( Μέρος 8ο )
ΠΕΡΙ ΑΔΙΚΙΑΣ
127) Λέει ο Ιερός Χρυσόστομος: Κανένας δεν μπορεί να με βλάψει και να με αδικήσει, εάν δεν αδικήσω και βλάψω εγώ τον εαυτόν μου.
128) Ένας Άγιος, λέει τα εξής σοφά λόγια: Εκείνος που αδικείται και συγχωρεί, ομοιάζει με το Χριστό. Εκείνος που δεν αδικεί, αλλά ούτε να αδικείται του αρέσει, ομοιάζει με τον Αδάμ. Εκείνος όμως που είναι άδικος, κακεντρεχής, συκοφάντης και δεν συγχωρεί, δεν διαφέρει από τον διάβολο..
129) Το δίκαιό του, δεν πρέπει ο άνθρωπος να το παίρνει αν είναι δυνατόν στον κόσμο τούτο. ''Μα να τον αφήσω να με αδικήσει;'', λένε πολλοί.
Εσύ θα τον αφήσεις να σε αδικήσει, ο Θεός θα τον αφήσει; Εάν εσύ ήσουνα συνεπής απέναντι στον Θεό, θα είχες τέτοιον πειρασμό αδικίας; Ο Άγιος Σπυρίδων παρότι που δεν είχε τσομπάνη για τα πρόβατά του, δεν του έκλεβε κανείς από τα πρόβατά του! Γιατί άραγε; Γιατί είχε φύλακα τον Θεό από πάνω.
Τα έχεις καλά με τον Θεό και έρχεται ο άλλος να σε αδικήσει; Για να πάρει άδεια να σε αδικήσει, κάποιον παλαιό λογαριασμό πληρώνεις. Κάτι εξοφλείς και μην πλανάσαι!...
130) Πολλές φορές επιτρέπει ο Θεός να μας πικράνουν και να μας αδικήσουν χωρίς να φταίμε, προκειμένου να ξεχρεώσουμε κάποια ''βερεσέδια'' που οφείλαμε από παλιά. Είναι οικονομία Θεού, που βρίσκονται ορισμένοι άνθρωποι και μας πικραίνουν.
Άμα ο άνθρωπος σκέφτονταν έτσι, δεν θα ερχόταν ποτέ σε ρήξη με κανέναν. Θα έλεγε μάλιστα: ''Σε ευχαριστώ Θεέ μου, που μου έστειλες αυτόν τον άνθρωπο, να με βάλει μυαλό!''. Οι περισσότεροι όμως από εμάς, αθωώνουμε τον εαυτόν μας, χωρίς να βλέπουμε, ότι πρέπει να τιμωρηθούμε...
131) Παράδειγμα 30ο: Κάποτε ο Όσιος Εφραίμ ο Σύρος πήγαινε στην Αλεξάνδρεια, όμως νύχτωσε και δεν πρόλαβε να μπει στην πόλη. Αναγκάστηκε έτσι να διανυκτερεύσει, λίγο έξω από την πόλη, σε ένα ποιμενοστάσιο ενός βοσκού, ο οποίος ήταν γνωστός του.
Το βράδυ όμως, ήρθαν κλέφτες και έκλεψαν τα πρόβατα του βοσκού και το πρωί όταν ήρθε η αστυνομία κατηγόρησαν τον Άγιο, ότι πήγε εκεί, με σκοπό να απασχολήσει το βοσκό και να βρουν έτσι την ευκαιρία οι κλέφτες να επιτελέσουν το έργο τους. Έτσι φυλακίστηκε ο Όσιος, παρόλο που δεν έκανε τίποτα. Στο κελί που τον βάλανε, υπήρχαν άλλοι 2 συγκρατούμενοι. Αυτοί ρώτησαν τον Όσιο, τί έκανε και τον έφεραν εδώ.
- Τίποτα δεν έκανα, απάντησε αυτός. Είμαι αθώος!
- Δεν μπορεί, επέμεναν αυτοί. Κάτι θα έχεις κάνει. Δηλαδή ο Θεός είναι άδικος, ώστε επέτρεψε να σε βάλουν φυλακή, χωρίς να έχεις κάνει το παραμικρό; Και ακόμα φοράς το ράσο και δεν το έχεις ήδη πετάξει, με όλα αυτά που σου συμβαίνουν;
Ο Όσιος δεν τους απάντησε πάνω σε αυτό, αλλά τους ρώτησε, για ποιό λόγο ήταν και αυτοί φυλακισμένοι.
- Και οι 2 μας, καταδικαστήκαμε για φόνο, χωρίς να τον έχουμε διαπράξει, απάντησαν. Είμαστε και εμείς άδικα εδώ μέσα, όπως και εσύ! Πού είναι ο Θεός, που είναι η δικαιοσύνη Του;
Ο Όσιος Εφραίμ σιώπησε και το βράδυ, όταν οι 2 συγκρατούμενοι του αποκοιμήθηκαν, άρχισε να προσεύχεται και να παρακαλεί το Χριστό, να του αποκαλύψει τί ακριβώς συμβαίνει...
Εκεί που προσευχότανε, του παρουσιάζεται άγγελος Κυρίου και του λέει:
- Άκουσε να μάθεις, ότι ο Θεός δεν είναι άδικος, αλλά δίκαιος. Ο ένας κρατούμενος και τον έδειξε με το χέρι του, είχε πάει με τον φίλο του στο ποτάμι, για να κόψουν ξύλα και ο άλλος γλίστρησε και έπεσε στο ποτάμι. Και τον φώναξε να τον βοηθήσει, αλλά αυτός αδιαφόρησε, φοβούμενος μήπως πέσει και αυτός στο ποτάμι. Ο φίλος του τελικά πνίγηκε... Χρεώθηκε λοιπόν τον θάνατο αυτόν και αυτό πληρώνει. Ο άλλος συγκρατούμενος σου, είχε κάποτε κάποιες διαφορές με έναν προύχοντα του χωριού του. Δυνατός άνθρωπος ο προύχοντας και διότι δεν μπορούσε να τα βγάλει πέρα μαζί του, αφού δεν ήταν το χεριού του, του συκοφάντησε το κορίτσι του ως ανήθικο. Το κορίτσι εκείνο με τις κατηγορίες εκείνες, δεν μπόρεσε να παντρευτεί... Αυτή η πράξη του συγκρατούμενό σου, θεωρείται από το Θεό φόνος ηθικός και πληρώνει τώρα αυτήν την πράξη του. Εσύ πάλι όταν ήσουν μικρός 10 - 11 ετών, εκεί που έπαιζες, έλυσες μια μοσχάρα μιας χήρας και έφυγε η μοσχάρα και ακόμα η χήρα την κλαίει... Αυτήν σου την πράξη πληρώνεις τώρα.
- Μα εγώ μοιράσα όλα όσα είχα και τα έδωσα στους φτωχούς και χρωστάω την μοσχάρα, ρώτησε ο Όσιος.
- Εκείνα τα έδωσες ελεημοσύνη, τα χάρισες, ενώ η αμαρτία σου είναι χρέος, δεν σβήνει και την πληρώνεις με την φυλάκισή σου.
Αυτά είπε ο άγγελος και έγινε άφαντος. Να μην αδικούμε λοιπόν κανέναν, διότι διαφορετικά αργά ή γρήγορα θα την πληρώσουμε την αδικία αυτήν, εκτός και αν την τακτοποιήσουμε με την εξομολόγηση.
132) Στεφάνια καθημερινώς παίρνει και επισωρεύει ο άνθρωπος, όταν προσεύχεται γι' αυτόν που τον βλάπτει και τον κάνει κακό. Κάθε φορά που κάποιος μας βλάπτει, έρχεται ο σατανάς και μας βάζει λογισμούς, εναντίον αυτού του ανθρώπου. Όταν εμείς όμως, δεν παρασυρόμαστε σε αυτό που μας υποδεικνύει ο σατανάς και διώχνουμε τους λογισμούς αυτούς, από την μία διώχνουμε τους διαβόλους και από την άλλη παίρνουμε ένα στεφάνι, το οποίο αποταμιεύουμε στην Βασιλεία των Ουρανών.
Αυτός που μας έβλαψε, να τον θεωρούμε ευεργέτη, να τον βλέπουμε σαν ιατρό, ο οποίος είναι σταλμένος από το Χριστό, για να μας θεραπεύσει, τις αμέτρητες πληγές μας. Όταν θλιβόμαστε, ενθυμούμενοι εκείνον, που μας έκανε κακό, τότε να γνωρίζουμε, ότι αυτό είναι σημάδι της ψυχικής μας αρρώστιας. Γιατί αν η ψυχή μας δεν ασθενούσε, δεν θα θλιβόμασταν. Πρέπει να προσευχόμαστε και να ευχαριστούμε αυτούς τους ανθρώπους, γιατί γίνονται η αιτία, να αντιλαμβανόμαστε την ασθένειά μας.
133) Παράδειγμα 31ο: Γνώρισα κάποτε έναν πατέρα που είχε 4 παιδιά. Αυτός μπορούσε από την πέτρα, να βγάλει λάδι. Όμως κάποια στιγμή έμεινε άνεργος. Δούλευε σε ένα κατάστημα και το αφεντικό του, τον υποχρέωνε να κλέβει. Τον ρώτησα:
- Τί έκανες, σηκώθηκες και έφυγες από την δουλειά;
- Είπα στο αφεντικό, ότι δεν θέλω να κλέβω τους πελάτες στο κατάστημα και εκείνος με έδιωξε...
Προτιμούσε να μείνει άνεργος και ας είχε 4 παιδιά να αναθρέψει, παρά να παραβεί την εντολή του Κυρίου περί κλοπής.
Ο Κύριος μακαρίζει ανθρώπους σαν αυτόν τον οικογενειάρχη, με τον εξής Μακαρισμό: ''Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών έστιν η βασιλεία των ουρανών''. (Ματθ. 5,10)
134) Μην ζητάμε ικανοποίηση για τα σφάλματα που γίνονται εις σε βάρος μας από τους άλλους, γιατί αν ο Χριστός ζητήσει ικανοποίηση από τα δικά μας σφάλματα, αλίμονό μας!
135) Παράδειγμα 32ο: Ένας νεαρός κάποτε, πέρασε από μία μεγαλογειτονιά για να πουλήσει φράουλες. Βγήκε τότε μία κυρία στο ισόγειο της πολυκατοικίας του και του έκανε νεύμα να σταματήσει.
- Θα πάρω μισή οκά του είπε, αλλά πάω να τις ζυγίσω στην δική μου μπαλάντζα που έχω στο σπίτι μου.
- Ζυγίστε τις φράουλες, όπου θέλετε, τις είπε ανέμελα ο νεαρός.
- Καλά, του λέει η κυρία, δεν θα έρθεις και εσύ μέσα στο σπίτι μου, για να δεις, μήπως σε κλέψω;
Και ακούστε απάντηση που τις έδωσε ο νεαρός (!!!):
- Δεν μου μοιάζετε για τόσο κουτή!
Σαν να της έλεγε, ότι δεν είναι τόσο κουτή, ώστε να κλέψει μερικές φράουλες και να χάσει την ψυχή της. Ο νεαρός δεν σκέφτηκε ότι υπάρχει η πιθανότητα να αδικηθεί, αλλά σκέφτηκε ότι αυτή θα αδικήσει τον εαυτόν της. Αυτός θα χάσει 2 φράουλες, αλλά αυτή θα χάσει την ψυχή της. Τί αξία έχουν 2 φράουλες μπροστά σε μία ψυχή;
136) Λέει ο Χριστός: Αν σου παίρνουν το παλτό, δώσε και το σακάκι σου. Και αν σου παίρνουν τα σακάκι, δώσε και το πουκάμισό σου. Και φεύγα...
Γι' αυτό ο σοφός λαός έχει βγάλει τη ρήση: Ένας κακός συμβιβασμός είναι ανώτερος από μια καλή δίκη. Καλύτερα να αδικηθείς, παρά να πάτε στα δικαστήρια με τον άλλον, γιατί η δίκη δεν αφήνει μόνο έχθρα, αλλά χάνεις και την ειρήνη σου, η οποία είναι απαραίτητη για να σταθείς μπροστά στο Θεό στην προσευχή σου και να ζητήσεις το έλεός Του.
***
ΠΕΡΙ ΑΘΕΪΑΣ
137) Η αθεΐα είναι μάλλον στη ζωή, παρά στην καρδιά των ανθρώπων. Η διεφθαρμένη ζωή των ανθρώπων είναι εκείνη που θέλει την αθεΐα, όχι η καρδιά τους. Πολλοί πεθαίνοντας είπαν:
- Μετανοώ διότι υπήρξα άθεος, άπιστος και πολέμιος του Χριστού.
Κανένας όμως πεθαίνοντας δεν είπε:
- Λυπάμαι, γιατί υπήρξα Χριστιανός και πεθαίνω εξομολογημένος και Κοινωνημένος...
138) Ο άθεος έχει κάνει ένα βήμα πιο πέρα από τον διάβολο. Ο διάβολος πιστεύει στον Θεό και τρέμει από την παρουσία Του, ενώ ο άθεος λέει, ότι δεν υπάρχει Θεός.
Αρνούνται τον Θεό, όσοι έχουν το συμφέρον να μην υπάρχει, διότι η ζωή τους δεν είναι καθαρή.
***
ΠΕΡΙ ΑΙΡΕΤΙΚΩΝ
139) Αίρεση είναι η διαστροφή της διδασκαλίας του Κυρίου, της Αλήθειας που μας αποκάλυψε ο ίδιος ο Χριστός. Κάθε διατύπωση λοιπόν περί Θεού, που αλλοιώνει το Ορθόδοξο δόγμα είναι αιρετική.
Αιρετικός σημαίνει, ότι βρίσκομαι έξω από την Εκκλησία του Χριστού. Ο αιρετικός 1 στο εκατομμύριο υπάρχει περίπτωση να επιστρέψει και να μετανοήσει, διότι ο ίδιος ο διάβολος ομιλεί δια του αιρετικού και δεν τον αφήνει να μετανοήσει.
140) Ματαιοπονούν όσοι καταπιάνονται με τους αιρετικούς, για να τους μεταπείσουν, προκειμένου να μετανοήσουν, διότι ο διάβολος είναι μέσα στους αιρετικούς και δεν τους αφήνει να μετανοήσουν.
Γι' αυτό όταν μιλάμε με κάποιον αιρετικό, δεν μιλάμε με κάποιον πλανεμένο και άπιστο, αλλά μιλάμε με τον ίδιο τον διάβολο. Γιατί όλες οι αιρέσεις είναι κατασκεύασματα του σατανά.
141) Έναν αιρετικό άνθρωπο ο διάβολος δεν τον πειράζει. Δεν τον βάζει επιθυμία χρήματος, γυναίκας, κόσμου κ.ά. για να φαίνεται ''άγιος'' στα μάτια του κόσμου, ώστε να μπορεί να πλανέψει, όσο το δυνατόν περισσότερους στην αίρεσή του. Έτσι ακούς πολλούς αιρετικούς να λένε, ότι από τη στιγμή που μπήκαν σε μια αίρεση, μπόρεσαν να κόψουν κάποια πάθη τους π.χ. χαρτοπαιξία, κάπνισμα, πορνεία κ.ά. Γίνανε αιρετικοί και δεν τους πολεμάει άλλο ο διάβολος με τα πάθη τους. Γιατί άμα είσαι αιρετικός, δεν είναι ανάγκη να είσαι για παράδειγμα και πόρνος, αφού η αίρεση αρκεί να σε κολάσει. Και εμφανίζεται αυτός στον κόσμο ως άγγελος, ως αρνάκι, ενώ στην ουσία είναι ένας αρνητής της πίστεως και του Χριστού και είναι από τώρα κολασμένος.
142) Έρχονται οι αιρετικοί που γνωρίζουν την Αγία Γραφή από έξω και ανακατωτά, για να μας πλανέψουν, γιατί εμείς την Αγία Γραφή, ούτε από μέσα την ξέρουμε! Δεν μπορεί κανείς να κάνει αντιαιρετικό αγώνα, εάν δεν γνωρίζει καλά την Αγία Γραφή.
143) Παράδειγμα 33ο: Συνάντησα κάποιον Ορθόδοξο στον εξωτερικό που έγινε προτεστάντης, εξαιτίας του θορύβου, της οχλοβοής και των συζητήσεων που γίνονται στην Ορθόδοξη Εκκλησία.
- Πήγα στην προτεσταντική εκκλησία και εκεί βρήκα ηρεμία, γιατί έχει νεκρική σιγή, με έλεγε.
- Έχει ηρεμία εκεί, του είπα, διότι δεν υπάρχει διάβολος και δεν τους πειράζει, όπως πειράζει εμάς, που έχουμε την αλήθεια...
Αυτά είναι τα τεχνάσματα του διαβόλου και γίνονται μετά κάποιοι αιρετικοί.
144) Ο πάπας Λέων Ι΄(1475-1521), ήταν φιλάργυρος και προσπαθούσε να εφεύρει τρόπους να συλλέξει χρήματα. Έτσι εξέδωσε τα συγχωροχάρτια στα οποία έγραψε, ότι ως διάδοχος του Απ. Πέτρου και επίτροπος Χριστού, είχε εξουσία να συγχωρεί ζώντες και νεκρούς, τα αμαρτήματα! Αυτοί που αγόραζαν τα συγχωροχάρτια ρωτούσαν αν πράγματι βγάζουν την ψυχή από την κόλαση. Και η απάντηση που έπαιρναν ήταν: Πίστευε και μη ερεύνα (τότε πρωτακούστηκε αυτή η φράση).
Προφασιζόταν ο πάπας, ότι τα χρήματα που έδινε κάποιος για να αγοράσει το συγχωροχάρτι, τα σύναζε για να αποσταλούν στα στρατεύματα που πολεμούσαν στην Ανατολή. Και όποιος έδινε τα έξοδα για ένα έτος ενός στρατιώτη, θα είχε συγχώρεση για όσα αμαρτήματα θα έπραττε εντός μιας πενταετίας. Και όποιος έδινε περισσότερα, είχε το δικαίωμα να αμαρτάνει περισσότερα έτη!
Ο πάπας έδιδε τα συγχωροχάρτια στο τάγμα των ιεροκηρύκων, οι οποίοι τα μοίραζαν σε όλη την Ευρώπη. Ο Λούθηρος που ήταν παπικός κληρικός, όταν είδε, ότι δεν μπορούσε να αποκομίσει κέρδη από τα συγχωροχάρτια, άρχισε να διακηρύσσει και να διαμαρτύρεται, ότι τα συγχωροχάρτια δεν έχουν καμμία ισχύ και ότι ο πάπας έκανε μια τέτοια κίνηση επειδή ήταν φιλάργυρος. Έτσι αποσχίστηκε από τους παπικούς. Καλώς έπραξε από την μία, αλλά κακώς από την άλλη, διότι δεν προσχώθηκε στην Ορθοδοξία, αλλά δημιούργησε μια νέα αίρεση, την αίρεση των προτεσταντών (οι λεγόμενοι ''διαμαρτυρόμενοι'').
145) Οι προτεστάντες (πρωτοεμφανίστηκαν το 1514 με τον Λούθηρο) κόπτονται για το Χριστό. Εντούτοις Τον απορρίπτουν έμμεσα, με το να μην παραδέχονται την Θεοτόκο ως Θεοτόκο, αλλά ως μια απλή γυναίκα. Άρα ο Χριστός δεν είναι Θεός γι' αυτούς. Να η πλάνη τους!
146) Παράδειγμα 34ο: Παρεβρέθηκα κάποτε μπροστά σε έναν Πεντηκοστιανό να μιλάει ξένες γλώσσες και όταν τελείωσε τον ρώτησα τί με έλεγε, γιατί δεν καταλάβαινα. Ούτε ο ίδιος του ήξερε τι έλεγε, απλά με είπε, ότι ομιλούσε το Πνεύμα το Άγιο!!! Τότε τον ρωτάω και τον λέω:
- Και πως σας βάζει το Πνεύμα το Άγιο, να κοροϊδεύετε τους άλλους ανθρώπους, αφού κανείς δεν καταλαβαίνει τί λέτε;
Απλά με κοιτούσε, δεν με απάντησε. Θέλει φιλοσοφία για να καταλάβει κανείς, ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι δαιμονισμένοι και πλανεμένοι;
147) Οι παλαιοημερολογίτες, οι ''εισαγγελείς'' αυτοί, έστειλαν τον κόσμο όλον στην κόλαση! Ο ίδιος ο σατανάς το ομολογεί. Μια δαιμονισμένη είχε κάνει, να πάει μία άλλη με το παλαιό ημερολόγιο. Και αργότερα σε μία συζήτηση, η δαιμονισμένη - ο ίδιος ο σατανάς- αποκάλυψε σε κάποιον:
- Έχεις τη γνώμη, ότι την έκανα παλαιοημερολογίτισσα για να σωθεί; Όχι! Την έκανα παλαιοημερολογίτισσα, για να μην βρίσκει Εκκλησίες, αλλά να την πηγαίνετε εκεί, που με ακούνε οι άνθρωποι και πιστεύουν...
148) Οι Ιεχωβάδες, που δεν παραδέχονται το Χριστό ως Θεό, αλλά ως κτίσμα του Θεού (αυτό υποστήριζαν και οι οπαδοί του Αρείου), γνωρίζουν, αλλά δεν συμφέρει να το ομολογήσουν ότι:
α) στην Αποκάλυψη (1,8) ο Χριστός λέγοντας για Τον εαυτόν Του: ''Εγώ ειμί το Α και το Ω, λέγει Κύριος ο Θεός ο Ων και ο Ην και ο Ερχόμενος, ο Παντοκράτωρ''. Άμα ο Χριστός ήταν κτίσμα, δεν θα έλεγε για τον εαυτόν Του ''εγώ ειμί ο Ων'', δηλ. ο Θεός.
β) το εδάφιο του Ευαγγελιστή Ιωάννη (1,1) ''Εν αρχή ην ο Λόγος...'', διδάσκει καθαρά, ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού, συνυπάρχει πάντοτε και αϊδιος με τον Πατέρα, δεν είναι δηλ. ο Χριστός κτίσμα.
Δημήτριος Παναγόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου