ησ.32,1-2].
Ότι βέβαια ο λόγος του Κυρίου είναι κατά κάποιο τρόπο πάντοτε κρυμμένος, είναι φανερό. Έτσι μας τον παρουσίασε και ο μακάριος Ψαλμωδός να λέγει: «ἀνοίξω ἐν παραβολαῖς τὸ στόμα μου, φθέγξομαι προβλήματα ἀπ᾿ ἀρχῆς(:Θα αρχίσω με διδακτικές παραβολικές ιστορίες, γεμάτες ιερά διδάγματα. Θα σας διηγηθώ αρχαία γεγονότα με βαθύτατα νοήματα)» [Ψαλ.77,2]. Πρόσεχε λοιπόν ότι εκπληρώθηκε αυτό που ειπώθηκε από τον Ψαλμωδό· γιατί συγκεντρώθηκε μεγάλο πλήθος γύρω από τον Ιησού από όλη την Ιουδαία, και τους μιλούσε με παραβολές.
Νά τό θυμᾶσαι αὐτό καί νά προσέχεις...
Όταν θα σε χειροκροτούν οι άλλοι, εσύ θα βάλεις το κεφάλι κάτω και θα πεις: ''Θεέ μου, σκέπασέ με αυτήν την ώρα...''. Και όταν οι άλλοι θα σε λένε ''Μπράβο!'', εσύ να νοιώθεις ότι κλέβεις το Θεό, διότι ο Θεός είναι Εκείνος που σε έδωσε, ό,τι σε έδωσε, ώστε να σε χειροκροτούν και να σε λένε ''Μπράβο!'' οι άλλοι...
Μην αφήσεις τον νου σου ποτέ και πεις, ότι είσαι άξιος για κάτι. Πάντα να νιώθεις ότι είσαι ανάξιος. Έστω και αν είσαι άξιος... διότι και αν είσαι άξιος, δεν είσαι άξιος από δικά σου φόντα.
Kάθαρση κακῶν Ἀρχιερέω.π. Αὐγουστίνος Καντιώτης
https://www.youtube.com/watch?v=znGjiNWHp48&feature=youtu.be
Τό χαλινάρι τοῦ θυμοῦ
Αν σε βρίσει κανείς απ’ αυτούς ή σε θλίψει, να προσεύχεσαι πολύ γι’ αυτόν, όπως είπαν οι Πατέρες, σαν να είναι μεγάλος ευεργέτης σου και γιατρός της φιληδονίας σου.
Κάνοντας αυτά θα μειωθεί και ο θυμός σου, εφόσον βέβαια, σύμφωνα με τους αγίους Πατέρες, «χαλινάρι του θυμού είναι η αγάπη».
Ἡ Τίμια Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἱεροθέου Ἀθηνῶν
14 Όκτωβρίου. Ναζρίου καί Γερβασίου, μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Δευτ. ιη´ ἑβδ. ἐπιστ. (Ἐφεσ. δ´ 25 - 32).
Εφ. 4,25 Διὸ ἀποθέμενοι τὸ ψεῦδος λαλεῖτε ἀλήθειαν ἕκαστος μετὰ τοῦ πλησίον αὐτοῦ· ὅτι ἐσμὲν ἀλλήλων μέλη.
Εφ. 4,25 Δι' αυτό, αφού πετάξετε από επάνω σας, οριστικώς και αμετακλήτως, το ψέμα, να λαλήτε ο καθένας με τον πλησίον του αλήθειαν, διότι συγκροτούμεν όλοι ένα σώμα και είμεθα μέλη ο ένας του άλλου (πως δε είναι δυνατόν τα μέλη του αυτού σώματος να εξαπατούν και να επιβουλεύωνται το ένα το άλλο;).