Σάββατο 2 Νοεμβρίου 2019
Τά διάφορα εἴδη τῶν δαιμόνων καί τό πονηρό πνεῦμα τῆς ὑπερηφάνειας, 8-12-2011, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
Τά διάφορα εἴδη τῶν δαιμόνων καί τό πονηρό πνεῦμα τῆς ὑπερηφάνειας, 8-12-2011, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Κυριακή Ε Λουκᾶ:«Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον καί τόν πλούσιον» .Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.Μέρος Δεύτερο
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ [: Λουκ. 16,19 - 31]
Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία β΄ του Ιερού Χρυσοστόμου
«Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον καί τόν πλούσιον»
[ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ ]
[…] «Ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν(:Κάποτε λοιπόν πέθανε ο φτωχός)», λέγει, «καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν ὑπὸ τῶν ἀγγέλων εἰς τὸν κόλπον Ἀβραάμ (:και οι άγγελοι του Θεού τον μετέφεραν στην αγκαλιά του Αβραάμ, για να βρει ανάπαυση εκεί μέσα στον παράδεισο)» [Λουκά 16,22]. Γίνεται φανερό λοιπόν από την εξεταζόμενη παραβολή ότι οι ψυχές όταν βγουν από το σώμα, δεν μένουν πια εδώ, αλλά αμέσως μεταφέρονται. Και όχι μόνο οι ψυχές των δικαίων, αλλά και οι ψυχές των αμαρτωλών μεταφέρονται εκεί· και αυτό πάλι γίνεται φανερό από έναν άλλον άφρονα πλούσιο, μιας άλλης παραβολής. Επειδή δηλαδή απέδωσαν πλούσια σοδειά τα χωράφια του, είπε μέσα του: «τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου(:Αυτό θα κάνω: θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και θα κτίσω μεγαλύτερες και πιο ευρύχωρες. Και θα μαζέψω εκεί όλη τη σοδειά μου και τα αγαθά μου)»[Λουκά,12,18]. Τίποτα δεν είναι χειρότερο από μια τέτοια γνώμη. Πράγματι γκρέμισε τις αποθήκες του· διότι αποθήκες ασφαλισμένες δεν είναι οι τοίχοι, αλλά τα στομάχια των φτωχών· ενώ ο πλούσιος άφησε εκείνες τις αποθήκες και φρόντιζε για τους τοίχους.
Τι λοιπόν του λέγει ο Θεός; «ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται;(:Άμυαλε και ανόητε άνθρωπε, που στήριξες την ευτυχία σου μόνο στις απολαύσεις της κοιλιάς και νόμισε ότι η μακροζωία σου εξαρτιόταν από τα πλούτη σου και όχι από μένα· τη νύχτα αυτή, που εδώ και πολύ καιρό ονειρευόσουν ως νύχτα ευτυχίας και νόμιζες ότι θα άρχιζε από εδώ και πέρα η αναπαυτική και απολαυστική ζωή σου, οι φοβεροί δαίμονες απαιτούν να πάρουν την ψυχή σου. Σε λίγο θα πεθάνεις. Αυτά λοιπόν που ετοίμασες και αποθήκευσες σε ποιον θα ανήκουν και σε ποιους κληρονόμους θα περιέλθουν;)»[Λουκ.12,20].
Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης - Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΕΞΕΛΙΞΕΩΣ
Τί ἀνοησίες λένε τώρα στὰ σχολεῖα μὲ τὴν θεωρία τοῦ Δαρβίνου κ.λπ.! Ἐνῶ οἱ ἴδιοι αὐτές τὶς ἀνοησίες δὲν τὶς πιστεύουν, τὶς λένε ὅμως, γιὰ νὰ μολύνουν τὰ παιδιά, νὰ τὰ ἀπομακρύνουν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Μοῦ εἶπε κάποιος: «Ἄν ποῦμε ὅτι τὸ χῶμα εἶχε διάφορα συστατικά, διάφορους ὀργανισμούς, καὶ ὁ Θεὸς πῆρε ἀπὸ αὐτὰ καὶ ἔκανε τὸν ἄνθρωπο…»«Δηλαδή, λέω, ἄν δὲν ὑπῆρχαν αὐτά, δὲν μποροῦσε ὁ Θεὸς νὰ κάνη τὸν ἄνθρωπο; Δύσκολο πράγμα!».«Ἄν ποῦμε, μοῦ λέει, ὅτι πῆρε πρῶτα ἀπὸ τὸν πίθηκο καὶ τὸν τελειοποίησε;». «Καλά, τοῦ λέω, δὲν μποροῦσε ὁ Θεὸς νὰ κάνη τὸ τέλειο δημιούργημα, τὸν ἄνθρωπο, ποῦ διέθεσε Γι’ αὐτόν ὁλόκληρη ἡμέρα;
Ἔπρεπε νὰ βρῆ ἀνταλλακτικά; Διάβασε νὰ δής τί λέει στὴν Προφητεία τοῦ Ἰώβ (1), στὸ Ἀνάγνωσμα τῆς Μεγάλης Πέμπτης. Τώρα αὐτὰ γιὰ τὸν πίθηκο οὔτε ἡ ἐπιστήμη τὰ παραδέχεται. Πόσα χρόνια ἔχει ποῦ οἱ ἄνθρωποι ἀνέβηκαν στὸ φεγγάρι; Οἱ πίθηκοι τόσα χρόνια δὲν ἐξελίχθηκαν νὰ κάνουν ἄν ὄχι ἕνα ποδήλατο τουλάχιστον ἕνα πατίνι. Εἶδες κανέναν πίθηκο μὲ πατίνι; Ἄλλο, ἄν πάρης ἕναν πίθηκο καὶ τοῦ μάθης νὰ κάνη πατίνι!...»«Ἄν ποῦμε, λέει, ἐκεῖνο, ἄν ποῦμε ἐκεῖνο…;». «Μή λές τίποτε, τοῦ λέω, γιὰ νᾶσαι πιὸ σίγουρος».
Ἅγιος Παΐσιος Ἁγιορείτης - ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Δὲν βλέπετε τί γίνεται; Σχολεῖα εἶναι αὐτά; Γλώσσα εἶναι αὐτή ποῦ διδάσκουν σήμερα στὰ παιδιά; Ποιά εἶναι ἡ ἱστορία μας; Ἀλλά καὶ στὴν Θεολογία τί γίνεται; Ἔχει ἕνας ἄθεος πτυχίο τῆς Θεολογίας καὶ τὸν ἀφήνουν νὰ διδάσκη θρησκευτικά. Δὲν ἐξετάζουν ὅμως· θρησκευτικά διδάσκει ἤ ἀθεΐα; «Δὲν μποροῦμε, λένε, νὰ τὸν βγάλουμε».
Ἄν ἕνας φιλόλογος πάη νὰ διδάξη μαθηματικά, θὰ τὸν ἀφήσουν;
Ἄλλος εἶναι θεολόγος καὶ δὲν ἀφήνει τούς ἀνθρώπους νὰ κοινωνοῦν, γιὰ νὰ μήν κολλήσουν ἔιτζ! Εἶναι ἀπὸ αὐτούς ποὺ τούς ἔστειλε στὴν Θεολογική Σχολή τὸ κομπιοῦτερ! Αὐτή δὲν εἶναι ἡ γνώση τοῦ Θεοῦ. Παλιά λέγανε: «Ἔμαθε τὰ ἱερά γράμματα τὸ παιδί», γιατί ἦταν ἱερά τὰ γράμματα.
Βλέπεις καθηγητή Θεολογίας νὰ μήν πιστεύη, νὰ βρίζη μπροστὰ στούς φοιτητές τούς Προφῆτες καὶ νὰ μήν τὸν βγάζουν. Μά τί θέλεις, καλέ μου ἄνθρωπε, στὴν Θεολογική Σχολή; Ἐσύ, τί θεολόγους θὰ βγάλης;
Πόσο ἔχουν ἐπιδράσει οἱ Προτεστὰντες, οἱ Καθολικοί! Τὸ ἄθεο πνεῦμα πόσο μπῆκε στὸν Καθολικισμό! Οἱ Καθολικοί πᾶνε σιγά-σιγὰ νὰ κουτσουρέψουν τούς Ἁγίους. «Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη, λένε, δὲν ἦταν μεγάλη Ἁγία· ἕνας μικρός βασιλίσκος ἦταν ὁ πατέρας της. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἦταν μικρός Ἅγιος. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος μύθος. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαήλ δὲν ὑπῆρχε· ἦταν μία παρουσία τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ». Μετά θὰ ποῦν: «Ὁ Χριστός δὲν εἶναι Θεός· ἦταν μόνον ἕνας δάσκαλος μεγάλος». Μετά θὰ προχωρήσουν καὶ ἄλλο: «Ὁ Θεὸς εἶναι μία δύναμη». Καὶ μετά θὰ ποῦν: «Ὁ Θεὸς εἶναι ἡ φύση»! ἐνῶ ὑπάρχουν γεγονότα χειροπιαστὰ, Προφῆτες, προφητεῖες, τόσο ζωντανά θαύματα, φθάνουν καὶ μερικοί δικοί μας στὸ σημεῖο νὰ πιστεύουν τέτοιες χαζομάρες.
Ἅγιος Δημήτριος, Μυροβλύτης: "Πολλές φορές βοήθησα τούς Θεσσαλονικεῖς πλήν τώρα, ἀπό τίς πολλές τους ἁμαρτίες ἀπομακρύνθηκε ὁ Θεός καί μέ πρόσταξε νά τούς ἀφήσω νά παραδοθοῦν στά χέρια τῶν Ἀγαρηνῶν".
 |
| Ο Άγιος Δημήτριος και ο Άγιος Αχίλλειος |
Τον καιρό κατά τον οποίο έμελλε να κυριευθεί η Θεσσαλονίκη από τους Αγαρηνούς, πορευόμενοι κάποιοι ευλαβείς χριστιανοί προς τη Θεσσαλονίκη, έφθασαν στη βασιλική οδό, η οποία είναι στο Βαρδάρι.
Εκεί που διέρχονταν τα Θεσσαλικά Τέμπη, είδαν οφθαλμοφανώς κάποιον στρατιώτη, ο οποίος ερχόταν από τη Θεσσαλονίκη, έφιππος, ωραίος μεν στη θέα και εκ φύσεως πολύ ευχάριστος και ευάρεστος, κατηφής, όμως, και μαραμένος, γεγονός που κάλυπτε τη χάρη της ευφροσύνης του, και σαν από κάποιο πένθος καταβεβλημένος και λυπημένος. Και άλλον Αρχιερέα, ο οποίος ερχόταν από το δρόμο της Λάρισας. Ο άνδρας αυτός είχε ολόλευκα μαλλιά και γένια, γλυκό και ιλαρό πρόσωπο και σεμνή αμφίεση. Και μόνο με τη θέα του υποδήλωνε το μεγάλο του σεβασμό. Όταν συναντήθηκαν, ο στρατιώτης χαιρέτισε πρώτος τον πρεσβύτη και είπε:
ΣτΕ: «Ὄχι» στήν ἀφαίρεση θρησκευτικῶν συμβόλων ἀπό τή δικαστική αἴθουσα - Τό πλῆρες κείμενο
Με παρεμπίπτουσα απόφασή της στην υπόθεση σχετικά με την αναγραφή του θρησκεύματος στα απολυτήρια μαθητών, η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε επί αιτημάτων αφαίρεσης θρησκευτικών συμβόλων από τη δικαστική αίθουσα.
Συγκεκριμένα, οι αιτούντες (Ένωση Αθέων κλπ.) ζήτησαν να αφαιρεθεί η θρησκευτική εικόνα που είναι αναρτημένη στην αίθουσα συνεδριάσεων του Δικαστηρίου.Με την αίτηση υποστήριξαν ότι οι αιτήσεις ακυρώσεως που υπέβαλαν αποτελούν ειδικότερες εκφάνσεις του γενικότερου αιτήματος θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους, συνεπώς ζητούν την απόσυρση της θρησκευτικής εικόνας στο πλαίσιο του δικαιώματός τους για δίκαιη δίκη, σύμφωνα με το άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου και των θεμελιωδών ελευθεριών (ΕΣΔΑ), σε συνδυασμό με το άρθρο 14 αυτής για την απαγόρευση διακρίσεων λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων.
Όπως αναφέρεται στην αίτηση, η δίκαιη δίκη προϋποθέτει την αμεροληψία και ανεξαρτησία του Δικαστηρίου όχι μόνον ως προς το ενδιάθετο φρόνημα των Δικαστών, αλλά και ως προς τα εξωτερικά στοιχεία της επιβαλλόμενης θρησκευτικής ουδετερότητας της αίθουσας, εντός της οποίας θα εκδικαστεί η υπόθεσή τους.
Μεταξύ άλλων, η Ολομέλεια αναφέρει στην απόφασή της ότι η περιεχόμενη στο άρθρο 3 παρ. 1 του Συντάγματος αναφορά ότι «επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα είναι η θρησκεία της Aνατoλικής Oρθόδoξης Eκκλησίας τoυ Xριστoύ» αποτελεί διαπίστωση του πραγματικού γεγονότος ότι την θρησκεία αυτήν πρεσβεύει η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ενώ δεν στερείται η αναφορά αυτή και ορισμένων κανονιστικών συνεπειών, όπως είναι η καθιέρωση χριστιανικών εορτών ως υποχρεωτικών αργιών σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα.
Στο πλαίσιο αυτό, συνεχίζει η απόφαση, «ακολουθούνται εθιμικά ορισμένες πρακτικές σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση.
Πράγματι, ήδη από την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους, αναρτώνται θρησκευτικές εικόνες ή σύμβολα στις αίθουσες των δικαστηρίων, όπως και σε άλλα δημόσια κτίρια (λ.χ. στις αίθουσες των σχολείων της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης), η πρακτική δε αυτή ακολουθείται παγίως και κατά τρόπο ομοιόμορφο από όλα τα δικαστήρια».
Κυριακή Ε Λουκᾶ:«Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον καί τόν πλούσιον» .Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.Μέρος Πρῶτο
ΚΥΡΙΑΚΗ Ε΄ΛΟΥΚΑ [: Λουκ. 16,19 - 31]
Επιλεγμένα αποσπάσματα από την ομιλία α΄ του Ιερού Χρυσοστόμου
«Εἰς τόν πτωχόν Λάζαρον καί τόν πλούσιον»
[ ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ ]
[…] «Ήταν κάποτε», λέγει ο Κύριος, «κάποιος άνθρωπος πλούσιος, που ενώ ζούσε μέσα σε πολλή κακία και αμαρτία, δεν είχε λάβει πείρα καμιάς συμφοράς, αλλά τα πάντα έρρεαν ομαλά και άφθονα γι΄ αυτόν όπως το νερό στις πηγές». Το ότι πράγματι καμία συμφορά δεν του συνέβαινε, ούτε αφορμή για στενοχώρια, ούτε καμία ανωμαλία βιοτική, αυτό ακριβώς ο Κύριος το υπαινίχτηκε με αυτό που είπε ότι «ἦν εὐφραινόμενος καθ᾿ ἡμέραν λαμπρῶς(:διασκέδαζε και ευφραινόταν σε πλούσια συμπόσια κάθε μέρα με μεγαλοπρέπεια)»[Λουκ.16,19].
Και ότι ζούσε με κακία, γίνεται φανερό και από το τέλος που είχε, αλλά και πριν από το τέλος του από την περιφρόνηση που έδειξε στον φτωχό. Και το ότι δεν ελεούσε όχι μόνο εκείνον που στεκόταν στην πόρτα του, αλλά ούτε και κανένα άλλον, εκείνος ο ίδιος το έδειξε· διότι εάν αυτόν που ήταν διαρκώς ριγμένος μπροστά στην πόρτα του και βρισκόταν μπροστά στα μάτια του κάθε ημέρα, και αναγκαζόταν μια και δύο και πολλές φορές να τον βλέπει εισερχόμενος και εξερχόμενος (καθόσον δεν τον συναντούσε σε καμιά συνοικία, ούτε βρισκόταν σε κρυφό και απόμερο τόπο, αλλά εκεί από όπου συνεχώς έμπαινε και έβγαινε ο πλούσιος και αναγκαζόταν έτσι και χωρίς να το θέλει να τον βλέπει), εάν λοιπόν αυτόν δεν ελέησε, που βρισκόταν κατάκοιτος σε τόσο φοβερό κατάντημα και ζούσε μέσα σε τόσο μεγάλη δυστυχία, ή καλύτερα που ταλαιπωριόταν σε όλη του τη ζωή από αρρώστια, και μάλιστα από πολύ φοβερή αρρώστια, για ποιον που θα τύχαινε να συναντήσει θα συγκινούνταν ποτέ; Διότι κι αν την προηγούμενη ημέρα τον προσπέρασε, την επόμενη φυσικό ήταν κάποια συγκίνηση να αισθανόταν· αλλά εάν και κατ΄ αυτήν αδιαφόρησε, έπρεπε την τρίτη ή την τέταρτη ή την επόμενη οπωσδήποτε να λύγιζε συγκινούμενος , ακόμα κι αν ήταν αγριότερος από τα θηρία.
Σολζενίτσιν : «Ἡ ἀθεΐα, τό πρῶτο βῆμα γιά τά γκουλάγκ»
Από: Aleksandr Solzhenitsyn, “Godlessness: the First Step to the Gulag”. Templeton Prize Lecture, 10 Μαΐου 1983 (Λονδίνο).
Πριν από περισσότερο από μισό αιώνα, ενώ ήμουν ακόμα παιδί, θυμάμαι να ακούω ορισμένους ηλικιωμένους να δίνουν την ακόλουθη εξήγηση για τις μεγάλες καταστροφές που έπληξαν τη Ρωσία: Οι άνθρωποι ξέχασαν τον Θεό, γι' αυτό συνέβησαν όλα αυτά.
Από τότε έχουν περάσει σχεδόν πενήντα χρόνια και όλα αυτά τα χρόνια διάβασα εκατοντάδες βιβλία, συγκέντρωσα εκατοντάδες προσωπικές μαρτυρίες και έχω ήδη συγκεντρώσει οκτώ τόμους της δικής μου προσπάθειας να κατανοήσω τα ερείπια που άφησε η αναταραχή αυτή. Αλλά αν μου ζητηθεί σήμερα να διατυπώσω όσο το δυνατόν πιο σύντομα την κύρια αιτία της καταστροφικής επανάστασης που αφάνισε περίπου εξήντα εκατομμύρια από τον λαό μας, δεν θα μπορούσα να το θέσω με μεγαλύτερη ακρίβεια παρά να επαναλάβω: Οι άνθρωποι ξέχασαν τον Θεό. Γι’ αυτό συνέβησαν όλα αυτά.
Επιπλέον, τα γεγονότα της ρωσικής επανάστασης μπορούν να γίνουν αντιληπτά τώρα, στα τέλη του αιώνα, σε σχέση με τα γεγονότα που συνέβησαν στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτό που προκύπτει εδώ είναι μια διαδικασία παγκόσμιας σημασίας. Και αν μου ζητηθεί να προσδιορίσω εν συντομία το κύριο χαρακτηριστικό ολόκληρου του εικοστού αιώνα, και εδώ δεν θα ήμουν σε θέση να βρω τίποτα πιο ακριβές και μεστό από το να το επαναλάβω για άλλη μια φορά: Οι άνθρωποι ξέχασαν τον Θεό.
Οι αποτυχίες της ανθρώπινης συνείδησης, που στερήθηκαν τη θεϊκή της διάσταση, αποτέλεσαν καθοριστικό παράγοντα σε όλα τα μεγάλα εγκλήματα αυτού του αιώνα. Το πρώτο από αυτά ήταν ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και πολλά από τα σημερινά μας προβλήματα μπορούν να αναχθούν σε αυτόν. Ήταν ένας πόλεμος (η μνήμη του οποίου φαίνεται να ξεθωριάζει) όταν η Ευρώπη, γεμάτη υγεία και αφθονία, έπεσε σε ένα οργίλο ξέσπασμα αυτο-ακρωτηριασμού, που δεν μπορούσε παρά να χάσει τη δύναμή της για έναν αιώνα ή περισσότερο και ίσως για πάντα. Η μόνη πιθανή εξήγηση για τον πόλεμο αυτό είναι μια ψυχική έκλειψη μεταξύ των ηγετών της Ευρώπης λόγω της χαμένης συνειδητοποίησης μιας Ανώτατης Αρχής πάνω τους. Μόνο μια άθεη πικρία θα μπορούσε να παρακινήσει φαινομενικά χριστιανικά κράτη να χρησιμοποιήσουν δηλητηριώδη αέρια, ένα όπλο τόσο προφανές πέρα από τα όρια της ανθρωπότητας.
Ἐκκλησία Πολωνίας: «Δέν ἀναγνωρίζουμε τήν Ἐκκλησία τῆς Οὐκρανίας»
Συνήλθε, σήμερα, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Πολωνίας, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Βαρσοβίας και πάσης Πολωνίας κ.κ. Σάββα και τη συμμετοχή των μελών της Ιεράς Συνόδου.
Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση που εξέδωσε η Ιερά Σύνοδος έλαβε την απόφαση να μην αναγνωρίσει την Αυτοκεφαλία της Εκκλησίας της Ουκρανίας.
Αναλυτικά, η επίκαιρη ανακοίνωση αναφέρει:
«Διατηρούμε σε ισχύ τις θέσεις μας σχετικά με τις Συνοδικές αποφάσεις: 340/ 9 Μαΐου 2018, 341/ 25ης Ιουνίου 2018 και του αριθ. 342/ 2ας Απριλίου 2019. Η Πολωνική Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι αντίθετη στην προσφορά της Αυτοκεφαλίας στην Εκκλησία της Ουκρανίας, όπως αυτή είναι βασισμένη σε δογματικούς και κανονικούς κανόνες για ολόκληρη την Εκκλησία.
Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος: «Τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ ἔρχονται μόνα τους, ἄν ....
Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σύρος: «Τά χαρίσματα τοῦ Θεοῦ ἔρχονται μόνα τους, ἄν ὁ τόπος τῆς καρδιᾶς εἶναι καθαρός»
2 Νοεμβρίου. Ἀκινδύνου, Πηγασίου, Ἀφθονίου, Ἐλπιδοφόρου καί Ἀνεμποδίστου τῶν μαρτύρων. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Ἡμέρας. Σαβ. κ´ ἑβδ. ἐπιστ. (Β´ Κορ. α´ 8 - 11).
Β Κορ. 1,8 Οὐ γὰρ θέλομεν ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, ὑπὲρ τῆς θλίψεως ἡμῶν τῆς γενομένης ἡμῖν ἐν τῇ Ἀσίᾳ, ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐβαρήθημεν ὑπὲρ δύναμιν, ὥστε ἐξαπορηθῆναι ἡμᾶς καὶ τοῦ ζῆν·
Β Κορ. 1,8 Δεν θέλομεν δε να αγνοήτε, αδελφοί, την θλίψιν που μας ευρήκεν εις την Ασίαν, διότι εταλαιπωρήθημεν παρά πολύ υπερβολικά μεγάλο βάρος θλίψεων και δοκιμασιών έπεσεν επάνω μας, παραπάνω από την δύναμίν μας, ώστε να χάσωμεν κάθε ελπίδα και δι' αυτήν ακόμη την ζωήν μας.