Ἐπιστολή πρός κελαρίτη 2, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἐπιστολή πρός κελαρίτη, Ἀσκητικά-Ἀββᾶ Δωροθέου 2, 30-12-2008, Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Μάρτυρες Πίστεως καί λαθρομετανάστες – Ἀρχιμ. Σάββας Ἁγιορείτης.

Έρχεται πειρασμός με τους λαθρομετανάστες … Θα έχουμε διωγμό εναντίον της Ελλάδος και κυρίως εναντίον των Ορθοδόξων… θα έχουμε και Μάρτυρες. Να μείνουμε σταθεροί και αν θέλει ο Θεός, να δώσουμε και το αίμα μας για τον Χριστό μας. Θα είναι πολύ μεγάλη μας τιμή και πολύ μεγάλος ο μισθός μας στον ουρανό. 

Πριν πούμε το Δι’ ευχών θα ήθελα να πω δυο λόγια που έχουν σχέση με την επικαιρότητα. Γνωρίζετε ότι η Πατρίδα μας υφίσταται επίθεση και προσπαθούν οι εχθροί της Πίστεως αναίμακτα, αλλά ίσως όχι μέχρι το τέλος, να καταλάβουν την Πατρίδα μας ή να την πληγώσουν. 

Και γι’ αυτό μας έχουν έλθει αυτά τα στίφη των λαθρομεταναστών μουσουλμάνων, ή πιο σωστά μωαμεθανών στην πλειοψηφία τους, οι οποίοι τώρα βέβαια με την ανοχή είτε την σύμπραξη κάποιων από το Κράτος προωθούνται και στην ενδοχώρα.

Θα ήθελα να πω μία πρώτη σκέψη ότι όλη αυτή  η μετακίνηση άρχισε από την στιγμή που κάναμε μια προδοσία μεγάλη της Πίστεως, δηλαδή αναγνωρίσαμε μια ψευδοεκκλησία, ένα ψευδοεκκλησιαστικό μόρφωμα, την λεγόμενη «αυτόνομη εκκλησία της Ουκρανίας» και αμέσως μετά ήρθαν αυτά τα δεινά, τα προμηνύματα μάλλον των δεινών της Πατρίδος μας. 

Και βεβαίως είχε προηγηθεί η μεγαλύτερη προδοσία της Πίστεως συνοδικά, στην ψευδοσύνοδο αυτή που έγινε στην Κρήτη, στο Κολυμπάρι. Και είναι βεβαίως γνωστό σε όλους ότι υπάρχει ο πνευματικός νόμος που λέγει ότι, όταν ένας λαός προδίδει την Πίστη του, την Ορθοδοξία, μετά θα έχει εθνικές συμφορές. εθνικές δυσκολίες μεγάλες.

Και οπωσδήποτε αυτό το βλέπουμε στην περίπτωση των Εβραίων στην Παλαιά Διαθήκη αλλά και στην δική μας περίπτωση. Χάσαμε την Πόλη, την Κωνσταντινούπολη, λίγους μήνες μετά την προδοτική εκείνη λειτουργία, συλλειτουργία, με τους αιρετικούς, τους παπικούς στην Αγία Σοφία.

Έτσι και τώρα λοιπόν. Διέρρευσε πρόσφατα μία κατάθεση ενός μωαμεθανού, Σομαλού στην καταγωγή, ο οποίος ανακρίθηκε από τις Ελληνικές αρχές στη Σάμο και είπε ότι ήταν υπόδικος για θάνατο, θανατοποινίτης στην πατρίδα του στην Σομαλία, κι εκεί του πρότειναν, αν θέλει να ζήσει, να πάει να γίνει ομολογητής για την πίστη του. Δηλαδή για την ψευτοπίστη αυτή, την πίστη την αντίχριστη των μωαμεθανών.

Ἕνας ἄγνωστος ἀσκητής

ΕΝΑΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ

«Όταν προ 65 και πλέον χρόνων βρισκόμουνα ψηλά στην πλαγιά του Άθωνα, κατά το μέρος της Αγίας Άννας μαζί μ΄ ένα κυνηγό αντιληφθήκαμε ανάμεσα στα βράχια και τους πλούσιους βράχους μια σαν σκιά ανθρώπου.

Μη μπορώντας όμως απ΄ εκείνη τη θέση να διακρίνουμε τι πράγμα ήτανε, τρέξαμε κοντύτερα ακροβολισμένοι, αλλά η σκιά χάθηκε σαν αστραπή.

Στην επιμονή μας ανακαλύψαμε πάρα ΄κεί μια σπηλιά, της οποίας το στόμιο τόκρυβαν από φυσικού τους ένας βράχος σαν πόρτα και θάμνοι.

Αποπειραθήκαμε να μπούμε μέσα, αλλά ήταν τόσο πηχτό το σκοτάδι, που δεν μπορούσαμε να διακρίνουμε τίποτε.

Φοβόμασταν τ΄ αγρίμια που μας γυρόφερναν. Λύκοι, τσακάλια, αγριογούρουνα και άλλα. Μα μήτε φως κρατάγαμε για να δούμε.

Γι΄ αυτό αφήσαμε να το εξετάσουμε σε άλλη ευκαιρία.

Έτσι, ξανανταμώσαμε πάλι στο ίδιο μέρος, έχοντας τα σύνεργα για φως και πάλι ξαναείδαμε τη σκιά, που τώρα πια την αποδώσαμε σε ασκητή, αλλά και πάλι μας ξέφυγε.

Γι΄ αυτό αρχίσαμε να ερευνήσουμε τη γνωστή πλέον σπηλιά.

Ανάψαμε κεριά και μπήκαμε με προφύλαξη μέσα. γιατί φοβόμασταν τ΄ αγρίμια.

Νέό ἠχηρό ἀνακοινωθέν γιά τό μεταναστευτικό ἀπό τήν Ἱ.Μ. Πειραιῶς

https://www.youtube.com/watch?v=GbToUGoPEkw&feature=youtu.be

— Κύριε, μή μέ ἐγκαταλείπης!

Ένα χειμωνιάτικο πρωϊνό ο περίφημος Ρουμάνος ασκητής Κλεόπας Ιλίε βρισκόταν στο Ιερό ενός μοναστηριακού Ναού και διάβαζε γονατιστός την ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως.

Μετά από λίγη ώρα μπήκε στην Εκκλησία για να προσευχηθεί μια γυναίκα που είχε έρθει στο Μοναστήρι από το βράδυ. «Προσκυνούσε όλες τις εικόνες και έκανε παντού μετάνοιες, διηγείται ο π. Κλεόπας.

Δεν γνώριζε ότι κάποιος ήταν μέσα στην Εκκλησία. Την παρατηρούσα συνεχώς από την Ωραία Πύλη. Εκείνη, αφού προσκύνησε τις εικόνες, γονάτισε στο μέσον της Εκκλησίας, ύψωσε τα χέρια της και έλεγε από την καρδιά της αυτά τα λόγια:

— Κύριε, μη με εγκαταλείπης! Κύριε, μη με εγκαταλείπης! Είδα τότε ένα λαμπρό κίτρινο φως γύρω της και τρόμαξα! Η γυναίκα έπεσε με το πρόσωπο στη γη και προσευχόταν σιωπηλά.

Ἐκοιμήθη ὁ Γέρων Γρηγόριος – Ἱ. Μ. Τιμίου Προδρόμου Χαλκιδικῆς

Εκοιμήθη εν Κυρίω, μετά από χρόνια δοκιμασία, ο Γέροντας Γρηγόριος Παπασωτηρίου, πνευματικός και κτήτορας της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου, Μεταμόρφωσης Χαλκιδικής, πνευματικό τέκνο του Αγίου Παϊσίου.

Λόγος εἰς τά Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου (Ἁγίου Γρηγορίου Παλαμᾶ).

…Εάν το δένδρο αναγνωρίζεται από τον καρπό, και το καλό δένδρο παράγει επίσης καλό καρπό, η μητέρα της αυτοαγαθότητος, η γεννήτρια της αιώνιας καλλονής, πως δεν θα υπερείχε ασύγκριτα κατά την καλοκαγαθία από κάθε αγαθό εγκόσμιο και υπερκόσμιο;

Διότι η δύναμη που καλλιέργησε τα πάντα, ο προαιώνιος και υπερούσιος Λόγος, από ανέκφραστη φιλανθρωπία και ευσπλαχνία γιά χάρη μας θέλησε να περιβληθεί τη δική μας εικόνα, για να ανακαλέσει τη φύση πού σύρθηκε στον άδη και να την ανακαινίσει, γιατί είχε παλαιωθεί και να την αναβιβάσει προς το υπερουράνιο ύψος της βασιλείας και θεότητός του.

Και βρίσκει αυτήν την αειπάρθενη η οποία υμνείται από μας σήμερα που γιορτάζουμε την παράδοξη είσοδό της στα άγια των αγίων και την εκλέγει ανάμεσα από όλους ανά τους αιώνες εκλεκτούς και θαυμαστούς και περιβόητους για την ευσέβεια και σύνεση και σε λόγια και σε έργα.

Ήταν αδύνατο η υψίστη και υπεράνω του νου καθαρότης, ο σαρκωθείς Λόγος, να ενωθεί με μολυσμένη φύση, γιατί ένα μόνο πράγμα είναι αδύνατο στο θεό, το να έλθει σε ένωση με ακάθαρτο, πριν αυτό καθαρισθεί. Γι' αυτό και χρειαζόταν κατ' ανάγκη μια τελείως αμόλυντη και καθαρότατη παρθένο για κυοφορία και γέννηση εκείνου που είναι και εραστής της και δοτήρας της καθαρότητας, η οποία και προορίσθηκε και φανερώθηκε και τό σχετικό με αυτήν μυστήριο τελέσθηκε, με πολλά παράδοξα γεγονότα.

Πρώτα η γέννησή της από το ζεύγος που ζητούσε με άσκηση και προσευχή τη λήξη της ατεκνίας Τους

και έλαβαν την υπόσχεση και συνέλαβαν τη τωρινή Θεομήτωρα. Και επειδή οι πολυάρετοι γονείς της πέτυχαν το ζητούμενο, έσπευσαν να εκπληρώσουν την προς το Θεό υπόσχεσή τους και μετά τον απογαλακτισμό την οδηγούν στο ιερό του Θεού και στον ιεράρχη που ευρίσκετο εκεί, αλλά και αυτή

μόνη της με ελεύθερη γνώμη προσήλθε στο Θεό και διέμενε στα άγια των αγίων. Τρεφόταν δε από πάνω με άγγελο με απόρρητη τροφή που δυνάμωνε καλύτερα τη φύση της και τελειοποιούσε τον εαυτό της κατά το σώμα, ώστε το κατάλληλο καιρό να ανοιχθούν οι ουράνιες μονές και να δοθούν για αιώνια κατοίκηση σε όσους πιστεύουν στη παράδοξη γέννα της.

Ἡ νίκη εἶναι δική μας

Ζούμε έτσι πάνω σ’ αυτή τη γη, ώστε διαρκώς υποδουλωνόμαστε σε υλικά πράγματα, ενώ οι άγγελοι ποτέ.

Αυτή η ζωή, μας δόθηκε ώστε να μπορούμε να μάθουμε για την αιώνια, να μπορούμε να μάθουμε πώς να γίνουμε ελεύθεροι, πώς να πορευόμαστε ελεύθερα, με καθαρή συνείδηση και αγνούς λογισμούς. 

Τό ἄγχος καί ἡ κατάθλιψη προκαλοῦνται ἀπό τήν δαιμονιώδη λύπη

Το σατανικό πνεύμα της λύπης προκαλεί στον άνθρωπο άγχος, αγωνία, στενοχώρια, κατάθλιψη και πέσιμο στα ίδια αμαρτήματα. Η δαιμονιώδης λύπη είναι αποτέλεσμα και ένδειξη αμετανοησίας, φρικτού εγωϊσμού, δαιμονίου που κρύβεται μέσα μας.

21 Νοεμβρίου. ♰ ΤΑ ΕΙΣΟΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΜΑΡΙΑΣ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τῆς ἑορτῆς. 21 Νοεμ. (Ἑβρ. θ΄ 1 - 7).

Εβρ. 9,1            Εἶχε μὲν οὖν καὶ ἡ πρώτη σκηνὴ δικαιώματα λατρείας τό τε Ἅγιον κοσμικόν·

Εβρ. 9,1                     Λοιπόν η πρώτη διαθήκη, που εσυμβολίζετο από την σκηνήν του μαρτυρίου, είχε λατρευτικάς διατάξεις, όπως επίσης και το επίγειον θυσιαστήριον.