Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2019
Ἐπιστολή πρός κελαρίτη, 24-12-2008, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ἐπιστολή πρός κελαρίτη, Ἀσκητικά-Ἀββᾶ Δωροθέου 1, 24-12-2008, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης
http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr
Πῶς ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἔλαβε τό χάρισμα τῆς κατανόησης τῶν θείων Γραφῶν
Στο μοναστήρι που μόναζε ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ήταν ένας Γέροντας, Σύρος την καταγωγή ο οποίος ήταν ιδιαίτερα ενάρετος. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τον εκτιμούσε πολύ, τον είχε ως πρότυπο του στην αρετή και προσπαθούσε να τον μιμηθεί.
Κάποτε, ενώ ο Γέροντας αυτός προσευχόταν, είδε ένα όραμα κατά τα μεσάνυκτα το οποίο και να το πει κάποιος είναι δύσκολο, αλλά είναι και φοβερό γι’ αυτούς που θα το ακούσουν. Εντούτοις, η διήγηση αυτή προσφέρει ευφροσύνη, τόσο σ’ αυτόν που την λέει όσο και σ’ αυτόν που την ακούει.
Είδε, λοιπόν, ο Σύρος Γέροντας έναν λευκοφόρο άντρα, ο οποίος κατέβηκε από τον ουρανό και ήταν φοβερός στην όψη και στο χέρι του κρατούσε ένα χαρτί τυλιγμένο. Ο λευκοφόρος αυτός άντρας στάθηκε μπροστά στον Ιωάννη, ο οποίος προσευχόταν εκείνη την ώρα.
Ο Άγιος, μόλις τον είδε, έπεσε κάτω από τον φόβο του και εκείνος αφού τον σήκωσε του είπε:
– Μην φοβάσαι αλλά να έχεις θάρρος!
Ο άγιος, τότε, τον ρώτησε να του πει ποιος είναι, και αυτός του απάντησε:
– Με έστειλε σε σένα ο Θεός και δέξου αυτό που σου δίνω. Είμαι ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής Ιωάννης και πάρε αυτό το χαρτί. Από σήμερα θα ανοιχθεί η διάνοια σου για να καταλαβαίνεις και να εννοείς όλη την θεία Γραφή.
Ο Άγιος του απάντησε πως:
Ἀσκητές μέσα στόν κόσμο: Ἑπτάκις ἐσώθη
Η γερόντισσα Ταξιαρχία ἀπό τήν Ἱερά Μονή Παναγίας Γοργοεπηκόου τῶν Ψαχνῶν Εὐβοίας, διηγήθηκε: «Ὁ πατέρας μου Στυλιανός Σκουτέλας τό 1922 πιάστηκε αἰχμάλωτος ἀπό τούς Τούρκους. Ἡ μητέρα μου μέ τέσσερα παιδιά ἦρθε τότε στήν Ἑλλάδα.
»Οἱ Τοῦρκοι τούς ἔβαζαν νά βεβηλώσουν τά ἱερά καί ὅσια τῆς πίστεώς μας, νά πατήσουν καί νά οὐρήσουν τίς εἰκόνες. Ὅσους ἀρνοῦνταν τούς ἔστελναν στήν καρμανιόλα. Ἀλλά καί ὅσους βεβήλωναν τίς εἰκόνες πάλι τούς θανάτωναν. Ἀνά εἴκοσι ἄτομα ἔστελναν κάθε φορά γιά ἐκτέλεση.
»Ὁ πατέρας μου κινδύνεψε νά θανατωθῆ ἑπτά φορές. Προτίμησε τόν θάνατο, παρά νά ὑποκύψη στούς ἐκβιασμούς τῶν Τούρκων νά βεβηλώση τίς ἅγιες εἰκόνες.
Ἡ Ἰσοκρατηματικὴ Πρακτική τῆς Ἑλληνικῆς Ψαλτικῆς Τέχνης
Σωτηρίου Κ. Δεσπότη, Μουσικολόγου - Συνθέτου, διδάκτορος Πανεπιστημίου Βιέννης
Τό ἰσοκράτημα
Τό ἰσοκράτημα ἤ ἰσοκρατηματικός φθόγγος ἤ ἴσον ἤ βάσταγμα, ἀποτελεῖ σημαντικό μορφολογικό γνώρισμα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ μέλους καί θεωρεῖται στόν χῶρο τῆς ψαλτικῆς τέχνης κάτι τό εὐνόητο. Συνυπάρχει, ἀκουστικά, μέ τήν μελωδία τοῦ ὕμνου, τονίζοντας στόν ἑρμηνευτή τό βασικό φθογγικό κέντρο γύρω ἀπό τό ὁποῖο ἀναπτύσσεται ἡ μελωδική γραμμή.
Ἱστορικο – φιλολογικές προσεγγίσεις καί ὑποθέσεις περί τοῦ ἰσοκρατήματος
Ὡς βοηθητικό στοιχεῖο τῆς ψαλμωδίας στούς πρωτοχριστιανικούς αἰῶνες ὑπῆρξε ἡ ὑπήχηση1 . Συχνά γίνεται λόγος γιά αὐτή σέ συγγράμματα πατέρων τῆς Ἐκκλησίας καί σέ ἱστορικούς τῆς ἐποχῆς. Χαρακτηριστικά ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἀναφέρει: «Καί ὁ ψάλλων ψάλλει...
μόνος, κἄν πάντες ὑπηχῶσιν, ὡς ἐξ ἑνός στόματος ἡ φωνή φέρεται»2. Περί τῆς ὑπηχήσεως, ἐπίσης, κάνει λόγο καί ὁ ἱστορικός Σωζομενός: «Ἐξῆρχον δέ τῶν ψαλμῶν τοῖς ἄλλοις οἱ τούτους ἀκριβοῦντες, καί ξυνεπήχει τό πλῆθος ἐν συμφωνία»3.
Ἀπό τίς παραπάνω μαρτυρίες ἀρκετοί ἐρευνητές, ὅπως ὁ Δημήτριος Παναγιωτόπουλος, καταλήγουν στό ὅτι: «Ἡ (…) ὑπήχησις δέν ἦτο ἄλλο τί, παρά τό ἄλλως ὀνομασθέν ἰσοκράτημα»4 .
Διαφορετικά ὅμως ἀντιλαμβάνονται τήν ἔννοια τῆς ὑπηχήσεως ἄλλοι ἐρευνητές ὅπως ὁ ἐρευνητής – συνθέτης Μιχάλης Ἀδάμης, ὁ ὁποῖος πιστεύει ὅτι: «Ἡ ὑπήχηση μπορεῖ νά μήν ἦταν τό ἰσοκράτημα, ἀλλά τό σιγοψέλλισμα τῶν λέξεων τοῦ ὕμνου, κάτι τό ὁποῖο τό συναντοῦμε συχνά καί σήμερα»5 .
Ἐν τέλει, καμμία ἄποψη δέν μπορεῖ νά ἀμφισβητηθῆ. Ἡ ἀπουσία γραπτῶν μαρτυριῶν δέν μᾶς ἐπιτρέπει μέ βεβαιότητα νά προσδιορίσουμε ποιά ἦταν ἡ σχέση τῆς ὑπηχήσεως μέ τό ἰσοκράτημα.
Ἡ ἀπάντηση τοῦ Ἁγίου Φωτίου σχετικά μέ τό τί πρέπει καί τί ὄχι νά μοιραζόμαστε μέ τούς φίλους μας.
«Μοιράσου με τους φίλους σου όσες από τις ενδόμυχες σκέψεις σου αυξάνουν την αρετή σου. Με όσες όμως θεωρείς ότι εκφαυλίζουν τη σκέψη ούτε εσύ ο ίδιος να ασχολείσαι, αλλά ούτε και στους φίλους σου να τις εμπιστεύεσαι, διότι αυτό είναι το καλύτερο, χωρίς να υπάρχει κάποια άλλη συνέπεια.
Όμως, ακόμα κι αν αυτή η φιλική διάθεση κορεσθεί και πάψει να υπάρχει – τέτοια πολλά συμβαίνουν στους ανθρώπους -, και στην περίπτωση αυτή είναι προφανής η χρησιμότητα της συμβουλής που σου δίνω, διότι η φαυλότητα των ενδόμυχων σκέψεων σου, αφού εισβάλει ανεπαίσθητα μέσα στη ψυχή και ταράξει τη σκέψη του φίλου σου, που συμφώνησε να σε ακούσει, πολύ γρήγορα και χωρίς δυσκολία θα τον κάνει να αποκηρύξει την αγάπη του προς εσένα και στο εξής δε θα του επιτρέπει να σκεφτεί δρόμο επιστροφής, επιπλέον, θα επιρρίψει επάνω σου βαριά συκοφαντία, πράγμα που θα μαθευτεί, και θα συμπεριφέρεται πλέον πολύ άσχημα προς εσένα που του ανακοίνωσες ένα μυστικό σου.
Ὡμός ἐποικισμός μέ «συνταγή Ἰμπραήμ»
Δύο ήταν τα μέτρα καταστολής της Επανάστασης του 1821 στην Πελοπόννησο που εφάρμοσε ή σκόπευε να εφαρμόσει ο Ιμπραήμ Πασάς.
Από τον Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Το πρώτο αποσκοπούσε στην οικονομική εξαΰλωση των επαρχιών της Πελοποννήσου με τη συστηματική καταστροφή των μέσων παραγωγής, το γκρέμισμα των σπιτιών, το ξερίζωμα των καρποφόρων δέντρων, καθώς και το συστηματικό κάψιμο των εκτεταμένων δασικών περιοχών της. Οι ιστορικοί αναφέρουν ότι η καταστροφή ήταν τέτοιου μεγέθους, που τα σημάδια της ήταν ορατά ακόμα και στις αρχές του περασμένου αιώνα.
Το δεύτερο μέτρο που σκόπευε να εφαρμόσει ο «Αράπης», όνομα με το οποίο αποκαλούσαν οι Έλληνες τον Ιμπραήμ, θα ήταν πολύ πιο καταστροφικό και ολέθριο για τον Ελληνισμό εάν προλάβαινε να το υλοποιήσει. Ο Ιμπραήμ σχεδίαζε να μεταφέρει το σύνολο των επιζώντων χριστιανικών πληθυσμών της Πελοποννήσου στην Αίγυπτο και να τους αντικαταστήσει με Αιγύπτιους φελάχους μουσουλμάνους, ώστε να εξαλειφθεί διά παντός το χριστιανικό στοιχείο από την Πελοπόννησο. Η καταστροφή που επέφερε ο Ιμπραήμ ήταν τόσο μεγάλη, ώστε έως σήμερα οι κάτοικοι της Πελοποννήσου αναφέρονται στο μέγεθος των θεομηνιών με τη φράση «από δω πέρασε ο Αράπης».
Από την άλλη, όμως, ο απόηχος της καταστροφής είχε και θετικά αποτελέσματα επειδή, σε συνεργασία και με άλλους παράγοντες, διαμόρφωσε τη μαχητικότητα του Ελληνικού Στρατού την περίοδο των Βαλκανικών Πολέμων, αν και είχαν περάσει περίπου 90 χρόνια μετά τα γεγονότα της ισλαμικής λαίλαπας.
Δέν θά λυγίσουν
Η υπερηφάνεια του νου έστειλε το σατανά στην κόλαση· η υπερηφάνεια του νου χώρισε τον Αδάμ και την Εύα από τον Θεό, ώθησε τους Φαρισαίους και τους Γραμματείς να σκοτώσουν τον Χριστό.
Η υπερηφάνεια του νου είναι το πιο πρόσφορο έδαφος για ν’ αναπτυχθεί η αμαρτία ως τις μέρες μας.
Ἐκεῖνος πού εἰρηνεύει μέ τόν ἑαυτό του
Εκείνος που ειρηνεύει με τον εαυτό του, ειρηνεύει και με τον πλησίον του, ειρηνεύει και με το Θεό.
Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι αγιασμένος, γιατί ο ίδιος ο Θεός κατοικεί μέσα του.
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
https://epanosifi.blogspot.com/2019/11/blog-post_80.html