Περί Θείου Ἔρωτος, 2ο μέρος, 1-3-2009, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί Θείου Ἔρωτος, Ἁγίου Πορφυρίου, 2ο μέρος, 1-3-2009, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.HristosPanagia.gr, http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Περί Θείου Ἔρωτος, 1ο μέρος, 22-2-2009, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί Θείου Ἔρωτος, 1ο μέρος, Ἁγίου Πορφυρίου, 22-2-2009, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ἡ ὁμιλία πραγματοποιήθηκε πρίν τήν Ἁγιοκατάταξη τοῦ Ἁγίου Πορφυρίου), http://hristospanagia3.blogspot.gr/, http://www.HristosPanagia.gr, http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Κυριακή Ι Λουκᾶ.Ὑπομνηματισμός τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου στά ἐδάφια 1-3 τοῦ κεφ. 4 τῆς «Πρός Ἐφεσίους» ἐπιστολῆς τοῦ Ἀποστόλου Παύλου. Μέρος Πρῶτο

ΚΥΡΙΑΚΗ Ι΄ΛΟΥΚΑ [:Εφεσ. 4,1-7] 

Υπομνηματισμός του Ιερού Χρυσοστόμου στα εδάφια 1-3 του κεφ. 4 

της «Πρός Εφεσίους» επιστολής του αποστόλου Παύλου 

[Μέρος πρώτο] 

«Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγὼ ὁ δέσμιος ἐν κυρίῳ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως ἧς ἐκλήθητε, μετὰ πάσης ταπεινοφροσύνης καὶ πραΰτητος, μετὰ μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης(:Σύμφωνα λοιπόν με αυτά που σας έγραψα προηγουμένως, σας παρακαλώ εγώ που είμαι φυλακισμένος για το όνομα του Κυρίου, να πορευτείτε και να ζήσετε με τρόπο άξιο της υψηλής κλήσεως που σας έκανε ο Θεός. Σας παρακαλώ λοιπόν να ζείτε με κάθε ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με μακροθυμία και υπομονή. Να ανέχεστε με αγάπη ο ένας τα ελαττώματα του άλλου. Και να καταβάλλετε κάθε προσπάθεια προκειμένου να διατηρείτε τη μεταξύ σας ενότητα με την οποία σας ένωσε το Άγιο Πνεύμα, χρησιμοποιώντας ως σύνδεσμο την ειρήνη, η οποία θα σας δένει όλους μαζί σε ένα)». 

Αποδείχτηκε μεγάλη η δύναμη της αλυσίδας του Παύλου και λαμπρότερη από τα θαύματα. Όχι μάταια λοιπόν, όπως φαίνεται, ούτε τυχαία προβάλλει αυτήν, αλλά για να παρακινήσει. «Να φέρεστε αντάξια», λέγει, «προς την κλήση, την οποία λάβατε». Πώς; «Με κάθε ταπεινοφροσύνη και πραότητα, με υπομονή στο να ανέχεστε ο ένας τον άλλο με αγάπη». Καλό δεν είναι απλώς το να είναι κανείς φυλακισμένος, αλλά το να είναι για τον Χριστό φυλακισμένος. Τίποτε δεν είναι ίσο προς αυτό. Αλλά πάλι μας παρασύρει και μας αποσπά από το θέμα η αλυσίδα, και δεν μπορούμε να αντισταθούμε, αλλά ελκόμαστε θέλοντας και επιθυμώντας και ευχόμενοι για αυτό. Και είθε να ήταν δυνατό να ομιλούσαμε πάντοτε για την αλυσίδα του Παύλου. 

«Νερόβραστος κόσμος:Μήν τυχόν πεῖς ὅτι θά γίνει πόλεμος...Ἤ μήν πεῖς στούς αἱρετικούς ὅτι εἶναι στήν πλάνη, γιά νά δείξουμε ἀγάπη!.Ἅγιος Παϊσιος ὁ Ἁγιορείτης

Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο

Γέρ. Παϊσίου Ἁγιορείτου «Λόγοι»,

τ. Β´, “Πνευματικὴ Ἀφύπνιση”,

ἔκδ. Ἱ. Ἡσυχαστήριον “Εὐαγγελ. Ἰω. Θεολόγος”,

Σουρωτή Θεσσαλονίκης, 1999,

σελ. 45-46

Κοιμίζουν τὸν κόσμο

– Γέροντα, πῶς θὰ βοηθηθοῦν οἱ ἄνθρωποι μὲ τόσα ποὺ γίνονται στὸν κόσμο;

– Ἐκεῖνος ποὺ θέλει νὰ βοηθηθεῖ, βοηθιέται μὲ τιποτένια πράγματα. Π.χ. κουνιέται ἕνα κανδήλι ἢ κουνιέται ὁ ἴδιος ὁλόκληρος μὲ ἕναν σεισμὸ καὶ συνέρχεται. Ὅσοι δὲν πιστεύουν, γίνονται χειρότεροι, ὅταν ἀκοῦν ὅτι θὰ γίνει πόλεμος ἢ κάποια καταστροφή. «Δῶσ’ του, σοῦ λέει, νὰ γλεντήσουμε, γιατί χάνουμε τὴν ζωή», ὁπότε τὸ ρίχνουν τελείως ἔξω. Ἄλλοτε ἀκόμη καὶ οἱ ἀδιάφοροι, ὅταν ἄκουγαν λ.χ. ὅτι θὰ γίνει πόλεμος, συνέρχονταν καὶ ἄλλαζαν ζωή. Τώρα εἶναι πολὺ λίγοι αὐτοί. Παλιὰ τὸ ἔθνος μας ζοῦσε πνευματικά, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Θεὸς τὸ εὐλογοῦσε καὶ οἱ Ἅγιοί μας βοηθοῦσαν μὲ θαυμαστὸ τρόπο, καὶ νικούσαμε τοὺς ἐχθρούς μας, οἱ ὁποῖοι πάντοτε ἦταν περισσότεροι ἀπὸ ἐμᾶς. Σήμερα λέμε πὼς εἴμαστε Ὀρθόδοξοι, ἀλλὰ δυστυχῶς συχνὰ μόνον τὸ ὄνομα «Ὀρθόδοξος» ἔχουμε καὶ ὄχι ζωὴ ὀρθόδοξη. Ρώτησα ἕναν Πνευματικὸ μὲ κοινωνικὴ δράση, μὲ ἕνα σωρὸ πνευματικοπαίδια κ.λπ.: «Τί ξέρεις γιὰ μία βλάσφημη ταινία;».

Ὅταν ἐξαναγκάζεις τόν Θεό. Συγκλονιστική ἱστορία

ΟΤΑΝ "ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΕΙΣ" ΤΟΝ ΘΕΟ - ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἄρχισε ὁ γέροντας Πνευ­ματικὸς νὰ διηγεῖται στὸ πνευματικοπαίδι του μιὰ προσωπική του ἐμπειρία ἀπὸ κάποιον θεοφοβούμενο ἄνθρωπο παλαιὰ στὴ Μυτιλήνη.

–Ποὺ λές, Μιχάλη τὸν λέγανε. Τὸν ἤξερα ἐγὼ προσωπικά. Στὴ Μυτιλήνη ζοῦ­σε, σ’ ἕνα κεφαλοχώρι. Ἄνθρωπος τί­­μιος, ἐργάτης, μὲ φόβο Θεοῦ πάνω του. Οἰκοδόμος ἦταν. Μεροδούλι – μεροφάι. Ὅλη τὴ μέρα στὴ δουλειά, καὶ τὸ βρά­δυ στὸ σπίτι, στὴν οἰκογένειά του. Εἶ­χε γυναίκα καὶ ὀχτὼ παιδιά. Οὔτε ἕνα, οὔτε δύο. Ὀχτὼ τοῦ Θεοῦ τὰ εἶχε. Ἡ γυναίκα του δὲν ἐργαζόταν. Καὶ νά ’θελε, ποῦ νὰ εὐκαιρήσει μὲ ὀχτὼ παιδιά; Ἕνα ἡμερομίσθιο, καὶ μ’ αὐτό, μὲ τὴ βοήθεια τοῦ Θεοῦ, τά ’βγαζαν πέρα. Δὲν τοὺς ἄφηνε ὁ Θεός.

. Δὲν τοὺς ἄφηνε ὁ Θεός, γιατὶ ἐκεῖνοι δὲν Τὸν ἄφηναν. Κατάλαβες; Ἦταν θεοσεβούμενη οἰκογένεια ἡ οἰκογένεια τοῦ κυρ-Μιχάλη, παιδί μου. Ἀπὸ τὴν ἐκ­κλη­σία δὲν ἔλειπαν Κυριακές, γιορτές, καὶ στὴ ζωή τους πολὺ προσεκτικοί. Καὶ μὲ ἐλεημοσύνες ἐπιπλέον, ὅσο μπο­ροῦ­σαν. Τί νὰ μποροῦσαν δηλαδή; ἀπ’ τὸ ὑ­στέρημά τους οἱ ἄνθρωποι… Κυλοῦσε ἡ ζωή τους ἥσυχα, κι αὐτοὶ δόξαζαν τὸν Θεό.

. Κάποτε ὅμως ἦρθαν μέρες δύσκολες. Ἀναδουλειὲς στὸ νησί. Ἄρχισε νὰ στενεύεται ὁ κυρ-Μιχάλης. Πῶς νὰ τὰ καταφέρνει δέκα στόματα νὰ τρέφει καθημερινά; Κι ἡ καημένη ἡ γυναίκα ἀπὸ τὴν ἄλλη πιὸ πολὺ δυσκολευόταν. Ξέρεις τί ’ναι νὰ ξημερώνει, καὶ νὰ μὴν ξέρει ἡ μάνα ἂν θὰ βρεῖ νὰ ταΐσει τὰ μικρά της; Μαρτύριο σωστὸ γιὰ τὴ μητρικὴ καρδιά.

Καὶ ἔφτασε κι ἡ μέρα ποὺ δὲν εἶχε τίποτε στὸ σπίτι νὰ δώσει στὰ παιδιά. Ἀδειανὰ ὅλα τὰ ράφια. Κοίταξε χλωμή, πανιασμένη τὸν ἄντρα της:

–Ἂν σήμερα δὲν φέρεις κάτι στὸ σπίτι, τοῦ ’κανε, νὰ ξέρεις, τὰ παιδιὰ θὰ μείνουν νηστικά. Οὔτε ψίχουλο δὲν ὑπάρ­χει.

Ἔφυγε ὁ Μιχάλης γιὰ τὴν πιάτσα, μπὰς καὶ βρεῖ τίποτε. Στὸ δρόμο περ­νοῦσε ἔξω ἀπ’ τὸν κοιμητηριακὸ Ναὸ τοῦ χωριοῦ. Κοντοστάθηκε μιὰ στιγμὴ κι ἀ­μέ­σως τὸ ἀποφάσισε. Ἄλλαξε τὸ πρό­γραμμά του.

–Δὲν θὰ πάω στὴν πλατεία. Θὰ μπῶ ἐδῶ.

. Μπῆκε στὴν ἐκκλησιά. Ἔκανε τὸ σταυ­­ρό του. Ἄναψε τὸ κερὶ καὶ κατευθύν­θηκε μπροστὰ στὸ τέμπλο. Ἔπεσε στὰ γόνατα, σήκωσε τὰ χέρια του καὶ παρακαλέθηκε:

Χαράλαμπος Ἄνδραλης, Ἡ ὑποχρέωση ἐφαρμογῆς τῶν ἀποφάσεων τοῦ ΣτΕ – Ἐνημέρωση γιά τήν ἀπόφαση ΕΔΔΑ γιά τό μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν

Η υποχρέωση εφαρμογής των αποφάσεων του ΣτΕ – Ενημέρωση για την απόφαση ΕΔΔΑ για το μάθημα των Θρησκευτικών *

Χαράλαμπος Άνδραλης, δικηγόρος

Όπως έγινε γνωστό κατά τους προηγούμενους μήνες, οι υπ’ αρ. 1749 και 1750/2019 αποφάσεις της μείζονος Ολομελείας του ΣτΕ, διέγνωσαν τα πολυθρησκειακά προγράμματα σπουδών για τα Θρησκευτικά ως αντίθετα με τα άρθρα 16 παρ. 2 και 4 παρ. 1 του Συντάγματος καθώς και με το άρθρο 9 παρ. 2 της ΕΣΔΑ.

Βεβαίως και με τις προηγούμενες υπ’ αρ. 660 και 926/2018 αποφάσεις του ΣτΕ, η πολυθρησκειακή κατεύθυνση του μαθήματος είχε διαγνωστεί ως αντισυνταγματική και ήταν αναμενόμενη η νέα ακύρωσή τους, καθώς υπάρχει πάγια νομολογία του ΣτΕ για το θέμα ήδη από τη δεκαετία του 90.

Μετά τη δημιοσίευση των εν λόγω αποφάσεων που ακύρωσαν εκ νέου τα πολυθρησκειακά θρησκευτικά, παρατηρήθηκε μία έντονη κριτική προς τους δικαστές του ΣτΕ και προς όσους προσέφυγαν νομίμως στο Δικαστήριο, από ΜΜΕ, από τους δύο πρώην υπουργούς παιδείας, από μία μειοψηφική ένωση θεολόγων και γενικότερα από τους θιασώτες της πολυπολιτισμικής Ελλάδας. Ίδια αντίδραση υπήρξε από τους παραπάνω και με τη δημοσίευση των προηγούμενων ομοίου περιεχομένου αποφάσεων 660 και 926/2018 αποφάσεων της Ολομελείας του ΣτΕ.

Οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιήθηκαν ξεπέρασαν κατά πολύ τα όρια της θεμιτής κριτικής στις αποφάσεις της δικαιοσύνης και έφθασαν στην πρωτοφανή απαίτηση από την Υπουργό για μη τήρηση των δικαστικών αποφάσεων, σαν να ήταν στη διακριτική της ευχέρεια η συμμόρφωση προς αυτές.

Είναι αυτονόητο ότι τέτοιες θέσεις δεν στέκουν νομικά και θα εξηγήσουμε στη συνέχεια γιατί.

Στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία και υπάρχει Σύνταγμα το οποίο είναι πάνω από τα υπουργεία και τις εφήμερες κυβερνήσεις. Σε αυτό το Σύνταγμα ορκίστηκαν να πειθαρχούν ο ΠτΔ, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι βουλευτές, οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Αρμόδια όργανα να ερμηνεύουν το Σύνταγμα είναι τα Ελληνικά Δικαστήρια. Όλοι οι υπόλοιποι, νομικοί και δημοσιολογούντες, μπορούμε να εκφέρουμε τη γνώμη μας ή την ερμηνεία μας, αλλά αυτή η γνώμη δεν δεσμεύει κανέναν. Μπορούμε να σχολιάσουμε αρνητικά μια δικαστική απόφαση, αλλά όχι να την αλλάξουμε ή να μη την εφαρμόσουμε. Η ερμηνεία, όμως, που δίνει το Συμβούλιο της Επικρατείας, δεσμεύει όλους τους φορείς και δεν μπορεί η Πολιτεία να την υπερβεί, βασιζόμενη σε ερμηνείες αναρμοδίων.

Τρία ὅπλα ἔχουμε ἐμεῖς ἐναντίον τοῦ διαβόλου

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ

…Ὁ Σωτήρ συνέτριψε πρῶτα τόν νοητό ἐχθρό σάν πνεῦμα στήν ἔρημο, μέ τήν προσωπική του ἐκεῖ παρουσία.

Ἐνίκησε μέ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ τόν πειρασμό, πού τοῦ ἐμφανίσθηκε μέ τό δόλωμα τῶν ἀπολαύσεων τοῦ ὑλικοῦ κόσμου. Ἐμεῖς οἱ θνητοί δέν ἔχουμε νά διεξάγουμε ἀνοικτό πόλεμο καί προσωπικά ἐναντίον τοῦ διαβόλου· διότι, σύμφωνα μέ μερικούς Πατέρες, θά μᾶς ἔφευγε ὁ νοῦς ἀπό τόν τρόμο καί τήν ἀνατριχίλα γι᾿ αὐτά πού θά ἐβλέπαμε.

Ἐμεῖς πρέπει ν᾿ ἀρχίσουμε ν᾿ ἀκολουθοῦμε τόν Χριστό μέ τήν καθαρότητα τῶν παθῶν μας γιά νά φθάσουμε κατόπιν σέ μία φυσική καί ψυχική ὑγεία, χωρίς μεγάλους κινδύνους, ἐκεῖ ἀπ᾿ ὅπου ὁ Ἰησοῦς ἄρχισε τήν μάχη. Εἶναι γεγονός γνωστό καί ἀναγνωρισμένο ἀπό τήν ἰατρική ὅτι οἱ τραυματισμοί κλονίζουν τήν ἰσορροπία τοῦ νευρικοῦ συστήματος καί, μετά τήν ἀδυναμία πού ἐμφανίζεται μέ τήν ἔλλειψι ὑπομονῆς, ὁ ἄνθρωπος φθάνει μέχρι τήν ἐπιληψία, ἡ ὁποία ὁμοιάζει πολύ μέ τόν δαιμονισμό, πού ἀναγράφεται καί στά Εὐαγγέλια

Φυσικά καί ἐμεῖς στήν μάχη μέ τά πάθη μας – ἔργο κυρίως τῶν ἀρχαρίων, πού μπορεῖ νά κρατήση ἀκόμη καί γιά ὁλόκληρη τήν ζωή μας – πρέπει νά δίνουμε μία μάχη ἐν πνεύματι πρός τόν διάβολο. Σ᾿ αὐτή τήν μάχη εἴμεθα σκεπασμένοι, μέσῳ τῆς Θείας Προνοίας, στό νά μή βλέπουμε τόν ἐχθρό μας μέ ὅλη του τήν τρομακτική παρουσία.

Μ᾿ αὐτή μόνο τήν ἰδιαιτερότητα ἡ μάχη γιά σωτηρία τόσο τοῦ Σωτῆρος μας, ὡς ἀνθρώπου στήν ἔρημο, ὅσο καί τοῦ κάθε μαθητοῦ Του εἶναι ἡ ἴδια ὁδός μέ τά ἴδια στάδια. Ἔτσι, ἀφοῦ ὁ Ἰησοῦς ἐκτύπησε τόν διάβολο στήν ἔρημο, ἦλθε νά τόν κτυπήση καί στόν κόσμο, στήν ἀνθρώπινη κοινωνία πού μέχρι τότε ἐκυριαρχεῖτο ἀπ᾿ αὐτόν.

Τρία ὅπλα ἔχουμε ἐμεῖς ἐναντίον τοῦ διαβόλου:

«Ὁ καθένας θά δοξασθεῖ κατά τό μέτρο τῆς ἀγάπης του..»

Όσιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Ο Κύριος μάς έδωσε την εντολή ν’ αγαπούμε αλλήλους. Σ’ αυτό έγκειται η ελευθερία: Στην αγάπη για τον Θεό και για τον πλησίον.

Εδώ βρίσκεται και η ελευθερία και η ισότητα.

Στην κοσμική τάξη είναι αδύνατο να υπάρξει ισότητα – αυτό όμως δεν έχει σημασία για την ψυχή.

Δεν μπορεί να είναι ο καθένας βασιλιάς η άρχοντας, πατριάρχης η ηγούμενος η διοικητής.

Μπορείς όμως σε κάθε τάξη ν’ αγαπάς τον Θεό και να είσαι ευάρεστος σ’ Αυτόν – κι αυτό είναι το σπουδαίο.

Κι όσοι αγαπούν περισσότερο τον Θεό επί γης, θα έχουν μεγαλύτερη δόξα στη Βασιλεία και θα είναι πιο κοντά στον Κύριο.

Ο καθένας θα δοξασθει κατά το μέτρο της αγάπης του.

Έμαθα πως η αγάπη ποικίλλει ως προς την ένταση της.

Τρομοκρατικό χτύπημα στήν πατρίδα μας. Τά πνευματικά ὅπλα, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Τρομοκρατικό χτύπημα στήν πατρίδα μας-Τά πνευματικά μας ὅπλα, 1-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου http://hristospanagia3.blogspot.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr

Ὅταν ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ζητοῦσε ἕνα σημάδι ἐαν ἑρμηνεύει σωστά τίς Ἐπιστολές

Όταν ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ενθουσιώδης θαυμαστής του Αποστόλου Παύλου, ερμήνευε τις επιστολές του Αποστόλου, ζήτησε από τον Θεό να του δωσει ένα σημάδι προκειμένου να βεβαιωθεί ότι η ερμηνεία των επιστολών ήταν σωστές. 

Διαβάζουμε λοιπόν στον βίο του Αγίου Πρόκλου(20 Νοεμβρίου)ότι μιά βραδυά ο διάκονός του Χρυσοστόμου Πρόκλος (ο οποίος διαδέχθηκε αργότερα τον Άγιο Ιωάννη ως Πατριάρχης) πήγε στο κελλί του Πατριάρχη. 

Τον είδε όμως από την χαραμάδα της πόρτας σκυμμένο να ασχολείται με την ερμηνεία των επιστολών του Παύλου. 

Είδε επίσης και κάποιον άλλον άνδρα, φαλακρό και με πλατειά γένια να στέκεται πίσω από τους ώμους του και να του ψιθυρίζει κάτι στο αυτί. Ξαναπήγε ο Πρόκλος να δει,και ξαναβλέπει τον άγνωστο επισκέπτη. Ο Πρόκλος του το αναφερει. Ο άγιος τον ρωτά πως ήταν ο συνομιλητής του πού είδε. Εκείνος με την σειρά του τού δείχνει την εικόνα του Παύλου που κρεμόταν απέναντί του.

Ἄν δέν αἰσθανόμαστε χαρά καί εὐχαρίστηση ἀπό τόν λογισμό πού ἔχουμε στήν καρδιά μας...

Δεν μπορούμε να ζούμε χριστιανικά χωρίς έμπνευση.

Το σημαντικότερο είναι να εμπνέει ο Θεός τον αγώνα μας για τη σωτηρία.

Τότε, όλη η ζωή γεμίζει με φως και χαρά.

6 Δεκεμβρίου. ♰ Νικολάου ἀρχιεπισκόπου Μύρων τῆς Λυκίας τοῦ θαυματουργοῦ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τοῦ ἱεράρχου. 6 Δεκ. (Ἑβρ. ιγ´ 17 - 21).

Εβρ. 13,17         Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο.

Εβρ. 13,17                 Να πείθεσθε και να υποτάσσεσθε με προθυμίαν, χωρίς δισταγμούς και δυσφορίας, στους πνευματικούς προϊσταμένους σας. Διότι αυτοί αγρυπνούν δια την σωτηρίαν των ψυχών σας, επειδή θα δώσουν λόγον δια σας στον Χριστόν. Υπακούετε, λοιπόν, εις αυτούς με προθυμίαν, ώστε να εκτελούν το έργον αυτό της πνευματικής καθοδηγήσεώς σας με χαράν και όχι με στεναγμούς· διότι το να στενάζουν από την ιδικήν σας απείθειαν, είναι επιζήμιον εις σας τους ιδίους. Θα φέρη επάνω σας την οργήν του Θεού.