Παλαιά καί νέα ἅλωση τῆς πατρίδος μας, 19-12-2019, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου

Παλαιά καί νέα ἅλωση τῆς πατρίδος μας, 19-12-2019, Ἀρχιμ Σάββα Ἁγιορείτου http://hristospanagia3.blogspot.gr, http://hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr https://www.youtube.com/watch?v=KxMJtkMxwGI

Χριστούγεννα-Ὁδηγίες γιά σωστή προετοιμασία πρίν τήν Θεία Κοινωνία, 25-12-2019, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτης

https://www.youtube.com/watch?v=w3x9QVfvA6Y&feature=emb_title

Ἐκκοσμικευμένα Χριστούγεννα καί ἡ βλασφημία στό πρόσωπο τοῦ Μεγάλου Βασι...

Συν Θεῷ τό νέο μας κανάλι-Ἄν θέλετε κάνετε ἐγγραφή

Ὀρθόδοξη Θεραπευτική

Videos

Playlists

Ἡ ζωή εἶναι ἕνα στάδιο ἀγώνων († Ἀρχιμ. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος)

Γνωρίζετε κανέναν Άγιο που να μη πόνεσε και να μη πέρασε μέσα στο καμίνι, να μη δοκιμάστηκε στο χωνευτήρι που λέγεται πόνος; Και μεις να μη νομίζουμε ότι έτσι, χωρίς καμιά δική μας υπομονή και καρτερία στις φουρτούνες της ζωής, θα προοδεύσουμε πνευματικά. Πρέπει να μάθουμε την αξία και το νόημα της ζωής σαν ένα στάδιο αγώνων πριν από τη μετάβασή μας στον ουρανό. Να θυμηθούμε ότι είναι σοφό και αληθινό αυτό που λέγεται: «Είχε δάσκαλο τον πόνο και έμαθε πολλά».

Η αμαρτία είναι εκείνη που μας εμποδίζει να πιστέψουμε, όχι η λογική. Γι’ αυτό αν πεις σ’ έναν άπιστο να ζήσει έξι μήνες κατά την ηθική του Ευαγγελίου, και το κάνει, θα γίνει πιστός χωρίς να το καταλάβει.

Το: «Δεν υπάρχει Θεός» το λένε συνήθως άνθρωποι φαύλοι και ανήθικοι. Ούτε βρέθηκε ούτε θα βρεθεί άνθρωπος ηθικός, εγκρατής, ενάρετος κλπ. που να λέει τόσο εύκολα: «Δεν υπάρχει Θεός!»

Έχουμε την εντύπωση ότι εμείς σήμερα είμεθα ελεύθεροι. Αλλά είμεθα στην πραγματικότητα; Εμείς, βέβαια, δεν έχουμε, αφεντικά της παλαιάς εποχής, αλλά είμεθα δούλοι, λίγο ή πολύ στα πάθη μας. Ο άλλος βλέπει κάτι στην τηλεόραση και λέγει: «Αύριο θα πάω να αγοράσω αυτό, που διαφημίζεται», χωρίς να του χρειάζεται. Αυτό λέγεται ελευθερία; Όταν η γυναίκα βλέπει την μία ή την άλλη στην τηλεόραση ν’ αλλάζουν «μοντελάκια» και λέγει: «Δεν μπορώ να πάω με το ίδιο φόρεμα σε δύο γάμους», αυτό είναι ελευθερία;

Πιστεύουμε θεωρητικά σε έναν Θεό, Πατέρα, Παντοκράτορα, αλλά στην πράξη είμεθα ειδωλολάτρες. Λατρεύουμε είδωλα, είτε το είδωλο λέγεται μόδα, είτε λέγεται καταναλωτισμός, είτε λέγεται αφθονία, είτε οτιδήποτε άλλο.

Αφέντη έχουμε πάντα. Ή τον Θεό ή τον διάβολο και τα πάθη μας. Ελευθερία έχει ο άνθρωπος μόνο ως προς τις επιλογές του: Να διαλέξει αφεντικό ή τον Χριστό ή τον διάβολο.

Χριστούγεννα κατά τόν Ἅγιο Παΐσιο

ΚΑΠΟΤΕ ΡΩΤΗΣΑΝ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΑΪ́ΣΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ, ΟΤΙ ΔΗΛΑΔΗ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ «ΣΗΜΕΡΟΝ ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΕΚ ΠΑΡΘΕΝΟ 

Ο Χριστός με τη μεγάλη Του αγάπη και με την μεγάλη Του αγαλλίαση που σκορπάει στις ψυχές των πιστών με όλες τις άγιες γιορτές Του, μας ανασταίνει αληθινά αφού μας ανεβάζει ψηλά πνευματικά. Αρκεί να συμμετέχουμε και να έχουμε όρεξη πνευματική να τις πανηγυρίζουμε πνευματικά. Tότε τις γλεντάμε πνευματικά και μεθάμε πνευματικά από το παραδεισένιο κρασί που μας φέρνουν οι Άγιοι και μας κερνούν.

Τις γιορτές για να τις ζήσουμε, πρέπει να έχουμε τον νου μας στις Άγιες Ημέρες και όχι στις δουλειές που έχουμε να κάνουμε για τις άγιες ημέρες. Να σκεφτόμαστε τα γεγονότα της κάθε Άγιας Ημέρας και να λέμε την ευχή δοξολογώντας το Θεό. Έτσι θα γιορτάζουμε με πολύ ευλάβεια κάθε γιορτή. Όταν κανείς μελετάει τα γεγονότα της κάθε γιορτής, φυσιολογικά θα συγκινηθεί και με ιδιαίτερη ευλάβεια θα προσευχηθεί. Έπειτα στις Ακολουθίες ο νους να είναι στα γεγονότα που γιορτάζουμε και με ευλάβεια να παρακολουθούμε τα τροπάρια που ψέλνονται. Όταν ο νους είναι στα θεία νοήματα, ζει τα γεγονότα ο άνθρωπος, και έτσι δεν αλλοιώνεται.

– Γέροντα, μετά την Αγρυπνία των Χριστουγέννων δεν κοιμόμαστε;

– Χριστούγεννα και να κοιμηθούμε; Η μητέρα μου έλεγε: «Απόψε μόνον οι Εβραίοι κοιμούνται». Βλέπεις, τη νύχτα που γεννήθηκε ο Χριστός οι άρχοντες κοιμόνταν βαθιά, και οι ποιμένες «αγραυλούσαν». Φύλαγαν τα πρόβατα την νύχτα παίζοντας την φλογέρα. Κατάλαβες; Οι ποιμένες πού αγρυπνούσαν είδαν τον Χριστό.

– Πώς ήταν Γέροντα, το σπήλαιο;

Διδακτική Ἱστορία: Τό δράμα τοῦ Θεοῦ

Τὸ χιόνι στοιβαζόταν πυκνὸ ὅλο τὸ ἀπόγευμα ντύνοντας τὴν ὀρεινὴ πολίχνη, ποὺ εἶχε κουρνιάσει στὴν ἀπάνεμη πλαγιὰ τοῦ βουνοῦ, στὰ λευκά. Μὰ ὡστόσο ὁ παγωμένος ἀέρας σήμερα, παραμονὴ Χριστούγεννα, δὲν τῆς χαριζόταν καθόλου.

Σάρωνε τὶς πλαγιές, στριμωχνόταν βουίζοντας στὰ σοκάκια, ξεχυνόταν γοργὰ στὴν ἁπλωμένη κοιλάδα, πιστὸς στὸ ραντεβού του μὲ τὶς ἄπειρες λευκὲς νυφοῦλες πού, παιχνιδιάρες, ἄπιστες, ψυχρές, στριφογύριζαν ἀδιάκοπα, λοξοδρομώντας ἀπρόβλεπτα σὲ κάθε του ἐρωτικὸ ἄγγιγμα.

Τὰ Χριστούγεννα ἔρχονταν τυλιγμένα στὴν ὀμορφιά.

Κοντοστάθηκε μπρὸς στὴν κλειστὴ πόρτα. Τίναξε τὸ χιόνι ἀπὸ πάνω του, ξερόβηξε καὶ μπῆκε. Μὲ τὸ ἄνοιγμα τῆς πόρτας τὸ χιόνι, σπρωγμένο ἀπ’ τὸν ἄνεμο, χύθηκε μέσα κι ἀνακάτεψε τὴν πνιγηρὴ ἀτμόσφαιρα τοῦ καπηλειοῦ κάνοντας ὅλους νὰ γυρίσουν τὰ κεφάλια τους.

Μὰ αὐτός, χωρὶς νὰ καλησπερίσει, χωρὶς νὰ κοιτάξει κανένα, προχώρησε στὴ γωνιά του καὶ σωριάστηκε βαρὺς στὴν ἄδεια καρέκλα, γυρνώντας σχεδὸν τὴν πλάτη του σὲ ὅλους.

Ὅμως δὲν φάνηκε νὰ πειράχτηκε ἢ νὰ παραξενεύτηκε κανένας. Τὸ γκαρσόνι μάλιστα, μὲ τὸ ποὺ τὸν εἶδε, ἔτρεξε ἀμέσως μὲ τὸ καραφάκι καὶ τὸ ποτήρι στὸ χέρι στὸ τραπέζι του.

Ὅλοι τὸν ἤξεραν στὴ μικρή τους πόλη.

Τὸ πικρό του δρᾶμα τὸ μοιράζονταν ὅλοι σιωπηλά. Ἡ θλιβερὴ ζωὴ τοῦ μπάρμπα – Κοσμᾶ ἦταν μέρος τῆς καθημερινῆς τους ἔγνοιας. Ἤξεραν ὅλοι τὸ μοναχικὸ γεράκο ποὺ τὸν ἐγκατέλειψε ὁ γιός του. Τὸν ἤξεραν καὶ τὸν συμπαθοῦσαν.

Ὁ προκομμένος του ἦταν φευγάτος ἀπὸ χρόνια. Εἶχε δηλώσει ὅτι δὲν θέλει καμμιὰ ἐπικοινωνία. Ἤθελε νὰ ‘ναι ἐλεύθερος. Χωρὶς δεσμεύσεις. Ὁ γέρος πικράθηκε βαθιά. Τοῦ μήνυσε πὼς τὸ σπίτι του θὰ ‘ταν πάντα ἀνοιχτό. Νὰ τὸν περιμένει. Κι ἀπὸ τότε ἡ ζωὴ του ἔγινε ὅλη ἕνα δάκρυ, ποὺ ἀπ’ τὰ μάτια του ἔσταζε ἀδιάκοπα στὴν καρδιά.

Δὲν ἔλεγε σὲ κανέναν τὸν πόνο του. Μὰ ὅλοι τὸν γνώριζαν. Κάθε μέρα κατέβαινε στὸ σταθμό. Τὴν ὥρα τῆς ἄφιξης αὐτὸς ἦταν πάντα ἐκεῖ. Τὸ σφύριγμα τοῦ τραίνου ἀνατάραζε μέσα του τρελλὰ τὴν ἐλπίδα. Κάθε μέρα τὰ τραῖνα ἔρχονταν καὶ ἔφευγαν σφυρίζοντας δυνατὰ στὸν ἀέρα. Κι αὐτὸς περίμενε …;, περίμενε …;

Καὶ πιὸ πολὺ τὶς μέρες τὶς καλὲς ποὺ ὅλοι χαίρονται, σὰν σήμερα. Τότε δυνάμωνε ἡ ἀπαντοχή του, δυνάμωνε ἡ ἐλπίδα του, δυνάμωνε ὁ πόνος. Κι ἀπόψε ὅλοι ἤξεραν πὼς ἀπὸ ‘κεῖ ἐρχόταν πάλι. Διπλὰ πικραμένος, διπλὰ ἀπελπισμένος. Γιὰ μιὰ φορὰ ἀκόμα θὰ κάμει μόνος του Χριστούγεννα.

Ὁ Μητροπολίτης Ἡλείας Γερμανός γιά τό Οὐκρανικό

Η υπό του Οικουμενικού Πατριαρχείου μονομερής χορήγησις του Αυτοκεφάλου υπό τον Επιφάνιον εις την εν Ουκρανια Εκκλησίαν

ΕΙΣΗΓΗΣΙΣ Μητροπολίτου Ηλείας ΓΕΡΜΑΝΟΥ εις τας Αδελφικάς Ιερατικάς Συνάξεις2019-2020

Εισαγωγικά.

1. Η Ορθόδοξος χριστιανική Εκκλησία μας είναι Σώμα Χριστού. Κεφαλή της έχει τον εκ της Παρθένου και εν χρόνω Σαρκωθέντα Προαιώνιον Λόγον του Θεού, μέλη της δε όλους τους πιστούς, Κλήρον και Λαόν μαζί. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, σύμφωνα με το σύμβολον της πίστεώς μας, είναι: «Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική».

Οι δώδεκα στύλοι επί των οποίων στηρίζεται η Ορθόδοξη Εκκλησία μας είναι οι δώδεκα Απόστολοι του Χριστού , οι οποίοι εκπληρώσαντες την εντολήν του Κυρίου « Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τα ένθη , βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος , διδάσκοντες αυτούς τηρείν πάντα όσα ενετειλάμην υμίν» ( Ματθαίου ΚΑ 19 ), μετά την Πεντηκοστήν εκήρυξαν τον Αναστάντα Χριστόν εις πάσαν την Οικουμένην .

Οι Απόστολοι, μεταφέροντες εις όλον τον κόσμον το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Χριστού, ιδρύουν «κατ’οίκον» και κατά Πόλιν τοπικές Εκκλησίες (Πράξεις ΙΔ 20-26,Ρωμαίους ΙΣΤ 5, Α Κορινθίους ΙΣΤ 19, Γαλάτας Α 2, Κολασσαείς Δ 15, Τίτον Α 5, Φιλήμονα 2) και χειροτονούν και εγκαθιστούν σ’αυτές τον εις « Τόπον και τύπον Χριστού» υπεύθυνον Επίσκοπον. Αλλά η κάθε υπό τον Επίσκοπον Τοπική Εκκλησία είναι πλήρης, ολόκληρη η Εκκλησία, χωρίς όμως να χωρίζεται από την Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν.

Όμως η Ορθόδοξη Εκκλησία , ιδίως μετά τους διωγμούς εξαπλώθηκε και εμεγάλωσε πολύ, ώστε άρχισε να διοργανώνεται καλύτερα και συστηματικά, επηρεαζόμενη και από την Ρωμαϊκή και έπειτα την Βυζαντινή Διοίκησι.Έτσι πολλές υπό τον Επίσκοπον Τοπικές Εκκλησίες απετέλεσαν σε μίαν μεγάλην Πόλιν Αρχιεπισκοπή με υπεύθυνον τον Αρχιεπίσκοπον, οι πολλές Αρχιεπισκοπές απετέλεσαν σε μία μεγάλη κεντρική Πόλη της Περιοχής Μητρόπολιν με υπεύθυνον τον Μητροπολίτην, πολλές δε Μητροπόλεις μαζί απετέλεσαν Εξαρχεία στην Πρωτεύουσα της Περιοχής υπό τον Έξαρχον. Οι τότε Έξαρχοι είναι οι σημερινοί Πρώτοι, Πατριάρχαι η Αρχιεπίσκοποι των σημερινών υπαρχουσών 14 Αυτοκεφάλων Εκκλησιών.

Σήμερα οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες με την σειρά τιμητικού πρωτείου αγάπης είναι οι κάτωθι:

Ἡ κατά σάρκα γέννησις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος.Μέρος Τέταρτο

Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ[:Ματθ.2,1-12] 

Ερμηνεία Ιερού Χρυσοστόμου στα εδάφια 11- 15 

του δευτέρου κεφαλαίου 

του «κατά Ματθαίον» ευαγγελίου 

[Μέρος τέταρτο: Η ΦΥΓΗ ΣΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ] 

«Καὶ ἐλθόντες εἰς τὴν οἰκίαν εἶδον τὸ παιδίον μετὰ Μαρίας τῆς μητρὸς αὐτοῦ, καὶ πεσόντες προσεκύνησαν αὐτῷ, καὶ ἀνοίξαντες τοὺς θησαυροὺς αὐτῶν προσήνεγκαν αὐτῷ δῶρα, χρυσὸν καὶ λίβανον καὶ σμύρναν(:κι όταν ήλθαν στο σπίτι, είδαν το παιδί με τη μητέρα Του Μαρία, και αφού έπεσαν στη γη, Το προσκύνησαν και ανοίγοντας τα θησαυροφυλάκιά τους Του πρόσφεραν δώρα: χρυσάφι και, απ’ τα πολύτιμα αρώματα της Αραβίας, λιβάνι και σμύρνα)»[Ματθ.2,11]. 

Πώς λοιπόν διηγείται ο Λουκάς ότι το Θείο Βρέφος ήταν ανακείμενο στη φάτνη; Μόλις γέννησε, το τοποθέτησε αμέσως εκεί. Δεν ήταν δυνατόν να βρουν σπίτι, επειδή είχαν μαζευτεί πολλοί εξαιτίας της απογραφής. Αυτό υπογραμμίζει και ο Λουκάς όταν λέει ότι «καὶ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐσπαργάνωσεν αὐτὸν καὶ ἀνέκλινεν αὐτὸν ἐν τῇ φάτνῃ, διότι οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι(:και γέννησε τον πρώτο και μονογενή υιό της, και τον περιτύλιξε με σπάργανα και τον έβαλε μέσα στη φάτνη, διότι δεν υπήρχε γι’ αυτούς τόπος στο πανδοχείο που στάθμευσαν για να περάσουν τη νύχτα, λόγω της συρροής πολλών ξένων που ήλθαν να απογραφούν)»[Λουκάς 2,7]. Έπειτα Τον σήκωσε και Τον κράτησε στα γόνατά της. Η άφιξη στη Βηθλεέμ σήμαινε και το τέλος της εγκυμοσύνης. Αντιλαμβανόμαστε κατά αυτόν τον τρόπο τη θεία οικονομία στο σύνολό της˙ τι έγινε δηλαδή και ότι δεν έγινε απλώς και τυχαίως, αλλά εκπληρώνονταν όλα σύμφωνα με το σχέδιο του Θεού και με ακολουθία προφητειών. 

Τι ήταν όμως εκείνο, το οποίο τους έκανε να προσκυνήσουν; Ούτε η Παρθένος ήταν από ανώτερη τάξη, ούτε ο οίκος της περιφανής, ούτε κάτι άλλο από όσα έβλεπαν ήταν ικανό να προκαλέσει την έκπληξη και να προσελκύσει. Και αυτοί όχι μόνο προσκυνούν, αλλά και όταν άνοιξαν τα θησαυροφυλάκιά τους, προσφέρουν δώρα όχι όπως κάνουμε σε άνθρωπο, αλλά όπως σε Θεό. Σύμβολό Του το λιβάνι και η σμύρνα. Τι ήταν λοιπόν αυτό το οποίο τους έπεισε να ξεκινήσουν από την πατρίδα τους και να κάνουν τόσο δρόμο; Ήταν το άστρο και ο φωτισμός το οποίο έστειλε ο Θεός στο πνεύμα τους και τους οδήγησε όλο και περισσότερο στην τελειότερη γνώση. Εάν δεν ήταν αυτό, δεν θα έδειχναν βέβαια τόσο σεβασμό και τιμή σε πράγματα τα οποία φαίνονταν ασήμαντα. Γι’ αυτό κανένα από τα αισθητά δεν ήταν μεγάλο εκεί˙ η φάτνη, η καλύβα, η φτωχή μητέρα. Έτσι βλέπουμε καθαρά την αντίδραση των μάγων και αντιλαμβανόμαστε ότι δεν Τον πλησίαζαν ως απλό άνθρωπο αλλά ως Θεό και ευεργέτη. Γι’ αυτό κανένα από τα εξωτερικά που έβλεπαν δεν τους σκανδάλιζε. Αλλά Τον προσκυνούσαν και Του πρόσφεραν δώρα απαλλαγμένα από την ιουδαϊκή προσήλωση στα υλικά. Γι’ αυτό δεν θυσίαζαν πρόβατα και μόσχους. Τα δώρα τους είχαν την σφραγίδα του εκκλησιαστικού πνεύματος˙ Του πρόσφεραν επίγνωση, υπακοή, αγάπη. 

Κυθήρων Σεραφείμ: “συστράτευσις προσευχῆς, διά νά ἀποκατασταθῆ ἡ Κανονική Τάξις καί νά ἀποσοβηθοῦν οἱ διαρκῶς διογκούμενες δεινές συνέπειες ἀπό τήν «ἀναγνώρισιν» σχισματικῶν, καθῃρημένων καί ἀχειροτονήτων”.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

(ὑπ’ ἀριθ. 183/2019)

Πρός

Τόν Ἱερόν Κλῆρον καί

τόν Χριστώνυμον Λαόν

τῆς καθ΄ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως

Κυθήρων καί Ἀντικυθήρων

«Μυστήριον ξένον, ὁρῶ καί παράδοξον! οὐρανόν τό σπήλαιον·

θρόνον Χερουβικόν, τήν Παρθένον·

τήν φάτνην χωρίον· ἐν ᾧ ἀνεκλίθῃ ὁ ἀχώρητος, Χριστός ὁ Θεός·

ὅν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν»

(Εἱρμός θ’ ᾠδῆς Χριστουγέννων)

Ἀγαπητοί μου Ἀδελφοί καί Συλλειτουργοί,

Ἀδελφοί μου Χριστιανοί, Τέκνα μου ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά·

ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!

Κοσμοχαρμόσυνο καί κοσμοσωτήριο τό θεῖο μήνυμα τῆς μεγάλης Δεσποτικῆς ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων, τῆς «Μητροπόλεως πασῶν τῶν ἑορτῶν», κατά τόν χρυσορρήμονα ἅγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον.

Μυστήριον ξένον καί παράδοξον διά τά δεδομένα τοῦ παρόντος κόσμου καί διά τήν ἀνθρώπινη λογική. Τό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ ἀνεδείχθη οὐρανός, διότι ἐχώρησε «τόν ἀχώρητον παντί» Κύριον καί Θεόν μας, Αὐτόν, ὁ ὁποῖος ἔχει θρόνον τόν οὐρανόν καί ὑποπόδιον τήν γῆν. Ἡ σεμνή καί ταπεινή κόρη τῆς Ναζαρέτ, ἡ Παρθένος Μαριάμ, «ἡ ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν καί καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν» κατεστάθη χερουβικός θρόνος καί τιμιωτέρα τῶν Χερουβίμ. Ἡ ψυχρή καί πτωχική φάτνη τῶν ἀλόγων ζώων ὑπῆρξε ὁ τόπος, ἡ ἀπέριττη βρεφική κλίνη, ὅπου ἀνεκλίθη τό Θεῖον Βρέφος, Χριστός ὁ ἀληθινός Θεός ἡμῶν, «ὅν ἀνυμνοῦντες μεγαλύνομεν».

Ἡ Ὑμνολογία, «ἡ ἱερή ποίησις καί ἡ μουσική τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ καλύτερη γλῶσσα τῆς Θεολογίας», γράφει ὁ ἀείμνηστος διαπρεπής Ἱεράρχης καί κήρυξ τοῦ Θείου Λόγου Μητροπολίτης Κοζάνης Διονύσιος. «Οἱ Ἐκκλησιαστικοί ὑμνογράφοι, συνεχίζει, ἀρχίζουν τό ἔργο τους ἀπό τό σημεῖο πού σταματᾶ ἡ Θεολογία νά ὁμιλῆ γιά τά γεγονότα τῆς πίστεως. Παίρνουν τόν λόγο τῆς Θεολογίας καί τόν κάνουν ὕμνο καί ἱερό τραγούδι. Τό ἀπόσταγμα τῆς Θεολογίας τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ ὑμνογραφία τῶν ἱερῶν ποιητῶν. Ὅλη ἡ Πατερική Θεολογία ἔχει περάσει μέσα στήν ὀρθόδοξη ὑμνογραφία καί στό ὑμνολόγιο τῆς ἐκκλησιαστικῆς λατρείας. Σέ κάθε ὕμνο τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων ἀνακαλύπτομε καί ἀκοῦμε τήν φωνή τῶν μεγάλων Πατέρων καί Θεολόγων τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι ἡ ὑμνολογία κάθε ἐκκλησιαστικῆς ἑορτῆς εἶναι καί θεολογία καί κήρυγμα καί λατρεία, κι εἶναι ἴσως ἀρκετό κάθε φορά νά μένωμε σ’ αὐτήν καί νά ἀφήνωμε τόν ἑαυτό μας νά ψάλλη μαζί μέ τήν Ἐκκλησία τά θεῖα γεγονότα καί τά πρόσωπα τῆς πίστεως.

» Ἡ ὑμνολογία καί ἡ ψαλμῳδία εἶναι ἡ ζωντανή καί ἐσώψυχη συμμετοχή μας μέ ὅλη τήν Ἐκκλησία στήν ἀγόμενη κάθε φορά ἑορτή, πού δέν εἶναι μία ἀναμνηστική ἐπέτειος, ἀλλά ἡ συνέχισις τοῦ ἑορταζομένου θείου γεγονότος καί ἡ ἀναστροφή μας μέ τά ἱερά πρόσωπα, πού πρωτοστατοῦν σ’ αὐτό. Ὅλα στήν Ἐκκλησία καί στή Θεία Λατρεία εἶναι ἕνα παρόν· τό παρελθόν καί τό μέλλον ἔρχονται καί συναντῶνται σ’ αὐτή τήν στιγμή, πού τώρα ὑμνοῦμε καί δοξάζουμε τόν Θεόν. Τά πρόσωπα καί τά γεγονότα εἶναι παρόντα, γιατί βέβαια ἡ Ἐκκλησία δέν ἑορτάζει ποτέ ἀφηρημένες ἔννοιες καί ἰδέες, ἀλλά πάντα πρόσωπα καί γεγονότα».

ΤΟ Νο1 ΑΜΑΡΤΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ - Πότε καί πῶς ξεκίνησε; Τί κάνουμε σήμερα;

https://www.youtube.com/watch?v=vewCaGo58vE&feature=youtu.be

Ἐγκύκλιος Χριστουγέννων 2019 Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας Κοσμᾶ

Ἐν Ἱερᾷ Πόλει Μεσολογγίου τῇ 16ῃ Δεκεμβρίου 2019

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2019

Ἀριθ. Πρωτ.: 977

Π Ο Ι Μ Α Ν Τ Ο Ρ Ι Κ Η Ε Γ Κ Υ Κ Λ Ι Ο Σ

(ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 120)

«… Οὐκ ἦν τόπος ἐν τῷ καταλύματι …» (Λουκ. β΄, 7)

Σήμερα Χριστούγεννα, ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί, ἄς θελήσουμε, μὲ ταπείνωσι, εἰλικρίνεια καὶ θερμὴ πίστι, νὰ θυμηθοῦμε τὶς συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες γεννήθηκε στὴ Βηθλεέμ, ὡς ἄνθρωπος, ὁ Κύριος καὶ Θεός μας Ἰησοῦς Χριστός.

Μιὰ φτωχή καί νεαρὴ κόρη, ἡ ὁποία ἔμελε νὰ γίνῃ ἡ πιὸ γνωστή, ἡ πιὸ προσφιλής, τὸ καύχημα καὶ τὸ ἐγκαλώπισμα τῶν γυναικὼν ὅλων τῶν αἰώνων, ἡ Μαρία ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ, συνοδευομένη ἀπὸ τὸν γέροντα προστάτη Ἰωσήφ, ἄνδρα δίκαιο, θεοσεβῆ καί ἄμεμπτο, πορευόταν ἀπὸ τὴν Ναζαρὲτ στὴ Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας. Πήγαιναν νὰ ἀπογραφοῦν σύμφωνα μὲ τὴν διαταγὴ τοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορα. «Ἀνέβη καὶ Ἰωσὴφ ἀπὸ τῆς Γαλιλαίας ἐκ πόλεως Ναζαρὲτ εἰς τὴν Ἰουδαίαν εἰς πόλιν Δαυΐδ, ἥτις καλεῖται Βηθλεέμ, … ἀπογράψασθαι σὺν Μαριὰμ τῇ μεμνηστευμένῃ αὐτῶ γυναικί, οὔση ἐγκύῳ» (Λουκ. β΄, 4), σημειώνει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς.

Ὅταν ἔφθασαν στὴν Βηθλεέμ, ζήτησαν κατάλυμα γιὰ νὰ μείνουν. «Οὐκ ἦν τόπος ἐν τῷ καταλύματι…» (Λουκ. β΄, 7), σημειώνει καὶ πάλι ὁ ἱερὸς Εὐαγγελιστής. Οὔτε στὰ σπίτια, οὔτε στὸ πανδοχεῖο ὑπῆρξε τόπος. Ἐκείνη τὴ νύχτα, μᾶς γνωρίζει πάλι τὸ ἱερὸ κείμενο, «ἐπλήσθησαν αἱ ἡμέραι τοῦ τεκεῖν αὐτήν». Συμπληρώθηκαν οἱ ἡμέρες γιὰ νὰ γεννήση ἡ Παρθένος. Καὶ ἐγένησε τὸν μονογενῆ υἱόν της, τὸν περιτύλιξε μὲ σπάργανα καὶ τὸν ἔβαλε μέσα στὴ φάτνη τῶν ἀλόγων ζώων.

Ἡ Παναγιά μας καὶ ὁ γέροντας Ἰωσὴφ, ἀναγκάσθηκαν νὰ καταφύγουν σὲ ἕνα φυσικὸ σπήλαιο, σκοτεινό, ὑγρὸ καὶ κρύο. Σὲ ἕνα σπήλαιο ἀπὸ ἐκεῖνα ποὺ ἄφθονα ὑπῆρχαν ἔξω ἀπὸ τὴ Βηθλεὲμ καὶ τὰ χρησιμοποιοῦσαν γιὰ τήν φύλαξι τῶν ζώων. Σ’ ἕνα σπήλαιο γεννήθηκε ὁ Σωτὴρ τοῦ κόσμου, ὁ Ἄναρχος, ὁ Αἰώνιος, ὁ Παντοκράτωρ Θεός.

Μέσα στὴν Ἰουδαία ὑπῆρχαν τὰ ἀρχοντικὰ σπίτια, τὰ μέγαρα τῶν ἰσχυρῶν καὶ τῶν πλουσίων Ἰουδαίων. Ὅλοι αὐτοὶ φάνηκαν ἀδιάφοροι ἐμπρὸς στὴν ἐπίτοκο Παρθένο Μαρία. Τὰ τετράποδα ζῷα φάνηκαν σπλαχνικότερα τῶν ἀνθρώπων. Ἔδωσαν τόπο καὶ, μὲ τὴν θερμὴ ἀναπνοὴ τους, θέρμαναν τὸ θεῖο Βρέφος. Τὸ σπήλαιο ἦταν γιὰ τὰ ζῷα, ὄχι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους. Ὅμως, ὅταν οἱ βασιλεῖς δὲν ἄνοιξαν τὰ παλάτια τους, ὅταν οἱ ἀρχιερεῖς δὲν παρεχώρησαν τὰ μέγαρά τους, ὅταν καὶ οἱ ἁπλοὶ ἄνθρωποι δὲν ἄφησαν οὔτε πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα τους νὰ γεννηθῆ ὁ Κύριος, ἡ ἀγάπη Του καὶ ἡ ἄκρα συγκατάβασίς Του, ἔφθασαν μέχρι τὸ σπήλαιο. «Ἐκένωσεν ἑαυτὸν πλούσιος ὢν ἐπτώχευσεν, ἵνα καὶ ἡμεῖς τῇ ἐκείνου πτωχείᾳ πλουτήσωμεν» (Β’ Κορ. η΄, 9).

Εἴθε ὁ ΠΑΝΑΓΙΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ ΜΑΣ νά εὐλογεῖ τή ζωή μας καί ἐμεῖς νά λαμβάνουμε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ ταπείνωση, ἀδιάλειπτη προσευχή καί ἀγάπη

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Πατέρες καί ἀδελφοί 

Εἴθε

ὁ ἐνανθρωπήσας δι ἡμᾶς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός

νά μᾶς χαρίζει μετάνοια, κάθαρση ἀπό τά πάθη 

καί ἀληθινά ὀρθόδοξη πίστη καί ζωή.

Εἴθε

καί ἐμεῖς νά ἀγωνιζόμαστε ζώντας ἀσκητικά καί 

μυστηριακά μέσα στήν μόνη

ἀληθινή Ἑκκλησία, τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί

Ἀποστολική Ὀρθόδοξη 

Ἐκκλησίας μας.

Ἔτσι θά μετέχουμε στήν θεία Του εὐλογία σε ὅλη 

τήν διάρκεια τοῦ νέου ἔτους, ἀλλά καί στήν 

αἰωνιότητα

Ἠχητικό Ἁγιολόγιο 25 Δεκεμβρίου

Ἀκοῦστε τό βίο τῶν Ἁγίων της Ὀρθοδοξίας πού ἑορτάζουν σήμερα 25 Δεκεμβρίου


Για να κατεβάσετε και να αποθηκεύσετε την ομιλία σε mp3 πατήστε ΕΔΩ (δεξί κλίκ αποθήκευση ως, ή αποθήκευση δεσμού ως)

25 Δεκεμβρίου. ♰ Η ΚΑΤΑ ΣΑΡΚΑ ΓΕΝΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Ἁγιογραφικό ἀνάγνωσμα.

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ. Τῆς ἑορτῆς. 25 Δεκ. (Γαλ. δ´ 4 - 7).

Γαλ. 4,4             ὅτε δέ ἦλθε τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεὸς τὸν υἱὸν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπὸ νόμον, 

Γαλ. 4,4                     Οταν δε συνεπληρώθη ο χρόνος και ήλθεν ο κατάλληλος καιρός, που είχεν ορισθή μέσα στο θείον σχέδιον, έστειλεν ο Θεός, από τον ουρανόν εις την γην, τον Υιόν του, ο οποίος έλαβε σάρκα ανθρωπίνην δια μέσου παρθένου γυναικός και υπετάχθη θεληματικά στον μωσαϊκόν Νομον.